Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch- Vlaanderen, SPORT en LIEFDE. No. 27. VRIJDAG 10 JULI 1930. J. C. VINK - Axel. Heb de natuur en het buitenleven lief. FEUILLETON. Binnenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt 12. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franc© ingewacht, uiterlijk In dezen schoonen tijd van het jaar willen we de aandacht eens vestigen op het buitenleven en zijn waarde voor hen die hier hun ontspanning zoeken. Ten eerste is het gezond en dat is in dezen gejaagden tijd al een heel belangrijke factor. Tevens is een verblijf in de vrije ongerepte na tuur dikwijls de beste remedie tegen een zgn. sleurleven, waar toe het leven tegenwoordig zoo gemakkelijk en onwillekeurig leidt. Het buitenleven daarente gen leert tevreden zijn en een zich gelukkig gevoelen met een voud en soberheid, die toch een grooten rijkdom met zich draagt. Vraag het eens aan de liefheb bers en kenners der natuur, die hun vacantie en week-enden be steden om bosch, duin en wei te doorkruisen, die zich gelukkig gevoelen bij het majestueuze rui schen der zee en voor wie het dieren-, planten- en boomenleven ieder jaar minder geheimen heeft. Wat een gezonde levensvreugde en blijheid straalt er uit de oogen van die jongens en meisjes en ook vele ouderen, die hun week end doorbrengen in de vrije na tuur, hetzij in bosch, wei of aan het strand of met een heerlijken fiets- of wandeltocht. Vergelijk de wijze, waarop zij hun tijd besteden met die van vele anderenniets-doen, zich vervelen, lanterfanten, sigaretten rooken, langs de straat slenteren, enz. Gelukkig komt er steeds meer belangstelling voor al het mooie in de natuur en het buitenleven. Gelukkig zeggen we, want jong gewend, oud gedaanLaten we het goede echter niet alleen voor anderen, zoeken wij het ook voor ons zelf. Trek er zelf maar eens op uit, alleen of met een paar kennisseneen dagje buiten in de vrije natuur zal je den eersten smaak doen beet krijgen. Speur tochten in dezen tijd van het jaar brengen je met allerlei onbekende Marja knikte en legde haar blanke aaiden beschermend op de toetien. dingen in aanraking, alle soorten van vogels, planten, bloemen, struiken en boomen. Na verloop van tijd ga je den weldadigen invloed van de natuur op je heele persoon en karakter bemerken, want de eenvoud, de rust en het grootsche van de natuur gaan zich op den duur in het karakter van den waren na tuurliefhebber weerspiegelen. De natuur maakt ons ook nederig; zij doet ons in al het mysterieuze en wonderbaarlijke, dat wij in haar aantreffen, voelen, hoe klein en nietig wij eigenlijk zijn en ook hoeonmachtig. Zie het teederste bloempje en besef, dat je niet in staat bent het te maken. Is 'tgeen wonder op zichzelf? Is zoo heel de natuur niet één groot wonder, dat den modernen mensch, zoo vervuld van zijn kunnen in techniek en construc tie, beschaamd doet staan voor zijn overmoedige zelfwaardeering en zelfingenomenheid. In de na tuur kan de mensch zichzelf het beste en diepste, althans ten deele weer terugvinden, omdat hij leert er zich klein te voelen en zich zelf te zien in zijn ware propor- tie's Wie eenmaal de stem der natuur heeft leeren verstaan, keert zich af van de valsche weelde en overdaad, de parasiteerende gemak- en genotzucht. Daarom trek er dezen zomer op uit en ook in den komenden winter, want ook des winters valt er buiten genoeg te beleven en te observeeren. De natuur toch verandert voortdurend en biedt steeds het noodige, dat nieuw voor ons is. Er zijn helaas ook nog men- schen, wie de natuur niets geven kan, die de natuur ontwijder, en er luid-kakeler.de, rookende en zonder-einde-pratende, als kud den doorheen tuffen of fietsen, die op mooie, rustige plekjes er de sporen van hun verblijf achter laten, als etensresten, papier, enz. in hun egoïsme vergetend, dat er ook nog andere menschen