Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen,
SPORT en LIEFDE.
No. 27.
VRIJDAG 10 JULI 1930.
J. C. VINK - Axel.
Heb de natuur en het
buitenleven lief.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt 12.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franc© ingewacht, uiterlijk
In dezen schoonen tijd van het
jaar willen we de aandacht eens
vestigen op het buitenleven en
zijn waarde voor hen die hier
hun ontspanning zoeken. Ten
eerste is het gezond en dat is in
dezen gejaagden tijd al een heel
belangrijke factor. Tevens is een
verblijf in de vrije ongerepte na
tuur dikwijls de beste remedie
tegen een zgn. sleurleven, waar
toe het leven tegenwoordig zoo
gemakkelijk en onwillekeurig
leidt. Het buitenleven daarente
gen leert tevreden zijn en een
zich gelukkig gevoelen met een
voud en soberheid, die toch een
grooten rijkdom met zich draagt.
Vraag het eens aan de liefheb
bers en kenners der natuur, die
hun vacantie en week-enden be
steden om bosch, duin en wei te
doorkruisen, die zich gelukkig
gevoelen bij het majestueuze rui
schen der zee en voor wie het
dieren-, planten- en boomenleven
ieder jaar minder geheimen heeft.
Wat een gezonde levensvreugde
en blijheid straalt er uit de oogen
van die jongens en meisjes en
ook vele ouderen, die hun week
end doorbrengen in de vrije na
tuur, hetzij in bosch, wei of aan
het strand of met een heerlijken
fiets- of wandeltocht.
Vergelijk de wijze, waarop zij
hun tijd besteden met die van
vele anderenniets-doen, zich
vervelen, lanterfanten, sigaretten
rooken, langs de straat slenteren,
enz.
Gelukkig komt er steeds meer
belangstelling voor al het mooie
in de natuur en het buitenleven.
Gelukkig zeggen we, want jong
gewend, oud gedaanLaten we
het goede echter niet alleen voor
anderen, zoeken wij het ook voor
ons zelf. Trek er zelf maar eens
op uit, alleen of met een paar
kennisseneen dagje buiten in
de vrije natuur zal je den eersten
smaak doen beet krijgen. Speur
tochten in dezen tijd van het jaar
brengen je met allerlei onbekende
Marja knikte en legde haar blanke
aaiden beschermend op de toetien.
dingen in aanraking, alle soorten
van vogels, planten, bloemen,
struiken en boomen.
Na verloop van tijd ga je den
weldadigen invloed van de natuur
op je heele persoon en karakter
bemerken, want de eenvoud, de
rust en het grootsche van de
natuur gaan zich op den duur in
het karakter van den waren na
tuurliefhebber weerspiegelen. De
natuur maakt ons ook nederig;
zij doet ons in al het mysterieuze
en wonderbaarlijke, dat wij in
haar aantreffen, voelen, hoe klein
en nietig wij eigenlijk zijn en
ook hoeonmachtig. Zie het
teederste bloempje en besef, dat
je niet in staat bent het te maken.
Is 'tgeen wonder op zichzelf?
Is zoo heel de natuur niet één
groot wonder, dat den modernen
mensch, zoo vervuld van zijn
kunnen in techniek en construc
tie, beschaamd doet staan voor
zijn overmoedige zelfwaardeering
en zelfingenomenheid. In de na
tuur kan de mensch zichzelf het
beste en diepste, althans ten deele
weer terugvinden, omdat hij leert
er zich klein te voelen en zich
zelf te zien in zijn ware propor-
tie's Wie eenmaal de stem der
natuur heeft leeren verstaan, keert
zich af van de valsche weelde
en overdaad, de parasiteerende
gemak- en genotzucht.
Daarom trek er dezen zomer
op uit en ook in den komenden
winter, want ook des winters
valt er buiten genoeg te beleven
en te observeeren. De natuur
toch verandert voortdurend en
biedt steeds het noodige, dat
nieuw voor ons is.
Er zijn helaas ook nog men-
schen, wie de natuur niets geven
kan, die de natuur ontwijder, en
er luid-kakeler.de, rookende en
zonder-einde-pratende, als kud
den doorheen tuffen of fietsen,
die op mooie, rustige plekjes er
de sporen van hun verblijf achter
laten, als etensresten, papier, enz.
in hun egoïsme vergetend, dat
er ook nog andere menschen zijn,
die evengoed recht hebben op
de ongereptheid van het land-
schapsschoon.
