Nieuws- en Advertentieblad voor Z e e u w s c h - Vlaanderen, EEN GIFIMENGSTER No. 11 DTNSD I 0 MEI I 938 54«* .Jaarg. m J. C. VINK - Axel. Buitenland. -A Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DKUKKER-UlTüEVER ADVERTENTIÊN van 1 tot 5 regels 6U Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Daitscliland en Italië. De Duitsche pers geeft te ken nen, dat wat ook wordt medege deeld omtrent de besprekingen tusschen Mussolini en Hitier, er geen sprake is van een militair bondgenootschap of militaire sa menwerking. Zoowel te Rome als te Berlijn is men van oordeel, dat zoowel het vormen van „blokken" als van militaire bondgenootschappen niet dienstig is, omdat dergelijke allianties, hoe dan ook, steeds wijzen op belhgerente actie. Noch het welzijn van de wereld, noch dat van Europa is bij dergelijke methoden gebaat. Er zijn andere middelen van vreedzaam karakter om kracht bij te zetten aan de gerechtvaardigde eischen van groote Europeesche mogend heden, die tot dusverre veron gelijkt zijn. De bladen geven voorts nog te kennen, dat Italië niet geïnteres seerd is bij het probleem van de Sudeten-Duitschers en stelt het belachelijke aan het licht van in het buitenland gepubliceerde be richten, dat de as Rome—Berlijn een verzwakking zou hebben ondergaan. Als gevolg van de jongste ge beurtenissen zijn Duitschland en Italië buren geworden en de Fün- rer heeft Mussolini schriftelijk de onschendbaarheid van de Brenner- grens gegarandeerd. Er is mets, dat een verwijdering tusschen beide landen zou kunnen veroorzaken. De politieke be langen van twee staten, die, hun innerlijke kracht ten spijt, van de rijkdommen der wereld zijn afge sneden, blijven bestaan en zij zullen deze belangen, dank zij hun samenwerking, op doeltref fende wijze kunnen behartigen. Daarnaast hebben beide landen elk afzonderlijke interessen. Daar is bijvoorbeeld de Middeljandsche Zee, waaroij Duitschland niet ge ïnteresseerd is. Het Britsch-Ita- liaansche accoord wordi te Berlijn verwelkomd als een element, dat kan bijdragen tot internationale ontspanning. Aan den anderen kant zal er nimmer iets zijn in de kwestie der Sudeten-Duit schers, waarbij Italië direct be trokken is. Ten slotte zijn er zones, waar Duitsche en Italiaan- sche invloeden elkander ontmoe ten. Daar zal gemakkelijk door besprekingen een compromis be reikt kunnen worden. Het Daltschfl koloniale vraagstuk. In de J mrnal des Debats schreef Pierre Bernus„Zijn huidige positie legt Italië een groote ver antwoordelijkheid op. Het zal vooral van Italië afhangen, dat Duitschland niet tot nieuwe daden van overweldiging overgaat. Om dit te voorkomen, moet men het echter geen nieuwe kluiven toe werpen. Volgens inlichtingen, welke ernstig schijnen te moeten worden opgevat, zou Italië aan Duitschland voorstellen, weldra het koloniale vraagstuk op het tapijt te brengen. Gelooft het, dat dit een middel zou zijn om Duitschland's actie in Midden- ïuropa te vertragen Als dat het geval is, begaat het een groote vergissing. Een bespreking van het koloniale vraagstuk zou den internationalen toestand slechts verergeren. Wie kan zich inden ken, dat Frankrijk en Engeland Afrikaansche landstreken zouden uitleveren aan een Duitschland, dat zich zoo juist van Oostenrijk heeft meester gemaakt en dat hierdoor nieuwe uitgangspunten zou krijgen voor aanvallen ter zee en te land Er kan geenerlei koloniale concessie worden ge daan aan een land, dat plannen tot overheersching koestert en dat zich in het hart van Europa heeft overgegeven aan een aanval op een buurman, met schennis van de op zich genomen verplich tingen". De Spaansche burgeroorlog. Volgens een verslaggever van de „Daily Express", die eenigen tijd in de omgeving van Valencia heeft vertoefd, heerscht er onder de bevolking aldaar een zeer FEUILLETON Uit liet Engelsch. Het wezen der genade duldt geen dwang ontmoedigde stemming Men is van oordeel, dat de republikeinen, die de linksche linie aan het front in Castellin verdedigen, voor een hopelooze taak staan. Een half millioen inwoners