Nieuws- en Advertentieblad
voor Z e e u w s c h - Vlaanderen,
EEN GIFIMENGSTER
No. 11
DTNSD I 0 MEI I 938
54«* .Jaarg.
m
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
-A
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DKUKKER-UlTüEVER
ADVERTENTIÊN van 1 tot 5 regels 6U Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Daitscliland en Italië.
De Duitsche pers geeft te ken
nen, dat wat ook wordt medege
deeld omtrent de besprekingen
tusschen Mussolini en Hitier, er
geen sprake is van een militair
bondgenootschap of militaire sa
menwerking.
Zoowel te Rome als te Berlijn
is men van oordeel, dat zoowel
het vormen van „blokken" als
van militaire bondgenootschappen
niet dienstig is, omdat dergelijke
allianties, hoe dan ook, steeds
wijzen op belhgerente actie. Noch
het welzijn van de wereld, noch
dat van Europa is bij dergelijke
methoden gebaat. Er zijn andere
middelen van vreedzaam karakter
om kracht bij te zetten aan de
gerechtvaardigde eischen van
groote Europeesche mogend
heden, die tot dusverre veron
gelijkt zijn.
De bladen geven voorts nog te
kennen, dat Italië niet geïnteres
seerd is bij het probleem van de
Sudeten-Duitschers en stelt het
belachelijke aan het licht van in
het buitenland gepubliceerde be
richten, dat de as Rome—Berlijn
een verzwakking zou hebben
ondergaan.
Als gevolg van de jongste ge
beurtenissen zijn Duitschland en
Italië buren geworden en de Fün-
rer heeft Mussolini schriftelijk de
onschendbaarheid van de Brenner-
grens gegarandeerd.
Er is mets, dat een verwijdering
tusschen beide landen zou kunnen
veroorzaken. De politieke be
langen van twee staten, die, hun
innerlijke kracht ten spijt, van de
rijkdommen der wereld zijn afge
sneden, blijven bestaan en zij
zullen deze belangen, dank zij
hun samenwerking, op doeltref
fende wijze kunnen behartigen.
Daarnaast hebben beide landen
elk afzonderlijke interessen. Daar
is bijvoorbeeld de Middeljandsche
Zee, waaroij Duitschland niet ge
ïnteresseerd is. Het Britsch-Ita-
liaansche accoord wordi te Berlijn
verwelkomd als een element, dat
kan bijdragen tot internationale
ontspanning. Aan den anderen
kant zal er nimmer iets zijn in
de kwestie der Sudeten-Duit
schers, waarbij Italië direct be
trokken is. Ten slotte zijn er
zones, waar Duitsche en Italiaan-
sche invloeden elkander ontmoe
ten. Daar zal gemakkelijk door
besprekingen een compromis be
reikt kunnen worden.
Het Daltschfl koloniale vraagstuk.
In de J mrnal des Debats schreef
Pierre Bernus„Zijn huidige
positie legt Italië een groote ver
antwoordelijkheid op. Het zal
vooral van Italië afhangen, dat
Duitschland niet tot nieuwe daden
van overweldiging overgaat. Om
dit te voorkomen, moet men het
echter geen nieuwe kluiven toe
werpen. Volgens inlichtingen,
welke ernstig schijnen te moeten
worden opgevat, zou Italië aan
Duitschland voorstellen, weldra
het koloniale vraagstuk op het
tapijt te brengen. Gelooft het,
dat dit een middel zou zijn om
Duitschland's actie in Midden-
ïuropa te vertragen Als dat
het geval is, begaat het een groote
vergissing. Een bespreking van
het koloniale vraagstuk zou den
internationalen toestand slechts
verergeren. Wie kan zich inden
ken, dat Frankrijk en Engeland
Afrikaansche landstreken zouden
uitleveren aan een Duitschland,
dat zich zoo juist van Oostenrijk
heeft meester gemaakt en dat
hierdoor nieuwe uitgangspunten
zou krijgen voor aanvallen ter
zee en te land Er kan geenerlei
koloniale concessie worden ge
daan aan een land, dat plannen
tot overheersching koestert en dat
zich in het hart van Europa heeft
overgegeven aan een aanval op
een buurman, met schennis van
de op zich genomen verplich
tingen".
De Spaansche burgeroorlog.
Volgens een verslaggever van
de „Daily Express", die eenigen
tijd in de omgeving van Valencia
heeft vertoefd, heerscht er onder
de bevolking aldaar een zeer
FEUILLETON
Uit liet Engelsch.
Het wezen der genade duldt geen
dwang
ontmoedigde stemming Men is
van oordeel, dat de republikeinen,
die de linksche linie aan het
front in Castellin verdedigen, voor
een hopelooze taak staan.
