SPORT en LISFDS.
Machtstroomtarief
P.Z.E.M.
io L water tot nabij het kookpunt
verhit voor twee cent.
No. 45.
VRI.TBAG 11 SEPTEMBER 1936.
52e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
De verloving
FEUILLETON.
Op IJsland heet water
van Nloeder Matuur.
In leeland elèctrisch
eN ook niet duur.
verlaagd, tot
cent per Kilowattuur
■mT" A OO I
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTlEN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
JEerste Blad.
van H.K.H. Juliana Louise Emma
Marie Wilhelmina, Prinses van
Oranje-Nassau, Kroonprinses van
Nederland, hertogin van Mecklen
burg, met Bernhard Leopold Frie-
drich Eberhard Julius Kurt Karl
Gottfried Peter von Lippe—Bies-
terfeld, geboren tejena29juni 1911
Als een vreugdegolf is deze
mare over ons vaderland gegaan
en heeft zich voortgeplant tot in
onzeoverzeesche bezittingen, waar
ze met hetzelfde enthousiasme
werd ontvangen. Doch als van
zelfsprekend heeft de geestdrift
haar hoogtepunt bereikt in de
residentie en geen wonder, want
hier heeft men het groote ge
noegen kunnen beleven het jonge
paar het eerst te mogen begroeten
en aanschouwen.
Toen H.M. de Koningin Dins
dagmiddag omstreeks halfdrie van
den Ruygenhoek in haar paleis
aan het Noordeinde te Den Haag
aankwam, werd zij door talrijke
belangstellenden opgewacht en
haar het Wilhelmus toegezongen,
waarvoor H.M. vriendelijk dankte.
Toen zich het gerucht verspreidde,
dat de Prinses en Prins Bernhard
in den loop van den middag,
omstreeks 6 uur, ook in het paleis
werden verwacht, groeide de me
nigte maar steeds aan.
De belangstelling van de be
volking was enorm. Duizenden
en duizenden waren voor het
paleis en in de naaste omgeving
bijeen, om te getuigen van hun
gevoelens van verknochtheid je
gens onze Kroonprinses en haar
Huis. Er was politie te paard, te
voet en per motor, die voor een
afzetting gezorgd had, welke
hoe begrijpelijk op dezen blijden
dag door de enthousiaste me
nigte is verbroken.
Er was voor de aankomst van
Prinses Juliana en haar toekom-
stigen gemaal genoeg te zien,
zoodat de menigte zich niet be
hoefde te vervelen. Voortdurend
reden auto's voor het paleis,
waaiin gezanten van vreemde
mogendheden en vooraanstaande
te
Ondanks zichzelf meest Lucle toch
lacheu. Ze begreep heel goed, hoe
Oelhkklg, dat ÜJ naait veur ja
landgenooten plaats hadden ge
nomen, om door het plaatsen van
hun handteekening in de felici-
tatieregisters van hun belangstel-
ling te getuigen. Den geheelen
middag werden prachtige bloe
menmanden ten paleize bezorgd.
De bestellers van de posterijen
en telegrafie gingen in en uit:
ontelbare schriftelijke gelukwen-
schen zijn ten paleize Noordeinde
afgegeven. Omstreeks vijf uur
werden eenige tapijten over de
leuning van het balkon van het
paleis gehangen.
Een uur later voelde de menigte,
dat 't jonge paar in aantocht was
en een luid gejuich steeg op.
In een auto kwamen Prinses
Juliana en Prins Bernhard aan
rijden. In de eigen auto van den
Prinseen 8 cylinder Ford Ca
briolet. De Prins schauffeerde zelf
en was blootshoofd. Hij maakte
een bijzonder sportieven, eenvou-
digen en innemenden indruk. De
Prinses droeg een grooten witten
hoed en had een bouquet rose
anjers in de hand.
Toen de auto voor het bordes
van het paleis stopte, kwam H.M.
de Koningin naar buiten. H.M.
begroette haar toekomstigen
schoonzoon, die een diepe buiging
voor haar maakte en omhelsde de
Prinses. Het enthousiasme van
de juichende menigte kende geen
grenzen meer, de politieafzetting
werd verbroken, fotografen en
journalisten renden vooruit. Het
was een bijzondere manifestatie
geworden van warme hulde aan
het jonge paar.
Zoowel Prinses Juliana als Prins
Bernhard dankten lachende voor
dit grenzenlooze enthousiasme.
