Nieuws- en Advertentieblad
voor Z e e n w s c li - Vlaanderen,
EEN GIFTMENGSTER
No. 9.
DTNSD Mi 3 MEI 938.
54^ -la^rg.
H
1
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
1
a|s
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
ADVERTENTIÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franc© ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Al te goed is
Dat heeft al menigeen onder
vonden en het is ook daarom
wellicht, dat Nederland een oog
in 't zeil houdt. Als het land
door vreemdelingen wordt over
stroomd, is men ten slotte zelf
niet baas in eigen huis. Men kan
dat zelfs ook in 't klein zien in
de dorpen, hoe bij een toename
van vreemdelingen, die er zich
vestigen, het karakter van een
plaats heelemaal ontaardt. De
vreemdeling speelt er heer en
meester, krijgt zijn aanhang en
dikwijls is de overheid niet meer
in staat er een goed eind aan te
maken, of komt zoodanig onder
den invloed van verdraaiing van
feiten, dat ook de overheid niet
beter wetend toegeeft.
In Frankrijk ondervindt men op
groote schaal, dat het probleem
van den ongewenschten vreem
deling de gemoederen in onrust
brengt. Maar er is ook bijna geen
land in Europa, dat aan zooveel
vreemdelingen huisvesting geeft
en vooral huist in een betrekkelijk
klein centrum.
In de „Midd. Crt." lezen we
hierover
Alleen het aantal Duitsch-spre-
kenden reeds overschrijdt het half
millioen en dit cijfer bereiken
eveneens de Italianen, de Polen,
de Spanjaarden. Meer dan zes
tigduizend Russen vonden in
Frankrijkeen wijkplaats er wonen
op Fransch grondgebied twee
honderdduizend Belgen, negentig
duizend Zwitsers, dertigduizend
Portugeezen, twintigduizend Grie
ken, achttienduizend Turken. Om
maar te zwijgen van de Chineezen,
de Japanners, de Armeniërs, de
Tsjechen, de Amerikanen, de
Engelschen.deSlavischestammen.
En als men er nu maar in vrede
leefde, dan zou er geen vreem
delingenvraagstuk zijn. Helaas,
maar al te vaak wordt de Fran-
sche gastvrijheid misbruikt door
het ontplooien van politieke be
drijvigheid. We zullen daar niet
op ingaan, doch iedereen weet,
dat Parijs een politieke heksen-
FEUILLETON
ketel is geworden, doordien
Duitschers het niet met hun Führer
kunnen vinden, Italianen met den
Duce van meening verschillen,
Spanjaarden generaal Franco niet
als een vader des vaderlands
wenschen te beschouwen.— Ieder
een weet, dat de Wit Russen er
in para militaire vereenigingen zijn
georganiseerd en van den veiligen
Parijschen schuilhoek uit hun pij
len der propaganda op Stalin
plegen af te schieten. Een ver
dwijning van een gewezen ge
neraal licht een tipje van dien
sluier soms even op.
Niet alleen een toevluchtsoord,
menige vreemdeling heeftin Frank
rijk arbeid, ondersteuning gevon
den. Dat Russische generaals
taxichauffeur, Italianen kellneren
Duitschers beide werden, is lang
zamerhand bekend. Minder be-
cend is echter, dat het voiige
jaar de armlastige buitenlanders
Frankrijk zeventig millioen francs
hebben gekost. In 1936 bedroeg
de steun aan vieemdelingen in
totaal zesendertigduizend millioen.
En in de millioenen loopt tevens
het bedrag onder het kapittel
vreemdelingen, der rekeningen
van ziekenhuizen en gevangenis
sen
De genoemde cijfers hebben
slechts betrekking op de gecon
troleerde gevallen, op de wette
lijke" buitenlanders. Wie schat
net aantal der clandestien in
Frankrijk verblijvende vreemde
lingen, ondergebracht bij vrienden
en geestverwanten, trekkend van
de eene naar de andere stad, on
vindbaar in de Parijsche banlieue?