Een half millioen inwoners van
deze stad voelt aan, dat het einde
nadert. Met vrees en hoop wach
ten zij op het oogenblik, dat zij
eindelijk van de ellende van den
burgerkrijg, van oorlog, bommen
en dood verlost zullen worden.
De regeeringsambtenaren, die
niet in militairen dienst zijn, ver
laten meestal in de avonduren
met hun gezinnen de stad en
gaan naar Alicante, dat 160 KM.
ten Zuiden van Valencia ligt.
De eenige drie consuls, die nog
gebleven zijn, n.l. die van Enge
land, de V. S. en Frankrijk, heb
ben reeds alle toebereidselen ge
maakt, om op het eerste tetken
aan boord te gaan van een der
Britsche oorlogsschepen, die in
de omgeving patrouilleeren.
Volgens dezen verslaggever zou
er paniek en wanorde in de stad
heerschen, doch de censuur is
buitengewoon streng, zoodat het
zeer moeilijk is dergelijke be
richten naar het buitenland te
seinen.
Algemeen is men er van over
tuigd, dal indien Castellon zal
valien, de stad Valencia niet meer
te verdedigen zal zijn. De natio
nalistische vliegtuigen, die bijna
dagelijks beide steden bomoar-
deeren en er vele slachiuff^rs
maken, hebben de neerslacntige
stemming van de bevolking nog
vergroot.
Eigenlijk had Franco reeds heer
en meester van Castellon kunnen
zijn. Maar de colonne, die langs
de kust naar het Zuiden moet
oprukken, wacht op het einde
van de operaties in den sector
van Teruel, opdat men met beide
colonnes Castellon zal kunnen
aanvallen. Het slechte weer heeft
deze operaties echter aanzienlijk
vertraagd. Indien er een periode
van goed weer aanbreekt, zal
Franco zijn troepen binnen en
kele dager, naar Sagunto kunnen
laten oprukken en dan staat de
weg naar Valencia voor hen open.
De inwoners van Valencia wil
len den vrede, verzekert de cor
respondent ten slotte. Zij ver
langen naar voedsel. Zij wen-
schen te kunnen slapen, heel den
nacht lang, zonder telkens te
worden opgeschrikt door het ge
loei van de alarmsiienes en de
explosies van de bommen.
De nationalisten hebben Zater
dag onverwacht het offensief aan
de kust hervat en daarmede een
groot strategisch succes gebpekt.
Zij hebben namelijk de op zeven
K M. ten Zuiden van Alcala de
Chisbert gelegen heuvels bezet
en beheerschen thans de geheele
vlakte van Oropesa, die zien van
Alcala naar Oropesa u.tsirekt.
Laatstgenoemde plaats is nog
slechts 20 K.M. van Castellon
verwijderd en de nationalisten
zijn van oordeel, dat thans de
weg naar Castellon open ligt
voor hun verderen opmarsch.
De frontlijn der republikeinen
in de heuvels aan de kust was
naar het Noorden gericht en toen
verkenningsvliegtuigen dat hadden
vastgesteld, werd een flankaanval
ondernomen, die voor de rooden
een volkomen verrassing bleek te
zijn. Vooraf waren hun stellingen
reeds vijf maal achtereen vanuit
de lucht gebombardeerd, een
regen van kogels daalde neer,
boomen, die als dekking moesten
dienen, werden weggemaaid en
in den loop van den uag moesten
de republikeinen de meesle stel
lingen ontruimen. Toen bevel
tot een bajonetaanval op de laat
ste heuvels Werd gegeven, tracht
ten de regeeringssoldaten, zich
achter olijfboomen verscnuilend,
verschelden malen door de linies
hunner tegenstanders heen te
breken, doch in de achterhoede
nadden de nationalisten, machine
geweren en kanonnen opgesteld,
waardoor de aanvallers onver
biddelijk werden teruggedreven.
Verschillende berichten
In het dorp Vaaler bij Elverum
(Noorwegen) heeft een 28-jarige
boer in een aanval van krank
zinnigheid zijn vader en een
vriend doodgeschoten, alsmede
een politieman en den chauffeur
van den ziekenauto, waarmede
hij weggebracht zou worden.
Twee politiemannen en denzoon
van een politieman verwondde
hij ernstig met een mes. De
ongelukkige is doodgeschoten,
daar men hem niet kon over
meesteren.
Tengevolge van de ont
ploffing vrfn de stoomketel van
een locomotief in een Poolsche
fabriek van de maatschappij Sol-
vay zijn zes arbeiders gedood.
Een deel van het gebouw is
verwoest.
Een orkaan, gevolgd door
wolkbreuk heeft te A ttochië
groote schade aangericht. De
Orontes trad buiten haar oevers
tien huizen zijn ten gevolge van
den druk van het water ingestort.
Verscheiden inwoners werden
onder de puinhoopen begraven.
3uim twintig personen hebben
bij dit noodweer den dood ge
vonden.
