Wr Ik 0 fa 0 fa fa fa 0 fa fa fa AXELSCHE COURANT frede op w y fa 0 -■ Fl De schijn gered. Merkwaardige Kerstgeschenken in vroeger dagen. ZATERDAG 24 DECEMBER 1949. 64e JAARGANG, No 25 /T s NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD Verschijnt iedere VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Woensdag en Zaterdag Drukker-Uitgeefster: Firma J. C. VINK Adres Redactie en Administratie: AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel. 56§ Hoofdredactie: T. C. VINK-van VESSEM ïmmÈÉUÊÈm KerstmisHet grote, ontroerende feest der gehele Christenheid, het symbool van de vrede. Vrede op aarde, in de mensen een we.- behagen Dit ts een van die dagen, waarop het wereldgeweten ontwaakt waarop wij tot onszelven inkeren, onszelven onderzoeken. Bewust of onbewust dringt de Kerstgedachte tot ons doorwij trachten het spoor terug te vinden, dat wij in de gang van het dagelijks leven maar al te spoedig bijster worden, het spoor van het goede, het betere in ons. Beter dan ooit leren wij in de heerlijke Kerstdagen de schei dingslijn weder trekken tussen goed en kwaad, tussen het lage en het edele, verhevene. Wij hebben het gehoord in de klank der klokken en in de KerstliederenVrede op aardeWij trachten het ons te realiseren, wij willen er ons leven naa* regelen, Als vanzelf begint In ons het heilige vuur te gloeien, de behoefte om voor anderen te zijn zoals wij weten, dat anderen voor ons ziji, of zoals wij zo gaarne zouden willen, dat zij voor ons waren. Velen zijn er bok onder ons, die de stem van het Kerst eest niet willen verstaan, die zich voor zichzelf zoeken te verbergen in drukte en feestgelagen. Dat zijn zij, die geen gehoor willen geven aan de boodschap, welke de herders vernamen in het veld; zq willen he niet voor zichzelf bekennen, dat zij zich geroepen voelen doch niet naar de innerlijke stem wensen te luisteren. Gelukkig zij, die ernstig trachten naar het bereiken van het eeuwige ideaalVrede op aarde, tussen de mensen en de volken onderling. Immers, daarin ligt de dikwijls onuitgesproken erkenning van de eeuwige waarheid der Kerstgedachte. Het Kerstfeest is voor ons allen het fami liefeest bij uitnemendheid. Dan komen allen, voorzover hun dit mogelijk is, bijeen in het vertrouwde ouderhuis, waar de Kerstboom met de talloze lichtjes is ont stoken. Dan herinnert de herdenking der geboorte van het kindeke in da stal te Bethlehem, begroet met wierook mirre en goud, ons allen eraan wat wij, in engere of in bredere kring, voor anderen kunnen zijn en doen. De Kerstdagen vormen een tijd van gelukkig, vredig samenzijn in de familie kring, dagen, waarop de klokken beieren en de gedachten der mens* n zich afwenden van het lage, alledaagse en een hogere wijding de gehele Christenheid vervult. Zwaar rust de druk der tijden op ons allen, zonder onderscheid. Doch juist in deze tijden van druk krijgt de vredesbood schap, welke het Kerstfeest ons brengt, grotere waarde, diepere betekenis en een bijzonderen zin. Het onder het juk der zorgen gebukt gaande mensdom heeft wellicht nog nooit zo sterk als thans de behoefte gevoeld aan vrede en geluk. Dit verlangen wordt des te sterker, naarmate rust en vreugde zich ver der van ons schijnt te verwijderen. Doch meer dan ooit ook is de mensheid er van doordrongen, dat het de vrede, die op de velden van Bethlehem op Kerstdag is toe gezegd, niet zal kunnen erlangen, zo het niet oprecht „van goede wille* Is. Van die „goede wil* hangt alles af. Die goede wil sluit in het zich afwenden van het kwade, het trachten naar de vrede met alle medemensen. Telken jare weer brengt het Kerstfeest ons de vredesboodschap; tel ken jare klinkt-ons het „vrede op aarde* in de oren, dringt de vredesgedachte zich aan ons op. Doch zolang wij niet allen metterdaad bewezen hebben, dat wij van goeden wille zijn, zal het „Vrede op aarde" een onbereikbaar ideaal blijven. In iedere ziel huist het goede; vaak ver borgen. verduisterd door het kwaad, wel is waar doch wanneer wij de wil aan de dag leggen om dit goede op te wekken zal het zich baan breken. De smeulende vonk zal worden aangewakkerd tot een gloed, die van ons uitstraalt en zijn weldadige warmte zal mededelen aan ieder, die met ons in aanraking komt. Wij zullen vrede en welbehagen onder de mensen brengen. Laten wij ons allen ernstig voornemen, de bede om vrede welke ook ditmaal met Kerstmis tot ons komt, in ons hart op te nemen en te bewaren, en krachtig mede te werken tot de verwezenlijking van het hei lige ideaal„Vrede op aarde Als buiten de sneeuwvlokken vallen, als het vuur in de haard knapt, zodat deze met een hoogrood kleurtje de kamer inkijkt en de frisse geur van een verbrand denne- takje in de. lucht hangt, dan weet men, da» de tijd van Kerstmis aangebroken is en dus ook de tijd van geschenken geven. Hier mee houdt men een traditie in stand, die al eeuwen lang bestaat, want reeds in het oude Rome was het tijdens da Saturnalia, dat naderhand door het Kerstfeest verdron gen werd, de gewoonte, elkaar geschenken te geven. Bij voorkeur bedacht n en elkaar met poppen, waskaarsen en noten. Maar ook andere, meer nuttige dingen werden ten geschenke gegeven zo spreekt de Romeinse satyricus Martialis, die in de eerste eeuw na Christus leefde, van notitieboekjes, ver vaardigd uit citroenhout of ivoorook gaf men wel schrijftafeltjes ten geschenke, ter wijl ook ivoren kastjes voor hel bewaren van gouden munten, tandenstokers, gouden haarspelden, parasols en gekleurde zeep niet als geschenken versmaad werden. Ook aan originaliteit ontbreekt het niet bij het bedenken van geschenken. Zo leefde er in de 16e eeuw in Amsterdam een koop man, die zijn dochtertje met Kerstmis een poppenhuis cadeau wilde doen. Het origi nele was echter, dat dit poppenhuis een getrouwe nabootsing moest zijn van zijn eigen vorstelijke Amsterdamse woning, ter wijl ook het huisraad, waarmee net poppen huis gemeubileerd zou worden, tot in alle details een imitatie van de werkelijkheid moest zijn. Geen wonder, dat dit geschenk hem de „kleinigheid* van 10.000 gulden kostte, want verschillende tekenaars moes ten er speciaal voor naar Amsterdamkomen, om zowel het huis als de inrichting precies op te nemen. Zo mogelijk nog merkwaardiger was het Kerstgeschenk, dat de Keurvorst van Saksen in 1578 voor zijn toen 12 jarig zoontje en zijn beide dochtertjes bselie. De jongen kreeg als geschenk een com. plete jachtvoorstelling bestaande uit herten, vossen, wolven en valken, enige tientallen honden, paarden en muilezels. Het geheel was van hout en vervaardigd door echte kunstenaars. De meisjes werden echter niet minder goed bedacht met een poppenkeu ken, welke een volledige inventaris bezat 100 platte en diepe borden, veertig potten en pannen, een fornuis dat werkelijk bran den kon. de nodige lepels en vorken en tenslotte de onontbeerlijke emmers en tei len, Zelfs de vuilnisemmer ontbrak niet I Wanneer men iemand geen kerstgfscherk wil aanbieden, dan kan men volstaan met hem een Kerstkaart te sturen. Dit gebruik van het sturen der Kerstkaarten is vooral nog in zwang bij Vorstenhuizen en presi denten. Deze Kerstkaarten moeten echter geen simpele tekeningetjes bevatten, doch kunstzinnige waarde hebben en daartoe wor den ze door vooraanstaande kunstenaars ont worpen, terwijl het onderwerp ook telken jare iets anders zijn moet. Vele vorsten hebben de gewoonte, op Kerstkaarten de gebeurtenissen uit hun eigen leven of uit de geschiedenis van hun land te laten afbeelden, andere daarentegen geven de voorkeur aan godsdienstige onderwerpen. Zo laten in Engeland de koning en de prinses hun kaarten voorzien van een voor stelling uit Engeland's geschiedenis, rerwiji