Trouwe vriendschap Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeu wscb- V 1 aan deren, No. 100. DINSDAG 24 MAART I93(i. 5Ie .faarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure. De politieke toestand. Bij het politieke concert, dat de wereld in deze spannende dagen noodgedwongen moet aan- hooren, vervult het slagwerk een belangrijke, haast zouden we zeg gen de belangrijkste plaats. Tel kens worden we opgeschrikt door een onverwachten harden slag op een grooten trom of door het misbaar dat met de bekkens wordt gemaakt. Vooral die groote bek kens zijn een geliefd instrument bij het meerendeel der orkestleden Onder het daarmee gemaakte ver schrikkelijke misbaar gaat de har monie totaal verloren en de toe hoorders bemerken daar dan ook zoo nu en dan slechts een vleugje van, voor zoover ze zich ten minste niet wijselijk de ooren hebben dicht gestopt om tijdelijk van deze op een nachtmerrie gelijkende beproeving verlost te zijn. Een dirigent, in staat met vaste hand leiding te geven, ont breekt. Engeland en Frankrijk, respectievelijk optredende als eer ste en tweede concertmeester, hebben de zaak niet voldoende in de hand en moeten het ge- doogen, dat sommige lawaai makers zich niet langer om de partituur bekommeren en op eigen houtje hun partij blazen of beu ken, daarbij aan besliste valsche noten de voorkeur gevende. Wor den ze daar dan op gewezen, dan beweren ze, dat hun opvat ting de juiste is en ze gaan ver der, alsof ze de grootste kunste naars van alle tijden zijn, zelf- verheerlijkt en onverstoorbaar. Het ergste evenwel is, dat het publiek zich partij stelt. Dave rende toejuichingen aan den eenen, gesis en gejoel aan den anderen kant zijn schering en inslag ge worden. De tot dusver geldende normen en theorieën worden ver guisd als niet langer dienstig, zonder er rekening mede te hou den, dat hetgeen als het nieuwe wordt bestempeld, slechts een wijziging in vorm van het reeds bestaande en altijd bestaan heb bende beteekent. De evolutie vindt aldus uitdrukking in een zich voortplantende revolutie met alle daaraan onafscheidelijk ver bonden gevolgen. In het thans bereikte stadium teekenen de materieelè nationale behoeften zich het scherpst af onder het diep ingebrande stem pel der economische wereldcrisis. Voor het verbeteren der materi- eele omstandigheden van de ver schillende staten, ook die buiten Europa, moet al het andere wij ken. Dit leidt tot toenemenden naijver en afgunst der sterk ver armde landen op de als welge steld beschouwde naties, waarbij met name het koloniale vraagstuk een gewichtige rol speelt, onder meer als gevolg van een stijgen den bevolkingsaanwas, welke al dan niet voorgewend tot het om zien naar expansie dwir.gt. Wel licht zou door het plegen van onderling overleg een minnelijke schikking kunnen worden bereikt, welke het ontstaan van conflicten zou voorkomen. In dien zin heeft destijds de toenmalige Britsche minister van buitenlandsche zaken zich reeds uitgelaten. De men taliteit van enkele volken of al thans van hun levendige figuren doet echter aan een anderen weg ter bevrediging der behoeften de voorkeur geven. Zoo nestelt zich het Japansche eilandenrijk voort durend vaster op het Aziatische vasteland en begon Italië met gelijke bedoeling den veldtocht in Oost-Afrika. Ook Duitschland komt met koloniale eischen aan dragen. De bepaling van het Kellogg-pact, welke aanwending van geweld als middel tot het bevredigen van nationale behoef ten, verbiedt, is reeds lang tot een doode letter geworden, zoo als ook eenmaal gesloten verdra gen of vrijwillig aanvaarde ver plichtingen door enkele staten eenvoudig over boord werden geworpen, toen ze als hinderlijk werden gevoeld voor de systema tisch gevoede nationale zelfzucht. De thans bereikte fase in den kringloop der dingen schenkt het aanzijn aan disharmonische klan ken in het concert der mogend- heden, welke een gruwel zijn in het oor van velen. Maar de or kestleden weten van geen uit