Trouwe vriendschap
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuws c'h-Vla a n d eren,
I
ür— daim
So. 1.
VRIJDAG 3 APRIL 1936.
5;2p Jaarg.
J. C. VINK4- Axel.
LENTE.
PEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIÊN van 1 tot 5 regels 60 Cent
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden
plaatsruimte berekend.
Advertentie worden franco ingewacht, uit
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddae II ure.
Eerste Blad.
Al heeft de lentemaand haar
intrede gedaan, en al zien we
met vreugde alom de teekenen
van Ifaar komst, zélf is zij er nog
niet. Al waren de eerste» dagen
van Maart schijnbaar „lentedagen"
en als zoodanig door ons met
blijdschap begroet, meer dan eene
belofte hielden zij niet inzij
waren de symbolen der Hoop.
De Hoop kan zoo sterk zijn,
dat zij ons als de vervulling
schijnt, die er nog niet is. En
als de Hoop gegrond is op rede
lijk Geloof, is zij ook aanvanke
lijke vervulling en wordt zij zeker
heid. Bijv.: Van oudsher leeft
er in ons volk het geloof, dat
Maart negen „zomersche" dagen
moet hebben, en als die eens
niet komen, is men ontevreden,
voelt men zich als tekort gedaan.
Dan heeft de Hoop bedrogen,
omdat men geloofde op grond
van eene onjuiste verzekering.
Dit is menigmaal het geval met
wat wij dan ons „geloof" noemen,
en daarop de Hoop bouwden.
„Het geloof is uit het gehoor",
maar wat men hoort, moet waar
heid zijn, zal het geloof verzeke
ring worden. De „zomersche"
d bedoeld volksgeloof, zijn
f' s<-1omerdagen of zomersche
maar lentedagen en wel
k& 1 ,LT:r-lentedagen V^n af den
22en Maart, zonnewende, eerste
lentedag, telt de maand nog negen
dagen. Ergoonze voorouders
zeiden„Al hagelt, vriest en
sneeuwt het in Maart ook nog
zoo bar, geen nood 1 De maand
heeft toch altijd negen lente
dagen de winter is feitelijk om,
zijn rijk is uit. Weldra moet het
toch lente worden En het na
geslacht, dat onjuist hoorde, om
dat het het gehoorde onjuist heeft
bewaard, maakte zomersche da
gen van de laatste negen dagen
der maand niet alleen, maar
strooide die in figuurlijken zin
door de één en dertig heen, en
rekende den eersten den besten
der lente gelijkenden dag als den
eersten van het beloofde negental.
Om de onjuistheid der traditie
nog onjuister te maken, kwam
men er zelfs toe, ook van Februari
een tribuut van vijf zomersche
dagen te eischen. Dat men zich
in die verwachtingen menigmaal
vergist en zich teleurgesteld ge
voelt, ligt niet aan de lentemaand,
maar aan een ongegronde hoop,
die op een onredelijk geloof ge
baseerd was, beide het nood
wendig gevolg van een onwaar
woord.
De Lentemaand is de maand
der Hoop. Zij symboliseert ons,
de hoop, die op een zeer redelijk
en betrguwbaar geloof berust.
De zon straalt haar warmte weer
in toenemende kracht uit over de
sluimerende aarde en wekt haar
tot nieuw leven. De zon is er.
Zij beschrijft gedurig wijder dag-
boog haar kracht wint eiken
dagde Lente moet komen, de
zomer moet volgen het geloof
in de Lente en den Zomer berust
op weten. En wie gelooft in wat
waarachtig is, die weet.
De eerste dagen van Maart
waren inderdaad aan lentedagen
gelijk. Geen wonder, dat het
dichtervuur in menig dichterlijk
hart er bij ontvlamde en het ju
belend de herauten der Lente als
haar zelf begroette, ofschoon die
slechts haar voorloopers waren.