Meer dan zeventigduizend valsche
paspoorten zijn in Frankrijk in
omloop.
Het zal niemand verwonderen,
dat men zich te Parijs zorgen
maakt en zich afvraagt, of aan den
toevoer van ongtwenschte vreem
delingen geen paal en perk moet
worden gesteld. Uiteraard dienen
de maatregelen van zoodanigen
geest te zijn, dat de bona-fide
buitenlandersdaar van geen nadeel
en zoo weinig mogelijk last on
dervinden. Nog altijd is het
Uit het Engelsch.
vreemdelingenverkeer een bron
van inkomsten.
Iemand, die zonder verblijfs
vergunning in Frankrijk vertoeft,
kan krachtens de wet van 1849
met maximaal twee jaar gevan
genisstraf worden gestraft. Maar
de gevangenissen lijden reeds
thans aan overbevolking en kosten
de gemeenschap schatten gelds
bovendien. Het is ook hier de
vicieuze cirkel.
Nieuw GrermaaDsck „recht".
Men schrijft ons
De verordening, volgens welke
alle Duitsche Joden met een ver
mogen van meer dan 5.000 Rijks
Mark hiervan tot in de kleinste
bijzonderheden aan de regeering
opgave moeten doen, heeft ver
schillende kanten. De meest in
het oog vallende zijde van deze
inderdaad opzienbarende maat
regel is wel, dat zij een onge
wilde erkenning vormt van de
zwakke situatie der Duitsche
inanciën. Immers het Vierjaren
plan, dat bedoeld is om den eco-
nomischen toestand van het Duit
sche Rijksgebied te verbeteren,
kan het blijkbaar niet meer stellen
zonder de onmiddellijke ontvangst
en investeering van belangrijke
geldsbedragen, die het, naar de
ervaring thans heeft geleerd, niet
van ar.dere zijden ter beschikking
zijn gesteld. En daar deze kapi
talen voor de verdere uitvoering
onmisbaar zijn, heeft de Duitsche
regeering tot hun verkrijging den
gemakkelijksten weg gekozen, die
sedert 1933 in het Derde Rijk
nog steeds is te vinden bij het
Joodsche bevolkingsdeel. Moraal,
eerbied voor de menschelijke
persoonlijkheid en haar meest
elementaire rechten vormen hierbij
niet eens meer een lastige bij
zonderheid, doch naar het Duit
sche regeeringsbeleid der vijf af-
geloopen jaren nog slechts een
quantité négligeable. Dit neemt
niet weg, dat waarschijnlijk
tegenover het buite land de
Duitsche machthebbers bij elke
maatregel, die tot kennelijke
onderdrukking eener minderheid
leidde, steeds heeft gezorgd voor
een soort van verklaring, die nog
slechts in naam van een werke
lijke verontschuldiging verschilde.
Voor den maatregel, die thans
het geld der Joden ten behoeve
van het Vierjarenplan practisch
confisceert, is blijkbaar elk excuus
overbodig, omdat inderdaad geen
enkele drogreden sterk genoeg
zou kunnen zijn om aan het ware
(arakter van Goerings besluit
klinkklare diefstal iets te ver
doezelen
Integendeel, de motieven, waar
onder men dezen maatregel voor
stelt, verduidelijken nog de wer-
celijke bedoeling. Betoogd wordt
n.l,, dat de regeling individueele
acties tegen het vermogen van
oden zal moeten verhinderen.
Diefstal van Joodsche eigendom
men zal niet meer mogen plaats
vinden door een groot aantal
enkelingen afzonderlijk, doch ont
vreemding en diefstal zullen thans
„op wettige wijze" bij de organen
der Duitsch-Oostenrijksche over-
ïeid worden geconcentreerd.
