AXELSCHE 1£ COURANT
legering lijdt nederlaag
AXELSCHE aft COURANT
De bestemming van Uw kind?
VAL DA
inznke ambtennremsnlrmsspn
t ai Uw leden
aantasten.
Frankering bij abonnement Axel.
ZATERDAG 16 DECEMBER 1050
65e JAARGANG No. 22
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
Hoofdredactie:
T. C. VINK-van VESSEM
arlementair overzicht.
begroting helemaal niet meer sluitend
kunnen worden gemaakt. We hebben
nu al een flink tekort en dat mag zeker
niet groter worden. We zitten dus, zoals
met alle problemen, in de klem- Dat zag
de minister ook heel goed in. Wij moe-
J
Frankering bij abonnement Axel.
WOENSDAG 13 DECEMBER 1950
65e JAARGANG No. 21
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
Hoofdredactie:
T C. VINK-van VESSEM
De jonge moede1' keek naar haar pas
geboren kind, nog geen uur oud- Zij1
vond, dat zij een mooi kind ter wereld
had gebracht, met een goedgevormd
hoofdje en diepblauwe ogen.
,,Ziet zij er niet erg wijs uit voor haar
leeftijd vroeg zij aan de Chinese ver
pleegster Inderdaad" glimlachte de
verpleegster. „En zij is mooi ook. Er
is een speciale opdracht voor dit kind.
Pearl Buck, de jonge moeder, is deze
woorden, die dertig jaar geleden tot
haar werden gesproken, nooit vergeten.
Maar de vreugde, waarmee zij haar kind
begroet had, veranderde al dra in smart.
Lichamelijk was het kleine meisje zo ge
jond, als zij maar zijn kon, maar haar
geest was gedoemd die van een kind
te blijven.
En toch heeft dit kind door haar moe
der „een speciale opdracht'" vervuld.
In een eenvoudig, ontroerend boekje, ge
titeld „The child who never grew",
heeft de schrijfster Pearl Buck de ge
schiedenis van dit kind verteld het kan
andere ouders in soortgelijke omstandig
heden tot troost strekken.
Het kind was drie jaar, toen Pearl
Buck, die in die dagen in China woon
de, zich ongerust begon te maken. Haar
dochtertje praatte nog niet.
„Ik herinner mij", schrijft Pearl Buck,
„dat ik aan vrienden vroeg, hoe het met
hun kinderen gegaan was en dat ik
uiting gaf aan mijn angstZij troost
ten mij, zij troostten mij te duidelijk
Zij zeiden al die holle geruststellende
woorden, welke goedwillende vrienden
zeggen en ik geloofde hen.
Maar zij kon hen niet lang blijven ge
loven, Van alle kanten kwamen de waar
schuwingen „Het kind was traag met
lopen, het was laat met spreken en toen
het eindelijk kon lopen, was het veel te
rusteloos steeds maar holde het heen
en weer,. W' Het kind had nog roze
wangen en het was gezond, maar (zij
„kon haar aandacht nooit concentreren.
Meestal had het heen en weer gehol
geen enkel doel, het was alleen maar
beweging. Haar ogen, die zo, zuiver
blauw waren, zeiden niets, als men er
diep in keek. Zij gaven geen enkel blijk
van begrip. Zij veranderden nooit..."
Op een dag liet Pearl Buck de dokter
komen de volgende dagen kwamen er
nog meer doctoren. „Toen begon de
lange reis, die ouders van dergelijke kin
deren zo goed kennen.Wij slepen on
ze kinderen over de gehele aardbol mee
op zoek naar de man die hen kan ge
nezen. Wii geven er al ons geld aan
uit en ajs dat op is, lenen wij geld, tot
er niemand meer is. die ons iets wil
lenen. Wij gaan van de ene dokter naar
de andere, naar goede en slechte en wij
hopen, hopen, hopen....
Ik deed het ook, ik trok de aarde rond
en allengs werd mijn hoop kleiner, maar
toch verdween ze nooit helemaal, want
er was niet éen dokter, die ronduit zei,
dat het kind ongeneeslijk was. Altijd
weer spraken zij die laatste, aarzelende
woorden Ik wil niet zeggen, dat het
een hopeloos geval isen zo bleef ik
hopen op de manier, waarop ouders dat
doen."
Naarmate de tijd voorbij ging, werden
de reizen moeilijker. Toen het kind nog
klein was, viel het niemand op, dat het
midden op straat bleef staan om in haar
hanSjes te klappen of dat het zonder
enige aanleiding begon te dansen. Maar
later keken de voorbijgangers er naar.
