èèl Voedt Uw huid 's nachts met Purol "lusteloos P AKKERWS. Nieuws- en Advertentieblad J voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Werkloosheid geen noodlot maar een dwaasheid. No. 53. VRTJDAG 11 OCTOBER 1940. 50e Jaarg. Firma J. C. VINK - Axel BANGE DAGEN. Zeeuwsch-Vlaandercn zal geen gebrek lijden. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. UITGEEFSTER Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. In het jongste nummer van „De Unie" wordt in een artikel „De Ai beid Eenige bron van welvaart" onder meer verklaard „Dat wij de Werkloosheid 10 jaren ovei o S htbben laten gaan, is een ontzette de, een onnoeme- ijk gruote fout geweestDe wcrKiousheid is geen noodlot, dat wij geduldig hebben te dra gen. Ze is een dwaasheid. Aan de werkeloosheid kan een eind worden gemaakt, en als zij wordt opgeheven is er in ons tand de mogelijkheid van welvaart voor allen". Daarom dient thans in alle ueclen van ons volk het besef door te dringen, dat het belang van de gemeenschap gaat boven het belang van het individu, en dat men het economische leven van ons volk ziet als een werke lijke eenheid en niet als een on geordend samenstel van persoon lijke belangen. „Dit haudt in de eerste plaats in, dat het geld de overheerschen- de positie, die het thans in ons economische leven inneemt, af staat aan den arbeid. Dit betee- kent een grondige wijziging van ons financiëele systeem. Zonder deze wijziging is een uiteindelijke oplossing van het werkloosheids vraagstuk niet te bereiken. Er zal een eind moeten komen aan den toestand, dat men meent met „geen geld I" elke oplossing van het werkloosheidsvraagstuk uit den weg te kunnen gaan. Niet langer zal het geld bepalen of er arbeid zal zijn, maar de arbeid zal bepalen of er geld zal zijn „In de tweede plaats beteekent het stellen van het algemeen be lang boven het persoonlijke en groepsbelang, dat er een einde moet komen aan de jammerlijke tegenstelling van belangen tus- schen de verschillende takken van bedrijf, die in de laatste 10 jaren in ons land tot zulke droe vige gevolgen aanleiding heeft gegeven. Bij alle bedrijfstakken, FEUILLETON De oorlog in onze omgeving. 33) Hjj opende het medaillon en toen ik wat naderbij gekomen was, zag ik hoe hjj lang en lietdevol op de trekken van een jonge vrouw staarde. Ik kwam nog een stapje naderbij, terwijl hij het medaillon omdraaide en toen toonde hij mij het gouden kleinood zacht lachend, met een teederen glans in de oogen. „Gretcben en Pater", zeide hij, bet waren zijn beide kinderen, de jonge blonde vrouw aan de keerzijde was zijn echtgenoote. Beurtelings gleden zijn blikken lietdevol over deze kleine toto's in het medaillon bij schroomde niet ze te kussen, om daarna weer de lokken van het spelende kind bij ons te streelen. Deze teederheid trof mij diep en ik wendde me een oogenblik at, terwijl zijn gedachten zeker ver wijlden bij hen in het verre vaderland, die hem lief en dier baar waren. Ken beeld van vrede, een beeld van liefde, bier jq een boekje van deze weide, landbouw, handel, industrie, enz. dient het besef door te dringen, dat óók wat zijn samenstelling uit de verschillende bedrijfstakken betreft, ons economisch leven een onverbrekelijke eenheid vormt, dat het onmogelijk handel en in dustrie goed kan gaan, als onze landbouw kwijnt en omgekeerd" „O afhankelijk van een uitbrei ding van den buitenlandschen handel zou het mogelijk geweest zijn door uitbreiding van de bm nenla* dsche productie en den binnenlandschen ruil de werk loosheid in ons land opteh.ffen Niet dat dit ideaal geweest zou zijn, en wij hopen dan ook, dat in een nieuwe Europa onze in ternationale ruil tot den vroegeren omvang en meer zal groeten. Maar het had gekunu". „Er moet thans een rechte en stevige lijn kunnen worden ge trokken. Deze lijn staat de lei ding van De Unie duidelijk voor oogen". In een ander artikel wordt een dringend pleidooi gehouden voor lichamelijke opvoeding voor ge heel ons volk. Een groote ach terstand valt hier in te halen, weshalve er krachtig op wordt aangedrongen om, bij wijze van urgentie-program, thans onver wijld tot lichamelijke opvoeding op lagere school en universiteit te komen. Ter bestrijding van veel on juiste cr tiek op het program van De Nederlandsche Unie komt in enkele beschouwingen in „De Unie" bovendien nog eens weer duidelijk naar voren, dat het so ciale program van de N. U. niet