Mannequin
Ook Spierpijn
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
FEUILLETON.
door FANNY HURST.
Ruwe Handen
DE WAAIERPATIENCE.
Een avond van subliem toneel.
Het heeft stellig zowel de werkgroep Axel van de
Z.V.U. als het bestuur in Middelburg leed gedaan
dat destijds de aangekondigde voorstelling van
„Staatszaken" geen doorgang kon vinden door op
name van de heer Cees Labeur in het ziekenhuis.
Kosten noch moeite zijn daarna gespaard om te
bereiken dat deze voorstelling zij het dan later
in het seizoen alsnog door zou kunnen gaan, maar
men is hierin niet geslaagd.
Na veel moeite is hte toen gelukt om een waardig
plaatsvervanger voor deze avond te vinden, zij het
dan in een heel ander karakter in de Waaier
patience
Zoals gezegd was deze avond van een geheel ander
karakter, maar dit neemt niet weg dat zij toch voor
de Z V.U. weer tot een succes geworden is en ook
de toeschouwers, die de zaal vooi; een groot deel
vulden inzonderheid het buitengewone spel van Char
lotte Kohier niet licht zullen vergeten. Haar ver
tolking van de dribbelende en kwebbelende juffrouw
Pastiff was onverbeterlijk en het spel van Magda
Janssens als de heerszuchtige mevrouw Chasseglin
was een waardige tegenhanger. Zonder hiermede de
futloze neef in de persoon van Ben Aerden of het
ondeugende dienstmeisje (Elisabeth Versluijs) tekort
te willen doen moet toch zeker ook de vader van
Philippe, die in Ko Arnoldi ten tonele verscheen, nog
extra worden vermeld.
Mogen wij dit verslag besluiten me een verwijzing
naar de advertentie in dit nummer voor de volgende
Z.V.U.-toneelavond die volgende week Vrijdag in
Terneuzen door dezelfde toneelgroep wordt verzorgd
en waar wederom spelers van naam een in de re-
censie's algemeen geroemde opvoering van het to
neelspel „Hendrik IV" zullen geven, waarmede dan
tot April wanneer Anton Ruys met zijn gezelschap
in Axel djt seizoen zal besluiten het Z.V.U.- toneel
programma is voltooid.
HOUTBLAZERSKWINTET UIT SINT NIKLAAS
OOGSTTE SUCCES.
Het waren, slechts een kleine honderd toehoorders,
die Woensdagavond in het gebouw der Chr. Kleuter
school aan de Ds. Jan Scharpstraat alhier het op
treden van bovenstaand vijftal excellente solisten bij
woonden. Fluit, hobo, clarinet, hoorn en fagot vorm
den een muzikale eenheid, die slechts zelden te be
luisteren valt in onze plaats. De beide nummers ge
noten een waarlijk sublieme vertolking, waaruit inner
lijke beleving sprak.
Als eerste programma-nummer werden een vijftal
ballet-aria's van Remeau-Désormière ten beste ge
geven, doch het slotnummer van het programma was
he „Divertimento" van Jos. Haydn. De muziek van
Haydn, die in zijn composities van een zonnige op
geruimde natuur blijk geeft, uit zich in ongekende
contrast-effecten, die door vaak onverwachte klank
veranderingen meer schakering en nuancering geven
en in de drie delen van het slotnummer voldoende
spraken.
Wat echter deze heren op hun instrumenten pres
teerden, werd op niet minder gevoelvolle en kunst
zinnige wijze door de sopraan-zangeres, mevr. Tas-
signon, als begaafde soliste met een bijzonder goed
stemgeluid vertolkt.
Voor de pauze zong zij de aria „Ie Songe" uit
„Iphigenie en Tauride" van W. von Gluck, alsmede
de aria van de gravin uit de „Bruiloft van Figaro"
van W. A. Mozart.
