Binnenland.
sische grens, wanhopig tegen een
grooten troep wolven, toen vier
andere boeren, die een grooten
voorraad hooi en stroo vervoer
den, te hulp schoten.
De wolven deinsden een oogen-
blik af, doch kwamen spoedig
daarop weer terug. Ten einde
raad besloten de boeren de wol
ven met brandende bossen stroo
te verdrijven. Zoo wisten de
zeven mannen een naburig dorp
te bereiken, in de verte gevolgd
door de wolven. Bij het dorp
gekomen, sloegen zij alarm, waar
op de mannen uit het dorp zich
verzamelden en een klopjacht op
de wolven hielden.
De week van felle koude
heeft ln Engeland reeds 84 dooden
geëischt, of gemiddeld twaalf per
dag. Het aantal dorpen, dat door
den sneeuwval van de buiten
wereld is afgesneden, is nog ver
groot, en de hoop, dat zij voor
Kerstmis uit hun isolement zouden
worden verlost, is ijdel gebleken.
De maatregelen, die in het ge
heele land zijn genomen, om de
euvels, die vorst en sneeuw heb
ben veroorzaakt, zooveel mogelijk
te bestrijden, hebben al aanzien
lijke sommen verslonden, die men
in totaal op meer dan een millioen
pond sterling schat.
Emile Tandervelde overleden
Gisterochtend om half 6 is te
Brussel de leider der socialisten
Emile Vandervelde overleden.
Zondag had Vandervelde met
zijn vriend Louis de Brouckère,
den voorzitter van de tweede in
ternationale nog het noenmaal
gebruikt in het gebouw van dt
socialistische partij. Des avonds-
werd hij, na een bezoek aan een
bioscoop, onwel. Sedert Maan
dagavond half elf was hij buiter.
bewustzijn.
De Belgische politicus, jurist
en schrijver, Emile Vandervelde
werd in 1865 geboren en is dus
73 jaar oud geworden. Hij hetfi
zijn studie volbracht aan de um-
versiteij van Brussel.
Reeds op 20 jarigen leeftijd
trad hij* toe tot de arbeidersbe-
weging. In 1894 werd rij lid
van het parlement, in 1914 mi
nister van staat, ln de oorlogs
jaren was hij minister, zonder
portefeuille en minister voor de
levensmiddelenvoorziening. Ii
1917 en 1918 was hij lid va;
den Raad van oorlog, terwijl hij
van 1925—1927 de portefeuille
van buitenlandsche zaken had.
Tot Januari 1937 was hij in d-
regeertng van Van Zeeland, mi
nister van volksgezondheid.
Hij was hoogleeraar aan d<
universiteit van B ussel, bestuurs
lid der werkliedenpartij, en va
de socialistische internationale.
Van zijn hand zijn verscheiden
werken verschenen.
De Koningin te Soestdfjk.
H. M. de Koningin is Zaterdag
middag per auto van Het Loo
naar het paleis te Soestdijk ver
trokken, waar H. M. de Kerst
dagen bij Haar Kinderen heeft
doorgebracht.
Gift ran de Koningin.
Van officiëele zijde meldt men,
dat door H M de Koningin een
gift van f 5000 is geschonken aan
ht-t hoofdkwartier van het Leger
des Heils, welke uitsluitend moet
worden besteed aan dekking c q
kleeding van de meest behoeftige
gezinnen in ons land.
AXEL, 28 December 1938.
De vorst is voor deze streken
geweken. Dat was te denken
men maakte plannen voor ijsfeest
Door omstandigheden was de
officiëele ijsbaan van de vereeni-
ging niet in orde (dit hing van
hooge autoriteiten af), zoodat men
zich de eerste dagen op de Groote
Kreek en later aan den zoom van
de Kleine Kreek reed, voorzoover
die in de winterbedding lag.
Maandag werd vergunning ge
geven voor de ijsbaan en dus was
er nu overal zoowat gelegenheid
tot schaatsen. Voor liefhebbers
is het jammerlijk kort geweest.
Koning Winter Ijtt »ich anders
geducht gelden en vooral ten op
zichte van het verkeer op en over
water was er al heel wat storing.
