AXELSCHE JS COURANT
De pyramiden
„Met raad en daad"
GOUDLAND
HET VERGETEN
v
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
Hoofdredactie:
T. C. VINK-van VESSEM
feuilleton.
door H. W van Brakel
Abonnements-
prij«:
Losse nummers
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
fl
Alle andere plaatsen
ln Nederland en
Ned. ludiö fl.
I Buitenland fl. I -
Advertentie prlfs
7 cent per m.m.
Ingezonden
Meaedeelingen
20 cent per m.m.
Kleine Adverteutlën
^ru^xlmum 8 regels)
1 5 regels 60 cent.
Iedere regel meer
12 cent extra.
lil Egypte te zijn geweest en niet de pyramiden
ti hebben gezien, zou even belachelijk zijn als
op tweede Pinksterdag in Axel te zijn zonder
p 'arden te hebben gezien. Zoals onze boeren
louden zeggen: „Jao, maor ik moe toch perden
zlene!" zo zeiden wij: ,,Jao maor ik moe doa m
d- piremiên zienel" en wij gingen kijken.
Daar bij de pyramiden is het elke dag kijk
dag"'. Alleen als het regent niet, dan worden
fi binunen gehaald. Maar het regent er nooit,
£us ze halen ze nooit binnen. Het zou trouwens
bok een heeT'^fbsjouw zijn om met 2 millioen
.JnokjCS steen van plm. 3000 kg. heen en weer
j|e hollen.
Dus wij naar de pyramiden.
p Vanaf de rue Antik-khana in Cairo, waar we
Jbgeerdeu, gingen wij met een autobus door de
Ingstwekkend drukke straten, langs fantastische
g,bouwen, over een enorme Nijlbrug naar Gi-
zeh, één van de buitenwijken van de hoofdstad.
Op een plein moesten wij uitstappen en dwars
door dat razend drukke verkeer oversteken om
aan de andere kant een trammetje te pikken.
Deze zijn van hetzelfde soort als die in onze
grote steden. Alleen een tikkeltje ouderwetser en
een ietsje minder schoon. Sommige zijn geheel
open en men zit er in als in een draaimolen
die rechtuit gaat. Het was een mooie rit langs
prachtige villa's en schitterende tuinen met een
ongelooflijk kleurige bloemenschat en onze stem
ming was buitengewoon. Af en toe rekten wij
ons om te kijken of wij nog niks van de beroemde
pyramiden te zien kregen. Maar nee hoor. Wel
zagen we heel in de verte Sakkarah, de oude
dodenstad, met zijn vele grafmonumenten, waar
van de toppen boven de wocstijnheuvels uitkwa
men. Sombere Indrukwekkende overblijfselen van
d' allereerste Egyptische dynastieën.
Een sympathieke Amerikaanse dame met een
grappig vuurrood steelpannetje op haar hoofd,
kreeg ze het eerst in de gaten. „There thev
are!" riep ze verrukt, met een dik duimpje ir.
de verte prikkend.
Op slag draaiden alle hoofden buiten boord
en ja. tamelijk vlakbij, op een hoogte, groots en
majestueus rees de eerste pyramide uit de woes
tijn omhoog. Eyn massale steenhoop, die als hij
in Axel stond, twee en een half maal zo hoog
vi as als de watertoren met een voet zolang als
de Noordstraat.
De tramrit eindigde aan een lange, met pal
men beplante weg, die ophoudt bij een groot
Intel „Mcna-house". Een prachtig gebouw met
alle mogelijke comfort, tot een compleet zwem-
Lad toe.
En recht tegenover dat hotel een breed zand
pad, schuin omhooglopend naar de pyramiden.
Zoals bekend, zijn dit grafplaatsen van de farao's
(lp een soort plateau staan 3 pyramiden tame
lijk dicht bij elkaar. Gezien van onze standplaats
l iegen wij eerst de grote pyramide van Cheops,
ten machtige Pharao. die 2600 jaar voor Chr.
over Egvpte heerste. Schuin er achter de iets
kleinere pyramide van Kephren en even verder
de nog kleinere pyramide van Men-kaura.
