Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - Vlaanderen. Bij de Marmergroeven No. 2. DINSDAG 6 APRIL 1937. 53 pi Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEÜILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. België. Dat een land als België te midden van een bewapenings politiek, zooals deze thans door de haar omgevende landen wordt gevoerd, en zich herinnert wat in 1914 is gebeurd, zich niet erg rustig gevoelt, is geen wonder. En het is dan ook zeer verstandig dat men er naar maatregelen zoekt om zoo mogelijk een herhaling te voorkomen, nu wel meer en meer blijkt, dat men niet veel ver trouwen meer kan stellen in be loften en uitspraken, maar in tegendeel er weer een toestand is geschapen, die de ergste ge volgen kan hebben. Toen in Maart 1936 aldus schrijft de Brusselsche correspon dent van de „Mdb. Crt." Duitschland Locarno heeft ver laten, hebben de andere Locarno- landen de plechtige verklaring afgelegd dat zij zich niet van hun verplichtingen tegenover België ontheven gevoelen. Herhaaldelijk is nadien nog de Belgische quaes- tie ter sprake gekomen en op 27 November j.l. heeft de Britsche minister van buitenlandsche zaken verklaard, dat de Belgische onaf hankelijkheid een levensquaestie is voor Engeland, en dat België dan ook op den volledigen En- gelschen steun rekenen kan. Anderzijds heeft de Fransche minister Delbos verklaard, dat de Fransche legermacht spontaan en onmiddellijk zou optreden ter verdediging van België, indien zijn onafhankelijkheid werd be dreigd, door een niet uitgelokten aanval. Deze verklaringen heb ben daar te lande een diepen indruk gemaakt en de houding van de Fransche pers, die het •voorstelt alsof de Belgische be volking een egoïstische politiek zou willen volgen, wordt er stellig afgewezen als van niet het minste belang. Men is er geleidelijk de reali teit gaan inzien. Men begrijpt, dat België niet meer kan beloven of zich niet tot iets meer ver- plichten kan, dan tot datgene waartoe het in staat is. Het volk heeft geen ingewikkelde beschou wingen noodig om het standpunt uiteen te zetten dat het aanvaard baar acht voor de Belgische bui tenlandsche politiek. België is niet in staat de gren zen van andere landen te garan deeren. Het eenige wat van Bel gië kan geëischt worden, is, dat het zijn eigen landsgrenzen be veiligt tegen een onverhoedschen aanval. Daardoor werkt het land mee aan de algemeene veiligheid en beschermt het ook nabuur landen zooals Frankrijk. Daar de onafhankelijkheid van België wordt beschouwd als een element voor het internationaal evenwicht in West-Europa, is het natuurlijk, dat België op hen een beroep doet om zijn grenzen tegen alle schending te waarborgen. Hier door ook zullen zij hun eigen belang dienen. België wil zijner zijds doen wat het kan en ander zijds verwacht het van de andere groote mogendheden slechts wat zij normaal te doen hebben uit eigen belang. Hieraan moet slechts een vorm worden gegeven. De internationale positie van België verschilt op dat gebied met deze van Nederland. Waar beide landen elkaar echter ontmoeten, is bij de interpretatie, die moet worden gegeven aan artikel 16 van het Volkenbodspact. Het is opvallend, dat dit in België wordt aangegeven niet alleen in Vlaam- sche kringen, maar ook in officieele en Fransch sprekende milieux. Naar aanleiding van een nogal hevige polemiek, die onlangs heeft plaats gehad tusschen enkele Parijsche en Brusselsche bladen over de veranderde Belgische buitenlandsche politiek, waarin het Volkenbondspact tegen België werd uitgespeeld, werd met klem van Belgische zijde aangetoond, dat het pact aan België geen andere verplichtingen oplegt dan deze, die door Nederland worden gedragen en dat Nederland noch- thans nooit een andere politiek heeft gevolgd dan deze van een feitelijke en onafhankelijke neu- traliteit. Aan Fransche zijde was het duidelijk, dat men op het oog had de eventualiteit van een door tocht van Fransche troepen