t€RUQ
in öe moööeR.
A.W. S. C. „De Volharding reisde naar dê
Wereldkampioenschappen in Solingen.
SPORTNIEUWS
b f5
Zaterdagavond omstreeks 9 uur verzamel-
denden zich op de Markt alhier de deelne
mers aan de trip naar Solingen, welke geor
ganiseerd werd door de Axelse Wieier Sup
portersclub „Volharding" ter bijwoning van
de wedstrijden om het wereldkampioenschap
voor beroepsrenners.
Tegen 9 uur arriveerde de grote en comfor
tabele Cito-touringcra op het Marktplein en
pecies op de vastgestelde tijd werd gestart
in de richting Hulst om ook daar nog en
kele reizigers op te nemen.
Nada te Kapellebrug de eerste douane-for
maliteiten waren vervuld, werd via St. Ni
klaas en Dendermonde naar Brussel gereden.
Bij aankomst in de Belgische hoofdstad, die
als eerste pleisterplaats in het reisschema was
opgenomen, bleek uit de versieringen en ver
lichting van de straten in de buurt van de
Vlaamse Schouwburg dat aldaar een grote
„Braderie" werd gehouden en werd beslo
ten hier te parkeren en ook eens een kijkje te
nemen op deze een gezellige en fe'estelijke
aanblik biedende bedoening.
Precies te middernacht werd weer gestart
en nu ging de nachtelijke reis via Diest en
Hasselt naar Maastricht, waar het gezel
schap na een vlotte grenspassage een half
uur voor het berekende schema, om twee uur
op het Vrijthof arriveerde.
Door de organisatoren was reeds te voren
contact opgenomen met de VVV te Maas
tricht, zodat men over adressen beschikte,
waar op dit nachtelijke uur verversingen kon
den worden genuttigd.
Maar de eerste, indruk die men van de
Maastrichter restaurantbedrijven kreeg, was
niet de beste. Ofschoon van het bezoek op de
hoogte, wenste men in het eerste restaurant
het gezelchap niet te bedienen en ook het be
zoek aan een volgend adres gaf hetzelfde re
sultaat, niettegenstaande door de inmiddels
geraadpleegde politie vergunning werd ver
leend om deze reizigers te bedienen.
Besloten was reeds om de reis maar voort
te zetten, en Maastricht te verlaten, toen nog
van het politiebureau een agent wer nage
zonden, die het gezelschap vroeg zijn auto te
willen volgen daar ondertussen toch nog een
adres gevonden was. Met een hoeratje werd
deze mededeling ontvangen en meteen rechts
omkeert gemaakt.
Zo kwam iedereen toch nog aan zijn trek,
en een woord van lof voor deze restauratie
houder en zijn personeel, voor de'wijze waar
op hij in korte tijd, zonder van de komst van
het gezelschap op de hoogte te zijn, allen had
bediend, evenals trouwens voor de Maas
trichtse politie
Inmiddels was het tegen vier uur geworden
toen de reis werd vervolgd naar het drie
landenpunt Vaals, waar het grensóponthoud
wat langer zou duren, aangezien reeds een
tiental autobussen voor de rood-witte bomen
stond te wachten.
Toch ging ook hier alles betrekkelijk vlot
en na een half uurtje konden wij de reis ver
volgen, die nu via Aken naar Keulen leidde.
Het was rond vijf uur Zondagmorgen, dat
dit traject werd aangevangen en de chauffeur
van onze bus had al verscheidene keren de
ruitenwissers moeten gebruiken.. Ook de aan
brekende dageraad bood maar een grauwe,
nevelige en troosteloze aanblik, maar men gaf
de hoop nog niet op, dat het weer zich nog
FEUILLETON.
door HENK VAN HEESWIJK
naar een motief van L. K. v. d. Linden
4)
dat
wel
De jongen bedacht zich niet lang, hij liep naar de
portiersloge en tikte aan hef raampje. De man deed het
open en vroeg kort en bondig „En
Nol's meod zakte weer even snel weg bij dat korte
„En Maar hij wilde toch doorzetten.
Ik... eh... ik wilde vragen, of hier ook nageljongens
kunnen geplaatst worden."
Dat was een overbodige vraag en dat vond de por
tier ook, want hij snauwde „Dat staat toch op
bordje Heb je al gewerkt als nageljongen
„Nee... eh... stotterde Nol, maar ik zou het
willen."
