Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse h-Vlaand ere n. HERBERT STANLEY No. II. VRIJDAG 12 MEI 1939 55e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Het Juiste Ontvangen Raadsverslag. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per pest 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. .Eerste J31ad. Het is geen oorspronkelijke opmerking als ik zeg dat op de juiste wijze geven een kunst is, maar dat het grooter kunst is op de juiste wijze een geschenk te ontvangen. Het eerste weten wij allen (wat is het dikwijls moeilijk een goed geschenk te kiezen en het zóó te geven dat het werkelijk tot vreugde wordt)het laatste weten wij ook allen, maar wij weten daarbij veel minder ge makkelijk een oplossing te vinden als het niet vlotten wil. Met wat toewijding brengen wij het meestal wel zoover, dat wij voor een bepaalde persoon een geschenk yinden, dat welkom, of op zijn minst niet onwelkom, wezen zal en met wat genegenheid zullen wij het ook wel zoo kunnen aan bieden dat het prettig aandoet. Oefening baart kunst. Wie zoo met negeering van menschelijke verhoudingen is opgevoed dat hij nooit heeft geleerd een geschenk te geven, kan het toch door oefening en door zich in te leven in de onderlinge verhouding tot zijn medemensch, een heel eind hierin brengen. Maar een geschenk ontvangen gaat veel moeilijker. Dat laat zich niet zoo v'ot leeren. Nu ja, er zijn duizend en één gevallen, waarbij alles heel vlot gaat. Maar de zielkundige wijsgeer H ymans heeft niet ten onrechte gezegd dat St. Nicolaasavond in wezen ook teleurstelling is. Veel papier, veel houtwol De geschenken Ach ja, die zijn er o<>k nog. Is het ondankbaar zoo te schrijven Lijkt het zelfs wat verzuurd Deze geest was heel ver af van Heymans en is ook ver van mij Er kan echter innerlijke dankbaar heid zijn over veel wat het leven ons schenkt, ontroerde erkenning van de weldaad van het leven. Daar, waar deze zijn is het leven goed. Heel dikwijls is het zoo, dat wij danken kunnen voor de goedheid, die door het leven tot FEUILLETON ons komt. Maar daarmee is niet gezegd dat het altijd gemakkelijk is op de juiste wijze de geschen ken, die ons worden geboden, te ontvangen. Op Sinterklaasavond moge dat wel kunnen gebeuren maar als het er nu eens om gaat in het leven. Als het om iets anders gaat dan een grap en wat genegenheid als wij voor wer kelijk groote dingen worden ge steld, die ingrijpen in ons geheele bestaan Ik herinner mij uit Couperus' boek Eline Vere, hoe tot Eline, die in verlangen had geleefd, eindelijk het groote geluk komt, dat haar leven rustig zal maken en van blijdschap vervullen zal. Maar als het geluk in zijn volheid tot haar komt, werpt zij het weg. Een gril Neen, een daad, die uit haar persoonlijk voortkwam. Zij kon het geluk niet dragen Het was of zij het niet in ontvangst mocht nemen. Eline Vere is de eenige niet geweest, die eer. groot geschenk met ontvangen kon. Het is telkens weer zoo als er dis harmonie is tusschen het geschenk en de persoon aan wie dit in de handen wordt gelegd. De oorzaak dezer disharmonie is tweeërlei. Het geschenk is zoo anders dan wij hadden verwacht. Wie weet wat wij al niet hadden ge hoopt en welke voorstellingen wij ons al niet gemaakt hadden Misschien op grond van ons be staan, van onze afkomst. Wij waren immers niet de eerste de besteonze naam kon met eer worden genoemd Mochten wij hieraan niet zekere rechten ont leenen Op grond van onze verdiensten. Wij hebben toch dit er, dat tot stand gebracht. Wij zullen er niet al te hoog over opgevenmaar onze prestaties behoeven toch ook niet in den hoek te worden geduwd. Wij willen het heel rustig zien en dan berekenen wat ons als ge schenk toekomt. Dan komt het grillige leven of dan komen zij voor wie wij toch nog al het een en ander hebben gedaan en zij geven ons Heb ik daarvoor mijn naam, heb ik daarvoor ge- door H. Knibbs 25) Stanley .