Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeenvvscb- Vlaan deren.
EEN GiFTMENGSTER
No. 83.
VRIJDAG 14 JANUARI 1938
53 f» Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Volkenrecht.
Buitenland.
Dit blad. verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Ernstige woorden wijdt het
Fransche dagblad „De Temps"
aan het verval van de volken
rechtsgedachte in de wereld. Dat
het volkenrecht wordt overtreden,
is tot daar aan toe; maar dat die
overtredingen als normaal gaan
beschouwd worden, zoedat on
recht het gewone wordt, dat is
het ergste.
Wanneer de toekomstige ge
schiedschrijvers zegt het blad
de historie van onzen tijd zul
len schrijven, zullen zij misschien
vooral den nadruk leggen op het
buitengewone verval van de inter
nationale zeden. Van dit verval
geven de Chineesche gebeurte
nissen een treffend voorbeeld.
Zelden waren er ter bevestiging
van een bepaalden toestand zoo
veel verdragen gesteld, zooveel
handteekeningen plechtig uitge
wisseld. Zonder voorafgaande
opzegging, zonder eenigen vorm
zijn de verdragen verscheurd, de
handteekeningen miskend. O
liever, men deed, alsof dat alles
niet bestond. Zelfs de formali
teit van de oorlogsverklaring -
het begin van het volkenrecht
is achterwege gebleven: men is
begonnen te vechten in China,
zooals de primitieve horden zijn
gaan vechten op hun jachtvelden.
Het artikel wijst erop, dat dit
alles niet nieuw is; het wijst op
de onverhoedsche aanvallen in de
Middellandsche Zee op koopvaar
dijschepen op de vele verdrags
schendingen door Duitschland
vóór en na 1914.
Dat alles is buitengewoon ern
stig. Temeer omdat tegenwoor
dig bij ieder conflict, op welk
punt van den aardbol ook, de
terugslag wordt gevoeld overal
elders. Niettemin heeft men ineer
dan ooit tevoren opruiming ge
houden onder de door eeuwen
lange ondervinding gestelde vei
ligheids-regelen, die het interna
tionale leven verzekeren en het
lijkt er veel op, of het mensche-
lijk geslacht wel stelselmatig wil
terugvallen in de barbaarschheid,
die het in ander opzicht verliet.
FEUILLETON
Uit het Engelsch.
Wanneer men zoo eens naar de
redenen daarvan speurt, is men
geneigd de sch'uld te geven aan
de staatslieden, die door ideolo
gieën, door expansiezucht en im
perialisme voortgedreven, koste
wat het kost, een oorlog schijnen
te willen, althans een oorlog on
vermijdelijk schijnen te achten.
En men komt er dan 'toe om
Vernon Purilett gelijk te geven,
die in het Augustusnummer van
zijn „World Review" schrijft:
„Ik denk dat de waarheid deze
is, dat met het verloopen van
iedere onbehaaglijke maand de
officiëele organisatie van den
vrede, welke wij vestigden met
zulk een hoop en verwachting,
zwakker wordt. De staatslieden,
geeft men toe, zijn ernstig en
werken vreeslijk hard maar meer
dan ernst en ijver is er noodig,
de banden der traditie te ver
breken, volgens welke er altijd
oorlog moet zijn, omdat er altijd
oorlog is geweest. Het Spaan-
sche probleem, de groeiende
overdrijving van dictators, de
financiëele moeilijkheden van
Frankrijk, de Chineesche onlusten
al deze dingen zijn op hun
wijze zooveel vergankelijker dan
de zilveren libel, die telkens op
nieuw den zalm tot festijnen van
spanning en snelheid opzweept
in de donkere snelle Engelsche
rivieren, dan het steeds terug-
keerende wonder van iedere bre
kende golf, dan het rhythme van
het wiegende koren in den zomer
wind. Deze dingen duren, maar
crisissen gaan voorbij, en des te
sneller, naarmate er meer van
ons in ieder land ze kunnen zien
in hun ware verhouding tegen
een achtergrond van behoorlijk
en geduldig pogen van het
menschdom, om meer vreugd en
schoonheid van het leven te ge
nieten. om er meer liefde en ver
draagzaamheid in te brengen".
Dat is ongetwijfeld een toe-
juichbaar standpunt, maar het is
ietwat onvoldoende. Wij zijn van
meening dat méér moet worden
geaaan, dan een zich terugtrekken
van de aardsche beslommeringen.
