I Nieuws- en Advertentieblad voor Zee uw sch- VI aan de ren. No. 85. DINSDAG 30 JANUARI 1940. 55e Jaarg. Firma J. C. VINK - Axel De rede van minister van Kleffens in de Eerste Kamer. Uit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per pest 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. UITGEEFSTER Bureau Markt 12. Eelef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Zooals we reeds in 't kort meldden, heeft minister van Klef fens Donderdag bij de behande ling van de begrooting van bui- tenlandsche zaken in de Eerste Kamer een rede gehouden over het buitenlandsche beleid der regeering. De betrekkingen met België. Over de betrekkingen met Bel gië zeide de minister, dat een wederkeerige gezindheid van wer kelijk goede nabuurschap niet anders dan een heilzame uit werking kan hebben op de gaandeweg zoozeer verbeterde, en heden ten dage uitstekende betrekkingen met België. Dat deze allengs op gehee! natuur lijke wijze zijn gegrond, komt de positie van elk der beide konink rijken ten goede. De beide lan den kunnen elkander op velerlei gebied behulpzaam zijn, niet het minst op oeconomisch gebied. Het is meer dan ooit de wensch van beide regeeringen het onder linge handelsverkeer zoo hoog mogelijk op te voeren. Al is het waar, dat de belanghebbenden geneigd zijn een eenzijdig stand punt in te nemen, toch mag met vreugde worden geconstateerd, dat b.v. de geest waarin de be sprekingen worden gevoerd van de Nederlandsch-Belgische haven commissie, van breederen ge zichtskring een verheugend ge tuigenis aflegt. Die commissie zet haren arbeid voort, en ik ben overtuigd dat veel goeds daaruit kan gioeien, met een gunstige uitwerking ook op de staatkun dige betrekkingen tusschen Ne derland en België. De maatregelen in de Wielingen genomen, spreken vanzelf voor een land als het onze, dat zijn positie naar alle zijden wenscht te handhaven. Nederland heeft echter laten zien, nu zoowel als in 1914, niets te willen wat een ongunstigen invloed kan oefenen op de bereikbaarheid der Belgi- FEUILLETON Berlijnschjs Roman Zoo is 't, bevestigde Klara. Helaas weet ik te weiDig van de eischen die een man als Eg mont aan het innerlijke stelt. Klara nam de oude juffrouw steeds meer voor zich in. Reeds lang was de morgen overgegaan in een bewolkten, drnilerigen namiddag, toen Klara het huisje der oude jnftrouw verliet. Ze had veel gehoord en veel in zieh op genomen. Rosalie Blnme begeleidde haar tot aan de straat. Ze giDg nog een eind weegs mee, zooals een moeder met haar kind dat voor het eerst naar schoei gaat, en stond daar zonder hoed, mantel of handschoenen. Bijna alle voor bijgangers groetten haar eerbiedig on Klara verhengde zich over die bewijzen van achting, als golden se haar zelve. Maar Rosalie Blume dacht met bezorgdheid aan Klara's toekomst. ging te voet naar haii. sche havens. De Nederlandsche regeering volgt ook in dit opzicht een vaste politiek en niemand in België behoeft voor afwijking daarvan de geringste beduchtheid te hebben. De gebeurtenissen in November. Sprekende over de crisis in November zeide de minister het volgende Wat de gebeurtenissen van begin November betreft zal de Kamer geen terugblik van mij verwachten, en ook geloof ik niet, dat het op mijn weg ligt in re trospectieve beschouwingen te treden naar aanleiding van de radio-rede, die de voorzitter van den raad van ministers op 13 November heeft gehouden. Maar één les hoop ik, dat men uit hetgeen toen is voorgevallen zal hebben getrokken en dat is deze, dat de regeering op een