Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - Vlaanderen, HtT TESTAMENT. Vo 73 DINSDAG 17 DECEMBER 1935. 5 le Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. De ltaliaansche oorlog en nog wat. Wanneer men denkt aan den oorlog, die gevoerd wordt tus- schen Italië en Abessinië, dan blijven die gedachten niet beperkt tot krijgsverrichtingen of het meer of minder overwicht dat tusschen die partijen ontstaat, maar dan denken we ook aan „nog wat", aan den Volkenbond en aan En geland en aan Frankrijk. Deze drie factoren zijn voor de Itali- aansche politiek van de grootste beteekenis, ondanks Mussolini's trotsche houding, alsof hij buiten en boven deze machten staat. In de eerste plaats dan de Vol kenbond, die als politie-agent dient om overtredingen van de Staten te voorkomen en die Staten te straffen, als ze niet luisteren willen, heeft Italië heel wat last bezorgd met de zgn. sanctie's, d w z. de maatregelen, die de verschillende landen treffen, om Italië zooveel als in de bestaande omstandigheden mogelijk is, te beletten den oorlog voort te zet ten door b.v. geen olieproduc ten aan Italië meer te leveren. Engeland gaf daartoe den stoot en vond steun in Frankrijk en verscheidene andere Staten, w.o. ook Nederland. En zoo dacht men, dat Italië wel spoedig zou gedwongen worden om zijn oor log op te geven. De gansche wereld stond daar sympathiek tegenover, want geen enkel volk wil oorlog voeren of oorlog zien voeren, en het is maar al te jam mer, dat in dezen niet het volk beslist, al wil men het soms zoo doen voorkomen. Zoolang echter de diplomatie in dezen den toon aangeeft; zal oorlog mogelijk blijven. Zoo is het ook nu. Iedereen riep uit: Wat gaat Italië be ginnen En toch Is het begon nen.. Het zal echter niet lang duren, want de Volkenbond bemoeit er zich mee, zoo zei men. En in derdaad leek het zoo. Maar men is gaan vragen, wie is de Volkenbond. En in den toestand van heden, schijnt Engeland daar de baas. Deze Staat is gaan on derhandelen met Mussolini, heeft Frankrijk als bondgenoot meege nomen en zoo is men naar Genève getrokken, waar het verbod tot levering van olie intusschen reeds is uitgesteld. Erger nochtans en ook ergerlijk is het, dat de re geeringen van Frankrijk er. En geland thans komen met vredes voorstellen, feitelijk neerkomende op het inwilligen van alle eischen van den aanvaller, ten koste van den aangevallene. Met het in dienen van deze voorstellen wordt koelbloedig het voortbestaan van den Volkenbond in de waagschaal gesteld. Alle schoonklinkende woorden kunnen aan deze diep teleurstellende erkenning niets toe afdoen De beide sterkste Euro- peesche bondsleden hebben zich er toe geleend, het handvest te verkrachten, alleen reeds door het indienen van dit zoogenaamde vredesplan, dat kennelijk werd ingegeven door vrees voor den geweldenaar. De regeeringen- Baldwin en Laval zijn echter niet almachtig in hun land en de „vox populi", de stem van het volk heeft zich reeds doen hooren in heftige verontwaardiging over wat door sommige bladen als verraad jegens den Volkenbond werd bestempeld. Het zal onnoodig zijn de opmerking te maken, dat dit geluid slechts door een deel van het volk wordt voortgebracht. Het overige deel sluit zich aan bij het inzicht der regeering, dat voor de Italiaansche dreigementen moet worden gezwicht uit zelfbehoud. Er is n.l. gefluisterd, dat als Italië veel in 't nauw mocht ge raken, het dan direct of indi rect hulp zou zoeken in een vrijen met Japan. Het is bekend, dat een oorlog voor niets staat en een staat, die in die roes verkeert, zoekt overal steun, als het die noodig heeft, zonder ook maar eenigszins met moraliteit rekening te houden. Maar als het zóó ver is, dan lEngelsche vertaling). Maai Pratt wist niets van By ner's stapp»>o, van zijn bezoek aan De Groene Kan, van wat Willem Thomas aan Pickard verteld had en Piekard weer aan Byner. Als hij Byuer aan den rand van de oude groeve had zien staan en zijn gesprek gehoord had met den eigenaar ervan, zou hij zoo spoe dig mogelijk honderden kilome ters ver geweest zijn. Den avond tevoren had Pratt een groote fout begaan. Hij had Puydale en den anderen detective moeten volgen, inplaats van Mar- gatroyd's winkeltje binnen te gaaD, Dan had hij gezien, hoe Byner en Puydale, zoodra zij Morga- troyd verlaten hadden, een rytuig genomen en naar Whitecüff ge reden wareD, Maar hij wist het niet en ging zijn eigen weg, den weg ten verderve. Het zon me niet verwonde ren, zei Byner, als we het lijk van dien armen duivel Parrawhite op