NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAAND EREN. Het annexatie-vraagtuk ZATFRDAO 8 SEPTEMBER 1945. 59e JAARGANG. Drukker-Uitgeefster: Firma J. C. VINK AXEL Adres Redactie en Administratie: Markt 12 AXEL Hoofdredactie: T. C. VINK - van VESSEM Wij eischen grond van Duitsch" land, maar zonder Duitschers.' SPORTNIEUWS. „Axel" 2e klasser. Naar wij uit zeer betrouwbare bron vernemen, zal Axel in het komende seizoen in de 2e klas van den N. V. B. uitkomen. Maandagmiddag werd. te Koe wacht een voetbalwedstrijd georgani seerd ten bate van de slachtoffers van de gevallen V 2. Er was bijzonder veel belangstelling voor deze wedstrijd en het lijdt geen twijfel dat het batig saldo niet gering zal zijn Hr. Ms. „Zwaardvisch" terug in Nederland. De elders In dit nummer opgenomen publikatie van het Militair Gezag be treffende correspondentie enz met deze instantie komt t« n?Y«lltRv Abonnement»- prt)«. Loss# nuBPmeri 5 ct. Kwartaal- abonnement AXEL blnnand# kom II. 1.25 AU# amder# plaats#n il. 1.55 f Advertentieprijs 7 ct per m.m. Ingezonden Mededeelingen 15 ct per m.m Kleine Advert entlèn (maximum 8 regels) 1 9 regels 62 ct. Iedere regel meer 12 ct. extra dienstaanbiedingen 52 ct. Aan de door dr. A. van Loy in „Het Cen trum" alhier voor de „Vereeniging voor Alge meen en Plaatselijk belang" gehouden rede ont- leenen wij het volgende: Toen ik, aldus dr. van Loy, in 1942 met eenige mijner vrienden uit de illegaliteit de noodzakelijkheid eener annexatie besprak, zulks ter compensatie van de door het Duitsche bar barendom toen reeds in ons land aangenc"W enorme schade, ontmoette mijn denkbeeld veel tegenstand. 3Vij konden toen nog niet ver moeden, dat het „Kuituurvolk" een nog veel grooter chaos op elk gebied van ons nationale leven zou veroorzaken. Na de bevrijding is men op aansporing van min.-president Schermerhorn overgegaan tot meerdere actie inzake annexatie. Reeds in 1944 heeft de Nederl. Regeering haar wcnschen kenbaar gemaakt bij de Britsche regeering. Toen Attlee in het Lagerhuis de mededeeling deed, dat de Britsche regeering een eventueel annexatieverzoek van Nederland zou steunen, werd die mededeeling met gejuich ontvangen. Ook op de conferentie van Jalta is aldus spr. in principe tot een goed keurende houding inzake gebiedsuitbreiding van Nederland besloten. Tot de onverschilligen en de lauwen zegt spr.: het hangt alleen van onzen wil, van den wil van het gezamenlijke Nederlandsche volk af. Wij behoeven slechts te willen om onze eischen vervuld te zien. Te zijner tijd zal hier over een volksstemming worden gehouden. Wij eischen grond van Duitschland, maar zonder Duitschers. Waarom stellen wij die annexatie-eisch? Tegen alle plechtige beloften in, zelfs van Hit- Ier, dat men onze neutraliteit zou eerbiedigen, kwamen de Duitsche Hunnenhorden op Vrij dagmorgen 10 Mei 1940, op verraderlijke wij ze, als een dief in den nacht, zonder oorlogs verklaring ons militair slechts gedeeltelijk toe geruste land binnen, deden velen onzer sol daten sneuvelen aan de Grebbelinie, bombar deerden Rotterdam en zetten zoo op barbaar, sche wijze kracht bij om ons volk op de knie- en te krijgen. De ongehoorde leugen van den Duitschen ambassadeur, Graaf Julius Zech von Burcherszoda, dat ons land zijn neutraliteits verplichtingen ernstig zou hebben verzaakt, was slechts een middel om de Nederlandsche strategische positie uit te buiten ten voordeele der Duitsche oorlogsvoering. Enkele dagen na de capitulatie verklaarde de aarts-verrader Seyss-Inquart, door Hitier tot rijksminister voor het geknevelde Neder, land gepromoveerd, dat men dit voor zijn vrij heidsliefde wereldbekende volk, dat 80 jaren vocht voor zijn onafhankelijkheid, niet in zijn vrijheden wilde beknotten, noch het staatkun dige ideeën, die de zijne niet waren, wenschte op te dringen. Het Nederlandsche volk zou echter onder vinden, wat Duitsche woorden, beloften en garanties waard waren. Niets meer dan vod jes papier Het Duitsche standpunt is reeds eeuwen lang: Recht ist, was dem deutschen Volke nutzt. (Recht is wat goed is voor het Duitsche