reactionnair, doch veel meer revolutionnair is te noemen. In de serie „Levend volk" krijgt in dit nummer onze scheepvaart een beurt. Er staat een schip op stapel. De Red. v. d. „Prov. Z Crt." had Zaterdag een onderhoud nut Jen directeur-generaal van dt- voedselvoorziening, Ir J L. Lou wes, na b. ëmdiging van zijn inspectietocht door Zeeuwsch- Vlaanderen, en gaf deze vervol gens het blad als zijn algemeenen indruk weer, dat de voedselpo sitie van dit afgezonderde deel van ons gewest in het algemeen geen reden tot ongerustheid geeft. Bijzondere voorzieningen zijn, naar Ir. Louwes ons mededeelde, in voorbereiding om tegemoet te komen aan de moeilijkheden, welke door de verkeersbelemme- ringen met betrekking tot de ge regelde voorziening kunnen op treden. Vooral voor Zeeuwsch-Vlaan- deren zal een zoodanige regeling van Deteekenis zijn. Hoogspanning in het Zeeuwsch- Vlaamsche land. De bietenoogst is in vollen gang en geeft nu deze zich als rijkelijk laat aan zien, aan vele handen werk. Geheel anders, dan in vooraf gaande jaren toen de vrachtauto een groote rol speelde bij de bietencampagi e. Maar dit jaar is Zeenwsch-Vlaanderen arm aan groote vrachtauto'sde oorlog heeft ook dit welvarende land niet onberoerd gelaten. De bie tenoogst verloopt nu minder jachtig misschien, de blonde paarden van het Zeeuwsche land, stoer en zwaar, trekken twee aan twee de hoogopgetaste vrachten van de landen naar de wegen. Hier in Zeeuwsch-Vlaanderen merkt men thans maar weinig van het oorlogsgerucht, het leven gaat er naar het schijnt, zijn gewonen gang in de stage doe ning van iederen dag. Men her vindt er in het wijde land zijn gemoedsrust- En toch, ook Zeeuwsch-Vlaan deren heeft zijn zorgen, het is maar niet een op zich zelf ge bleven gebied. De zorgen druk ten op Zeeuwsch-Vlaanderen misschien nog zwaarder dan op andere gebieden van ons land, waarover de oorlog als een wer velstorm is heengetrokken. Zor gen om het dagelijksch brood, die te grooter worden, nu dit gedeelte van Zeeland, anders dan vroeger, geen achterland heeft, waarop het zich in geval van nood kan verlaten. Het is af hankelijk van den overkant en tengevolge daarvan ziet men zich in Zeeuwsch-Vlaanderen geplaatst voor bijzondere moeilijkheden om de voorziening van de dagelijk- sche behoeften normaal te doen verloopen. Maar in Zeeuwsch-Vlaanderen moge men er zich van overtuigd houden, dat het land niet aan zijn lot wordt overgelaten, maar dat men ook in Den Haag een open oog heeft voor de moeilijkheden, welke hier te overwinnen zijn. „Ik behoef U maar te herinne ren aan de maatregelen, welke wij in het begin var. Juni troffen, toen Zeeuwsch-Vlaanderen, ten gevolge van de oorlogshandelin gen, gebrek had aan vele van de meest dringende levensbehoeften. Aldus de heer Louwes, de direc teur-generaal van de voedselvoor ziening, met wien de red. van de Prov. Z. Crt. Zaterdag te Oost burg een kort onderhoud mocht hebben. De levensmiddelencolonne, die in Juni, via België naar Zeeuwsch- Vlaanderen werd gedirigeerd, toonde wel duidelijk aan, dat dit gebied en zijn bevolking in de want zij wordt er zoo zacht en mooi, zuiver en gezond door. Doe dit 1 of 2 X per wetk. Ook vetwormpjes, vlekjes, pukkels en uitslag verdwijnen er door. Tube 45, Doos 60-30 ct. onder het lommerrijk geboomte. Een week geleden lagen op deze zelfde weide nog de Franschen misschien waren ook in hun midden wel dergeljjke tafereeltjes waar te nemen, want ook bij hen waren jonge mannen, die vrouw en kinderen hadden in bun vaderland en van wie ze door den oorlog wreed gescheiden waren. De jonge soldaat vertelde van zjjn vaderland, van de mooie landstreek met zijn glooiende heuvels en dennenbosschen,waar hij was geboren en waar hij leefde, tot het vaderland ook hem ten strijde riep. En nu was hij hier, in het zooveelste vreemde land, sedert de oorlog was uitgebroken. Hjj vertelde van zijn wedervaren te velde, niet als een oorlogsheld, doch als iemand die den oorlog ver afschuwt, als zoovele millioenen die den oorlog niet gewild hebben, doch in vrede met elkaar wen- Bchen te leven,,.. Steeds weer keek hij teeder en lietdevol naar de miniatuur fototje's in het medaillon, dat hij streelde en dat blijkbaar zij o grootste BChat was hij bet onge wisse leven te velde. We druk ten alkaar hartelijk de hand en keken elkaar diep in de oogen, als mensch tot mensch, zonder wrok en zonder haat, dcch met een innig verlangen