AXELSCHE COURANT AXELSCHE m COURANT MM Franxeering bij Abonnement Axel. ZATERDAG 7 JUNI 1947 61e JAARG No. 68 NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Frankeering bij Abonnement Axel. ZATERDAG 12 APRIL 1947. 61e JAARG. No. 54 NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD Verschijnt iedere VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Woensdag en Zaterdag Drukker-Uitgeefster: Adres Redactie en Administratie: Firma J. C. VINK AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel. 56§ Hoofdredactie: T. C. VINK-van VESSEM Het koffie- en theerantsoen als economische barometer. Meer dan alle zwaarwichtigs betoogen over economie en deviezen heeft het sim pele bericht, dat ons koffie- en theeranisoen in gevaar is, aan het groote publiek duidelijk gemaakt hoe arm Nederland wel is. Der gelijke dingen moet men aan den lijve ondervinden om ze te begrijpen en wat voelt een rechtgeaarde Nederlander scherper als teeken van achteruitgang dan het ver dwijnen van koffie en thee om weer plaats te maken voor surrogaten. Nu is het nog wel niet zoo ver en het eerste bericht was stellig te pessimistisch, doch dat neemt niet weg, dat deze buitenlandsche genotmiddelen voortaan slechts met mondjesmaat zullen worden verstrekt. Bij koffie komt daar nog als extra moeilijkheid bij, dat de prijs ervan belangrijk gestegen is. In Brazilië zijn de prijzen, sinds het vorige jaar, met 30 pet. verhoogd, hoewel de productie, ten opzichte van het voorafgaande seizoen, 10 pet. grooter was geworden. Deze prijsstijging is trou wens een algemeen verschijnsel, dat we ook kunnen constateeren bij tarwe, rijst, metalen, en andere onmisbare grondstoffen voor voeding en industrie. Wij zullen ons hierin echter voor het moment niet verdiepen, doch constateeren slechts het feit, dat daardoor het herstel van de verarmde Europeesche landen op ernstige wijze belemmerd wordt. Hoe komt het echter, dat Nederland, aanvankelijk na de bevrijding vrij royaal was met koffie, thee, e.d. producten, doch zichzelf thans toenemende beperkingen moet opleggen. Het is duidelijk, dat de regeering veel te optimistisch is geweest; zij heeft de moeilijkheden van den vrede sterk onder schat en de snelheid, waarmee de productie zich zou herstellen overschat. Het eenige excuus daarvoor kan zijn, dat men in andere landen even groote vergissingen heeft ge maakt, zoodat een rijk land als Zweden nu veel zuiniger moet gaan huishouden en iets dergelijks zien we ook geschieden in Dene marken en Engeland, om van de andere Europeesche landen maar niet te spreken. Ook is zonder twijfel onmiddellijk na de bevrijding de algemeene vraag naar voor- oorlogsche producten van grooten invloed geweest. Het publiek eischte eenvoudig, dat de regeering snelle verbeteringen zou aanbrengen en zij haastte zich daaraan snel en waarschijnlijk zelfs in te sterke mate tegemoet te komen. Had men bijv. destijds niet onmiddellijk de productie van koffie- surrogaat stopgezet, doch eenvoudig de kwaliteit ervan belangrijk verbeterd, dan zou het publiek dat begrepen en gewaardeerd hebben. De regeering liep Pchter te hard van stapel en heeft daardoor in twee jaar tijd meer koffie gebruikt dan bij verwerking tot een prima surrogaat in zes jaar noodig zou |zijn geweest. Had men die lijn gevolgd, dan zou de voorziening geleidelijk aan beter hebben kunnen worden, terwijl thans een achteruitgang, met de geestelijke terugslag, die daaraan onvermijdelijk is verbonden, voor de deur staat. Juist de wijze, waarop de menschen op dergelijke gebeurtenissen reageeren, is zeer belangrijk. Men kan de vermindering van hat koffie- en theerantsoen niet andTS zien dan als een teeken, dat Nederland eerder achteruit dan vooruit gaat en een dergelijke stemming is fataal. De gedachte, dat men ondanks zuinigheid, ondanks hard werken en ondanks verpletterende belastingen achter uit zou gaan, zou de energie breken. De verlaging van het rantsoen is nog geen feit, doch het hangt blijkbaar in de lucht en het is mede een der oorzaken van een stemming van onbehagelijkheid. Dit „koffie-alarm" heeft aan de eene kant duidelijk laten merken hoe kwetsbaar de toestand van ons land Is, maar aan de andere kant ook hoe wrevelig de stemming van het volk wordt. Het koffie- en theerantsoen en de discussies daarover leveren dan ook een goede baro meter voor de economische spanning in Nederland. Bij