De overweging ligt voor de
hand, dat men hiertoe eerst thans
is overgegaan, omdat men aan
individueele personen de gelegen
heid niet heeft willen onthouden,
hun laagste instincten bot te
vieren, en tegen wie kon dit onder
de gegeven omstandigheden ge
makkelijker geschieden dan juist
tegen de Joodsche minderheid,
die toch reeds in woord en daad
tot het mikpunt der Duitsche
propaganda-actie was gemaakt
Intusschen waren deze „indivi
dueele" personen zoo individueel
nog niet. Het is immers een
publiek geheim, dat bij de inlij
ving van Oostenrijk zeer vele
S.A.-mannen Joodsche winkelbe
drijven en andere ondernemingen
hebben geplunderd, terwijl zij ook
de auto's van Joodsche eigenaren
hebben ingehouden. Deze laatste
maatregel is zelfs van hoogerhand
gesanctionneerd door een offici-
ëele circulaire, waarin den vroe-
geren Joodschen eigenaars werd
bevolen, garagehuur, olie- en
benzineverbruik en verdere kosten
te blijven betalen. De z.g. indi
vidueele actie tegen de Joden,
die men thans heet te bestrijden,
was dus practisch reeds van re-
geeringswege aangemoedigd. Ook
de Geheime Staatspolitie deed
hieraan dapper mee, door van
de Weensche Joodsche gemeente
een bedrag van 800.000 schilling
te eischen op straffe van het ge
sloten blijven der gemeente-
bureaux. Van deze gelden heeft
de Duitsche regeering reeds
300.000 schilling geïncasseerd.
De nieuwe maatregel organiseert
dit in beslagneming van Joodsch
kapitaal in grooter verband.
Mogen onder het nieuwe bewind
de Joden in een kwade reuk
staan, hun geld wordt vooralsnog
door hun vervolgers volmaakt
reukeloos geacht
Verschillende berichten.
Te Bosansko Grahovo (Zuid-
Slavië), zijn geboorteplaats, zal
een gedenkteeken worden opge
richt voor Gravilo Prmcip, den
jongeman, die in 1914 te Sera-
jewo den Oostenrijkschen aarts
hertog Ferdinand heeft vermoord.
Het gedenkteeken krijgt den vorm
van een gebouw met een leeszaal
en andere cultureele instellingen.
De benoodigde gelden worden
door openbare inzameling bijeen
gebracht 1
De laatste dagen wordt
geheel Tsjecho-Slovakije door
zware sneeuwstormen geteisterd
en des nachts vriest het 4 graden.
Na een ongewone warmte in
Maart is het opnieuw winter ge
worden. De boomgaarden heb
ben onberekenbare schade ge
leden. 80 procent der abrikozen-
bloesems is vernield. Er is een
groote vraag naar brandstoffen.
Stefani meldt uit Rome
Het a.s. bezoek van Hitier staat
in het middelpunt der belang
stelling. Alle bladen wijden ge-
heele bladzijden aan de gebeurte
nis en publiceeren artikelen over
het leven en den arbeid van den
rijkskanselier.
De diplomatieke redacteur van
Sttfani deelt mede, dat bij den
wapenschouw, die ter eere van
het bezoek zal Worden gehouden,
400 kanonnen en 400 tanks in
hoorbaar t« 88 ongeduldig op
(Wordt verrel»**
f'"--
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
Gewoonlijk weien dwazen het bestwat de
wijze wanhoopt ooit te weten te komen,
Ttr«vqi hij weer ophield om adem
te sctieppen, schrraote mevrouw Ho
ward haar keel, waarna zij met een
zacht, zenuwachtig stemmetje lispelde
Mag ik iets zeggen, mijnheer de
voorzitter
Allen keken naar haar. Zij was zulk
een kalm, zachtaardig persoontje, de
mannen mochten haar liever dan Nora
Norwich.
Heel gaarne, mevrouw Howard.
Wij stellen uw meening hoog op prijs,
zei Leroy Motspur op aanmoedigenden
toen.
A's het niet buiten de orde is,
begon zij met bevende stem zou
ik u iets willen mededeelen uit mijn
eigen ervaringen, dat mogei^k kan
staven, wat de vorige spreker heeft
gezegd.
