Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vlaanderen,
HtT TESTAMENT.
Vo 73
DINSDAG 17 DECEMBER 1935.
5 le Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De ltaliaansche oorlog
en nog wat.
Wanneer men denkt aan den
oorlog, die gevoerd wordt tus-
schen Italië en Abessinië, dan
blijven die gedachten niet beperkt
tot krijgsverrichtingen of het meer
of minder overwicht dat tusschen
die partijen ontstaat, maar dan
denken we ook aan „nog wat",
aan den Volkenbond en aan En
geland en aan Frankrijk. Deze
drie factoren zijn voor de Itali-
aansche politiek van de grootste
beteekenis, ondanks Mussolini's
trotsche houding, alsof hij buiten
en boven deze machten staat.
In de eerste plaats dan de Vol
kenbond, die als politie-agent
dient om overtredingen van de
Staten te voorkomen en die Staten
te straffen, als ze niet luisteren
willen, heeft Italië heel wat last
bezorgd met de zgn. sanctie's,
d w z. de maatregelen, die de
verschillende landen treffen, om
Italië zooveel als in de bestaande
omstandigheden mogelijk is, te
beletten den oorlog voort te zet
ten door b.v. geen olieproduc
ten aan Italië meer te leveren.
Engeland gaf daartoe den stoot
en vond steun in Frankrijk en
verscheidene andere Staten, w.o.
ook Nederland. En zoo dacht
men, dat Italië wel spoedig zou
gedwongen worden om zijn oor
log op te geven. De gansche
wereld stond daar sympathiek
tegenover, want geen enkel volk
wil oorlog voeren of oorlog zien
voeren, en het is maar al te jam
mer, dat in dezen niet het volk
beslist, al wil men het soms zoo
doen voorkomen. Zoolang echter
de diplomatie in dezen den toon
aangeeft; zal oorlog mogelijk
blijven.
Zoo is het ook nu. Iedereen
riep uit: Wat gaat Italië be
ginnen En toch Is het begon
nen..
Het zal echter niet lang duren,
want de Volkenbond bemoeit er
zich mee, zoo zei men. En in
derdaad leek het zoo. Maar
men is gaan vragen, wie is de
Volkenbond. En in den toestand
van heden, schijnt Engeland daar
de baas. Deze Staat is gaan on
derhandelen met Mussolini, heeft
Frankrijk als bondgenoot meege
nomen en zoo is men naar Genève
getrokken, waar het verbod tot
levering van olie intusschen reeds
is uitgesteld. Erger nochtans en
ook ergerlijk is het, dat de re
geeringen van Frankrijk er. En
geland thans komen met vredes
voorstellen, feitelijk neerkomende
op het inwilligen van alle eischen
van den aanvaller, ten koste van
den aangevallene. Met het in
dienen van deze voorstellen wordt
koelbloedig het voortbestaan van
den Volkenbond in de waagschaal
gesteld. Alle schoonklinkende
woorden kunnen aan deze diep
teleurstellende erkenning niets toe
afdoen De beide sterkste Euro-
peesche bondsleden hebben zich
er toe geleend, het handvest te
verkrachten, alleen reeds door
het indienen van dit zoogenaamde
vredesplan, dat kennelijk werd
ingegeven door vrees voor den
geweldenaar. De regeeringen-
Baldwin en Laval zijn echter niet
almachtig in hun land en de „vox
populi", de stem van het volk
heeft zich reeds doen hooren in
heftige verontwaardiging over wat
door sommige bladen als verraad
jegens den Volkenbond werd
bestempeld. Het zal onnoodig
zijn de opmerking te maken, dat
dit geluid slechts door een deel
van het volk wordt voortgebracht.
Het overige deel sluit zich aan
bij het inzicht der regeering, dat
voor de Italiaansche dreigementen
moet worden gezwicht uit
zelfbehoud.
Er is n.l. gefluisterd, dat als
Italië veel in 't nauw mocht ge
raken, het dan direct of indi
rect hulp zou zoeken in een vrijen
met Japan. Het is bekend, dat
een oorlog voor niets staat en een
staat, die in die roes verkeert,
zoekt overal steun, als het die
noodig heeft, zonder ook maar
eenigszins met moraliteit rekening
te houden.