Onder aan de weg stonden Arabische gidsen
tnet kamelen, die onmiddellijk op ons afzwermden
cm ens een ritje te laten maken rondom de
pyramiden. We hadden moeite om ze kwijt te
raken, want we wilden liever op ons eigen houtje
wat rondneuzen met heliulp van een duidelijk
en uitvoerig boekje
Tot nu waren we erg onder de indruk van
de machtige gevaarten. Maar toen we de hel
ling opliepen, recht op de eerste reus aan, kre
gen we een gevoel van teleurstelling. Zo'n bouw
werk van bijna 4700 jaar oud moet er toch op
zijn minst grijs en verweerd uitzien! Maar de
grote vierkante blokken (hoe die ouwe Egyptena-
ren ze op elkaar kregen zagen er allerminst
oud uit. De ogenschijnlijk nonchalant op een hoop
gesmeten blokken, licht gelig van kleur, leken
haast nieuw Misschien kan dit komen om
dat de Egyptenaren van de latere jaren de bui
tenste laag, die glad gepolijst moet zijn geweest
er af gehaald hebben om hun moskeen en pa
leizen van te bouwen.
De tweede pyramide heeft aan de top nog een
gedeelte waar deze gepolijste laag nog aanwezig is
en dit ziet inderdaad grijs en verweerd van de
ouderdom.
Toen we daar zo'n poosje hadden gestaan, wilde
onze Amerikaanse er al weer van door. Ze had
het al gezien, beweerde zij. Maar dat zat haar
niet glad! Het gehele gezelschap sloeg luidkeels
aan het protesteren. „Of ze dan helemaal niet
lekker was! en of ze bang was haar lunch te
missen!" enz. (Ze was n.l. nogal omvangrijk en
werkte altijd zeer in het oog lopend aan haar
lijn). Natuurlijk moesten we er ook in.
Een drietal .gidsen schoot dadelijk toe. Eén er
van propte de slippen van z'n galabich tussen
zijn tandei» en holde, stuntelig struikelend op zijn
natuuriijk-veel-te-grote schoenen om toegangsbewij
zen. Zó was hij weer terug, op blote voeten, de
schoenen in zijn hand en de kaartjes in zijn mond.
Nu konden wc starten. Eerst een soort plat
form op. over vrijwel totaal weggesleten tre'd-
jes en kwamen voor het ingangsgat. Nu zagen
we pas goed uit wat geweldige blokken steen
zo'n pyramide was samengesteld. Netjes vlak be
houwen liggen zo 200 lagen op elkaar zonder ook
maar enig spoor van specie.
De gids voorop (de andere twee hadden we
afgepoeierd) deden we de eerste schreden in hel
grafgebouw van Koning Cheops, Na een nor
male gang van slechts enkele meters, moesten
wij ons opeens in tweeën knakken en diep ge
bogen verder gaan. Achter ons hoorden we de
Amerikaanse zuchten „I am really too fat ter
wijl ze, haar maag opzij drukkend, door het nauwe
en lage gangetje schoof. Veronderstel dat ze klem
raakte, dan konden we er niet meer uit! Met
zulke omvangrijkheden had koning Cheops blijk
baar geen rekening gehouden. Nadat het laat
ste deel van de gang al wat makkelijker was door
een \erlaging van de vloer, konden we opeens
weer rechtop staan en stonden meteen in de graf
kamer van de koningin. Een kale vierkante ruim
te, ter grootte van een kleine huiskamer, met
kale wanden van glad gepolijst graniet en een
dakvormige zoldering. In één der muren zat een
gat voor ventilatie.