Aan zulke menschen kan de
natuur niets geven, zij komen er
even platvloersch vandaan als zij
er heen gingen, zij vinden de ge
woonten, manieren en levensop
vattingen der buitenbevolking
achterlijk en dom, het lever, op
het platteland beklagenswaardig
en eentonig. Voor wat er in de
dorpjes en boerenhoeven leeft
aan werklust, eenvoud, energie,
wilskracht en karakter, hebben
zij geen oog. Maar de trekker
heeft dat wel. Die vindt bij
menigen boer en boerin een aan
trekkelijke wilskracht, taaie vast
houdendheid, die spreken uit
woord, blik en gebaar, houding
en gelaatsuitdrukking. Die leert
te verstaan de worsteling met
den bodem, van geslacht op ge
slacht; de traditie die dit stuk
aarde bindt van vader op zoon
de saamhoorigheid, die deze
menschen bindt. Die verstaat
het om achter het stugge uiterlijk
den gevoeligen mensch te ont
dekken, achter den harden ploe
teraar den zorgzamen vader en
moeder, die kordaat en flink hun
kinderen opvoeden en die het
nog verstaan om gezag te oefenen
in huis zoowel als daarbuiten.
„Ken Uw eigen land en heb
het lief", een bijna afgezaagd
gezegde, dat toch een groote
waarheid bevat. Want dat lief
hebben zal volgen, als wij het
verstaan om waar te nemen, om
uit hetgeen wij waarnemen te
leeren voor onszelf, om zelf daar
door rijker, sterker en beter te
worden.
Koopt Nederlandsche waar
Een correspondent van het
A.N P. had een onderhoud met
mr. M. Slingenberg, minister van
sociale zaken, over de campagne,
die sedert Maart van dit jaar door
de propaganda-commissie voor
Nederlandsch fabrikaat systema
tisch gevoerd wordt.
Uit een oogpunt van werkver
ruiming gezien, biedt deze actie
naar de meening van Z.E. zeer
uitgebreide mogelijkheden, die des
te interessanter zijn, omdat bij het
welslagen niet alleen van werk
verruiming zonder meer gespro
ken mag worden, maar omdat
iedere verhooging van de vraag
naar producten van Nederlandsche
herkomst, mogelijkheden biedt
van tewerkstelling van menschen
in hun eigen beroep, in tegen
stelling met de helaas nog zoo
vaak noodwendige tewerkstelling
op ander gebied.
Als deze campagne zóó inten
sief zou kunnen doorwerken, dat
het Nederlandsche publiek als het
ware intuïtief bij iederen aankoop
zichzelf realiseert: kan ik mijn
aankoop in Nederlandsche waar
doen en bij zijn leverancier dien
wensch ook tot uitdrukking brengt,
dan moet daaruit werkverrui
ming ontstaan en dan z a I daar
door automatisch de overheid
kunnen worden ontlast van een
deel der drukkende zorgen die
aan dit probleem van dezen tijd
vastzitten.
„Wie aan dat welslagen in
hooge mate zal kunnen mede
werken aldus de minister
is de middenstand. Als die de
grondgedachte dezer campagne
goed voor oogen houdt, dan zal
zij ongetwijfeld de commissie aan
zich verplichten en haar taak aan
merkelijk vergemakkelijken.
Op de vraag of de minister van
meening was dat de Nederland
sche fabrikant in staat moest
worden geacht prijswaardig en
concurreerend te kunnen leveren,
achtte Z.E. geen twijfel aanwezig.
In een enkel speciaal geval mag
het al eens voorgekomen zijn,
dat een hoogeie prijs in den weg
stond, aan buitenlandsche con
currentie het hoofd te bieden, in
het algemeen gesproken is de
Nederlandsche producent zeker
in staat concurreerend en kwali
tatief gelijkwaardig te leveren.
Men zou met deze redeneering
nog verder kunnen gaan. Als de
grensmuren eens zouden worden
weggenomen, zou op menig ge
bied in weerwil van de va-
luta-tegenstellingen met menig
Nederlandsch product op de in-
ternationale markt nog veel te
doen zijn. Dat typeert wel in
hooge mate den wil en het kun
nen van den Nederlandschen pro
ducent.
Bleef de Nederlandsche fabri
kant overigens zeker niet achter
in het toepassen van moderne
verkoopsmethoden, het zou mis
schien aanbeveling kunnen ver
dienen, h.h. fabrikanten op spe
ciale gebieden in overweging te
geven wat meer aandacht te wij
den aan de mogelijkheid het
groote publiek in staat te stellen
de herkomst van het Nederland
sche product scherper te onder
kennen. De buitenlandsche fa
brikant gaat daaiin reeds veel
verder en dat geeft hem soms een
voorsprong op den Nederland
schen fabrikant, wiens product
niet als Nederlandsch product te
onderkennen is en helaas
door den tusschenhandel zij
het misschien onbewust ook
niet als zoodanig wordt aange
prezen.