gegeven oogenblik aanleiding kan vinden tot een intensiveering van militaire maatregelen, welke naderhand weer ongedaan kunnen worden gemaakt, doch welke zij niette min tevoren niet verantwoord zou zijn, na te laten. Zoo is het ook de vorige week gegaan. In zoo'n geval kunnen de motieven niet altijd worden blootgelegd, doch het Nederlandsche volk mag eenerzijds vertrouwen hebben, dat buitengewone maatregelen in ver band met 's lands defensie noch lichtvaardig, noch zonder reden worden genomen, en is anderzijds kloekmoedig genoeg om daardoor niet in een paniekstemming te geraken. De handhaving van onze neutraliteit. Aangaande de handhaving van onze neutraliteit is bet mij, aldus de minister, een buitengewoon groot voorrecht, te mogen vast stellen dat het Nederlandsche volk in overgroote meerderheid achter de regeering staat. Ten aanzien van deze aangelegenheid van overwegend belang weet ook het buitenland, dat hier te lande geen beteekenend verschil van Iu een winkeluitstalling zag ze plotseling allerlei toiletbenoodigd- heden die haar tot nog toe vol komen onverschillig geweest wa ren. Vandaag niet meer. Ze had van juffrouw Blume's woorden veel meer in zich opgenomen dan deze vermoedde. Ze ging den winkel binnen en kocht een mooi morgenkleed van Liberty-zijde met gele kant. Tot nog toe had ze nog nooit zoo iets gehad. Ze had zich altyd terstond voor den geheelen dag aangekleed. Toen kooht ze een zwart zjjden japon wegens Egmontsronw om zijn oom. Daarna kwam ze voorbij een juwelierswinkel. Hier zei ze een voudig dat ze sieraden en edel- steenen wilde hebben, zooals bij voorkeur door olficiersvrouwen gedragen werden. Ze gat een cl èque op de R jksbauk ten name van haar oom Nickel berg, alsot ze dat dageljjks gewoon was te doen. Bij al hare inkoopen be dong ze, zoo noodig nog den vol genden dag te knnneD rnilen, wat haar, door de groote bedragen, gaarne werd toegestaan. Zwijgend keek men haar in de winkels na, toen se wegging en ep de tram stapte in haar onder- wetsch donker wendeleostuum, net haar s tij ren braio-rlltfo hoed, meening bestaat. Men moge wel hier of daar een accent eenigs- zins anders gelegd wenschen, hoofdzaak is, dat Nederland in dezen zorgvollen tijd ten aanzien van de buitenlandsche zaken een mate van spontane eenheid ver toont, die ieder land ons mag benijden. Tegenover elke schending van onze onzijdigheid wordt opge treden in strikte overeenstemming met de eischen van het volken recht. Door hen die ons, door eigenbelang gedreven van het tegendeel betichten zullen wij ons niet in de war en van den rechten weg af te laten brengen. Dat België een overeenkomstige houding aanneemt, kan tot groote voldoening strekken. Een uit breiding van den oorlog tot onze landen zou den oorlog slechts compliceeren, want nooit zal eenige groote Europeesche mo gendheid in deze streken kunnen dulden, dat Nederland of België in de handen van den tegenstan der geraakt. Daarom is het aan ons, om, als het kan, buiten den strijd te blijven. Eén ding is echter wel te verstaanwie de wapenen tegen ons opneemt, stuit op onze wapenen. Aan Britsche zijde is dezer dagen een enkele stem opgegaan die een juridische verplichting van de neutralen poneert tot deel neming aan den oorlog: als lid van den Volkenbond zouden wij daartoe gebonden zijn. Ik acht het niet noodig hier meer te doen dan het bestaan voor Nederland van een rechtsplicht of een mo- reelen plicht tot deelneming aan den oorlog scherp te ontkennen. Wij hebben ervoor gezorgd vrij te staan en, van die