Dicht bij de plaats waar de sarcophaag (een
soort monumentale stenen doodkist) gestaan bad,
kwam een klein gangetje uit. Dat was, vertelde
de gids, de gang waardoor de geest van de ko
ning in verbinding kon komen met die van de
koningin.
Verder was er niks te zien, maar allen voel
den we een zekere beklemming en er kroop een
kille huivering langs ons rug. We roken de eigen-
geur die er hing en spraken niets. Langzaam
volgden we de gids weer de kamer uit.
Dit was precies één-vierde van de hoogte van de
hele pyramide, verklaarde hij. „Wie moed heeft
om tot de halve hoogte te klimmen, kan ook
de grafkelder van de koning zien
De Amerikaanse bedankte en droop af, maar
de rest ging over een soort houten kippetrap,
ongemakkelijk gebukt naar boven. Eindelijk wa
ren we er. Nog een eindje rechtop en we ston
den in het graf var. de grootmachtige koning
Cheops.
Deze was iets groter als de koninginnekamer.
Dezelfde gepolijste wanden en hetzelfde gangetje
voor de geesten, vlak bij de enorme sarcophaag
van zwart graniet. Vfij stonden daar en keken.
Onze blikken gleden van de kist naar het don
kere gat in de muur en we huiverden.
Plots klonk een kreet, zwaar, hol, somber en
dreigend. Het leek of de wanden meesidderden.
Het geluid kaatste terug en rolde vijandig rom
melend op ons neer. Zo hevig schrokken wij
van hel onheilspellend geluid, dat we ons nog
onbehaaglijk voelden toen het al lang weer stil -
was. De gids was de eerste die weer sprak.
„De echo", zo zei hij, „is de stem van 's ko-
nings geest, soms dreigend, soms mild of ook
klagend". Weer een gil, die zachter en donkerder
was dan de eerste. Nu bleef de echo lang na-
zoemen en verstierf als een zware diepe zucht
Ongeveer 2690 jaar voor Christus stonden hier
ook mensen, die net als wij nu, neerblikten in
de sarcophaag. Van die mensen is niets meer
over dan van de allervoornaamsten slechts een
paar afzichtelijke mummies, die we zagen in het
museum te Cairo. Maar de graniet glansde alsof
hïet pas gepolijst was. We dachten er aan dat
Abraham en Sara deze zelfde pyramide gezien moe
ten hebben en dat ze ten tijde van Jozefs komst
in Egypte er al stonden als monumenten uit een
ver en grijs verleden, toen reeds meer dan elf
eeuwen oud.
En we voelden ons klein en nietig en vergan
kelijk toen we diep onder de indruk langzaam de
pyramide weer uitkropen.
Eenmaal buiten in het felle zonlicht, viel de
beklcmmming gauw van ons af; we frommelden
de gids wat geld in zijn handen, ongevoelig voor
zijn misprijzende blikken. Dat waren we wel ge
wend, die zouden nog ontevreden zijn als ze een
pond (f 10) kregen.
De tweede pyramide, die van Kephren, was klei
ner dan de eerste, maar behalve zijn grauwe ge
polijste top ook wonderlijk fris geel. Iets ver
der stond dan de nog kleinere pyramide van Men-
kaura. Naar men ons mededeelde had deze laat
ste oorspronkelijk een glad gepolijste mantel van
rood graniet, de andere een glad oppervlak van
rode en grijze steen, terwijl de grote pyramide van
buiten bestond uit een mantel van spiegelglad
gepolijst wit marmer. Met aan haar voet de vele
grote tempels en de talrijke grafmonumenten van
de hoogwaardigheidsbekleders uit het oude rijk,
moet dit een indrukwekkend schouwspel zijn ge
weest. Nu waren ze terug gevallen tot drie, nog
altijd machtige steenhopen van gelijke kleur, met
enkele in verhouding, kleine steenklompjcs hier
en daar waar we langs wandelden zonder erg
onder de indruk te komen. In een suffig slen-
Automobilist. Is de nieuwe Verkeerswet voor
autobussen van dien aard, dat men op hoofd
verkeerswegen, waar de maximum-snelheid is op
geheven, zo snel mag rijden als het voertuig dit
toelaat: volgens verscheidene meningen was dit
vroeger op een maximum gesteld van 60 km. per
uur. Het betreft hier autobussen, ruimte bie
dende aan meer dan 14 personen.