Op het gehucht Sassing heeft
men er geen gras ovtr laten
groeien en zijn op 2e Kerstdag
reeds hardrijderijen gehouden op
schaats en prikslee, met als prij
zen, kolen, eetwaren en kleeren
Echt ouderwetsch dus. Jammer
dat Concordia dat niet geweten
heeft, anders was het een aardig
uitstapje geweest en had Jacob
zijn vriend Wultem eens kunnen
bezoeken.
Winterhanden i PUROL
Wintervoeten Doos 30 cent-
Winterteenen I
Kerstfeastviering.
Maandagavond had in de Herv
kerk alhier de Kerstfeestviering
plaats voor de kinderen van de
Zondagschool. Behalve deze
waren ook vele ouders aanwezig
toen Ds. Van Oeveren de Kerft
feestviering opende met het ge
zamenlijk laten zingen van Gezang
230 1 en 6, om daarna voor
te gaan in gebed. Nadat een
lied gezongen was door de leer
lingen, sprak Ds- Van Oeveren
een inleidend woord, waarin hi
de beteekenis van het Kerstfeest
liet uitkomen, als zijnde een feest
door God voor ons allen bereid
zonder onderscheid van rang,
stand, volk of ras. Het is het
feest van de geboorte van Gods
Zoon, het Licht der wereld. De
Kerstboom symboliseert dit ook
met de brandende kaarsjes. Spr,
verhaalde hierna van een Chinees
die blind zijnde, het licht zijner
>ogen niet meer kon gegeven
worden, doch voor wie in het
Zendingshuis een hooger Licht
intstoken werd, nl. het Licht van
Jezus Christus. De oude Chinees
>vas hiermede gelukkiger en droeg
net Evangelie verder voort, zooals
lit ware Christenen betaamt.
Ter afwisseling volgde toen
weer kinderzaug en een lieve
Kerstvertelling door mej. Rouw,
waarin eveneens meer kinderlijk
ip dit Licht gewezen werd. Nadat
og een paar liederen gezongen
waren, volgde een tweede Kerst
verhaal door mej. De Krijger, dat
ook met aandacht gevolgd werd.
De kinderen kwamen toen weer
in actie voor het zingen van
Kerstliederen, waarna Ds. Van
Oeveren zich tot de leerlingen
richtte, die dit jaar de school
verlaten. Hij wenschte hun veel
goeds toe en hoopte dat het ge
leerde op de Zondagschool hun
ook bij zal blijven in hun verder
leven. Veel kan ons ontnomen
worden in dit leven, aldus spr.,
doch zorg er voor, dat de naam
van Jezus Christus jullie nooit
ontnomen wordt. Hij wekte de
scheidende leerlingen op, om
verder ook de jongens- of meis-
jesvereeniging te bezoeken en
drukte dit ook de ouders op het
hart.
Nogmaals werd toen door de
kinderen gezongen, waarna Ds
Van Oeveren allen dankte, die
aan het welslagen van dit Kerst
feest hadden meegewerkt. Hij
hoopte verder dat bestuur en
onderwijzend personeel ook in
het volgend jaar nieuwen moed
en kracht geschonken zal worden
om den Zondagschoolarbeid met
vrucht voort te zetten. Ook
financiëelen steun is voor het
Zondagschoolwerk onontbeerlijk.
Nadat gezamenlijk nog gezongen
was Gezang 229 5, eindigde
de dominee met dankzegging.
Voor de kinderen beteekende
dit echter nog niet het einde van
de Kerstfeestviering, want de
traditioneele cadeautjes moesten
nog uitgereikt worden en deze
werden natuurlijk met stralende
gezichten in ontvangst genomen.
Zoo kan de Herv. Zondag-
schoolvereeniging ook ditmaal
weer met welgevallen op dit ge
slaagde Kerstfeest terugzien.