«topte zgn pijp, stak hem aaD en ging zitten rooken, ter wij 1 hg du en daD met de hand over de flanken van den hoDd streek en het dier toesprak. Het werd kil en bij wierp meer takken op het vuur. Ondanks zijn be paald gevaarlijken toestand grin nikte hg eens. Meteen greep hg een brandend stuk hout en liep ermee naar den waterkant. De slijpsteen was ner gens te vinden. Daar zal ik misschien dan cój een nat pak aan moeteD wa gen, bromde hg bij zichzelt. Ze zullen hem wel niet meege nomen hebben 1 Hij giDg naar het vuur terug en Dleef zitten nadenken. Het wordt heusch tijd, dat die duikereenden weer eeDS aan het lachen gaaD, spotte hg voor zich heen. Ik heb ze in een heelen tgd al Diet meer gehoord. Eu terwijl hg daar zoo zat te luiiteran en te denken, dooide het vuur tot een hoop gloeiende asch. Hij wilde er juist wat hout op gooien, toen hg iets tegeD zijn rug voelde duwen Met een ruk keerde hij zich om en sprong overeind, happend naar adem van schrik Rumpus had zich op zijn achter- pooten wat opgericht en stak een voorpoot uit naar ziju Dieuweu meester, als vroeg hg, met blind vertrouwen op diens hulp, Daar een beetje verlichting van zijn stekende pgnen. Stanley knielde naast het dier Deer en Dam zijD kop iD zijn armen. Rumpus 1 JongeD, wat heb je mij laten scbrikkeD Ja, hoor, ik zal nog wat water voor je halen en alles doen, wat ik voor je doen kan, ouwe jongen I H\j streelde den hoDd en krab belde hem rustig over den ruigen kop. Blijf jjj hier maar rustig liggen, jongen 1 Ik ben zóó terug, hoor 1 De hoDd legde zjjD kop weer op de voorpooten en bleet in het vuur liggen kgken. Stanley kwam met het water terug, wiesch de wonde nogmaals uit sd Rumpus hief zijn kop op em Stanley's hand te likken, toen het koeie water hem wat varlichting bracht. werkt? Hadden de wijzen daar voor hun naam als sterrenwiche laars om bukkend een staldeur te moeten binnengaan en een Kind te vinden dat hun niets te geven heeft Hadden de herders daar voor de wacht bij de kudden gehouden om niets te ontvangen dan het zien van een pasgeboren Kind. Dat geschenk was wel heel, heel anders dan zij hadden gedacht. De tweede wortel der dishar monie is ons innerlijk waar iets wringt. Wij kunnen niet echt blij zijn en kunnen niet open ontvan gen, omdat wij vol zitten van valsche schaamte, of van wil tot zelfstandigheid en een drang naar onafhankelijkheid. Die heeft ons zoo in bezit genomen dat wij bang zijn afhankelijk te worden, zelfs als een vriend ons een ge schenk geeft. Wij blijven een barsch gezicht zetten, want laat men vooral niet denken dat men ons er op die manier onder krijgt. Of als we geen barsch gezicht durven of willen zetten, pant seren wij ons in laatdunkendheid en nemen in koelheid het ge schenk in ontvangst om het hof felijk of onafhankelijk naast ons neer te leggen. Wat staan wij voor alle menschelijke verhoudin gen in den weg en wat staan wij onszelf in den weg, doordat wij vol zitten van vrees en valsche schaamte. Dat erkennen wij ons zelf niet gemakkelijk, tot ons een oogenblik de schellen van de oogen vallen. Dat is een moeilijk maar gezegend oogenblik. Omdat wij dan gaan begrijpen hoe ver wrongen alles is doordat er iets in onszelf wrong. Als dat niet eerst terecht komt zal elk