Trouwe vriendschap
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeu wscb- V 1 aan deren,
No. 100.
DINSDAG 24 MAART I93(i.
5Ie .faarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure.
De politieke toestand.
Bij het politieke concert, dat
de wereld in deze spannende
dagen noodgedwongen moet aan-
hooren, vervult het slagwerk een
belangrijke, haast zouden we zeg
gen de belangrijkste plaats. Tel
kens worden we opgeschrikt door
een onverwachten harden slag op
een grooten trom of door het
misbaar dat met de bekkens wordt
gemaakt. Vooral die groote bek
kens zijn een geliefd instrument
bij het meerendeel der orkestleden
Onder het daarmee gemaakte ver
schrikkelijke misbaar gaat de har
monie totaal verloren en de toe
hoorders bemerken daar dan ook
zoo nu en dan slechts een vleugje
van, voor zoover ze zich ten
minste niet wijselijk de ooren
hebben dicht gestopt om tijdelijk
van deze op een nachtmerrie
gelijkende beproeving verlost te
zijn. Een dirigent, in staat met
vaste hand leiding te geven, ont
breekt. Engeland en Frankrijk,
respectievelijk optredende als eer
ste en tweede concertmeester,
hebben de zaak niet voldoende
in de hand en moeten het ge-
doogen, dat sommige lawaai
makers zich niet langer om de
partituur bekommeren en op eigen
houtje hun partij blazen of beu
ken, daarbij aan besliste valsche
noten de voorkeur gevende. Wor
den ze daar dan op gewezen,
dan beweren ze, dat hun opvat
ting de juiste is en ze gaan ver
der, alsof ze de grootste kunste
naars van alle tijden zijn, zelf-
verheerlijkt en onverstoorbaar.
Het ergste evenwel is, dat het
publiek zich partij stelt. Dave
rende toejuichingen aan den eenen,
gesis en gejoel aan den anderen
kant zijn schering en inslag ge
worden. De tot dusver geldende
normen en theorieën worden ver
guisd als niet langer dienstig,
zonder er rekening mede te hou
den, dat hetgeen als het nieuwe
wordt bestempeld, slechts een
wijziging in vorm van het reeds
bestaande en altijd bestaan heb
bende beteekent. De evolutie
vindt aldus uitdrukking in een
zich voortplantende revolutie met
alle daaraan onafscheidelijk ver
bonden gevolgen.
In het thans bereikte stadium
teekenen de materieelè nationale
behoeften zich het scherpst af
onder het diep ingebrande stem
pel der economische wereldcrisis.
Voor het verbeteren der materi-
eele omstandigheden van de ver
schillende staten, ook die buiten
Europa, moet al het andere wij
ken. Dit leidt tot toenemenden
naijver en afgunst der sterk ver
armde landen op de als welge
steld beschouwde naties, waarbij
met name het koloniale vraagstuk
een gewichtige rol speelt, onder
meer als gevolg van een stijgen
den bevolkingsaanwas, welke al
dan niet voorgewend tot het om
zien naar expansie dwir.gt. Wel
licht zou door het plegen van
onderling overleg een minnelijke
schikking kunnen worden bereikt,
welke het ontstaan van conflicten
zou voorkomen. In dien zin heeft
destijds de toenmalige Britsche
minister van buitenlandsche zaken
zich reeds uitgelaten. De men
taliteit van enkele volken of al
thans van hun levendige figuren
doet echter aan een anderen weg
ter bevrediging der behoeften de
voorkeur geven. Zoo nestelt zich
het Japansche eilandenrijk voort
durend vaster op het Aziatische
vasteland en begon Italië met
gelijke bedoeling den veldtocht
in Oost-Afrika. Ook Duitschland
komt met koloniale eischen aan
dragen. De bepaling van het
Kellogg-pact, welke aanwending
van geweld als middel tot het
bevredigen van nationale behoef
ten, verbiedt, is reeds lang tot
een doode letter geworden, zoo
als ook eenmaal gesloten verdra
gen of vrijwillig aanvaarde ver
plichtingen door enkele staten
eenvoudig over boord werden
geworpen, toen ze als hinderlijk
werden gevoeld voor de systema
tisch gevoede nationale zelfzucht.
De thans bereikte fase in den
kringloop der dingen schenkt het
aanzijn aan disharmonische klan
ken in het concert der mogend-
heden, welke een gruwel zijn in
het oor van velen. Maar de or
kestleden weten van geen uit
scheiden. Het wachten is op een
voor zijn taak berekenden diri
gent.
Manifest van Vlaamsche
oud strjjders.