Antwoordt De nieuwe Wegenverkeerswet zegt
hierover, dat het de bestuurder van een motor
rijtuig verboden is te rijden met een grotere snel
heid dan 75 km. per uur, indien de druk van
enig wiel groter is dan 2430 kg. en het motor-
rijtuig is ingericht voor het vervoer van meer
dan 8 personen, de bestuurder daaronder niet be
grepen. Overigens kunt u zich voor adviezen op
dit gebied wenden tot het Centraal Bureau van
het Verbond voor Veilig Verkeer, Servetstraat 3
te Utrecht.
J. Z. Van mijn tien jonge hennen, die ruim
5 maanden oud zijn, is ongeveer de helft aan
de leg. Nu gebeurt het sons wel dat 1 soms 2
eieren in het nachthok onder de stokken stuk
liggen zonder schaal of met een heel dun schaal
tje er om Kunt u mij de oorzaak noemen en
zeggen wat ik er het best aan kan doen!
Antwoord: Het leggen van windeieren kan ver
schillende oorzaken hebben. Zonder volledig te
zijn kunnen genoemd worden: gebrek aan kalk,
aangeboren afwijkingen in de eileider, ontsteking
van de eileider door bacteriële of parasitaire oor
zaak e.a. Al naar gelang de oorzaak zal een
behandeling moeten worden ingesteld. Vraagt u
eens nader advies aan een dierenarts.
Harmony. Kunt u mij een paar adressen van
correspondentieclubs verschaffen
Antwoord: U kunt zich wenden tot de cor-
tergangetje liepen we verder, op zoek naar de
sphinx. Waar was die nu eigenlijk? Tussen de
bonkige steenklompen en een bolvormig rotsblok
op een soort verhoging stonden een paar prach
tige, werkelijk zeer decoratieve palmen, als bij
vergissing op de kale vlakte terecht gekomen.
„Mensen, de sphinx is ondergedoken," consta
teerde de jonge Noor, die van zijn 2 meter hoog
te wat geringschattend neerkeek op ons kleine
mensen. We hadden hem „opgevist" in Gruppi,
een fantastische eetsalon in Cairo s binnenstad,
waar ze garnalen met slagroom en ijskoffie ser
veerden, alsmede inktvisjes in tomatensaus. We
hadden hem dapper bijgestaan in zijn worsteling
met een bord spaghetti. Alsof het levende wor
men waren, glibberden ze telkens van zijn vork
als hij er naar hapte. Net een baars, die per on
geluk in het pierenbakje van de visclub terecht
gekomen was! Toen hij hoorde dat ons gezelschap
naar de pyramiden ging, liet hij zijn maaltje in
de steek en vroeg toestemming om zich bij ons
aan te sluiten. Dat was natuurlijk gauw accoord
maar omdat grote jongens altijd eerst hun bord
moeten leeg eten, kon hij alleen op die voor
waarde met ons mee. Nadat we met vereende
krachten een deel van. het spul in z n mond en
de rest op zijn shirt, tussen zijn kraag en achter
zijn oren hadden gewerkt, waren we op stap
gegaan.
(Slot volgt.)
respondentieclub „Union", postbus 22 te Bussum
of de „Vriendensocieteit", postbox 37, Zutfen, of
de Wcreldcorrespondentieclub, postbus 592 te Am
sterdam.
E. H. Welke stroomsoort (wisselstroom of ge
lijkstroom) heeft men in Perth in Australië en
welke spanning?
