Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 64.
DINSDAG 15 NOVEMBER 1938
54** Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure.
Duitschland
Met verontwaardiging, zoo niet
met angst, wordt haast iedereen
vervuld als menden naam Duitsch
land hoort of ziet. De gebeurte
nissen in dat land en in Zuid-
Oost-Europa gedurende de laatste
weken wijzen erop, dat men daar
zoo wat voor niets staat. Het is
voor de Westerlingen van Europa,
die nu een 20-tal jaren weer ge
woon zijn geworden in vrede te
leven, geen wonder, dat men met
eenigen angst we bedoelen
natuurlijk de bevolking in 'tal-
gemeen - nagaat, wat Rijks
kanselier Hitier doet en doet uit
voeren, omdat eigenlijk iedereen
daarbij denktZulk werk kan niet
tot vrede leiden.
En inderdaad moet men al zeer
lankmoedig of machteloos zijn om
goedkeurend stil te staan bij de
verovering van giondgebied, zoo
als men dat in Duitschland onder
een zekeren vorm van rechtsgronc
meent goed te kunnen praten.
Enfin, zoolang men er maar
naar 't Oosten kijkt, blijft de bui
nog ver af. Zeker, dat klinkt
eigenlijk egoïstisch. Maar toch
is het dat niet heelemaal. Want
men moet in aanmerking nemen,
dat als Hitler met zijn aanhang
zijn gebied in 't Westen zou wil
len uitbreiden, dat zulks dan niet
zonder oorlogsvoeren zou gaan
En nu kan men wel denken
Liever alles dan oorlog. Maar
vast staat wel, dat ook de groote
Westersche mogendheden dat niet
stilzwijgend zouden aanzien en er
geen Chamberlain zou zijn om de
zaak in een conferentie te sussen
met als gevolg een verdeeling van
Nederland en koloniën en idem
van België.
Hoe veel echter ook het ver
trouwen in de laatste weken is
geschokt ten aanzien der verkla
ringen, die van Duitsche zijde
komen, zooveel kunnen we in-
tusschen nog wel gelooven, dat
daar voorloopig nog geen plannen
bestaan, om Nederland aan te
tasten. Maar al is er dan die
FEUILLETON
(Duitsche vertaling).
-n.
Zij sag tot hem op. In de uit
drukking dier onschuldige, blauwe
oogen lag onwankelbare, trouwe
lietde en innige vreugde na door
stanen angat om hem, die aan
zoovele gevaren was blootgesteld
geweest.
Hy verzocht om den eersten en
den laatsten dans daarna moest
hy plaats maken voor andere offi-
oieren, die met veel woorden en
complimenten om haar balboekje
vroegen. Ook Hasso was er bij.
Den eotilion al weggeschon
ken vroeg hij verbaasd. Waar
om heb je dien dans niet voor
ffljj opengehouden,
Omdat je er niet om ge
vraagd hebt I klonk het kortaf
terug.
Hij sloeg een blik in haar bal
boekje.
Gerrald las hij Dat
sal toch wel V o n Gerrald moe
ten zijn P
Neen, seide Marie, nog al
tijd even kortaf. Myubeer Gerrald.
Ah JflU», dia geheimzinnige
verwachting, toch ontbreekt er de
de sympathie voor Duitschland,
zoolang er dingen gebeuren, waar
over de wereldpers met afschuw
schrijft.
De groote dagbladen in Enge
land, Frankrijk, Amerika en in de
kleinere landen melden kolommen
over de vernielingen, welke aan
de groote Joodsche zaken in de
Duitsche steden systematisch wor
den aangebracht als gevolg van
een evenmin te verdedigen mis
daad.
Maar zij het dan dat aan de
plaatselijke troebelen nog geen
politieke beteekenis van interna
tionalen aard is te hechten, dan
blijft daar nog hetgeen Hitler in
zijn redevoeringen heeft uitgespro
ken. Men had gerekend op vre
delievende klanken, maar men is
weer teleurgesteld. En daardoor
wijkt het vertrouwen, als de kan
selier zegt te streven naar vrede.
Met het woord en de pen doet
men in Duitschland nog even als
20 jaar geleden, d.w.z. de zaak
verdraaien en omkeeren.