ge schenk door ons argwanend en schuw worden ontvangen. Misschien is het een goede toetssteen voor onze geheele le venshouding als wij werkelijk in staat zijn op de juiste wijze een geschenk in ontvangst te nemen. Voor moeders, die, zooals te genwoordig meer en meer ingang vindt, op Moederdag van hun kin deren, al is het ook nog zoo'n klei nigheid ontvangenis bovenstaande beschouwing overbodig. Want welke moeder zal een geschenk van haar kind niet naar waarde weten te schatten en instinctmatig den juisten toon weten te treffen, om haar dankbaarheid te toonen In de gisteren alhier onder voorzitterschap van den burge meester, den heer F. Blok ge houden spoedeischende vergade ring van den gemeenteraad waren 11 leden aanwezig; afwezig met kennisgeving de h.h. P. van Ben- degem en J. Fanoy. Na de gebruikelijke opening met gebed deelde de Voorz. mede, dat deze spoedeischende verga dering belegd was naar aanlei ding van een gehouden bijeen komst, onder leiding van den Commissaris der Koningin, waar bij o.a. ook aanwezig was gene raal de Ridder, inspecteur van den luchtbeschermingsdienst. Spr. vestigde er allereerst de aandacht op, dat geen gevaar bestond in verband met het bijeenroepen van den Raad, doch dit enkel is naar aanleiding van op deze vergade ring gevoerde bespreking van maatregelen, de luchtbescherming betreffende. Er is ook nagegaan wat voor onze gemeente noodig is en als minimum bedrag is f660 gesteld voor aanschatfi >g van benoodigde middelen. Spr. heeft op die vergadering mede gedeeld, dat voor 1939 een post van f 1250 op de begrooting was gebraent, doch dit Raadsbesluit is door Ged. St. niet goedgekeurd, niet omdat ze tegen dit bedrag zijn, doch dit moet uit de gewone middelen worden bestreden en niet uit een geldleening geput worden. Het voorstel van B. en W. luidde dan ook om een be drag van f 660 beschikbaar te stellen voor aankoop van de be noodigde artikelen. Over dit enkele agendapunt is nog uitvoerig van gedachten ge wisseld, zoodat deze zitting nog anderhalf uur in beslag nam. Dhr. 't GILDE wil als zijn meening hierover te kennen geven Ze hebben je gelukkig niet dood gemaukt, kè jongen De groote bond stood langzaam op en schudde zich uit. Daarop liep hij wankelend naar het water. Sianley hoorde hem drinken. Rumpus kwam weer terug, ging ineengerold b\j het vuur liggen eu dommelde weer in. Eu Stan ley, die het met nadenken over de zoo verscheidene gebeurtenis sen van de laatste uren te druk had, om aan tgd te denken, zag opeens tot zgn verwondering, dat de dageraad reeds aan den oos telijken hemel (Duw zichtbaar werd. Op den ocmendwind kwam eeD bleek gouden nevelsluier aan drijven. Hg stond op, rekte zgn ver stijfde ledematen uit en begat zioh naar deD waterkant. Juist toen hg zich wilde gaaD wasschen, zag hg in het heldere water een der ijzeren aspunten van den sigpsteeo glinsteren. Hg stapte op zijn bloote voeten door het water er heen en bracht hem aan laDd. Een oogeDblik bleet hg ernaar staan kijken en de vermoeide trek om zijn oogen en mond ont spande zich tot een glimlach, Als ik dien slijpsteen Diet bij Taggert terug breng, zoo mom pelde bjj bij stohzell, dun ia! ik ook nooit in staat zijn dieD spoorlgn aan te leggen. Dit moet een soort voorproefje zgn. Een uur later was hg op weg over de kronkelende paden door de bosscheD in noordelijke richting Hij had zijn flanellen shirt om den steen gewikseld en gebruikte zgn broekriem als draagband. Met gebogeu hoofd ploeterde hg voort, hODgerig, vermoeid, maar met kop pige volharding. Aohter hem aan, vlak op zijn hieleu, volgde