vrijdag 24 a Pr rl i9:td.
31
r,
i r\
SPORT en LIEFDE.
fz-i'k
Nieuws- en Advertentieb 1 ad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
De dag der kleine dingen.
Hoofdpijn, Kiespijn. Al wat
SmTuSt
ASf" haa
Tb VI heViefa'in de
.i.7tN«;,,lLl%kwï:L""m'ï"
li»Ti. ss
Nn. (f
JAJ
;5l
53#» Jaar#.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond,
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post I Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
1
DRUKKER-U1TÜEVER
J. C. VINK - Axel.
ADVERTENTIÊN ».n I tot 5 regels Cent; voor
reSel 12 Cent. Groote Idlers worden naar
plaatsruimte berekend.
W°rd8n franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Rersto Blad.
Naar aanleiding o.m. van deze
woorden lezen we in het och
tendblad van de N. Rott. Crt.
van 19 April j.I. een beschouwing,
die we wel waardig vonden, ook
onder de aandacht van onze
lezers te brengen. De schrijver
zegt dan o.a. het volgende
De profeet Zacharia spreekt
van „den dag der kleine dingen"
en vindt, dat we dien niet hebben
te verachten...... Nog zoo'n
dwaze raad niet. Want hoe tal
rijk zijn in ons leven de dagen
der groote dingen Laten wij,
wie ook, nu maar niet gewichtig
doen het leven, aller leven be
staat immers voor 99 pet. uit de
dagen der kleine dingen. Wij
hebben immer allen onze onver
anderlijke taak, waarin steeds
minder plaats zal zijn voor uiter
lijk avontuur en dat wat de
gruwelfilm geeft en waarop een
naïve ziel nog zou kunnen wach
ten de sensatie, de „thriil", het
uiterlijke wonder, dat is het leven
niet. Het leven is: de dagen,
steeds weer aan, de een na den
ander, der kleine dingen
En hoe, indien wij dat kleine
nu niet meer groot vermogen te
zien, als een symbool van iets
Geweldigs, een hevig leven, als
een tragedie-comedie, maar in
elk geval als iets dat boven die
eigen kleinheid uitwijst naar wat
wonderlijk verblijden of even
wonderlijk schreien doet? Is
het niet teekenend, dat, zooals
wij dezer dagen in een Amster-
damsche statistiek lazen, het aan
tal zelfmoorden, vooral dat der
vrouwen, stijgt met den ma-
terieelen welstand Wie kan
het uithouden alleen maar onder
kleine dingen?
Wij zullen de laatsten zijn om
te ontkennen, dat er tegenwoor
dig alle reden is tot misnoegd
heid, wa trouwen, pessimisme,
tobberijen en zorgen van allerlei
aard, vergeten wij het niet,
is er ook nu nog belangrijk ma-
terieele vooruitgang te constatee-
ren bij vroeger. Toch geiooven
wij, da' Wjj met dj, overa( ujt_
gesproken en even gretig na
gepraat pessimisme op een ver
keerden en gevaarlijken weg zijn.
Tijdens den grooten oorlog sprak
men van bewustzijnsvernauwing
en bedoelde ermee, dat door
suggestieve krachten een bewust
zijn volkomen zich kan sluiten
voor andere dan bepaalde in
vloeden, in dat geval overwe
gingen, gevoelens en motieven
van internationalen aard. Iets
dergelijks maken wij thans mede
en het is even gevaarlijk. De
hoop was zóó hoog gericht en
de teleurstelling door de huidige
inziiiKing is zóó groot, dat men
al het goede, dat men nóg heeft
en dat waarlijk niet zoo gering
is, vergeet en alleen maar oog
heeft voor wat neerdrukt. Zoo
wordt een sfeer geboren, waarin
men gewoon raakt te ademen en
die toch verderfelijk en levens-
dood is een sfeer, die zich van
neerslachtigheid, verdrietigheid,
zwartgalligheid, moeheid, cynisme
of wat het volk zoo schilder
achtig noemt, gekanker. Inder
daad gekanker, dat het gezonde
en genezende weefsel verwoest
door ziekelijke woekering.
Stelt daartegenover een oogen-
blik den dag der kleine dingen,
dat wat ons eiken dag weer aan
als een nieuw begin, als een on
begrijpelijk levenswonder gelaten
wordtHet leven, onze gezond
heid, de kracht en mogelijkheid
om te zien, te hooren, te willen
en te denken. Eiken dag de zon
weer te zien of haar licht, de
voortzeilende wolken, de aan
gezichten waarbuiten wij toch
niet meer kunnen, den arbeid,
die ons, zonder dat wij het weten,'
onmisbaar is geworden en zoo
vele, zoo heel veel anderen din
gen nog.