Enkele oogenbükken nadat de
Koningin en het paar het paleis
waren binnengegaan, verschenen
zij op het balkon. Men bleef juichen
en roepen Leve de Prinses, leve
de Prins. Sommigen zongen het
Wilhelmus, anderen hieven een
«lang zullen zij leven" aan. Er
scheen geen einde aan het gren
zenlooze enthousiasme voor het
jonge paar op het balkon te
komen. Iedereen juichte en zong
uit volle borst mee.
Na enkele minuten verlieten de
vorstelijke personen het balkon,
(Wordt vervolgd,)
AXELSCnEff COURANÏ
41)
En toen ineens brak Lacie in een
Wanhopig schreien tos. Zij huilde luid
•n wild, zonder tranen, met krampachtig
saamgeknepen handen en wijdopen
oo gen.
Anna stond raast haar en streelde
haar hoofd. Kom. mevrouwtje, wat
is er nu, kom, wees flink, mijnheer ts
terug voor u het weet. Dat gaat zoo
vlug, over een week is hij misschien
al weer hier.
Ja, over een week mis
schien. O, als er toch eens iets ge
beurde waardoor hij o, ik kan er
niet aan denken misschien komt
hij terug, misschien o, Fokke,
Fokke I Overspannen vlet zij tegen de
stoelleuning.
Kom, kom, mevrouwtje, overeen
paar uur hebt u wel al een telegram.
Dan bent u weer gerust, Rode zal ook
wel seinea. Kom, ga nu een poosje
liggen
Met zachten dwang hielp lij Lucle
met haar hoed en nam haar hand
schoenen en taschje weg en legde
alles op de tafel. Ze bleef bij haar
staan totdat si] sliep, wat niet zoo
lang duurde, daar Lucie zeer vermoeid
en overspannen was Toen ging ze
Zacht naar haar heiligdom, de keuken,
in zichzelf mompelend. Ik zou het
ook ellendig vinden als Jan op deze
Manier wegging en jk een week lang ie
onzekerheid moest blflveai
Den anderen morgen, Lucie had
iuist een enthousiast telegram van
Fokke ontvangen, dat haar weer heele-
maal had opgebeurd, kwam Elly Bei
der even aanioopen.
Ik kom maar even oploopen,
zeide het vrouwtje. Even kijken
hoe je het maakt. Ik heb het razend
druk, morgen gaat Luc weer weg en
Marja vertrekt met de nachtboot naar
Londen, misschien ga ik mee, dat weet
ik nog niet.
Qaat Marji morgen ai vroeg
Lucle en schoof haar vertaalwerk opzij.
Waar ben jij aan bezig? infor
meerde EHy nieuwsgierig, maar zonder
antwoord af te wachten vertelde ze
Ja, Marja gaat morgen al, ze wil
nog een poosje in Londen zijn, voordat
ze moet spelen, bc vendien, het orkest,
waarmede zü moet optreden, wilde
nog langer repeteeren. Ik zit er nu
nog over te denken, of ik mee zal gaan
of niet. Je weet hoe ik ben, ik heb
lust in zoo iets, maar als het dan weer
te lang duurt, doe ik het toch maar
niet. Als Marja nu dadelijk wegging,
sou ik meegaan, maar nu het nog tot
morgenavond tien uur moet duren,
weet ik haast zeker, dat ik geen zin
meer zal hebben. Elly zuchtte met
een komiek gericht. Het is moeilijk,
zoo onevenwichtig te zijn, ik ben
eigenlijk een rampzalige vrouw, altijd
sllugeren tusschen ja en neen. Vroe
ger besliste Luc voor mij, maar sedert
ik nooit deed wat hij aanraadde, zeg'
hij ook niets meer, Mannen zijn zoo
ongeduldig.
dat vroeger bij Lac en Elly gegaan
was. Luc, zal ik het doen
Ja kind, doe het. Neen Lac, ik
moest het toch maar niet doen, of
wacht eens, misschien doe ik het toch
wel, enz.
moet niet lachen, zeide EUy,
eeH beetje beleedigd. Heusch, het
is voor mij erg naar als Luc zegt t
Kind ik heb geen opinie. En aan
Marja heb ik heelemaal niets, die zegt
aitfid hetzelfde. Elly, k nd, beslis
maar voor je zelf. Nu. en dan heb
Ik geen beslissing en hang zoo lang
tusschen twee gedachten dat het te
laat is. Meestal heb ik dan spijt. Elly
trok een lip.