Zeer langgeleden, bijna veertig jaar,
gebeurde er iets ontzettends in mijn
familie, mijne heeren. Ik had een
jonge, getrouwde zuster, die een aller
liefst kindje had. Zq en mqn zwager
waren, ongelukkig voor hen, in goeden
doen en hielden een kinderjuffrouwen
bovendien een kindermeisje, ongeveer
vqftten jaar oud. De kinaerjufhotiw
He«k Uter een mcsick te zijn v«u een
opvliegend karakter. Op een dag had
zij een hoogloopende ruzie mei hei
Kindermeisje. En dit meisje, mijnheer
de voorzitter, om zich op de juffrouw
te wreken want zq bad meis gehad
met het lieve jongetje en evenmin met
zqn zuster worgde dat kind.
Mynheer Leroy Motspur antwoordde
vlug en h< ffeiyk hy streefde er naar
steeds hoffciyk jegens de dames te zqn,
zeifs al verveelde haar onzinnig gepraat
hem soms gruweiqk. Een treurige,
ja ontzettende geschiedenis, mevrouw
Howardinaar ik moet bekennen, dat
ik het verband niet begrqp, met de
zaak welke wq nu behandelen.
Tot zqn verwondering boorde hq
verscheidene stemmen van verzet op'
gaan.
Hm, hm, ik wil zeggen, dat de
droeve geschiedenis, die u ons daat-
evea verteld heeft, niet bqzouder ter
zake dienende is. Met geen woord
zelfs niet Indirect, is er in de taaiste
vier dagen getuigenis afgelegd, dat
eenig verband legt tusscben dien jon
gen Amos Purcell en den daad van
Birtley Raydon. Voor zooveel is ko
men vast te staan, was Purcell thuis
bq zqn ouders, op de» avond die
vooraf ging aan den heeiRaydon's dood,
Toen voor het eerst liet juffrouw
Nora Norwich zich hooren. Biykbaar
geheel zeker van haar zaak, sprak zy
Ik geloof, mqnheer de voorzitter,
dat u op een dwaalspoor bent. Er is
met geen enkei woord getuigenis af
gelegd, dat zq bootste onwillekeurig
een weinig zqn gewtchtigen toon na
aantoonde, dat de jonge Puiceil dien
avond van den vierden September thuis
was. Integendeel, Purcell's vader ver
klaarde, dat alhoewel de jongen dik*
wQis thuis bleef, hq even dikwijls uit«
ging na het avondeten. Het huisje van
zqn ouders staat heel dicht bq Tne
Mill House. Ik heb me er van ver
zekerd, dat A nos Purcell niet meer dan
vqf minuten noodig zou bebben ge
had om de deur van zqn woning
stilletjes uit te gaan, door het qzeren
hek te sluipen, hei pad af te ioopen
waarop, dat staat vast, dien avond
voetstappen werden gehoord, de hall
van Tne Mill House binnen te gaan,
een zekere hoeveelheid arsenicum in
de gemberlimonade te doen, die voor
mqnheer Raydon klaar stond t de tuin
kamer in te glippen en over het gras
veld naar huis terug te ioopen. Ik
voor my acht deze mogeiqkheid van
zoo groot gewicht, dat niets my kan
bewegen,als mqn gevoelen te verklaren,
dat beklaagde ontwyfelbaar schuldig
zou zqn
Er ontstond een opschudding om de
tafel. De onbewimpelde woorden van
Nora Norwich hadden den dooralag
gegeven aan het oordeel van vier
■eden der jury, inbegrepen mevrouw
Howard. Wat de andere acht betrof,
daarvan waien vier, waaronder ook de
voorzitter, overtuigd van EvaRaydons
gehuld.
zwaarwichtige, bedrukkende ver
handelingen en besprekingen gaan staag
voort, nu eens zus, dan zóó, vooruit
en achteruit.
