Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h-Vlaand ere n.
HERBERT STANLEY
No. II.
VRIJDAG 12 MEI 1939
55e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Het Juiste Ontvangen
Raadsverslag.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per pest 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
.Eerste J31ad.
Het is geen oorspronkelijke
opmerking als ik zeg dat op de
juiste wijze geven een kunst is,
maar dat het grooter kunst is op
de juiste wijze een geschenk te
ontvangen. Het eerste weten wij
allen (wat is het dikwijls moeilijk
een goed geschenk te kiezen en
het zóó te geven dat het werkelijk
tot vreugde wordt)het laatste
weten wij ook allen, maar wij
weten daarbij veel minder ge
makkelijk een oplossing te vinden
als het niet vlotten wil. Met wat
toewijding brengen wij het meestal
wel zoover, dat wij voor een
bepaalde persoon een geschenk
yinden, dat welkom, of op zijn
minst niet onwelkom, wezen zal
en met wat genegenheid zullen
wij het ook wel zoo kunnen aan
bieden dat het prettig aandoet.
Oefening baart kunst. Wie zoo
met negeering van menschelijke
verhoudingen is opgevoed dat hij
nooit heeft geleerd een geschenk
te geven, kan het toch door
oefening en door zich in te leven
in de onderlinge verhouding tot
zijn medemensch, een heel eind
hierin brengen.
Maar een geschenk ontvangen
gaat veel moeilijker. Dat laat
zich niet zoo v'ot leeren. Nu ja,
er zijn duizend en één gevallen,
waarbij alles heel vlot gaat. Maar
de zielkundige wijsgeer H ymans
heeft niet ten onrechte gezegd
dat St. Nicolaasavond in wezen
ook teleurstelling is. Veel papier,
veel houtwol De geschenken
Ach ja, die zijn er o<>k nog. Is
het ondankbaar zoo te schrijven
Lijkt het zelfs wat verzuurd
Deze geest was heel ver af van
Heymans en is ook ver van mij
Er kan echter innerlijke dankbaar
heid zijn over veel wat het leven
ons schenkt, ontroerde erkenning
van de weldaad van het leven.
Daar, waar deze zijn is het leven
goed. Heel dikwijls is het zoo,
dat wij danken kunnen voor de
goedheid, die door het leven tot
FEUILLETON
ons komt. Maar daarmee is niet
gezegd dat het altijd gemakkelijk
is op de juiste wijze de geschen
ken, die ons worden geboden, te
ontvangen. Op Sinterklaasavond
moge dat wel kunnen gebeuren
maar als het er nu eens om gaat
in het leven. Als het om iets
anders gaat dan een grap en wat
genegenheid als wij voor wer
kelijk groote dingen worden ge
steld, die ingrijpen in ons geheele
bestaan
Ik herinner mij uit Couperus'
boek Eline Vere, hoe tot Eline,
die in verlangen had geleefd,
eindelijk het groote geluk komt,
dat haar leven rustig zal maken
en van blijdschap vervullen zal.
Maar als het geluk in zijn volheid
tot haar komt, werpt zij het weg.
Een gril Neen, een daad, die
uit haar persoonlijk voortkwam.
Zij kon het geluk niet dragen
Het was of zij het niet in ontvangst
mocht nemen. Eline Vere is de
eenige niet geweest, die eer. groot
geschenk met ontvangen kon. Het
is telkens weer zoo als er dis
harmonie is tusschen het geschenk
en de persoon aan wie dit in de
handen wordt gelegd. De oorzaak
dezer disharmonie is tweeërlei.
Het geschenk is zoo anders
dan wij hadden verwacht. Wie
weet wat wij al niet hadden ge
hoopt en welke voorstellingen wij
ons al niet gemaakt hadden
Misschien op grond van ons be
staan, van onze afkomst. Wij
waren immers niet de eerste de
besteonze naam kon met eer
worden genoemd Mochten wij
hieraan niet zekere rechten ont
leenen Op grond van onze
verdiensten. Wij hebben toch dit
er, dat tot stand gebracht. Wij
zullen er niet al te hoog over
opgevenmaar onze prestaties
behoeven toch ook niet in den
hoek te worden geduwd. Wij
willen het heel rustig zien en
dan berekenen wat ons als ge
schenk toekomt. Dan komt het
grillige leven of dan komen zij
voor wie wij toch nog al het een
en ander hebben gedaan en zij
geven ons Heb ik daarvoor
mijn naam, heb ik daarvoor ge-
door H. Knibbs
25)
Stanley .«topte zgn pijp, stak
hem aaD en ging zitten rooken,
ter wij 1 hg du en daD met de hand
over de flanken van den hoDd
streek en het dier toesprak. Het
werd kil en bij wierp meer takken
op het vuur. Ondanks zijn be
paald gevaarlijken toestand grin
nikte hg eens.
