Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeenwsch-Vlaanderen.
Een Nederlandsche P.K. aan het
Oostelijke front.
No. 47,
DINSDAG 16 SEPTEMBER 1941.
57e Jaarg.
Clandestiene slachters naar
concentratiekamp.
8-7-6-0-0.
-Victorie-Duitschland I
wint voor Europa op l
alle fronten
Buitenland.
M
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 79 Cent; franco per post 1,04 Gulden.
K 550 Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
UITGEEFSTER
Firma J. C VINK - Axel
Bureau Markt 12.
Telef. 56 - Postrekening 60263.
Hoofdredacteur J. D. FREEKENHORST
Prins Hendrikstraat 43, Axel
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 62VS Centvoor
eiken regel meer 127s Cent. Groote letters worden r.aar
plaatsruimte berekend. Kleine advertentiën 31 Cent.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De Rijkscommissaris maakt
bekend
De commissaris-generaal voor
de veiligheid heeft zich opnieuw
genoopt gezien met de scherpste
mi delen energiek op te treden
tegen de volksparasieten, die een
behoorlijke levensmiddelenvoor
ziening van het Nederlandsche
volk stelselmatig saboteeren.
Da Duitsche Sicherheitspolizei
heeft te Renkum, in de provincie
Gelderland, omvangrijke clandes
tiene slachtingen opgespoord.
De vier hoofdschuldigen zijn naar
een Duitsch concentratiekamp
overgebracht om daar te boeten
voor hun misdadig optreden.
Dit zijn
1) Hendrik Smaling, arbeider,
Kerkstraat 100, Renkum
2) Jan Nab, slager, Bennekom-
sche weg 70, Renkum
3) Cornelius Johannes Henkel-
man, schoenmaker, Kerkstraat 87,
Renkum
4) Jan Rozenboom, arbeider,
van Ingeweg 65, Renkum.
Verd. Smaling heeft eind April
van dit jaar een schuur gehuurd
van Henkelman en in deze ruimte
de runderen, die hij had gekocht,
door Nab laten slachten. Bij het
verhoor erkende hij, dat hij het
besluit had genomen door clan
destiene slachtingen geld te ver
dienen.
Verd. Nab, de slager, heeft in
opdracht van Smaling geslacht
en deelgenomen aan den verkoop
van het vleesch. Reeds in Febr.
1941 werd hij door een Neder
landsche instantie wegens clan
destien slachten met een geld
boete gestraft.
Verd. Henkelman, de schoen
maker, heeft het slachtlokaal ver
huurd. Hij was van de gebeur
tenissen op de hoogte, want hij
was zelf aanwezig, bij vrijwel
alle slachtingen en heeft aantoon
baar hiervan vrij groote hoeveel
heden vleesch betrokken en aan
anderen verkocht. Het vleesch
werd op het terrein van Henkel
man bewaard, alvorens het werd
verkocht.
Verd. Rozenboom is opgetreden
als wederverkooper van het
vleesch, afkomstig van de clan
destiene slachtingen en heeft het
grootste deel hiervan verkocht.
Rozenboom heeft volgens zijn
eigen mededeeling aan den sluik
handel deelgenomen, om daardoor
bijverdienste te krijgen.
Hierbij moet nogmaals het on
dermijnende optreden tegen de
belangen des volks van degenen,
die ondanks alle waarschuwingen
uit louter winstbejag zich aan de
gemeenschap vergrijpen, aan de
kaak worden gesteld. Moge de
hun opgelegde straf opnieuw een
waarschuwing zijn voor allen, die
de wet ontduiken en in hun ge
brek aan verantwoordelijkheids
besef de volksgemeenschap be-
nadeelen.
Laten zij in het oog houden
Men blijft toeslaan.