Het hoofdbestuur van het ver
bond van Vlaamsche oud-strijders
heeft Zaterdag aan de gezanten van
Frankrijk, Engeland en Duitsch
land te Brussel een manifest
overhandigd, met verzoek dit
document mede te deelen aan de
oud-strijders van hun respectieve
landen. Deze oproep, aldus adres
sant, is ingegeven door deze ge
dachte het behoud van den
vrede.
Na te hebben herinnerd aan de
gruwelen van den wereldoorlog,
die zich bij een nieuw gewapend
conflict zouden herhalen, ver
klaart de leiding van het verbond
van Vlaamsche oud-strijders de
meening toegedaan te zijn, dat
alleen ontwapening rust en veilig
heid kan brengen. In afwachting
daarvan, aldus het manifest, wacht
ons een taak van hoogen drin
genden aardin deze dagen is
het onze plicht onze organisaties
tot kalmte aan te manen en ook
duidelijk te maken, dat wij ons
tegen elke gewelddadige oplos
sing zullen verzetten. Geen pres
tige van regeeringen heeft de
waarde van het volksbelang. De
eer van een volk hangt niet samen
met de halsstarrigheid van zijn
regeerders. Een volk, dat den
vrede wil, is een eerlijk volk.
Laat ons eerlijke menschen zijn,
te midden van ons volk.
Laten wij, die ook vaderlands
liefde hebben, deze liefde ver
eenigen met eerbied ten opzichte
van het vaderland van anderen.
Het land, waarin wij leven en in
vrede wenschen te arbeiden, is
sedert eeuwen het kruispunt,
waar vele legers elkaar hebben
ontmoet. Wij willen voorkomen,
dat onze kinderen tusschen op
rukkende legermachten worden
verpletterd. Geen muur van staal
of beton zou dit kunnen verhin
deren.
Wij vragen nu helpt ons dat
het niet opbeure. Verkondigt in
dezen angstigen tijd, den wil van
de oud-strijders om den vrede,
alles ten spijt, ongeschonden te
behouden.
Eischt van de leiders de be
zadigdheid, die het a! te rasse
woord weerhoudt en onbezonnen
daden voorkomt. Stelt uw aan
hankelijkheid tot den vrede, tegen
over gestook van hen, voor wie
de oorlog en de oorlogsvoorbe
reidingen de gelegenheid zijn tot
het verkrijgen van macht en for
tuin. Oud-strijders van Frank
rijk, Engeland en Duitschland.de
Vlaamsche oud-strijders rekenen
op uw steun voor deze gemeen
schappelijke taak.
Gaat Koning Edward VIII
trouwen
Enkele dagen geleden heeft het
Engelsche Lagerhuis op de ge
bruikelijke wijze mededeeling ont
vangen van den nieuwen koning
over zijn inzichten met betrekking
tot de regeling van de civiele
lijst der koninklijke familie. Ver
wijzing naar de mogelijkheid dat
de koning zou trouwen en dat in
dat geval voorzieningen moesten
worden getroffen voor zijn ko
ningin mocht constitutioneel in
deze mededeeling niet ontbreken.
En de overweging van dit kon
aan de bevolking leeren dat het
feit dat in de mededeeling over
de civiele lijst rekening was ge
houden met een toekomstigen ge
trouwden staat van den koning
geenszins kon worden uitgelegd
als een aanwijzing voor een aan
staand huwelijk. Intusschen is
men er in de naaste omgeving
van den koning zeker van, dat
hij niet vrijgezel zal blijven. Z.M.
heeft huwelijksplannen. Alleen
de vraag, wanneer ze zullen wor
den uitgevoerd, laat zich niet bij
benadering beantwoorden. Inge
wijden weten te vertellen dat
koning Edward geen buitenland
sche bruid zal kiezen. Hoe de
keuze ook zal uitvallen, ze zal
in elk geval grooten invloed
hebben op den smaak, de ma
nieren, de sociale gebruiken van
de samenleving en in het bijzon
der van de vrouwen.
De conventie verlangt, dat een
jonge man, die een bruid kiest,
zijn ouders in zijn keuze kent en
de ouders van de bruid om hun
toestemming voor het huwelijk
vraagt. De conventie geldt uiter
aard ook voor koning Edward.
Maar de koning heeft bovendien
voor zijn huwelijk de toestemming
noodig van 615 van zijn onder
danen, die het Lagerhuis vormen.
Wanneer de koning zijn bruid
heeft gekozen, moet hij haar naam
aan het Lagerhuis voorleggen.
De wet van Engeland eischt, dat
het Lagerhuis de keuze van de
vrouw, die koningin van Engeland
moet worden, goedkeurt. Een
huwelijk, dat zonder die goed
keuring zou worden gesloten, zou
dus onwettig zijn.
