HET TESTAMENT. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwseh- Vlaanderen. No. VRIJDAG 22 NOVEMBER 1935. 5le Jaarg. J. C. VINK - Axel. Geven en ontvangen. FEUILLETON. Buitenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Rerate Blad. Weet u wel hoe leelijk ge met cadeaux kunt opgescheept zitten Menschen die elkaar cadeautjes geven hakken zoo maar voor el kaar de meest moeilijke knoop door. Want wie met zorg een fij- nigheidje uit wil kiezen ter deco ratieve versiering van eigen kamer, krijgt op een „goeien" dag een vriend op bezoek met een ge schenk, dat dan bestaat uit een porceleinen poppetje, waar je lie ver je leven lang niet naar kijkt, of verrast je met een zoo pom peuze bloemenvaas, dat je bij je zelf denkthoe transporteer ik dat ding naar het logeerkamertje. Het logeerkamertje is een uit komst. Daar logeeren alle moge lijke geschenken, welke dankbaar zijn aanvaard, doch niet ter „juis ter plaatse" zijn uitgestald. Er zijn heele familiedrama's ontstaan door weggemoffelde en niet bijtijds weer ter ontvangst aanwezig neergezette cadeaux van tantes. Stel je voorje hebt een mooi behang en tegen dat behang hang je alleen precieus mooie dingen. Nou komt er een lieve tante die in de Fransche bazar een karton nen tegelplaat op den kop wist te tikken, voorstellende de nacht wacht van Rembrandt. Er zit een kordate lijst om heen en ze heeft er een blanken rijksdaalder voor uit haar beursje opgediept. U pakt tante en haar cadeau. Deze pakkertjes om een pakje, dat je wel weg zou willen kijken, zijn onbeschaamde leugentjes, doch daar is onze beleefdheids beschaving nu eenmaal op aan gewezen. Je zegt toch niet eerlijkheids halve lieve tante, u is een schat, maar dat schilderij is een lor, of gematigder, lieve tante, vindt u het goed, dat we de Nachtwacht in het dienstboden kamertje ophangen En dus gaat tante na de lunch en het diner (welke samen royaal haar f2,50 goed maakten) weer naar het station. Je hebt geen tijd, maar je brengt haar weg en de Nachtwacht zal een kale plek op het zolderkamertjesbe- hang bedekken. Een jaar latet; staat tante weer voor je neus. Ze omhelst de vermeerderderde familie, kijkt de kamer rond en mist de Nacht- i wacht. Je ziet haar oog afdwalen en vonkvatten en je begint te liegen. Daar is geen ontkomen aan. Wie heeft er nog nooit tegen zijn tante gejokt? Je liegt dus. Het schilderij moest gerestaureerd worden. Het is in reparatie. Daarom hebben we zoolang die ets daar opgehangen. Je liegt wel eens meer, dus't gaat je goed af en tante gelooft je. Ze diept uit haar tasch een nieuw geschenk op en een steenen pendule zal de plaats gaan innemen van een sober moderne vaas, die in af wijking van vele burgerlijke mar meren schoorsteenen, in jouw kamer het middenstuk daarop uitmaakt. Tar.te had n.l. verleden jaar reeds opgemerkt, dat er nog een klok op den schoorsteen ontbrak. Je noodlot. De steenen pen dule krijgt haar plaats. Tante vertrekt. Mist den trein. <omt terug. Zal logeeren. Treedt de logeerkamer binnen en valt in zwijm. De Nachtwacht hangt boven haar maagdelijk bed. Dit drama speelt zich herhaaldelijk af in de meest gegoede families. Laten wij met onze welwillende geschenken barmhartig zijn tegen over de ontvangende vrienden. Wie niet met groote nauwkeurig heid den smaak kent van zijn vriend of vriendin, zij een uiter ste bescheidenheid opgelegd. Het komt er niet op aan te kiezen wat u zelf graag zoudt willen hebben, wat u mooi vindt, doch wat uw vriend of vriendin mooi zal vinden. Met een klein, maar met zorg en overleg gekozen geschenk is meer „eer" och neen, om „eer" (Engelsche vertaling'. 