Inderdaad voeren maar twee of drie
mannen het woord, waartusschen nu
en dan de voorzittermaar drie jury
leden zeggen in het geheel mets. Eén
van hen is mijnheei Waiberton, de
man die op een of andeie wqze vroe
ger niet het gerecht in Verbinding
inoet hebben gedaan, hoewel niet In
die mate, om hem te rangschikken
oader de weinige gelukkigen die er
-ilrqd zqn die zqn uitgesloten van
de taak eener jury.
Intusschen is het feit, dat hq In
vroeger jaren te doen had gehad met
de administratie van het gerecht, voor
velen, thans in de jurykamer verzameld,
voldoende om zqn oordeel bq zonder
hoog aan te slaan. En daarom komt
iet den aanwezigen vreemd voor, dat
nq juist een der mannen is, die tot
dusver het stilzwqgen hebben bewaard.
Ten slotte vraagt mqnheer Leroy-
motspur kordaatMogen wq mqn
heer Waiberton vriendeiqk verzoeken,
ons zqn oordeel te leggen
De aangesprokene knikt driemaal met
't hoofd en geeft, met hooge, schiale
slem aldus uiting aan zijn gevoelens:
Het doet mq leed, te moeten
zeggen, mqnheer de voorzitter, dat
v .igens mqn meening mevrouw Eva
Raydon haar echtgenoot heeft vergif-
itgd. Hq schgnt. als ik het zoo noe
men mag, een alleronaangenaamst
heerschap geweest te zqn. Voor de
meeste dames, vooral dames sooals
mevrouw Raydon, jonge, mooie, ver
wende dames, is gierigheid een onuit
staanbare ondeugd.
Mq is het duideiqk, dat mqnheer
Rtydon een uiterst zuinig man was en
dat hq zqn vrouw allerlei prulletjes
misgunde, waarop een vrouw, een be-
koonqkf vrouw, meent, dat «q recht
heeft. Ofschoon mevrouw Raydon,
naar wq weten, persO'iMQk een niKomen
had van vqfilenhonderd pond jaanqKs,
stond mqnheer Raydon haar ntet meer
dan vqfhonderd pond toe, om per jaar
uit te geven, niettegenstaande hq relf
riik was. De man dte, naar ik vrees,
ongetwqfeld haar ml naar was.,.,,,
Hier beglat mevreRv Howard goed
haar stoel heen en weer te schuiven.
Zq heefi dien dag nog maar keer
dat voor haar gevoel afschuweiyke
woord gehoord.
Ik bedoel, kolonel Mintlaw
was niet alleen eenseerrqk, maar ook
een zeer gul en goedhartig man. U
zult zich herinneren, dames en heeren,
hoe hq in de getuigenbank heeft ver
klaard, dat zqn grootS'e wensch zon
zqn, nu nog mevrouw Ev R.ydontot
zqn vrouw te maken. Niemand, die
eenige kennis van vrouwen heeft, kan
het in twqfel trekken, dat deze we-
reldsche, tevens zeer aantrekkeiqke
jonge dame, maar al te goed zqn
gevoelens voor haar kende eh dat zq
er zeker vin was, dat, eenmaal haar
echtgenoot uit den weg geruimd, zq
mevrouw Mintlaw kon worden, met
looveel geid als ay dagelyks verkoes
te verteren.
Mqnheer Waiberton houdteen oogen-
bllk op, waarvan de voorzitter gebruik
maakt, door uit te roepenIk dank
u voor uw duideiqke, waardevolle
mededeelingen. Zq hebben mqn in
zicht versterkt, dat
Mynheer Waiberton heft de hand op:
Ik ben nog niet klaar, zegt hq
krachtig. Ik wil nog even zeggen,
dat ik belangrqk meer gewicht hecht
dan u schijnt te doen, mqnheer de
voorzitter, aan de omstandigheid, die
ik zou willen noemen „de geheimzin
nige voets'appen", weikc wat laat ter
tafel zqn gebracht ais ook aan de
heftige woordenwisseling, dietusschen
mqnheer Raydon en den tuinmansjon
gen, Amos Purcell heeft plaats gehad,
