NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
ZEEUWSCH-VLAAND EREN.
Het annexatie-vraagtuk
ZATFRDAO 8 SEPTEMBER 1945.
59e JAARGANG.
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK AXEL
Adres Redactie en Administratie:
Markt 12 AXEL
Hoofdredactie:
T. C. VINK - van VESSEM
Wij eischen grond van Duitsch"
land, maar zonder Duitschers.'
SPORTNIEUWS.
„Axel" 2e klasser.
Naar wij uit zeer betrouwbare bron
vernemen, zal Axel in het komende
seizoen in de 2e klas van den N. V. B.
uitkomen.
Maandagmiddag werd. te Koe
wacht een voetbalwedstrijd georgani
seerd ten bate van de slachtoffers van
de gevallen V 2. Er was bijzonder
veel belangstelling voor deze wedstrijd
en het lijdt geen twijfel dat het batig
saldo niet gering zal zijn
Hr. Ms. „Zwaardvisch" terug
in Nederland.
De elders In dit nummer opgenomen
publikatie van het Militair Gezag be
treffende correspondentie enz met
deze instantie
komt t« n?Y«lltRv
Abonnement»-
prt)«.
Loss# nuBPmeri 5 ct.
Kwartaal-
abonnement
AXEL blnnand# kom
II. 1.25
AU# amder# plaats#n
il. 1.55
f Advertentieprijs
7 ct per m.m.
Ingezonden
Mededeelingen
15 ct per m.m
Kleine Advert entlèn
(maximum 8 regels)
1 9 regels 62 ct.
Iedere regel meer
12 ct. extra
dienstaanbiedingen
52 ct.
Aan de door dr. A. van Loy in „Het Cen
trum" alhier voor de „Vereeniging voor Alge
meen en Plaatselijk belang" gehouden rede ont-
leenen wij het volgende:
Toen ik, aldus dr. van Loy, in 1942 met
eenige mijner vrienden uit de illegaliteit de
noodzakelijkheid eener annexatie besprak, zulks
ter compensatie van de door het Duitsche bar
barendom toen reeds in ons land aangenc"W
enorme schade, ontmoette mijn denkbeeld veel
tegenstand. 3Vij konden toen nog niet ver
moeden, dat het „Kuituurvolk" een nog veel
grooter chaos op elk gebied van ons nationale
leven zou veroorzaken.
Na de bevrijding is men op aansporing van
min.-president Schermerhorn overgegaan tot
meerdere actie inzake annexatie.
Reeds in 1944 heeft de Nederl. Regeering
haar wcnschen kenbaar gemaakt bij de Britsche
regeering. Toen Attlee in het Lagerhuis de
mededeeling deed, dat de Britsche regeering
een eventueel annexatieverzoek van Nederland
zou steunen, werd die mededeeling met gejuich
ontvangen. Ook op de conferentie van Jalta
is aldus spr. in principe tot een goed
keurende houding inzake gebiedsuitbreiding
van Nederland besloten.
Tot de onverschilligen en de lauwen zegt
spr.: het hangt alleen van onzen wil, van den
wil van het gezamenlijke Nederlandsche volk
af. Wij behoeven slechts te willen om onze
eischen vervuld te zien. Te zijner tijd zal hier
over een volksstemming worden gehouden.
Wij eischen grond van Duitschland, maar
zonder Duitschers.
Waarom stellen wij die annexatie-eisch?
Tegen alle plechtige beloften in, zelfs van Hit-
Ier, dat men onze neutraliteit zou eerbiedigen,
kwamen de Duitsche Hunnenhorden op Vrij
dagmorgen 10 Mei 1940, op verraderlijke wij
ze, als een dief in den nacht, zonder oorlogs
verklaring ons militair slechts gedeeltelijk toe
geruste land binnen, deden velen onzer sol
daten sneuvelen aan de Grebbelinie, bombar
deerden Rotterdam en zetten zoo op barbaar,
sche wijze kracht bij om ons volk op de knie-
en te krijgen. De ongehoorde leugen van den
Duitschen ambassadeur, Graaf Julius Zech von
Burcherszoda, dat ons land zijn neutraliteits
verplichtingen ernstig zou hebben verzaakt,
was slechts een middel om de Nederlandsche
strategische positie uit te buiten ten voordeele
der Duitsche oorlogsvoering.