Bij een zware brand in het
Oosten van Berlijn, zijn vier kin
deren om het leven gekomen.
In een steenkoolmijn bij de
stad Tuzla, in Bosnië, heeft zich
een mijngasoHtploffing voorge
daan, waarbij vier arbeiders zijn
gedood en drie anderen ernstig
zijn gekwetst.
Zaterdag heeft een aard
schok groote verwoestingen aan
gericht in het plaatsje Telica in
Nicaragua. Ook in de stad Leon
liepen sommige gebouwen ern
stige schade op.
Tijdens de groote autoraces
te Brooklands is de auto van
den Franschen coureur Paul in
brand gevlogen. Terwijl deze
trachtte te remmen en zich te
bevrijden, reed een andere wagen
op hem in. Beide auto's braken
door de omheining heen en reden
op het publiek in, waarbij negen
menschen werden gewond. Vijf
hiervan moesten naar het zi ken-
huis worden vervoerd. Va i twee
hunner is de toesta d er..sitg.
(Wordt voigdj,
AXELSC
COURAN
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
In den morgen van het levenwerk
op den middaggeejt raadt
aan den levensavondbid.
Men zou het hem aanrekenen, dat
hij de zitting dermate had geleid, dat
er geen eenstemmigheid was verkregen.
Het kwam er nu voor hem op aan,
zijn hoofd koel te houden en al zijn
overredingskracht te geöruiken, om
een heel ding, misschien wel een on
mogelijkheid die twee gezworenen
„om te praten".
Toen hq hiermede bezig was, voelde
juffrouw Nora Norwich plotseling,
tegen wil en dank, een eerlijke be
wondering voor den man, dien si
reeds heimelijk,.diep in haar hart, had
gebrandmerkt als mijnheer Windwijzer.
Hij vleide, hq streelde, hQ smeekte, hi
betoogde, en deed tenslotte een ernstig
beroep in bewoordingen, die me
vrouw Howard tot hevig snikken in
haar zakdoek brachten op ïeis, dat
eigenlijk niet bestond, namelijk het
gevoel van mededoogen en mannelijke
deernis van de twee weerspannige
juryleden. En hq haalde, hoogst ïn-
di uk wekkend voor al de andere ge
zworenen, de woorden aan, die, zeoais
hq hun in herinnering bracht, waien
van „onsterfciQken Snakespeare" I
Zq drupt als zachte regen van
omhoog
Op wat laag Is: dubbel zegent zq
Zq zegent wie haar geeft, als wie
haar Irrflpr
Ze Is 't machtigst inde macht ger.*)
Doch deze treffende woorden hadden
niet de nunste uiiwerklng op de beide
Halsstarrige juryleden. Toen deed de
voorzitter, wat hq later aan de be
wonderende en liefhebbende mevrouw
Leroy Motspur beschreef, als zqngroote
„troef". Op een ernstigen, veelbetee-
Kenenden toon merkic hq op, alsof het
hem plotseling iuvlel, dat rechter
Lenlson sterk tegen een verdeelde uit
spraak was en dat hy de jury dan
ongetwqfeid sou nopen de raak te
herzien en opnieuw te overwegen.
Stellig zoudep er nog heel wat uren
gemoeid zqn voor de besprekingen in
deze sombere en nu bedompte kamer.
En, terwqi de voorzitter dit laatste
argument handig uitspeelde, drong het
bq Nora Norwich met 'n gevoel van
verwondering door, dat gedurende die
lange, tergende uitpluizerq de eenige
naam, die heel niet was genoemd,
ofschoon natuuriqk verscheidene zqde-
llngsche wqztgingen naar haar ver
klaringen waren gemaakt, was die van
de vrouw, die haar enkel en alleen van
allen die in hel proces betrokken
waren, fatsoeniqk en achtenswaaidig
had toegeschenen, namclyk Adelaide
Strain.
Qc-durende de lange besprekingen in
de jmykamer onderging de vrouw,
wier naam geen enkele maal door een
Van de gezworenen was genoemd, een
U i ,De Koopman »snVen«ttë",
yirtsllng van dr. Edw. B. Koster.
aoo mogeiqk nog vreeseiqker foltering,
dan de beklaagde, die wachtie, tot aq
zou worden bmaengebraent om de
uiispraak ie hooren. Adelaide Stram
en Jack Mintlaw waren de eenige
menscneu op de wereld, die innig
medelQden met haar hadden, want Eva
was een eenig kind geweest en haar
weinige verre Oloedverwanten hadden
in de laatste weken maar één wensen
getoond, nameiqs: elke betrekk.ng mei
haar te verbreken.
