AXELSCHE SS COURANT
AXEL 1
■es
VIS
Zee en zout bedreigen
ons land.
ÏT
Frankeermg tij aborremenf, Ax-I.
ZATERDAG 12 JUNI 1948
UREN,
XEL
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
62e JAARGANG Np. 70
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel. 56§
Hoofdredactie:
T. C. VINK-van VESSEM
EEN GROOT PROJECT IN
VOORBEREIDING.
Sinds 200.000 jaar geleden het smelt-
water van de derde ijstijd in vereniging met
watermassa's uit Rusland, midden-
Europa en de Alpen de toenmalige zoete
irdzeekom deden overstromen, zodat
een reusachtige bres het Nauw van
Calais ontstond, sindsdien is er één voort
inde strijd gevoerd tusschen de onstui-
ige krachten van de opdringende vloed
i de nieuw ontstane lage landen.
Wanneer zullen wij het
water overwinnen
dertig meter is de zeespiegel inmiddels
pooRsucii«en Gestaag verplaatste de zo aan
e duioeuuh ituiving onderhevige duinenrij zich land-
p. deel.
[CEL
een
inde
«aarts. De laatste verbinding met Enge-
iier hoogte van Texel—Yarmouth over
rode. Een warme golfstroom uit de
van Mexico deed het Poolijs verder
en. En nog geven onze peilschalen
'i voortgaande stijging van het zeewater
lang zal Nederland de strijd tegen
(opdringende water kunnen volhouden?
de atoomgeleerden ooit hun snode
nemen konden uitvoeren om met
^warmte al het poolijs te smelten, zou
niveau van de oceanan op onze aarde
laals veertig meter stijgen. Maar dit
rtin, dat er dan van Nederland weinig
De Veluwe zou in een eiland
en de kust van West-Europa
tyn dan pas met de heuvels van Zuid-
1.
gevaar lijkt denkbeeldig, maar toch
wij de immer voortdurende stijging
het zee-niveau niet onderschatten,
itathet „slechts" een kwestie van centi-
tta is. Hoe hoger de zee namelijk
«al, hoe minder rivierwater wij daarop
Elke centimeter, die de peilschalen
'S! onze kust méér aanwijzen, Is er de
aak van dat millioenen en millioenen
;e meters rivierwater teruggedrongen
iiden en een steeds grotere bedreiging
tien voor onze dijken,
er op dit ogenblik een dijk van de
ijssel doorbreekt (en dat gevaar
vooral tijdens de oorlogsjaren),
hiaat er een waterval van bijna tien
te hoogte, die het gehele Westen red-
tas Verloren kan doen gaan. Een onmete-
k- vloedkom zou zich uitstrekken tot
Wam, Den Haag, Amsterdam en Utrecht,
"ijilromen braken zich onmiddellijk een
door de smalle wateren en zouden
verbreden tot machtige zee-armen.
Ui zand en slib vulden spoedig de
wgere slootjes.
ton het dichten van zulke doorbraken
eenvoudig niet te denken. Drie millioen
men, die vruchtbare gronden van het
Mn bevolken, zal het dan vergaan als
1! de slachtoffers van de St. Elizabets-
W van 1421
rog is ondanks de moderne tech-
- een inpoldering van de toen ont-
e Blesbosch onmogelijk, omdat de zich
'bij vloed ophopende watermassa's bij
'«ling van de „kom" een te grote druk
uitoefenen op meer landinwaarts
dijken.
Langs ondergrondse
sluipwegen
nophoudelijk zoekt het stijgende zee-
naar nieuwe wegen om uit te dijen.
tr geen weg aan de oppervlakte, dan
het water onder den grond verder en
itr. De laagste polders in het Westen
ons land weten wat dit betekent. Zout
''water borrelt op en vernietigt al jaar
kg de vruchtbaarste gronden.
!r jaar hoopt zich in het Hoogheem-
Wschap Rijnland 350 000 ton zout op.
;H men dit met vrachtauto's wilde ver-
moest er dagelijks een colonne
tientons-wagens heen en weer
'n Voorne bedraagt de schade, die
*°ut aan tomaten en druiven aanricht,
hüO.OOO per jaar. Dit zijn slechts enkele
°eelden uit een omvangrijke schade-
te,
vcrziltingsproces is te laat ontdekt,
noR met succes te kunnen worden be
en- Door verruiming van onze water-
ifgen
wegen kreeg ook de zee een betere toe
gang tot de eerst onbereikbare gebieden.
Het zout zet zich nu af tot voorbij Amster-
dim, Rotterdam en Dordrecht.
Één rechte kustlijn
De enige oplossing bestaat volgens prof.