Niet minder dan vijf Engelsche
dames, of Schotsche, worden ge
noemd als mogelijke toekomstige
koninginnen van Engeland. Het
zijnLady Mary Grosvenor,
de 26 jaar oude dochter van den
hertog van Westminster, 'n stout
moedige amazone en amateur
filmfotograaf
Lady Helena Fitzwilliam, de
29 jarige dochter van burggraaf
Fitzwilliam en o.a. ook vermaard
om haar gedurfd ruiterschap, dat
haar nogal eens ongelukken heeft
bezorgd, die haar echter niet
hebben gedeerd
Lady Anne Hope, een slank en
donker meisje, van 22 jaar en
dochter van den markies van
Linlithgow, die binnenkort vicé-
koning van Indië wordt;
Lady Lettice Ashley-Cooper,
die 25 jaar is en de dochter van
burggraaf Shaftesbury (eerste
burggraaf van het land)en
Lady Angela Montagu Douglas-
Scott, 30 jaar oud, zuster van de
hertogin van Gloucester en dus
schoonzuster van 's konings
broeder.
In de naaste omgeving van den
koning gelooft men, dat de keuze
op een van deze dames zal val
len en dat men binnen niet te
langen tijd zekerheid zal hebben.
(Wsrlt vMtfolgd}.
AXELSCHE
wi
COURANT
(Naar het Engelsch.)
17)
Omdat ik dacht, dat je mij niet
lief hadt.
Dat gaf ik je ook te verstaan,
maar dat kwam, omdat ik bang was,
dat de moeder van Paul vermoedde,
dat ik Paul lief had, en dat Maar
het komt er ook eigenlijk niets op aan,
wat ik dacht .In ieder geval wilde
Ik niet, dat je mij ait meelijden zou
trouwer.
Miar mijn kleine, hooghartige
Féiice, hoe kwam je daar nu bij
Heb jij je ook den heelen dag
zoo ellendig gevoeld, Paul vroeg zij,
terwijl zij op zijn laatste woorden
geheel geen acht sloeg.
O, allerellendigst I Maar deze
oplossing is dat toch best waard.
En behoedzaam veegde hij haar een
traan van bet gelaat.
HOOFDSTUK XVII
tn allerijl werden de maatregelen
getroffen voor de groote reis. Nu
Dick er eenmaal toe besloten had, kon
hij er zelfs wel erg naar verlangen,
te meer, daar Paul óók van de partij
zou zQn. Die had verlof gevraagd en
gekiegen en was heel blij, dat hij nu
toch ook weer een van het drieman»
tchap gou zijn, daar hij eigenlijk al
bang was geweest, dat hij zoo lang-
*»m«hand een beetje vergaten gen
worden dnor beide anderen, die den
laatsten 1|d immers zoo bijzonder veel
en innig waren samen geweest. Een
paar dagen voor hun vertrek ging
Farnham naar Headlands. Hij wilde
er geen nacht overblijven, maar zou
enkel afscheid nemen bij zijn broer
Lawrence en diens familie en de rest
van den dag wilde hij dan doorbren
gen bij zijn ouden vriend, Basil Wry-
bourne.
Op weg daarheen ging hij door een
dicht kreupelboschje, waar hij, ais
kind, ook zoo menigmaal in rondge
zworven had, en daar ontmoette h|
een zoontje van Lawrence. Hij had
wel gehoord, dat de jongen op hem
moest lijken en dat hij onder andere
ook zoo uren lang op het strand en
in de boschjes kon ronddwalen. Met
ongekende teederheid voelde Farnham
zijn hart uitgaan naar dat kind, dat
van zijn kant de grootste bewondering
koesterde voor den oom, die hem nu
in dien korten tijd nog zooveel wist
te vertellen van de schoone natuur
om hem heen. De jongen hing let
terlijk aan zijn lippen: eindelijk trof
hij dan toch eens iemand, die hem
begreep en belang stelde in dezelfde
dingen, waar hij zich ook zoozeer voor
interesseerde. Voor het ventje bleef
die wandeling een gebeurtenis, iets,
waar hij in later jaren altijd nog aan
zou terugdenken.
Nadat Farnham afscheid had geno
men van zijn neefje, begaf hij zich
met bet grootste verlangen naar de
pastorie. De oude meid >teed hem daar
open en was verrukt, Master Rex weer
te zien
Maar diep getroffen was met recht
Basil Weybourne, die ,den jongen"
neer lief bad, dan een eigen zoon,
Althans, hij had hem beter begrepen,
dan in den regel ouders hun kinderen.
Nadat de eerste vreugde van de
begroeting voorbij was, ging dominé
W ybourne nauwkeurig de uitdruk
king van het gelaat gadeslaan van den
jongen man, dien hij zoo zeer hoog
achtte. En hij las er op een groote
mate van zeRbeheersching, den spre
kenden karaktertrek in zijn pupil Zelf
verloochening bezat die zeker eveneens,
althans hij scheen nog geheel op te
gaan in zijn vriend en had steeds van
diens lotgevallen zitten vertellen, als
ook van den tocht, dien zij nu gingen
ondernemer.