zijn, die evengoed recht hebben op de ongereptheid van het land- schapsschoon. Aan zulke menschen kan de natuur niets geven, zij komen er even platvloersch vandaan als zij er heen gingen, zij vinden de ge woonten, manieren en levensop vattingen der buitenbevolking achterlijk en dom, het lever, op het platteland beklagenswaardig en eentonig. Voor wat er in de dorpjes en boerenhoeven leeft aan werklust, eenvoud, energie, wilskracht en karakter, hebben zij geen oog. Maar de trekker heeft dat wel. Die vindt bij menigen boer en boerin een aan trekkelijke wilskracht, taaie vast houdendheid, die spreken uit woord, blik en gebaar, houding en gelaatsuitdrukking. Die leert te verstaan de worsteling met den bodem, van geslacht op ge slacht; de traditie die dit stuk aarde bindt van vader op zoon de saamhoorigheid, die deze menschen bindt. Die verstaat het om achter het stugge uiterlijk den gevoeligen mensch te ont dekken, achter den harden ploe teraar den zorgzamen vader en moeder, die kordaat en flink hun kinderen opvoeden en die het nog verstaan om gezag te oefenen in huis zoowel als daarbuiten. „Ken Uw eigen land en heb het lief", een bijna afgezaagd gezegde, dat toch een groote waarheid bevat. Want dat lief hebben zal volgen, als wij het verstaan om waar te nemen, om uit hetgeen wij waarnemen te leeren voor onszelf, om zelf daar door rijker, sterker en beter te worden. Koopt Nederlandsche waar Een correspondent van het A.N P. had een onderhoud met mr. M. Slingenberg, minister van sociale zaken, over de campagne, die sedert Maart van dit jaar door de propaganda-commissie voor Nederlandsch fabrikaat systema tisch gevoerd wordt. Uit een oogpunt van werkver ruiming gezien, biedt deze actie naar de meening van Z.E. zeer uitgebreide mogelijkheden, die des te interessanter zijn, omdat bij het welslagen niet alleen van werk verruiming zonder meer gespro ken mag worden, maar omdat iedere verhooging van de vraag naar producten van Nederlandsche herkomst, mogelijkheden biedt van tewerkstelling van menschen in hun eigen beroep, in tegen stelling met de helaas nog zoo vaak noodwendige tewerkstelling op ander gebied. Als deze campagne zóó inten sief zou kunnen doorwerken, dat het Nederlandsche publiek als het ware intuïtief bij iederen aankoop zichzelf realiseert: kan ik mijn aankoop in Nederlandsche waar doen en bij zijn leverancier dien wensch ook tot uitdrukking brengt, dan moet daaruit werkverrui ming ontstaan en dan z a I daar door automatisch de overheid kunnen worden ontlast van een deel der drukkende zorgen die aan dit probleem van dezen tijd vastzitten. „Wie aan dat welslagen in hooge mate zal kunnen mede werken aldus de minister is de middenstand. Als die de grondgedachte dezer campagne goed voor oogen houdt, dan zal zij ongetwijfeld de commissie aan zich verplichten en haar taak aan merkelijk vergemakkelijken. Op de vraag of de minister van meening was dat de Nederland sche fabrikant in staat moest worden geacht prijswaardig en concurreerend te kunnen leveren, achtte Z.E. geen twijfel aanwezig. In een enkel speciaal geval mag het al eens voorgekomen zijn, dat een hoogeie prijs in den weg stond, aan buitenlandsche con currentie het hoofd te bieden, in het algemeen gesproken is de Nederlandsche producent zeker in staat concurreerend en kwali tatief gelijkwaardig te leveren. Men zou met deze redeneering nog verder kunnen gaan. Als de grensmuren eens zouden worden weggenomen, zou op menig ge bied in weerwil van de va- luta-tegenstellingen met menig Nederlandsch product op de in- ternationale markt nog veel te doen zijn. Dat typeert wel in hooge mate den wil en het kun nen van den Nederlandschen pro ducent. Bleef de Nederlandsche fabri kant overigens zeker niet achter in het toepassen van moderne verkoopsmethoden, het zou mis schien aanbeveling kunnen ver dienen, h.h. fabrikanten op spe ciale