de Zeeuwen in Padang. We rijden over den weg naar Emmahaven, in een pantserwagen, niet omdat de weg zoo onveilig is. Neen, daarin is een groot verschil gekomen, sedert ik eind November 1946 voor de eerste maal met de Zeeuwen in Emmahaven en Padang arriveerde. We hebben deze pantserwagen genomen, omdat ja, feitelijk is dat „zeer geheim" er een dame meegaat en we straks héél dicht langs de demarcatielijn zullen rijden en naar een bivak waar nog wel eens sluipschutters hun verraderlijke werk doen. Neen de weg van Padang naar Emmahaven kun je rustig met een jeep berijden en tientallen koelies herstellen den weg onder het waakzaam oog van de genie. Want de weg is slecht en de chauffeurs, die geregeld op en neer rijden weten precies waar ze niet moeten rijden. En toch is er een tijd geweest, dat deze weg heel gevaarlijk was. Dat was in die Decemberdagen, toen de extremisten er landmijnen hadden geplaatst en een carrier op zoo'n mijn liep. We passeerden dit punt en ik keek belangstellend naar de weg. Je ziet niets meer en aan de gezichten der soldaten en koelies zou je zoo zeggen, dat zij het ook vergeten zijn. De koelies mis schien wel, maar de soldaten vergeten hun kameraden niet licht. Ze zeggen dat wel niet zoo openlijk, maar als je er met hen over spreekt, dan besef je pas dat het diep in hun harten gegrift staat. Nu rijden wij er zonder dekking langs de mijnen behooren op dezen weg tot het verleden en als men de sawahs aan de overzijde van de kali ziet, dan zou men niet zeggen, dat enkele maanden geleden deze streek gevaarlijk was en verlaten. We leggen even aan bij de electrische centrale waar men met de in gruis aangevoerde steenkool Padang en Emmahaven van licht voorziet. Zeer ten ongenoege van sommige republikeinsche groepen, die herhaaldelijk de toegezegde steenkoolaanvoer uit Sawah- loentoe deden stagneeren. Nu voert het leger de steenkool aan en als straks de trein weer zal loopen, dan zullen de oogenblikken, dat Padang zonder electrisch licht zal zitten, wel geheel en al tot het verleden behooren. Er werken Indonesiërs in de centrale en zij werken met genoegen. Ze voelen zich er best thuis, deze menschen. Maar dit Republikeinsch bedrijf wordt geheel en al gedreven doorden Neder lander, die voor steenkool zorgt en voor de voeding der werklieden. Op 10 pet. na zijn alle arbeiders terug gekeerd. Trouwens de terugkeer van den Indonesischen arbeider bemerkt men ook langs den weg. Een maand geleden waren het slechts tien koelies en nu zijn het er tientallen. Ze werken en ze worden gevoed terwijl ze bovendien nog een goed loon verdienen. Hoe anders is het in de binnen landen, waar ze geen voedsel krijgen en geen loon I En het is de „chabar agin" de rimboe-radio, die den menscb vertelt, waar voedsel en loon en kleeding te verkrijgen is. Zoo rijden we langs deze arbeiders, die ons vriendelijk groeten. We rijden langs houten woningen van Indonesiërs, die terug gekeerd zijn naar de oude standplaats, waar zij eenmaal welvaart hebben gekend. In enkele woningen ziet men soldatendit zijn de mannen, die dit gebied moeten bewaken en veilig houden. Ze zijn inge kwartierd in die huizen en ze voelen zich thuis. Ik zag op de voorgalerij een baboe de wasch strijken, terwijl de soldaten zich verpoosden na hun arbeid. We passeerden iets verder een groep uitgebrande huizen. Hier hebben de extremisten huis gehouden, deze huizen wierpen ze met handgranaten in brand en beschoten de passeerende vrachtwagens. Nu staat er geen huis meer. We draaien om de kuilen in den weg, de Genie is nog niet tot aan Emmahaven gekomen. Er zijn te veel gaten en kuilen in den weg en de materialenpositie is nog niet zoo heel goed. Op de velden staat de teer-groene padi en door de velden ziet men den landman zijn arbeid verrichten. Aan de andere zijde van de weg verheffen zich de bergen. Niet zoo heel hoog, maar het geeft toch een achtergrond aan dit mooie landschap. Kinderen op den weg staken den duim op en riepen „Tabeh Toean!" Ze komen los waar ze eerst stuurs keken naar den Belanda, die hen was afgeschilderd als een man van verschrikking. Doch nu zien zij dat die boeman geen boeman is, doch een Sinter klaas, al moet men den O.V.W.