volk). Na de capitulatie kon eerst de met echt „deutsche Grundlichkeit" uitgevoerde beroo ving en uitplundering van het weerlooze Ne derlandsche volk een aanvang nemen op een wijze en in een afmeting, die zijn weerga in de geschiedenis niet vindt. Steeds meer kwam het werkelijke barbaarsche systeem van den meedoogenloozen bezetter op den voor grond. Onze voedselvoorraden, die voorzagen in een behoefte voor jaren, werden gestolen en naar Duitschland vervoerd. Niet alleen op r in"-? -ch-jal vanwege de bezettingsautori teiten, maar elke Duitsche soldaat deed hier aan ijverig mee. Dat strekte zich al gauw uit tot alle denkbare gebruiksvoorwerpen. De werkkrachten werden in steeds grooter getale naar het derde Rijk gezonden om daar zooveel mogelijk in de oorlogsindustrie te worden le werkgesteld. Later werd zulks op nog veel grooter schaal doorgevoerd, zoodat het aantal Nederlandsche dwangarbeiders ettelijke hon derdduizenden bedroeg. Onze veestapel werd gedecimeerd, onze beste en grootste industrie en werden zooveel mogelijk beknot, de machi. nes en materialen weggesleept naar Hitier Duitschland: Werkspoor te Amsterdam, Stork te Hengelo, Philips te Eindhoven, onze mijnen ons prachtig hoogovenbedrijf te Velsen, de papierfabrieken van Van Gelder, de wereld bekende kunstzijde-industrie, enz. enz. alles onderging een zelfde lot. Steeds verder ging men op dien weg: Spoorwegmaterieel, schepen auto's, rijwielen, enz. enz. Wij hebben aldus spr. hier in Z. Vlaanderen een duidelijk voorbeeld op dit ge bied aan de op Sluiskil gevestigde fabrieken. Duizenden hectaren bouwland werden ge vorderd voor verdedigingswerken langs de kust en voor vliegvelden. De inundatie kostte Nederland alleen 180.000 H.A. bouwland waarvan 100,000 met zoet en 80.000 met zout water. De Nederl. bosschen werden zoo gron dig mogelijk vernield. Ook de woningen wer den niet ontzien. „Het „Kulturvolk" sloopte yoningen bi) duizenden, na eerst de i matige bewoners eruit gezet te hebben, vaak met achterlating van den geheelen inboedel en binnen een tijd van tien minuten. Ook toen ieder zag, dat de Teutoonsche barberen den oorlog verloren hadden, zetten zij nog hun zinlooze vernielingen voort en werden duizenden aan den hongerdood prijs gegeven. Hiermede is lang niet alles opge somd, maar zegt spr. men komt tot een ruwe voorzichtige schatting van 18 miljard vooroorlogsche guldens, terwijl ons totale na tionale bezit, dus inclusief onze en het in Ned. Indië en Amerika geinvesteerde Ned. kapitaal, wordt geraamd op 33 miljard gulden. De schuld hiervan is alleen Duitschland. Daarom zegt spr. eischen wij grond van Duitsch land, maar zonder Duitschers. Maar er is meer. Vreeselijk werd de be knotting van onze geestelijke vrijheid. Het parlement en andere door het Nederlandsche volk gekozen vertegenwoordigende lichamen halen viel. Daarom is dan ook het heele Duitsche volk schuldig en moet gestraft wor den, ook voor de barbaarsche behandeling van Nederland, welks volk zij naar het leven ston den. Daarom eischen wij grond van Duitsch land, maar zonder Duitschers Er zijn ook tegenstanders van annexatie. Een hunner argumenten is, dat wij door an nexatie sneller in een nieuwen oorlog betrok ken zouden worden. Spr. weerlegt dit argu ment. Hebben wij na den vorigen wereld oorlog Duitschland ons medelijden niet be toond en het geholpen in elk mogelijk opzicht? Hebben wij niet 74.000 Duitsche kinderen ge voed? (Bezat Duitschland geen door Neder land onderhouden hospitaal? verslagg.) Hoe zijn wij daarvoor beloond? Wij weten het al len. Meent gij werkelijk, dat Duitschland bij een volgenden oorlog zijn militaire of strate gische belangen zou verontachtzamen door ons te sparen uit dankbaarheid voor een soe- werden opgedoekt, de pers gemuilkorfd, de- I pele houding, thans door ons aan den dag ge legd? Een argument, dat geen ernstig door denkend mensch gelooft. Spr. begrijpt, dat Nederland nu weer als vóór 1940 rustig wil leven. Maar laat ons met beide beenen in de werkelijkheid staan. Nederland ligt in een der stormhoeken van de wereld, en de kans op het practisch