door België bij een Duilschen aanval. Aan Belgische zijde werd hierop geantwoord, dat een dergelijke eventueele aanval nog niet het recht geven zou aan Frankrijk, om België als manoeuvreterrein te beschouwen. Het recht van doortocht bestaat slechts volgens het Volkenbonds pact, voorzoover er een collectieve actie wordt gevoerd en dan nog moet het recht zich beperken tot een transport van troepen. Anderen gaan nog verder en brengen de verklaringen in her innering, die werden afgelegd door minister De Graeff, nopens artikel 16 van het Volkenbondspact. Er is alle reden om aan te nemen, dat de Belgische regeering het Nederlandsche standpunt in dit opzicht tot het zijne maakt. België zal evenmin als Nederland toe passing toelaten van artikel 16, voor het geval een conflict uit breekt tusschen twee naburige groote mogendheden. En wat de schending van zijn eigen grond gebied betreft, wordt er met grooten nadruk op gewezen, dat België zelf heer en meester wil blijven over het beoordeelen van de omstandigheden, die een beroep op de hulp van de garandeerende mogendheden zouden rechtvaar digen. Men zou te gemakkelijk kunnen „ter hulp komen", van welke zijde ook, en zoodoende zou België nog in een geschil kunnen worden betrokken. De verklaringen, of het accoord, dat wordt tegemoet gezien en dat waarschijnlijk voor de nabije toe komst een van de belangrijkste documenten zijn zal van de in ternationale politiek, zal dan ook zeer kort kunnen zijn, maar tevens zeer duidelijk. Het zal de be zegeling zijn van een standpunt, dat door de Vlamingen steeds met kracht in België is verdedigd geworden en dat den binnen- landschen toestand op ernstige wijze zal verstevigen, zoo oordeelt men daar te lande. Verschillende berichten. Een geheimzinnige misdaad houdt thans de politie van Nice bezig. Op een voetbalveld van deze stad heeft men het lijk gevonden van den vroegeren belasting inspecteur Coignard. De auto riteiten staan voor een raadsel, wie deze man om het leven kan hebben gebracht. Zelfmoord acht men uitgesloten. Men heeft slechts een vinger wijzing in het feit, dat Coignard een bekende figuur was in de speelzalen van de casino's aan de Fransche kust. Ernstig spoorwegongeluk. Vrijdagochtend is nabij het Victoria-station te Londen een ernstig spoorwegongeluk voor gevallen, waarbij 8 merischen om het leven kwamen en ongeveer 30 min of meer ernstig werden gewond. Twee electrische treinen waren op weg naar het Victoria station. Een der treinen was iets te laat en stortte zich met donderend geweld op den stilstaanden trein, die door een onveilig signaal was gereden. Enkele wagons werden geheel in elkaar gedrukt, terwijl de brokstukken overal heengeslin- gerd werden. Beide treinen waren geheel bezet met passagiers, die zich naar hun werk in de stad begaven. Dit is ook de reden, dat er zooveel dooden en ge wonden bij dit ongeluk zijn te betreuren. Granaat ontploft. In het legerkamp Mourmelon bij Reims schopte een Marok- kaansch tirailleur ongelukkiger wijze tegen een granaat, waardoor het projectiel ontplofte. De soldaat werd op slag gedood, evenals 5 anderen, die in de nabijheid waren. Zestien tirailleurs werden ernstig gewondvan 7 hunner zijn de beenen geamputeerd. Bovendien werden bij deze ont ploffing nog 6 andere militairen, die zich op eenigen afstand be vonden, door de rondvliegende stukken licht gewond. JA ZEKER, ROOKT U GERUST, MAAR DENK ER OM ALLEEN RIJPE TABAK? Familiedrama. Een jonge vrouw uit een voor stad van Mainz verdacht haar echt genoot reeds eenigen tijd van het onderhouden van betrekkingen met een jong meisje. Vrijdag nam zij, na het vertrek van den echt genoot naar zijn kantoor, haar beide kinderen, een meisje van 7 en een jongetje van bijna 6 jaar mee naar Gaulsheim aan den Rijn. In een cafétje met terras aan het water heeft de vrouw eenige glazen alcohol gedronken en eensklaps het jongetje in het water gegooid. Het meisje trachtte te vluchten maar werd door