„Het kind is getikt". Peari Buck hoor
de eens, hoe een vrouw die woorden
zei. ,yVan die dag af 'begon ik miin
kind te beschutten".
Het was moeilijker voor haar 0111 zich
zelf te beschutten. „Ik deed mijn werk.
Maar het had niet de minste zin,De
enige uren, waarin ik werkelijk leefde,
waren die, waarin ik alleen was met
het kind Dan kon ik mijn tranen de
vrije loop laten.Ate zij huilde, keek
het kind haar alleen maar aan en het
lachte en „het was dit niets begrijpende
lachen, dat telkens weer mijn hart brak'\
Pearl Buck leerde andere ouders ken
nen, die dezelfde weg hadden te gaan.
„Nu vinden mijn ogen direct het kind,
dat is als het mijne, hoe groot de mensen
massa ook is. Ik zie dat kind eerder
dan iets anders en dan zie ik de moeder
die probeert te glimlachen, die probeert
vrolijk tegen het kind te babbelen haar
vrolijkheid is een scherm, waarachter zij
het kind voor de anderen verbergt":.
Altijd weer zeiden die moeders het
zelfde Geen enkele school neemt onze
kinderen. De buren wlilen niet,, dat zij
vrij rondscharrelen Andere kinderen pla
gen hun.Wat moeten wij doen Het
is toch geen misdaad om een kind te
hebben zoals het onze.
Het kostte Pear} Buck vele jaren voor
zij wist, wat zij moest doen met, ja zelfs
hoe zij moest denken over haar kind.
Zij wist, dat zij, aangezien er geen ge
nezing te vinden was, een school moest
vinden, waar haar kind samen zou zijn
met andere kinderen en waar het zou
kunnen blijven, ook ru* de ddtnl van
haar moeder.
En toen begon een nieuwe zwerftocht,
ditmaal niet van de ene dokter naar de
andere, maar van het ene instituut naar
het 'andere. Op een keer meende zij
de goede school te hebben gevonden,
maar toen ontdekte zij, dat liet hoofd
niet van kinderen hield („Ik moet nu
eenmaal mijn brood verdienen", zei
izij).. Op een andere school zag zij,
hoe de kinderen uren lang in rijen ban
ken zaten te wachten („een paar maal
per dag laten wij hen om het gebouw
heen wandelen", zet een kwekeling).
Op een andere school droegen de kin
deren „zakachtige kleren van grove ka
toen of jute. Zij kregen hun Veten op
de grond en zij graaiden het weg
De bedden waren strozakken d.e op de
vloer lagen en zij waren vuil bovendien.
Het ergst vond ik, dat er, nergens iets
moois was, dat er niets was, waar de
kinderen naar konden kijken er was
geen enkele 1'eden om de blik omhoog
te slaan er was niets, waarnaar zij
hun handen konden uitsteken."
Eindelijk vond Pearl Buck een school,
in Vineland N.J., onder leiding van de
hartelijke Edward R. Johnstone, die een
buitengewoon vriendelijke stem had. De
kinderen sommigen ervan waren al
boven de vijftig noemden hem Oom
Ed. Overal hing de leuze van Vine
land „Eerst komt het geluk, al het
aadere volgt". Pearl Buck besloot haar
dochter hier rustig achter te laten.
Vanaf die dag is de voortdurende
jeugd van het kind goiukkig geworden
en Peari Buck zelf heeft ,yeen vreemde
vertroosting gevonden in haar geluk.
Toen ik haar zag spelen, schoot het door
mij heen, dat dit kind op aarde zou leven,
zoals de Engelen het in de hemel doen.
Zij zou nooit de strijd om het bestaan
kennen.Zij kan genieten van zonne
schijn en regen zij houdt van schaat
sen en zij zit graag op een driewieler
zij speelt graag met poppen en met haar
serviesje en met zandvormpjes. En
zij geniet altijd weer van muziek. Uren
achter elkaar kan zij heel rustig naar
gramofoonplaten zitten luisteren- De ga
ve, die in haar verborgen ligt, blijkt uit
de stille verrukking, waarmee zij naar
„de grote sïmphonieën luistert, een glim
lach om de lippen, haar ogen turend
naar een verte, waarvan ik niet weet,
hoe ver die weg is.
Ik schrijf dit op, omdat het éen van
de keerzijden is en ouders van andere
kinderen zoals zij moeten weten, dat er
zulke keerzijden zijn. Deze kleiine kin
deren vinden hun vreugden. Ik ken
een kleine jongen ik zeg „klein" en
toch is hij lichamelijk een volwassen<man
die een scheppend genoegen beleeft
aan zijn verzameling gekleurde lapjes.