scheiden. Het wachten is op een voor zijn taak berekenden diri gent. Manifest van Vlaamsche oud strjjders. Het hoofdbestuur van het ver bond van Vlaamsche oud-strijders heeft Zaterdag aan de gezanten van Frankrijk, Engeland en Duitsch land te Brussel een manifest overhandigd, met verzoek dit document mede te deelen aan de oud-strijders van hun respectieve landen. Deze oproep, aldus adres sant, is ingegeven door deze ge dachte het behoud van den vrede. Na te hebben herinnerd aan de gruwelen van den wereldoorlog, die zich bij een nieuw gewapend conflict zouden herhalen, ver klaart de leiding van het verbond van Vlaamsche oud-strijders de meening toegedaan te zijn, dat alleen ontwapening rust en veilig heid kan brengen. In afwachting daarvan, aldus het manifest, wacht ons een taak van hoogen drin genden aardin deze dagen is het onze plicht onze organisaties tot kalmte aan te manen en ook duidelijk te maken, dat wij ons tegen elke gewelddadige oplos sing zullen verzetten. Geen pres tige van regeeringen heeft de waarde van het volksbelang. De eer van een volk hangt niet samen met de halsstarrigheid van zijn regeerders. Een volk, dat den vrede wil, is een eerlijk volk. Laat ons eerlijke menschen zijn, te midden van ons volk. Laten wij, die ook vaderlands liefde hebben, deze liefde ver eenigen met eerbied ten opzichte van het vaderland van anderen. Het land, waarin wij leven en in vrede wenschen te arbeiden, is sedert eeuwen het kruispunt, waar vele legers elkaar hebben ontmoet. Wij willen voorkomen, dat onze kinderen tusschen op rukkende legermachten worden verpletterd. Geen muur van staal of beton zou dit kunnen verhin deren. Wij vragen nu helpt ons dat het niet opbeure. Verkondigt in dezen angstigen tijd, den wil van de oud-strijders om den vrede, alles ten spijt, ongeschonden te behouden. Eischt van de leiders de be zadigdheid, die het a! te rasse woord weerhoudt en onbezonnen daden voorkomt. Stelt uw aan hankelijkheid tot den vrede, tegen over gestook van hen, voor wie de oorlog en de oorlogsvoorbe reidingen de gelegenheid zijn tot het verkrijgen van macht en for tuin. Oud-strijders van Frank rijk, Engeland en Duitschland.de Vlaamsche oud-strijders rekenen op uw steun voor deze gemeen schappelijke taak. Gaat Koning Edward VIII trouwen Enkele dagen geleden heeft het Engelsche Lagerhuis op de ge bruikelijke wijze mededeeling ont vangen van den nieuwen koning over zijn inzichten met betrekking tot de regeling van de civiele lijst der koninklijke familie. Ver wijzing naar de mogelijkheid dat de koning zou trouwen en dat in dat geval voorzieningen moesten worden getroffen voor zijn ko ningin mocht constitutioneel in deze mededeeling niet ontbreken. En de overweging van dit kon aan de bevolking leeren dat het feit dat in de mededeeling over de civiele lijst rekening was ge houden met een toekomstigen ge trouwden staat van den koning geenszins kon worden uitgelegd als een aanwijzing voor een aan staand huwelijk. Intusschen is men er in de naaste omgeving van den koning zeker van, dat hij niet vrijgezel zal blijven. Z.M. heeft huwelijksplannen. Alleen de vraag, wanneer ze zullen wor den uitgevoerd, laat zich niet bij benadering beantwoorden. Inge wijden weten te vertellen dat koning Edward geen buitenland sche bruid zal kiezen. Hoe de keuze ook zal uitvallen, ze zal in elk geval grooten invloed hebben op den smaak, de ma nieren, de sociale gebruiken van de samenleving en in het bijzon der van de vrouwen. De conventie verlangt, dat een jonge man, die een bruid kiest, zijn ouders in zijn keuze kent en de ouders van de bruid om hun toestemming voor het huwelijk vraagt. De conventie geldt uiter aard ook voor koning Edward. Maar de koning heeft bovendien voor zijn huwelijk de toestemming noodig van 615 van zijn onder danen, die het Lagerhuis vormen. Wanneer de koning zijn bruid heeft gekozen, moet hij haar naam aan het Lagerhuis voorleggen. De wet van Engeland eischt, dat het Lagerhuis de