Van Veenhuizer, de Nederlandse bodem
specialist, in een geheel buitendringen van
de zee en het zoet maken van ons land
door het aanleggen van een vernuftig kana-
lensysteem.
Er zijn nu plannen om de Zeeuwse zee
armen af te sluiten, de Waddeneilanden
door dijken te verbinden en een nieuwe
kustlijn te vormen, welke dan van 1400 tot
450 km. wordt teruggebracht. Aanslibbing
binnen deze dijken levert ons dan een land-
aanwinst op van 375.000 ha. tot een mil
lioen ha. over een eeuw. Dit geeft niet
alleen een welkome oppervlaktevergroting
voor de nog steeds toememend bevolking,
maar zal tevens onze lage land beschermen
tegen de dreigende zilte vloed.
Als onze peilschalen over honderd jaar
nogmaals 20 cm. hoger staan, de binnen
dijken overal opgehoogd en versterkt zijn,
het brakke water uit havens en vaarten is
vervangen door regelmatig ververst Rijnwa
ter, dan kan de komende generatie een
veilige toekomst tegemoet gaan.
Want dan heeft Nederland zijn definitieve
vorm verkregen en de eeuwige strijd tegen
het water gewonnen
De plannen liggen kiaar.
^Toekomstmuziek Een luchtkasteel Ver
gis u niet, er wordt reeds aan gewerkt.
Waterstaatsmensen, ingenieurs der Zuider
zeewerken, bodemkundigen, landbouwspecia-
listen enz. werken samen aan het gigantiche
project, dat heel nuchter „landaanwinnings-
werk" gemoemd wordt. De kust van West-
kapelle tot „de Hoek" gaat dicht, op een
smalle Maasmond en enkele zoutsluizen na.
De oesterputten verhuizen naar de Wadden
zee-restanten achter de ingedijkte Wadden
eilanden. Zeeland en de Zuidhollandse
eilanden vormen over 100 jaar één gesloten
geheel zonder zee armen en overzetveren.
Alleen de Westerschelde, het IJsselmeer
buiten de afsluitdijk en de Dollard blijven
open voor de overigens overal ingedamde
vloed.
Op de tekeningen, die wij reeds zagen,
strekte zich een nieuw Nederland uit met
veel vruchtbare grond en weinig water. Die
tird zullen wij niet meer meemaken, doch
willen wij komende geslachten een veilig
onderkomen verschaffen op deze plek van
onze aarde, dan moeten spoedig de spaden
in de grond
Dr. Phil. O. S.
Onze Paardenfokkerij
en de export.
Op Donderdag 1 Juli a.s. zal op het ter
rein van de V.V.Z F. alhier een fokdag worden
gehouden, waarvoor van de zijde der inzen
ders uitermate grote belangstelling bestaat.
Reeds zijn pim. 350 dieren ingeschreven en
het laat zich aanzien, dat bij gunstig weder
het bezoek evenredig hieraan zal zijn.
Onze provincie Zeeland en niet in het
minst ons Zeeuwsch Vlaanderen, heeft reeds
sinds ruim een halve eeuw mannen gekend,
die zich naast hun boerenbedrijf hebben
toegelegd op verbetering van het paardenras.
En deze mannen mochten hun streven met
succes zien bekroond.
In deze tijd, nu de deviezen een grote
rol spelen, wordt nog eens temeer de aan
dacht getrokken door dit waardevol materiaal.
In 1947 werden niet minder dan pim.
10 000 trekpaarden uitgevoerd, een waarde
vertegenwoordigende van pim. f 15.000.000,
en ook dit jaar biedt de export op dit gebied
een gunstig aspect.
Naar aanleiding van het feit, dat aan de
Vereniging „Het Nederlandse Trekpaard"
door H.M. de Koningin het praedicaat
„Koninklijke" is verleend, schreef het orgaan
dezer vereniging een interessant artikel,
waaraan wij het volgende ontlenen
„Aanschouwelijk onderwijs is toch maar
je ware. Dat bewezen en bewijzen nog
steeds de vele tentoonstellingen, niet het
minst de Nationale Tenioonstelling, die onze
Vereniging sinds 1921 organiseert. Dat
mort ook de internationale tentoonstelling
in 1884 te Amsterdam gehouden, bewezen
hebben.
Pionierswerk.