naar vrede. Toen we scheidden wenschte ik deze innemende jonge soldaat het beste toe, waarvoor hij met een veelzeggend hoofdknikken dankte, want morgen moest hij waarschijnlijk weer verder met zijn afdeeling. Waarheen Ik ging huistoe en dacht diep en lang na over al de beleve nissen en indrukken van dezen dag. De soldaten zongen nog opgewekt hun liederen onder begeleiding van zachte muziek of stoeiden wat met elkaarzij hadden rust, doch morgen moes ten ook zij weer verder.... Zondag 26 Mei. Duitsche troepen vertrekken. Een dag van aanhoudend kanongebulder. Het is rustig geweest in den atgeloopen nacht en ook heden morgen toen we ontwaakten was het rustig. Reeds vroeg waren blijkbaar de meeste Duitache troepen uit onze gemeente ver trokken en van de groote drukte die hier giiterea heorsehte, was dan ook niets meer te bespeuren. Axel had weer zijn gewone Zon- dagsche aanzieneen enkele vroege wandelaar en daarna de menschen die ter kerke gingen. Geen klokgelui werd gehoord het was een stille kerkgang geworden sedert het uitbreken van den oorlog. We zijn nog eens hier en daar een kijkje gaan nemen in onze gemeente en daarbij viel het op, dat toch nog vele huizen gesloten waren de bewoners vertoefden nog elders, hadden het nog niet raad zaam geacht om huiswaarts te keeren. Op den Armendijk en omge ving was nog een kleine groep Duitsche soldaten met keuken wagens enz. aanwezig, doch ook deze zijn 's middags vertrokken. Aan de brug en langs den Kin derdijk zagen we overal ledige munitiekisten van de Franschen, waarin de jeugd snufLlde of er soms ook nog „oorlogs souvenirs" in te vinden waren. Af en toe reden ook nog Duitsche leger en Roode Kruis auto's door onze gemeente en ook zagen we reeds vele stadgenooten, die behouden van het front teruggekeerd, bun militaire kleeding voor het bur* gerpakje ferwisisld hadden, Moe en afgemat thuisgekomen? Neem vlug een "AKKERTJE"! U is dan spoedig weer frisch en fit, als door een wonder I moeilijke omstandigheden niet vergeten werden. En thans heeft de directeur-generaal van de voedselvoorziening zich persoon lijk overtuigd van de voedsel positie in Zeeuwsch-Vlaanderen, waarvan hij zich, vergezeld van enkele hoofdambtenaren, o.w. de districtsvoedselcommissaris, Ir. J. D. Dorst, gedurende een twee- daagsche tournée op de hoogte heeft gesteld. Ir. Louwes heeft besprekingen gevoerd met gemeentebesturen in Oost en West Zeeuwsch-Vlaande ren en gevraagd naar zijn alge meenen indruk antwoordde de heer Louwes Over het algemeen zijn mijn indrukken geenszins ongunstig en met name in West Zeeuwsch- Vlaanderen zullen zich, naar mijn overtuiging geen moeilijkheden met de voedselvoorziening voor doen. Dit wat betreft het alge meen aspect. Moeilijkheden kunnen zich voordoen met betrekking tot ue kolenvoorziening. Ik heb daar omtrent hier en daar eenige bd zorgdheid opgemerkt. Hoewel ik geen definitieve toezeggingen kan doen, kan ik toch wel ver klaren, dat dit vraagstuk ernsug zal worden bestudeerd en uat naar een bevredigende oplossi g van eventueele moeilijkheden zd worden gestreefd. Een andere klacht, die ik opving heeft be trekking op de smokkelarij. Er is een aanzienlijk verschil in het peil van de voedselvoorzieni g tusschen Zeeuwsch-Vlaanderen en België. In België is zij aanzien lijk ongunstiger. Voor Zeeuwscn- Vlaanderen beteekent dit eener- We hoorden schrikwekkende verhalen van enkelen, zooals we er reeds meer gehoord hadden de laatste twee weken, niet altijd even geloofwaardig, en zooais later bleek voor het meerende T heelemaal uit de lucht gegrep» u, dus namen we deze jongste ver halen van de kortstondige krijgs verrichtingen onzer stadgenooten ook niet al te ernstig op. We kenden het ware en onware nu al zoo'n beetje uit onze eigen omgeving 1 Maar men was blij elkander levend en gezond weer te zien en dan wordt ai het andere niet zoo nauw genomen. Trouwens, men pochte tegen elkaar op, want ook hier had het gespannen, Men zou nu zoo ongeveer kunnen gaan denken, dat voor ons de oorlog voorbij en dus bet grootste leed geleden was, as niet een aanhoudend en zwaar gedreun uit de verte er ons aau herinnerde, dat het ginds nog bard tegen hard ging. Onop houdelijk bulderde daar bet kanon en dat bewerkstelligde nu toch ook weer met bepaaia een rustige Zoudegsiemming. (Wordt vMvolid). AXELSCHE jfiCOURANT

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1940 | | pagina 1