Hetzelfde kan ook gezegd wor
den van de wijze waarop de
Zost'dagschoolvereeniging te Kijk
uit al was het op meer be
scheiden schaal haar Kerst*
feest hield, onder leiding van
dhr. P. J. van Bendegem, voorz
Belicht door een fraai versier
den Kerstboom waren daai leer
lingen en ouders aanwezfg en
met aandacht werd geluisterc
naar de Kerstvertellingen, die de
dames S. Scheele Jd. en P. Over
dulve met geestdrift voordroegen
Onder leiding van mej. Scheele
vnd. werd ook een Kerstcantate
gezongen, die veel succes had
Natuurlijk was voor de kleine
gasten de hoofdzaak, dat er oo
tractatie en geschenken werden
gedeeld.
Bestuur en degenen, die de
voorbereidingen troffen, hadden
eer van hun werk.
En tenslotte dalen we dan a
tot de groepen der Fröbelscholen
Ook hier een en al belangstelling
En hoe kan het anders Hoe
minder de jaren, hoe grooter de
onschuld. En het is toch juist
daarin, dat we zoo gaarne mee
leven. Hoe ontvankelijk zijn die
kleintjes voor de verhalen en wat
een eerbied dringt tot hun door
voor de Kribbe, waaraan wij groo
ten maar al te weinig beteekenis
hechten.
Maar ter zake. Zoowel op de
school van de vereen, voor Chr
Nat. Schoolonderwijs als op die
van de combinatie Van Hoeve
zijn het voor de kleuters weer
uren van onvergetelijk genot ge
weest, waarin de moeders niet
weinig deelden.
Ongevraagd voegen we hieraan
toe den wensch, dat allen die de
Kerstfeesten voor de jeugd bij
woonden en van het groote nut
daarvan zijn doordrongen, reeds
nü in het juweelendoosje een gift
afzonderen om die het volgend
jaar beschikbaar te stellen. De
indrukken zijn nu nog niet ver
vaagd en menigeen had misschien
spijt niet méér te hebben bij
gedragen.
Naar we vernemen is op de
Fröbelschool tevens ook op har
telijke wijze afscheid genomen
van „de juffrouw", die wegens
trouwplannen ontslag had ge
nomen.
„Asaf".
Het is reeds traditie geworden,
dat de Chr. zangvereeniging Asa
alhier met Kerstdag een uitvoering
geeft in de Geref. Kerk. Dat is
eigenlijk voor directeur en leden
het „hoogtij", want dit kerkge
bouw kan zeer velen bevatten en
is ieder jaar bijna of overvo
bezet. Dit jaar iets minder, wat
wel aan de strenge koude zal te
wijten zijn.
Gezongen werden onder in
strumentale begeleiding eenige
fragmenten uit „Der Messias"
van Handel, en door het kinder
koor dezer vcreeniging een zeven
tal liederen.
Zooals gebruikelijk werd de
uitvoering geopend met gebed en
een toespraak van den voorzitter,
dhr. Jan Lefeber, die daarin een
en ander mededeelde over den
componist Handel en het orato
rium „Der Messias", een compo
sitie die in slechts een paar
weken werd geschreven, maar
toch maandenlange studie eischt
om er naar de regelen der kunst
iets van te maken.
Nadat gezamenlijk als inleiden
de psalm werden gezongen de
eerste twee verzen van Ps. 99,
volgden liederen onder leiding van
den voorzitter vnd.
Daarna volgde het hoofdnum
mer onder leiding van dhr. P. C.
Brakman, dirigent van „Asaf".
Waar we niet in staat zijn
hierover een deskundige beoor
deeling te geven, wagen we-ons
niet aan lofsprekende termen,
maar beperken we ons tot de
mededeeling van iemand, „die
het weten kan", dat de uitvoering
weigeslaagd mag heeten. Mis
schien klinkt dat sommigen te
eenvoudig, maar we zijn over
tuigd, dat dit den directeur, be
stuur en medewerkers evenzeer
tot lof zal strekken.
Vermelding verdient nog, dat
nzonderheid mej. Maatje de Fouw
zich als soliste goed van haar
taak kweet.
Tot slot werd nog gezongen
Gez. 96, waarna de voorzitter het
dankgebed uitsprak.
Uitvoering Orelio.