Enkele dagen na de capitulatie verklaarde
de aarts-verrader Seyss-Inquart, door Hitier
tot rijksminister voor het geknevelde Neder,
land gepromoveerd, dat men dit voor zijn vrij
heidsliefde wereldbekende volk, dat 80 jaren
vocht voor zijn onafhankelijkheid, niet in zijn
vrijheden wilde beknotten, noch het staatkun
dige ideeën, die de zijne niet waren, wenschte
op te dringen.
Het Nederlandsche volk zou echter onder
vinden, wat Duitsche woorden, beloften en
garanties waard waren. Niets meer dan vod
jes papier Het Duitsche standpunt is reeds
eeuwen lang: Recht ist, was dem deutschen
Volke nutzt. (Recht is wat goed is voor het
Duitsche volk).
Na de capitulatie kon eerst de met echt
„deutsche Grundlichkeit" uitgevoerde beroo
ving en uitplundering van het weerlooze Ne
derlandsche volk een aanvang nemen op
een wijze en in een afmeting, die zijn weerga
in de geschiedenis niet vindt. Steeds meer
kwam het werkelijke barbaarsche systeem van
den meedoogenloozen bezetter op den voor
grond.
Onze voedselvoorraden, die voorzagen in
een behoefte voor jaren, werden gestolen en
naar Duitschland vervoerd. Niet alleen op
r in"-? -ch-jal vanwege de bezettingsautori
teiten, maar elke Duitsche soldaat deed hier
aan ijverig mee. Dat strekte zich al gauw uit
tot alle denkbare gebruiksvoorwerpen. De
werkkrachten werden in steeds grooter getale
naar het derde Rijk gezonden om daar zooveel
mogelijk in de oorlogsindustrie te worden le
werkgesteld. Later werd zulks op nog veel
grooter schaal doorgevoerd, zoodat het aantal
Nederlandsche dwangarbeiders ettelijke hon
derdduizenden bedroeg. Onze veestapel werd
gedecimeerd, onze beste en grootste industrie
en werden zooveel mogelijk beknot, de machi.
nes en materialen weggesleept naar Hitier
Duitschland: Werkspoor te Amsterdam, Stork
te Hengelo, Philips te Eindhoven, onze mijnen
ons prachtig hoogovenbedrijf te Velsen, de
papierfabrieken van Van Gelder, de wereld
bekende kunstzijde-industrie, enz. enz. alles
onderging een zelfde lot. Steeds verder ging
men op dien weg: Spoorwegmaterieel, schepen
auto's, rijwielen, enz. enz.
Wij hebben aldus spr. hier in Z.
Vlaanderen een duidelijk voorbeeld op dit ge
bied aan de op Sluiskil gevestigde fabrieken.
Duizenden hectaren bouwland werden ge
vorderd voor verdedigingswerken langs de
kust en voor vliegvelden. De inundatie kostte
Nederland alleen 180.000 H.A. bouwland
waarvan 100,000 met zoet en 80.000 met zout
water. De Nederl. bosschen werden zoo gron
dig mogelijk vernield. Ook de woningen wer
den niet ontzien. „Het „Kulturvolk" sloopte
yoningen bi) duizenden, na eerst de i
matige bewoners eruit gezet te hebben, vaak
met achterlating van den geheelen inboedel en
binnen een tijd van tien minuten.
Ook toen ieder zag, dat de Teutoonsche
barberen den oorlog verloren hadden, zetten
zij nog hun zinlooze vernielingen voort en
werden duizenden aan den hongerdood prijs
gegeven. Hiermede is lang niet alles opge
somd, maar zegt spr. men komt tot een
ruwe voorzichtige schatting van 18 miljard
vooroorlogsche guldens, terwijl ons totale na
tionale bezit, dus inclusief onze en het in Ned.