gebieden in overweging te geven wat meer aandacht te wij den aan de mogelijkheid het groote publiek in staat te stellen de herkomst van het Nederland sche product scherper te onder kennen. De buitenlandsche fa brikant gaat daaiin reeds veel verder en dat geeft hem soms een voorsprong op den Nederland schen fabrikant, wiens product niet als Nederlandsch product te onderkennen is en helaas door den tusschenhandel zij het misschien onbewust ook niet als zoodanig wordt aange prezen. Gaat U met vacantia naar bosch en heide, zee en strand Verzuim dan toch vooral niet AMILDA-zonnebruincrême mede te nemen. Deze beschermt tegen vervellen en zonnebrand en bevordert tevens een snelle, mo°ie natuurlijke huidbruining, óók bij weinig of geen zon. Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct. Een Gereformeerd eiland. De Geref. kerk van Urk zal op Zondag 19 dezer den dag her denken, waarop voor 100 jaar aldaar de Afscheiding plaats had. De Geref. kerk van Urk omvat van de 3200 inwoners, die het eiland telt, niet minder dan 2868, onder welken 1185 belijdende leden. Naast de Geref. kerk vindt men op het eiland nog een Ned. Herv. en een Chr. Geref. gemeente, die elk een paar honderd leden tellen. Btyksbemiddelaar. Bij Kon. besluit van 1 Juli is met ingang van dien datum aan u Neen, w« drinken samen hier zq~ïuch,ig.en van 5zer 68 ,t,al- deed (Wordt vervolgd,, AXEL V tot DinsHflO1. Pn Vft'JHorv.r...-<4 24) Elly presenteerde gebak. Toen ze voor Lucie stond, die naast den vleu gel zat, fluisterde Elly Luus, toe, wees niet boos, ik meende het daar straks niet. Wil je het alsjeblieft vergeten Het was afschuwelijk van mij. Lucie keerde glimlachend haar ge zicht naar Elly. Lieve, het was niets, een grapje, dat begreep ik im mers dadelijk. Jij zou nooit onaardig kunnen zijn. Dank je, Efly's stem klonk on zeker. Ze voelae zich volstrekt niet bevredigd. Het zou veel prettiger geweest zijn, als je boos was, zeide ze onzeker. Lucie trok haar wenkbrauwen op. Voor mij, haastte Elly zich te zeggen en wipte meteen weg met haar gebakjes. Marja knikle. Heb jfj Aske- nase gehoord in het piano-concert van Mozart vroeg zij aan Lucie. Neen Wanneer Eergisteravond in de kleine con certzaal van Musica, het was gewoon weg prachtig. Marja sloeg haar groote oogen op en glimlachte. Wat voelde ik mij klein, zeide ze en was een beetje ontroerd. Fokke had vacantie, We vlogen eep nachtvlucht, met DuVnsteer, legde Lucie uit. Ik ga binnenkort naar Cairo, zeide ze plotseling. Lucie greep zich aan den vleugel vast. Wanneer? vroeg ze adem loos. De ander haalde de schouders op. Ik weet nog niet. Ga ji mee, het zal heerlijk zijn, ik wil nog verder. Ineens nam ze haar handen van den vleugel. Iemand aan het andere einde van de kamer zeide luid: Neen, heusch niet, E'ly, ik eet geen slag room. Marja glimlachte vaag. —Grappige wereld is het toch, zeide ze op haar ondoorgrondelijke manier. In die paar woorden had ze alles samengevat. Haar oogen keken de kamer rond en toen naar Lucie. —Niet waar?vroeg ze geamuseerd. En eensklaps moest Lucie lachen. Dansen we nog? riep EUy, toen de heeren weer naar beneden kwamen. De spanning was gebroken en het was, alsof de avond nu pas begon. Het was heel laat, toen Fokke en Lucie eindelek naar huis gingen. Van H-y- ning en Duynsteer liepen zoover mee. Hun stemmen klonken nog ver na over den doodstillen weg. Marja stond in den tuin en keek lang naar den mr« neschljn en luis*erde naar de vaag verklinkend# stemmen. Ja, dacht ze, ja, ik ga weg, ik wil iets anders zien, ik heb heimwee. Toen Lucie 's morgens om half vijf wakker werd, stond Fokke al bijna geheel gekleed voor het raam van de slaapkamer en keek uit Jaar de lucht. Is het al zoo laat 1 riep zij ver- j schrikt uit en sprong op. Ze vet* dween jachtig in de badkame-, nog voordat Fokke had kunnen antwoorden. Hij luisterde glimlachend naar