Maar als het zóó ver is, dan
lEngelsche vertaling).
Maai Pratt wist niets van By
ner's stapp»>o, van zijn bezoek aan
De Groene Kan, van wat Willem
Thomas aan Pickard verteld had
en Piekard weer aan Byner. Als
hij Byuer aan den rand van de
oude groeve had zien staan en
zijn gesprek gehoord had met den
eigenaar ervan, zou hij zoo spoe
dig mogelijk honderden kilome
ters ver geweest zijn.
Den avond tevoren had Pratt
een groote fout begaan. Hij had
Puydale en den anderen detective
moeten volgen, inplaats van Mar-
gatroyd's winkeltje binnen te gaaD,
Dan had hij gezien, hoe Byner
en Puydale, zoodra zij Morga-
troyd verlaten hadden, een rytuig
genomen en naar Whitecüff ge
reden wareD, Maar hij wist het
niet en ging zijn eigen weg, den
weg ten verderve.
Het zon me niet verwonde
ren, zei Byner, als we het lijk
van dien armen duivel Parrawhite
op den bodem van die groeve
yondeth
En ik zou niets verwonderd
zijn, antwoordde Puydale, als
we konden bewijzen, dat Pratt
Murgatroyd opgestookt had. En
een beetje onhandig, denk eens
aan, die arme klokkenmaker moest
alles zelt maar bedenken.
Evenwel moet n niet ver
geteD, dat Pratt niets weet over
Pickard's zaakjes met Parrawhite
eo, dat hij dat uor in de Groene
Kan zat, wierp Byner tegen.
Ik geloof, dat Pratt zich veilig
voelt en dat we hem morgenoch
tend kalm voor zijn lessenaar zul
len kunnen arresteeren.
Als alles is, zooals o denkt,
zei Puydale droogjes, zullen
we daar niet veel tijd mee ver
knoeien. We zullen ons kar
weitje eerst afmakeD,
Die mijnheer Saphard zal
toch geen objecties maken vroeg
Byner.
Objecties, riep Puydale uit
hij zal het dolgraag doen
Goede afleiding voor zoo'n man
die niets om handen heett.
Sephard, de eigenaar van de
groeve, die rentenierde in het
schilderachtige steenen huis mid
den op de heide, had niets te
doen behalve z\jn tuin, z^jn groen
ten en zjju krantje. Byner
toen zij hartelijk welken waren
tornt weer de vraag naar voren,
die pessimisten al zoo vaak de
den en nu weer met succes kun
nen stellen Wat is dan de Vol
kenbond
In wezen is de Volkenbond
natuurlijk kampioen voor het
^echt en als zoodanig de aange
wezen beschermer der kleinere
staten. Maar hij is daarvoor ge
heel aangewezen op den goeden
wil en den steun zijner leden.
Moreel gezag alléén is den bond
toegekend en om dat gezag te
kunnen handhaven beschikt hij
over geen enkel ander machts
apparaat, dan zijn leden goed
gunstig bereid zijn hem te ver-
leenen. Dit zou geen bezwaar
opleveren, wanneer de moreele
standing der aangesloten landen
op volkomen gelijk peil kon wor
den gesteld als waarop de Vol
kenbondsgedachte staat. De prak
tijd heeft evenwel zeer teleur
stellende staaltjes in dit opzicht
opgeleverd. De bestaansstrijd,
door den Volkenbond te voeren,
wordt juist in het leven geroepen
door de belangen-tegenstellingen
tusschen zijn leden. Meer dan
de niet aangesloten staten zijn
deze het, die uit nationale zelf
zucht het leven van den bond
bedreigen. Speciaal in deze da
gen wordt daarvan weer een on-
omstootelijk bewijs geleverd.