nut van een neutraliteitspolitiek is zeer klein. Het wonder van 1914-T8 zal zich niet licht meer herhalen. Er zijn tegenstanders van annexatie, die wél herstelbetaling willen. De practijk leert ons, dat daarvan weinig terecht komt, Duitschland kan niet betalen. Bovendien wordt na verloop van tijd op die bedragen beknibbeld, men stuurt dan menschen als dr. Schacht in de wereld om het medelijden op te wekken, en dan zou het wel eens kunnen, dat Nederland, het zwaarst getroffen land in den oorlog, het kind van de rekening wordt. Zulks mag niet gebeuren. Wij mogen niet te bescheiden zijn. De Duitschers waren het ook niet. Een Duitsch spreekwoord zegt: „Bescheidenheit ist eine gute zier, aber weiter kommt man ohne ihr". Neen, Nederland moet gebiedsuitbreiding hebben als compensatie voor de barbaarsche wijze, waarop de Teutonen onze natie naar het leven stonden en waarop zij Nederland hebben gemaakt tot een uitgeplunderd en ver armd volk. Daarna kan worden overgegaan tot vorming van een West-Europeesch staten blok. Welke voordeelen biedt annexatie? In te genstelling tot Duitschland heeft Nederland ab soluut „Lebensraum" noodig. Men vergete niet, dat ons land één der dichtstbevolkte landen ter wereld is met 9 millioen op 33,000 K.M.2, ge middeld het dubbele aantal inwoners van Duitschland per K.M.2 Zuid-Holland heeft een bevolkingsdichtheid van 750 inwoners per K.M.2 Men vergete ook niet, dat de Neder landsche bevolking toeneemt met 100.000 menschen per jaar. Over 50 jaar zal Neder land 15 millioen inwoners tellen. (Wordt vervolgd). genen, die den bezetter onwelkom en onwillig toeschenen naar concentratie-kampen vervoer; De besten onder ons volk werden als gijze laars vastgezet. Duitschland heeft van ons volk duizenden en nog eens duizenden van hun vrijheid beroofd, mishandeld, uitgehongerd, uit- gegast, doodgemarteld en vermoord, het heeft geestelijken en Joden vervolgd op een wijze, zooals de moderne geschiedenis niet kent. Zoo zijn duizenden en nog eens duizenden on schuldige Nederlanders gevallen door een on- menschelijken bezetter, zoowel gewone burgers als menschen uit de illegaliteit. Laten zij niet voor niets gevallen zijn, aldus spr. Zij gaven hun leven voor een beter Nederland. Wij kun nen onze gevallenen voor de vrijheid niet ver geten, zoomin als onze oorlogsweduwen en weezen, waarvoor wij zullen zorg dragen, dat zij niet behoeven te bedelen. Daarom eischen wij grond van Duitschland, maar zonder Duitschers. Maar er is nog meer. Het beschavingspeil van Nederland was zeer hoog. Duitschland alleen is de schuld van de zoozeer toegenomen onzedelijkheid en van den zwarten handel en tal van andere duistere praktijken, die bezetting en oorlog nu eenmaal meebrengen. En wat zou het gevolg zijn geweest van een overwinning van de Edel-Germanen? Een tot ale vernietiging van de Nederlandsche cul tuur en taal niet alleen, maar ook van ons hee Ie economische leven. De Nederlandsche in dustrie zou geheel verplaatst worden naar Duitschland. Onze werkkrachten zouden naar de Oekraine verbannen zijn. Onze scheepvaart bij een blijvend verlies van Indië zou geheel teloor zijn gegaan. Kortom, ons land zou wat onze geallieerden verhoed hebben po litiek, sociaal, cultureel en economisch verval len zijn tot een onbeteekenenden vazalstaat van Duitschland, terwijl tienduizenden Duitschers hier goedbetaalde sleutelposities zouden hebben ingenomen en dit alles aan een land, dat met trots aan de spits der beschaving stond. Daar om moet Duitschland gestraft worden voor zijn enorme misdaad aan ons land begaan en wij zien, zegt spr., de beste straf in annexatie van Duitsch grondgebied, maar zonder Duitschers Is op juridische gronden een dergelijke eisch gerechtvaardigd? vraagt spr. Alle groote rechts- neleerden, denkers en theologen, zoo b.v. van Augustinus af nemen allen een afkeurende hou ding aan t.o.v. agressie en noemen eiken maat regel van verweer en vergoeding, die den aan valler door den aangevallen staat wordt opge legd, recht, hetgeen een sterke moreele steun is voor ons, annexionisten. Wij, die wonen in het