de moeder ge grepen en ook in het water ge worpen. De kindeien werden on middellijk door den snellen stroom meegesleept en zijn onder de brug van Gaulsheim verdronken. De moeder viel bewusteloos neer en werd in dien toestand door den waard aangetroffen die haar weer bij kennis bracht. Zoodra het be sef van wat zij gedaan had bij de jonge moeder terugkeerde, ont vluchtte zij en wierp zich ook in het water, maar de waard en eenige andere personen haalden haar eruit en gaven de politie kennis van het gebeurde. Den nacht heeft de vrouw in het zie kenhuis doorgebracht, vanwaar zij naar de gevangenis te Mainz is overgebracht. (Wordt vervolgd). AXELSCHE COURANT. Uit het Engelsch 23) Ik hoop niet, dat a me indringerig vindt, 'r is alleen om u te helpen, zei hij als juffrouw Calloway plotseling op reis zou zijn gegaan, aan moet ze toch een mantel en een hoed hebben meegenomen. Zonder verder iets te zeggen verdween hij weer. Het was Budge, die de stilte verbrak. Hij heeft misschien gelijk, sei hij rustig. Kijk eens boven in haar kamertje, of se ook iets heeft mee genomen. Kijk me maar niet soo boos aan, ik heb mijn redenen om dit te vragen. Martha ging weer de trap op naar Bessie's kameitje. Een oogenblik later deed een luide kreet den trouwen Budge naar boven stormen. Hij vond Martha, geknield voor de commode, waarvan de onderste Iade opengetrok ken was. Een hoedendoos, met het deksel eraf, stond leeg naast haar. Haar beste mantel en rok zijn weg, riep ie, en haar Zosaagsche hoed ook. O, John, wat is er met mijn kind gebeurd HOOFDSTUK VIII. Aan boord van de „Meermin". Toen Hector de eetkamer in zijn Londensche flat binnenkwam en daar lord Purbeck vond zitten in een van de gemakkelijke stoelen, stond de onverwachte bezoeker op en kwam met uitgestrekte hand op hem toe, lachend om de verbazii g van den ander. Mijn waarde meneer Yeldham, ik vraag duizendmaal excuus, dat ik u op zulk een onmogelijk uur lastig kom vallen. Een uur geleden vroeg ik naar u aan de Daily Lynx en hoorde, dat u al weg wasmen gaf mij uw adres, waar ik al even weinig succes had. Uw hospes was evenwel zoo vriendelijk, om mij toe te staan hier op U te wachten en het feit, dat ik dit heb gedaan, zal overtuigen, dat de reden van mijn komst dringend is. Gaat u toch zitten, myiord. en vertel me, waarmee ik u van dienst kan 2ij], zei Hector. Hij herinnerde zich nu, dat, toen hij dien middag in de Abbey was geweest, lady Madge hem verteld had. dat haar vader in Londen was. Maar dit qiaakte dit middernachtelijk bezoek n|et minder vreemd. Toen hij zijn bezoek op de Abbey had gebracht, was hij nog on kundig geweest van Wraxali's oproep, om naar Londen te komen. Hij moest dus besp.onneerd zijn en iemand moest lord Purbeck telegrafisch bericht heb ben, dat hij naar Londen wjs ver trokken. Dit schokte hem, hij wist niet, dat hij al zoo ver gekomen was. Het feit ook. dat z|n beioeker hem het eerst op zijn bureau had opgezocht, wees er op, dat zijn motief voor dit bezoek meer zakelijk dan persoonlijk was Lord Pui beek ging weer zitten en accepteerde de sigaar, die Hector hem aanbood, terwijl hij nogmaals zich verontschuldigde, over zijn iaat bezoek, De zaak is deze, ging hij voort, ik had gedineerd bfj Walter Menk- house, den leider van de panij, waartoe ik behoor, en toen ik in ons Londenich bult ti QroaveRor Square terug was, vond ik daar een telegram van mijn dochter, waarin ze meedeelde, dat n naar Londen was gegaan. Kijk eens, meneer Yeldham, er is geen sprake van persoonlijk wantrouwen, maar ik heb een grooten afkeer van publiciteit, waar het mijn particuliere aangelegen heden betreft en ais man van de wereld weet ik, dat voor 'n journalist, die iets van het instinct van zijn vak bezit een onderwerp, dat kan worden op- gedischt met een beetje pikants, on weerstaanbaar aantrekkelijk is. Daarom liet ik mij zoo spoedig mogelijk naar de Lynx brengen, in de hoop, dat als u in uw grooten ijver een artikel over mijn