Indië en Amerika geinvesteerde Ned. kapitaal,
wordt geraamd op 33 miljard gulden. De
schuld hiervan is alleen Duitschland. Daarom
zegt spr. eischen wij grond van Duitsch
land, maar zonder Duitschers.
Maar er is meer. Vreeselijk werd de be
knotting van onze geestelijke vrijheid. Het
parlement en andere door het Nederlandsche
volk gekozen vertegenwoordigende lichamen
halen viel. Daarom is dan ook het heele
Duitsche volk schuldig en moet gestraft wor
den, ook voor de barbaarsche behandeling van
Nederland, welks volk zij naar het leven ston
den. Daarom eischen wij grond van Duitsch
land, maar zonder Duitschers
Er zijn ook tegenstanders van annexatie.
Een hunner argumenten is, dat wij door an
nexatie sneller in een nieuwen oorlog betrok
ken zouden worden. Spr. weerlegt dit argu
ment. Hebben wij na den vorigen wereld
oorlog Duitschland ons medelijden niet be
toond en het geholpen in elk mogelijk opzicht?
Hebben wij niet 74.000 Duitsche kinderen ge
voed? (Bezat Duitschland geen door Neder
land onderhouden hospitaal? verslagg.) Hoe
zijn wij daarvoor beloond? Wij weten het al
len. Meent gij werkelijk, dat Duitschland bij
een volgenden oorlog zijn militaire of strate
gische belangen zou verontachtzamen door
ons te sparen uit dankbaarheid voor een soe-
werden opgedoekt, de pers gemuilkorfd, de- I pele houding, thans door ons aan den dag ge
legd? Een argument, dat geen ernstig door
denkend mensch gelooft. Spr. begrijpt, dat
Nederland nu weer als vóór 1940 rustig wil
leven. Maar laat ons met beide beenen in de
werkelijkheid staan. Nederland ligt in een der
stormhoeken van de wereld, en de kans op
het practisch nut van een neutraliteitspolitiek
is zeer klein. Het wonder van 1914-T8 zal
zich niet licht meer herhalen.
Er zijn tegenstanders van annexatie, die wél
herstelbetaling willen. De practijk leert ons,
dat daarvan weinig terecht komt, Duitschland
kan niet betalen. Bovendien wordt na verloop
van tijd op die bedragen beknibbeld, men
stuurt dan menschen als dr. Schacht in de
wereld om het medelijden op te wekken, en
dan zou het wel eens kunnen, dat Nederland,
het zwaarst getroffen land in den oorlog, het
kind van de rekening wordt. Zulks mag niet
gebeuren. Wij mogen niet te bescheiden zijn.
De Duitschers waren het ook niet. Een
Duitsch spreekwoord zegt: „Bescheidenheit ist
eine gute zier, aber weiter kommt man ohne
ihr".
Neen, Nederland moet gebiedsuitbreiding
hebben als compensatie voor de barbaarsche
wijze, waarop de Teutonen onze natie naar
het leven stonden en waarop zij Nederland
hebben gemaakt tot een uitgeplunderd en ver
armd volk. Daarna kan worden overgegaan
tot vorming van een West-Europeesch staten
blok.
Welke voordeelen biedt annexatie? In te
genstelling tot Duitschland heeft Nederland ab
soluut „Lebensraum" noodig. Men vergete niet,
dat ons land één der dichtstbevolkte landen ter
wereld is met 9 millioen op 33,000 K.M.2, ge
middeld het dubbele aantal inwoners van
Duitschland per K.M.2 Zuid-Holland heeft
een bevolkingsdichtheid van 750 inwoners per
K.M.2 Men vergete ook niet, dat de Neder
landsche bevolking toeneemt met 100.000
menschen per jaar. Over 50 jaar zal Neder
land 15 millioen inwoners tellen.