En als dan, als vandaag, de noor-
dewind ons kil en ijzig tegemoet
blaast, als de nachtvorst misschien
de krookjes, de sneeuwklokjes en
het speenkruid doet verflensen en
verkleuren, als de hagel en de
sneeuw uit de Maartsche buien
ons weer rillend bij den haard
doen schuilen, dan is de jubelende
dichter ontmoedigd en in staat
een klaaglied te zingen op de
onbetrouwbare grillige Lente, die
zóó teleurstelt, zóó weinig Lente
is Aan wien de schuld anders,
dan aan den dichter, die hoop
en belofte voor vervulling hield
En het hindert waarlijk niet alleen,
maar het geeft levensmoed en
levenskracht, zich oprecht te ver
blijden in de Hoop, als men maar
in het oog houdt, dat de Lente
niet komt, dan met noordenwind
en Maartsche buien dat de Lente
zon dikwijls wegschuilt achter
grijze wolken dat het Geloof in
Licht en Leven menigmaal ge
schokt wordt door donkerheid en
schaduwen des doodsdat wij
niet kunnen jubelen zonder ooit
meer te klagen en te schreien,
voor en aleer ons Jubeljaar ge
komen is.
De Hoop op dat Jubeljaar, op
de eeuwige Lente, zoo die ge
grond is op ons geloof in Hem,
die zijn volgelingen haar verze
kert, wordt niet vernietigd door
de stormen en de hagelslagen, die
daaraan voorafgaan. De vreugde
blijft al is het meestal een stille
vreugde de lach besterft niet op
het gelaat, al is dit niet zelden
van tranen nat. De zon moge
een tijdlang, ach zoo lang soms
zich verbergen achter de zwarte
wolken, zij is er, en doorbreken
zal zij. De Lente komt
Z.
Bezwaren in de Tweede Kamer
tegen de reisbelasting.
Dinsdagmiddag is het ontwerp
tot heffing van een reisbelasting
in de afdeelingen der Tweede
Kamer onderzocht.
Naar gemeld wordt, zijn er ern
stige bezwaren tegen het wets
ontwerp ingebracht. Ook zij die
beginsel geen bezwaar hebben
tegen een dergelijke heffing, oefen
den critiek uit op de wijze van
uitwerking van dit denkbeeld in
't regeeringsontwerp.
Het werd niet uitgesloten ge
acht dat de bezwaren tegen het
wets-ontwerp-Oud van dien aard
zullen blijken, dat het op de lange
baan zal worden geschoven, ten
zij de regeering in belangrijke
mate aan de bezwaren der Kamer
tegemoet zou willen komen.
Begrafenis slachtoffers van
de ramp van den Uiver.
Woensdagmiddag heeft op Zorg
vliet te Amsterdam de begrafenis
plaats gehad van de 3 slachtoffers
van de Uiverramp, den 2den gc-
zagvoerder Steenbergen,, van Za-
delhoff en Walewijn. De drie kis
ten stondep in de aula van de
begraafplaats, waar zich de fa
milieleden en vrienden verzamel
den. Zij waren overdekt met bloe
en op elk lag een groote krans
met de K.L.M.-kleuren.
Juist toen men zich in de aula
begaf verscheen een 4-motorig
KLM-vliegtuig boven de begraaf
plaats. In de aula werd het eerst
het woord gevoerd door den heer
Plesman die herinnerde aar. de
dagen van 19 en 20 Dec. 1934,
toen de glorie van de Uiver werd
overschaduwd door de gebeurte
nissen die daarop volgden. Vier
van onze beste mannen gingen
verloren, zeide spr.
De staat van dienst van Beek
man was er een zooals slechts
weinig gezagvoerders hebben. Hij
had nog nooit een vliegtuig, ver
loren of beschadigd. De drie an
dere leden van de bemanning be
hoorden tot de meest beminde
van onze menschen.
Het zal een troost zijn voor de
nabestaanden, dat nu vijftien
maanden later het stoffelijk over
schot van de omgekomenen zal
rusten dicht bij hun verwanten
in hun laatste rustplaats. Moge
God hun ziel genadig zijn en de
overblijvenden sterken.
Mr. G. Haspels, burgemeester
van Nieuwer Amstel bracht na
mens het gemeentebestuur een
laatsten groet aan de wakkere
mannen. De datum van den dag
waarop zij voor goed heengingen
staat onuitwischbaar gegrift in de
herinnering van allen, die hen
kenden. Nu, meer dan een jaar
later, staan wij bezonkener tegen
over wat er toen gebeurde. Ons
leven is in de hand van God.