Dit alles wordt ons dagelijks
weer geschonken. Is het weinig
Maar is het niet alles? Wie
eenmaal den donkeren dood in
het raadselachtig wezenloos ge-
aat heeft gestaard, wéét wèt het is
nog te mogen leven. En dat
wordt ons geschonken, eiken dag,
eiken minuut van den dag weer
aan. Elk oogenblik lacht nog
het leven ons toe met zijn on
gekende mogelijkheden, elke dag
schenkt ons den onuitputtelijken
rijkdom, die alle verstand verre
te boven gaat. Is dat niets?
Nog eens: wij willen daarmee
niet allerlei misstanden en ellende
goed praten, maar is het leven
dan niet meer dan de kleeding?
In zijn bar en bitter „Stervend
Europa" zegt Iwan Goll„Deze
menschen geloofden alles wat de
man op de tram naast hen zei.
Maar ze geloofden niets van wat
God hun zei. Zij geloofden wat
met vurige letters aan de huizen
geschreven stond, dat Gillet-
mesjes de beste waren, maar zij
geloofden niet, dat hun heil er
van afhing te zien gebeuren, hoe
het gele blaadje aan den linde
boom langzaam groeit en de hand
van een engel wordt". Toch is
het t ook maar „een klein ding"
zoo'n geel oud blaadje dat bevend
den doop van nieuw leven ont
vangt in het Lentewonder. En
wij zien het nietDaar ligt
al onze armoe
Maar zoo erg is het nog niet
gesteld. Ook de Westerling heeft
zijn »Ja" doen hooren op het
leven. Hij heeft dat leven on
danks zijn verschrikkingen weten
te prijzen. Er leeft onder het
volk nog altijd een kern van
blijmoedige levensaanvaarding,
durf en dankbaarheid. „De dag'
der kleine dingen", hij wordt
ook onder ons nog gevierd en
wij kunnen niet beter doen èn
voor ons persoonlijk geluk èn
voor dat onzer medemenschen
dan dien dag te blijven vieren
en te beveiligen tegen scham
peren, vitzucht of vruchtelooze
en kortzichtige bitterheid.
Binnenland.
Misschien is het niet kwaad,
als wij ook te midden van al'
onzen ramspoed toch deze dingen
eens even bedenken en ons zoo
veel mogelijk van die nachtmer
rie, die smorende beklemming
van een krachteloos en ondank
baar klagen en kankeren vrij
maken. Een Chinees, zoo heeft
onze oud-gezant te Peking dezer
dagen den Leidschen studenten
verteld, is ondanks al de misère,
waarin hij meestal gedoemd is té
leven, heelemaal niet afgunstig
op onze Westersche voorrechten
want, wij hebben niet zijn on-
bedwingbaren levenslust, zijn
uitgesproken zin voor humor en
de kleine vreugden des levens
bij onze slaafsche afhankelijkheid
van onze eenige lijdsindeelincr.
Zoo dit waar mocht zijn, werd
het tijd, dat Chineesche zendelin
gen ons hier kwamen bekeeren.
Prinses Juliana te Almelo.
Dinsdag bracht HKH. Prinses
Juliana een niet-officieel bezoek
aan Almelo, teneinde de tentoon
stelling van werkstukken, georga
niseerd door het plaatselijk cri
sis-comité, te bezoeken.
Er was groote belangstelling
voor dit eerste bezoek van Prinses
Juliana aan Almelo.
Jhr. Rays de Beerenbronck In
de Eerste Kamer herdacht.
In de Dinsdag gehouden ver-
gadering van de Eerste Kamer
heelt de griffier voorlezing ge
daan van de kennisgeving van
het overlijden van jhr. mr. Ch.J M
Ruys de Beerenbrouck, minister
van staat,voorzitter vande Tweede
Kamer.
De voorzitter der Eerste Kamer,
mr. W L. baron de Vos van
Steenwijk heeft vervolgens een
rede gehouden waarin hij het
verlies schetste dat de volksver
tegenwoordiging heeft geleden
door het heengaan van jh. Ruys'
de Beerenbrouck. Spr. wees op
de belangrijke rol welke de
overledene als verantwoordelijk
raadsman van de Kloon en als
president van de Tweede Kamer
vervulde. De Eerste Kamer zoo
besloot spr., deelt in het verlies
en bidt den achtergebleven ver
wanten Godes rijkste vertroostin
gen toe.