Na de pauze verscheen deze zangeres nog met een
vijftal beroemde kleinere zangnummers voor het voet-
en rheumatische pijnen
wrijft U weg met
28)
Toch was het samenkomen van die twee geen
kwestie van roekeloze hartstocht. Integendeel, iets van
schuchterheid, ja, naar het scheen, iets als een zekere
beklemming, kwam er bij te pas.
Twee volle weken duurde het, toen een keer haar
beeltenis, zoals ze verlegen in haar groene jurkje
vóór hem had gestaan, zich in zijn bewustzijn had
geprent, aleer de jonge Innesbrook zich weer binnen
de Titanic waagde, waarbij hij een schijn van toe
valligheid/wilde ophouden. En temidden van de op
winding dezer verandering in plannen, vooruitzichten
en salaris, duurde het nog eens twee weken, vóór
Orchis in staat was zich van die ene kwellende in
druk los te maken, waardoor ze soms een behoefte
tot huilen voelde, de indruk, die de jonge Innesbrook
op haar had gemaakt, met zijn sterke blik door de
hoornomrande brilleglazen, zijn donker, vochtig als
opgewonden haar, waardoor de voren van vijf vingers
heenliepen.
Weer duurde het een twee weken, na een reeks
vluchtige1, quasi-toevallige ontmoetingen, vóór de
jonge Innesbrook voldoende moed wist bijeen te
rapen om haar mee uit eten te vragen in een klein
restaurant genaamd „Antique", waar hij habitué was.
Een gezellig hoekje boven een antiquiteitenwinkel
in de Zeven-en-twintigste straat-West, een paar deu-
licht van Brahms (2), Schubert, Grieg enChausson.
Het succes was buitengewoon en de bijval algemeen,
zodat zij op verzoek „Gretchen am Spinrade'' van
Schubert nog eens herhaalde, nadat zij door een Axelse
jongedame met een keurig bouquet was bedacht.
Aan de vleugel werd deze zangeres begeleid door
de heer Iwein D'haese, die nog van zijn gaven als
pianist deed blijken door he ten gehore brengen van
„Toccata' van Boutiny en na de pauze met „Carna
val-schetsen" van R, Schumann en een „Hongaarse
dans" van Bela Bartok.
De maar kleine Axelse schare kunstliefhebbers be
leefde weer eens een avond van uitzonderlijk, intens
muzikaal genot. z
AFSCHEID VAN DE KLEUTERS.
Voor mej. Wilh. van Driel, die heden (Vrijdag)
in het huwelijksbootje stapte, was "het Dinsdagmiddag
een uurtje, dat zij zeker niet licht zal vergeten. Bijna
negen volle jaren lang toch heeft „juffrouw Mien"
eerst als hulpkracht, later als hoofd de belangen van
het kleuteronderwijs op de Chr. Fröbelschool aan
de Ds, Jan Scharpstraat gediend met een lofwaardige
ambitie en toewijding. Deze hebben haar niet alleen
de liefde en genegenheid van de aan haar zorg toe
vertrouwde kleuters, doch ook de dankbaarheeid der
ouders geschonken.
Dit kwam op deze middag dan ook tot uiting door
dat niet enkel de ruim honderd schoolgaande kinderen
maar ook nagenoeg alle moeders verenigd waren in
het grote speellokaal van het vriendelijke schoolge
bouw.
In het midden der zaal waren een tweetal zitplaat
sen voor de „juffrouw" en haar a.s. echtgenoot, ver
sierd met vlaggedoek en bloemen in gereedheid ge
bracht en daarop zetelde het a.s. bruidspaar toen de
kinderen o.l.v. de andere onderwijskracht en aller
lei spelletjes begonnen te spelen, die klassegewijs wer
den afgewisseld met leuke liedjes. Hierbij waren er
verscheidene die geinspireerd waren op deze bij
zondere gelegenheid.
Het was dan ook een treffend moment toen een
zestal kinderen een fraaie theewagen de feestzaal
binnenreden, die met toepasselijke woorden aan het
a.s. Bruidspaar werd aangeboden. Nadat nog door
een tweetal kleuters uit de kleinste klasse een fraaie
plant was aangeboden volgde een tractatie en toen
was de beurt aan de collegas, die bij monde van mej.