Die overtuiging moge den ach-
terblijvenden steun en kracht ge
ven, met behulp van God, zonder
wien niets mogelijk is.
De vader van Steenbergen sprak
vervolgens eenige woorden. Zeer
ontroerd zeide hijJe was een
held in de lucht, een kind op den
grond, rust zacht.
Namens de overi géifei Jlieleden
sprak vervolgens jnog de heer
Kunst, die o.a. zeide, da
bergen altijd gezegd hac
er ooit iets met me gebe
er dan aap in je herinne
ik de 'laatste tien jaar
leven geleefd heb, zooj,
graag wilde.
De Ned. Herv. predi
J. C. Koningsberger, sp
volgens naar aanleiding
19 23 28.
De kisten werden uitg
onder zachte orgelmuziek
gelaten in het gemeenscha
graf.
Mr. Haspels sprak r
enkel woord tot- afscheic
Onder zeer groote bel
ling heeft Dinsdagmiddag
ajgemeene begraafplaats
lem de teraardebestellin.
gehad van het stoffelijk o\
van prof. Walch, hoogleeraar aan
de Hoogeschool te Batavia, die
eveneens bij de Uiver-ramp om
het leven is gekomen.
De K.L.M. was op verzoek
der familie niet vertegenwoordigd,
doch had een bloemstuk gezon
den. Een zwager van-wijlen prof.
Walch heeft woorden van dank
gesproken.
Koningin en Prinses op de
Kunsttentoonstelling.
De Koningin en Prinses Julia
na hebben Woensdagochtend een
bezoek gebracht aan de Alge-
meene Nederlandsche Kunstten
toonstelling;, uitgaande van het
Algemeen Nederlandsch Verbond,
in het Gemeente-Museum te 'sGra*
venhage.
De hooge bezoeksters werden
aan den ingang ontvangen door
den voorzitter van het Algemeen
Nederlandsch Verbond, den heer
P. J de Kanter, en dr. H. E. van
Gelder, directeur van het Ge
meente museum. De heer de
Kanter bood bloemen aan.
Na afloop van het bezoek, dat
bijna een uur duurde heeft de
Koningin de heer de Kanter haar
tevredenheid betuigd over het
geëxposeerde, waarna de vor
stelijke personen vertrokken in de
gereedstaande auto's.
AXELSCHE
COURANT
(Naar het Engelsch.)
20)
Toen hij daarmee klaar was, keerde
hq tot Farnham terug, legde hem de
hand op den schouder en zei
Kom, Rex, het is tqd Ga
nu mee.
Ja, het wordt tijd, datweailes
iklaar maken.
Daar heb ik al voor gexorgd.
Samen gingen ze Dick toen de laat
ste eer bewqzen.
Het leek Paul, of Farnham In die
enkele uren vele jaren ouder was gt-
worden, zoo scherp waren de trekken
op zqn gelaat.
Kqk, zei hq, er Is vrede over hem
gekomen.
En toen na een tijdje
Arme Dickie. Ik heb hem ge
dood 1 Door mqn hand is hq gevallen.
Maar nu is hq dan toch tot rust ge
komen, di' ooit meer verstoord zal
'U35JU3ipr
LpM heorlwvMl 7Ü
ie duur gekocht. Hoe kon je er toe
komen, wat jq deed
Die vraag had Paul zich gesteld,
gedurende al de uren, dat hq zqn
vriend alleen gelaten had.
Als je even wacht, zal ik het je
vertelten, Paul.
Farnham haaide diep adem en met
ontzettende moeite sprak hq toen
Mqn bedoeling was, hem in den
arm te schieten en dien onbruikbaar
te maken. Want, als hq had geweten,
wat hq deed, zou hq toch nooit de
hand aan je hebben geslagen. Maar
toen week hq uit, of, hoe het eigenlqk
in zqn werk ging, weet ik niet, maar
ik trof hem doodelqk, ik die mqn
eigen leven neg wel had willen geven
voor het zqne.
Paul richtte zich ineens op
Dick week uit, sprak kq, met
diepe ontroering In de stem. Dat
voelde ik. En na een kleine pauze
herhaalde hqDick week uit, naar
rechts.