Meteen greep hg een brandend
stuk hout en liep ermee naar den
waterkant. De slijpsteen was ner
gens te vinden.
Daar zal ik misschien dan
cój een nat pak aan moeteD wa
gen, bromde hg bij zichzelt.
Ze zullen hem wel niet meege
nomen hebben 1
Hij giDg naar het vuur terug
en Dleef zitten nadenken.
Het wordt heusch tijd, dat
die duikereenden weer eeDS aan
het lachen gaaD, spotte hg voor
zich heen. Ik heb ze in een
heelen tgd al Diet meer gehoord.
Eu terwijl hg daar zoo zat te
luiiteran en te denken, dooide het
vuur tot een hoop gloeiende asch.
Hij wilde er juist wat hout op
gooien, toen hg iets tegeD zijn rug
voelde duwen Met een ruk keerde
hij zich om en sprong overeind,
happend naar adem van schrik
Rumpus had zich op zijn achter-
pooten wat opgericht en stak een
voorpoot uit naar ziju Dieuweu
meester, als vroeg hg, met blind
vertrouwen op diens hulp, Daar
een beetje verlichting van zijn
stekende pgnen.
Stanley knielde naast het dier
Deer en Dam zijD kop iD zijn
armen.
Rumpus 1 JongeD, wat heb
je mij laten scbrikkeD Ja,
hoor, ik zal nog wat water voor
je halen en alles doen, wat ik
voor je doen kan, ouwe jongen I
H\j streelde den hoDd en krab
belde hem rustig over den ruigen
kop.
Blijf jjj hier maar rustig
liggen, jongen 1 Ik ben zóó terug,
hoor 1
De hoDd legde zjjD kop weer
op de voorpooten en bleet in het
vuur liggen kgken. Stanley kwam
met het water terug, wiesch de
wonde nogmaals uit sd Rumpus
hief zijn kop op em Stanley's hand
te likken, toen het koeie water
hem wat varlichting bracht.
werkt? Hadden de wijzen daar
voor hun naam als sterrenwiche
laars om bukkend een staldeur te
moeten binnengaan en een Kind
te vinden dat hun niets te geven
heeft Hadden de herders daar
voor de wacht bij de kudden
gehouden om niets te ontvangen
dan het zien van een pasgeboren
Kind. Dat geschenk was wel
heel, heel anders dan zij hadden
gedacht.
De tweede wortel der dishar
monie is ons innerlijk waar iets
wringt. Wij kunnen niet echt blij
zijn en kunnen niet open ontvan
gen, omdat wij vol zitten van
valsche schaamte, of van wil tot
zelfstandigheid en een drang naar
onafhankelijkheid. Die heeft ons
zoo in bezit genomen dat wij
bang zijn afhankelijk te worden,
zelfs als een vriend ons een ge
schenk geeft. Wij blijven een
barsch gezicht zetten, want laat
men vooral niet denken dat men
ons er op die manier onder krijgt.
Of als we geen barsch gezicht
durven of willen zetten, pant
seren wij ons in laatdunkendheid
en nemen in koelheid het ge
schenk in ontvangst om het hof
felijk of onafhankelijk naast ons
neer te leggen. Wat staan wij
voor alle menschelijke verhoudin
gen in den weg en wat staan wij
onszelf in den weg, doordat wij
vol zitten van vrees en valsche
schaamte. Dat erkennen wij ons
zelf niet gemakkelijk, tot ons een
oogenblik de schellen van de
oogen vallen. Dat is een moeilijk
maar gezegend oogenblik. Omdat
wij dan gaan begrijpen hoe ver
wrongen alles is doordat er iets
in onszelf wrong. Als dat niet
eerst terecht komt zal elk ge
schenk door ons argwanend en
schuw worden ontvangen.
