i 1 K HERBERT STANLEY Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch- Vlaanderen, saam liifTirn rn rrn in i n rn n 11 h 1111111 h i No. 42. VRIJDAG 1 SEPTEMBER 1939. 55e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 00 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. 1880 -31 Augustus-1939 In overeenstemming met de alom heerschende spanning en bezorgd heid omtrent het lot en de toe komst van ons werelddeel, heeft gisteren geheel Nederland den geboortedag van zijn Koningin herdacht. Hoe hadden velen en kele weken geleden zich dezen dag geheel anders voorgesteld In vele plaatsen zou de geboorte van het nieuwe prinsesje tegelijk met den 59sten jaardag van de zoo beminde en geëerde Groot moeder worden gevierd. Doch door de verontrustende berichten die ons dagelijks via radio en krant bereikten waren de feest- plannen reeds op den achtergrond gedrongen en het korte woord, dat de geëerbiedigde Koningin Maandagavond tot Haar volk richtte, gaf duidelijk te kennen, dat Zij onze bezorgdheid deelde, dat Zij met dezelfde gevoelens was bezield, dat Haar geheele ziel uitging naar dat eene, wat ons aller denken van den morgen tot den avond beheerscht, het vraag stuk van oorlog of vrede. Ten volle doordrongen van den ernst van het oogenblik, heeft Koningin Wilhelmina der Neder landen met Koning Leopold van België, twee staatshoofden, die door handhaving van strikte neu traliteit den eerbied afdwingen van binnen- en buitenland, niet kunnen en willen nalaten wat tot het behoud van den vrede zou kunnen bijdragen. Dinsdagavond werd bekend dat de Belgische premier Pierlot den Franschen ambassadeur te Brussel Bargeton, bij zich ontboden had en hem had medegedeeld, dat de Koningin der Nederlanden, Wil helmina, en de Belgische koning, Leopold, overeengekomen waren hun bemiddeling aan te bieden, teneinde een ontknooping te zoe ken voor de huidige crisis. H. H. M. M. richtten een be middelingsaanbod aan de Fran- sche, Engeische, Duitsche, Itali- FEUILLETON 53) door H. Knibbs HOOFDSTUK XXV. Ik wou je vragen om den hond nog een poos bij je te houden. Niet lang. Ik ben gauw terng. Heb je niet gezegd, dat je gisteren op je oude plekje gevischt hebt Stanley knikte. Hy was juist wakker geworden en zijn eerste gedachte was aan het verschrik kelijke van den vorigen dag. Ik moet er zelt voor zorgen..,, mompelde Taggert voor zich heen. Als ik je soms ergens mee helpen kanbegon Stanley, maar Taggert sehudde het hootd. Hij ging naar den oever en duwde de kano te water. Stanley keek den ouden pelsjager na, zooals hij daar over de rivier pagaaide. Hg wist heel goed, dat Taggert zich niet wèl gevoelde en toch zwaaide de' oude Schot zijn pagaai zoo geregeld en flink, dat hij spoedig nit het geziebt verdwenen was. Stanley luierde wat rond, rookte en praatte nu en dan eens tegen Rumpus. Op het lange gras uit gestrekt droomde hg wakend, jtaerda zich na een poosje weer Tmni iii niTij rfTiT jjjjJiiiiijjj.ijjiiiUiiyiiiyjjiMiMiJjjjj.iJj.i iJj u i ij u 11 u i,i:i i ii ii.i.i i uii uji uj. eens om en bemerkte toen een paar kleine, versleten mocassins, die blijkbaar als ondraagbaar door Marien waren weggegooid. Hij nam er een op en vergeleek die lachend met zgn eigen zware sohoenen, Eenigen tyd bleet hg er wat mee spelen en tenslotte stak hg, met een eigenaardig verlegen gevoel een der mocassins tnsschen zijn eigen bagage weg. Maar omdat hg een gezonde, ro- baste en verstandige jonge man was, vroeg hg zich at, waarom hg dat eigenlgk gedaan. Zgn gevoel en zijn verstand waren het er niet over eens. Tenslotte kwam hg tot de overtuiging, dat het een onberedeneerde opwelling geweest moest zgn. Het was reeds ver in den na middag, toen Stanley het plassen der nemen hoorde en Taggert naar het kamp kwam toegeroeid. Stanley groette hem kortweg en begon hout te halen voor het avondvuur. Eerst na het eten begon Taggert te praten. Ik heb hem begraven, zei hij, naar het Noorden wrjzend. Hg zou dat voor mij niet gedaan hebben. Maar dat komt er niet op aan. En heb je z\jn graf gemerkt Nee.... dat heb ik niet ge daan. J\j en ik en de bond weten he wal te vinden. En verder zullen we er niet meer over pra ten. Het is eenmaal gebeurd en we kunnen er verder niets meer aan veranderen. Ik heb er heel wat over zitten denken, zei Stanley. Maar zoo is het misschien neg het beste. Nu kan hg niemand meer sehade doen. Och, het was gerechtigheid. Ik zou het zoo niet gewild heb ben. Maar dat stomme dier daar is niet meer te laken dan ikzelf. Naar