Gaat U met vacantia
naar bosch en heide, zee en
strand Verzuim dan toch vooral
niet AMILDA-zonnebruincrême
mede te nemen. Deze beschermt
tegen vervellen en zonnebrand
en bevordert tevens een snelle,
mo°ie natuurlijke huidbruining,
óók bij weinig of geen zon.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct.
Doos 50 en 25 ct.
Een Gereformeerd eiland.
De Geref. kerk van Urk zal op
Zondag 19 dezer den dag her
denken, waarop voor 100 jaar
aldaar de Afscheiding plaats had.
De Geref. kerk van Urk omvat
van de 3200 inwoners, die het
eiland telt, niet minder dan 2868,
onder welken 1185 belijdende
leden.
Naast de Geref. kerk vindt men
op het eiland nog een Ned. Herv.
en een Chr. Geref. gemeente, die
elk een paar honderd leden tellen.
Btyksbemiddelaar.
Bij Kon. besluit van 1 Juli is
met ingang van dien datum aan
u Neen, w« drinken samen hier
zq~ïuch,ig.en van 5zer 68 ,t,al- deed
(Wordt vervolgd,,
AXEL
V
tot DinsHflO1. Pn Vft'JHorv.r...-<4
24)
Elly presenteerde gebak. Toen ze
voor Lucie stond, die naast den vleu
gel zat, fluisterde Elly Luus, toe,
wees niet boos, ik meende het daar
straks niet. Wil je het alsjeblieft
vergeten Het was afschuwelijk van
mij.
Lucie keerde glimlachend haar ge
zicht naar Elly. Lieve, het was
niets, een grapje, dat begreep ik im
mers dadelijk. Jij zou nooit onaardig
kunnen zijn.
Dank je, Efly's stem klonk on
zeker. Ze voelae zich volstrekt niet
bevredigd.
Het zou veel prettiger geweest zijn,
als je boos was, zeide ze onzeker.
Lucie trok haar wenkbrauwen op.
Voor mij, haastte Elly zich te
zeggen en wipte meteen weg met haar
gebakjes.
Marja knikle. Heb jfj Aske-
nase gehoord in het piano-concert van
Mozart vroeg zij aan Lucie.
Neen Wanneer
Eergisteravond in de kleine con
certzaal van Musica, het was gewoon
weg prachtig.
Marja sloeg haar groote oogen op
en glimlachte. Wat voelde ik mij
klein, zeide ze en was een beetje
ontroerd.
Fokke had vacantie, We vlogen
eep nachtvlucht, met DuVnsteer, legde
Lucie uit.
Ik ga binnenkort naar Cairo, zeide
ze plotseling.
Lucie greep zich aan den vleugel
vast. Wanneer? vroeg ze adem
loos.
De ander haalde de schouders op.
Ik weet nog niet. Ga ji mee, het
zal heerlijk zijn, ik wil nog verder.
Ineens nam ze haar handen van den
vleugel. Iemand aan het andere einde
van de kamer zeide luid: Neen,
heusch niet, E'ly, ik eet geen slag
room.
Marja glimlachte vaag. —Grappige
wereld is het toch, zeide ze op haar
ondoorgrondelijke manier. In die paar
woorden had ze alles samengevat.
Haar oogen keken de kamer rond en
toen naar Lucie. —Niet waar?vroeg
ze geamuseerd.
En eensklaps moest Lucie lachen.
Dansen we nog? riep EUy, toen
de heeren weer naar beneden kwamen.
De spanning was gebroken en het
was, alsof de avond nu pas begon.
Het was heel laat, toen Fokke en Lucie
eindelek naar huis gingen. Van H-y-
ning en Duynsteer liepen zoover mee.
Hun stemmen klonken nog ver na over
den doodstillen weg. Marja stond in
den tuin en keek lang naar den mr«
neschljn en luis*erde naar de vaag
verklinkend# stemmen. Ja, dacht
ze, ja, ik ga weg, ik wil iets anders
zien, ik heb heimwee.
Toen Lucie 's morgens om half vijf
wakker werd, stond Fokke al bijna
geheel gekleed voor het raam van de
slaapkamer en keek uit Jaar de lucht.
Is het al zoo laat 1 riep zij ver- j
schrikt uit en sprong op. Ze vet*
dween jachtig in de badkame-, nog
voordat Fokke had kunnen antwoorden.
Hij luisterde glimlachend naar het
geklater van het water in het bad.
Moedig was Lucie, heel moedig
en lief. Geen woord had ze meer
gezegd en blijkbaar had zfl haar angst
voor het vliegen overwonnen, want zq
kon er nu heel gewoon over spreken,
zonder dat Fokke omzichtig zijn woor
den behoefde te kiezen.