(Wordt vervolgd).
genen, die den bezetter onwelkom en onwillig
toeschenen naar concentratie-kampen vervoer;
De besten onder ons volk werden als gijze
laars vastgezet. Duitschland heeft van ons
volk duizenden en nog eens duizenden van hun
vrijheid beroofd, mishandeld, uitgehongerd, uit-
gegast, doodgemarteld en vermoord, het heeft
geestelijken en Joden vervolgd op een wijze,
zooals de moderne geschiedenis niet kent. Zoo
zijn duizenden en nog eens duizenden on
schuldige Nederlanders gevallen door een on-
menschelijken bezetter, zoowel gewone burgers
als menschen uit de illegaliteit. Laten zij niet
voor niets gevallen zijn, aldus spr. Zij gaven
hun leven voor een beter Nederland. Wij kun
nen onze gevallenen voor de vrijheid niet ver
geten, zoomin als onze oorlogsweduwen en
weezen, waarvoor wij zullen zorg dragen, dat
zij niet behoeven te bedelen. Daarom eischen
wij grond van Duitschland, maar zonder
Duitschers.
Maar er is nog meer.
Het beschavingspeil van Nederland was zeer
hoog. Duitschland alleen is de schuld van de
zoozeer toegenomen onzedelijkheid en van den
zwarten handel en tal van andere duistere
praktijken, die bezetting en oorlog nu eenmaal
meebrengen.
En wat zou het gevolg zijn geweest van een
overwinning van de Edel-Germanen? Een tot
ale vernietiging van de Nederlandsche cul
tuur en taal niet alleen, maar ook van ons hee
Ie economische leven. De Nederlandsche in
dustrie zou geheel verplaatst worden naar
Duitschland. Onze werkkrachten zouden naar
de Oekraine verbannen zijn. Onze scheepvaart
bij een blijvend verlies van Indië zou geheel
teloor zijn gegaan. Kortom, ons land zou
wat onze geallieerden verhoed hebben po
litiek, sociaal, cultureel en economisch verval
len zijn tot een onbeteekenenden vazalstaat van
Duitschland, terwijl tienduizenden Duitschers
hier goedbetaalde sleutelposities zouden hebben
ingenomen en dit alles aan een land, dat met
trots aan de spits der beschaving stond. Daar
om moet Duitschland gestraft worden voor zijn
enorme misdaad aan ons land begaan en wij
zien, zegt spr., de beste straf in annexatie van
Duitsch grondgebied, maar zonder Duitschers
Is op juridische gronden een dergelijke eisch
gerechtvaardigd? vraagt spr. Alle groote rechts-
neleerden, denkers en theologen, zoo b.v. van
Augustinus af nemen allen een afkeurende hou
ding aan t.o.v. agressie en noemen eiken maat
regel van verweer en vergoeding, die den aan
valler door den aangevallen staat wordt opge
legd, recht, hetgeen een sterke moreele steun
is voor ons, annexionisten. Wij, die wonen in
het land waar het Internationaal Hof van Ar
bitrage zetélt, zouden voorzeker geen eischen
stellen, die indruischen tegen geheide begrippen
van volkenrecht.
Maar hoe stond het met de Duitschers? Spr.