Ter andere zijde zouden we
in het licht van den wil tot vrede
weer moeten zeggen, is het toch
eigenlijk niet beter, dat er mid
delen worden gevonden, om de
demonische geweldpleging van
den oorlog te doen eindigen, zij
het dan ook tot prijs van eenig
grondgebied, dat vroeger door
den Negus reeds als onderhande
ling of ruilhandel aan Italië is
aangeboden geweest
Bezien we thans even de
Britsch—Fransche voorstellen, die
aan Mussolini zijn gedaan, ten
einde een vriendschappelijke bij
legging te bereiken van het Itali-
aansch—Abessinisch geschil. Zij
bestaan dan uit de navolgende
punten
geheeteD, hadden zij dadelijk een
sigaar gekregen en een ruimen
stoel bij den haard vond deze
meening van detective Puydale
bevestigd. Shephard was dolblij
een verzetje te hebben.
Een doode maD in een van
mijn oude groeven, riep hij uit.
Wat zegt u En hoe lang
denk je, dat hij er al in gelegen
heett, mijnheer Puydale?
Een paar maanden, mijnheer
Shephard, antwoordde de detec
tive.
Dan wordt het hoog tijd, dat
hy er nit komt, zei Shephard.
Wanneer wou u dat werkje ge
daan hebben
Zoo gauw mogelijk, zei
Puydale. Morgenvroeg als het
u schikt.
Weet je wat, zei de rente
nier. Laat mij dat maar eens
opknappen. U komt om half
negen en dan zullen we eens zien,
of er zooiets als een lijk ie de
groeve ligt. U denkt van wel,
wat
Dat denk ik vast en zeker,
zei de detective.
-j Praat er niet verder over,
zei Shephard, dat geheim zal
ik wel eens uitrafelen. Lieve
grnt. En als je weet, dat ik hon
derden malen er langs geloopcn
a. Afstand aan Italië van het
Oosten van Tigre loopend gebied
langs den oever van de Geva en
in de richting Noord-Zuid, tus
schen Aksoem, dat Abessinisch
gebied zal blijven en Adoea.
b. Grenswijziging tusschen
Danakil en Erithrea, met een
Abessinischen toegang naar zee.
c. Grenswijziging tusschen
Ogaden en Italiaansch Somali-
land, waar de grens zal uitgaan
van het standpunt der grenzen
Abessinië, Kenia en Italiaansch-
Somaliland.
De rechten der in Britsch So-
maliland levende stammen op
weideplaatsen en bronnen, die
op aan Italië toegewezen gebie
den liggen, zullen gewaarborgd
worden.
d. Abessinië krijgt een uit
gang naar zee in absoluut bezit,
waarvoor Italië een gebiedsstrook
langs de Noordgrens van Fransch
Somaliland met de haven Assab
zal afstaan.
De Fransche en Britsche re
geering zullen te Addis Abeba
en te Genève hun invloed doen
gelden voor de aanvaarding door
den Negus en door den Volken
bond van de voorstellen inzake
de vorming van een voor Italië
gereserveerde economische ex-
pansiezóne in het Zuiden van
Abessinië.
Binnen deze zöie zal Italië
exclusieve economische voor
rechten genieten, die geëxploi
teerd zullen worden door een
maatschappij of economische or
ganisatie, welke, onder voorbe
houd van de door inboorlingen
of buitenlanders verkregen rech
ten, het eigendomsrecht op de
niet-bezette gebieden en 't ex
ploitant-monopolie voor mijnen,
bosschen enz. zal krijgen.
In de vergadering van de com
missie-van-achttien der sanctie
conferentie te Genève is het tech
nisch rapport van de commissie
inzake de uitvoering van de
sanctiebepalingen uitgebracht.
De Britsche Volkenbondsmi
nister Eden verklaarde dat de
ben e.D nooit gedroomd heb, dat
er iets anders in zat dan water.
We zullen de zaak onderzoeken,
morgen voor den middag.
En nu nog wat zei Poydale.
We moeten het stil houden. We
moeten zorgen, dat de heele buurt
er niet bij staat.
Laat dat maar aan mij over,
zei Shrphard. We zullen het
stilletjes en netjes doen.
De twee heeren gingen weg.