poging, om de marmerindustrie te doen heileven, had geschreven, tk u zou kunnen bewegen dat artikel niet door te geven. Dit was dus de verklaring. Deze schatrijke edelman, met het breede lint van zijn hooge orde over zijn blank overhemd, die de grootste smokkelaar van den nieuwen tijd was, kwam als een smeekeling, deed een poging om zijn schurkerijen uit de courant te houden. En Hector rilde bij de gedachte, dat er al een moord was gepleegd, om deze wandaden te bemantelen, de moord op den Ier Cassidy, wiens drankzuchtige oude moeder naar Londen wasgekomen, om recht te eischen voor haar zoon. Wat een prachtcopy zou hij een maand geleden uit dit alles gehaald hebben En nu dacht hij aan Madge St. Ald- heim's heldere oogen en zonnig ge- z'chije en spande zijn hersens in, of hij geen eeriQk motief zou kunnen vinden, om deze adellijken wetsovei- treder te verontschuldigen, alleen om dat hQ Madge's vader was, Z'n zwij gen duurde zoo lang, dat lord Purbeck ongeduldig werd. Hij pleitte U is toch bij ons gekomen om uit te rusten in uw vacantie. Ailes wa» u ter oore mag zijn gekomen, heeft u bij toeval gehoord en tot op zekere hoogte als resultaat van persoonlijke vriendschap. Mijn dochter zou zeker heel onaangenaam getroffen zijn, als u deze inlichtingen zou gebruiken voor uw courant. Maar mijn waarde lord Purbeck, ik heb deze inlichtingen niet voor de courant gebruikt. Zoover ik weet, staat er morgen geen regel over u of uw groeven in ons blad. Uw ongerustheid is in ieder geval voorbarig. Hit was duidelijk, dat deze laatste woorden lord Puibeck niet erg gerus - stelden. Hector bad 't met opzet zóó gezegd, om Madge's vader te waai- schuwen, dat hij niet voor altijd stil zwijgen beloofde. Eu hij kreeg den indruk, dat de graaf hem begrepen had. Het doet me genoegen, dit te haoren, zei de edelman, opslaande. Ik mag u niet langer ophouden. U gaat zeker terug, om uw vacantie verder hij juffrouw Calloway door te brengen Morgenmiddag, antwoordde Hec tor en, gedreven door dezelfde impuls, die hem het woord .voorbarig" had doen gebruiken, voegae hij er bij i Ik ben alleen naar Londen ge komen op verzoek van mijn hoofd redacteur, in verband met de zaak van iemand, die vermis: wordt. Zijn moe der is er voor uit Ierland overgekomen j een wonderlijk oud schepsel, haar naam is Cassidy. Gleed er een lichte trilling over lord Purbeck's massief gezicht? Hector was er niet heelemaai zeker van, maar in leder geval getuigde het antweord NIEMEIJERs STER TABAK VAN 5TOT15 CT. P. HALF ONS van den graaf weinig belangstelling, Wonderlijke uitvinding het mo derne dagblad, mompelde hij. D« heeren van de courant sch^neh overal voor gebruikt ie worden. Her opsporen van vermisten incluis- Nu, wel te rHSten, mijneer Yeldham. B qft u gerust boven. Ik vind den weg wel. Maar natuurlijk bracht Hector zijn bezoeker naar de voordeui en toen bleek het, dat lord Purbeck no» een vriendelijker verzoek had als afscheid. Als a kunt. komt u dan morgen bij mij lunchen, zei hg, te.wgi hg Hector de hand drukte. Het kan zijn, dat u mijn dochter nog ireft. U kunr daarna nog best den trein van 3 15 halen. Hector accepteerde de uitnoediging dadelijk en toen hij de trap weer opging, belette het blijde vooruitzicht, om Madge zoo spoedig weer te zien, kem, dat hij de cons quenties van het gesprek met haar vader, ten volle overzag. Bovendien, het was laat geworden en hij had een vermoeienden dag achter den rug. Het was geen wonder, dat hij geeuw de, toen hij zich uitkleedde, maar toen hij zijn zakken leeg haalde, en weer het portret in handen kreeg van Demp ster Legrand, den beruchten bankbil jetten-vervalscher, bekeek hij het nog maals heel aandachMg. En weer had hg de eigenaardige gewaarwording, dat hij dien man eerder gezien bad, maar hij kon het gezicht nog steeds niet thuisbrengen. Hoe langer hij op de foto staarde, hoe meer afschuw hg er vaa kreeg.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1937 | | pagina 1