Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwseh- VI aan deren. Bij de Marmergroeven No. 81- VRIJDAG 15 JANUARI 1937. 52e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Werklooze-Arbeidsreservist. FEUILLETON. Binnenland. V Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. tot 5 regels 60 Centvoor Groote letters worden naar ADVERTENTIËN van 1 eiken regel meer 12 Cent. plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franc® ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. i. Het vraagstuk van de werk loosheid trekt steeds aller aan dacht, en daaraan evenredig de werkloozenzorg, de zorg voor de duizenden, neen honderdduizen den arbeiders met hun gezinnen, die hun arbeidskracht niet kunnen benutten en daardoor de natuur lijke bron van hun levensbestaan zien toegestopt. Ze moeten leven van wat hun door de overheid wordt gegeven, hier en daar aan gevuld met giften van particuliere zijde. En, er is in dezen reden voor dankbaarheid. Niet het minst voor de werkloozen. Wanneer vergelijkingen worden gemaakt tusschen wat hier en in andere landen voor de werkloozen wordt gedaan, dan kan Nederland met trots wijzen op de maatregelen, die hier ten behoeve van de werk loozen en hun gezinnen zijn ge troffen. Er zijn in ons volksleven meer perioden geweest, waarin de werk- loosneid een grooten omvang aan nam en er diepe ellende in breede volkskringen werd geleden. Een herinnering aan de tachtiger jaren van de vorige eeuw, is voldoende om dit te voelen. En in die tijden ontbraken de steunmaatregelen, die nu zijn getroffen. Wie in die tijden steun noodig had, was aangewezen op de hulp van arm besturen en diaconieën. Deze waren veelal niet in staat, om zich hooge uitgaven te permit- teeren, omdat de inkomsten zulks niet toelieten. In die tijden is er ontzaglijk geleden en het is te verstaan, dat ouden van dagen, die zich die dagen herinneren, vragen, of er in deze tijden nog wel armoede geleden wordt. Een vergelijking tusschen voorheen en thans moet andermaal tot dankbaarheid stem men, niet in de laatste plaats de velen, die thans steun behoeven en deze ontvangen overeenkom stig de nu daarvoor gestelde re gelen. Wie de zorg der werkloozen ter harte gaat, is dankbaar voor wat wordt gedaan, om de nooden te lenigen. Is hij ook voldaan Mag en moet hij voldaan zijn Er zijn velen die van oordeel zijn, dat deze vragen bevestigend be antwoord moeten worden. Er zijn er ook, die aarzelen. Er zijn nog meer anderen, die tot een ont kennend antwoord neigen. Hoe moeten we den werklooze zien? We denken daarbij niet aan de slampampers enkringetjesspuwers die nooit werken en ook nu geen arbeid vinden en zich durven scharen in de rijen van de bona fide werklooze arbeiders. We denken evenmin aan de werk- schuwen, die in iedere groep der bevolking worden gevonden en onder de werkloozen natuurlijk niet ontbreken. Ze zijn niet alleen werkloos, maar ook werkeloos. We denken aan de duizenden valide, krachtige, vakbekwame, bonafide arbeiders, voor wie het iederen dag weer een zwaar kruis is, dat ze niet kunnen wat ze willen arbeiden en moeten wat ze niet willen stempelen. Hoe moeten wij ze zien Moe ten we letten op wat ze missen Of voor alles op wat ze zijn We noemen ze werkloos en dus bij den naam, die aanduidt w a t ze missen. Ze worden bijna nooit genoemd bij den naam, die aanduidt wat ze z ij n. Ónze werkloozen zijn arbeidsre- e r v i s t e n. Het is zeer te be treuren, dat die naam niet wordt gebruikt. Wie werklooze zegt, die laat in het midden of de oorzaak ligt in of buiten den persoon. Wiearbeidsreservist zegt, die spreekt daarmee uit, dat er te weinig arbeid is, waardoor er reserve-arbeidskrachten zijn. Een volgende maal komen we hierop terug. Grootmoeder en kleindochter. In het late middaguur van den 7en Januari j.l. heeft Prinses Juliana een daad van piëteit ver- richt,, welke eerst thans bekend is geworden. Op een oogenblik, dat allen zich in gissingen omtrent het uur van vertrek voor de huwelijksreis verdiepten, heeft Prinses Juliana het paleis Noordeinde verlaten. Voor