De port ier bbegreep nu dat de jongen kwam sollici
teren. „Hoe oud ben je
„Veertien jaar, mijnheer," antwoorde de jongen.
„Ben je al van school af?"
„Ja, ik heb mijn loffelijk ontslag gekregen."
„Laat eens zien."
Nol, die nu weer een beetje op zijn gemak kwam,
lachte even en antwoordde „Ik loop er niet mee in
mijn zak, mijnheer, maar ik wil het morgen wel even
laten zien."
„Waar woon je
„Iln de Sint Nicolaassteeg."
„Kom dan vanmiddag terug met je schoolbriefje."
Bom, dicht ging het raampje.
ten goede zou keren. Om half zeven vond
de grote Cito-bus een rustplaatsje op een par
keerterrein achter de beroemde Dom te Keu
len en van de gelegenheid om dit gigantische
bouwwerk te bezichtigen werd druk gebruik
gemaakt, terwijl, vooral van de dames, de
naburige winkels en hun fraaie etalages, de
nodige aandacht genoten.
Na een uurtje oponthoud werd dan gestart
voor het laatste 35 kilometer lange traject
naar Solingen, wat over de autobaan maar
een wip was, zodat de bus reeds om 8 uur in
de nabijheid van de Klingenring werd gepar
keerd.
Eindeloze regen bedierf h?t
eigenlijke reisdoel volkomen.
Inmiddels was het begonnen te regenen,
en inlichtingen aan een nabij zijnde politiepost
leerden ons, dat wij nog ongeveer 10 minu
ten lopen van het parcours verwijderd waren.
Al bij het aanbreken van de laatste kilo
meters van deze reis bleek het dat het par
cours in een prachtig heuvlachtige en bosrijke
streek lag, die evenwel door door de grauwe
regenlucht een troosteloze aanblik boodA
Eenmaal op weg naar het parcours
niemand meer oog voor de prachtige
ving. De doorweekte, nu weer dalende en
dan weer stijgende bospaden eisten aller aan
dacht op en bemodderde schoenen en broeks
pijpen konden dan ook niet achterwege blij
ven.
Op het parcours aangekomen, kon men
nu dit nog niet afgesloten was, zich op de
hoogte stellen van de geaardheid hiervan, en
de enkele kilometers die wij zagen, bevestigde
hetgeen reeds uit de bladen bekend was een
uiterst lastig parcours. De weg was niet bre
der dan 3J/2 tot 4 meter en voortdurend slin
gerend. Het was te begrijpen dat hier de ren
ners ware acrobaten op de fiets zouden snoe
ten zijn om in deze door de regen spekgladde
bochten, vooral in de afdalingen op de fiets
te blijven.
Het begon steeds harder te regenen en al
voor de start, die om 10 uur zou plaats vin
den zoch tmen allerwegen bussen en auto's
reeds weer op, om een droge schuilplaats te
hebben. En wanneer men dan tussentijds al
eens deze schuilplaatsen verliet, was het veel
al om in een nabijzijnd café weer even bij te
komen van al deze natte ellende. Toch waren
er ook stoutmoedigen die alles trotseerden
om kost wat kost de strijd te kunnen blijven
volgen.
Het eigenlijke doel van de reis viel dus let
terlijk en figuurlijk in het water en dit drukte
de stéming danig. Te meer was het jammer,
omdat 'savonds, na afloop van de koers toen
men weer huiswaarts ging keren de regen
ophield.
RRuim een uur na afloop van de wedstrij
den was het gezelschap weer voltallig en ,s
avonds om 7 uur werd de terugreis onder
nomen, waarbij ook nu weer even werd ge
pauzeerd in Keulen, waarna men via dezelfde
route via Aken, Vaals, Maastricht tot Diest,
InH asselt werd» nog even gepauzeerd, maar
de voor het merendeel slapende passagiers
hadden geen behoefte meer om uit te stap
pen enz o voerde onze kranige en kundige
chauffeur zijn grote bus in snel tempo huis
waarts.
Nol draaide zich om en liep de weg terug. Dat de-
tekende dus, dat hij wellicht hier aan het werk zou
kunnen gaan. Dus ging hij naar huis, pakte zonder een
woord te zeggen het bewuste papier uit de doos onder
het bed en ging na het eten weer naar de dokmaat
schappij. Daar aangekomen, tikte hij, ditmaal wat
kalmer, aan het raampje en overhandigde het papier.