Gaen wonder dus, dat mevrouw
Sirain en kolonel Mintlaw zich zoo
nauw by elkander hadden aangesloten
zy, de toegewQde vriendin van de
Pcscnuidigde, Jack Mintlaw, de
man die E'a R yj.in oprecat liefhad
en die vrymoeuig. misschien wel wat
onberaden had verklaard, dat het zqn
bedoeling was, haar te trouwen, ingeval
zy werd vrygesproken. zq dan bereid
zou *yn, hem geiukkig te mdren, door
zyn viouw te worden. En nu zeifs,
in zqn angstige spanning was er piaats
In het warme hart van den Canadees
van oprechte sympathie en deernis met
Eva's oudste vriendin, die hq tqdens
den loop van het geding met groote
bezorgdheid bad gadegeslagen.
Dien morgen, toen zy het treffende,
nieuwe geiuigems had afgelegd over
dai wonderlyke geval, wat ten sloite
onoer de menschen bekend was ge-
I worden ais „de geheimztnn ge voet-
Stappen", had n| gemeenu, dat ze te
ziek was, om in de bank piaats te
nemen. G oote bewondering had hq
gehad voor de ovei winning van des
geest op het lichaam, waarvan zy zulk
een heldhaftige proef had gegeven, en
die overwinning had haar in slaat ge
steld, de Waardevolle verklaring te
geven, welke, soa i|9 wist, volgsns het
oordeel van verscheidene knappe rechts
geleerden, de procureui-gcaoaal mee
gerekend, Eva Raydun bet teven zou
icdden. Ei daaioy was zy kamt, zeif-
beheersent, ougenscnyniyk zelfs vui-
sireki onpariyuig geweest, gedurende
net strenge kruisverhoor, dat was
gevolgd op haar nieuw feiutgenis.
Nadat mevrouw Strain uit de ge
tuigenbank was gelateu, nad Mintlaw
geiracht, haar te overiuigea dat zy
beter deed het rechiagebouw te ver-
latenmaar daar wnue zq niet van
hooren. Zy had echter een eigenaar
dige voorwaarde weien te bedingen
nameiqk dat haar zoonije, de kleine
Gmy in gezelschap van een der jonge
nmponderwyzeis van zyn scnool, dien
laaisien morgen in de grouie haii van
het Old Bailey gerechtshof muent ko
men. Voigeus hei oordeel van Mint
law was dat met aiieen een Duuen
mssige, maar ook een wei wai onbe
hoorlijke wensen. Doch ny was diep
getroffen geweest, toen zy hem had
verteld, dat het Dyzyn van haat kind
haar zou sterken om de uitspraak aan
te hooren, hoe die ook mocht luiden
En in de laatste twee uren, nametyk
nadat de juty ia de raadskamer was
gegaan en hy, Mintlaw, met Adelaide
Strain wat op en neer was gaan luopen
in de hall, zegende hy net moederlijke
gevoel, dat om naar kind had gevraagd
want de vrouw verkeeide met ailten
lichameiyk, maar ook gcesteiqk in een
zeer aagsiwekkendeu staat. Nu en dan
gingen zy en Mintlaw naar de piek
waai de kieme jongen en de jeugdige
vriend, zelf met veel meer aan een
i jongen, samen zaten en dan klaarde
mevrouw Strams doodsBieek gelaat
weer wat opj éénmaal laenta zfl teifs
tot Qilly Maar wansier kt! twaeutl.
zq en Mintlaw. weer opliepen, tusschen
de onverschillige menigte, ging haar
hand somwqien naar haar borst en
naar baar keel, aisof de benauwende
druk baar te machtig werd.
Bevend van trots bracht Mndawin
herinnering, hoe goed Eva R ydon
zich dezen en den vortgen dag genou-
den had G;en enkel oogenblik was
zq geswient voot haar vreeselyke
kwelling. Zelfs toen zq de beschu!-
dlgdenbank verliet, em de unspraak
af te wachten, had zq hem een ont
róerenden blik vol dankbaarheid tot-
gezonden en hadden zich haar hieeke,
vastberaden lippen tot een fltuwen
glimlach geplooid.
Het was voor hem een groote troost,
dat bqna aden. die In nauwe aanraking
met Eva waren gekomen, in de ellen
dige weken, die waren verloopen
tusschen den dag, waarop zq was
aangehouden, verdacht van moord op
haar echtgenoot, tot de opening van
haar proces, in haar onschuld waren
gaan geiooven.
Voor Mintlaw zelf leverden de feiten
met betrekking tot Birtley R.ydons
geheimzinnigen dood niet de minste
moeiiqkheid of raadselachtigheid op.
Het stond bq hem onwrikbaar vast,
dat de tuinmansjongen, A nos Purcell,
gedreven door een soort heimeiqae
wraakzucht, welke jonge mannen en
vrouwen van zqn stand dikwqts koes
terden den man om het teven had
gebrach', die gepoogd had zyn err-
lyken naam te bezwalk n, hei eenige
waardevolle bezit vaa zoo'n jongen,