citeert hierbij een lange rij van toonaangevende
Duitschers, ook op godsdienstig gebied, die
het recht om te heerschen, om de wereld te
veroveren toekennen, aan die natie, die de
grootste machtsontplooiing kan teweegbrengen
Het Duitsche volk in zijn geheel heeft bij die
idee geleefd. Het heeft Hitier aan de macht ge
holpen. Het heeft niets gezegd, toen Hitier zei,
dat Duitschland moest leven uit de beginselen
van Frederik de Groote. Het heeft niets gezegd
over de reeds na de machtsovername inge
richte concentratiekampen. Nu op bevel van
de geallieerden, de Duitschers getuige moeten
zijn van de gruweldaden in hun land bedreven,
zeggen zij ijskoud: Wir habben es nicht ge-
wuszt (wij hebben het niet geweten). Wel
heeft spr. respect voor Duitschers van het ver
zet, zooals b.v. sommige R.K. geestelijken en
dominee Niemöller. Maar is het niet typeerend
dat er nog Duitschers zijn, die bij het aan
schouwen van de films over de concentratie
kampen zeggen: „Die zijn in Engeland opge
nomen Het is reeds een bekend feit, dat alle
Duitschers, waarmee de geallieerden nu in
aanraking komen zeggen, dat zij tegenstanders
waren van het Hitler-regime en nocit met de
partij, S.A., S.S. S.D. of Gestapo iets te ma
ken hebben gehad. Duitschland heeft niets ge
zegd bij den verraderlijken overval van Polen,
later van Denemarken en Noorwegen. Het
heeft niets gezegd bij den gemeenen inval in
ons land. Integendeel: Duitschland was trotsch
op zijn militaire prestaties. Zij waren immers
het „Herrenvolk" Duitschland heeft niets ge
zegd. zoolang er uit den oorlog buit te -be
eigen belangen en eigen stokpaardjes afstand
te doen. Eendracht is een eis, die gesteld wordt
aan de samenwerking, waaraan men zich maar
niet zo kan onttreken. Eendracht eist eenheid
in het nodige, ook al kan zij verscheidenheid
in het bijkomstige toelaten. Eendracht vraagt
om een gemeenschappelijk standpunt in een
aantal hoofdzaken, waardoor een basis van
vertrouwen is gegeven, die het opgeven van
eigen machtsposities voor gemeenschappelijke
bestuursorganen toelaat. Het is op deze wijze,
dat de Nederlandse Volksbeweging de een
dracht wil bevorderen tussen die groepen, die
het in de hoofdpunten van de Nederlandse
politiek eens zijn voor een program van herstel
en vernieuwing.
Uit een dergelijke eendracht ontstaat de
macht, die niet op geweld maar op innerlijke
overtuigingskracht berust en die op den duur
beter tegen de stormen van de tijd bestand is,
dan welke andere macht ook.
Rotterdam, 11 Aug. De marine voorlichtings
dienst meldt ons: de een na den ander keeren
de oorlogsbodems van de Koninklijke Marine
op het eens zoo trotsche Japansche keizerrijk
haar onmacht tegenover de overweldigende
geallieerde oorlogsmacht moest erkennen, liep
te Rotterdam een der meest roemrijke schepen
van de Nederlandsche onderzeedienst binnen,
Hr. Ms. Zwaardvisch. Het moet voor de
mannen van de zwaardvisch een bijzondere
bekroning op hun werk zijn juist op dezen dag,
in het vaderland terug te keeren, want het
schip komt rechtstreeks 'van het strijdtooneel
in het verre Oosten terug, waar het ongeveer
\Yl jaar onafgebroken direct en actief aan den
strijd tegen de Japanners heeft deelgenomen.
De Zwaardvisch is een van de grootste on
derzeebooten die de Koninklijke Marine op
het oogenblik in dienst heeft. Eind November
1943 is zij op een Engelsche werf afgebouwd
en door Z.K.H. Prins Bernhard in dienst ge
steld. In het vroege voorjaar van 1944 vertrok
het schip nar het Verre Oosten. Onafgebroken
heeft het, van een Australische basis uit pa
trouilles uitgevoerd in een der gevaarlijkste ge
bieden van dit gevechtstooneel, de wateren
van ons eigen Nederlandsch Indië. Regelmatig
kruiste de zwaardvisch door en onder de Java
Zee en voor de kuste» van Borneo en Celebes.
