Aagje Debo
Levina Mar
G. AGTEI
De toestand in onze groote steden.
Prooien v. h. Nazi-monster.
R<
Vele b
verlangen
bevrijde j
autoriteite
omstandig
keer ovei
beperkt. I
het gebiec
foort—W
Op dit ve
gelijk.
Oosten e
moet met
te Nijmej
beekschew
bureau he
ziet, dier
Civil Affa
Keizen va
den nief t
MEDEI
Is het
kinderen i
tot zij ste
toond
Antw. s Ei
dat de bo
de aanvo
drijfsomsti
het uitvall
noeg kon
wordt na
de circulat
plaats heb
komen.
Heden o
onze diepe
onze innif
Echtgenoote
Behuwd- i
moeder,
in den oud
68 jaar en J
Namens
A S
Kinderen, B
en Klei
Axel. 27 M
Weststraa
Heden onl
de treurige
op 24 Octi
in het gesti
nenoord"te
na een laf
smartelijk
overleden,
geliefde Doi
ter, Behuwc
Tante, M ju
in den oude
37 jaar en 4
Haar diep
Fa
Q. WIJNA.
L. VERS
JAC. VERST
S. M. MAAS
A. MAAS en
P. v. GELD
A. P. v. GEI
Axel. 28 Me
Op Vrijda
ï.s. hoopt
tijn 25-jar
rum als si
ie ta>fabriek
Wij hopen
aren met he
;en samenwe
Het Per?
der Gai
Ingezonden Stukken
XV. Kleine wagen „de jeugd behoort ons".
Simpel, doch gevet,
I juffrouw. ALBERT HEIJN.
delen zijn
week jler
micelli teg
Al met
tot heden
zijn, dat a
meer voor
door Jan Goderie, Oorlogscorrespondent van
ANEP-ANETA.
13 Mei.
In de afgeloopen dagen heb ik een grondig
onderzoek ingesteld in Amsterdam, Den Haag,
Rotterdam en Utrecht en ik moet met nadruk
vast stellen: er heerscht inderdaad een nood
toestand in dit gewest en onze landgenooten
hier hebben in de afgeloopen maanden geleefd
in een zwarte hel van honger en ellende.
Ik heb in de genoemde steden gesproken met
de leiders van de openbare gezondheids
diensten, met vele doktoren en met vertegen
woordigers van bestuurslichamen. Slechts één
conclusie is mogelijk: de toestand in onze groo
testeden, is door line-crossers en andere be
richtgevers niet te zwart geschilderd.
Ik heb menschen gesproken, die per week
f 600,- hebben uitgegeven aan boter en ik
hoorde van een geval, dat iemand een huis had
geruild tegen een mud tarwe! Een pakje Consi.
om even van het voedsel af te stappen, kostte
f 70,- a f 80.-!
Het officieele rantsoen bestond sinds Uct.
1944 uit 400 gram brood per week en 1 K.G.
werd er eens in de veertien dagen een bonnetje
aardappelen. Er was echter vaak geen brood
én er waren slechts zelden aardappele'i. Somi
aangewezen voor een ons kaas. "Wat er ge
lukkig wel waren en men kan gems': :ec;gen,
dat daardoor de bevolking op de beer, gehou
den is, dat waren de suikerbieten, maai ook
die waren nog niet zoo heel makkelijk te krij-
Er werd in veel ijscowinkels een „lekkernij
verkocht die men slagcreme noemde en die
practisch alleen bestond uit geklopte lucht. Zij
kostte 75 cent per portie en er waren menschen
die voor f 15,- en f 20,- emmers vol gingen
Wilt U weten,- wat buiten deze bijvoeding
het doorsnee menu was voor de maaltijden van
de massa? Zie hier:
Ontbijt: bij arme menschen niet als een kop
je theesurrogaat, voor beter gesitueerden, twee
dunne sneedjes droog brood, met als het
er was een beetje kaas of suikerbietenjam.
Lunch: drie dunne sneedjes droog brood,
metenz.
Diner: een halve liter dunne watersoep van
erwtenmeel uit de centrale keuken en als ze
er waren -- een paar aardappelen.