daarentegen de Koningin en Prinsessen een kribbe met het Kerstkind of een ander op Kerstmis betrekking hebbend onderwerp kiezen. Het spreekt van zelf, dat deze kaar ten uitsluitend verzonden worden aan staats hoofden en aan de leden van regerende vorstenhuizen. OUDE KERSTGEBRUIKEN IN HET OOSTEN VAN ONS LAND. Te Geesteren In de provincie Overijsel bestaat nog een aloud gebruikhet „mudde winter bloazen" dat men enige dagen voor Kerstmis horen kan. In Drente wordt de eerste Kerstdag dan neg M!dw«r*e/ genoemd en daar zeer plechtig gevierd. De tweede kerstdag heet Sunt-Steffen (Sint-Stefaan) en geeft aanleiding tot vreugde en pret. Te Emmen geven arme kinderen bij de boeien een stukje brood of een topje hooi aan de koelen en zeggen dan tot de eigenaars: "Ik steffen joe koe* en tot de arbeiders, die geen koeien er op na houden„Ik steffen joe* (Steffen wil waarschijnlijk zeggenik zeggen u of uw koe in de naam van Sint-Stefaan). Te Borger bestaat eenzelfde gebruik. Daar lopen de kleine jongens rond met i en bosje hooi onder de arm van het ene huis naar het ander onder het zingen van: „Hum, koe, hum, Sunt S°ffen is gekomen. Hard gelopen, duur verkopen. Honderd gulden veur de koe En een dikke stoetbrugg toe.* FEUILLETO N Naar het Frans van PIERRE FRONDAIE. 15 Om hem niet in de steek te laten en weg te gaan spande zij zich meer in. Maar hij had een vaderlijke toon aangenomen. De overeenkomst Hij kende die goedHij herhaalde, dat zij vrij was en dat hij haar slechts een raad gaf. Toen verloor zij haar rust en antwoordde hem zenuwachtig: En ik raad jou om mij met rust te laten. In drie jaren huwelijk heb ikvaijou niets anders geleerd dan het ontkennen van alles. Ik heb je gewaarschuwd, dat er zich op een dag iets positiefs in mij zou vestiger. Onda ks zichzelf wond hij zich op: Wat, iets?... De illusie... Die ken ik. Ik heb haar beschreven, ik heb haar De natuur legt valstrikken uit. De liefde is een goochelaarst^rrozen, allerlei snorre- pijperijen.allerhande geschiedenissen... Maar als de beurt der goochelkur.sjes voor bij is, is het altijd de aap die uit de mouw komt, en het hart is als een jager, die hem vluchten ziet... Je zult nooit een oprechte man vinden Misschien gelooft hij het, in het eerst.Je hebt voor je zelve niet het recht bedrogen uit de sirijd te komen. Dus ga er niet in. Hij verzacht!* zijn toon endeed een stap naar haar toe. Met een geveinsde zachtheid een glimlach van bedekte meerderheid zeide hij Ik zal je beletten, je er in te begeven Zij richtte zich op Jij zult hel mij beletten, jij Zij had niet geschreeuwd. Maar haar Stem was van een klank en klemtoon zo hooghartig, dat het hem deed begrijpen dat hij niets beletten zou. Er zijn van die ogenblikken, dat de be roofde man zich vergeefs buigt voor de vrouw, die hem van zich afstoot. Hij voelde de duistpre tegenwoordigheid van de onbe kende. Met woede, in een sne! opkomende drift, bevestigde hij Er is geen liefde 1 Wanneer je de liefde gevonden zult hebben, de werkelijke liefde zonder bijbedoelingen, dan zal ik mijn hoed voor je afnemen. Zij riep hem in een zin toe Neem hem af Er verliep een poosje. Zij stonden tegen over elkaar, tartend, Hij zag Stéphane aan en beter dan gewoonlijk zag hij haar grote schoonheid. Op dat ogenblik zou hij haar gekocht hebben. To°n voelde hij zich arm en zonder wapens. Toen veinsde hij, brak af en veranderde het gesprak. Hij wilde zich op de hoogte stellen en meer weten. Hij verzamelde al zijn kracht om zich tot onverschilligheid te dwingen, en in de saion liep hij heen en weer. Hij vroeg: Wat doe je vanavond? Zij antwoordde: Ik ga naar Ciboure. dansen... Zij voegde er aan toe, zonder te onder scheiden of het uit voorzichtigheid dan we! uittarting was Ik belet je niet om te komen. Er siste iets tussen de tanden van Oswill als een addergeluidje. De ogen