Misschien is het een goede
toetssteen voor onze geheele le
venshouding als wij werkelijk in
staat zijn op de juiste wijze een
geschenk in ontvangst te nemen.
Voor moeders, die, zooals te
genwoordig meer en meer ingang
vindt, op Moederdag van hun kin
deren, al is het ook nog zoo'n klei
nigheid ontvangenis bovenstaande
beschouwing overbodig. Want
welke moeder zal een geschenk
van haar kind niet naar waarde
weten te schatten en instinctmatig
den juisten toon weten te treffen,
om haar dankbaarheid te toonen
In de gisteren alhier onder
voorzitterschap van den burge
meester, den heer F. Blok ge
houden spoedeischende vergade
ring van den gemeenteraad waren
11 leden aanwezig; afwezig met
kennisgeving de h.h. P. van Ben-
degem en J. Fanoy.
Na de gebruikelijke opening
met gebed deelde de Voorz. mede,
dat deze spoedeischende verga
dering belegd was naar aanlei
ding van een gehouden bijeen
komst, onder leiding van den
Commissaris der Koningin, waar
bij o.a. ook aanwezig was gene
raal de Ridder, inspecteur van
den luchtbeschermingsdienst. Spr.
vestigde er allereerst de aandacht
op, dat geen gevaar bestond in
verband met het bijeenroepen van
den Raad, doch dit enkel is naar
aanleiding van op deze vergade
ring gevoerde bespreking van
maatregelen, de luchtbescherming
betreffende. Er is ook nagegaan
wat voor onze gemeente noodig
is en als minimum bedrag is
f660 gesteld voor aanschatfi >g
van benoodigde middelen. Spr.
heeft op die vergadering mede
gedeeld, dat voor 1939 een post
van f 1250 op de begrooting was
gebraent, doch dit Raadsbesluit
is door Ged. St. niet goedgekeurd,
niet omdat ze tegen dit bedrag
zijn, doch dit moet uit de gewone
middelen worden bestreden en
niet uit een geldleening geput
worden. Het voorstel van B. en
W. luidde dan ook om een be
drag van f 660 beschikbaar te
stellen voor aankoop van de be
noodigde artikelen.
Over dit enkele agendapunt is
nog uitvoerig van gedachten ge
wisseld, zoodat deze zitting nog
anderhalf uur in beslag nam.
Dhr. 't GILDE wil als zijn
meening hierover te kennen geven
Ze hebben je gelukkig niet
dood gemaukt, kè jongen
De groote bond stood langzaam
op en schudde zich uit. Daarop
liep hij wankelend naar het water.
Sianley hoorde hem drinken.
Rumpus kwam weer terug, ging
ineengerold b\j het vuur liggen
eu dommelde weer in. Eu Stan
ley, die het met nadenken over
de zoo verscheidene gebeurtenis
sen van de laatste uren te druk
had, om aan tgd te denken, zag
opeens tot zgn verwondering, dat
de dageraad reeds aan den oos
telijken hemel (Duw zichtbaar
werd. Op den ocmendwind kwam
eeD bleek gouden nevelsluier aan
drijven.
Hg stond op, rekte zgn ver
stijfde ledematen uit en begat zioh
naar deD waterkant. Juist toen
hg zich wilde gaaD wasschen, zag
hg in het heldere water een der
ijzeren aspunten van den sigpsteeo
glinsteren. Hg stapte op zijn
bloote voeten door het water er
heen en bracht hem aan laDd.
Een oogeDblik bleet hg ernaar
staan kijken en de vermoeide
trek om zijn oogen en mond ont
spande zich tot een glimlach,
Als ik dien slijpsteen Diet
bij Taggert terug breng, zoo mom
pelde bjj bij stohzell, dun ia!
ik ook nooit in staat zijn dieD
spoorlgn aan te leggen. Dit moet
een soort voorproefje zgn.
Een uur later was hg op weg
over de kronkelende paden door
de bosscheD in noordelijke richting
Hij had zijn flanellen shirt om
den steen gewikseld en gebruikte
zgn broekriem als draagband. Met
gebogeu hoofd ploeterde hg voort,
hODgerig, vermoeid, maar met kop
pige volharding. Aohter hem aan,
vlak op zijn hieleu, volgde Rum
pus. Toen ze eeD smallen inham
van het meer doorwaadden, begoD
een duikereend tusschen de biezen
schril te lachen. Stanley bleet
even staan, wischie zich bet voor
hoofd met zijn mouw af en grin
nikte.