Aan den eersten brief van de
S.S-P.K.-frontberichtgever Wou
ter Hulstijn, commandant der
Nederlandsche propagandacoai-
jpgnUi ontleedt de N. R- Grt
SS.-P.K. Nederland ergens
tusschen Pieskau en Luga pik-
houweelen staan rhythmisch, dui
zenden spaden werpen het bruine
Russische leem op, reusachtige
steenklopmachines vermorzelen de
aangesleepte steenbrokken tot
steenslag, vrachtwagencolonnes
rijden af en aan. Dat is het leger
der wegenbouwcolonne, dat de
Duitsche oorlogsmachine in het
leven heeft geroepen, vlak achter
het front der zegevierende aan-
valsdivisies. De Nederlander, die
des avonds rustig zijn krant leest
en wellicht nu en dan een blik
slaat in zijn schoolatlas maakt de
opmerking „wat gaat het toch
langzaam met den Duitschen op-
marsch in Rusland". De Neder
lander, die deze regels neeitikt op
zijn schrijfmachine, gezeten op de
treeplank van zijn auto, weet wel
beter. Het gaat snel, het gaat
ongeloofelijk snel, wanneer men
maar eenig begrip heeft van Rus
sische afstanden en wegen. De
eenige rijweg, die over Pieskau
en Luga naar St. Petersburg voert,
verdient naar Hollandsche be
grippen nauwelijks dien naam.
Het is een bruin leemlint, dat
zich uitstrekt tusschen moerassen
en oerwouden, bezaaid met
scherpe steenbrokken, doorkloofd
met verraderlijke kuilen en groe
ven, soms ruw en hard en adem
benemend stoffig. Veelal taai en
papperig. Auto's zakken in deze
kleverige massa tot over de assen
weg en vrijwel eiken kilometer
moet de spade te hulp komen,
alsmede het beroemde „knuppel
tapijt", dat elke Duitsche leger
auto met zich voert, als redder
uit de modderellende. De arbeid
wordt verricht door die wonder
baarlijke instelling, welke bekend
en beroemd is geworden als „or
ganisatie Todt". In samenwer
king met militaire wegenbouw-
bataljons en met behulp van
duizenden Russische krijgsgevan
genen, die in hun onaanzienlijke
leemkleurige Sowjetuniformen
nauwelijks te onderscheiden zijn
van de bruine modder, waarin zij
rondklodderen.
Millioenen van deze wezens
stonden klaar om Europa binnen
te vallen, uitgerust met het
zwaarste aanvalsmateriaal, dat de
krijgsgeschiedenis ooit bijeen zag.
Zware en zwaarste artillerie,
waarvan de kardoezen en granaten
thans links en rechts den terug-
tochtweg garneeren. Pantserwa
gens als oorlogsschepen voorzien
van geschuttorens, waaruit ka
nonnen loeren die een kleinen
kruiser zouden kunnen sieren.
Thans liggen deze logge gevaarten
links en rechts van den weg.
Soms in eindelooze rijen, veelal
met vieren of vijven bij elkander,
de rupswielen vernield, de ge
schuttorens krampachtig verdraaid
de stalen wanden opengescheurd,
als reuzenspeelgoed, dat stuk ge
trapt werd. Wat ware er van
Europa terecht gekomen, wanneer
deze millioenenhorde van nauwe
lijks menschelijke wezens met
deze vernielingsmachines over
onze westelijke beschaving heen-
gevallen was. Men durft het zich
niet indenken.
Zij zijn allen één....
Op de slagvelden zijn alle
gewonden één. Daar wordt niet
gevraagd t Wie is vriend en wie
is vtjancj j daar wordt tlechti
gevraagd hoe is dit menschen-
leven te redden En als het
gaat om het redden van een
menschenieven, dan is het beste
nog maar net goed genoeg. Dan
kan er niet snel genoeg gehandeld
worden.
Vandaar ook, dat de Neder
landsche ambulance, die naar
het Oostfront gaat, de beste
moet worden, die ooit werd uit
gerust.
Daar is veel geld voor noodig
Uw bijdrage zal zeker ook een
steentje bijdragen aan het tot
stand komen van deze ambulance.
Stort haar nog heden op giro
rekening 8—7—6—0—0, Neder
landsche ambulance, Koninginne
gracht 22, 's Gravenftage.
De rede veu Roosevelt.
In zijn radiorede heeft president
Roosevelt o.m. verklaard, dat oor
logsschepen van Duitschland en
Italië van nu af Amerikaansche
„verdedigingswateren" slechts op
eigen risico mogen bevaren. Hij,
Roosevelt, heeft als opperbevel
hebber van leger en vloot het
bevel gegeven deze politiek ter
stond in de practijk te brengen.
De uitsluitende verantwoordelijk
heid, zoo beweerde Roosevelt,
ligt bij Duitschland. Het zal niet
tot schieten komen, tenzij, zooals
Roosevelt zeide, „Duitschland een
crisis zoekt".