van deze stad voelt aan, dat het einde nadert. Met vrees en hoop wach ten zij op het oogenblik, dat zij eindelijk van de ellende van den burgerkrijg, van oorlog, bommen en dood verlost zullen worden. De regeeringsambtenaren, die niet in militairen dienst zijn, ver laten meestal in de avonduren met hun gezinnen de stad en gaan naar Alicante, dat 160 KM. ten Zuiden van Valencia ligt. De eenige drie consuls, die nog gebleven zijn, n.l. die van Enge land, de V. S. en Frankrijk, heb ben reeds alle toebereidselen ge maakt, om op het eerste tetken aan boord te gaan van een der Britsche oorlogsschepen, die in de omgeving patrouilleeren. Volgens dezen verslaggever zou er paniek en wanorde in de stad heerschen, doch de censuur is buitengewoon streng, zoodat het zeer moeilijk is dergelijke be richten naar het buitenland te seinen. Algemeen is men er van over tuigd, dal indien Castellon zal valien, de stad Valencia niet meer te verdedigen zal zijn. De natio nalistische vliegtuigen, die bijna dagelijks beide steden bomoar- deeren en er vele slachiuff^rs maken, hebben de neerslacntige stemming van de bevolking nog vergroot. Eigenlijk had Franco reeds heer en meester van Castellon kunnen zijn. Maar de colonne, die langs de kust naar het Zuiden moet oprukken, wacht op het einde van de operaties in den sector van Teruel, opdat men met beide colonnes Castellon zal kunnen aanvallen. Het slechte weer heeft deze operaties echter aanzienlijk vertraagd. Indien er een periode van goed weer aanbreekt, zal Franco zijn troepen binnen en kele dager, naar Sagunto kunnen laten oprukken en dan staat de weg naar Valencia voor hen open. De inwoners van Valencia wil len den vrede, verzekert de cor respondent ten slotte. Zij ver langen naar voedsel. Zij wen- schen te kunnen slapen, heel den nacht lang, zonder telkens te worden opgeschrikt door het ge loei van de alarmsiienes en de explosies van de bommen. De nationalisten hebben Zater dag onverwacht het offensief aan de kust hervat en daarmede een groot strategisch succes gebpekt. Zij hebben namelijk de op zeven K M. ten Zuiden van Alcala de Chisbert gelegen heuvels bezet en beheerschen thans de geheele vlakte van Oropesa, die zien van Alcala naar Oropesa u.tsirekt. Laatstgenoemde plaats is nog slechts 20 K.M. van Castellon verwijderd en de nationalisten zijn van oordeel, dat thans de weg naar Castellon open ligt voor hun verderen opmarsch. De frontlijn der republikeinen in de heuvels aan de kust was naar het Noorden gericht en toen verkenningsvliegtuigen dat hadden vastgesteld, werd een flankaanval ondernomen, die voor de rooden een volkomen verrassing bleek te zijn. Vooraf waren hun stellingen reeds vijf maal achtereen vanuit de lucht gebombardeerd, een regen van kogels daalde neer, boomen, die als dekking moesten dienen, werden weggemaaid en in den loop van den uag moesten de republikeinen de meesle stel lingen ontruimen. Toen bevel tot een bajonetaanval op de laat ste heuvels Werd gegeven, tracht ten de regeeringssoldaten, zich achter olijfboomen verscnuilend, verschelden malen door de linies hunner tegenstanders heen te breken, doch in de achterhoede nadden de nationalisten, machine geweren en kanonnen opgesteld, waardoor de aanvallers onver biddelijk werden teruggedreven. Verschillende berichten In het dorp Vaaler bij Elverum (Noorwegen) heeft een 28-jarige boer in een aanval van krank zinnigheid zijn vader en een vriend doodgeschoten, alsmede een politieman en den chauffeur van den ziekenauto, waarmede hij weggebracht zou worden. Twee politiemannen en denzoon van een politieman verwondde hij ernstig met een mes. De ongelukkige is doodgeschoten, daar men hem niet kon over meesteren. Tengevolge van de ont ploffing vrfn de stoomketel van een locomotief in een Poolsche fabriek van de maatschappij Sol- vay zijn zes arbeiders gedood. Een deel van het gebouw is verwoest. Een orkaan, gevolgd door wolkbreuk heeft te A ttochië groote schade aangericht. De Orontes trad buiten haar oevers tien huizen zijn ten gevolge van den druk van het water ingestort. Verscheiden inwoners werden onder de puinhoopen begraven. 