Die zoekt hij telkens weer uit, nu eens
kleur bij kleur, dan weer soort tbij soort
leggendDe ouders leren dankbaar
te zijn, omdat de vreugde een weg vindt
om zich te uiten. Dit moge dan niet de
wereld ten goede komen, het voldoet en
verrijkt het kind."
Niet al deze kinderlevens zijn nutte
loos. Zij kunnen ook iets leren, zij het
in veel trager tempo dan normaal ,en
psychologen hebben door de bestude
ring van deze kinderen kunnen nagaan
„ais op een vertraagde film. hoe, de mens
zichzelf nieuwe kennis en nieuwe ge
woonten ejgen maakt. Onze onder wij s-
methodes voor nou-male kinderen zijn in
menig opzicht verbeterd door hetgeen
de achterlijke kinderen ons geleerd neb
ben."
Daarom hebben deze kinderen vol
gens Pearl Buck inderdaad een „speciale
opdracht" en hun ouders behoeven niet
te wanhopen of zich beschaamd te ver
bergen. „Wees trots op uw kind, aan
vaard het, zoals het is en trek u niets
aan van de woorden en blikken van hen,
die niet beter weten. Dit kind betekent
iets voor u en voor alle kinderen. Hef
uw hoofd op en ga de weg, die voor u is
uitgezet." 1
Neem een doos echte
F=» A S ~r I L L_ E S
VOORKOM ING* VAN GRIEP
De middengroep van deze maatschappij
was geen vastomlijnde groep. Zij was
ttgelijk doorgangshuis en reservoir. In
vefe gevallen gaat deze doorstroming nu
een einde nemen.. Men kan van de
arbeider verwachten, dat hij voor de toe
liet van hem ver-
èn collectief èn
zijn kcindleren of
rsiteit bereiken,
ppelijke onafhan-
ats typeerde. Zij
p proletariaat, de
nheid. Zal de
elmatige voeding
die zich daartpe
meer in staat de
lp de maatscnap-
de voortdurende
arde juist de be-
:ngroep en brengt
e van'betere loon-
;ngt de egalisatie
ivoldoende loon-
ogressieve beias-
:n in de onmoge-
esparingen voor*
/ij zover gekomen
<én op de borden
hen, die tot de
men een verbijs-
nnen waarnemen,
•nden aan milieu,
ikere maatschap-
'uden, leeft beter
1.
middengroep zal
jke structuur een
bben. Een maat-
s op vooruitgang
riele samenleving,
dergelijke samen-
rs tegenover haar
I van nature een
sch is een samen-
jroep iets anders
ie wij hebben ge-
iek is dat het ge-
is de draagster
uist het bestaan
belet een greep
el onzuiver bloed,
uschen-kuur. Won
ende werking der
ie Kruschen bevat
de organen dag na
en daarmede hun
'eriring geven. Als
nden weer op Volle
/errichten kunnen
oed zich niet meer
is dan de oorzaak
m gesmoord,
n. Regelmatig! En
schappelijke Zorg
jgsslachtoffers*
i, welke de dienst
Zorg van het mi-
dse zaken, publi-
i 1950 door deze
gezorgd voor 45
lachtoffers in en-
;rden uit Indone-
jkkers.
het levensonder
in betaald eva-
ilacbtoffers f 5614
ionesië f 43.en
18.—.
f de uitkeringen
eeland f 6277.—
leid in Zeeland-
iren eind Novem-
mannen per 1000
Het totaal aantal
>eg 1111
dit jaa'r was dat
>vember 1949 Vvas
N
Abonnements
prijs
Losse nummers 5 ct.
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
fl 1.25
Alle andere plaatsen
ln Nederland en
Ned. Indiê fl. 1.55.
Buitenland fl. 2.
Advertentieprijs
7 cent per m.m.
Ingezonden
Mededeellngen
20 cent per m.m.
Kleine Adverteutièn
luiuxlmum 8 regels)
1 5 regels 60 cent.
Iedere regel meer
12 cent extra.
.iÖ*
Abonnements
prijs.
Losse nummers 5 ct.
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
fl 1.25
Alle andere plaatsen
in Nederland en
Ned. Indlè fl. 1.55.
Buitenland fl. 2,—.
Advertentie prijs
7 cent per m.m.
Inaezonden
Mededeellngen
20 cent per m.m.
Kleine Adverteutlën
inmxlmum 8 regels)
1 5 regels 60 cent.
Iedere regel meer
12 cent extra.