HOOFDSTUK XIII.
Rumpus, gewend aau Taggert's
strenge dressuur, volgde StanUy
door de nu eens zonnige, dau
weer beschaduwee paden van het
boscb, zouder ook maar een poging
te doen om vooruit le loopeu.
Stanley dacht, dat dit te wgteD
was aan den verzwakteD toesiaud
van het dier tengevolge van bet
bloedverlies. Bovendien voelde
hij z.ch vrij zeker vbd zijn rich
ting. Hg hield de zen aan zgn
rechterhand, totdat hg tegen den
dat onder de huidige bijna per
manente en niet geweken inter
nationale spanning deze bijeen
roeping van den Raad op aan
drang van hoogerhand een, om
niet te zeggen verontrustende,
dan toch zeker tendendieuze sfeer
heeft doen ontstaan.
Bij nader inzier. van de stukken
is hem evenwel gebleken dat deze
dringende oproep louter een ge
volg is van een heerschende uit-
eenloopende wijze van inzicht en
het dus meer op een administra
tieve opvatting omtrent het fi an-
tieel beheer neerkomt. De Raad
heeft gemeend dat de in Nov. jl.
noodig geoordeelde f1250 uit een
geldleening moeten worden ge
vonden. Ged. St. daarentegen
wenschen de aanschaffi gskost* n
bestreden te zien uit den ge wonen
dienst. Elke verontrustende of
tendendieuze stemming, die men
hier dus omheen zou meenen te
spinnen is dus ongewettigd en
niet gegrond.
Toch is bij spr. de vraag ge
rezen en dat zal ook bij de
andere leden van den Raad wel
het geval zijn Waarom komt nu
het College plotseling met een
ander, een nieuw voorstel en wel
van een verminderde uitgaaf voor
dezen post tot f 660.
Is men in den boezem van het
college ontsticht over de houding
van Gpd. St. en uit zich dit in
een soort halsstarrigheid, omdat
wij in dezen onzen zin niet heb
ben gekregen of wil men de
eenmaal noodig geoordeelde uit
gaven over meerdere jaren ver-
deelen om zoodoende eenigermate
in de lijn van het raadsbesluit
van 29 Nov. j.l. komen. Als dit
niet zoo is, dan lijkt dit toch
minstens genomen op een soort
van camouflage, een struisvogel
politiek en komt het maar neer
op een uitstel van executie.
Niet dat spr. het toejuicht dat
in dezen vorm een nieuwe zorg
op de gemeentelijke schouders
wordt gelegd integendeel I
maar wij moeten eenvoudig met
de werkelijkheid en de gebiedende
noodzaak rekening houden. Hij
staat dan ook op het standpunt
middag halt hield bij een beekje,
waar hg dronk en uitrustte. De
slgpsteen, hoewel niet groot en
nauwelijks dertig pood wegend,
was langzamerhand bijna een on
dragelijke last geworden. Ondanks
het dikke fl-nellen hemd, waarin
hfi gewikkeld was, schaafde bij
S'anl^y'8 mg en schouders pgnlgk,
Het was ook zulk een dood ge
wicht, dat volstrekt Diets me« gaf.
Een rogzak van vijtiig po d zou,
ie vergelijking erm-e, ïe's v. r-
rukkelijks zon geweest om te
dragen.
Hij waadde het beekje door,
bleef Doordelnk aanhouden, maar
vond eiDdelgk zgn wpg door een
moeras versperd Hij trachtte er
doorheen te komeD, door over de
boven den grond uitstekende wor
tels der groote ceders heen te
klautereD, maar kwam al heel
spoedig tot de uevindiDg, dat hij
wel genoodzaakt was er omheen
te loopen. Hij keerde dus terug
en bemerkte eerst toen dat Rum-
pus hem niet gevolgd was b j ju
poging om hn uiue>as otpi ie
steken, maar op den rand was
b ijvt'D siaan. Znodr» hSian y
zag tern k-eren, uute hij een ij
eu speelsta gegrom.
(Wordt fonolgd),
AXELSCHE® COURANT