En ongetwijfeld is er veel reeds
gewonnen, wanneer verdraag
zaamheid en sympathie terug-
keeren in de internationale ver
houdingen, maar dat moet ook
stevig gefundeerd worden. Staats-
egoïsme en staatshoogmoed zijn
de twee grondfouten, die tot ver
val van de volkenrechtsidee heb
ben geleiden deze moeten fun
damenteel worden uitgeroeid. Dat
nu kan alleen geschieden door
beginselen, die boven den staat
staan kortom, men moet weer
terugkeeren tot de eeuwige be
ginselen van het natuurrecht en
de Christelijke leer.
De redding van het internatio
naal recht, dus van de wereld,
zou het best gediend worden
door den terugkeer tot de reli
gieust beginselen van de Middel
eeuwen, welke het recht een ste
vige basis gaven. Het volken
recht is in verval, wijl men de
godsdienstige beginselen 'heeft
prijs gegeven. En naarmate de
openbare meening van die be
ginselen verder afdwaalde, werd
de toestand steeds slechter. Van
ganscher harte hopen wij dat men
weer tot de oude beproefde be
ginselen terugkeert.
Het is die hoop, welke ieder
weldenkend mensch zal bezielen.
Maar tevens op ieder Christen
een zware taak oplegtwant van
ieder zal gevraagd worden, dat
hij het zijne bijdraagt. Hij im
mers heeft de waarheid van het
bovennatuurlijk persoonlijk Gods
geloof en op grond daarvan kent
hij den plicht tot medewerking
aan het herstel der gezonde prin
cipes door zijn daad, voorbeeld,
en niet het minst door zijn gebed.
Wij zeggen dat de Red. van
het Dagbl. v. N.-Brwaaraan
bovenstaande is ontleend, van
harte na.
Spanje.
In de „News Chronicle" wordt
een artikel van Vernon Parlett
gepubliceerd, gewijd aan het re-
geeringsoffensief bij Teruel. Wij
publiceeren hieronder enkele ge
deelten uit dit artikel
„De aanval, die door de re-
geeringstroepen bij Teruel is
ondernomen, is, wat ook de
afloop moge zijn, de ernstigste
slag, dien het Republikeinsche
leger aan de rebellen heeft toe
gebracht.
Uit rebellen-bron heb ik ver
nomen, dat het door Franco zoo
vaak aangekondigde offensief in
derdaad ontketend zou worden.
Het leger was voor dit doel ge:
reorganiseerd. Vijf legercorpsen
waren voor de operatie bestemd.
Zoodra het regeeringsoffensief
bij Teruel eenig succes vertoonde,
werd generaal Aranda gestuurd
om een contra-offensief te leiden.
Daarna werden nog andere leger
corpsen naar Teruel gestuurd en
het is dan ook heel onwaarschijn
lijk, dat een rebellen-offensief op
een ander punt van de frontlijn
zou kunnen beginnen.
Ik geloof, dat verschillende
buitenlandsche raadgevers van
Franco niets voor een tegenaanval
voelden. Franco vond dit echter
een prestige kwestie en gaf in
structie om tot het tegen-offensief
over te gaan, dat geweldige ver
liezen aan manschappen en ma
teriaal tot gevolg heeft gehad.
Een offensief op groote schaal
van rebellen-zijde in de naaste
toekomst is zeer onwaarschijnlijk.
Indien de regeeringstroepen bij
Teruel op de vlucht zouden wor
den gedreven, dan zouden de
rebellen van de gelegenheid ge
bruik kunnen maken om naar
Sagunta ten Noorden van Valen
cia op te rukken.
Maar onder de buitenlanders
aan rebellen-zijde bestaat de in
druk, dat de aarzeling van Franco
om na de inname van Gijon een
offensief te ontketenen, nog nood-
lottiger voor de zaak der rebellen
is geweest dan zijn aarzeling om
in November 1936 een aanval op
Madrid te beginnen.
En hoewel groote hoeveelheden
vliegtuigen en artillerie door
Duitschland en Italië naar Spanje
zijn gestuurd, veroorzaakt de
stijgende behoefte aan oorlogs
materiaal een groeiende onge
rustheid bij de Italiaansche en
Duitsche staven.
In het komende jaar zal de
kracht van het Republikeinsche
leger voldoende zijn om een
offensief op groote schaal te
ondernemen. Het zwakke punt
van de Republikeinen is de
levensmiddelen-schaarschte. Maar
er zijn geen redenen om aan te
nemen, dat de rebellen er in
zullen slagen om de kust effec
tief te blokkeeren."
De volgende opmerking zou
als een gunstige factor voor de
Spaansche regeering kunnen
gelden
„Langzamerhand heeff in Brit-
sche regeeringskringen de over
tuiging postgevat, dat het gevaar
voor een communistisch Spanje
- in het geval van een over
winning van Barcelona zeer
gering is, gelijk de „News Chro
nicle reeds voor meer dan een
jaar heeft gezegd. De gematigde
elementen krijgen in Spanje meer
en meer de overhand en het kan
zijn, dat de Britsche regeering in
de toekomst dan ook minder be
vreesd zal zijn voor de conse
quenties van een overwinnii g der
Spaansche regeering."