Er was gisteravond in Het
Centrum groote belangstelling
voor de uitvoering, die door de
algemeene zangvereeniging Orelio
gegeven werd. Opgevoerd werd
de opera-comique „Marion de
Marketentster", en de wijze waar
op de 3 bedrijven afgewerkt wer
den, verdient alle lof. Het gehee
stond onder leiding van de di
rectrice van Orelio, mevrouw
Moerdijk—van der Swalm, die
zeker ook ruimschoots haar deel
had in het stormachtig applaus
dat vooral in het slotstuk losbrak
Het stuk, spelende in een dorp
in de Vendée en voorstellende
episode's gedurende de conventie
van 1792, bood talrijke treffende
tafereelen, die meermalen het
dramatische nabij kwamen, waar
bij de fraaie costumeering een
schilderachtigen aanblik bood
De koren maakten een zuiveren
indruk, waarbij het orkest op
lofwaardige wijze aansloot.
Indrukwekkend was de figuur
van Bourdon, Sergeant bij het
volksleger, die zijn intrek had
genomen in de „Gouden Kruik
bij kastelein Fripon, waar diens
lieftallige dochter Julie al spoedig
liefdesbetrekkingen aanknoopte
met Jean, zoon van Bourdon.
Marion en haar pleegdochter
Mariëtte waren goede bekenden
bij de soldaten. Bij zekere ge
legenheid vertelde Marion aan
Bourdon het geheim, dat Mariëtte
omhuldedit kind toch was een
vondelinge. Op haar 18e jaardag,
die feestelijk zou gevierd worden
in de „Gouden Kruik", onthulde
zij haar pleegkind dit geheim
Graaf de Veaucourt kwam toen
in het spel en trachtte de soldaten
van het volksleger door verraad
te belagen, doch Julie hoorde van
deze voornemens en deelde dit
Bourdon mede, angstig als zi
was voor het gevaar, waarin ook
Jean verkeerde. Het verraad werd
dan ook verijdeld en de Veaucourt
gevangen genomen met zijn vol
gelingen. Ondertusschen was ook
Georg, neef van den graaf, bij
het volksleger ingedeeld en deze
vatte liefde op voor Mariëtte.
In het laatste bedrijf volgde de
ontknooping van het geval, dat
een zeer dramatisch slot dreigde
te worden, doch waarin de liefde
triomfeerde. Graaf de Veaucourt
werd volgens besluit van de
conventie tot den kogel veroor
deeld zijn aanhang begenadigd.
Marion vernam met diepe droef
heid het doodvonnis. Zij wilde
hem nog redden van den kogel,
nadat was onthuld, dat Mariëtte
de dochter was van den graaf,
wiens geliefde door smart reeds
was gestorven. Marion wilde
desnoods haar leven geven om
den graaf te redden, doch diens
poging om te ontvluchten, mis
lukte. Den schildwacht, die door
haar in het geval betrokken was,
wachtte ook niets anders dan de
kogel, doch Marion nam alles op
zich, bereid om haar leven -te
geven. Zoover kwam het echter
niet, want toen alles reeds hope
loos scheen, kwam een bode met
het bericht, dat graaf de Veau
court begenadigd was, evenals
alle anderen. Het slot bracht
allen in en door de liefde bij
elkaar en zeker kon hier getuigd
worden, zoowel wat inhoud als
uitvoering van het stuk betreft
Eind goed, al goed.
Het was een mooie en genot
volle avond, die zeker niet alleen
in den boezem van „Orelio",
maar ook bij de honderden aan
wezigen, die Het Centrum be
volkten, nog lang in aangename
herinnering zal blijven voortleven.
Toonstellienk
in nog wa
Dag Jacob 1
Aa dag WullemJe bin a
vroeg in Axel
Jao, de kleine jongers aden
m'n pupe gebroken. In mee sukke
dagen doe je niks anders as
roaken. Vooral mee-tie kouwe.
Wei je wè glooven Jacob, da 'k
noe ja, na de kerke bink van
eigen gewist maa da'k al die
daogen nie van de Sassiengen af
gewist bin
Soa jongen in bei je
dan nie naa de toonstellienk
gewist
Waffore toonstellienk??
A van kernienen en veugels.
