De huisvesting van onze kippen
IVOROL
Bezoek aan 3000 vluchtelingen
Zwitsaletten
Boekenweek 27 Maart - 3 April 1954
nieuwe Romans enz.
r
Fa J. C. Vink, Markt 12, Axel
J
Zie etalage
Wij ontvingen weer een pracht collectie
ook in de goedkope prijsklasse.
Als boekenweek verrassingen
GEEF DE DIEREN LICHT, LUCHT EN RUIMTE.
Er zijn er velen, die menen, dat zij kunnen
volstaan met het in elkaar knutselen van een
of ander wankel hok, wanneer zij kippen
gaan houden. Ook een kip heeft recht op
een behoorlijk thuis en moet niet haar leven
behoeven te slijten in een te klein en toch
tig getimmerte, dat dikwijls ook nog vrij
donker is. Het zelf, of laten maken van een
goed kippenverblijf is heus niet zo moeilijk,
mits men bepaalde normen in het oog houdt.
De vereisten zijn licht, lucht en ruimte.
Voldoende licht kan men verkrijgen, door
het hok zo te construeren, dat hoogte en
diepte in redelijke verhouding staan, zodat
het licht ook achter in het hok kan komen.
Lucht krijgen de dieren over het algemeen
wel voldoende, maar ook in het nachthok
moet lucht kunhen komen. Daarom is het
belangrijk, hier zogenaamde ventilatiegaten
aan te brengen, die echter zo moeten worden
aangebracht, dat zij geen tocht veroorzaken
want tocht kan voor kippen gevaarlijk zijn.
De ruimte wordt over het algemeen te
krap genomen. Men moet er rekening mee
houden, dat per kip één vierkante meter
grond beschikbaar is. Men kan nu zelf wel
uitrekenen, hoe groot het hok moet worden
of wanneer men een hok niet groter kan
maken, dan van bepaalde maximum-afme
tingen, kan men gemakkelijk berekenen, hoe
veel kippen men hierin kan houden, zonder
deze norm te overtreden.
Onbetwist de beste tandpasta
De constructie.
Natuurlijk zijn er vele mogelijkheden om
een geschikt kippenverblijf te maken. Wij
nemen nu maar aan, dat men het gewone
type overdekte ren met nachthok
wenst te gebruiken. Men moet zich begrij
pelijk aanpassen bij de mogelijkheden, die
ons ter beschikking staan, zoals de ruimte
en de omgeving, waar het hok zal komen.
Indien enigszins mogelijk, moet men de
voorzijde van het hok op het zuid-oosten
zetten. De lengte en de diepte van het hok
zullen, ook afhankelijk zijn van de mogelijk
heden, maar de hoogte m(oet toch altijd zo
zijn, dat het licht tot aan de achterzijde van
de ren kan komen. Over het algemeen doet
men er verstandig aan, het hok zo hoog
mogelijk te maken, dat wil zeggen, tot een
hoogte van ongeveer 1.75 meter. De diepte
zal in veel gevallen toch ook zoiets zijn,
misschien iets minder. Deze hoogte heeft
namelijk het voordeel, dat men.zichzelf ge
makkelijk in het hok kan bewegen, wan
neer men er moet zijn, om de ren te spitten
of te harken.
Bij deze hoogte doet men er wel goed aan
de bedekking van de ren aan de zijkanten
its over te laten steken, ongeveer 2f5 cm.,
om zoveel mógelijk het inregenen tegen te
gaan. Heeft men voldoende uitloopruimte,
dan kan men een deel overdekken met hout,
asbest- of golfplaten, terwijl men het andere
deel onoverdekt laat, zij het gesloten door
gaas. De dieren hebben dan een deel, waar
zij volkomen buiten lopen en een deel, waar
zij droog blijven.
Zijn de omstandigheden zodanig slecht,
dat er door bebouwing te weinig licht in de
ren valt, dan kan men het overdekte deel
dékken met platen van gewapend glas,
waardoor van boven af voldoende licht in
de ren kan vallen.