Erkenning van Franco's
regeering.
Oostenrijk en Hongarije
erkennen de regeering
van generaal Franco.
Te Boedapest hebben de laatste
drie dagen weer besprekingen
plaats gehad tusschen de veite-
genwoordigers van de drie landen,
die eenige jaren geleden een
verdrag van vriendschap en sa
menwerking sloten, dat neergelegd
werd in de zgn. „Protocollen van
Rome" Italië, Oostenrijk en Hon
garije.
Veel bijzonders heeft deze
samenkomst niet opgeleverd. Van
belang alteen is, dat graaf Ciano,
de schoonzoon van Mussolini, de
Oostenrijksche en Hongaarsche
ministers er toe heeft weten over
te haten, om de regeering van
generaal Franco te erkennen.
AXELSCHEffi COURANT.
Men kan God alleen dienen
doordat men voor zijn medemen-
schen een helpende kracht is.
Maar de vrouw achter in de kamer
was dankbaar voor die plotselinge
duisternis en gemakkelijk weggedoken
in een van de groote kussenstoelen,
drong het tot haar door, dat het toch
wel verontrustend was, zich zoo moe
te voelen als zij nu was, niettegen
staande zij toch extra rust had geno
men. Zij verlangde naar haar bed,
maar zij voelde zich zelfs te mat om
■aar de schelknop te Isopen, ten einde
het kamermeisje er aan te herinneren
vooral voldoende ijs te brengen. En
dan, op dit uur gebruikten de meisjes
juist hun avondmaal en zij had het als
regel ingevoerd en ook Eva er voor
gewonnen, nooit de meiden onder het
eten te storen.
Bovendien, als zij nu naar bed ging.
zou zij toch niet slapen en dus wilde
zij maar liever beneden wachten tot
het blad in de hall werd gebracht.
Dat kon niet lang meer duren, want
het had al half tien geslagen en al
was het ook warm, zelfs drukkend
voor September, de dagen begonnen
toch al te korten en het was al heeie*
maal donker,
Eindelijk, dank zg de stilte en rust,
fi* in het groote vertrek heerscbtce,
nam haar gejaagde vermoeidheid wat
af.
Zg stond nit haar gsmakkeiqken
stoel op, liep naar de deur, opende
die en ging, de helder verlichte hall
overstekend, in de tuinkamer.
Waarom iou zq niet daar. op haar
eigen terrein, wachten tot het kamer
meisje het dienblad in de hall bracht
Zg had geen verlangen de Raydons
dien avond nog eens te zien.
Voor misschien de honderdste maal,
sinds Eva haar had opgezegd, gaf
Adelaide Strata er zieh rekenschap
van, dat zg nooit een man en een
vrouw had ontmoet, zoo volkomen
egoïstisch opgaand in henzelf en in
hun nietige, gdele belangetjes als die
twee wereldsche menschen.
Het was niet alleeh warm, maar
broeiend en daaiom liep zg, zonder
licht te maken, de kamer door naar
de hooge glazen deur en keek den
tuin in, waarbg zg zich weliswaar
minder moe, doch zwaar beklemd ge
voelde.
Wat is dat? Zq hoort plotseling
stemmen, dlchtbq, Haar mqnheer en
mevrouw zitten zeker op een bank,
die links van de glazen deur staat.
Zonder de gedachte om luistervink
te willen spelen, hoort zq R^y.ton op
zgn meest gemeiqken toon het vol
gende zeggen
Wat kan je soms toch onzinnig
praten, Eva. We zqn haar niets
schuldig feitelijk hebben we haar
veel te veel betaald. Ook is ze in
den laatsten tqd schromeiqk nalatig
geworden. De laatste maandrekenin
gen waren bqna 300 pond hooger dan
die der eerste maand, nadat zq vorig
jaar bq ons was gekomen, terwijl de
levensstandaard gedaald is,
We hebben heel veel menschen
op bezoek gehad de vorige maand in
je vacantie, schat.
Eva's zachte stem is meer verdedi
gend, meer beslist dan gewooniqk.
Even is er een stilte, dan zegt Eva
weer
Ik hoop maar, dat zg een goede
betrekking vindt, Birtley, met het oog
op den kleinen Qilly.
Birtley's antwoord volgt terstond,
ruw hoonend mei nadruk
Ik heb 't land aan dat kind. Een
akelig, onmogeiqk pedant kereltje
altqd met een boek -n «qn handen.