In de badkamer zette Lucie de beide
kranen tegelijk open. Ze gooide ner
veus haar peignor neer en gunde zich
geen tijd het bad vol te laten loopen,
Hoe had ze zoo vast kunnen slapen,
terwijl ze toch wist dat Fokke weg
zou gaan, ver weg naar Indië. Wie
wist iets van zoo'n reis, wie kon haar
zekerheid geven Niemand immers.
En nu was het gekomen, vanmorgen,
vanmorgen, nog een paar uren en dan
was hij weg. Om zes uur, dan zou
de machine veitrekken. Lucie haastte
zich, terwijl de heete tranen moeilflk
over haar wangen rolden. Haar keel
was akelig droog en sij voelde zich
doodmoe, ondanks dat zq zoo vast
geslapen had.
Toen ze weer in de slaapkamer
kwam, was Fokke geteed. Hij wond
zijn horloge op.
Ik heb de taxi om kwart over
vijf besteld, zeide hij zoo gewoon
mogelijk en keek heimelijk naar haar
ontdaan gezicht.
Ja, ik zal gauw voortraaken,
antwoordde zij en gooide haar japon
over haar hoofd. - Gelukkig heb ik
gisteravond alles klaar gezet, zoodat
je niet lang hoeft te wachten. U
drinkt toch hier nog even een kop
thee, of liever op het terrein.
thee, hoor. Fokke glimlachte en
knikte haar toe. Zij moest zich plot
seling omkeeren, opdat hij haar gezicht
niet zou zien.
Ineens voelde zfl zijn armen om
haar heen, Luus, kind, houdt je
goed, ie hoeft toch niet bang te zfin,
hq hield haar heel zacht in zfln armen
en duwde haar hoofd tegen zün schou
der.
Ach, neen, ik weet, dat jq zoo
goed vliegt en alles veilig is, maar
dat ik je niet tegenover me zie en
en.Lucie zweeg.
- Ik begrqp het wel, hoor, zeide
hq zacht en liet haar los.
Dit kleine oogenblik gaf haar haar
zelfvertrouwen terug en zq kon weer
ademhalen. Ik zal dadeiqk naar
beneden gaan, zqde zg en lachte, een
moedig lachje.
Het was een koele ochtend en de
menschen, die op het terrein stonden
doken huiverig in hun jaskragen
De machine stond ai klaar. De
postauto was aangekomen met de post
stukken en men begon juist te laden.
In de verte stond Duyns'eer met
iemand te praten.
Hallo, groette Van Heyning, heb
je je vrouw meegebracht, dat is ge
zellig, dan hebben we een lieve her
innering daarboven. Hq drukte Lucie
de hand. Fokke beende naar het kan»
toor om zqn opdracht en papieren te
ns'CQi
Er waren veel bekenden gekomen,
Luc Beider en Marja. Ë>iy sliep
nog, verontschuldigde Luc gllra*
lachead zqn vrouw. Ze wag gister*
avond zao mat. Koa je zot vraea
"j* ie b,ed komen Hq keek Lucie
onderzoekend aan,
Marja liep om de machine heen en
bekeek alles nauwkeurig. Ik zou
best zin hebben om tot Cairo mee te
gaan, zeide ze nadenkend, maar ik
moet mqn ieeraar nog een concert
en hq heeft geen t|d be-
Unn |ÖS ik niet 200 hais over
kop wegloopen.
-Z*U b,ent *och al ™»eerd, wat
moet uw Ieeraar nu nog van u weten
verwonderde zich Van Heyning.
Marja glimlachte. Dat heb ik
deiqk°k 81 afgemagd' zeide zfl vrien-
In de verte kwam Fokke aanstappen,
tetemnpetynR8-ien LUCiC gingen hem
tegemoet, Bruqnse en nog een paar
autoriteiten waren bq hemf
Het is tqd, zeide Fokke kort ea
keek naar zqn vrouw. Zq iieD raet
gebogen hoofd naast Van Heyntng en
had nog geen woord gezegd.
De laatste postzakken werden juist
in de machine geladen. Men gaf de
vliegers en hun marconist de hand
ten afscheid. Er werd veel gepraat
en gelachen.
Lucie keek niet op, ze ken niet. Het
was haar onmogeiqk haar oogleden
op te htffen. Plotseling hoorde zfi
rokke's stem vlak naast haar. Neemt
u mq Hiet kwaiqfc, ik moet even mqn
vrouw goedendag zeggen en teen voel
de zq zqn sterke armen vol veilige
zekerheid om haar heen. Zwqgend
hief zq haar oogen naar hem op.