Als men in Engeland zegt, we
moeten niet alle vertrouwen schen
ken, maar Duitschland in de gaten
houden, dan zegt Hitier: Zie je
wel, dat men in Engeland een
oorlog tegen ons wil.
Er is geen sprake van, dat
menschen als Churchill een oor
log tegen Duitschland zouden
willen ontketenen. En daarom is
het heel jammer, dat de Führer
telkenmale redevoeringen houdt,
welke allerminst geschikt zijn om
dit wantrouwen te ontzenuwen.
Inplaats van op Churchill te schel
den, had hij beter Daladier en
Chamberlain kunnen bijvallen en
de pogingen van deze staatslieden
om tot verzoening te komen, ook
in zijn openbare toespraken, steu
nen. Blijkbaar vergeet de Duit
sche Führer, dat het wantrouwen,
dat hun zoo ergert, niet bepaald
heelemaar zonder grond is, dat
hij enkele dingetjes heeft gedaan,
welke het maar al te verklaarbaar
maken.
De „Daily Telegraph", een zeer
gematigd conservatief blad, noemt
het ronduit een verzuim, dat
Hitier het niet noodig vond een
vriendelijk antwoord te geven op
de jongste redevoering van Cham
berlain en zulks te meer, omdat
Chamberlain Hitler persoonlijk
genoemd heeft en nadrukkelijk op
de mogelijkheden wees van het
accoord vau München, met woor
den, die niet slechts van conver.-
tioneele hartelijkheid waren. De
beantwoording van deze gevoe
lens, aldus het blad, zou meer
zijn geweest dan een eenvoudige
beleefdheid jegens Chamberlain.
Zij zou bijgedragen hebben tot
versterking van de hoop op toe
nadering die, in het bewustzijn
van een groot aantal Engelschen,
nog steeds om de eerste plaats
strijdt met het gevoel van scep-
timisme, dat een gevolg is van
de gebeurtenissen in midden-
Europa. Hitier, zoo schrijft het
blad verder, moet omtrent den
geest en de gevoelens in dit land
wel zeer slecht op de hoogte zijn,
als hij gelooft, dat er eenig ver
antwoordelijk deel van de open
bare meening is, dat een aanval
op Duitschland wenscht of voor
stelt. Het is mooi, dat wij de
herhaalde verzekering van Hitier
hebben, dat hij een man van den
vrede is, doch het is te vreezen,
dat noch de toon, noch de inhoud
van zijn rede te Weimar bevor
derlijk zijn voor de goede ver
standhouding tusschen de volken,
in het bijzonder in een tijd als
deze.
De Jodenvervolging.
Het is bekend, dat een Jood
sche jongen van 17 jaar in Parijs
een revolveraanslag heeft gepleegd
op den Duilschen gezantschaps-
raad, Von Rath, welke aan zijn
verwondingen is overleden. We
herhalen dit is niet te verdedigen,
ook al is het dat zoo'n jongen
zich wilde wreken op wat zijn
rasgenooten en zijn ouders van
het Duitsche regime ondervonden.
Maar, dat de stemming over
die afkeurenswaardige daad zoo
danig werd opgezweept, dat op
een bepaalden lijd in verscheidene
groote steden en op bevel de
Joodsche winkels werden geplun-
MoleDprins, op wien alle dames
verliefd zijn. Maar met dien
koopman zonder rang of titel wil
e toch den cotillon niet dansen,
Marie
Ik heb mynheer Gerrald
den cotillon beloofd en zal dien dus
met hem dansen.
Heel aardig 1 Ben ik daar
voor van Frankfort gekomen
k dacht, dat 't vanzelf sprak, dat
je den cotillon voor my zoudt
bewaren voorat engageeren doe
k nooit, dan is men gebonden en
dat geett later ergernis. Ja, zie
'a, ik dans den cotillon gewoon
lijk nooit, de dames maken zich
zoo licht illusies, maar met jou
had ik het toch gewaagd, jy bent
immers mijn Dichtje en wat
e nog worden kunt
Hij kneep het eene oog dicht,
trok veelbeteekenend de schouders
op en vervolgde
Ei.fln, met dien vent zal het
wel te vinden wezen, je hebt er
zelf ook al spijt van. Waar is
die Molenbeld
Ik ben tot nw dienst, myn
heer Gerrald zeide Marie, ep
hetzelfde oogenblik Theobald toe-
achende. fin zonder den ver-
blaften graaf met een blik te
verwaardigen, liep sjj een den
arm van den huiarenefïieier heen,
»Heil Dir im Siegerbranzt,
klonk het van 't orkest.