land waar het Internationaal Hof van Ar bitrage zetélt, zouden voorzeker geen eischen stellen, die indruischen tegen geheide begrippen van volkenrecht. Maar hoe stond het met de Duitschers? Spr. citeert hierbij een lange rij van toonaangevende Duitschers, ook op godsdienstig gebied, die het recht om te heerschen, om de wereld te veroveren toekennen, aan die natie, die de grootste machtsontplooiing kan teweegbrengen Het Duitsche volk in zijn geheel heeft bij die idee geleefd. Het heeft Hitier aan de macht ge holpen. Het heeft niets gezegd, toen Hitier zei, dat Duitschland moest leven uit de beginselen van Frederik de Groote. Het heeft niets gezegd over de reeds na de machtsovername inge richte concentratiekampen. Nu op bevel van de geallieerden, de Duitschers getuige moeten zijn van de gruweldaden in hun land bedreven, zeggen zij ijskoud: Wir habben es nicht ge- wuszt (wij hebben het niet geweten). Wel heeft spr. respect voor Duitschers van het ver zet, zooals b.v. sommige R.K. geestelijken en dominee Niemöller. Maar is het niet typeerend dat er nog Duitschers zijn, die bij het aan schouwen van de films over de concentratie kampen zeggen: „Die zijn in Engeland opge nomen Het is reeds een bekend feit, dat alle Duitschers, waarmee de geallieerden nu in aanraking komen zeggen, dat zij tegenstanders waren van het Hitler-regime en nocit met de partij, S.A., S.S. S.D. of Gestapo iets te ma ken hebben gehad. Duitschland heeft niets ge zegd bij den verraderlijken overval van Polen, later van Denemarken en Noorwegen. Het heeft niets gezegd bij den gemeenen inval in ons land. Integendeel: Duitschland was trotsch op zijn militaire prestaties. Zij waren immers het „Herrenvolk" Duitschland heeft niets ge zegd. zoolang er uit den oorlog buit te -be eigen belangen en eigen stokpaardjes afstand te doen. Eendracht is een eis, die gesteld wordt aan de samenwerking, waaraan men zich maar niet zo kan onttreken. Eendracht eist eenheid in het nodige, ook al kan zij verscheidenheid in het bijkomstige toelaten. Eendracht vraagt om een gemeenschappelijk standpunt in een aantal hoofdzaken, waardoor een basis van vertrouwen is gegeven, die het opgeven van eigen machtsposities voor gemeenschappelijke bestuursorganen toelaat. Het is op deze wijze, dat de Nederlandse Volksbeweging de een dracht wil bevorderen tussen die groepen, die het in de hoofdpunten van de Nederlandse politiek eens zijn voor een program van herstel en vernieuwing. Uit een dergelijke eendracht ontstaat de macht, die niet op geweld maar op innerlijke overtuigingskracht berust en die op den duur beter tegen de stormen van de tijd bestand is, dan welke andere macht ook. Rotterdam, 11 Aug. De marine voorlichtings dienst meldt ons: de een na den ander keeren de oorlogsbodems van de Koninklijke Marine op het eens zoo trotsche Japansche keizerrijk haar onmacht tegenover de overweldigende geallieerde oorlogsmacht moest erkennen, liep te Rotterdam een der meest roemrijke schepen van de Nederlandsche onderzeedienst binnen, Hr. Ms. Zwaardvisch. Het moet voor de mannen van de zwaardvisch een bijzondere bekroning op hun werk zijn juist op dezen dag, in het vaderland terug te keeren, want het schip komt rechtstreeks 'van het strijdtooneel in het verre Oosten terug, waar het ongeveer \Yl jaar onafgebroken direct en actief aan den strijd tegen de Japanners heeft deelgenomen. De Zwaardvisch is een van de grootste on derzeebooten die de Koninklijke Marine op het oogenblik in dienst heeft. Eind November 1943 is zij op een Engelsche werf afgebouwd en door Z.K.H. Prins Bernhard in dienst ge steld. In het vroege voorjaar van 1944 vertrok het schip nar het Verre Oosten. Onafgebroken heeft het, van een Australische basis uit pa trouilles uitgevoerd in een der gevaarlijkste ge bieden van dit gevechtstooneel, de wateren van ons eigen Nederlandsch Indië. Regelmatig kruiste de zwaardvisch door en onder de Java Zee en voor de kuste» van Borneo en Celebes. Groot waren de gevaren en groot en talrijk waren ook de avonturen. Geen lid van de be manning zal ooit die nacht vergeten