je hadt toch een af keer van.... Och ja... maar dat is voorbij. Nu draag ik hem geen kwaad hart meer toe. We zullen het er maar bg laten. Het is toch on herstelbaar. Den volgenden morgen voelde Stanley zich in een meer op geruimde stemming en floot ot zong onder het aanmaken van het vuur. Later op den dag ging hij weer nit visschen en kwam dood moe 6D hongerig terug. Maar ondanks die liobamelgke ver moeidheid voelde hg zich tech be komen van de geestelijke inspan ning, die zijn groote werk in de vorige maanden hem gekost had. En hg begon zich ervan bewust te worden, dat hij die onverklaar bare eigenschap bezat, die meer waard ii dan ondervinding en oefening, die geestelijke kracht, vurigheid en moed, die ztfn vadrr in staat had gesteld om van een eenvoudig kantoorbediende op te klimmen tot de invloedrijke po sitie, die hg nu bekleedde. Eu terwijl hg in gedachten naar de rivier stond te kijken, kwam een gedachte bg hem op, die hij, zich omkeerend, tegen Taggeit uit sprak Zeg je moest mg dien slgp- steen geven. Hg is anders niet bgster geschikt om er je verstand op te schei pen, zei Taggert lachend. Geschikt genoeg. Ik ben van plan hem in een glazen kast midden in het groote Igngebouw te plaatsen. Zooiets als een kunst bloemetje onder een stolp. Mij best, zei Taggert. Dank je. Dan ga ik hem eens opzoeken Je hebt er tocb zeker niets op tegen Nee hoor. Ga je gang maar. Jij kant toch niet lang stil zitten en ik ben toch maar vervelend gezelschap...., niets dan een oude kerel, die zich zelf maar wat zit te beklagen. Jij klaagt niet, Taggert. Zeg, ik zal het er wel op moeten wa gen niet voor Jean en Marion terug te zijn. Ze zullen niet zoo heel lang meer uitblyven. Ga jij dien steen nou nasar halen an wees aansche en Poolsche regeeringen. De Nederlandsche regeering heeft een gelijke mededeeling gericht tot de diplomatieke vertegen woordigers der genoemde vijf mogi ndheden in Den Haag. Hoe verschillend de positie ook moge zijn, die de beide landen hebben ingenomen in den laatsten wereldoorlog, beider Vorsten zijn zich heilig bewust, dat hethco^- ste goed wat zij hun volk kunnen geven is „De Vrede", en zich gedragen voelen door de lielde en aanhankelijkheid van Hun Volk kunnen deze beide volken weder- keerig gerust zijn en weten zij, dat hun. lot is toevertrouwd aan Vorsten, die met vaste hand en in .vaardig Godsvertrouwen hun volk leiden. Laat alle Nederlandsche mannen en vrouwen deze voetsporen vol gen en moedig en vastberaden de taak vervullen, die hun door de omstandigheden wordt opgelegd. Al is het dan ook, dat dezen keer de jaardag van onze Konin gin geheel volgens Haar wil, niet s gevierd zooals wij dat gewoon 'ijn, zoodat gisteren nergens fees telijk vertoon heeft plaats gehad, och zijn de gedachten van ieder Nederlander, ondanks alle buiten gewone zorgen, die ons drukken, wel eenige oogenblikken uit gegaan naar het Vorstelijk Huis en is een stille bede omhoog gerezen voor het Heil van de Koningin en de prinselijke familie, die naar wij hopen in huiseiiiken kring de gelege< heid zullen heb ben gehad althans enkele uren van dezen dag in elkander op te gaan. Een stille, doch tot het hart sprekende, getuige va i medeleven *'as onze driekleur, die alom in den lande als teeken van trouw en aii vroomheid en moed" haar banen had oniplooid. M t onze Koningin hopen wij op een gun stige wending van den zoo ern- stigen toestand, opdat wij een volgend jaar weer op oudvader- landsche wijze Haar kroonjaar mogen vieren. niet te baastig in de stroom- versuellingen. Ik vind het een leak tochtje, zei Stanley. Ik zal wat pro viand inpakken en dan ga ik er vandoor. Het duurde verscheidene dagen voordat Stanley terugkeerde. Ma rion en Jean waren al met hun voorraden in het kamp terug. In den boeg van zijn kano lag de slijpsteen in zgn overjas gewik keld en onder veel grapjes werd hg uit de kano getild en naar de tent gebracht. Dat is nou mgn gelukssteen, zei Stanley. Dat heb je er tenminste van gemaakt, zei Taggert glimlachend. Er moet meer achter gezeten hebben, meende Stanley, Hoe lang blijt je bier in het noorden Den winter uit, antwoordde Taggert. Stanley schudde het hoofd. Maddox zal veel eerder een mannetje in het magazyn noedig hebben, Kun je niet met Jean naar huis gaan en alles in orde brengen en dan mee komen Taggert keek Groote Jean eens aan. Deze op zgn beurt keek naar Marien. (Wordt vervolgd), AXELSCHE COURANT V-;

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1939 | | pagina 1