Rum pus. Toen ze eeD smallen inham van het meer doorwaadden, begoD een duikereend tusschen de biezen schril te lachen. Stanley bleet even staan, wischie zich bet voor hoofd met zijn mouw af en grin nikte. HOOFDSTUK XIII. Rumpus, gewend aau Taggert's strenge dressuur, volgde StanUy door de nu eens zonnige, dau weer beschaduwee paden van het boscb, zouder ook maar een poging te doen om vooruit le loopeu. Stanley dacht, dat dit te wgteD was aan den verzwakteD toesiaud van het dier tengevolge van bet bloedverlies. Bovendien voelde hij z.ch vrij zeker vbd zijn rich ting. Hg hield de zen aan zgn rechterhand, totdat hg tegen den dat onder de huidige bijna per manente en niet geweken inter nationale spanning deze bijeen roeping van den Raad op aan drang van hoogerhand een, om niet te zeggen verontrustende, dan toch zeker tendendieuze sfeer heeft doen ontstaan. Bij nader inzier. van de stukken is hem evenwel gebleken dat deze dringende oproep louter een ge volg is van een heerschende uit- eenloopende wijze van inzicht en het dus meer op een administra tieve opvatting omtrent het fi an- tieel beheer neerkomt. De Raad heeft gemeend dat de in Nov. jl. noodig geoordeelde f1250 uit een geldleening moeten worden ge vonden. Ged. St. daarentegen wenschen de aanschaffi gskost* n bestreden te zien uit den ge wonen dienst. Elke verontrustende of tendendieuze stemming, die men hier dus omheen zou meenen te spinnen is dus ongewettigd en niet gegrond. Toch is bij spr. de vraag ge rezen en dat zal ook bij de andere leden van den Raad wel het geval zijn Waarom komt nu het College plotseling met een ander, een nieuw voorstel en wel van een verminderde uitgaaf voor dezen post tot f 660. Is men in den boezem van het college ontsticht over de houding van Gpd. St. en uit zich dit in een soort halsstarrigheid, omdat wij in dezen onzen zin niet heb ben gekregen of wil men de eenmaal noodig geoordeelde uit gaven over meerdere jaren ver- deelen om zoodoende eenigermate in de lijn van het raadsbesluit van 29 Nov. j.l. komen. Als dit niet zoo is, dan lijkt dit toch minstens genomen op een soort van camouflage, een struisvogel politiek en komt het maar neer op een uitstel van executie. Niet dat spr. het toejuicht dat in dezen vorm een nieuwe zorg op de gemeentelijke schouders wordt gelegd integendeel I maar wij moeten eenvoudig met de werkelijkheid en de gebiedende noodzaak rekening houden. Hij staat dan ook op het standpunt middag halt hield bij een beekje, waar hg dronk en uitrustte. De slgpsteen, hoewel niet groot en nauwelijks dertig pood wegend, was langzamerhand bijna een on dragelijke last geworden. Ondanks het dikke fl-nellen hemd, waarin hfi gewikkeld was, schaafde bij S'anl^y'8 mg en schouders pgnlgk, Het was ook zulk een dood ge wicht, dat volstrekt Diets me« gaf. Een rogzak van vijtiig po d zou, ie vergelijking erm-e, ïe's v. r- rukkelijks zon geweest om te dragen. Hij waadde het beekje door, bleef Doordelnk aanhouden, maar vond eiDdelgk zgn wpg door een moeras versperd Hij trachtte er doorheen te komeD, door over de boven den grond uitstekende wor tels der groote ceders heen te klautereD, maar kwam al heel spoedig tot de uevindiDg, dat hij wel genoodzaakt was er omheen te loopen. Hij keerde dus terug en bemerkte eerst toen dat Rum- pus hem niet gevolgd was b j ju poging om hn uiue>as otpi ie steken, maar op den rand was b ijvt'D siaan. Znodr» hSian y zag tern k-eren, uute hij een ij eu speelsta gegrom. (Wordt fonolgd), AXELSCHE® COURANT

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1939 | | pagina 1