De hoogte in.
Om ruimte uit te sparen, kan men het
nachthok op een hoogte van ongeveer een
meter bouwen, zodat de ren onder het nacht
hok doorloopt. Dit nachthok moet zo ge
maakt worden, dat het door het uitnemen
van de zijwand of door een ruim deurtje
goed te reinigen is, want een eerste vereiste
is ook, dat wij het kippenverblijf steeds
grondig schoon houden. Aan de voorzijde
dient een opstaande bodemplank te worden
geplaatst van ongeveer 25 cm. breed, waar
door de langs de grond trekkende wind, ge
broken wordt. De zitstokken moeten stevig
zijn en niet te dik. Bovendien moeten ze
niet te hoog geplaatst worden. Men doet
er goed aan, de stokken zo te monteren, dat
ze uitneembaar zijn en dus eenvoudig ge
reinigd kunnen worden. Er moffen! geen
-scherpe kanten aan zitten.
Wij moeten het- nachthok zo goed moge
lijk inrichten. Er moet wat licht in kunnen
vallen, b.v. door een matglazen ruitje, waar
door voorkomen wordt, dat de kippen te
vroeg op stok gaan. Tevens zorge men voor
ruime legnesten, die gevuld moeten zijn met
een laag hooi of stro, zodat de eieren niet
worden beschadigd. Plaats de legnesten iets
in het duister en construeer ze zo, dat ook
deze gemakkelijk de reinigen zijn.
Natuurlijk zijn er op het thema kippen
verblijf verschillende variaties mogelijk doch
men houde in alle gevallen rekening met de
gestelde normen, zodat de dieren over een
goede huisvesting beschikken. Men zal er
zelf ook veel genoegen van beleven.
EEN AFGEDANKTE GEVANGENIS IN TRIEST
NU EEN SANATORIUM.
GENEZEN ,OCH"
Links van de weg ligt de stralend-blauwe Adriatische Zee. DaaracTiter begint
een even blauwe hemel. Hij reikt tot aan de bergenrij aan onze rechterhand.
„Kijk, daar komen ze vandaan", zegt iemand, „ze komen met hele transporten
tegelijk. Mannen en vrouwen, soms zó jong of zó oud, dat je je afvraagt, hoe
ze het in vredesnaam hebben klaargespeeld."
We zeggen vermoeid van ja we begrijpen het, want we zijn net in Pro
secco geweest. Wie dit vluchtelingenoord bezocht heeft, begrijpt het maar al te
goed. En de palmen langs de kust van die stralend-blauwe Adriatische Zee
kunnen hem niet zo blij meer maken
In Prosecco hebben we een half uur lang
met die donkere kerel zitten praten, maar
pas toen hij de deur uit was, herkenden
we hem.
Een harde kop, met nietszeggende ogen
had hij. Op zijn hoogst zeiden ze, dat hij ons
wantrouwde. Na een half uur wisten wij iets
over zijn komst naar Triëst en heel vaag
over de voorgeschiedenis van zijn tocht.
Ten slotte hadden we hem vormelijk be
dankt voor zijn welwillendheid en namen
afscheid. Een ogenblik later stond hij weer
in de dokterskamer misschien was er nu
een spoor van opwinding in die ogen. Snel
zei hij een paar woorden tot de tolk. ,,Of u
zijn naam niet wilt noemen in Holland, want
zijn vrouw en dochtertje zijn niet hier
ze zijn in het dorp achtergebleven."
We beloofden het. Hij knikte ons toe en
vertrok nogmaals een stroeve man in een
lichtblauwe pyama.
En toen pas herkenden wij hem de
partisaan
We zullen zijn naam niet noemen, en zijn
vaderland ook niet het vaderland, dat hij
gedurende meer dan twee jaren heeft ver
dedigd tegen een ongewenst vijandig re-
gienu Hij en een honderdtal anderen. Meer
dan twee jaren leefden ze in de bergen, in
de wouden. Ze beroofden transporten, ver
nielden spoorwegen, overvielen garnizoenen.