Blijkens het verdere verslag van
het D.N.B. zette Roosevelt uiteen,
dat het tot de historische politiek
van de Ver. Staten behoorde om
de „vrijheid der zeeën" in stand
te houden.
„Wij hebben geen schietenden
oorlog met Hitier gezocht", zoo
beweerde Roosevelt, en hij ver
volgde„Wij doen dat ook thans
niet. Maar evenmin wenschen
wij een vrede, waarvoor wij zou
den moeten betalen door Hitier
te veroorloven onze vloot en
koopvaarders aan te vallen, zoo
lang deze op rechtmatige wijze
optreden".
Roosevelt beweerde verder, dat
aanvallen op Amerikaansche sche
pen geen op zich zelf staande
gevallen zijn gebleven en dat
deze daden van „internationale
rechteloosheid" de manifestatie
vormen van een bedoeling, die
het Amerikaansche volk reeds
langen tijd duidelijk is gemaakt.
Het is de bedoeling der nazi's,
zoo zeide Roosevelt, om de vrij
heid der zeeën te vernietigen en
een absolute contiöle en beheer-
sching der zeeën voor zichzelf te
veroveren. Zoodra zij de contió e
der zeeën in eigen handen zouden
hebben, zou de weg vrij kunnen
worden voor hun volgenden stap,
n.l. voor de beheersching van de
Ver. Staten en van het Westelijke
halfrond en wel een „beheersching
met geweld".
Roosevelt herhaalde vervolgens
de bewering, dat de Ver. Staten
een „zuiver defensieve politiële"
voeren»
Men moet daarbij niet treden
in kleinigheden en zich niet af
vragen, of de Ver. Staten na den
vijfden, den tienden of den twin
tigsten aanval moeten beginnen.
„De tijd voor ons om ons te ver
dedigen is thar s gekomen", zeide
Roosevelt.
Verder zeide Roosevelt, dat de
Ver. Staten een zeer eenvoudige
fundamenteele politiek hebben,
n.l. die. dat geen enkele natie het
recht heeft de oceanen der wereld
op grooten afstand van het eigen
lijke oorlogstooneel voor den han
del van andere landen onveilig te
maken. De tijd is gekomen, dat
het Amerikaansche volk moet in
zien, dat „de veiligheid der Ver.
Staten wordt bedreigd" en dat
dat zoo niet kan doorgaan.
De „twee bolwerken der de
fensie" zullen worden instandge
houden en wel ten eerste de le-
verantieweg voor materiaal aan
de vijanden van Hitler en ten
tweede de vrijheid der zeeën.
De tijd voor de „actieve verde
diging" is thans gekomen.
Ook de patrouille ter zee en in
de lucht van de Ver. Staten heeft
den plicht de Amerikaansche po
litiek van vrijheid der zeeën ten
uitvoer te leggen en wel nu.
Dat beteekent zeer eenvoudig en
duidelijk, dat de patrouilleschepen
en vliegtuigen alle koopvaarders
zullen beschermen en wel niet
alleen Amerikaansche schepen,
maar schepen onder alle vlaggen,
die handel drijven in Amerikaan
sche „verdedigingswateren".
Het is geen oorlogsdaad van
den kant van Amerika, wanneer
men de zeeën verdedigt, die voor
de Amerikaansche verdediging
belangrijk zijn.
Roosevelt beweerde tenslotte,
dat dit de eenige mogelijkheid is
om den defensiemuur in stand te
houden, dien de Ver. Staten ver
plicht zijn rondom het Westelijke
halfrond in stand te houden. Hij
maakt zich geen ilusies ten aan
zien van den ernst van dezen stap.
De toestand in Estland'a
hoofdstad.