Is het wonder, dat het vaak voor kwam, dat
menschen op straat, arbeiders op hun werk en
ambtenaren op hun kantoor flauw vielen van
den honger? Is het wonder, dat honger-oedeem
een zoo algemeen verschijnsel is geworden, dat
er op het njoment b.v. in Den Haag per dag
ongeveer 800 en in Rotterdam zelfs per dag
ongeveer 1400 aanvragen binnen komen om
extra voedsel wegens honger-oedeem? Schrikt
U dan, als ik U zeg, dat er in Rotterdam in
den laatsten winter (van October 1944 tot en
met Maart 1945), 5928 menschen zijn gestor
ven, tegen 3287 over dezelfde maanden in den
vorigen winter, die ook al in een slecht oorlogs
jaar viel?
Het zal U zonder meer duidelijk zijn, als U
zich even herinnert, dat het normale aantal
calorieën voor een persoon in ruste 2000 be
draagt, voor iemand die werkt, 2800 en voor
iemand die zwaar werk verricht 3500—4000
en ik U dan vertel, dat het aantal calorieën in
onze groote steden varieerde van 400 tot 600!
Het aantal sterftegevallen door honger is dan
ook tusschen Maart en nu, nog steeds toe
genomen.
Feitelijk zou men daarbij ook kunnen mee
rekenen de velen, die aan een of andere ziekte
bezweken zijn, doordat zij wegens ondervoeding
geen voldoende weerstand hadden. Amsterdam
had in het najaar een typhusepidemie, doch die
is gelukkig den kop ingedrukt. Dyphterie heeft
allerwege zwaar geheerscht. In Utrecht had
men maanden met 300 a 400 gevallen, tegen
over vroeger 100 in een heel jaar. De tuber
culose en helaas vooral ook de open T.B.C.
zijn onrustbarend toegenomen. In Amsterdam
zijn zeker 250 gevallen van open tuberculose,
die niet in een ziekenhuis konden worden op
genomen.
De oorzaken voor deze toename zijn voor
een groot deel gelegen in de achteruitgang van
de hygiëne. Er is geen zeep, er zijn geen kolen
(in de gunstige gevallen is er gedurende den
afgeloopen winter één mud verstrekt), er is
groot gebrek aan textiel. Geen wonder ook,
dat er in het Westen een ware luizenplaag
heerscht en tienduizenden schurft hebben.
Door het gebrek aan vervoermiddelen kon
de gemeentereinigingsdienst niet afdoende
functionneeren. Het huisvuil werd eenvoudig
op de straten gemikt. Ook nu nog zijn er b.v.
in Den Haag, dat toch altijd zoo prat ging op
zijn zindelijkheid, vele straten, waar het rond
uit gezegd, vreeselijk stinkt.
Het tekort aan voertuigen is van funesten
invloed op het ziekenvervoer. Terwijl b.v. de
G.G.D. in Amsterdam, met zijn moderne auto's,
op den eersten dag van den oorlog 1800 zieken
kon vervoeren, moet dit nu gebeuren met ou-
derwetsche postkoetsjes.
Vraagt men de leiders van de instituten voor
volksgezondheid wat zij het hardst noodig heb
ben, dan vragen zij niet in de eerste plaats
voedsel en medicamenten, maar in de aller
eerste plaats kolen en dan accumulatoren, zeep,
soda, fietsen en auto's. Die zijn voor de zieken
nog harder noodig dan voedsel.
Laat ik deze sombere opsomming staken. Het
zal voldoende zijn om iedereen van den ernst
van den toestand te overtuigen. Maar het is
me een behoefte te eindigen met een woord
van lof voor de taaiheid en de ongebroken
geestkracht van onze Amsterdammers, Hage
naren, Rotterdammers en Utrechtenaren, die
zich meer dan kranig door dezen verschrikke-
lijken tijd hebben heengeslagen. Zij mogen dan
jnager geworden zijn als brandhout, hun ener
gie is met de bevrijding teruggekeerd. Het is
niet noodig medelijden met de Hollanders te
hebben, dat vragen zij ook niet, zij vragen al
leen een behulpzame hand bij het herstel en
den wederopbouw, die zij zoo spoedig en zoo
energiek mogelijk willen aanpakken.
Hij wist met bovenmenschelijke inspanning naar
Zuid Frankrijk te komen; zag kans dwars over
de Pyreneeën Spanje te bereiken en de rich
ting naar Madrid in te slaan. Jammer genoeg
bereikte hij zijn doel om naar Engeland te
gaan niet, daar hij in de Spaansche hoofdstad
door Duitsche handlangers werd gearresteerd.
Hij schildert de wijze waarop de SS bewakers
in het Lager Dora, bijgestaan door Duitsche
dieven en moordenaars, die eveneens in het
kamp tewerk gesteld waren, hun lusten bot
vierden. Wij ijzen bij het hooren van de aan
slagen, die dit gespuis op een fieren Holland-
ichen jongensziel pleegden.