Ach zoo, die is 't dus I dacht
Hasso. Met hem zal ik 't wel
klaar spelen. Allocs done een
moleoaar Toen wendde hij zijn
schreden naar het buffet.
Intusschen schaarde Theobald
zich met zijn danseres in de Po
lonaise. Als een byeDzwerm gons
de en lachte de golvende menigte
om hem heen. Hij boog zijn hootd
naar Marie toe.
Hebt gij geen woord van
verwelkoming voor mij vroeg
hij met bewogeD stem. Was die
groene kraDs uit de verte de eeni-
ge groet, dien gij over hebt voor
deD terugkeerenden strijder?
Zij zag hem met een vastbe
raden blik in de oogen.
Ik weet geen woorden, die
zooveel, vreugde, geluk en dank
baarheid kannen uitdrnkken.
Dus hebt ge aan my gedacht,
Mariedus heb ik je reiDe
befde, die my heilig was, doch
die ik meende verbeurd te hebben,
behouden fluisterde hij haar toe,
met hartstochtelijke teederheid in
zijn stem. Ik had my ons weder
zien anders voorgesteld, niet om
ringd door de pracht en luid
ruchtigheid eener balzaal, door
honderden nieuwsgierige oogen
c"erd en geruïneerd, is eveneens
te betreuren, als een uitvloeisel
van haat, die leidde tot verzet en
wanhoop, zoodat tientallen een
eind aan hun leven maakten, om
dat ze tegen de ellende van dat
barbarisme niet opgewassen
waren.
Men moet echter niet alles ge
looven, wat de kranten schrijven,
zoo zegt men wel eens; en zoo
zegt men ook weer in Duitsch
land es ist nicht wahr.
Met name klinkt dat van Rijks
minister dr. Göbbels, die eerst de
Duitsche pers en den volgenden
dag de buitenlandsche journa
listen bij zich heeft laten roepen
en dan zich met kracht keerde
tegen de overdrijving.
Göbbels wees er op, dat na-
tionaal-socialisme en anti-semie
tisme één zijn. De Joodsche
kwestie, zoo zeide de minister,
zal in de eerstvolgende dagen en
weken geregeld worden langs den
weg van de wet. Wij zullen
trachten de kwestie op onze wijze
te regelendeze oplossing moet
echter komen, want het gaat om
een actueel probieem.
Göbbels ontkende, dat de rijks-
regeering het voornemen heeft om
van het Joodsche probleem een
internationale kwestie te maken.
Zij twijfelt er echter niet aan, dai
het probleem tenslotte op inter
nationaal gebied moet worden
geregeld.
Göbbels erkende de beroeps
eerlijkheid der buitenlandsche
journalisten, doch pretesteerde
tegen de insinuaties van zekere
buitenlandsche persorganen, vol
gens welke de anti-semietische
betoogingen georganiseerd zouden
zijn geweest. Tevens protesteerde
hij tegen insinuaties, volgens
welke Joodsche winkels zouden
zijn geplunderd, zonder echter te
verhelen, dat individueele geval
len van plundering zich hebben
kunnen voordoen. Ook ontkende
hij, dat de brandweerlieden niet
getracht zouden hebben de bran
den in de synagoges te blussche
en dat de politie niet tusschen
beide zou zijn gekomen.
De minister legde nadruk op
en ooren omgeven, maar dat mijr>
eerste gang Daar de woDing var
je moeder zou zyn, wie ik myn
hoogste levensgeluk wilde at-
smeeken.
Een enkele blik is haar ant
woord.
De dans scheidt hen een oogen
blik en als in een droom, glim-
acheod en met gebogen hootd,
treedt zy in de damesry.