L. de Kraker een electrische lamp aanboden.
Tenslotte wees de voorzitter van de schoolvereni
ging, de heer W. A. den Boggende op de bijna negen
jarige samenwerking die steeds zeer prettig is geweest.
Deze jaren zullen ook door het bestuur niet licht
worden vergeten, mede door de liefde en toewijding
waarmee „juffrouw Mien" de kleintjes steeds heeft
omringd. Het hoeft geen betoog, dat ook de ouders
hier dankbaar voor zijn. Namens het bestuur bood
de voorzitter het a.s. echtpaar een fraaie reproductie
aan van een der meesterwerken van Vincent van
Gogh.
Mej van Driel dankte met enkele gevoelvolle woor
den de ouders, zichtbaar bewogen door de vele blij
ken van waardering voor het door haar verrichte
werk. Ook tot de kleuters richtte zij woorden van
afscheid, de hoop uitsprekend, dat deze altijd hun best
zouden blijven doen, goed opletten en luisteren, op
dat zij allemaal eens schaapjes zouden mogen worden
van Jezus Christus,
Ten afscheid zongen de kleuters daarop nog het
„Aan onze juffrouw" waarna het a.s. echtpaar ver
trok. Tot slot zongen de kinderen en ouders nog het
„U alleen, U boven mij" (Psalm 75:1).
Treffend was ook Vrijdagmiddag de hulde van
de kleuters die bij het stadhuis stonden opgesteld,
toen het echtpaar Geelhoedt-van Driel in de echt
werd verbonden, en ook nu de kinderen hun gene
genheid nog eens opnieuw zo treffend toonden.
ren verder dan zijn hotel.
Het was de eerste maal dat Orchis een dergelijk
restaurant zag.
Namaak porcelein. Linnen servetten in drie ver
schillende grootten, inplaats van een afwasbaar zeiltje
of een vlekkig tafelkleed, zoals in de Italiaanse eet
huizen. Oude prenten aan de muur en tin op de
bordenrekken. Kaarslicht, Kleine stiekeme tafeltjes
voor twee personen. Het gaf haar een gevoel van
rustige mensen aan de thee, bij kopjes die niet klet
terden. Van haardgloed, spelend over oude boeken.
Een gevoel van verfijnde lekkernijen. Arme Orchis,
die dit alles opving met de antenne harer intuïtie.
Vaag, zelfs vóór ze Martin ontmoette, had de naam
Innesbrook al een plekje in haar bewustzijn gesleten.
Een feit was het dat 's morgens in de stampvolle
tram, als ze naar de Titanic ging, negen van de tien
passagiers en zijzelf dikwijls incluis, The Equirer, een
ochtendblad van Innesbrook lazen. The Daily, een
geïllustreerd blad, ook van Innesb.ook, vloog van de
stalletjes weg als ijsco op een zomerdag. Bij Colum
bus Circle stond een kantoorgebouw van Innesbrook
van 28 verdiepingen. -Innesbrook. Innesbrook. „Bent
U soms familie van hoe heet hij ook alweer
Max Innesbrook van de Max Innesbrook
„Ja hij is mijn oom. Dat is alles, wat hij ooit voor
me gedaan heeft Dat ik familie van hem ben is de
voornaamste reden, waarom ik iedere krant van de
stad heb afgewerkt, behalve een van de Innesbrook-
trust. Stom hè, van mijn oude heer om als broer
van Max op de wereld te komen Wat je zou
zeggen dat allicht het grootste actief op mijn balans
zou zijn, is tot op de dag van heden oog niet veel
FEESTAVOND „G.O.A."
Zoals te doen gebruikelijk is gaf ook ditmaal onze
populaire plaatselijke visclub „Geduld Overwint Al
les" Woensdagavond in nauwe samenwerking met
de toneelclub „K.T.C." haar jaarlijkse feestavond op
de bovenzaal van café-restaurant ,,'s Lands Welva
ren" alhier. Deze was vrijwel bezet.