vrijheid ge bruik makend, houden wij vol dat onze weloverwogen taak is eigen erf in eigen hand, geen aansluiting bij anderen. Onze scheepvaart. De moeilijke onderhandelingen betreffende de bevoorrading van Nederland hebben nog niet tot overeenstemming geleid. De rechten en wenschen der oorlog- Maar zij was slechts van één enkele gedachte vervnld Egmont en zjjn liefde. Uuter den Liaden ging ze eeD kapperswinkel binnen. Juffrouw Blame had haar gezegd, dat vele mannen niet op kleinigheden let ten en slechts een beeld van het geheel voor oogen hebben. Za wilde gekapt zijn, zooals jnffrouw Von Egelstern, een kapsel met even losse, lnidrnchtige krullen, Uren achtereen zat ze geduldig om heur haar den noodigen glans te laten geven. Tevreden bezag ze na afloop baar kapsel in den spiegel. Wat gaf dat dadelijk een ver andering Groote, zachte golven omringden haar vol gelaat, dat daardoor smaller leek. Geen van haar brillanten haarkammen meer, slechts een enkele, eenvoudige, echte schildpadden kam. Toen reed ze met een gevoel van tevredenheid naar huis. Een gare wind dreef da sneenw door de straten, toen Egmont van het station naar huis reed. Het was nog zeer vroeg. Klara stond aan het venster, versoholen achter het gordjjn, toen het rjjtaig voor de deur stil hield. Haar hart klepte eliof 't ton barsten en hare voerenden en de aanspraken en verlangens der onzijdigen staan op dit gebied tegenover elkaar. Ik geloof niet, dat het in het be lang der zaak zou zijn indien ik op dit oogenblik in deze voor ons land niet alleen in oecono misch doch ten slotte ook in so ciaal opzicht zoo uiterst belang rijke aangelegenheid dieper zou treden. Slechts wil ik opmerken dat de regeering niet den indruk heeft dat wij, ondanks onze moei lijke ligging en het feit dat wij een betrekkelijk groote koop vaardijvloot bezitten, t.a.v. deze onderhandelingen in een slechtere positie verkeeren dan andere landen. Het lidmaatschap van den Volkenbond. De minister behandelde daarna het lidmaatschap van Nederland van den Volkenbond. Hij achtte het onjuist den Volkenbond voor te stellen als een organisatie waarin Frankrijk en Engeland het voor het zeggen zouden hebben. De minister wil beginnen met vast te leggen: onder omstandig heden, gelijk die op het oogen blik bestaan, zou er voor de kleine neutrale staten zeker geen aanleiding zijn om gesteld er ware nog geen Volkenbond deel te nemen aan een politieke organisatie die, wat de groote mogendheden betreft, een zoo eenzijdig karakter heeft als de bond in zijn huidigen vorm. Maar ik ga, aldus ging de mi nister voort, nog verder, ik wensch vast te stellen, dat op den duur bestendiging van het lidmaat schap van een Volkenbond met politieken inslag dien zeker het Geneefsche instituut, ondanks alles nog steeds heeft behouden onmogelijk zal worden, indien het eenzijdige karakter van den bond, waarop ik zooeven doelde, zou blijven gehandhaafd. Een andere vraag is echter Is waarlijk het oogenblik wel aangebroken, waarop de kleinere staten, die in het conflict tusschen Frankrijk en Groot-Brittanmë eenerzijds en Duitschiand ander wangen gloeiden van opwinding, hoop en vreugde en hare anders zoo doflfa oogen schitterden Eao siddering trok door haar lieha»m spanning verwachtingvrees I Ze zag Egmont uitstappen en verwonderde er zich reeds over dat het rijtuig bleef wachten. Met vlaggen tred en met een uit drukking van ernst en wilskracht op het gelaat kwam hjj naar het huis toe. Ze zag ook hoe zjjn blikken een oogenblik lang haar venster zochten. Ouwillekeurig