Farnham voelde het belatjgrqke van
deze kleine toevoeging, en, terwqi hq
Paul streng in de oogen keek, sprak hq
Als deze woorden waar zqn, zeg
ze dan nog eens. En ze zqn waar,
Panl
Met hem naast je, aal je niet
U*«PrI
mannen hun kamp op en hadden toen
nog een dagreis voor zich naar de
kust. Ze waren heel stil. maar als ze
nog wat spraken, dan was het over
Hernford, den ouden Dick die andere
was een nachtmerrie, die ze hun best
zouden doen, van zich af te zetten.
Dus praatten ze zoo nu en dan nog
eens een woordje over de oude school
dagen van den laatsten zomer van
Dick, zooals hq op zqn best geweest
was, den vroolqken, onbezorgden Dick
Hernford.
Eens maakte Paul een toespeling
op het onderzoek, dat noodwendig zou
volgen op hun verslag, van den staat
van zaken. Hq wist, dat Farnham ge
heel onverschillig zou zqn omtrent
den afloop daarvan.
HOOFDSTUK XXI.
.Het gerechtelqk onderzoek betref
fende den dood van Hernford was
achter den rug en R X Farnham werd
vrqgesproken van alle alaam In deze.
Hq had gezegd( wat hij te zeggen had,
kort en bondig en zonder zich te be
kommeren over den uitslag. Hq gaf
er niet om, wat de menschen van hem
zeiden j ze konden hem terechtstelién
voor de misdaad, waar ze hem var>
verdachten.' Vaa vreemden kon hü niet
voor hem verloren^ hq ton nu zelfs
afkeer voelen voor het land waar hii
zoo groot leed had ondervonden
Toch kon hq er zich niet toe krpge".
om weg te gaan. Want, ging hq een
maal, dan zou hq er niet terugkeeren,
dat wist hq xeer goed. Daarom wilde
hq er nu nog maar hard werken in
de eerste plaats om he't werk zelf en
dan om de afleiding, dat het hem
schonk.
Dikwqis overdacht hq nog het lot
van zichxelven en rtat van Richard
Hernford. Ongetwijfe had Fortura
Dick beter behandela. dan hem. Nu
ten slotte nog had ze hem zelfs nog
gebrandmerkt als ern '3Ïn er waren
er althans die gt a oof sloegen
aan de wetteiqke tjfl c«aak.
Het leven zonder Hereford was hem
ppnlpk leeg. De zorger, die hq nu al
maanden aan hem nad besteed, kon
hq nergens anders plaatsen. Hq had
nooit geweten, wat Dick voor hem was
geweest, tot hij hem nu verloren had.
En, naarmate de weken en maanden
verliepen, ging hp hen) steeds mee>
missen. Hernford was in zekeren zin
zqn krachtmeter geweest.
Voor R X Farnham waren de maan
den die nu volgden, wel de somberste,
die hq tpt nog toe had gekend. Niet
HIHHMIaHsmford verloren maar
minde, de ander, de man r
had, meer dan een eigen z>
Al weer verliep er een j
altijd bleef Farnham we
ochtend zat hp in het rui
van zPn bungalow (Indisch
huis vad één verdieping
teakhouten tafel, overde:
piereh. Uren lang was hij
weest met ingewikkelde bei
Nu zat hp eindelqkeen ps
stil, met de (sin in de hai
Hp was op het punt zich
over de cqfers te huigen,
achter hem ineens opt girij
van een welbekende stem
infers opspringen.
Uuhier fi het was
f de adem hem bej terwp) hp zqn
eigen oogen haast net kon geioover.
Ben ik weteora vroeg Basil
Wvybourne zacht.
Welkom riep Farnham. Meer
welkom da* de dag >-
Het is dé oude «westie: als de
berg niet bq Mohamed komt, dan ihoet
Mohamed wel bij den berg komen,
niet waar
U heeft dus heelde reis gemaast,
om mp op te zoi i en f
Beste iongen, ik kon> je thuis bate...
Er was zulk een smeekend*
Hanir in Ha afiMn v,Ar jHHmhSBr
""B1F
t