Deze tentoonstelling heeft zeker de ogen
van vooruitziende fokkers geopend en het
zijn de Limburgers geweest, aan wie de eer
toekomt, de eerste daadwerkelijke stappen
te hebben ondernomen om een vastomlijnde
fokkerij toe te passen. De Zeeuwen volgden
hen op de voet. Zocht men eertijds ver
betering te bereiken door kruising van alle
mogelijke rassen, na 1884 begon men in
Limburg en Zeeland, gevolgd door Brabant
en geleidelijk ook in de overige provincies,
doelbewust verbetering te zoeken door te
fokken met de^.beste exemplaren van het
zware trekpaardg.dus verbetering in eigen
ras en bovendien kocht men hengsten en
merries waarvan verbetering van het ras kon
worden verwacht, in België aan.
Bij dit pionierswerk hebben mannen als
van Dixhoorn, de Feijter, Puijlaert, de Dob-
belaere, Aernoudts, Kerckhaert en veie
anderen belangrijk werk verricht.
In die tijd woonde te Aardenburg, nu
wijlen, de heer A. Vorsterman van Oyen,
hoofd der school aldaar. De belangen van
de landbouw in ai zijn geledingen, maar
vooral die der paardenfokkerij, hadden zijn
grote belangstelling, die hij dan ook daad
werkelijk toonde.
Deze ver vooruitziende pionier begreep,
dat, om het doel, ni. het op hoger peil
brengen van de fokkerij van ons trekpaard,
tebereiken, het noodzakelijk was de beste
hengsten en merries en hun fokproducten
te registreren. Rusteloos werkte hij in deze
richting, totdat in 1908 op zijn initiatief het
Stamboek voor het Zeeuwsch-Belgische
Trekpeard, het toenmalige Z.B.S. werd
opgericht. Van die tijd af werd het peil
van onze trekpaardfokkerij, vooral dank zij
het kundige werk van onze voortvarende
fokkers, zienderogen op steeds hoger peil
gebracht.
Intussen hadden vooruitstrevende fokkers
in andere deelen van ons land het goede
voorbeeld van hun Limburgse en Zeeuwse
collega's gevolgd, met als resultaat, dat
meerdere verenigingen voor stamboekhou
ding werden opgericht.
In December 1914 werd de kroon op het
werk gezet door de oprichting van- het
„Stamboek voor het Nedealandse Trekpaard.
Belgisch type", later „Het Nederlandse
Trekpaard." Hierdoor werden de fokkers
van het zware trekpaard in één organisatie
verenigd.
Fokdistrict van betekenis.
Het werk der in de jonge krachtige
Vereniging verenigde fokkers kreeg allengs
meer en meer bekendheid, ook buiten de
grenzen. Vooral Zeeland werd een fokdis'rict
van grote betekenis. De hengstenkeuringen
werden bezocht door fokkers uit geheel
Nederland en men zag er ook dikwijls buiten
landers. Tal van goedgekeurde hengsten en
voorts vele beste fok-merries vonden hun
weg naar andere provincies. Onze trekpaar
denfokkerij had reeds een dusdanig peil
bereikt, dat we op de buitenlandse markt
een goed figuur konden slaan.
In verband moge de naam genoemd wor.
den van een pionier op handelsgebied, nl„
nu wijlen, de heer Frans Dekker te Axel,
die begreep, dat waneer aan ons fokproduct
bekendheid werd gegeven in het buitenland
't ook gekocht zou worden. Hij kéék niet
alleen tot over de grenzen, maar met een
grote dosis handelsgeest en kennis, trok hij
er ook over en voor onze trekpaardenfokkerij
niet zonder succes.
't Is nu 20 jaar geleden, dat de heer Frans
Dekker de eerste hengst naar Frankrijk uit
voerde. Wanneer we dan zien, dat de Franse
koper van toen. gedachtig aan dit feit thans
een kunstvoorwerp voor de Nationale Ten
toonstelling 1948 aanbiedt, dan geeft dit
toch grote voldoening, Als men niet tevre
den is, doet men dat niet. En welke triom
fen viert Paul van Luntershoek met zijn
nakomelingen in Zweden
De fokkerij van het Nederlandse Trek
paard was op een hoog peil gekomen, het
werk der Vereniging werd steeds belangrijker.
Ook door de Regering werd dit werk naar
waarde geschat. Duidelijk kwam dit tot
uiting bij de invoering van de nieuwe
Paardenwet 1939, waarbij de uitvoering van
de betreffende bepalingen geheel in handen
vande fokkers zelf werd gelegd. Een heuge
lijk feit!
Export na de oorlog^
Na afloop van de tweede wereld-oorlog
heeft men ingezien, dat het van het grootste
belang zou zijn. tot export van ons te veel
aan paarden te komen. Benzine en olie be
gonnen weer in toenemende mate te vloeien
zodat de tractoren weer van hun plaats
konden komen, hetwelk ons te veel' aan
paarden nog meer deed voelen.