Een zakenman uit Amsterdam heeft tranen
n de oogen als hij ons aanspreekt. Evenals
alle andere is hij dankbaar voor de goede zor
gen, die aan hem worden besteed. Wanneer
wij hem naar enkele ervaringen vragen deelt
Hij in alle eenvoud mede, dat hij kans had ge-
-,ien in de boeken op het bureau van het kamp
e neuzen. Onuitwischbaar staan de cijfers, die
Hij daar zag, in zijn geheugen gegrift. In de
naand Maart van dit jaar stierven er in het
Oager Dora bij Nordhausen 2962 menschen
xan ondervoeding, typhus, longontsteking, pleu-
•itus en darmziekten. In hetzelfde tijdvak wer-
len er 143 opgehangen en pleegden 3 wan-
Hopigen zelfmoord.
Van de buitenlanders, die met het eerste
ransport naar Nederland zijn meegekomen, is
-r in de eerste plaats de Tsjechische meester in
de rechten uit Praag. In vloeiend Fransch deelt
hij ons mede, wegens verzetswerk in Tsjecho-
Slowakije door de Duitschers gearresteerd te
zijn. Hij hekelt het groote schandaal en de
flagrante schending van internationale rechten
om ter dood veroordeelden in auto's van het
Roode Kruis naar den galg te rijden en om het
grootste deel der gezonden Roode Kruispak-
ketten achter te houden en te verdeelen onder
de mannen der S.S. Ook de kleeding was aler-
bedroevendst. De gevangenispakjes waren op
een gegeven moment niet meer voorhanden en
zoodoende bleven de nieuw aangekomen in het
Lager Dora rondloopen in hun gewone
costuum. Als herkenning werd echter op den
rug of arm een stuk gestreepte gpvangenisstof
genaaid, het gevangenennummer aangebracht,
alsmede op rug en borst met witte lak de let
ters K.L. (Konzentrations-Lager) geklad. De
Tsjech roemt de vriendschap der Nederlanders
en verzekert ons ten stelligste, dat hij, noch
zijn drie landgenooten, zijn vrienden uit het
kamp ooit zal vergeten.
Het is moeilijk om alles in ons op te nemen.
De tongen komen meer en meer los en tien
tallen geschiedenissen en voorvallen, die stuk
voor stuk bloed hebben gekost, krijgen we nog
te hooren. Wij willen ieder woord noteeren,
maar helaas, wij dienen ons te beperken.
Wij spreken nog met een Pool, een musicus,
die eerste kapelmeester is geweest op het be
kende Poolsche stoomschip „Pilsudsky". Hij
zorgde met een Nederlandschen accordionist
voor de eenige ontspanning, die er tusschen de
folteringen van lichaam en geest mogelijk was.
De gesprekken kruisen elkaar over de tafel,
nu over het transport van het Lager Dora
naar het kamp te Bergen-Belsen. Van de 18.000
menschen behoefden er nog maar 10.000 ver
voerd te worden. Van de anderen was de asch
reeds in dè kuilen gegooid. Onophoudelijk
stierven er onderweg menschen. Met zieken
kon geen rekening worden gehouden. Als zij
te veel moeiten opleverden, werden zij op be
vel van Oversturmfuhrer Hessier óf levend be
graven, óf aan den kant van den weg doodge
schoten.
Wij hebben deze vaststaande feiten niet ge
noteerd met het doel de haat in ons volk nóg
meer te doen oplaaien. Wij willen alleen een
ieder duidelijk laten weten, welke offers onze
landgenooten ten dienste van ons vaderland
hebben gebracht. Wij dienen het daarom als
een eerezaak te beschouwen om alles en alles
in het werk te stellen om deze menschen en
de duizenden, die nog volgen zullen, zoo spoe
dig als maar eenigszins mogelijk is, de plhats
in onze gemeenschap terug te geven, die zij in
aller belang hebben prijs moeten geven.
De Nederlandsche Consul te Parijs, die ook
tot de juist teruggekeerde slachtoffers van het
Nazi-despotisme behoort, roept ons bij het af
scheid na: Wij hebben geleerd wat samen
werking en onbaatzuchtige vriendschap be-
teekenen, wij hebben gezien, dat Nederland
jongens van stavast bezit. Met denzelfden zin
van offervaardigheid zullen wij thans in vrij
heid werken om ons vaderland er weer boven,
op te brengen.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie).