Ben je niet een beetje verwend
vroeg Lucie,
Verwend? het klonk verontwaar
digd. Verwend, door wie?
Door Luc en Marja, stelde Lucie
kalm vast.
Hemel, Elly werd boos, Wat
weet jij daarvan Neen, hoor, ver
wennen doen zij mij niet, zij kijken
zoo'n beetje hautain over ml] heen,
halen hun schouders open glimlachen
toegevend, nu vraag ik je.
Wil je koffie? vroeg Lucie.
Graag. Elly overlegde. Eens
klaps vroeg ze t Zeg Luus, wat zou
jij denken, zou ik meegaan of maar
thuisblijven?
Lucie, die bezig was met de koffie,
keek op, glimlachte vaag en zeide i
Wel, weet je wat je doet, breug
Marja naar de boot, neem in ieder
geval je pas en een gepakt koffertje
mee, dan ben je gereed als je soms
b(j ongeluk vergeet van de boot af te
gaan ais ze de touwen al losgegooid
hehben.
Een oogenblik keek Elly onzeker
naar Lucie, toen knikte ze en riep i
Ja, dat is prachtig, dat doe ik, mis
schien doe ik het ook niet, maar in
ieder geval is het een origineele raad,
die past nu juist bij mij.
Lucie zette de kopjes neer. Gaat
Luc morgen ai naar Indië? vroeg ze
Zw ch'.
Ja, natuurlQk, vind je dat zoo'n
wonder, hij doet die reis nu al voor
de tiende keer. Jammer, dat hij niet
meeging met de race, hij wou niet,
had geen zir, beweerde hij. Ik ge
loof daar niets van, ik denk eerder,
dat ze hem uiets gevraagd hebben en
dat hp nu te trotsch was, om dit aan
mp te bekennen. Mannen zpn zoo
verschrikkelpk pdel. Elly dronk be
dachtzaam haar koffie en keek naar
het werk, dat Lucle opzp geschoven
had. Schrpf jfi een boek? infor
meerde ze.
Ik vertaal er een, een opdracht,
vertelde Lucie.
Een lam werkje, zeide Elly,
zou ik geen zin in hebben. Zoo iets
moet op een bepaalden tpd af zpn en
dan moet je het corrigeeren en met
eeu brief wegsturen. Ik weet zeker,
•lat ik het nooit klaar zou krPgen en
dat ik geen goeden brief aan een uit
gever zou kunnen schrpven, ik zou
dadelijk beginnen met te vragen of hp
P het geld even stuurde, omdat Ik
bang zou zpn, dat hp dit later vergat,
En als hp het dan gestuurd had, zou
tk het heele boek vergeten,
brood hebt behoeven te werken. Lucle
zeide dit heel vriendelijk en keek
daarbij belangstellend naar Eily's pop
pig mooi gezichtje.
Deze zuchtte. - Ja, gelukkig maar,
ik ben totaal ongeschikt vooi fe^e.-
matig werk, ik heb sows wel eens van
die ijverige buien, maar die duren altfid
heel kort.
Na een oogenblik stilte zeide se na
drukkelijk: Toch bewonder ik
menschen zooals Luc en jfi en Marja
Fokke, ik ben zelfs jaloersch omdat ik
niet tot eenige prestaties in staat ben,
ik ben zoo ongedurig en verlang aitld
weer naar iets anders.
Voordst Lucle kon antwoorden klopte
Anna en diende Marja aan.
O, dat is leuk, mijn zuster is ver
langend naar mij. E <y lachte,
Ik dacht wel, dat je hier was, ik
meende dat je tenminste vanmorgen
wilde gaan en dus dacht ik, ik zal
maar eens gaan kijken of zij ook wer
kelijk gegaan is.
Marja gaf Lucie een hand en knip
oogde tegen haar.
Zie je nu wel, liep Eliy triom-
feerend, ik zei je wel hoe weinig
vertrouwen zfi in mij hebben en tot
haar zuster gewend ging zij voort t
Ik sei immers dat ik naar Lucia
ging, nu dan ging ik ook.
Ja, werkelijk ik zie het. Moja
lachte. Je valt me mee, er begint
lijn in je levenshouding te komen.
Kom je goedendag zeggen viel
Lucie Marja in de rede. Ik kek
het plan je naar Rotterdam te brengen,