Antwoord: Men heeft daar 440-250 volt wis
selstroom, drie fasen. Dus aansluiting op dê ge
wenste spanning is mogelijk, terwijl de ook in ons
land algemeen leverbare lampen en motoren toe
gepast kunnen worden. De frequentie staat er on
der controle: u kunt dus zeker zijn van juiste
tijdaanwijzing van uw electrische klokken
Mej. J. Onlangs kocht ik op de markt een
paar bokkingen, die ik in een ledereu reista3
stopte. Het vet is toen door het papier heen in
de tas getrokken, zodat een groot deel van de
tas een donkere plek vertoond. Kan ik er nog
iets aan doen? Ik ben al met een warm strijk
ijzer en poreus papier bezig geweest, maar daar
werd het leer hard van.
Antwoord: Het is het beste hier zo weinig mo
gelijk aan trachten te veranderen. U maakt het
er toch niet beter op. Het vet is al diep in de
vezels van het leer doorgedrongen en daaruit niet
meer te verwijderen. U zou het nog een3 kun
nen proberen om de vlek te wrijven (en niet
buiten de vlek te koinen!) met een ia melk ge
drenkte witte lap.
J. T. Ik huur al gedurende 12 jaar een wo
ning. De huur werd in 1947 met een gulden
per week verhoogd wegens opschilderen van het
huis, zodat ik de laatste vier jaar ongeveer f 200
extra heb betaald. Kan ik dat terug vorderen'
Nu vraagt de eigenaar weer 15 pet. huurverho
ging niet ingang van 1 Januari 1951. Welke huur
moet ik nu betalen?
Antwoord: De huurverhoging vail l gulden per
week sedert 1947 is naar onze mening niet te
recht geweest. De verhoging volgens de nieuwe
huurwet moet u betalen vanaf de kennisgeving
hiervan door de eigenaar. Het vorderen van de
verhoging met terugwerkende kracht tot 1 Januari
van dit jaar is niet juist. Wat een eventuele
terugvordering van teveelbetaalde huur aangaat
raden wij u aan dit geval voor te leggen aan de
Huuradvieseommissie voor uw ressort.
Mej. H. T. In 1944 moest mijn zoon naar Duits
land en mijn schoondochter ging mee. Al die
jaren heb ik mijn twee kinderen bij mij thuis
gehad en opgevoed. Geld voor hun onderhoud
heb ik practisch nooit ontvangen. Nu wil mijn
schoondochter die kinderen weer bij zich terug
hebben. Kan ik hiervoor een vergoeding vragen'
Antwoord: Wendt u jich hiervoor tot een ad
voeaat. Denkt u dat u voor kosteloos próce
deren in aanmerking zou kunnen komen dan kum
u hiertoe een verzoek richten tot liet Bureau
van Consultatie van de Arrondissementsrechtbank
van uw district. U krijgt dan een advocaat toe
gewezen.
CARBOVIT (Actieve Kool-Dragées)
reinigt maag en ingewanden van kwade
stollen. Per doos 40 cent. FlaconJ_gulden.
43)
„ln bepaalde Chinese wateren, waar men nog
keerovers aantreft, bijvoorbeeld in de beruchte
Eiasbaai, is het ons meermalen te pas gekomen
bracht Van Dijke opeens in het midden. „Wij heb-
1 en ons meer dan eens aan ongenaamheden kunnen
onttrekken door er snel tussen uit te gaan
cn de piraten kort daarop een verrassing te be
zorgen, door even snel en onverwacht te wenden
tn terug te varen, om ze met een welgemikt schot
r.an flenters te schieten. Wij noemen die sport,
de „jacht op grof wild". Het is erg leuk, vooral,
rds men daarop de beteuterde gezichten van die
'„water-ehinezen" ziet."
„Het is maar, wat men sport noemt," meesmuil
de Edouard.
„Ieder zijn smaak," vond Van Dijke. „Een ieder
die' probeert ons een klap te geven, krijgt er
een terug."