De jury van de optocht heeft gemeend goed
te doen, een beknopt omschreven verslag te
geven over de deelnemende groepen van de
optocht, gehouden tijdens de Victoriedag op
Woensdag 9 Mei 1945.
Mogelijk kan het voor de toekomst van be
lang zijn met hare opmerkingen, die bedoeld
zijn als opbouwende critiek, rekening te houden.
Over het algemeen kan gezegd worden, dat
wat hier in 24 uur van voorbereiding tot stand
is gebracht, buitengewoon is, mede in aan
merking genomen, de zeer bescheiden midde
len die voor een dergelijk doel in ons uitge-
roofde en geplunderde land nog ter beschik
king waren,
De jury had zich tot taak gesteld waar
deringscijfers te geven voor orginaliteit en ar
tisticiteit. De orginaliteit overtrof in het alge
meen de artisticiteit, wat in de gegeven om
standigheden niet te verwonderen viel. Toch
zij hierbij opgemerkt, dat een eenvoudige ruwe
schets, waarbij de vorm niet uit het oog ver
loren is, het heel wat beter doet, dan een druk
ke vormlooze versiering of opschrift. De he
raldiek (Wapenkunde), een bij uitstek geschikt
onderwerp om als versiering toe te passen bij
Nationale feesten, was bijna of niet aanwezig
(en het weinige, dat er nog was), was onvol
doende verzorgd. Een eenvoudig schild met
een simpele verdeeling in passende kleuren,
doet reeds wonderen.
Hier volgen de opmerkingen over de ver
schillende deelnemende groepen.
I. Verbonden Natie's.
Met eenvoudige middelen was hier inderdaad
zeer veel bereikt. Het geheel was te gedwongen
samengesteld, waardooi het aan uitdrukking
te kort schoot. (Zie vooral ook de opmerking
over heraldiek). Door deze groep is in 24 uut
wel zeer hard gewerkt. De indruk zou over het
algemeen suggestiever geweest zijn als de elag-
gen der verschillende naties mede gegroepeerd
waren geweest door personen.
II. Het Nederlandsche Rijk.
Zeer orgineel en smaakvol. Dit groepje de
monstreerde duidelijk wat men met eenvoudige
middelen bereiken kan. Als alle 5 personen, in-
plaats van 3, door Oranjelinten verbonden
waren geweest, was de eenheid van Moeder
land en Overzeesche bezittingen nóg beter tot
uitdrukking gekomen. Het ontbrekende devies
„Je Maintiendrai" onder het wat te naieve
wapentje van Nederland, was werkelijk een
verzuim. Overigens, keurig!
III. Glorierijke uittocht der moffen.
Zéér orgineel. Hetzelfde romantische karre
tje op Duitsche manier gecamoufleerd, waarin
de moffen waren gevlucht, benevens een ma
ger paard. Vooral het achteraan sjokkend type
was gelukkig gevonden. Het touw om den nek
had kunnen gemist worden. Zóó nam de eene
mof de andere niet mee.
IV. Groep gidsen, meisjes te voet.
Een goede gids is in 't leven onmisbaar, voor
al in deze onzekere tijden. Goed bedoeld dus.
V. Een versierde kraanwagen met een jolige
groep feestgangers.
We missen hier orginaliteit. Verder goed
bedoeld. De hulde aan onze bevrijders had
meer tot uitdrukking kunnen komen.
VI. Wagen: „De weg terug".
Zeer geslaagd, voorel de typen Hitier en
Göring waren zeer goed. 't Was geestig en
toch net.
VII. Georganiseerde arbeiders met wagen.
Mooie wagen, uitdrukkend den wil tot wer
ken. Deelnemende personen mogen niet ver
sierd worden. Blijft de natuur getrouw bij der
gelijke wagens. U wint dan orginaliteit en
schoonheid. Het opschrift, dat zeer juist ge
kozen was, geeft hoop voor de toekomst.
VIII. Hervormde Meisjesvereeniging „Mar
grieten".
Een smaakvolle Dstelijke groep, mooi mar-
cheerend. De versierende functie der margrie
ten behoefde geen commentaar. Een actueeler
voorstelling, speciaal voor dezen dag, had deze
groep een hoogere prijs gegeven.