De portier keek er even in en knikte. Toen nam hij een
boek en vroeg „Hoe heet je
„Arnoldus van Veen."
„Veertien jaar, niet En je woont in de Sint Nicolaas
steeg Nummer
„Zestien mijnheer."
„Weten je vader en je moeder ervan, dat je hier
bent
„Mijn vader is dood, mijnheer, die was zeekapitein,
en mijn moeder vindt het goed."
Dit laatste was wel niet helemaal waar, doch ze had
immers gezegd, dat hij mocht worden wat hij wilde,
dus in zekere zin was het ook weef wel de waarheid.
„Nou, dan zorg je er voor dat je Maandagmorgen
om half zevenhier aan de poort bent. Als je tè laat bent
krijg je een dubbeltje boete. Een blauwe kiel manchester
broek en vetleren schoenen. En je moet een pet dragen.
Dat is voorschrift, hier heb je een kaart. Maandag
morgen zit hier een ander en dan laat je je kaart maar
zien. Anders mag je niet binnenkomen, dus niet ver
geten."
Bom, het raampje ging weer dicht en Nol stond met
een groene kaart in zijn hand. Ja, maar hij was nog
niet klaar. Opnieuw tikte hij tegen het raampje.
„Wat is er nou weer vroeg de portier nijdig.
„Wat kan inverdienen, mijnheer
„Dat hangt van je werk af. Dat kan ik zo niet zeg
gen.
„Ja, maar ik wil toch weten, of ik wat verdien, want
Via Lier, Aarschot, Antwerpen en St Ni
klaas werd de Nederlandse grens weer be
reikt, en na de Hulsterse passagiers te heb
ben afgeleverd, arriveerde het gezelschap,
nat, vermoeid en bemodderd Maandagmor
gen om 4 uur weer op de Axelse Markt.
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
AFD. AXEL VA N „HET GROENE KRUIS"
BESTAAT 40 JAAR
Zoals reeds eerder bericht, bestaat de afdeling Axel
van de vereniging „Het Groene Kruisi" dit jaar veertig
jaar, terwijl de opening van het nieuwe consultatie
bureau met dit jubileum zal samenvallen.
Het comité belast met de voorbereiding van de bij
deze gelegenheid te houden bazar beleeft thans druk
ke dagen.
De honderden toegezegde geschenken in de vorm
van brei en andere handwerken, alsmede allerlei prac-
tische voorwerpen voor huishoudelijk gebruik, zijn than
vrijwel ingezameld, doch de verwerking en verpakking
vergt heel wat tijd.. Aangezien ook nog vele geldelijke
bijdragen werden toegezegd, laat het zich wel aan
zien dat het succes van deze bazar verzekerd is.
Zoals bekend zal de netto-opbrengst bestemd zijn
voor de meubilering en stoffering van het nieuwe con
sultatiebureau, dat thans reeds vrijwel voltooid is.
De data waarop de bazar gehouden zal worden zijn
10 en 11 September a.s. terwijl de buitengewone le-
denvergtjjpêring ter gelegenheid van dit jubileum op 8
September in „Het Centrum" zal worden gehouden.
GESLAAGD
Een dezer dagen slaagde voor het te Roosendaal ge
houden examen voo rcoupeuse onze stadgenote mej.
Diana L. Adam.
Voetbal.
AXEL - VOLHARDEN (AALST) 6-2.
Een zeer aantrekkelijke vriendstchappelijke wed
strijd onder leiding van scheidsrechter Kouwijzer uit
Terneuzen werd alhier ter voorbereiding en als oefen
wedstrijd voor de komende competitie gespeeld, waar
bij de Axelaars met heel wat nieuwe gezichten in de
sterk verjongde ploeg uitkwamen.
De thuisclub was goed op dreef en ofschoon het spel
tamelijk aan de forse kant lag was de strijd toch aan
trekkelijk. Voor de pauze was Axel sterk aanvallend
en wist het de score tot 4-0 op te voeren, waarbij
twee harde doelpunten van de voet van midvoor Jan
sen kwamen, terwijl Deij en Jonkman de beide andere
voor hun rekening namen.
XT
(Na de hervatting was het een meer gelijk opgaande
strijd, die tot het laatste toe interesant bleef, en waar
bij beide ploegen er in slaaden nog tweemaal het vij
andelijke doel te doorboren. De eindstand werd zo een
verdiende 6-2 overwinning voor Axel.