Het stemt hierbij tot bijzondere verheu
ging, dat in Frankrijk, Spanje, Italië, Zwit
serland, Tsjecho-Slowakije, Denemarken en
Zweden belangstelling voor en vraag naar
ons trekpaard bestond. Vooral Frankrijk en
Spanje kochten er gingen enige duizenden
fok- en werkpaarden heen. Grote voldoe
ning geeft het, dat men allerwege zeer
tevreden is over de uitgevoerde paarden.
Nu is over deze export nog ai eens wat
te doen geweest. Het is voor hen, die dit
te regelen hebben een zeer ondankbaar
werk. Het spreekt vanzelf, dat bij export
transacties, de klant, in dit geval het buiten
land, koning is en die neemt alleen af het
paard dat hem schikt. Ondoordacht wordt
door sommigen wel eens gecritiseerd. Men
bedenke evenwel, welke bijzonder grote
moeilijkheden bij export moeten overwonnen
worden, aleer een handelsovereenkomst met
een andere mogendheid is afgesloten.
Wij hopen, dat deze moeilijkheden, even
als tot nu toe, zullen kunnen worden
overwonnen, en deze tak van export bij
voortduring belangrijke sommen zal doen
binnenvloeien.
Het Rode Kruis-werk in
Indonesië.
Jarenlang is de gezondheidstoestand van
de volken van Indonesië verwaarloosd.
Dysenterie, berri-berri, framboesia, mijn-
worm en malaria tieren welig onder een
bevolking die noch de kennis bezit, noch
de noodzatok ziet om zich door hygiënische
maatregelen te weer te stellen. Daarom
wordt er door de Indonesiërs weliswaar
duidzaam, maar toch heel erg geleden. Ze
werken met allerlei huismiddeltjes, die de
kwaal niet beter maken ais ze haar niet
verergeren, totdat ze eindelijk onder aan
drang van kameraden die er meer van
weten en die wonderen vertellen van de
geneeskunst der „Blanda's", de moed vin
den om zich aan te melden bij het hospi
taal of bij de reizende poliklinieken van
het Rode Kruis.
Urenlang strompelen ze dan over slecht
begaanbare landwegen en langs kleine bos
paadjes tot ze het Rode Kruis gevonden
hebben en daar aangekomen moeten ze dan
meestal weer vele uren wachten tot ze aan
de h?urt zijn om geholpen te worden. Want
van heinde en ver zijn de patiënten geko
men, dikwijls gedragen door hun dessa-
genooten, om zich te laten behandelen en
verbinden door de leden van het Rode
Kruis-team.
Die zijn in alle vroegte met hun ambu
lance aangekomen om onder een afdakje
in de brandende zon hun arbeid te ver
richten injecties geven tegen framboesia,
kinine uitdeelen tegen malaria, onderzoeken,
schoonmaken, verbinden. Vele uren lang in
de hitte en in de stank van verwaarloosde
wonden en verwaarloosde kleeren. Maar ze
hebben de voldoening te weten dat hun
hulp gewaardeerd wordt.Meer dan in woorden
komt dat uit in de daden der Indonesische
bevolking, want dikwijls is het zóó, dat als
het Roode Kruis begint te werken in een
gebied, de bevolking terugkomt in de ver
laten dessa's.
Het waren geen lege woorden die de
Generaal Dürst Britt sprak: „Naast het
medische gedeelte van hun menschlievend
werk acht ik de sociaal opbouwende taak
van de Mobiele Rode Kruis teams van zeer
groot belang. Ik zou haast zeggen, dat uit
nationaal oogpunt bezien, thans hier wei
het zwaartepunt ligt. Ik acht de Mobiele
Teams daarom een belangrijk element bij
de wederopbouw van dit geteisterde land
zij dragen in belangrijke mate er toe bij de
bevolking te doen gevoelen, dat de Wester-
sche beschaving hun ook iets te brengen
heeft."
Het werk van de mobiele Teams is ech
ter een onderdeel van de groote arbeid die
het Nederlandse Rode Kruis in Indië direct
of indirect verricht. In samenwerking met
„Simavi* en met „Nederland helpt Indië"
zijn honderden kilo's geneesmiddelen naar
Indonesië verzonden.
^oonnements-
prijs:
Losse nummers 5 ct.
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
fl 1,25
Alle andere plaatsen
in Nederland en
Ned. Indiê II. 1,55.
Buitenland il. 2,
Advertentieprijs
7 cent per m.m.
Inaezonden
Mededeelingen
20 cent per m.m.
Kleine Advertentiën
(maximum 8 regels)
1 - 5 regels 60 cent.
iedere regel meer
12 cent extra.
VOO*
ni
Idoorlog
e alleen
shelmen
i gebon-
g f 10.—
m