„En een goede ook," beaamde Friedlander. „Maar
'wij hebben ook een vredelievender wapen. Kijkt
U eens hier, mijnheer Vernier. Dit is ons olie-
kanont" Bij deze woorden wees hij op een rood
koperen buis van tien centimeter diameter, die
nan een pompagregaat gekoppeld was en met de
monding tegen de scheepswand was gemonteerd.
„Indien het nodig is, kunnen wij door mid
del van deze installatie, die wij het oliekanon
noemen, stormolie op de golven spuiten.
„Duizend liter per minuut", vulde Van Dijke
„Een behoorlijke portie". Edouard keek voi
bewondering naar het ingenieus apparaat. Daarna
blikte hij nog eens belangstellend door de ruime
machinekamer.
„Waar zitten uw oliebunkers?'' vroeg Edouard
opeens.
„Tussen de dubbele bodem van het schip," ant
woordde Friedlander. „Wij kunnen eirea 160 ton
olie meenemen, waarvan 10 ton stormolie.
„Dan kunt U wel een aardige afstand afleggen,
nietwaar?"
„Van Le Hav.re naar New York en terug," be
vestigde Friedlander met een zekere trots.
„En dan houden we nóg over voor een uitstapje
op een vrije Zaterdagmiddag," voegde Van Dijke
er lachend aan toe. „Ja, mijnheer Vernier, wij
houden hier niet van halve maatregelen.
Tegen half acht des avonds, werd Gibraltar
gepasseerd. Het stalen vaartuig bleef op 36 gr.
N.B. een oostelijke koers vaien
Zoals kapitein van der Decken reeds had voor
zien, werden het weer en de zee met het uur
onstuimiger. Halverwege C.euta en het eilandje
Alboran was het reeds van dien aard, dat de
luiken op het midden- en voorschip werden ge
sloten
Edouard, die tijdens het avondeten een onbe
hagelijk gevoel van zeeziekte voelde opkomen, pro
beerde zich zo goed mogelijk te houden. Nie
mand van de bemanning scheen zich van het
slingeren en stampen ook maar iets aan te trekken
Iedereen zat rustig de voortreffelijke spijzen te
savoureren, die door de kok Duprez met een
ware meesterhand waren bereid.
Toen hij echter na de maaltijd een kop koffie
hij de gezagvoerder zou gaan gebruiken werd het
zijn hut op te zoeken. Weldra lag hij zuchtend
in zijn cuchette en meende alles voor zijn ogen
te zien draaien.
De volgende morgen, na het ontbijt, was Edou
ard een stuk opgeknapt. Blootshoofds stond hij
op het cominandodek en liet da frisse zeewind
door zijn haren spelen. Men bevond zich op
dat moment ter hoogte van Algiers.
Hoewel de zee nog even onstuimig was, als
de namiddag tevoren, genoot de jonge man thans
van het ruige spel van wind en golven. Zijn
olickleding droop van het zeewater, dat in schui
mende slierten over de volle lengte van het
schip vloog en met kletsende slagen tegen de
stalen ophouw en over de stuurkap plensde, waar
achter de stoere gestalte van kapitein van der
Decken onwrikbaar, bijna uitdagend rechtop stond.
In de radiohut van het stalen vaartuig zat de
marconist gespannen te luisteren. Zijn vingers om
klemden een potlood, waarmede hij koortsachtig
enkele regels noteerde op een stuk papier, dat
voor hem lag. Naarmate hij opnam, groefde zich
de rimpel tussen zijn wenkbrauwen.
Eindelijk was hij klaar, zette vlug de koptelefoon
af. ereep het papier cn holde de hut uit, naar
het commandodek. Hier versperde Van Dijke hem
de weg.
„Wat moei datl Zonder uniformpet naar bo
ven stuiven? Je weet toch de regels aan boord,
Delanoyt Of... is er iets aan het handje?"