Opgevoerd werd ditmaal een toneelspel in drie be
drijven onder de titel „Eksters rond het erf" van de
auteur W. Hofman. Dit stuk speelde zich af in
Friesland en daarbij was de verdeling van een na
latenschap in het geding, die leidde tot hevige ver
wikkelingen, hooglopende ruzie, kortom een en al
narigheid. Zelfs komt de bijgelovigheid van de post
bode van het dorp er aan te pas, die beweerde dat
eksters ongeluksvogels zijn, die men dood moet schie
ten. Als er zelfs nog een geval van verstandsverbijs
tering is, dat de maat i>an al de misère doet over
lopen, doet ten slotte toch nog een „happy end" deze
tragische geschiedenis blij eindigen
De vertolkende dames en hergn werden bij het einde
namens „G.O.A. door de voorzitter, de heer J. S. J.
Wijna bedankt voor hun opnieuw verleende spontane
medewerking en deze constateerde met voldoening de
geest van samenwerking die tussèn „G.O.A." en
„K.T.C." bestaat hetgeen de heren van Riel en Wijna
met een warme handdruk bezegelden.
Een gezellig bal besloot na een goed geslaagde
tombola deze verenigingsavond.
AUTOBOTSING.
Een uit Rotterdam afkomstige vrachtauto kwam in
de Zeestraat in botsing met een luxe auto. toebe
horende aan de heer F. B. alhier. Het ongeval bleef
gelukkig tot materiële schade beperkt. Naar de schuld
vraag stelt „Vrouwe Justitiae" een onderzoek in.
ONZE MUZIEKVERENIGINGEN IN DE PUT.
Nu de verzoeken onzer beide plaatselijke muziek
verenigingen om een verhoging der zeer lage ge
meentelijke subsidie zonder dat hier één woord
aan werd besteedt zijn afgewezen, zijn deze nog
dieper „in de perikelen" verzeild.
Zowel „Hosanna als „Concordia zijn door deze
schromelijke achterstelling bij de kleinste dorpen lang
zamerhand in ernstige mate noodlijdend geworden.
Zo deed „Hosanna in een omstandig beredeneerde
circulaire haar beklag bij de met deze vereniging
sympathiserende ingezetenen voor zover deze geen
lid of donateur zijn. Voor het afgelopen jaar be
droeg het tekort 170, in 1954 zal het minstens
300 bedragen. Aan herstel of vernieuwing van in
strumenten kan niet meer worden gedacht.
Tevens werd een klemmend beroep gedaan op de
jèugd om de sterk gedunde gelederen der werkende
leden te versterken.
Het is wel triestig dat onze beide muziekverenigin
gen zo aan hun lot worden overgelaten en feitelijk
zo zoetjes aan tot de bedelstaf gedoemd zijn
Voor culturele belangen schijnt niet veel aandacht
te bestaan, redeneert men terecht in muzikale kringen
ter plaatse.
JAARLIJKSE ALGEMENE VERGADERING
OUDERCOMMISSIE O. L. SCHOOL.
Een bijna geheel gevuld gymnastieklokaal waarin
ruim 130 ouders bijeen waren vormde de ditmaal
drukker dan ooit bezochte algemene vergadering van
Oudervereniging en Oudercommissie der Openbare
Lagere School, welke ditmaal door ziekte van de
voorzitter onder leiding van de heer R. H. de Ridder
stond.
Deze deed na de opening enkele zakelijke mede
delingen de agenda en de school betreffende en las
vervolgens o.a. het jaarverslag.
Naast de groei van het leerlingenaantal dat een
verheugende stijging blijft vertonen is wel het meest
verblijdende feit de definitieve aanstelling van een
6e leerkracht, de heer J. de Visser, alhier. Het leer
lingental bedraagt nu reeds 230 en biedt uitzicht op
het eerlang aanstellen van een stevige 7e leerkracht.
anders gebleken dan het grootste passief. Als men
oom Max veertien baantjes te vergeven had en ik
toevallig het eerste er bij was, dan zou hij beginnen
met nummer dertien en dan terugtellen."