Begrafenis
Jhr. R ys de Beerenbrouck.
Dinsdag is het stoffelijk over
schot van den minister van staat
jhr. mr. Ch. J. M Ruys de Bee
renbrouck, voorzitter van de
Tweede Kamer der Staten-Gene-
raal, ter ruste gelegd te Warns-
veld, bij Vierakker.
De regeling der plechtigheid
bij de villa geschiedde door mr.
Kesper, griffier van de Tweede
Kamer, die de autoriteiten bij den
ingang ontving. De oprijlaan was
gevuld met een ontelbare men-
schenmenigte. Hier verzamelden
zich de Kamerleden, vertegen
woordigers van corporaties, gees
telijken, enz.
Ai u t. r U noo-
uig heeft om deze pijnen te ver
drijven is een MQnhardt's Poeder.
Per stuk 8 ct.doos 45 ct. Bij
Uw Drogist.
FEl'ILLETON.
3)
Aan de overzijde van den greo-
ten vijver stond een muziekcorps
der mijnwerkers uit Limburg op
gesteld, in hun typische donker
blauwe kleed.j met groote witte
pluimen. Ook was er de „Har
monie uit Holthem (Limburg),
welke met vaandels en banieren
langs den weg geschaard stond.
Voorts deputaties van allerlei
bonden en vereenigingen.
Nadat de autoriteiten in „Sui-
Vervolgens stelde de stoet zich
op. Voorop ging de kamerbe
waarder van den ontslapene.
Daarop volgden twee pachters
wEt??- ee" gr°0te krans
witte linten van H. M. de Konin
gin, dan de baar met de boden
32 ih? heb 16 "ict iederen
K,I?f SJaChtis ziet "et «r 5
dacht Fokke ve-der en keek oplet-
péTt«M0rge? ga ik naar Ma|i*ö. En
Fokke werd opeens zoo licht, sof
til" nie? P dït hÜ *i0°S' r'iaar
SU'" Fokke te
""HÜ vöJd lïi?" °P ZéCH 'e nemen
ij,
mum, Ik k« k«5 "ok
trip AmsZiïtiSi
2ou jg even naar Lucie willen
Sn8teAUS,ie VrÖ btBt War'
"rót, J? °01 koop schap aan
(Wordt verToIgdJi
AXELSC
COURANT.
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
Zich. 410.
Het was vreemd, maar deze gedachte
gaf Lucie rust. Waarom kwel ik
mijzelf zoo? vroeg ze zich af.
Anna is big als ze haar verloofde
ziet en lacht dan met hem in de
gang, ze denkt niet aan een ongeluk
Neen, Ik moet niet denken, als ik
teveel daaraan denk, trek ik het naar
mg toe. Ik moet het van mg afzet
ten. Maar waarom komt er dan ook
niemand en praat eens met me
Alles zou toch punt voor punt te
ontzenuwen zgn, maar ze laten me
allemaal alleen en Fokke lacht om
"J1 dat akelige, benatiwde
ni""chw
Zenuwachtig stond Lucie op en
ging de aangrenzende slaapkamer
binnen. Ze verschikte doelloos de
voorwerpen op de toilettafel en keek
op de klok.
-Ndg een half uur, fluisterde ze
en drukte haar gevouwen handen
tegea haar zwoegende borst.
Fokke, lieveling, als je het toch maar
begreep.
Met een dreunende slag viel de
straatdeur dicht. Zingend liep Anna
door de gang naar de keuken, kaar
heiligdom.
Lucie haalde een werkmandje te
Voorschgn en ging er mede In de
huiskamer zitten. Ze begon aan een
vest voor Fokke te breien maar eeH
Innerlijk# onrust joeg haar weer op.
Ze gooide haar werk neer en liep
dan de kamer op en neer, nn en dan
me inspanning luisterend naar de
radio,
Eindeigk, hrt half uur was voorbB
nu zou Fokke's bericht wel gauw
komen. Op vlugge voeten liep Lucie
naar de keuken. Nadenkend hielp
ze daar Anna met het tellen van de
wasch.
Plotseling schrilde de electrised
schel door de gang.
Gauw, vlug Anna, dat is het
bericht van mgnheer, zeide Lucie
ademloos en rukte de deur van de
keuken open. Ze vloog door de rznr
en pakte het telegram aan.
Anna keek «chouderophalend toe.