Ze wonnen veel, behalve de laatste slag.
En toen is hij, als één der zeer weinige
overlevenden, gevlucht. Zonder eten, zon
der kleding haast, maar mét wapens. Hij
doorbrak grensversperringen met zijn gra
naten, hij ruimde grenswachten op met zijn
revolver. Zijn tocht naar Triëst duurde nog
maals twee jaren. Nu is hij hier in Prosecco,
het t.b.c.-sanatorium voor politieke vluch
telingen.
Het „sanatorium" Prosecco.
Dat is een heel vreemd, grauw bouwsel
met kleine ramen. Het» ligt aan het eind van
een weggetje vol kuilen en gaten. Daar zit
een hek in de prikkeldraad-omheining, m,et
een bord er boven „Allied Military Go
vernment. Displaced Persons Sanatorium".
Dat vreemde, grauwe bouwsel heeft op
vallend kleine ramen, ,,net een gevangenis'
denken we hardop. „Dat was het vroeger
ook is het prompte antwoord
Nu hebben die kleine ramen één voor
deel ze bieden geen riant uitzicht op de
omgeving, want die is daar ook niet naar.
Tot ver buiten de omheining zie je geen
boom, geen struik. Hoogstens wat onkruid.
Wel hopen vuil en bergen puin. Die liggen
trouwens óók binnen hte prikkeldraad.
Sanatorium Prosecco
„Hier liggen de ernstigste patiënten", zegt
Joyce, de Engelse Welfare-werkster van het
sanatorium! „De minder ernstige en de na
zorg-gevallen wonen gewoon in een kamp."
„Worden ze hier beter?"
„Och
Dat was haar antwoord. Uiteindelijk heb
ben wij begrepen, dat de meesten hier niet
al te ver achteruitgaan
De echte D.P.-kampen.
Uiteindelijk hebben we begrepen, dat dit
sanatorium eigenlijk al een prachtig ding;
mag worden genoemd.
Want de militaire bezettingsautoriteiten
van Triëst bemoeien zich in principe alléén
maar met het huisvesten en voeden van de
vluchtelingen. Al het overige moet uit par
ticuliere hulpbronnen komen.
Dat overige wordt voor het gemak maar
samengevat met het woord „welfare" en het
hoofd van deze dienst is Ruud van Hooge-
vest, van de Y.M.C.A. Ze werkt nu twee
jaar in de kampen Prosecco en San Sabba
beide aan de rand van de-stad Triëst
en in die periode heeft ze een school zien
komen voor de kinderen, een school voor
de ouderen, een bibliotheek, een verstel
kamer voor de vrouwen en wat niet al
„Ik heb hier honderden echte vrienden
gevonden", zegt ze. Ja, Ruud van Hoogevest
heeft dankbaar werk in Triëst.
„Maar het is een lapmiddel
Met honderden komen ze over de grenzen
gevlucht en vallen de vrijheid binnen. Ge
allieerden vangen ze op aan de Triëstijnse
grens en brengen ze naar een D.P.-kamp.
Tijdelijk.
Daar worden de plannen gemaakt. Een
nieuw leven in de vrije wereld. Amerika,
Canada, Australië, ArgentiniëNu is
het nog een kamp in Triëst, maar straks,
als de deur boven deze drempel openzwaait
Straks
Ja, enkelen gaan snel verder. De anderen
wachten op hun pas, op hun visum voor het
nieuwe vaderland en blijven wachten. Eén
jaar, twee, drie, vier jaarEn het visum
blijft uit. Waarom
Omdat ze ziek zijn, of te oud. Maar meest
al ziek. Het kaartsysteem van het kamp ver
meldt het'„serious t.b.c;", of „scars on
the lung
Hetgeen in rond Nederlands wil zeggen,
dat mensen met deze aantekening lijden aan
tuberculose en niet voor emjigratie in aan
merking komen.
Ze kunnen b 1 ij v e n wachten.