- En vertel mij nu eens iets van
je zeiven? pleitte Basil Weybourne.
Ik ga mee met Dickj veel meer
valt er niet te vertellen I
Heb je je werk opgegeven?
Voor het oogenblik wel.
Ga dan. mijn jongen en de hemel
zegene je. Na zfln overstelpend ver
driet is je vriendschap de grootste
verkwikking voor Hernford. Ik begrijp
heel goed, wat het je kost, op jouw
leeftijd, om je werk zoo lang in den
steek te laten. Maar Rex, beste jon
gen, de droom van mijn leven is
nog niet vervuld. Ik hoop niet het
graf in te gaan, zonder dat ik er ge
rust op ben, dat jq de liefde bezit van
een goede vrouw. Je bent zoo een
zaam, mqn jongen, je geeft zoo veel
en je neemt zoo weinig.
Een huivering voer Baa 1 Weybourne
door de leden. Het was eenmaal de
verschrikking van zqn ouden dag, dat
Rex zoo eenzaam zou biqven.
Zacht, maar heel nadrukkelijk, vroeg
hij daarom toen weer i
Ii er nu geen uitzicht, dat mfja
hoop vervuld wordt 7
Ééns misschien. Maar die tqd
is nog niet gekomen. Zelfs tegenover
u durf ik die hoop niet uitspreken.
Vraag er mq maar niet meer naar.
Tot op dit oogenblik had Farnham
toch nog nooit zoo bepaald zqn hoop
uitgesproken, zelfs niet in gedachten.
Weybourne staarde in het vuur en
een tqdiang zaten ze, in stille sym
pathie, enkel van eikaars gezelschap
te gehieten.
Sel het dan niet te lang uit,
Rtx, Ik word oud en ik zou gaarne
met eigen oogen je geluk waarnemen.
En zou het u dus gelukkig ma
ken
Maar jongen, dat hoef ik Je Im
mers niet te ztggen.
Na eenigen tqd haalde Weybourne
een sleutel uit *e la van zqn schrqf-
tafel te voorschqn en ging daarmede
een flesch wqn uit den kelder halen,
die alleen voor aoo'n bqzondere ge
beurtenis ontkurkt werd. Nadat hq
hun ieder een glas had Ingeschonken,
sprak hq i
Op de vervulling van mqn hoop,
Rex 1
In een opwelling van luchthartigheid
hield Farnham ook zqn glas omhoog i
Op de vervulling van onze
hoop I
Nadat hq Farnham naar het dorps
stationnetje had gebracht, keerde Wey
bourne langzaam terug. Thuis ge
komen haalde hq een manuscript- >oek
te voorschqn, in groenlederen band,
en sloeg dit op bq de blad-qde, waar
hq zqn verlangen had uitgedrukt, om
zich met de opvoeding van Rex te
mogen belasten, gedurende de paar
jaar, die vooraf zouden gaan aan zqn
schoolleven. Ook nog menige #an«
teekeaing keek h| «ver,
Met een zucht greep hq toen einde-
iijk de pen en schreef:
„De last des levens is zwaar, maar,
heeft een jonge man die eenmaal we
ten te dragen, zqn „S'urm und Drang-
petiode" door, dan zal zqn manneiqxe
kracht slechts toegenomen zqn. Dien
jongen van mq, zou ik geen kalme
levenszee toewenschen.4-
D.en avond zat de dominé nog tot
laat bq het vuur en zqn gedachten
waren haast uitsluitend bq het verle
den. Slechts één enkele maal zag
hq met hoopvol verlangen naar de
toekomst uithet was, of het bezoek
van dien middag dien wensch nog
slechts sterker bq hem deed spreken.
HOOFDSTUK XVIII
Het aantal stoomschepen, dat tus
schen Liverpool en Sierra Leone vaart,
is niet groot, en het aantal passagiers
op iedere boot evenmin.
De gewone droevige afscheidstoo-
aetrlijes worden hier ook n et waar
genomen, want de meeste reizigers
iqn mannen, die na een kort verlof
weer naar hun betrekkingen terugkee-
ren en die wel zoo afkeerig *qn van
„scènes", dat ze om die reden hun
vrouwen en kinderen dan ook maar
thuis lieten.
Enkelen van hen waren oude be-
kendeu van Rex en gezameniqk werd
er dan een heelen boom opgezet, id
den rieten stoel op het dek.
Voor Hernford en Paul was de reis
een ware gebeurtenis, terwijl het voof
Farnham een gewoonte was.