Groot waren de gevaren en groot en talrijk
waren ook de avonturen. Geen lid van de be
manning zal ooit die nacht vergeten in straat
Lombok, de natuurlijke toegang tot de Java
Zee en om die reden door de Japanners na
tuurlijk zwaar bewaakt. De Zwaardvisch was
door de vijand opgemerkt en naar 90 voet
diepte gezonken waar zij doodstil haar lot af
wachtte. De Japansche jagers waren niet karig
met hun dieptebommen, die in een rechte lijn
dwars over het schip ontploften. Alles aan
boord werd ontwricht, de boot lekte, de peris
copen waren onbruikbaar en het kompas was
vernietigd. Tegenover deze tegenslag stonden
prachtige successen. In onze eigen indische wa
teren bracht de Zwaardvisch namelijk de U 95,
Eenheid, eendracht en samenwerking-
Het is opmerkelijk, dat het woord eenheid,
dat tijdens de bezetting zo vaak werd gebruikt
om, de gewenste gemeenschappelijke houding
van het Nederlandse volk tegenover de be
zetting aan te duiden, steeds minder voorkomt
nu de bevrijding eenmaal een feit is. Toch is
het niet verwonderlijk, want nu de grote ge
meenschappelijke vijand vernietigd "is, spreekt
het wel vanzelf, dat wij ons onze verschillen
weer duidelijker bewust worden. Slechts zij,
die voor de oorlog geen geestelijk tehuis
hoogstens een belangengemeenschap had
den, of die door de vertegenwoordigers van
het geestelijk tehuis sterk teleur zijn gesteld,
lopen nog achter de eenheidsleuze aan, een
deel v;n dé jeugd, een deel van de vakbewe
ging. Maar de bewegingen op grondslag van -
eenheid-zonder-verscheidenheid zullen niets I v e^scfleldeneie oorlogsbodems en koopvaardij-
meer blijken te zijn dan een nieuwe secte naast
andere groepen.
Toch is het niet waar, dat de gemeenschap
pelijke druk en de gemeenschappelijke bevrij
ding ons volk onbewust heeft gelaten. Wij
hebben gezamenlijk voor een zaak geleden en
gestreden en niemand, die daaraan heeft deel
gehad zal dat licht vergeten. Daarom wordt er
veel gesproken over samenwerking: van par
tijen, van vakcentrales, van centrale organi
saties, van nationale verenigingen. Maar „sa
menwerking" is een woord, dat tot veel en
tot weinig kan verbinden: Voor de oorlog werd
er ook samengewerkt op allerlei terrein, maar
het resultaat was, achteraf beschouwd, zeer
weinig bevredigend. De organisatorische vorm,
die bepleit wordt, is de federatie, die samen
werking toelaat op de terreinen, die men voor
samenwerking geschikt acht en die toelaat elke
zaak, die men niet gemeenschappelijk wenst te
doen, buiten het terrein der samenwerking te
houden.
De overgrote meerderheid van ons volk wil
mefer; het heeft geen bezwaar tegen de ver
scheidenheid, waar deze op geestelijk terrein
gewenst is, maar het komt in opstand tegen
het vasthouden aan oude vormen, wanneer de
eigenlijke groud daarvoor is weggevallen; het
wil meer dan het tot weinig verbindende slag
woord „samenwerking. Het wil, wat in deze
tijd nodig is: eendracht! Eendracht om aan de
geweldige moeilijkheden, waarvoor ons volk
geestelijk en stoffelijk staat, het hoofd te kun
nen bieden en daarmede de bereidheid OW van
schepen tot zinken.
Na een tocht van verscheidene weken kwam
het schip vanmorgen omstreeks half elf recht
streeks uit het Verre Oosten in de Merwe-
haven aan waar het langszij van Hr. Ms. Van
Galen, afmeerde.
De Zwaardvisch staat onder commando van
Luit. ter zee 2 J. van Dapperen, die in Austra
lië het bevel van den oorspronkelijken com
mandant Luit. ter zee 1 Goossens heeft over
genomen. De bemanning bestaat practisch ge
heel uit de zelfde mannen die de geheele perio
de in het Oosten hebben meegemaakt. Oorlogs
vrijwilligers heeft de zwaardvisch nog niet aan
boord.
Het schip blijft ongeveer twee weken in
Rotterdam, waarna het voor noodzakelijke re
paraties naar Engeland zal vertrekken. Daar
zullen de mannen tevens een welverdiend ver
lof krijgen. De mogelijkheid bestaat, dat de
Zwaardvisch zal deelnemen aan de aanstaande
vlootweek in Rotterdam, maar zeker is dit nog
niet.
Wanneer Nederland ooit reden had trotsch
te zijn op de daden van een van haar oorlogs
schepen dan komt deze stoutmoedige onderzee
boot, met haar dappere bemanning daarvoor
zeker in aanmerking.