IX. Wagen landbouw.
Van deze actieve jonge menschen hebben
wij voor de toekomst hooge verwachtingen. De
bedoeling en het symbolische „bouw" was
prachtig; door het publiek echter niet voldoen
de begrepen. Een ploeg, een karn en wat meer
landbouwproducten hadden o.i. meer indruk
kunnen maken. De versiering was te weinig
doelbewust. Waarom hier geen toepassing van
de heraldiek? U beschikte toch over het noo-
dige materiaal? De opschriften waren kern
achtig; doch te veel in aantal. Hou vol.
X. Geref. Meisjesvereeniging.
Een aardige jeugdgroep van meer jonge
meisjes. Het in V-vorm marcheeren was zeer
actueel voor dezen dag en goed bedacht, maar
vrij moeilijk en werd dan ook in de marsch
niet streng genoeg gehandhaafd. De enkele af
wijkingen in de costuumpjes was storend, maar
in dezen tijd volkomen begrijpelijk en misschien
onvermijdelijk.
XI. Wagen met kanon.
Symbool van de resten der hooggeroemde
Duitsche bewapening, met geestige blikvanger
van „de Fuhrer" en „de Duce Het opschrift
boven deze fanatieke volksmisleiders „Wir
captulieren nie" was geestig en vermakelijk.
Een grooter verzameling van ruines der Duit
sche oorlogsbewapening was noodzakelijk ge
weest. 't Geheel was nu te ijl.
XII. Voetbalclub.
Hiervan hadden we als voetbalclub, gezien
't verleden, iets meer verwacht, doch de aan
dacht die door veel hunner actieve leden aan
„De saboteurs" is besteed, zal daar wel de oor
zaak van zijn geweest,
XIII. Saboteurs.
Een zeer goede combinatie van orginaliteit
en schoonheid. Het publiek, dat deze wagen
van een verhooging kon bekijken, kon haar het
meest waardeeren. Voor 100 pet. nuttig effect
was zij iets te hoog, doch dit was niet gemak
kelijk te ondervangen. De wat talrijke en al
tijd niet juist geplaatste opschriften werkten
hier ook niet toe mee. De kleuren der op
schriften, die toch als versierend element moe
ten aangemerkt worden, waren te flets. Ten
slotte won de orginaliteit het van de schoon
heid. 't Was de beste groep uit den optocht.
XIV. „Wijlen O. Todt".
Zóó hebben wij ze gezien, lummelig, slenterig
en rustend. Eén stuk sabotage van de le orde.
De kop, klein en groot bij de Todt, door twee
uitzonderlijke figuren uitgebeeld, was knal. In
de „Todt-keuken" kon men met de warmte
naar hartelust terecht. Een dankbaar en uit
stekend uitgebeeld nummer.
XVI. Individueelen: groepje Le Feber.
Een keurig koppel. Netjes gekleed. Had met
een kleinigheid actueeler kunnen zijn.
XVII. Vluchtelingen te voet.
Een uitbundige groep met profane neigingen
en enkele buitengewoon geslaagde typen. Het
publiek, voor zoover het niet heett moeten
vluchten, kon er om gieren, op het andere ge
deelte maakte ze een tegenovergestelde indruk.
Naast waardeering, meenen wij toch tot voor
zichtigheid te moeten aanmanen. Hier was van
de tragedie een blijspel gemaakt. Vluchtende
N.S.B'ers had o.i. mooier geweest.
XVIII. Vluchtende Duitscher.
De commissie had de optocht in drie afd.
verdeeld n.l. wagens, groepen en eenlingen.
Welnu, deze eenling bleef een eenling. Hij
vluchtte en daarmee af. Hij was actief en werk
te mee. Dat zegt genoeg.
XIX. Brandweer.
Moet in de toekomst eens met een smaak-1
volle impressie voor den dag komen. De krach
ten hiervoor zijn in ruime mate aanwezig.
XX. Korfbalclub.
Hiervan hadden we meer mogen verwachten.
De groep was aanwezig, maar had geen enkel
toepasselijk motief.
XXI. Gekroonde wagen (van Haver).
Een gezellige buurte, zouden we zoo zeggen,
die een rijtoer meemaakte op een „gekroonde"
wagen op een prachtige lenteavond. Dank voor
de medewerking.
XXII. Padvinders.
„De Volksturm". Zeer orgineel. Was geestig i
en toch ordelijk. Bovendien actueel en goed ge
demonstreerd. Moest voor een eereprijs loten.
Het publiek had hier buitengewoon veel waar
deering voor.