Dat was zowat de eerste lange redenering, die
Martin tegen Orchis gehouden had in de vier weken
van de eerste toenadering. Hij hield deze op die
eerste avond, dat zij samen aten in het kleine res
taurant boven de antiekwinkel.
Nee, er was niets onbesuisds in het begin van de
kennismaking Van die twee. Voor Orchis was het,
alsof alle onzekerheden en alle verlangens als kleine
draaiende schijfjes waren geweest. En nu, met de
komst van Martin waren ze neergekanteld tot rust.
Bijna tot vrede.
Hier had je iemand, die praatte met een zachte,
gevoelige stem. Hier was iemand, die ver afstond
van de verfoeielijke wereld van de jongens in hun
al te krappe jasjes de wereld van mannen met
bleke papgezichten, die pepermunt kauwden voor hun
adem en die met hun knieën tegen haar aandrukten
onder de tafel van tweede-rangs restaurants.
Hier was iemand van haar eigen soort.
Voor het eerst van haar leven, genoot Orchis iets
als zoete bevrediging,
Een twee keer per week, later zelfs wel drie, vier
keer, in het restaurant boven de antiekwinkel, na
dagen van de ene mooie japon aantrekken na de
andere dagen, waarvan haar voeten brandden, maar
die voor het merendeel leidden naar het etensuurtje
met Martin. En dan, als het mooi weer was, wandelen
in het park, onder de bestarde hemel. Of soms als
Dit bondige verslag sloot met het memoreren van de
uitnemend geslaagde schoolreisjes en de mooie uit
voering in „Het Centrum",
Door mevr. D. Swets-Gilijamse werd als pennjng-
meesteresse een jaarlijks rapport over de financial
uitgebracht. Met inbegrip van een batig slot Vaj
186,06 bedroegen de totale baten ƒ672,28 en dt
uitgaven 482,83, zodat op 31 December 1953 eet
bedrag van 189,45 in kas was.
Bij acclamatie werden daarop de beide aftredende
bestuursleden de heren W. A. Dieleman en R. H. de
Ridder herkozen.
Door het hoofd der school, de heer J, Blok, wer
den daarop verschillende mededelingen gedaan. Ou
te beginnen een teleurstellende, n.l. dat de bekende
auteup van kinderboeken, de heer L, Roggeveen, ter
elfder ure helaas bericht van verhindering had ge
zonden om hier op te treden. Daardoor treedt dus
voor dit punt in de plaats de vertoning van een
tweetal schoolfilms, n.l. over het mijnwezen in Lim
burg en over de Veluwe. Spr. koppelde hieraan vast
de aankoop van een film-projector, waaromtrent hij
de z.i. vereiste inlichtingen verschafte met het oog
op de belangrijkheid van deze uitgaafpost. De op
gedane ervaringen zijn uiterst bevredigend. Allereerst
is het resultaat voor het onderwijs uitstekend. De
ondervinding wijst uit, dat een kwartier film-onder-
wijs ongeveer gelijk staat met 3 uur les over het
zelfde onderwerp. Men kan ook over een bijna on
beperkt aantnl films beschikken, zonodig wel zes
per week dit wordt n.l. gebaseerd op het aantal
leerkrachten,
Spr. veervolgde dat thans ook wederom een afd,
van Volksonderwijs werd opgericht met aanvankelijk
34 leden en onder hetzelfde bestuur als waaruit de
Oudercommissie is gevormd. Doel en streven achtte
spr. genoegzaam bekend. Voor de oorlog bestond
hier n.l. een bloeiende afdeling van 160 leden. De
contributie bedraagt ƒ2.— per jaar en dat de pro
pagandistische waarde voor de Openbare School hoog
wordt aangeslagen in den lande bewijst het landelijk
Iedencijfer van 142. 256. Dit nog steeds stijgende
cijfer houdt overigens gelijke tred met de groei van
het openbaar onderwijs allerwege in ons land. In 1953
mocht de O.LS. bogen op een vooruitgang met 18%
van het leerlingental, tegenover het confessioneel on
derwijs 12% en het neutraal onderwijs 8%.