3uim twintig personen hebben bij dit noodweer den dood ge vonden. Bij een zware brand in het Oosten van Berlijn, zijn vier kin deren om het leven gekomen. In een steenkoolmijn bij de stad Tuzla, in Bosnië, heeft zich een mijngasoHtploffing voorge daan, waarbij vier arbeiders zijn gedood en drie anderen ernstig zijn gekwetst. Zaterdag heeft een aard schok groote verwoestingen aan gericht in het plaatsje Telica in Nicaragua. Ook in de stad Leon liepen sommige gebouwen ern stige schade op. Tijdens de groote autoraces te Brooklands is de auto van den Franschen coureur Paul in brand gevlogen. Terwijl deze trachtte te remmen en zich te bevrijden, reed een andere wagen op hem in. Beide auto's braken door de omheining heen en reden op het publiek in, waarbij negen menschen werden gewond. Vijf hiervan moesten naar het zi ken- huis worden vervoerd. Va i twee hunner is de toesta d er..sitg. (Wordt voigdj, AXELSC COURAN Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. In den morgen van het levenwerk op den middaggeejt raadt aan den levensavondbid. Men zou het hem aanrekenen, dat hij de zitting dermate had geleid, dat er geen eenstemmigheid was verkregen. Het kwam er nu voor hem op aan, zijn hoofd koel te houden en al zijn overredingskracht te geöruiken, om een heel ding, misschien wel een on mogelijkheid die twee gezworenen „om te praten". Toen hq hiermede bezig was, voelde juffrouw Nora Norwich plotseling, tegen wil en dank, een eerlijke be wondering voor den man, dien si reeds heimelijk,.diep in haar hart, had gebrandmerkt als mijnheer Windwijzer. Hij vleide, hq streelde, hQ smeekte, hi betoogde, en deed tenslotte een ernstig beroep in bewoordingen, die me vrouw Howard tot hevig snikken in haar zakdoek brachten op ïeis, dat eigenlijk niet bestond, namelijk het gevoel van mededoogen en mannelijke deernis van de twee weerspannige juryleden. En hq haalde, hoogst ïn- di uk wekkend voor al de andere ge zworenen, de woorden aan, die, zeoais hq hun in herinnering bracht, waien van „onsterfciQken Snakespeare" I Zq drupt als zachte regen van omhoog Op wat laag Is: dubbel zegent zq Zq zegent wie haar geeft, als wie haar Irrflpr Ze Is 't machtigst inde macht ger.*) Doch deze treffende woorden hadden niet de nunste uiiwerklng op de beide Halsstarrige juryleden. Toen deed de voorzitter, wat hq later aan de be wonderende en liefhebbende mevrouw Leroy Motspur beschreef, als zqngroote „troef". Op een ernstigen, veelbetee- Kenenden toon merkic hq op, alsof het hem plotseling iuvlel, dat rechter Lenlson sterk tegen een verdeelde uit spraak was en dat hy de jury dan ongetwqfeid sou nopen de raak te herzien en opnieuw te overwegen. Stellig zoudep er nog heel wat uren gemoeid zqn voor de besprekingen in deze sombere en nu bedompte kamer. En, terwqi de voorzitter dit laatste argument handig uitspeelde, drong het bq Nora Norwich met 'n gevoel van verwondering door, dat gedurende die lange, tergende uitpluizerq de eenige naam, die heel niet was genoemd, ofschoon natuuriqk verscheidene zqde- llngsche wqztgingen naar haar ver klaringen waren gemaakt, was die van de vrouw, die haar enkel en alleen van allen die in hel proces betrokken waren, fatsoeniqk en achtenswaaidig had toegeschenen, namclyk Adelaide Strain. Qc-durende de lange besprekingen in de jmykamer onderging de vrouw, wier naam geen enkele maal door een Van de gezworenen was genoemd, een U i ,De Koopman »snVen«ttë", yirtsllng van dr. Edw. B. Koster. aoo mogeiqk nog vreeseiqker foltering, dan de beklaagde, die wachtie, tot aq zou worden bmaengebraent om de uiispraak ie hooren. Adelaide Stram en Jack Mintlaw waren de eenige menscneu op de wereld, die innig medelQden met haar hadden, want Eva was een eenig kind geweest en haar weinige verre Oloedverwanten hadden in de laatste weken maar één wensen getoond, nameiqs: elke betrekk.ng mei haar te verbreken. Gaen wonder dus, dat mevrouw Sirain en kolonel Mintlaw zich zoo nauw by elkander hadden