het gedenkteeken van de Koningin-Moeder in het rosarium op het Jozef Israëlsplein heeft zij bij het invallen van de duisternis een ruiker van blauwe tulpen en aronskelken, bijeengehouden door een wit lint, neergelegd en enkele oogenblikken in gedachten ver zonken voor het monument ge staan. Uit deze daad kan blijken, dat de gedachten van de bruid op dezen dag ook uitgingen naar haar, die gedurende haar leven door geheel Nederland bemind en geëerd was en wier nagedach tenis ook thans nog in dankbare herinnering bij het Nederlandsche volk voortleeft. Den volgenden dag heeft de Prins van Waldeck, een broeder van wijlen de Koningin-regentes, eveneens bloemen aan den voet van het gedenkteeken in het ro sarium neergelegd. Gelakwenschtelegrammen. De Nederlandsche telegraaf dienst heeft ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana en Prins Bernhard rond 9000 felicitatietelegrammen aan het Koninklijk huis afgeleverd. Hierbij waren verscheidene zeer lange telegrammen. Het langste bevatte niet minder dan 3000 woorden. Van het totale aantal waren ongeveer 2000 telegrammen uit Indië afkomstig en 7000 uit Ne derland. Van deze laatsten waren ongeveer 5000 stuks op het bij zondere daaivoor ontworpen for mulier aangeboden, de overige waren deels gewone telegrammen, deels werden deze aangeboden op een der bestaande 5 soorten van gelukstelegrammen. Van de 5000 speciale huwelijks telegrammen, van welke men, zooals bekend, op hetzelfde for mulier een afschrift kon krijgen, zijn ruim 2500 van deze afschriften verstrekt. Aanvragen daartoe ko men nog steeds binnen, hieraan zal zoolang de voorraad formulie ren toereikend is, worden voldaan. De knaken op het jacht. Het Hoofdbestuur der Neder landsche vereeniging van huis vrouwen is met het algemeen comité tot aanbieding van een nationaal huwelijksgeschenk over eengekomen, dat het aandeel der vereeniging in voornoemd ge schenk zal bestaan in de keuken inrichting van het Prinselijk jacht, welke geheel door haar zal wor den verzorgd. Mooie opbrengst. De dezer dagen geboden ge legenheid om de kamer van den burgemeester en de trouwkamer van het Haagsche stadhuis waar het burgerlijk huwelijk tus schen Prinses Juliana en Prins Bernhard is voltrokken te be zichtigen, heeft een totaal van ruim f 1800 opgeleverd, welk be drag ten goede komt aan de algemeene armen van 's-Graven- hage. Hot huwelijksgeschenk ran de Nederiandsehe schooljeugd. Het comité van de Nederland sche schooljeugd deelt mede, dat de inzameling een overweldigend succes is geworden. Reeds kwam een bedrag van meer dan f 39.000 binnen en nog telkens blijkt het, dat er scholen zijn, die „nalezin gen" houden. Na overleg met den architect, belast met de uitvoering van de restauratiewerken van het paleis te Soestdijk, is besloten, uit het geld van dit comité ook den aanleg van het sportterrein te bekostigen, waarvan aan het Prinselijk paar bij de aanbieding van de oorkonde mededeeling is gedaan. Tenslotte brengt het comité langs dezen weg den dank van Prinses en Prins over aan alle leerlingen, die aan dit geschenk hebben bijgedragen, en spreekt het zijn groote erkentelijkheid uit voor de medewerking, bij de in zameling ondervonden van de zijde van allen, die op de Nederland- sche onderwijsinrichtingen dit initiatief van de schooljeugd heb ben gesteund. Geschenk van den Pans. Stefani meldt uit Rome Ter gelegenheid van het huwelijk van Neerland's kroonprinses heeft de Paus den nuntius opgedragen, het jonge paar uit zijn naam een speciaal in goud geslagen exem plaar aan te bieden van de her- denkingsmedaiile voor de wereld tentoonstelling van de katholieke pers, die in de Vaticaansche stad gehouden wordt. Tentoonstelling ran huwelijksgeschenken. Gisteren is in eenige zalen van het Paleis aan den Kneuterdijk in Den Haag een tentoonstelling geopend van de geschenken, die Prinses Juliana en Prins Bernhard bij hun huwelijk hebben gekregen. Er wordt voor deze tentoonstelling een klein toegangsgeld geheven, waarvan de helft zal worden af gedragen aan het Nationaal Fonds voor