in straat Lombok, de natuurlijke toegang tot de Java Zee en om die reden door de Japanners na tuurlijk zwaar bewaakt. De Zwaardvisch was door de vijand opgemerkt en naar 90 voet diepte gezonken waar zij doodstil haar lot af wachtte. De Japansche jagers waren niet karig met hun dieptebommen, die in een rechte lijn dwars over het schip ontploften. Alles aan boord werd ontwricht, de boot lekte, de peris copen waren onbruikbaar en het kompas was vernietigd. Tegenover deze tegenslag stonden prachtige successen. In onze eigen indische wa teren bracht de Zwaardvisch namelijk de U 95, Eenheid, eendracht en samenwerking- Het is opmerkelijk, dat het woord eenheid, dat tijdens de bezetting zo vaak werd gebruikt om, de gewenste gemeenschappelijke houding van het Nederlandse volk tegenover de be zetting aan te duiden, steeds minder voorkomt nu de bevrijding eenmaal een feit is. Toch is het niet verwonderlijk, want nu de grote ge meenschappelijke vijand vernietigd "is, spreekt het wel vanzelf, dat wij ons onze verschillen weer duidelijker bewust worden. Slechts zij, die voor de oorlog geen geestelijk tehuis hoogstens een belangengemeenschap had den, of die door de vertegenwoordigers van het geestelijk tehuis sterk teleur zijn gesteld, lopen nog achter de eenheidsleuze aan, een deel v;n dé jeugd, een deel van de vakbewe ging. Maar de bewegingen op grondslag van - eenheid-zonder-verscheidenheid zullen niets I v e^scfleldeneie oorlogsbodems en koopvaardij- meer blijken te zijn dan een nieuwe secte naast andere groepen. Toch is het niet waar, dat de gemeenschap pelijke druk en de gemeenschappelijke bevrij ding ons volk onbewust heeft gelaten. Wij hebben gezamenlijk voor een zaak geleden en gestreden en niemand, die daaraan heeft deel gehad zal dat licht vergeten. Daarom wordt er veel gesproken over samenwerking: van par tijen, van vakcentrales, van centrale organi saties, van nationale verenigingen. Maar „sa menwerking" is een woord, dat tot veel en tot weinig kan verbinden: Voor de oorlog werd er ook samengewerkt op allerlei terrein, maar het resultaat was, achteraf beschouwd, zeer weinig bevredigend. De organisatorische vorm, die bepleit wordt, is de federatie, die samen werking toelaat op de terreinen, die men voor samenwerking geschikt acht en die toelaat elke zaak, die men niet gemeenschappelijk wenst te doen, buiten het terrein der samenwerking te houden. De overgrote meerderheid van ons volk wil mefer; het heeft geen bezwaar tegen de ver scheidenheid, waar deze op geestelijk terrein gewenst is, maar het komt in opstand tegen het vasthouden aan oude vormen, wanneer de eigenlijke groud daarvoor is weggevallen; het wil meer dan het tot weinig verbindende slag woord „samenwerking. Het wil, wat in deze tijd nodig is: eendracht! Eendracht om aan de geweldige moeilijkheden, waarvoor ons volk geestelijk en stoffelijk staat, het hoofd te kun nen bieden en daarmede de bereidheid OW van schepen tot zinken. Na een tocht van verscheidene weken kwam het schip vanmorgen omstreeks half elf recht streeks uit het Verre Oosten in de Merwe- haven aan waar het langszij van Hr. Ms. Van Galen, afmeerde. De Zwaardvisch staat onder commando van Luit. ter zee 2 J. van Dapperen, die in Austra lië het bevel van den oorspronkelijken com mandant Luit. ter zee 1 Goossens heeft over genomen. De bemanning bestaat practisch ge heel uit de zelfde mannen die de geheele perio de in het Oosten hebben meegemaakt. Oorlogs vrijwilligers heeft de zwaardvisch nog niet aan boord. Het schip blijft ongeveer twee weken in Rotterdam, waarna het voor noodzakelijke re paraties naar Engeland zal vertrekken. Daar zullen de mannen tevens een welverdiend ver lof krijgen. De mogelijkheid bestaat, dat de Zwaardvisch zal deelnemen aan de aanstaande vlootweek in Rotterdam, maar zeker is dit nog niet. Wanneer Nederland ooit reden had trotsch te zijn op de daden van een van haar oorlogs schepen dan komt deze stoutmoedige onderzee boot, met haar dappere bemanning daarvoor zeker in aanmerking.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1945 | | pagina 1