den bodem van die groeve yondeth En ik zou niets verwonderd zijn, antwoordde Puydale, als we konden bewijzen, dat Pratt Murgatroyd opgestookt had. En een beetje onhandig, denk eens aan, die arme klokkenmaker moest alles zelt maar bedenken. Evenwel moet n niet ver geteD, dat Pratt niets weet over Pickard's zaakjes met Parrawhite eo, dat hij dat uor in de Groene Kan zat, wierp Byner tegen. Ik geloof, dat Pratt zich veilig voelt en dat we hem morgenoch tend kalm voor zijn lessenaar zul len kunnen arresteeren. Als alles is, zooals o denkt, zei Puydale droogjes, zullen we daar niet veel tijd mee ver knoeien. We zullen ons kar weitje eerst afmakeD, Die mijnheer Saphard zal toch geen objecties maken vroeg Byner. Objecties, riep Puydale uit hij zal het dolgraag doen Goede afleiding voor zoo'n man die niets om handen heett. Sephard, de eigenaar van de groeve, die rentenierde in het schilderachtige steenen huis mid den op de heide, had niets te doen behalve z\jn tuin, z^jn groen ten en zjju krantje. Byner toen zij hartelijk welken waren tornt weer de vraag naar voren, die pessimisten al zoo vaak de den en nu weer met succes kun nen stellen Wat is dan de Vol kenbond In wezen is de Volkenbond natuurlijk kampioen voor het ^echt en als zoodanig de aange wezen beschermer der kleinere staten. Maar hij is daarvoor ge heel aangewezen op den goeden wil en den steun zijner leden. Moreel gezag alléén is den bond toegekend en om dat gezag te kunnen handhaven beschikt hij over geen enkel ander machts apparaat, dan zijn leden goed gunstig bereid zijn hem te ver- leenen. Dit zou geen bezwaar opleveren, wanneer de moreele standing der aangesloten landen op volkomen gelijk peil kon wor den gesteld als waarop de Vol kenbondsgedachte staat. De prak tijd heeft evenwel zeer teleur stellende staaltjes in dit opzicht opgeleverd. De bestaansstrijd, door den Volkenbond te voeren, wordt juist in het leven geroepen door de belangen-tegenstellingen tusschen zijn leden. Meer dan de niet aangesloten staten zijn deze het, die uit nationale zelf zucht het leven van den bond bedreigen. Speciaal in deze da gen wordt daarvan weer een on- omstootelijk bewijs geleverd. Ter andere zijde zouden we in het licht van den wil tot vrede weer moeten zeggen, is het toch eigenlijk niet beter, dat er mid delen worden gevonden, om de demonische geweldpleging van den oorlog te doen eindigen, zij het dan ook tot prijs van eenig grondgebied, dat vroeger door den Negus reeds als onderhande ling of ruilhandel aan Italië is aangeboden geweest Bezien we thans even de Britsch—Fransche voorstellen, die aan Mussolini zijn gedaan, ten einde een vriendschappelijke bij legging te bereiken van het Itali- aansch—Abessinisch geschil. Zij bestaan dan uit de navolgende punten geheeteD, hadden zij dadelijk een sigaar gekregen en een ruimen stoel bij den haard vond deze meening van detective Puydale bevestigd. Shephard was dolblij een verzetje te hebben. Een doode maD in een van mijn oude groeven, riep hij uit. Wat zegt u En hoe lang denk je, dat hij er al in gelegen heett, mijnheer Puydale? Een paar maanden, mijnheer Shephard, antwoordde de detec tive. Dan wordt het hoog tijd, dat hy er nit komt, zei Shephard. Wanneer wou u dat werkje ge daan hebben Zoo gauw mogelijk, zei Puydale. Morgenvroeg als het u schikt. Weet je wat, zei de rente nier. Laat mij dat maar eens opknappen. U komt om half negen en dan zullen we eens zien, of er zooiets als een lijk ie de groeve ligt. U denkt van wel, wat Dat denk ik vast en zeker, zei de detective. -j Praat er niet verder over, zei Shephard, dat geheim zal ik wel eens uitrafelen. Lieve grnt. En als je weet, dat ik hon derden malen er langs geloopcn a. Afstand aan Italië van het Oosten van Tigre loopend gebied langs den oever van de Geva en in de richting Noord-Zuid, tus schen Aksoem, dat Abessinisch gebied zal blijven en Adoea. b. Grenswijziging tusschen Danakil en Erithrea, met een Abessinischen toegang naar zee. c. Grenswijziging tusschen Ogaden en Italiaansch Somali- land, waar de grens zal uitgaan van het standpunt der grenzen Abessinië, Kenia en Italiaansch- Somaliland. De rechten der in Britsch So- maliland levende stammen op weideplaatsen en bronnen, die op aan Italië toegewezen gebie den liggen, zullen gewaarborgd worden. d. Abessinië krijgt een uit gang naar zee in absoluut bezit, waarvoor Italië een gebiedsstrook langs de Noordgrens van Fransch Somaliland met de haven Assab zal afstaan. De Fransche en Britsche re geering zullen te Addis Abeba en te Genève