bijzondere nooden en de andere helft aan het Weduwen- en Weezenfonds van het personeel van H.M. de Koningin en het Prinselijk Paar. De hnweltykreis. Het blijkt thans, dat Prinses Juliana en Prins Bernhard zich te Krynica in een zoo groote belang stelling van verslaggevers en foto grafen zien gepiaatst, dat hun bewegingsvrijheid er door belem merd wordt. Prinses Juliana en Prins Bern hard, zeer erkentelijk voor deze belangstelling, maar toch ook ongestoord van hun verblijf in Krynica willende genieten, hebben daarom verzocht aan deze over drijving paal en perk te w.llen stellen. De Poolsche regeering heeft het Prinselijk paar voor hun verder verblijf dan ook een par ticuliere villa aangeboden, waar meer ongestoord van de schoon heid van het winterlandschap zal kunnen worden genoten. Ook zijn maatregelen getroffen tegen al te onbescheiden reporters. (Wordt vervolgd). r** AXELSC COURANT. Uit het Engelsch 2) Die diepe groeven, lichtte de chauffeut in, komen doordat die verste steengroeve weer in werking is en de trohies ruï.ieeren den weg. De rammelende auto bereikte veilig en wel den voet van de helling en hield stil voor een huisje, dat diep verscholen in het ravijn lag. Hector had nauwelijks tijd om op te merken, dat de tuin, vol kleurige bloemen, een oase in deze wildernis van steen was, want de deur van het huisje werd onmiddellijk geopend en een groote, knappe vrouw liep opeen draf naar het tuinhekje, haar breed gezicht één stralenden glimlach van welkom. Ofschoon Hector haar in geen twin tig jaar gezien had, herkende hij in haar dadelijk de vriendelijke keuken meld uit zijn vader's pastorie in Sussex de vroolijke Martha, die later ge- trouwd was met een tuinman van Purbeck Abhy. Martha was nu juf frouw Calloway en al verscheidene jaren weduwe. Daar hebben we mijnheer Hector riep ze vroolijk uit. Komt u gauw binnen, de 'hee is klaar. De chauffeur kan uw koff.r wel naar binnen bren gen. H-ctor schudde de mollige hand er druk pratend volgde hij dan juf frouw Calloway in de blinkend sckoone huiskamer. Het huisje, van zandsteen gebouwd, was onregelmatig van structuur en leek heel oud. Er waren twee ramen met in locd gevatte ruitjes in zijn kamer; het eene keek uit op den weg, waarlangs hij gekomen was en die verderop eindigde bQ de kust, het andere gaf uitzicht op een stukje moes tuin, opzij van het huisje, waarachter men een glimp op kon vangen van een boomgaard en nog een gedeelte van de heuvelhelling. De tafel was keurig gedekt met een wit tafellaken en het eenvoudige maal zag er aanlokkelijk uit; smakelijk eigengebakken brood, een schaaltje met goudgele boter, een bakje met room en eer. kom vol sappige pruimen. Hector was nog steeds aan het ver tellen over zijn moeder en zusters, die nu in Kensington woonden, toen een aardig meisje van een jaar of achttier, verlegen glimlachend, den theepot binnenbracht. Dit is Bessie, mijn eenig kind, zei de goede vrouw trotsch. We zul len probeeren het mijnheer Yeldham naar den zin te maken, hè Bessie? Zeker, moeder, antwoordde het meisje, dat door een haastig vertrek haar verlegenheid trachtte te verbergen. De moeder zag het «achte, schuch tere kind na met een vreemden, pein- zenden blik en toen zei ze plotseling Ik hoop, dat u er geen bezwaar tegen lult hebben, mijneer Hector, maar ik heb hier den laatsten tijd nog iemand in huis. Ik had het u mis schien moeten schrijven, maar hij is op het oogenblik niet hier en daarom dacht ik, dat het niet zou hinderen. Hij heeft de k&rier aan den anderen kant van de ga- en een slaapkamer er boven, net al» u kier, Ik heb er niet het minste bezwaar tegen, haastte Hector zich haar gerost te stellen. A s hij niet hier is, is de zaak heelemaai niet van belang en als hij er wel was, zou het ook niets uitmaken. Wie is die mijnheer? Z'n naam is Mapleton mr. Smyle Mapleton. Hij ts geoloog, zooals ze dat noemen en besteedt al z'n tijd met zoeken naar fossielen in de oude steengroeven. Hij is nu al twee jaar hier, maar hij is soms weken achter elkaar van huis. Hij gaat en komt, precies zooals