deed ze een stap terng Zoo aan stonds zou hij bij haar binnen komen. Maar hij kwam niet. Zij wachtte. S eeds sneller ging haar adem, steeds heftiger kiupie haar hart hjj kwam niet. Hoe kwam dat dan toeh Hij moest toch, na hij voor 't eerst langeteo tijd van huis geweest was, zijn vrouw begroeten 1 Eindelijk ging de deur open. Ze werd doodsbleek van zenuwachtigheid. Wat zou hij zeggen Wat zon zg zelve zeggen Maar 't was alleen maar Eg- monts knecht, die haar zei dat mjjnheer mevrouw liet groeten. Hij wilde baar zoo vroeg op den dag niet stereo. Bovendien moeit bij dodelijk weer weg om oieh zijds neutraal wenschen te blijven, den Volkenbond moesten ver laten Deze vraag hebben de kleinere Europeesche staten, waaronder Nederland, ontkennend beant woord. Een land als Nederland, dat in den Volkenbond heeft be groet een grootsche pogir.g om te geraken tot die organiseering van de statengemeenschap, die, de eenige weg kan zijn waar langs de menschheid tenslotte tot een vreedzame internationale samenleving kan komen, werkt niet lichtvaardig tot den val van den bond mede, door, indien de resultaten voorshands teleurstel lend zijn, den bond te verlaten. Zoolang er nog hoop bestaat, dat tenslotte, na een periode van ontwrichting en van storm, de organisatie toch nog tot krachtig leven zal kunnen uitgroeien, zul len de kleine staten dezen Vol kenbond trouw blijven. Eerst dan, wanneer zij alle hoop op deze ontwikkeling zouden moeten opgeven, zou voor hen het oogen blik daar zijn om zich uit dezen Volkenbond terug te trekken. Die positie achten zij thans echter niet aanwezig, en het ver loop van de jongste Volkenbonds vergadering heeft hen zeker niet van de onjuistheid dezer ziens wijze overtuigd. Daar toch is wel duidelijk de eerbiediging van de zelfstandigheid der kleine na ties gebleken. Het was zeker niet de wensch van Engeland en Frankrijk die tot het bijeenroepen van deze vergadering heeft geleid het was echter de kleine mogend heid, die het slachtoffer was van een aanval, welke het initiatief tot het bijeenroepen, overeenkom stig de voorschriften van het Volkenbondsverdrag, heeft geno men. Ik doel hier op het held haftige Finland. Het is ten eenenmale onbe grijpelijk hoe men zou kunnen volhouden, dat de staten, die lid van den Volkenbond blijven, in den strijd tusschen Duitsch iand eenerzijds, en Engeland en Frankrijk anderzijds, hun neutra liteit zouden hebben prijsgegeven. weer aan te melden bij den com mandant en voor een paar andere gewichtige zaken die hem geen oogen bim tjjd overlieten. Hij kon tot zijn spijt met pree>e* zeggen wanneer hij weer teragkwam, maar waarsehjjnljjk zon 't wel laat worden. 't Is goed, dank je, zei ze, en keek naar buiten naar den be- sneenwden tuin, waar het rjjtuig nog steeds voor de deur stond te waehten. Toen hoorde zjj Eg- monts haastige voesiappen en zag doe hjj weer in net rytuig staple, dat onhoorbaar over de sneeuw wegrolde. Langen tijd liep ze opgewonden door het vertrek op en neer, totdat te eindelijk weer kalmer werd by de gedaebte dat Egmont immers niet had kannen weten dat ze al op was Na ver loop van eenigeu tijd kwam de knecht weer binnen om te vragen ot hjj kon gaan om krip te koo- pen voor mynheer. Za schrok by deze vraag, ter wijl ze een blik wierp op haar eigen kleurig toilet. Zoodra ze alleen was, Haastte ze zieh om de douaere japon, die ze tot nog toe gedragen nad, weer aan te trekkea, (Wordt vervoigd)i AXELSCHE COURAN 29)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1940 | | pagina 1