- Uat mevrouw zich zoo opwond,
mijnheer was toch een uitstekend
vliegenier en wat kon er dan nog
gebeuren 6
„In orde. alles wel, kom morgen
Le*e.n ,.vi*r B?r ?P het vliegveld aan.
Fokke las Lucie en de tranen, die
den laatsten tgd zonderling snel bg
haar opkwamen, rolden over haar
wangen.
Mgnheer komt morgen thuis,
zeide ze.
Nou dan, het is Immers best,
waarom bent u toch zoo zenuwachtig
susie Anna en haalde haar schouders
op Zal ik nu maar aan de slaap
kamer beginnen? Ik heb de groen
ten niet betaald, ik wou u niet
storen, zeide Ar na als terloops en
een verstolen girmlacrj» gleed\van
haar gezicht af bg de gedachte hoe
»«t Jan haar in de gang in zgn
armen had'".gehouden. B gf jwtï'
wisr eens hier m.vid. schat van mfln
■art, die ceateg hnmtn margin wel
het^ni Wh,ren ontvan8en. kwam
Pjechtig moment dat het
stoffelijk hulsel van jhr. Ruys
uit zijn woning zou worden ge
dragen naar de r.-k. kerk van
Vierakker. Twaalf pachters van
den ontslapene, allen in zwaren
rouw, droegen de draagbaar tot
voor den hoofdingang. De pach
ters plaatsten de kist op de baar.
Geen bloemen werden er op ge
kleed SleChtS eCn eenvoudl'g zwart
Lucie stond daar nog met het
emB.ra™ in hand en een stralende
glimlach maakte haar gezichlje op
eenmaal heel mooi.
HOOFDSTUK II.
Als een kleine stip zweefde de
machine van Fokke boven het K.rnaa'.
Prachtig ver zicht, dacht Fokke
Una"8 B1a.r het ePd°emende
land. - Vgftig kilometer zicht, prach
tig, fluisterde hg voor zich heen en
fo, zHb b®vrÜde gevoel van
Dat is Hansen, met de C 2
weldra"3™.. naderende k'st, die hem
weldra zou passeeren.
hh nu geheel loskwam en heel alleen
wegvloog ergens heen, naar iets
wachtte""8' W3ar ee" gr°0t geluk hem
Even later was HQ met zfln ge.
ad 5e U «Uitlachte vei"
teederd. - Qoeie Luns, 2e had er
U« W"a ze ,r0sd
op, Hg vloog naar wat graag! vas
er neg wel e«n fgaer beroep dan
vliegenier? Hg geloofde het niet
Daarom kon hg maar niet begapen!
Zelf had Z°° een hekel aan
gezeten hi? mn"0? noo,t ih d* lucht
een vrlien^ a haaf ,och eens °P
FokkeWtrot^hben Leel post' dacht
ke ,r°'sch en dan nog een naar
passagiers. p
Op het vliegveld was het drnk
Er werden rondvluchten gemaakt en
aangetrokken door het Je t
£eS. ZiCh Tele 'lefhebbers aan-'
Toen Fokke met zgn kist aankwam
n^h'ef'kanro1"161^ bes|a* °P
in bet kanfoor, na afgave van 7»«i
Papieren en „adat de post gecontro
leerd was, kreeg hg de opdracht een
zon met Lnri. W,at ffln' maar "et
geven Wel Weer een dra«a
le^eÊh- ,e,e«ratn,netje sturen, over-
legde hg en zeide lachend! mh
kunnen jullie er altfld
ninoen a °ek me' aanteeke-
over machine en legde het
Toen Fokke over het veld Hun „i„
fucht 'in'1 d| Th0r en de w"d™ de*
t Passa«'ers. Fokke
marconiiL 2^*^
rein rondliep. Morgen gain we tiaar
Partg. Weef je misschien ook wie de
tweede piloot is "e
- Lenttr' an,wonrdde Fokke korf.
deerde He VC' *e*el,,«e kerel. waar-
hehhe marconist Heyning. We
Als ik een telepram
wil je? Londen kocht,
Neen" zeieyh«nf, keek bede"^'9k. -
niet doen, het ziet êr dJn
als een laatste wilsbeschikking^Oee'f
wel ver«eHei?r dat''f 'k kaa'
meebrengt. d3t ,e eea verra"'"8
Fokke lachte. Graag, dank Je
Het j, erg vriendeigk, Laat ze sich
me weer ziet, is het over aró». 5
*a'ar"7if 'ki> had °ok kunne" *ei' eréa4
■aar ik zit graag in de l«cbt.