hij zin heeft. Maar sedert de steengroeven weer in bedrijf zijn, hebben we hem maar zelden gezien. HQ kan nu niet meer zoo zijn eigen gang gaan. Hector stelde maar matig belang in dien fossielen-zoeker, zijn belangstel ling ging meer uit naat Lord Parbeck's pogingen om de marmer industrie in deze streek weer te doen opleven en terwijl hij at en dronk, vroeg hij zijn gastvrouw om inlichtingen. Het trof hem dadelijk, dat er een verandering te bespeuren was in Martha Calloway's houding, dui delijk zichtbaar voor zijn scherpziend oog. Ze was heel spraakzaam, maar hij werd toch niet veel wijzer door al wat ze vertelde. Ze wist niet, of de onderneming succes had of niet. Er werd heel wat marmeruit die oude steen groeve gehaalden het werd zoowel over iand als over zee vervoerd. Niemand in de buurt profiteerde er overigen^ van alleen een paar mannen uit een '^prpje verder het land in, hadden erwerfcjtoor gekregen, uiaat de rest var de arbeiders v/areu vreemden, onde.'gebifent ;in een groep loodqei, weiuor dit cf«el waren opgericht, dieftt bq den hoofd ingang van de groeve, Het lijkt er veel op, of lord Par- beck de heele zaak voor de aardigheid doet, zei Hector. Ik heb gehoord, dat hij enorm rQk is, zoodat hij het voor de winst niet hoeft te doen, tenzQ hij een oude duitendief is. Juffrouw Calloway schudde schert send haar vinger legen hem U moet tegen mij geen kwaad SDreken van Lord Purbeck, meneer Hector. HQ is de edelmoedigste man, die er bestaat en altQd aardig en vrien- delQk. En zQn dochter, lady Madge, is het liefste meisje in het landdat zult a zelf ook toegeven, als u haar ziet. Toen Hector zQn maaltQd had ge ëindigd en zQn naar lavendel ruikende slaapkamer eens in oogenschouw ge nomen had, girg hij uit om de om geving een beetje te verkennen. Buiten bet tuinhetje sloeg hij rechts af en ging door het ravijn iu de rich ting van de zee. Spoedig bereikte hQ een smalle strook heliend strand, aan beide kanten ingesloten door steile klippen, waartegen de zachte deining van het opkomend tQ klopte. Hier zag hQ voor het eerst de sporen van het werk in de steengroeve. Op ongeveer twintig meter afstand, op een punt waar de klippen loodrecht uit de zee oprezen, was een oude, steenen pier, welke blQkbaar kort geleden was gerepareerd. Op het eerste gezicht was het moeii- IQk het doel van deze pier te begrQpen of dat van de trollies, die op de mi niatuur rails stonden, daar de pier aan drie kanten was omring door vrij diep water en aan de landzQde werd afgesloten door een minstens drie hon derd voet hoage roti, die itell dc Inebt 1> «lag, Mnr toen Hector omhoog keek. zag hij een diep gat in de rots. vlak boven de pier, voorzien van een groot ijzeren hQschtoesiel. Blijkbaar was dit gat een uitgang van de steengroeve, en van hieruit scheen het marmer te worden verscheept. Op dat oogenblik was er geen eRkel schip ie zien. Het werk scheen voer dien dag geëindigd. De ion was reeds ondergegaan en in het westen lag een roode gloed over de zee gespreid. Hrctor werd er zich langzamerhand van bewust dat, te midden van deze wQde eenzaamheid, menschelqke eegen op hem gericht waren. Instinctief richtte hij zijn blik naar den top van de rots en hQ zag een swaar gebouwd man in korte rQbroek en sportkousen en een vrouw, blootshoofd, met heel korten rok beiden keken zQ naar hem. Hij kon geen trekken onderscheider>, daarvoor waren zij te ver weg, maar uit hun houding maakte HQ op, dat de man iemand op leeftQd moest iQn en de vrouw heel jong. Toen ze zagen, dat hQ hen bad opgemerkt, verdwenen ze achter den rotswand. Hector zette zQn wandeling voort tot aan de zee, en omdat hQ het jan raer vond, nu alweer naar huis terug te gaan, stak hQ een pijp op en ging zitten op een van de met mossrlen bedekte rotsen, die de baai omsloten. HQ voelde grooten lust om eens een kijkje op de pier te nemen, maar het was onmogelQk deze te bereiken zonder te zwemmen, of, als hij wilde, op de ondiepe plaatsen in den- poel door het water te wad8n.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1937 | | pagina 1