-er niet met dezen naam, dien hij aan de 7 December- divisie heeft gegeven, betitelen, want dan wordt hij werkelijk boos. Even verder zagen wij een groep mannen over een brugleuning staan kijken. Ik vroeg hen wat er te doen was en ze vertelden me, dat er schildpadden in het water waren. „Groote?", wilde ik weten, waarop zij antwoorden, dat er ook groote van een halven meter bij waren. „Vangen", advi seerde ik, „dan kom ik wel schildpadsoep eten". „Ik houd U er aan", luidde het vriendelijk bescheid en dat meenen deze Zeeuwen. Ze zijn gul en ze blijven gul, maar ze zijn des te duivels, wanneer die „peloppers" last veroorzaken. STRIJD TEGEN KINDERVERLAMMING. Een van de meest kleurrijke campagnes voor het inzamelen van fondsen in het kalenderjaar der vrijwillige sociale diensten in Amerika werd in het begin van dit jaar beëindigd. Het is de jaarlijksche „March of Dimes" van het Nationale Fonds voor Kinderverlamming. Ieder jaar heeft de campagne rond 15 millioen dollar opgebracht voor de bestrijding door middel van onderzoek, onderwijs en behandeling van den geesel der kinderverlamming. De campagne wordt altijd gesteund door de rond 17.000 bioscopen in de V.S. Deze brengen voor den aanvang van hun voor stellingen een dringend beroep ten behoeve van lijders aan kinderverlamming op het doek en houden vervolgens een collecte onder de toeschouwers. Beroemde film sterren nemen hieraan deel en vragen eiken begunstiger een dime (dubbeltje). Er zijn honderden variaties in de wijze waarop het beroep wordt gedaan, welke een combinatie zijn van alle techniek en vindingrijkheid waarover de exploitanten beschikken. aren. Met het oprich- erkrijgen van subsidie Ook leerlingen en jodig. De geschikte P. Lefeber. Hij was net ervaring en een ig. 4 Juni 1935 ging Sept. 1937 ging hij n rust, want hij wist, is, die overblijft voor et Bestuur der Land- rom de aanwezigheid hoogen prijs. :t 2 klassen met 39 l jaar geleden, op 4 ir. Lefcbtr de schooi r. Booij, die wel een meemaakte van de - de Zeeuwsche klei, eerde jongens verlie- lans bijna 70 leerlin- llen op tot nog meer- chool dan tot dusver, thans in het centrum 0 jaar was dhr. joh. erwijl spr. deze functie in de bezettingsjaren /an vreemde smetten, .andstand betrad de jaar landbouwonder- grondslag. Daardoor 1 en beseffen dat alles er. Dan is en wordt >laus.) ituig zich ongenmaera aoor luent- „en zija üod onaerrtc ^oomingwi volkomen gelijkmatig voort- Hij leert hem." (Jesaja 28: 26.) beweegt ofo 6 km. boven zeeniveau (ruim Boven het podium hing een Axelsch 1000 m, hdtoger dan de top van de Mont wape". geflankeerd door de jaartallen I zenuwen een loor het Hoofd der r. K, Booy. ;t bestuur met deze is alle begin moeilijk, en dhr. P. Ie Feber, eens iets. Landbouw- n bij wijze van proef. je officieele opening iaarna een overzicht sur en exterieur der riteten de eerste ge- t de school. Zoo ging Ie school had steeds am in 1929 een kink zich geen leerlingen »ing dat weer beter. 68 leerlingen, zen dag vuor 12 jaar lemoreerde zijn eerste candidaten werd hij waren toen vele auto- )ied van landbouw- testuren enz. Dhr. Ie levensloop. De over- ■as voor hem een teer am dhr. Ie Feber nog 3l. Op 5 September onvergetelijke vriend. Ier aan den steen op dankbaarheid door de en. spr. uitvoerig enkele ngaande belevenissen b veel met de jongens Booy. „Mooie, maar ngen". boer-zijn zien in bet j Want wat baat het le heele wereld gewint ijn ziel met fchoolbestuur en cht was steeds, goed. tal van provinciale en te mogen begroeten, gden van verschillende i en de leerlingen, :rs en inzonderheid wij dank verschuldigd heeft geleid en tot oge God ons werk en tot heil van onze aus). volgde de van de Commissaris Koningin, die zijn gelukwenschen uitsprak met dit jubileum. Ook het provinciaal bestuur heeft het nut van landbouwonderwijs ingezien en ook éontribuanten, vdjip. Genietroepen te subsidie toegekend. vierde in de kosten. Ook ^^'f^enten Axel, Zaamslag, Terneuzen G. P. vatf^oe- gen het hunne bij. Da? P. O., beidei.Qr con Abonnements prijs: Losse nummers 5 ct. Kwartaal abonnement Axel binnen de kom Advertentieprijs 7 cent per m.m. Ingezonden Mededeelingen 20 cent per m.m. N Abonnements prijs: Losse nummers 5 ct. Kwartaal abonnement Axel binnen de kom fl 1,25 Alle andere plaatsen in Nederland en Ned. Indië fl. 1,55. Buitenland fl. 2, Advertentieprijs 7 cent per m.m. Ingezonden Mededeelingen 20 cent per m.m. Kleine Advertentiën (maximum 8 regels) 1 - 5 regels 60 cent. iedere regel meer 12 cent extra.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1947 | | pagina 1