En een betrekking Mevrouw S rain
mag haar handen dichtknqpen als ze
zestig pond per jaar en den vo.len
kost krqgt. Niemand zal haar nemen
om haar verscbqnlng) se is een van
de leeiqkste vrouwen van haar leeftqd,
die ik ooit keb gezien. En daarbq
heefl ze een verbeelding I Terw|: ze
nooit een behooriqke opvoeding heeft
gehad. Onlangs is me gebleken, dat
ze geen jota verstaat van dubbele
boekhouding.
Dubbele boekhouding? Een eigen
aardige uitdrukking, waarbg men aan
stonds aan iets van kennis en kracht
denkt. Maar deze uitdrukking pantsert
adeiatde's hart en vult haar aderen als
t ware met een vuurstroom.
Hooi 1 Daar wandelt het tweetal
naar een geplaveid pad, dat de grens
vormt van de buitenplaats langs den
rivieroever.
De heer van The Mill House wan
delt graag dat pad op en neer, soms
wel een dozqn maler, voor hq naar
bed gaat. Het geef, hem b qkbaar het
gevoel van, zooals hq altqd zegt, „een
beetje beweging". Dokter Durham
heeft hem nog niet lang geleden ge°
zegd, dat hq aiet alleen dieet moest
houden, maar ook een zekeren tqd
eiken dag moet loopen.
Infnsschen staat de vroHw, in de
open glazen deur der tuinkamer, ge
durende eenige oogenblikken doodstil,
als een houten of uit steen gehouwen
beeld.
Maar eindeiqk loopt zq den tuin in,
zóó vervult van haat tegen Birtley
Raydon, dat zq eenige oogenblikken
onbewust is van hetgeen zq doei.
Eerst loopt zq hec n en weer over het
gras. Dan, zich voortbewegend als in
een droom, steekt zq over naar de
haag van laag kreupelho.it en volgt
die tot zq zich dicht hg het hek be
vindt, waar het grindpad eindigt
Omkeerend gaat zq dit pad af,
waarbq haar avondschoenen met hooge
hakken hoorbaar kraken op de kieze'-
steenen, tot zq op den drempel staat
van de nog helder verlichte hall.
Eén oogenblik door het licht ver
blind, ziet zq niets. Dan begint zq
allengs alles te onderscheiden en In
het hqzonder het dienblad, beladen
met eenige karaffen en glazen, dat op
tafel staat, waar het eiken avond wordt
neergezet.
Het blad moet daar gebraent zqn,
terwgi zq R-.ydon's onbarmhartige,
beleedigende woorden afluisterde, over
haar zelf en haar lieven jongen, Qiily
Nog een paar stappen doet zq, dan
staat «q stil en luistert met ingehouden
adem, door de open voordeur, naar de
geluiden in den tuin.
Van den straatweg, over den muur
heen, heel diehtbq, dringen de stemmen
van twee jong menschen tot haar do0r.
Het oude Mill House is doodstil, Geen
geluid van de persoaeelkaaiers, noch
vaa boren.
Zachtjes voortgaand loopt zq de
hall door naar het wandtafeltje, waar
op het blad staat. Vlak bg het tafel
tje gaat zq zonder eenige aarzeling
zóó staan, dat het met alles er op
volkomen verborgen is voor iemand,
aie in net donker hei met IJ over het
fUas gesteld dat zoo iets gebeurde
tangs de open deur mocht sluipen.
Met vaardige, vlugge vingers opent
zg Baar tasch, die zq enkel 's avonds
gebruikt, neemt er de enveloppe
aaa daar zelf geadresseerd uit, die
*il na haar dagtaak, even vóó- net
diner, er in heeft gedaan, en schudt
het poeder dat het bevat uit in het
eenige groote glas op het blad.
B.rthy R ydon, van nature meer dan
lui, ziet zetfs tegen de kleine moeite
op, om zgn avonddrank, de gember-
limonade, te mengen en het is een van
mevrouw Strain's geregelde plichien
geworden, om het voor hem re doen.
Dm, na het bier en het gemberbier
met vaste hand te hebben ingeschon
ken en overvloedig veel qs in het
groote gias te hebben gedaan, gaat
zq opnieuw den tuin in.
Maar ditmaal mqdt zg het grindpad
en stapt rechtstreeks op het giasperk.
Daar staat zg roerloos, zich reken
schap gevend van wat zq zoo even
gedaan titefi, Dan, tiaar nanden vou
wend, wordt zq zich bewust, dat de
leerling nog niet geworpen is.
Nog kan zq, ais ,-q wil, naar de hall
teruggaan, vlug naar het dienblad
loopen en den inhoud van het groots
glas, dat daar staai, ungieup up net
gras, waar zq nu ais vastgenageld
staat, viak bq de halldeur,
(Wordt vervolgd;.