keuze van de vrouw, die koningin van Engeland moet worden, goedkeurt. Een huwelijk, dat zonder die goed keuring zou worden gesloten, zou dus onwettig zijn. Niet minder dan vijf Engelsche dames, of Schotsche, worden ge noemd als mogelijke toekomstige koninginnen van Engeland. Het zijnLady Mary Grosvenor, de 26 jaar oude dochter van den hertog van Westminster, 'n stout moedige amazone en amateur filmfotograaf Lady Helena Fitzwilliam, de 29 jarige dochter van burggraaf Fitzwilliam en o.a. ook vermaard om haar gedurfd ruiterschap, dat haar nogal eens ongelukken heeft bezorgd, die haar echter niet hebben gedeerd Lady Anne Hope, een slank en donker meisje, van 22 jaar en dochter van den markies van Linlithgow, die binnenkort vicé- koning van Indië wordt; Lady Lettice Ashley-Cooper, die 25 jaar is en de dochter van burggraaf Shaftesbury (eerste burggraaf van het land)en Lady Angela Montagu Douglas- Scott, 30 jaar oud, zuster van de hertogin van Gloucester en dus schoonzuster van 's konings broeder. In de naaste omgeving van den koning gelooft men, dat de keuze op een van deze dames zal val len en dat men binnen niet te langen tijd zekerheid zal hebben. (Wsrlt vMtfolgd}. AXELSCHE wi COURANT (Naar het Engelsch.) 17) Omdat ik dacht, dat je mij niet lief hadt. Dat gaf ik je ook te verstaan, maar dat kwam, omdat ik bang was, dat de moeder van Paul vermoedde, dat ik Paul lief had, en dat Maar het komt er ook eigenlijk niets op aan, wat ik dacht .In ieder geval wilde Ik niet, dat je mij ait meelijden zou trouwer. Miar mijn kleine, hooghartige Féiice, hoe kwam je daar nu bij Heb jij je ook den heelen dag zoo ellendig gevoeld, Paul vroeg zij, terwijl zij op zijn laatste woorden geheel geen acht sloeg. O, allerellendigst I Maar deze oplossing is dat toch best waard. En behoedzaam veegde hij haar een traan van bet gelaat. HOOFDSTUK XVII tn allerijl werden de maatregelen getroffen voor de groote reis. Nu Dick er eenmaal toe besloten had, kon hij er zelfs wel erg naar verlangen, te meer, daar Paul óók van de partij zou zQn. Die had verlof gevraagd en gekiegen en was heel blij, dat hij nu toch ook weer een van het drieman» tchap gou zijn, daar hij eigenlijk al bang was geweest, dat hij zoo lang- *»m«hand een beetje vergaten gen worden dnor beide anderen, die den laatsten 1|d immers zoo bijzonder veel en innig waren samen geweest. Een paar dagen voor hun vertrek ging Farnham naar Headlands. Hij wilde er geen nacht overblijven, maar zou enkel afscheid nemen bij zijn broer Lawrence en diens familie en de rest van den dag wilde hij dan doorbren gen bij zijn ouden vriend, Basil Wry- bourne. Op weg daarheen ging hij door een dicht kreupelboschje, waar hij, ais kind, ook zoo menigmaal in rondge zworven had, en daar ontmoette h| een zoontje van Lawrence. Hij had wel gehoord, dat de jongen op hem moest lijken en dat hij onder andere ook zoo uren lang op het strand en in de boschjes kon ronddwalen. Met ongekende teederheid voelde Farnham zijn hart uitgaan naar dat kind, dat van zijn kant de grootste bewondering koesterde voor den oom, die hem nu in dien korten tijd nog zooveel wist te vertellen van de schoone natuur om hem heen. De jongen hing let terlijk aan zijn lippen: eindelijk trof hij dan toch eens iemand, die hem begreep en belang stelde in dezelfde dingen, waar hij zich ook zoozeer voor interesseerde. Voor het ventje bleef die wandeling een gebeurtenis, iets, waar hij in later jaren altijd nog aan zou terugdenken. Nadat Farnham afscheid had geno men van zijn neefje, begaf hij zich met bet grootste verlangen naar de pastorie. De oude meid >teed hem daar open en was verrukt, Master Rex weer te zien Maar diep getroffen was met recht Basil Weybourne, die ,den jongen" neer lief bad, dan een eigen zoon, Althans, hij had hem beter begrepen, dan in den regel ouders hun kinderen. Nadat de eerste vreugde van de begroeting voorbij was, ging dominé W ybourne nauwkeurig de uitdruk king van het gelaat gadeslaan