hun invloed doen gelden voor de aanvaarding door den Negus en door den Volken bond van de voorstellen inzake de vorming van een voor Italië gereserveerde economische ex- pansiezóne in het Zuiden van Abessinië. Binnen deze zöie zal Italië exclusieve economische voor rechten genieten, die geëxploi teerd zullen worden door een maatschappij of economische or ganisatie, welke, onder voorbe houd van de door inboorlingen of buitenlanders verkregen rech ten, het eigendomsrecht op de niet-bezette gebieden en 't ex ploitant-monopolie voor mijnen, bosschen enz. zal krijgen. In de vergadering van de com missie-van-achttien der sanctie conferentie te Genève is het tech nisch rapport van de commissie inzake de uitvoering van de sanctiebepalingen uitgebracht. De Britsche Volkenbondsmi nister Eden verklaarde dat de ben e.D nooit gedroomd heb, dat er iets anders in zat dan water. We zullen de zaak onderzoeken, morgen voor den middag. En nu nog wat zei Poydale. We moeten het stil houden. We moeten zorgen, dat de heele buurt er niet bij staat. Laat dat maar aan mij over, zei Shrphard. We zullen het stilletjes en netjes doen. De twee heeren gingen weg. Leuke oude vent, zei Byner. 'n Beste vent, voor zooiets, zei Poydale droog. Moeten we mijuheer Eldrick of mijnheer Collingwood niet op de hoogte brengeD van wat we gaaD doen Moeten zij er niet bij zjjn NeeD, zei Byner na eeDig nadenken. Dat is altijd nog vroeg genoeg. Eo, wat denk je van Pratt Hem in de gateD houdeD, bedoelt u, zei Puydale. En u zei daar juist, dat we hem aan zijn lessenaar zouden vioden Dat is waar, maar als hy nu eens van idee veranderde, zei Byner. Hei kon geen kwaad een oogje op hem te houden. O, best, zei Puydale. Ik zal er een mannetje op af staren. Ten minste, «ls we hem hebben moeten s Britsche regeering bereid blijft, het werk der commissie met alle ten dienste staande middelen te steunen. De secretaris-generaal van den Volkenbond heeft het verzoek van de Abessinische regeering tot on middellijke bijeenroeping van de Volkenbondsvergadering beant woord met een telegram, waarin hij er op wijst, dat de Raad Woensdag a.s. bijeen is geroepen om van de voorstellen der beide regeeringen kennis te nemen. Met het oog hierop acht de voor zitter van de Assemblée het doel matig, eerst het resultaat van deze beraadslagingen af te wachten en eerst daarna een beslissing over het Abessinische voorstel te ne men. Protesten. De Londensche „Times*' noemt het reeds duidelijk, dat de te Parijs ontworpen basis voor on derhandeling noch aannemelijk is voor den Negus, noch voor den Volkenbond. Indien de Parijsche voorstellen werkelijk in overeenstemming zijn met de persberichten zouden zij niet in overeenstemming kunnen worden gebracht met de Volken bondsverplichtingen. De door den Franschen minister-president Laval ingeleide bemiddelingspo ging heeft geen kans op resultaat gehad en is feitelijk reeds mislukt. De taak, verdere onderhandelin gen te voeren, is daarmede geens zins afgedaan. De bemiddelaarsrol aan Enge land en Frankrijk door den Vol kenbond toevertrouwd, moet even wel in de toekomst ook rekening houden met de ondervinding en in het bijzonder met de openbare meening. De aanhangers der regeering in het Lagerhuis ontvangen, tal van brievsn, waarin wordt ge protesteerd tegen het Parijsche plan. Eén afgevaardigde heeft niet minder dan 400 brieven ont vangen, welke bijna alle het vre desplan in strijd noemden met de Volkenbondsgedachte, en waar bij er op werd gewezen, dat de Het zou me buitengewoon verwonderen, als het niet zoo was, zei Byuer. Ik beu er heilig van overtuigd, dat Parrawbite's lichaam in die groeve ligt. Die overtuiging maakte, dat hjj zoo ijselijk kalm den volgenden morgen dag Eidrick's kantoor binnenwandelde, waar Eldrick en Collingwood zaten te contereereu. De waarschijnlijkheid was zeker heid geworden, boven iederen twijtel verhevcD. Hij sloot de deur en keek de twee anderen veelzeggend aan. Parrawhite's lijk is gevonden zei, hy Eldrick vloog uit zijn stoel op. Collmgwoed keek op met seher- pen blik. Zooals ik dacht, zonder twjj- tel vermoord. En de moordenaar had zijD lichaam heel aardig be zwaard met oud roest, voor hij hem in het water smeet. Het zon er jaren hebben kannen lig gen. Dus dat is klaar. Eldrick viel dadelijk uitPratt. Puydale zoekt bem, zei Byner. A s hij in de stad is, zal Puydale ons opbellen. Maar ik moet zeggen, daar ben ik niet zoo gerust op. Wordt vervolgdt AXELSCHE COURANT b\\

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1935 | | pagina 1