in het ledi ge starend, floot hij zacht. Hij hield vol, haar woorden verwaarlozend, zonder haar aan te zien Wie zal er zijn? Zij besloot niets te verzwijgen. Zij zeide Er zullen Deléone zijn, zijn vrouw en een vriend. Deléone, zijn vrouw.en een vriend Stom van verbazing hield hij op, na het antwoord te hebben herhaald. Eensklaps zoals het scherm opgaat van de poppekast, verscheen voor hem de waarheid. Hij on dervond er een verblinding door, een ver bijstering, gemengd met een groot gevoel van het komische. H[i kon zijn oren niet geloven. Hh herhaalde Deléone.... zijn vrouw.... eu een vriend. Is dat niet die mijnheer, die zo een mooie wagen heeft,... een Hispano?.... Minheer. Zij sprak duidelijk, met kalmte Mijnheer Dewalter, ja. Wel, wat heb je? Hij leek op een aan, een geweldige aap, en geschud door een op toevallen gelijkende vreugde, zag hij haar boosaardig aan. Zij dacht dat hij gek was en stond op. Eens klaps werd hij kalm en zei: Het is vermakelijk. Haar zenuwen waren uitgeput, en heel haar verachting, haar haat kwam er uit. Het gelach van Oswill en zijn laatste woorden boezemden haar weerzin ln. Zij zag er een belediging in tegen haar, tegen haar keuze, Zij maat hem Vind je dat? Hij antwoordde rustig |a dat vind ik. Wat wil dat zeggen? Hij was weer correct geworden, maar zijn gang was aarzelend. Zijn brits accent ram toe. Hij zeide met een overdreven glimlach: Dat wil niets zeggen. En indien het iets zeggen wilde zou ik niet zeggen wat het wilde zeggen 1 O, u gaat naar Ciboure met Deléore.en een vrind.... Welnu, u hebt gelijk.Ik ga naar Marokko ja, ik ga er heenWanneer ik zeg, dat ik naar Afrika ga, dan ga ik... Zij haalde de schouders op. geen waarde meer aan zijn woordïn hechtenhij had gedronken Moe verliet zij de salon. Hij voegde zich met een gemaakte kalmte bij haarnam afschied. Hij voegde er hoogst correct aan toe: Neem me niet kwalijk, dat ik je mee naar Casablanca wilde nemen' 'k zal alleen gaan Ik vertrek morgen. Vergeet dit belache lijk! twistgesprek en doe wat je'goed dunkt. Zonder te antwoorden zag zij hem ver wijderen. Voor het terras, aan hpt einde van de tuin, maakte de kalme Seplemberzee een geluid van zilver tegen de stenen. De nabu rige vuurtoren verlichtte haar. en zijn schijn sel over hel water scheen de geboorte van millioenen schelpen te wekken. In een nabij gelegen villa blafte een hond, zonder een reden. Het uur had een eeuwige schoonheid der onverschilligheid, en alleen, in de luwe pracht van de nacht, leek Stéphane, vervuld van haar liefde, levend en vergankelijk, Hoofdstuk 8 Heel Biarrilz was daar, opeengedrongen rusteloos, vol bewegelijkheid; sommigen zaten nog aan de maaltijd, anderen voor een nieuwe voorraad champagne van na de oorlog, de meesten waren op de parket vloer, dansten in het gedrangmaar het meest schitterende gedrang, samengesteld uit alle beroemdheden van Frankrijk en Spanje van alle werelden, vooral van die der pret makers: een vermenging van financiers, wedren-lieden, toneelspeelsters, en ook voor name dames, van enige aanzienlijke heren, zonder de koning van Israël en hun poli tieke lakeien mee te rekenen. En zonder ophouden, al» een slecht ge sloten kraan, die uitdruppelt in een houten schaal, leverde de dorpstraat steeds nieuwe aankomende aan de „Reserve* van Ciboure. Zij aarzelde een ogenblik tegenover de ver sperring der hofmeesters. Wordt vervolgd Frankering bij abonnement, Axel. «oonnements- prljst Losse nummers 5 ct. Kwartaal abonnement Axel binnen de kom fl 1,25 Alle andere plaatsen in Nederland en Ned. Indiè fl. 1,55. Buitenland fl. 2, Advertentieprijs 7 cent per m.m. Ingezonden Mededeelingen 20 cent per m.m. Kleine Advertentlën (atuxlmum 8 regels) 1 - 5 regels 60 cent. iedere regel meer 12 cent extra. i h i

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1949 | | pagina 1