i
1
K
HERBERT STANLEY
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen,
saam liifTirn rn rrn in i n rn n 11 h 1111111 h i
No. 42.
VRIJDAG 1 SEPTEMBER 1939.
55e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 00 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
1880 -31 Augustus-1939
In overeenstemming met de alom
heerschende spanning en bezorgd
heid omtrent het lot en de toe
komst van ons werelddeel, heeft
gisteren geheel Nederland den
geboortedag van zijn Koningin
herdacht. Hoe hadden velen en
kele weken geleden zich dezen
dag geheel anders voorgesteld
In vele plaatsen zou de geboorte
van het nieuwe prinsesje tegelijk
met den 59sten jaardag van de
zoo beminde en geëerde Groot
moeder worden gevierd. Doch
door de verontrustende berichten
die ons dagelijks via radio en
krant bereikten waren de feest-
plannen reeds op den achtergrond
gedrongen en het korte woord,
dat de geëerbiedigde Koningin
Maandagavond tot Haar volk
richtte, gaf duidelijk te kennen,
dat Zij onze bezorgdheid deelde,
dat Zij met dezelfde gevoelens
was bezield, dat Haar geheele ziel
uitging naar dat eene, wat ons
aller denken van den morgen tot
den avond beheerscht, het vraag
stuk van oorlog of vrede.
Ten volle doordrongen van den
ernst van het oogenblik, heeft
Koningin Wilhelmina der Neder
landen met Koning Leopold van
België, twee staatshoofden, die
door handhaving van strikte neu
traliteit den eerbied afdwingen
van binnen- en buitenland, niet
kunnen en willen nalaten wat tot
het behoud van den vrede zou
kunnen bijdragen.
Dinsdagavond werd bekend dat
de Belgische premier Pierlot den
Franschen ambassadeur te Brussel
Bargeton, bij zich ontboden had
en hem had medegedeeld, dat de
Koningin der Nederlanden, Wil
helmina, en de Belgische koning,
Leopold, overeengekomen waren
hun bemiddeling aan te bieden,
teneinde een ontknooping te zoe
ken voor de huidige crisis.
H. H. M. M. richtten een be
middelingsaanbod aan de Fran-
sche, Engeische, Duitsche, Itali-
FEUILLETON
53)
door H. Knibbs
HOOFDSTUK XXV.
Ik wou je vragen om den
hond nog een poos bij je te houden.
Niet lang. Ik ben gauw terng.
Heb je niet gezegd, dat je gisteren
op je oude plekje gevischt hebt
Stanley knikte. Hy was juist
wakker geworden en zijn eerste
gedachte was aan het verschrik
kelijke van den vorigen dag.
Ik moet er zelt voor zorgen..,,
mompelde Taggert voor zich heen.
Als ik je soms ergens mee
helpen kanbegon Stanley,
maar Taggert sehudde het hootd.
Hij ging naar den oever en duwde
de kano te water. Stanley keek
den ouden pelsjager na, zooals hij
daar over de rivier pagaaide. Hg
wist heel goed, dat Taggert zich
niet wèl gevoelde en toch zwaaide
de' oude Schot zijn pagaai zoo
geregeld en flink, dat hij spoedig
nit het geziebt verdwenen was.
Stanley luierde wat rond, rookte
en praatte nu en dan eens tegen
Rumpus. Op het lange gras uit
gestrekt droomde hg wakend,
jtaerda zich na een poosje weer
Tmni iii niTij rfTiT
jjjjJiiiiijjj.ijjiiiUiiyiiiyjjiMiMiJjjjj.iJj.i iJj u i ij u 11 u i,i:i i ii ii.i.i i uii uji uj.
eens om en bemerkte toen een
paar kleine, versleten mocassins,
die blijkbaar als ondraagbaar door
Marien waren weggegooid. Hij
nam er een op en vergeleek die
lachend met zgn eigen zware
sohoenen, Eenigen tyd bleet hg
er wat mee spelen en tenslotte
stak hg, met een eigenaardig
verlegen gevoel een der mocassins
tnsschen zijn eigen bagage weg.
Maar omdat hg een gezonde, ro-
baste en verstandige jonge man
was, vroeg hg zich at, waarom hg
dat eigenlgk gedaan. Zgn gevoel
en zijn verstand waren het er niet
over eens. Tenslotte kwam hg
tot de overtuiging, dat het een
onberedeneerde opwelling geweest
moest zgn.
Het was reeds ver in den na
middag, toen Stanley het plassen
der nemen hoorde en Taggert
naar het kamp kwam toegeroeid.
Stanley groette hem kortweg en
begon hout te halen voor het
avondvuur. Eerst na het eten
begon Taggert te praten.
Ik heb hem begraven, zei
hij, naar het Noorden wrjzend.
Hg zou dat voor mij niet gedaan
hebben. Maar dat komt er niet
op aan.
En heb je z\jn graf gemerkt
Nee.... dat heb ik niet ge
daan. J\j en ik en de bond weten
he wal te vinden. En verder
zullen we er niet meer over pra
ten. Het is eenmaal gebeurd en
we kunnen er verder niets meer
aan veranderen.
Ik heb er heel wat over
zitten denken, zei Stanley.
Maar zoo is het misschien neg het
beste. Nu kan hg niemand meer
sehade doen.
Och, het was gerechtigheid.
Ik zou het zoo niet gewild heb
ben. Maar dat stomme dier daar
is niet meer te laken dan ikzelf.