Leuke oude vent, zei Byner.
'n Beste vent, voor zooiets,
zei Poydale droog. Moeten
we mijuheer Eldrick of mijnheer
Collingwood niet op de hoogte
brengeD van wat we gaaD doen
Moeten zij er niet bij zjjn
NeeD, zei Byner na eeDig
nadenken. Dat is altijd nog
vroeg genoeg. Eo, wat denk je
van Pratt
Hem in de gateD houdeD,
bedoelt u, zei Puydale. En u
zei daar juist, dat we hem aan
zijn lessenaar zouden vioden
Dat is waar, maar als hy nu
eens van idee veranderde, zei
Byner. Hei kon geen kwaad
een oogje op hem te houden.
O, best, zei Puydale. Ik
zal er een mannetje op af staren.
Ten minste, «ls we hem hebben
moeten s
Britsche regeering bereid blijft,
het werk der commissie met alle
ten dienste staande middelen te
steunen.
De secretaris-generaal van den
Volkenbond heeft het verzoek van
de Abessinische regeering tot on
middellijke bijeenroeping van de
Volkenbondsvergadering beant
woord met een telegram, waarin
hij er op wijst, dat de Raad
Woensdag a.s. bijeen is geroepen
om van de voorstellen der beide
regeeringen kennis te nemen.
Met het oog hierop acht de voor
zitter van de Assemblée het doel
matig, eerst het resultaat van deze
beraadslagingen af te wachten en
eerst daarna een beslissing over
het Abessinische voorstel te ne
men.
Protesten.
De Londensche „Times*' noemt
het reeds duidelijk, dat de te
Parijs ontworpen basis voor on
derhandeling noch aannemelijk
is voor den Negus, noch voor
den Volkenbond.
Indien de Parijsche voorstellen
werkelijk in overeenstemming zijn
met de persberichten zouden zij
niet in overeenstemming kunnen
worden gebracht met de Volken
bondsverplichtingen. De door
den Franschen minister-president
Laval ingeleide bemiddelingspo
ging heeft geen kans op resultaat
gehad en is feitelijk reeds mislukt.
De taak, verdere onderhandelin
gen te voeren, is daarmede geens
zins afgedaan.
De bemiddelaarsrol aan Enge
land en Frankrijk door den Vol
kenbond toevertrouwd, moet even
wel in de toekomst ook rekening
houden met de ondervinding en
in het bijzonder met de openbare
meening.
De aanhangers der regeering
in het Lagerhuis ontvangen, tal
van brievsn, waarin wordt ge
protesteerd tegen het Parijsche
plan. Eén afgevaardigde heeft
niet minder dan 400 brieven ont
vangen, welke bijna alle het vre
desplan in strijd noemden met
de Volkenbondsgedachte, en waar
bij er op werd gewezen, dat de
Het zou me buitengewoon
verwonderen, als het niet zoo was,
zei Byuer. Ik beu er heilig
van overtuigd, dat Parrawbite's
lichaam in die groeve ligt.
Die overtuiging maakte, dat hjj
zoo ijselijk kalm den volgenden
morgen dag Eidrick's kantoor
binnenwandelde, waar Eldrick en
Collingwood zaten te contereereu.
De waarschijnlijkheid was zeker
heid geworden, boven iederen
twijtel verhevcD. Hij sloot de
deur en keek de twee anderen
veelzeggend aan. Parrawhite's
lijk is gevonden zei, hy
Eldrick vloog uit zijn stoel op.
Collmgwoed keek op met seher-
pen blik.
Zooals ik dacht, zonder twjj-
tel vermoord. En de moordenaar
had zijD lichaam heel aardig be
zwaard met oud roest, voor hij
hem in het water smeet. Het
zon er jaren hebben kannen lig
gen. Dus dat is klaar.
Eldrick viel dadelijk uitPratt.
Puydale zoekt bem, zei
Byner. A s hij in de stad is,
zal Puydale ons opbellen. Maar
ik moet zeggen, daar ben ik niet
zoo gerust op.
Wordt vervolgdt
AXELSCHE
COURANT
b\\