Daa wist ik niks van. Dad-
ei toch nie in de krante gestaan
Netë, in d' Axelsche krante
nie, maar in die Roomsche krante
van brabant, te mensen da sei
Guust, wan anders zou 'k het
ook nie weter.
Da wou 'k maa zeggen,
wan Jacob, ik lezen a jaren d'
Axelsche krante, in daa gaan 'k
nie van af.
Jao maar ik oak nie oor
Wullem, wan alle dag soo'n groote
krante, da kan 'k nie bie ouwen.
In noe zeggen ze wè, da's ma
twee dubbeltjes op 'n weke, maar
ik zeggen maa, da's tien gullen op
'n jaar, in dan zoan tied as noe
Van eigen Jacob. Maa 'k
in toch spiet da'k het nie geweten
en, wan dan aa 'k toch wel ees
gaan kieken na die kernienen.
Op zukke dagen eije toch niks
om annen.
Jao, z'en 't nog uutgebelt
ook, maar da sui je nie ooren op
de Sassiengen, dienk ik, Wullem
Neeë, ma bei jie d'er ge
wist
Jawoor. Da waren mooie
beesten, jongen. Ik was er a,
toen 'topen giengJa, daa most
ik toch om lachen oor. Nie da
onze burgemeester et nie netjes
dee oor, daa viel niks van. Maa
't slot wasnoe verklaar ik de
tentoonstellienk geopend. In al
de deuren waren toe, terwielen
da de mensen die er waren,
allemaole a rondgekeken aden.
Dus ie most 'm nie mee open
doene.
Jao jongen, da gaad altied
zoa mee groote lui, die zeggen
't altied andersom. Kiek ma bie
feesten in de groote steeën, daa
ouwen z'n maal, maar ze drienken
vee meer dan eten.
Maa da zeg ik nog ees, daa
waren vee beesten en mooie ook,
vooral kernienen.
Jao, ze zeggen dat dad ook
sport is.
Van eigens is da sport. Maa
noe moe je nie dienken, dat die
kernienen gaan voetballen of zoa.
Art loopen zou nog gaon, mee 'n
schot agel achter udder ielen.
Maa die veugels, die kunn
toch vliegen
Ja, ma reisduven waren er
nie gloof ik. In as die andere
mochten vliegen, mochten ze wè
'n bitje beter uutkieken, wan ze
keken allema zoo suf as 'n oen
der, net as 'n uu! op 'n klute.
Was 't er nog meer as oen-
ders en kernienen?
Jao, van da kleingoed, as
kanaries in duven. Sie jongen,
duven waren er eele mooie, net
of ze geteikend waren. Krappers
zoo groot als mn vuust, en pau-
staerten, afijn van allerleie en dan
kanaries, die waren der ook vee.
Daar is vee volk gewist oak
zeggen ze. De priezen iengen
der allema an, zoodus je kon
zien wie de beste aa. Maa daa
geef ik zoovee nie om, wan dad
is toch ma voor de kenners. En
die weten het onder mekare wè
te vinden, 'k Weet ook eelemaal
nie, oe of die rassen allema eeten,
wan da stiengen zuk' arige namen
op, da je der toch geen wies uut
kon. As er geen beest in zoo'n
kooie zat zou je nie ees weten,
waforen aje der in most zoeken,
een kernien of een kanarie.
Bè zoo jongen, ja 't is een
aarigen tiet. Die kérels en op
z'n besten na schole gegaan en
ze praten van allerlei talen.
Ja, das waar, ma wa't be-
teikent, da weten ze somtemets
ook nie, dat gloof je wè van me
wed ik
Maa ja, jongen, as 't nie
vremd is tegenwoorig, deugt
nie.
Maar ik gaan deu oor en
zien da'k 'n pupe kriegen, wan
t is vee te koud om zoo lange
te staan.
J'ei gliek jongen. Alli de
ïroetenisse tuus oor.
Dankje, van 'sglijken oor.
Ter wille van Jacob en Wullem,
die toch geen prijs stellen op den
volledigen uitslag, melden we dan
hier enkele prijswinners
Afd- konijnen.
Witte Vlaamsche Rauzen»