44) Maar Pratt'szeltgenoegzaamheid kreeg den volgenden morgen al een leelijken knauw. Als h(j de Lsndensche kranten gezien had, was die schok al eer gekomen, maar Pratt hield zieh strikt aan de Barfordsehenieuwsbladen. Toen hij de Barford Koerier opDam en de advertentie van Eldrick over Parrawhite op een in het oog springende plaats zag, wipte hij letterlijk uit zijn stoel op van schrik, vermengd met vrees. Parrawhite! gezocht door El drick Waarom Waarvoor En juist Parrawhite, over wien hij liever nooit meer iets hooren wou. Dat kon er werkelijk voor hem beroerd gaan uitzien, als een grondig onderzoek zou worden ingesteld naar Parrawhite, want hij wist, beter dan iemand dat het eene ding leidde tot het an dere en maar haastig brak hij dezen gedachtengang af. Later had h\j de bekoring om mot een ot ander excuus even b(j tSldriek Paieoe aan te loopeu gaat het niet als het goed is is meer dankbaarheid, meer in nerlijke blijdschap te oogsten dan met een kostbaar pronkstuk, dat in het milieu van den vriend niet past. Daar zijn neutrale geschenken Voor een heer een kistje sigaren. Voor een dame wat bloemen of voor beiden een boek. Pardon, geen boek. Een boek is allerminst een neutraal ge schenk. Misschien meer dan zilver of kristal of weet-ik-wat- voor-mooi buffetstuk is „een boek" een artikel van zulk een zeldzame persoonlijke voornaam heid, dat gij als gever en hij als ontvanger wel zeer elkaar inner lijk moet kennen en begrijpen om „een boek" tot geschenk „aan te durven". Gelukkig, daar waar een boek een eereplaats inruimt op de tafel van vele ge schenken. Het bewijst een diepe genegenheid van gever en schen ker. Laat deze beschouwing nie mand aanleiding geven tot de op merking „voortaan maar liever niets te geven". Met een klein geschenk verboog t men de vreugd des levens. Het is wat van bloe men de geur is. Neen. Wanneer gij deze regelen goed leest, dan moet het u een misschien tot nog toe - ongekend geluk wezen, voor een vriend of vriendin, voor moe der of vader, voor uw kind een geschenk te gaan koopen. Want dan als gij me be grepen hebt dan treedt ge binnen in het heiligdom van iemand's „persoonlijkheid". En een zoo gekozen, een zoo gegeven geschenk heeft de ziel van den gever en daaromhet hart van den onvanger. Geven en ontvangen het is beiden even Zalig. Gr. Italië. Het Italiaansche Maandag de vlag volk heeft uitgestoken en te visscben of hjj geeD nieuws kon opdoen, maar daar stapte hij van at. De zaak maar laten loo- pen, dat was het beste. Toch was hij den geheelen dag onge rust en niet op zijn gemak. Te gen den avond kwamen de bladen weer en hij zag in schreeuwende letters de advertentie, die Byner een paar uur tevoren opgegeven had. DaD greep de angst Pratt aan. Men zocht Parrawhite, men vroeg informaties over Parrawhite van verschillende kanten, Eldrick en die Londensche firma. Wat kon dat in 's hemelsnaam betee- kenen In elk geval moest hij iets doen. Hij moest zorgen dat er in Barford geen onderzoek werd ingesteld. Dien avond ging Pratt niet naar huis om te eten, maar dineerde in een klein, rustig restaurant. En onderwijl dacht en peinsde hij en smeedde plannen. Na zich royaal te goed gedaan te hebben, stak hij een fjjne sigaar op en ging terug naar kantoor. Hij opende zijn pasaangeschaite brand kast en nam er 1000 gulden aan bankbiljetten uit. Hiermede giDg hij Daar het armoedige stadsdeel, waar Parrawhite gewoond had. Hjj kwam in een sahamel straatje en vond een huisje nog sehunnl- de heel Italië leek één vlag, en op bevel „De Groote Fascistische Raad eischte van het volk, dat het op Maandag 18 November gedurende 24 uur van alle huizen zou vlag- gen". Toen werd er natuurlijk van alle huizen gevlagd, evenals van alle gezantschappen in den vreemde. Maar welk een triesten indruk maakte dit vlaggen onder deze omstandigheden. Want on danks alle uitbundigheid en uiter lijk vertoon is het een feit, dat het Italiaansche volk reeds zeer gebukt gaat onder dezen oorlog en dat het er, nu de sancties in werking zijn getreden, steeds die per onder gebukt zal gaan. Het heet een uiting van den ontem- baren volkswil, en van een protest tegen de houding der mogend heden, die Italië willen beletten zegt de Fascistische Raad „zijn idealen te verwerkelijken". Vraagt mer. wat die idealen zijn, dan geeft