Overigens is de heer Blok over de toestanden op
onderwijsgebied maar slecht te spreken. Deze zijn in
ons land momenteel allerdroevigst, vooral door het
ontstellende tekort aan leerkrachten. Bij gedane oproe
pingen gebeurt het dikwijls dat geen enkele gegadigde
zich opgeeft voor een vacature. Zelfs is het in de
grote steden zo erg, dat men door gebrek aan leer
krachten meerdere klassen gedurig vrij moet geven en
een roulerjngssysteem moet toepassen. Deze nood
toestand gaf reeds aanleiding tot een grote protest
meeting met 8000 deelnemers, uitgaande van „Volks
onderwijs" en „N.O.G.". De meer dan treurige toe
stand, dat het 20 jaar duurt, alvorens een onder
wijzer aan zijn maximum-salaris toe is, beschouwt
de heer Blok als een der voornaamste oorzaken.
Nederland maakt ten opzichte hiervan een zeer on
gunstig figuur tegenover het buitenland en neemt thans
op twee na de onderste plaats in. In Frankrijk be
draagt het gemiddelde leerlingen tal per klasse 28, jn
Nederland 35
Verder had spr. het aan de hand van het gemid
delde rapportencijfer over het overgaan naar mid
delbare scholen of andere onderwijsinrichtingen, In
deze gaf hij enkele adviezen en dienen de ouders zich
wel te beraden of men middelbaar of U.L.O., dan
wel ambachts- of huishoudonderwijs zal kiezen. Ook
de handigheid kan een grote rol spelen hierin, daar
een minder intelligente leerling vaak over een handig
heid kan beschikken die men niet verwachtte en die
veel kan goedmaken.
Op 15 April hoopt men in „Het Centrum" weer
de gewone jaarlijkse uitvoering nu reeds de vijfde
te geven, waarbij men echter weer met de plaats-
ruimte zal moeten woekeren.
Verkouden en hoestende kinderen
Mijfihardt s Kinder Hoestsiroop
Verzachtend, Losmakend, Hoeststillend
hij van de afdeling Kunst aan de krant een paar
kaarten kon bemachtigen, naar de schouwburg in de
stalles, bij de geur van bont en van poeder op blote
vrouwenschouders.
Niet dat Orchis ooit iets van werkelijk belang
aan Martin had te vertelled 1 Het was meer zijn
knapheid, die meestal zo n indruk op haar maakte zo
dat ze uit eigen beweging een klankbodem voor hem
werd.
Hij had allerlei pittige en vurige dingen te ver
tellen. Hartstochtelijk en hevig als al het onuitge-
sprokene, dat zij heel haar leven tegen zich had
voelen aanbotsen. Als Martin haar sprak van zijn
verlangen was het alsof ze luisterde naar iemand, die
vervuld was van haar eigen, bitterzoete heimwee.
Verlangen. Zucht tot slagen. De middelen. Het
kunnen. Bereiken.
In de eerste jaren, waarin hij zich een plaats had
te veroveren in het gebied, dat hij gekozen had,
was zij letterlijk zijn klankbordZe wist van luisteren.
Ontvankelijk was ze voor hetgeen op goed geluk te
voorscijn schoot uit zijn bewegelijke, mannelijke geest.
„Hardop denken noemde Martin zijn geestelijke
zwerftochten ten overstaan van de zwijgende Orchis.
„Als ik met jou spreek, Orchis, is het alsof mijn
gedachten zich scharen tot een groot leger. De dingen
komen tot me uit het niet. Het is omdat ik weet dat
jij me zult waarschuwen, zodra mijn gedachten ver
ward of niet echt zijn. Laat het nooit passeren als jij
me ooit op intellectuele blague of zwendel zou be
trappen. Jij weet reusachtig goed wat luisteren is."
O, ze was tuk op het contact met Martins jonge
geest. Dat hield de hare op dreef.