In de afwisselende figuren vaD
den dans roepen bekenden haar
schertsende woorden toe en Ger
rald heeft dikwyls in 't voorbij
gaan de bem toegestoken handeD
te schudden, 't is hem Diet moge
lijk het overvolle hart lucht te
gevon. Eindelijk lost de artistieke
verwarring zich op, de krachtige
accoorden der marsehen gaaD over
in een luchtige walsmelodie en
als een wolk van fltdderende
vlinders zweven de paren in een
beveiligen chaos dooreen.
Theobald bracht zyn dame naar
baar moeder terug. Deze vroeg
hem naar zyn kwetsuur eD ot
hy nu weer geheel hersteld was,
naar do verschrikkingen van den
oorlog en den tyd, dien hy in
het veldhospitaal had doorgebracht,
en toen Marie door een nieuwen
eavalier werd weggehaald, lette
bjj sieh naait de oude dame neder
den wil om het probleem niet
met geweld, doch langs wette-
lijken weg op te lossen. „Ik
moet echter zeggen, aldus voegde
hij hieraan toe, dat onze houding
voor een groot deel zal afhangen
van de houding der Joden in het
buitenland. En de beste raad,
dien ik hun, in het belang van
hun geloofsgenooten kan geven,
is, gereserveerd te blijven,"
Joodsche bankiers
gearresteerd,
Havas meldt uit Berlijn
In Berlijn en omstreken zijn
talrijke Joodsche voormalige ban
kiers en advocaten in hun wo
ningen gearresteerd. In over het
algemeen welingelichte kringen
raamt men het aantal der arres
taties te Berlijn op ongeveer 700.
Te München bedraagt het aantal
gearresleerde Joden 1400, waarvan
er 700 naar het concentratiekamp
van Dachau zijn gebracht.
De correspondent te Berlijn
van de „N. Rott. Crt." meldt aan
zijn blad
Van de ongeveer 1800 Joodsche
winkels, welke te Berlijn zijn ge-
demoleerd, zijn er 1000 fn
„arische handen over gegeven.
De assurantiemaatschappijen
zijn thans aan het optellen hoe
veel de officiëel aangemoedigde
vernietiging van Joodsche eigen
dommen in geheel Duitschland
heeft gekost. De schade te Ber
lijn alleen wordt geschat op der
tien millioen mark. Vele Duit-
schers, die de vernieling gade
sloegen, zullen zich verbaasd af
gevraagd hebben of dit wel het
land was waar „strijd tegen ver
spilling" de leuze is. De Duit
sche verzekeringsmaatschappijen
wachten het besluit af van den
minister van oecoiomische zaken,
dr. Funk, of zij de geweldige
schadeloosstellingen wel behoe
ven uit te betalen en de buiten
landsche assurantiemaatschap-
Pijen zullen het Duitsche voor
beeld volgen.
In menig opzicht was het be
staan den Jood in Duitschland
reeds onmogelijk gemaakt. Maar
nu wordt het werk voltooid.
en vertelde haar van zijn weder
varen, van dien bloedigen veldslag
«n zyn wederzien met Heloïse.
Een hnivering ging haar door de
leden. Zij deed hem vraag op
vraag en zyn gelaat gloeide, toen
die trotsehe lippen hem met het
eerekrnis op zyn borst geluk-
wPDsehteD.
Von Raven slenterde intnsschen
door de zaal. Hij verveelde zich.
Hij had een toertje gedanst met
en kleine blondine, die hij in
B rankfort had leeren kennen,
daarna bad hij de dames een
heetje gemonsterd eD nn zocht hij
Gerrald, met wieD hij dat zaakje
betrfffende deD cotillon even wilde
opknappen. Hy zb§ hem juist
van barones Rotterswyl afseheid
nemen en van dat oogenblik wilde
hy gebruik maken. Hasso liep
haastig de zaal door en stond
weldra naast den jongen off eier.
Pardon, mynheer, u zijt, als
ik mij niet vergis, mijnheer Ger
rald vroeg hij op nederbuigenden
toon. Ik beu graaf Von Raven
van Raveneck.
Theobald boog. »Es wat ver
schaft mij de eer
(Word» vervolgd).
COURANT
44)