De jonge vader kan wachten omdat 7';n
kaart niet deugt. En met hem.1 wachten zijn
vrouw en zijn drie kinderen.
Het meisje kan wachten op hereniging met
haar ouders en broers, die anderhalf jaar
geleden geëmigreerd zijn. Haar kaart deugt
niet
De advocaat kan wachten, hoewel hij
zich, hopend op zijn Amerikaanse visum
heeft omgeschoold tot een voortreffelijk tim
merman. Zijn kaart
Ze kunnen allemaal blijven wachten.
Tot ze beter worden.-Is dat mogelijk?
„Och", zei Joyce
Hulp is nodig en mogelijk 1
Wie in deze afschuwelijke nood wil hel
pen, moet het georganiseerd doen. En die
georganiseerde hulp rrjoet een duidelijke be
stemming hebben, anders blijven de grote
bedragen, die hiervoor nodig zijn, een
schone illusie
Dit begrepen we, toen we de thuisreis
aanvaardden. En we stelden ons doel.
We willen een aantal t.b.c.-patiënten uit
de Triëstijnse kampen naar Nederland halen
en hun totale genezing bekostigen. Sommi
gen zullen hier een jaar moeten blijven,
anderen twee of drie jaar. Tien tot twintig
gezinnen kunnen wij de kans in het leven
geven, die zij verdienen.
Ons doeleen ton voor Triëst
Het zijn de slechtsten niet, die weigerden
te buigen onder de steeds zwaarder wor
dende last van het regiem in hun vaderland.
Het zijn de slechtsten niet, die huis en werk
en sos hun gezondheid offeren voor de vrij
heid.
Nee, het zijn de slechtsten niet, voor wie
wij „Een ton voor Triëst" aan het rollen
willen brengen
Een ton voor Triëst!
Wijdat waren in dit verhaal twee
mensen die bij de V.P.R.O. werken en voor
hun doel zendtijd beschikbaar krijgen.
Met ingang van Woensdag 24 Maart j.l.
is deze omroep in zijn Jongerenprogramma
„Een ton voor Triëst" gaan vragen.
Elke Woensdagavond tussen half acht en
acht uur. En dat tien weken lang.
Het jongeren-programmaDat be
tekent dus, dat deze actie in de eQrste
plaats de jongeren van Nederland in be
weging wil brengen. En via hen hopelijk
de ouderen.
Verwacht mag worden, dat zij, die aan
de actie willen deelnem',en, zelf de middelen
vinden om geld te verzamelen. Een school
vereniging kan een extra-feestavond orga
niseren, natuurlijk tegen heffing van een
(forse) entréeprijs. Verenigingen kunnen
fancy-fairs op touw zetten. En zo-maar-clubs
kunnen onzentwege best een zo-mbar-col-
lecte houden. Mits
Mits in allen gevalle het geld maar bin
nenkomt. Op postrekening no. 250.000, ten
name van „Een ton voor Triëst".
Is iets niet duidelijk Moet er advies ge
geven worden Een brief of een kaart aan
„Een ton voor Triëst", Postbus 250 in Hil
versum krijgt altijd antwoord Is er haast
bij „Een ton voor Triëst" zegt hallo tegen
iedereen, die no. 11.000 draait (in Hilver
sum K 2950)
De V.P.R.O. verwacht véél van deze
actie. De vluchtelingen in de Triëstijnse
kampen San Sabbe en Prosecco óók. Wij
weten niet, of ze tot de Grieks-Orthodoxe
kerk behoren, of tot de Rooms-Katholieke
of tot welke kerk dan ook. Het is ook niet
nodig dat nu reeds te weten. Straks kunnen
wij nader kennis met ze maken.
Straks, als „Een ton voor Triëst" er is
Tegen PERIODIEKE PIJNEN:
?b i >ra jato
ZWITSAL
Het Geschenk 1954 gratis bij aankoop van tenminste 4.50
de gedichtenbundel „De Muze en de Dieren" voor 0.75
voor de kleintjes de zoekplaat met kleurwedstrijd.