„Zojuist dit bericht opgevangen, stuurman...
Geef geef het direct aan de kapitein door"
hijgde de marconist, half buiten adem van het
hollen. Hij overhandigde het briefje aan de „eer-
cln,) Ail lutiiat
Van Dijke wierp een blik op het papier, dat
hii dacrna zo onopvallend mogelijk aan de ge
zagvoerder ter hand stelde. Hij deed dit op het
ogenblik, waarop Edouard zich met het gelaat
naar de achtersteven wendde cn met een zee
kijker de gezichtseinder afzocht.
Dc kapitein begreep onmiddellijk de situatie,
nam het bericht met een kwasi-achteloos gebaar
van de eerste stuurman over en las het, terwijl
zijn ogen zich tot streepjes nepen. Het bericht
luidde als volgt:
„Opdracht van het Departement van Marine,
Parijs. Aan alle Franse Marinestations. Let
op vreemd stalen vaartuig. Campagne sterk
gelijkend op commandotoren van onderzeeboot.
Aan boord bevindt zich een ontvoerd Frans on
derdaan. Naam, Edouard Vernier. Leeftijd
circa 24 jaar. Beroep, mijningenieur. De
koers van het schip is onbekend. Nationali
teit, mogelijk Engels. Hieromtrent bestaat ech
ter geen zekerheid. Zo mogelijk het vaartuig
praaien Indien binnen Franse territoriale wa
teren aanhouden en opbrengen.
Ondertekend: Chef Marinestaf.
Détrève, ViceAdm."
Een veelbetekenend kuchje klonk onder de stuur-
kap. Van Dijke keek op en zag, hoe zijn chef
hem wenkte naderbij te komen.
„Kapitein!" vragend keek de eerste stuur
man hem aan. 1
„Koers iets noordelijker 1 Zoveel mogelijk langs
de zuidpunt van Sardinië. Daarna ten noorden
van Palermo. Wij gaan dit keer door de Straat
Messina, inplaats van langs Kaap Bon. Morht
Frans marinevaartuig ons willen praaien, dan een
rookgordijn leggen en cp voUe kracht 1"
„Begrepen, kapitein."
Kapitein van der Decken draaide zich langzaam
Edouard. die met zijn kijker
had postgevat bij de reling achter op het cam
maitdodek.
„Vindt je het niet mooi, dit uitzicht op de
onmetelijke vrijheid van het water?
Dc jongeman, die geheel verdiept was in zijn
observaties, nam de kijker voor zijn ogen weg
en wendde zich naar zijn gastheer.
„Het is prachtig, kapitein. Maar de werke
lijke vrijheid vind ik toch nog mooier. U houdt
mij ten goede, kapitein van der Decken, msa.
ehik heb nog steeds het gevoel, een soort
gevangene te zijn."
„Dat gaat wel over, wanneer je „Opliir maai
eenmaal gezien hebt, Edouard. Je zult eens zien
hoe dat onbekende land ook jouw hart verove
ren zal. En dan, wel mijn jonge vriend, dar.
ligt de wijde wereld voor je open. Dan mag je
kiezentussen Creumontof mij
Al sprekende tuurde de gezagvoerder af en toe
naar de verre Algerijnse kust, waar zijn geoefend
oog een rookpluim ontdekt had, die, hoewel nau
welijks zichtbaar voor een gewone landrot, in de
richting van zijn vaartuig zich voortbewoog.
„Ik zou over dat Ophir van U graag eens iets
meer vernemen, kapitein. Ik moet eerlijk beken
nen, dat hetgeen U mij daarover zo met een
enkel woord reeds mededeelde, interessant ge
noeg is om er dieper op in te gaan."
„Die gelegenheid zal ik je over enkele da
gen bieden, wanneer wij een iets rustiger ge
deelte van onze route bevaren. Maar zeg mij
eens eerlijk! Hoe bevalt de „Ophir" je?
(Wordt vervolgd.)