XXIII. Kinderkoor „Jac. Hamel".
Een geestige leutige groep. Mooie levende
carricatuur. Deze meneer Hamel was niet zoo
streng op orde en tucht als de orgineele. Maar
daar was 't ook feest voor.
XXVI. Individueelen.
Arabieren. Een flink stel vreemdelingen, die
wij voor hun medewerking bedanken. De strijd
in Noord-Afrika zal aan dit orgineel wel niet
vreemd zijn. Bij El-Alamein begint de Victorie.
XXVII. Volksturm.
Nóg een groepje volksturm. Deze groep kon
het bij de eerste niet halen.
XXVIII. Gekroonde bloemenwagen.
Een mooi fleurig wagentje met zeer geestig
opschrift. De inhoud was weelderig aan leven
de bloemen en de versiering aan de buitenzijde
van het wagentje van papier. Dit is foutief.
Waarom hier ook de natuur niet toegepast?
XXIX. Groep meisjes te voet.
Een fleurige jeugdgroep, waar we tot onzen
spijt geen symboliek in konden opmerken.
XXX. Auto fa. Oggel.
Geestig, actueel en dankbaar. Goed uitge
drukt met pakkende opschriften. Tegelijk met
de bevrijding weer voldoende voedsel. Wat
meer gedetailleerd had de wagen fijner doen
zijn, nu was het wat massaal.
XXXI. Dames hulpcomité.
Was in ai z'n eenvoud actueel. Wij ver
wachten van deze groep eens iets grootschers.
Gij kunt het. 't Was nu al te bescheiden.
XXXII. Individueelen (mej. Sorbes).
Aardige costuums. Wandelende Amerikaan-
sche vlaggen. Dit groepje had bepaald iets
deftigs, doch wat hebt ge er mee bedoeld?
XXXIII. Wagen de Feijter-Misseghers.
Een aardig versierd wagentje, dat ons nog
eens aan de gepleegde sabotage herinnerde;
met te weinig uitdrukking.
XXXIV. Groep meisjes „Hervormde Jeugd
club".
Stak wat al te pover af met hare zusters,
„de Margrieten". De tijd was kort, zeker. Maar
meer uitdrukking had toch wel gekund, 't Kan
soms met heel'weinig, dat hebben sommige
groepen getoond. Uwe medewerking wordt
echter op prijs gesteld.
Vervolg nieuwe deelnemers.
Prei de Wieze en Leune Seute.
Bijzonder orgineel. Het herinnerde ons nog
eens aan de verheven editie s van wijlen de
Zeeuwsche Stroom. Voor ons, Axelaren had
het nog een bijzondere bekoring. De carica-
tuur van de beroemde gemeentevarkens werd
in de optocht meegedragen, 't Was vermake
lijk. Waren bleven jullie 's Woensdags?
Groep N.S.B-ers.
Een aardige groep, die we 's Woensdags erg
gemist hebben. Zeer orgineel met goede typen.
Jammer, dat de opschriften onvoldoende dui
delijk waren. Hierdoor ging heel wat moois
verloren.
Versierde wagen met rasechte Oranjeklan
ten, wat mede uit het opschrift bleek. Hun ver
siering was te verward en de inhoud van de
wagen te groot, waardoor de personen indivi
dueel te weinig tot hun recht kwamen.
Versierd wagentje met Zeeuwsche boeren en
boerinnen. Walcheren en 't Land van Axel.
Ze zagen er welvarend uit en bleken ook op
dat terrein de traditie getrouw. Versiering was
te gemengd. (Kunst en natuur).
Piet surrogaat z'n prikkeldraad.
Als dit nu eens uitgewerkt was geweest, zoo
als het in de tijd van de bezetting uitgevoerd
is, was het zeer orgineel en actueel geweest.
Een schooljongen of 15 er bij met 2 a 3 onder
wijzers als leiders, dan was het spul volmaakt
geweest. Konden hier de onderwijzers niet aan
meegewerkt hebben, de schooljongens hadden
het wat graag gedaan.
Kinderwagen met negers.
Een humoristische groep. Jammer, dat het
opschrift niet duidelijk was.
Max Blokzijl.
Orgineèl, maar onvoldoende uitgewerkt en
wat rommelig. Een betere afwerking had wel
licht tot een prijs kunnen leiden.
Over het geheel genomen, is de optocht een
waar succes geweest en Wat niet in het minst
te danken is geweest aan de spontane mede
werking van alle deelnemers, die we hoofd
voor hoofd hartelijk dank zeggen.
.uiwijavi