In aanmerking genomen het vrij ongunstige weer,
voor de wedstrijd vielen een paar fikse buien, was
ook de opkomst van het publiek zeer bevredigend.
Tennis
DISTRICTS JEUGDKAMPIOENSCHAPPEN
Niettegenstaande het ook dit weekeind nog niet
bijster zomerse weer, mochten de Axelse tennisbanen
zich Zaterdag en Zondag in een druk bezoek ver
heugen.
Die dagen werden hier namelijk de jeugdkampioen
schappen van het district Zeeland van de K.N.L.T.B.
verspeeld, waarvoor in totaal 33 jeugdige Zeeuwse
tennissers en tennissters hadden ingeschreven.
Gelukkig was het weer gedurende het grootste deel
anders kom ik niet. Ik ga niet voor niks werken."
„Jij bfint ook niet op je achterhoofd gevallen," zei
de portier, verbaast over zoveel brutaliteit. „Maak dat
je wegkomt. Aan het einde van de andere week zie je
wel wat je krijgt."
De portier wilde opnieuw het raampje dichtschuiven,
maar Nol had de kaart alweer op de rand gelegd en
zeji „Neem voor mij maar een ander, baas. Als ik
niet vooruit weet wat ik verdien, dan begin ik er niet
aan."
I
En Nol stapte, voor de portier van zijn verbazing
bekomen was, weer vrolijk fluitend de straat in. Ja, ze
namen hem moet je net geloven. Eerst weten hoeveel
geld er mee te verdienen is, anders begon hij er niet
aan.
Teruggekomen op de Meeuwenlaan dacht hij „Er
zijn ook nogscheepswerven in Amsterdam, laten we
daar eens gaan kijken." Hij liep kalm naar de sluizen
over het Noordhollands kanaal, ging er over en sloeg
de Van der Pekstraat in. Daar aangekomen, keek hij
bij de eerste de beste werf, maar hier stonden geen
bordjes.Maar daarom kon hij het wel eens proberen.
Nol tikte aan en de man die hem hier te woord stond,
waS jonger en vriendelijker. Nol maakte zijn wensen
kenbaar en de man keek eens naar de sollicitant. On
gevraagd haalde Nol het papier van de school uit zijn
Nol ook mee, want het bleek dat nageljongens altijd
zak en liet het zien. De man knikte tevreden. Het viel
wel geplaatst kunnen worden. Nol werd ingeschreven
ehl1 kreeg dezelfde orders Maandagmorgen half zeven,
blauwe kiel, manchester broek, vetleren schoenen en
een pet.
Doch Nol was vast besloten en vroeg "Wat kan
ik verdietfth, baas
„Dat hangt er van af, jongen. Een daalder, twee
gulden, misschien nog iets meer. Dat zie je wel aan het
van deze dagen droog, terwijl de gesteldheid van
het zandige terrein gelukkig zo is, dat de grote plas
sen, die Zondagmiddag na een paar fikse plensbuien
op de baan verschenen weer snel verdwenen,waar
door het hele programa in vlot tempo kon worden
afgewerkt en ir. Everts als wedstrijdleider er in slaag
de niettegenstaande het oponthoud door de regen
toch bijna alle partijen te laten verspelen, zodat al
leen in de meisjes-verliezersronde enkele Wedstrij
den tot Maandag moesten worden opgeschoven..
De deelname was gerekend naar vorige jaren vrij
groot, en de nog jonge Axelse tennisclub heeft zich
deze dagen als gastvrouwe zeker van haar goede
zijde laten zien, zodat de jeugdige bezoekers uit ove
rig Zeeland sfèllig met prettige herinneringen aan
Axel zullen zijn huiswaarts gekeerd.
Van de 6 deelnemende Axelse juniores, waarvan
men gerekend het korte bestaan van de Axelse club
zeker nog geen wonderen mocht verwachten, wisten
bij de jongens Jan Dieleman en bij de meisjes Lineke
Dekker de tweede ronde te halen, terwijl Bets van
Fraayenhove er in slaagde de halve finale te berei
ken, stellig een hoopvol resultaat voor de toekomst.
De finales werden een zuiver West Zeeuws Vlaam
se aangelegenheid, bij de dames tussen de Aarden-
burgse zusjes I. en J. Trapman, waarbij mej. I Trap
man voor de tweede maal het kampioenschap be
haalde; en bij de heren tussen de beide Oostburgers
J. Manhave en P. van Rhee, waarin na een felle en
taaie strijd J. Manhave met 6-8, 7-5, 6-4 wist te
winnen.