Naar je hadt toch een af
keer van....
Och ja... maar dat is voorbij.
Nu draag ik hem geen kwaad
hart meer toe. We zullen het er
maar bg laten. Het is toch on
herstelbaar.
Den volgenden morgen voelde
Stanley zich in een meer op
geruimde stemming en floot ot
zong onder het aanmaken van het
vuur. Later op den dag ging hij
weer nit visschen en kwam dood
moe 6D hongerig terug. Maar
ondanks die liobamelgke ver
moeidheid voelde hg zich tech be
komen van de geestelijke inspan
ning, die zijn groote werk in de
vorige maanden hem gekost had.
En hg begon zich ervan bewust
te worden, dat hij die onverklaar
bare eigenschap bezat, die meer
waard ii dan ondervinding en
oefening, die geestelijke kracht,
vurigheid en moed, die ztfn vadrr
in staat had gesteld om van een
eenvoudig kantoorbediende op te
klimmen tot de invloedrijke po
sitie, die hg nu bekleedde. Eu
terwijl hg in gedachten naar de
rivier stond te kijken, kwam een
gedachte bg hem op, die hij, zich
omkeerend, tegen Taggeit uit
sprak
Zeg je moest mg dien slgp-
steen geven.
Hg is anders niet bgster
geschikt om er je verstand op te
schei pen, zei Taggert lachend.
Geschikt genoeg. Ik ben
van plan hem in een glazen kast
midden in het groote Igngebouw
te plaatsen. Zooiets als een kunst
bloemetje onder een stolp.
Mij best, zei Taggert.
Dank je. Dan ga ik hem
eens opzoeken Je hebt er tocb
zeker niets op tegen
Nee hoor. Ga je gang maar.
Jij kant toch niet lang stil zitten
en ik ben toch maar vervelend
gezelschap...., niets dan een oude
kerel, die zich zelf maar wat zit
te beklagen.
Jij klaagt niet, Taggert. Zeg,
ik zal het er wel op moeten wa
gen niet voor Jean en Marion
terug te zijn.
Ze zullen niet zoo heel lang
meer uitblyven. Ga jij dien
steen nou nasar halen an wees
aansche en Poolsche regeeringen.
De Nederlandsche regeering heeft
een gelijke mededeeling gericht
tot de diplomatieke vertegen
woordigers der genoemde vijf
mogi ndheden in Den Haag.
Hoe verschillend de positie ook
moge zijn, die de beide landen
hebben ingenomen in den laatsten
wereldoorlog, beider Vorsten zijn
zich heilig bewust, dat hethco^-
ste goed wat zij hun volk kunnen
geven is „De Vrede", en zich
gedragen voelen door de lielde
en aanhankelijkheid van Hun Volk
kunnen deze beide volken weder-
keerig gerust zijn en weten zij,
dat hun. lot is toevertrouwd aan
Vorsten, die met vaste hand en in
.vaardig Godsvertrouwen hun volk
leiden.
Laat alle Nederlandsche mannen
en vrouwen deze voetsporen vol
gen en moedig en vastberaden de
taak vervullen, die hun door de
omstandigheden wordt opgelegd.
Al is het dan ook, dat dezen
keer de jaardag van onze Konin
gin geheel volgens Haar wil, niet
s gevierd zooals wij dat gewoon
'ijn, zoodat gisteren nergens fees
telijk vertoon heeft plaats gehad,
och zijn de gedachten van ieder
Nederlander, ondanks alle buiten
gewone zorgen, die ons drukken,
wel eenige oogenblikken uit
gegaan naar het Vorstelijk Huis
en is een stille bede omhoog
gerezen voor het Heil van de
Koningin en de prinselijke familie,
die naar wij hopen in huiseiiiken
kring de gelege< heid zullen heb
ben gehad althans enkele uren
van dezen dag in elkander op te
gaan.
Een stille, doch tot het hart
sprekende, getuige va i medeleven
*'as onze driekleur, die alom in
den lande als teeken van trouw en
aii vroomheid en moed" haar
banen had oniplooid. M t onze
Koningin hopen wij op een gun
stige wending van den zoo ern-
stigen toestand, opdat wij een
volgend jaar weer op oudvader-
landsche wijze Haar kroonjaar
mogen vieren.
niet te baastig in de stroom-
versuellingen.
Ik vind het een leak tochtje,
zei Stanley. Ik zal wat pro
viand inpakken en dan ga ik er
vandoor.
Het duurde verscheidene dagen
voordat Stanley terugkeerde. Ma
rion en Jean waren al met hun
voorraden in het kamp terug. In
den boeg van zijn kano lag de
slijpsteen in zgn overjas gewik
keld en onder veel grapjes werd
hg uit de kano getild en naar de
tent gebracht.
Dat is nou mgn gelukssteen,
zei Stanley.
Dat heb je er tenminste van
gemaakt, zei Taggert glimlachend.
Er moet meer achter gezeten
hebben, meende Stanley, Hoe
lang blijt je bier in het noorden
Den winter uit, antwoordde
Taggert.
Stanley schudde het hoofd.
Maddox zal veel eerder een
mannetje in het magazyn noedig
hebben, Kun je niet met Jean
naar huis gaan en alles in orde
brengen en dan mee komen
Taggert keek Groote Jean eens
aan. Deze op zgn beurt keek
naar Marien.
(Wordt vervolgd),
AXELSCHE
COURANT
V-;