van den jongen man, dien hij zoo zeer hoog achtte. En hij las er op een groote mate van zeRbeheersching, den spre kenden karaktertrek in zijn pupil Zelf verloochening bezat die zeker eveneens, althans hij scheen nog geheel op te gaan in zijn vriend en had steeds van diens lotgevallen zitten vertellen, als ook van den tocht, dien zij nu gingen ondernemer. - En vertel mij nu eens iets van je zeiven? pleitte Basil Weybourne. Ik ga mee met Dickj veel meer valt er niet te vertellen I Heb je je werk opgegeven? Voor het oogenblik wel. Ga dan. mijn jongen en de hemel zegene je. Na zfln overstelpend ver driet is je vriendschap de grootste verkwikking voor Hernford. Ik begrijp heel goed, wat het je kost, op jouw leeftijd, om je werk zoo lang in den steek te laten. Maar Rex, beste jon gen, de droom van mijn leven is nog niet vervuld. Ik hoop niet het graf in te gaan, zonder dat ik er ge rust op ben, dat jq de liefde bezit van een goede vrouw. Je bent zoo een zaam, mqn jongen, je geeft zoo veel en je neemt zoo weinig. Een huivering voer Baa 1 Weybourne door de leden. Het was eenmaal de verschrikking van zqn ouden dag, dat Rex zoo eenzaam zou biqven. Zacht, maar heel nadrukkelijk, vroeg hij daarom toen weer i Ii er nu geen uitzicht, dat mfja hoop vervuld wordt 7 Ééns misschien. Maar die tqd is nog niet gekomen. Zelfs tegenover u durf ik die hoop niet uitspreken. Vraag er mq maar niet meer naar. Tot op dit oogenblik had Farnham toch nog nooit zoo bepaald zqn hoop uitgesproken, zelfs niet in gedachten. Weybourne staarde in het vuur en een tqdiang zaten ze, in stille sym pathie, enkel van eikaars gezelschap te gehieten. Sel het dan niet te lang uit, Rtx, Ik word oud en ik zou gaarne met eigen oogen je geluk waarnemen. En zou het u dus gelukkig ma ken Maar jongen, dat hoef ik Je Im mers niet te ztggen. Na eenigen tqd haalde Weybourne een sleutel uit *e la van zqn schrqf- tafel te voorschqn en ging daarmede een flesch wqn uit den kelder halen, die alleen voor aoo'n bqzondere ge beurtenis ontkurkt werd. Nadat hq hun ieder een glas had Ingeschonken, sprak hq i Op de vervulling van mqn hoop, Rex 1 In een opwelling van luchthartigheid hield Farnham ook zqn glas omhoog i Op de vervulling van onze hoop I Nadat hq Farnham naar het dorps stationnetje had gebracht, keerde Wey bourne langzaam terug. Thuis ge komen haalde hq een manuscript- >oek te voorschqn, in groenlederen band, en sloeg dit op bq de blad-qde, waar hq zqn verlangen had uitgedrukt, om zich met de opvoeding van Rex te mogen belasten, gedurende de paar jaar, die vooraf zouden gaan aan zqn schoolleven. Ook nog menige #an« teekeaing keek h| «ver, Met een zucht greep hq toen einde- iijk de pen en schreef: „De last des levens is zwaar, maar, heeft een jonge man die eenmaal we ten te dragen, zqn „S'urm und Drang- petiode" door, dan zal zqn manneiqxe kracht slechts toegenomen zqn. Dien jongen van mq, zou ik geen kalme levenszee toewenschen.4- D.en avond zat de dominé nog tot laat bq het vuur en zqn gedachten waren haast uitsluitend bq het verle den. Slechts één enkele maal zag hq met hoopvol verlangen naar de toekomst uithet was, of het bezoek van dien middag dien wensch nog slechts sterker bq hem deed spreken. HOOFDSTUK XVIII Het aantal stoomschepen, dat tus schen Liverpool en Sierra Leone vaart, is niet groot, en het aantal passagiers op iedere boot evenmin. De gewone droevige afscheidstoo- aetrlijes worden hier ook n et waar genomen, want de meeste reizigers iqn mannen, die na een kort verlof weer naar hun betrekkingen terugkee- ren en die wel zoo afkeerig *qn van „scènes", dat ze om die reden hun vrouwen en kinderen dan ook maar thuis lieten. Enkelen van hen waren oude be- kendeu van Rex en gezameniqk werd er dan een heelen boom opgezet, id den rieten stoel op het dek. Voor Hernford en Paul was de reis een ware gebeurtenis, terwijl het voof Farnham een gewoonte was.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1936 | | pagina 1