In de verliezersronde behaalde Hannie de Haas uit
Terneuzen de overwinning, terwijl bij de jongens de
eindstrijd ging tussn T. van Straaten uit Vlissingen
en D. Gastman uit Goes, waarbij eerstgenoemde win
naar werd.
Bij afwezigheid van de bondsgedelegeerde de heer
Goossens reikte ir. P. Everts aan het slot de prijzen
uit.
Kanaalzwemmen
Niettegenstaande het voor Zondagzwemmers dit
jaar geen bijster goed seizoen is om in het water rond
te spai telen, blijken de echte zwem-enthousiasten zich
hier weinig zorgen over te maken,en zo gingen dan
orn half één Zaterdagnacht bij het licht van een groe
ne vuurpijl 19 zwemmers bij kaap Gris Nez het Ka
naalwater in om in strijd de overtochtnaarEngeland
te maken, waar voor de eerst aankomende een belang
rijke prijs lag te wachten.
Onder de 19 gestarten bevonden zich 4 dames, 3
Engelse en 1 Deense, die de overtocht voor de derde
maal maakte..
Het weer voor dit bijzondere evenement was gun
stig,, vrij warm voor de tijd van het jaar, en een rus
tige zee.
De eerste die nabij Dover voet aan wal zette was
de Portugees Batista Pereira, die door enige duizen
den toesch ouwers met gejuich werd begroet.. De
tijd, waarin hij de overtocht maakte, was 12 uur en
25 minuten. Tweede werd een Egyptenaar, die twin
tig minuten later aan land stapte, terwijl een der
Engelse dames als derde arriveerde, Het was Brenda
Fisher die fit aankwam en 500 pond in ontvangst
mocht nemen als eerste dame en bovendien 100 pond
voor haar derde plaats. Zij rende na haar aan
komst dadelijk naar haar hotel om zich gereed te
maken voor een dansavond.
Blijkbaar werkt deze zwemmerjj aanstekelijk en
zo verscheen Maandagochtend een 44-jarige oud ma
rine-officier bij kaap Gris Nez, die verklaarde al
leen zonder volgboot de overtocht te willen maken.
Men trachtte de man van zijn voornemens af te
brengen, maar hij was hier niet toe te bewegen, en
zo vertrok hij zonder loods, zonder waterdichte bril
en zonder hoofdkap
Zijn poging is ecter niet gelukt, want nadat hij ruim
8 uur in het water had gelegen werdhijopgepikt door
een Fins schip, dat hem terugbracht naar Calais.
einde van de week."
„Dus in ieder geval minstens een daalder
„Ja", lachte de portier, „dat zeker'"
„Top," zei Nol, „dan kom ik, Maandagochtend
om zeven uur ben ik present".
Toen Nol die middag thuiskwam, zei hij de, gele
kaart op tafel leggend „Ik heb alvast maar een baas
gezocht. Maandagmorgen om half zeven moet ik be
ginnen. Ik word nageljongen op een scheepswerf."
Moeder van Veen keek haar zoon verbaasd aan en
een tikje gepikeerd antwoordde ze „Dat had je me
eerst Wel mogen vragen."
Nu was het de beurt aan Nol om boos te worden
„En U hebt zelf gezegd dat ik mocht worden wat
ik wilde."
Tegen zoveel logica was vrouw van Veen niet be
stand. Ze nam vertederd, zijn hoofd tussen haar han
den en zei „Je bent toch een lieve jongen, hoor. Mor
gen gaan we werkkleren kopen."
Hoofdstuk 2
OP DE WERRF
De eerste werkdagen waren voor Nol van Veen
beslissend. Al was hij pas veertien jaar oud, de klin
kers beschouden hem als iemand, waarvan men zoveel
mogelijk moet profiteren, zoals men van iedere nagel
jongen moet kunnen verwachten, dat hij In staat is
iedre bbevel prompt en zo snel mogelijk op te volgen
en uit te voeren. De gebruikelijke ontgroeningsmetho
den bleven hem niet gespaard en de eerste dagen had
de kleine jongen weieens moeite om zijn tranen te
weerhouden. Maar hij hield vol, ondanks de groeiende
blaren op zijn handen, ondanks de scheldwoorden, de
duwen in zijn rug, de schoppen en de klappen.
(Wordt vervolgd)