aangesloten zy, de toegewQde vriendin van de Pcscnuidigde, Jack Mintlaw, de man die E'a R yj.in oprecat liefhad en die vrymoeuig. misschien wel wat onberaden had verklaard, dat het zqn bedoeling was, haar te trouwen, ingeval zy werd vrygesproken. zq dan bereid zou *yn, hem geiukkig te mdren, door zyn viouw te worden. En nu zeifs, in zqn angstige spanning was er piaats In het warme hart van den Canadees van oprechte sympathie en deernis met Eva's oudste vriendin, die hq tqdens den loop van het geding met groote bezorgdheid bad gadegeslagen. Dien morgen, toen zy het treffende, nieuwe geiuigems had afgelegd over dai wonderlyke geval, wat ten sloite onoer de menschen bekend was ge- I worden ais „de geheimztnn ge voet- Stappen", had n| gemeenu, dat ze te ziek was, om in de bank piaats te nemen. G oote bewondering had hq gehad voor de ovei winning van des geest op het lichaam, waarvan zy zulk een heldhaftige proef had gegeven, en die overwinning had haar in slaat ge steld, de Waardevolle verklaring te geven, welke, soa i|9 wist, volgsns het oordeel van verscheidene knappe rechts geleerden, de procureui-gcaoaal mee gerekend, Eva Raydun bet teven zou icdden. Ei daaioy was zy kamt, zeif- beheersent, ougenscnyniyk zelfs vui- sireki onpariyuig geweest, gedurende net strenge kruisverhoor, dat was gevolgd op haar nieuw feiutgenis. Nadat mevrouw Strain uit de ge tuigenbank was gelateu, nad Mintlaw geiracht, haar te overiuigea dat zy beter deed het rechiagebouw te ver- latenmaar daar wnue zq niet van hooren. Zy had echter een eigenaar dige voorwaarde weien te bedingen nameiqk dat haar zoonije, de kleine Gmy in gezelschap van een der jonge nmponderwyzeis van zyn scnool, dien laaisien morgen in de grouie haii van het Old Bailey gerechtshof muent ko men. Voigeus hei oordeel van Mint law was dat met aiieen een Duuen mssige, maar ook een wei wai onbe hoorlijke wensen. Doch ny was diep getroffen geweest, toen zy hem had verteld, dat het Dyzyn van haat kind haar zou sterken om de uitspraak aan te hooren, hoe die ook mocht luiden En in de laatste twee uren, nametyk nadat de juty ia de raadskamer was gegaan en hy, Mintlaw, met Adelaide Strain wat op en neer was gaan luopen in de hall, zegende hy net moederlijke gevoel, dat om naar kind had gevraagd want de vrouw verkeeide met ailten lichameiyk, maar ook gcesteiqk in een zeer aagsiwekkendeu staat. Nu en dan gingen zy en Mintlaw naar de piek waai de kieme jongen en de jeugdige vriend, zelf met veel meer aan een i jongen, samen zaten en dan klaarde mevrouw Strams doodsBieek gelaat weer wat opj éénmaal laenta zfl teifs tot Qilly Maar wansier kt! twaeutl. zq en Mintlaw. weer opliepen, tusschen de onverschillige menigte, ging haar hand somwqien naar haar borst en naar baar keel, aisof de benauwende druk baar te machtig werd. Bevend van trots bracht Mndawin herinnering, hoe goed Eva R ydon zich dezen en den vortgen dag genou- den had G;en enkel oogenblik was zq geswient voot haar vreeselyke kwelling. Zelfs toen zq de beschu!- dlgdenbank verliet, em de unspraak af te wachten, had zq hem een ont róerenden blik vol dankbaarheid tot- gezonden en hadden zich haar hieeke, vastberaden lippen tot een fltuwen glimlach geplooid. Het was voor hem een groote troost, dat bqna aden. die In nauwe aanraking met Eva waren gekomen, in de ellen dige weken, die waren verloopen tusschen den dag, waarop zq was aangehouden, verdacht van moord op haar echtgenoot, tot de opening van haar proces, in haar onschuld waren gaan geiooven. Voor Mintlaw zelf leverden de feiten met betrekking tot Birtley R.ydons geheimzinnigen dood niet de minste moeiiqkheid of raadselachtigheid op. Het stond bq hem onwrikbaar vast, dat de tuinmansjongen, A nos Purcell, gedreven door een soort heimeiqae wraakzucht, welke jonge mannen en vrouwen van zqn stand dikwqts koes terden den man om het teven had gebrach', die gepoogd had zyn err- lyken naam te bezwalk n, hei eenige waardevolle bezit vaa zoo'n jongen,

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1938 | | pagina 1