United Press meldt uit Helsinki
Naar een ooggetuige, die hier
uit Reval arriveerde, mededeelt
spoelen dagelijks duizenden lijken
van Sowjetsoldaten aan op de
kust ten Oosten van Reval. Het
zijn de lijken van soldaten, die
behoorden tot de 40.000 man
sterke Sowjettroepen, die de laat
ste dagen voor den va! van Reval
trachtten door de vlucht de ge
vangenschap te ontgaan. Daar
echter ook een deel van de bur
gerbevolking door de Sowjets
elders werd ondergebracht, be
vinden zich onder de lijken ook
doode burgers en de zegsman
schat, dat slechts ongeveer 30 pet.
van de tot zinkens toe geladen
vluchtelingschepen aan de Du't-
sche mijnen, bommen, oorlogs
schepen en kustartillerie zijn ont
komen en dat ongeveer 20.000 a
30000 menschen op de vlucht
den dood vonden. Aan boord van
de doodsvloot bevondenzich, naar
de ooggetuige verzekerdp, ookvele
Estlanders, die door de Sowjets
gedwongen werden met hun troe
pen te vluchten 20.000 andere
Estlandsche burgers zouden onder
dwang naar Petersburg zijn over
gebracht, voordat Reval geheel
omsingeld was.
In ieder geval bevonden zich bij
den Intocht van de Duitsche troe
pen nog lleehts ongeveer 130,000
van de 160 000 inwoners in de
stad. De eerste indruk, die men
van Reval krijgt is, naar de oog
getuige verhaalde, de volledige
verwoesting van het havengebied,
waar de steigers en pakhuizen in
puin liggen, in de haven is het
eene vernielde schip naast het
andere te zien. De eiectriciteits-
centrale, gasfabriek, een groote
cellulosefabriek, twee textielspin-
nerijen, vier machinefabrieken en
het hoofdspoorwegstation zijn met
den grond gelijk gemaakt. Vele
woonhuizen zijn eveneens door
bommen of granaten vernield.
De oude stad en de zakenwijk
zijn zoo goed als onbeschadigd
en de inwoners zijn bijzonder blij,
dat het historische en schilder
achtige stadhuis en kathedraal,
alsmede vele andere oude kerken
en het 700 jaar oude slot gered
zijn.
Toen de Duitschers Reval bin
nentrokken, vonden zij de straten
naar de haven bezaaid met ma
chines en onderdeden, die de
Sowjets per schip wilden weg
voeren. De meeste van deze
machines, konden volgens de oog
getuige, in goeden staat buitge
maakt worden. Verder verklaart
hij, dat de hospitalen, scholen en
andere openbare gebouwen vol
met gewonde Sowjetsoldatm lig
gen. Het aantal gevangenen be
draagt 17.000, waaronder de ge-
heele Sowjet-Estlandsche regee
ring. Verder vertelt hij dat de
Estlanders uit de betere kringen,
die zich verborgen hebben ge
houden, zoo lang de Sowjets in
Estland heerschten, thans weer
voor den dag zijn gekomen en de
ongelooflijkste dingen vertellen
over het leven, dat zij inmiddels
hebben geleid. Velen van hen
leefden als dieren in de bosschen,
anderen konden de stad echter
niet verlaten en verborgen zich
wekenlang in schoorsteenen en
zelfs in de rioleering, waar zij
in het geheim door vrienden en
familieleden van voedsel werden
voorzien. Het leven in Reval
wordt langzaam normaal. Enkele
whkels en banken zijn reeds weer
geopend.
Een groep Finsche, Italiaansche,
Amerikaansche, Zweedsche en
Duitsche journalisten, zoo meldt
het D.N.B., heeft de gelegenheid
gehad Reval te bezichtigen. De
Estlandsche burgemeester van
Reval heeft hen toegesproken,
waarbij hij over het lot der stad
sprak en er op wees dat de
bolsjewisten op verschrikkelijke
wijze hebben huisgehouden.
Onafzienbare massa's menschen
zijn weggehaald of ter plaatse
afgemaakt. Reeds lang had men
gewacht op de bevrijding door de
Duitsche troepen en die was nu
eindelijk gekomen. De tweede
burgemeester verhaalde hoe na
het aan den staat trekken van de
bedrijven en na de onteigeningen
de politieke terreur begon, die
steeds meer offers eischte. Het
resultaat was, dat 150 000 per
sonen, dus meer dan 10 pet. van
de geheele bevolking van Estland,
weggesleept of vermoord werden.
De geheele ellende kan op het
oogenblik nog geenszins worden
overzien, aangezien de bolsje
wisten alle lijsten met de namen
der gearresteeiden hebben ver
nietigd.
Het leren te Moskou.
Twee neutrale diplomaten,
waarvan de namen niet worden
genoemd, die uit Moskou zijn
teruggekeerd hebben, naar hst
/v v .rarVyras
nr
▼▼▼▼TT