het geklater van het water in het bad. Moedig was Lucie, heel moedig en lief. Geen woord had ze meer gezegd en blijkbaar had zfl haar angst voor het vliegen overwonnen, want zq kon er nu heel gewoon over spreken, zonder dat Fokke omzichtig zijn woor den behoefde te kiezen. In de badkamer zette Lucie de beide kranen tegelijk open. Ze gooide ner veus haar peignor neer en gunde zich geen tijd het bad vol te laten loopen, Hoe had ze zoo vast kunnen slapen, terwijl ze toch wist dat Fokke weg zou gaan, ver weg naar Indië. Wie wist iets van zoo'n reis, wie kon haar zekerheid geven Niemand immers. En nu was het gekomen, vanmorgen, vanmorgen, nog een paar uren en dan was hij weg. Om zes uur, dan zou de machine veitrekken. Lucie haastte zich, terwijl de heete tranen moeilflk over haar wangen rolden. Haar keel was akelig droog en sij voelde zich doodmoe, ondanks dat zq zoo vast geslapen had. Toen ze weer in de slaapkamer kwam, was Fokke geteed. Hij wond zijn horloge op. Ik heb de taxi om kwart over vijf besteld, zeide hij zoo gewoon mogelijk en keek heimelijk naar haar ontdaan gezicht. Ja, ik zal gauw voortraaken, antwoordde zij en gooide haar japon over haar hoofd. - Gelukkig heb ik gisteravond alles klaar gezet, zoodat je niet lang hoeft te wachten. U drinkt toch hier nog even een kop thee, of liever op het terrein. thee, hoor. Fokke glimlachte en knikte haar toe. Zij moest zich plot seling omkeeren, opdat hij haar gezicht niet zou zien. Ineens voelde zfl zijn armen om haar heen, Luus, kind, houdt je goed, ie hoeft toch niet bang te zfin, hq hield haar heel zacht in zfln armen en duwde haar hoofd tegen zün schou der. Ach, neen, ik weet, dat jq zoo goed vliegt en alles veilig is, maar dat ik je niet tegenover me zie en en.Lucie zweeg. - Ik begrqp het wel, hoor, zeide hq zacht en liet haar los. Dit kleine oogenblik gaf haar haar zelfvertrouwen terug en zq kon weer ademhalen. Ik zal dadeiqk naar beneden gaan, zqde zg en lachte, een moedig lachje. Het was een koele ochtend en de menschen, die op het terrein stonden doken huiverig in hun jaskragen De machine stond ai klaar. De postauto was aangekomen met de post stukken en men begon juist te laden. In de verte stond Duyns'eer met iemand te praten. Hallo, groette Van Heyning, heb je je vrouw meegebracht, dat is ge zellig, dan hebben we een lieve her innering daarboven. Hq drukte Lucie de hand. Fokke beende naar het kan» toor om zqn opdracht en papieren te ns'CQi Er waren veel bekenden gekomen, Luc Beider en Marja. Ë>iy sliep nog, verontschuldigde Luc gllra* lachead zqn vrouw. Ze wag gister* avond zao mat. Koa je zot vraea "j* ie b,ed komen Hq keek Lucie onderzoekend aan, Marja liep om de machine heen en bekeek alles nauwkeurig. Ik zou best zin hebben om tot Cairo mee te gaan, zeide ze nadenkend, maar ik moet mqn ieeraar nog een concert en hq heeft geen t|d be- Unn |ÖS ik niet 200 hais over kop wegloopen. -Z*U b,ent *och al ™»eerd, wat moet uw Ieeraar nu nog van u weten verwonderde zich Van Heyning. Marja glimlachte. Dat heb ik deiqk°k 81 afgemagd' zeide zfl vrien- In de verte kwam Fokke aanstappen, tetemnpetynR8-ien LUCiC gingen hem tegemoet, Bruqnse en nog een paar autoriteiten waren bq hemf Het is tqd, zeide Fokke kort ea keek naar zqn vrouw. Zq iieD raet gebogen hoofd naast Van Heyntng en had nog geen woord gezegd. De laatste postzakken werden juist in de machine geladen. Men gaf de vliegers en hun marconist de hand ten afscheid. Er werd veel gepraat en gelachen. Lucie keek niet op, ze ken niet. Het was haar onmogeiqk haar oogleden op te htffen. Plotseling hoorde zfi rokke's stem vlak naast haar. Neemt u mq Hiet kwaiqfc, ik moet even mqn vrouw goedendag zeggen en teen voel de zq zqn sterke armen vol veilige zekerheid om haar heen. Zwqgend hief zq haar oogen naar hem op.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1936 | | pagina 1