de Raad zelf daarop het antwoord, aldus „De Raad betuigt den Duce zijn bijval, aangezien hij het hoog ste recht der natie heeft verwer kelijkt, door zich in Afrika voor zijn zonen de noodzakelijke voor waarden te verschaffen voor het leven en de toekomst van Italië". Hier worden dus de „idealen" en „het hoogste recht" nog eens uitdrukkelijk genoemd: „Musso lini wil in Afrika voor de Ita lianen „de noodzakelijke voor waarden" veroveren „voor het leven en de toekomst van Italië". Met andere woorden Italië heeft expansie noodig, dus neemt het die in Afrika, ten koste van een ander volk. Dit alles bevat na tuurlijk geen letter nieuws, maar het kan geen kwaad, er eens op te wijzen, nu de Fascistische Raad het opnieuw onomwonden heeft erkend. Alleen is het van een weergalooze brutaliteit, om dan ger dan de omliggende. Op het veüster stond geschilderd Ruben Murgatroyd, horlogemaker en ju weiier. Veel juweelen had Ruben niet. Er hiDgen een paar klok ken en buitenlandsche horloges van het rijt en zeven en een halve gulden soorteenige ringen met wonderlijke, groote steeneD en dofte hoilogekettingeD lagen op de planken. Pratt keek er in het voorbij gaan met minachting naar, richtte zijn blikken met meer interesse op het bovendeel van de ruit, waar bonte papieren hingen, aan kondigingen van afvaarten van schepen en verlokkende aanbie dingen om een reis te maken naar verre landen. Pratt duwde de winkeldeur open en ging onder heftig schel- gerinkel naar binnen. Een slor dig gekleed man met een zorgelijk gelaat kwam uit het achterkamer tje den winkel binnen. Toen hi;i Pratt zag, die hem eens eeD ex ploit g^braeht had, verbleekte hi.t eerst eD werd daarna rood van schrik. Pratt haastte zich hem gerust te stellen Schrik maar Diet, Murga troyd, zei hjj. Geen papier vandaag, Ik doe dat soort din* gen niet meer. Ik heb een zaakje tegelijkertijd te zeggen, dat de Italiaansche troepen in Afrika „met de bevrijdende wapenen de on sterfelijke beschaving van Rome brengen". En dit alles zou de wereld moeten goedkeuren De Volkenbond zou zich bij een der- gelijken veroverings-oorlog moe ten neerleggen Ja, er zijn enkele kleine landen welke aan de sanc ties niet meedoen, maar dat zijn enkele van Italië geheel afhanke lijke nabuurstaten, die niet heb ben durven meedoen. De Fascistische Raad noemt 18 November „een datum van smaad en ongerechtigheid in de wereld geschiedenis". In waarheid is die die dag een sterker en verblijden der demonstratie geweest van den vredes-wil der volkeren, dan de wereld ooit heeft aanschouwd. Ware dit niet geschied, dan had met alle recht de vraag gesteld kunnen worden, waarom de Vol kenbond eigenlijk nog gehand haafd bleef. Nu heeft hij duide lijker dan ooit zijn bestaansrecht bewezen, en, behalve en in de eerste plaats voor Italië zélf, bevat dit optreden een les, een waar schuwing, voor alle mogendheden, om in de toekomst tot het uiterst- mogelijke toe den weg des vredes te blijven betreden en niet in strijd te handelen met de wetten van den Bond. Mussolini ervaart, dat zijn weg niet over rozen gaatdat de overwinningstocht langzamer op schiet dan hij verwacht had. Reeds nu heeft hij den opper bevelhebber teruggeroepen en vervangen. Hoe langer het duurt, hoe grooter de moeilijkheden van terrein en klimaat zullen worden, en niet minder de moeilijkheden van het Italiaansche volk zélf, dat thans vrijwel alle andere mogend heden tegenover zich ziet staan. De strijd ln Abessinië. Maarschalk Badoglio wordt 26 of 27 dezer in Erithrea ver wacht. De Bono zal te Massawa op hem wachten en met hetzelfde schip naar Italië terugkeeren. Vermoedelijk zal tot de komst voor u, een vooideelig zaakje. Kijk eens, hebt u een kwartiertje voor me Murgatroyd zuchtte zijn ver lichting uit en keek naar de deur van de achterkamer. Ik wou juist sluiten, mijnheer Pratt en een stukje eten. Komt n binnen Neen, kom u liever met mij mee, antwoordde Pratt. Kom mee naar de Koetspaarden en drink een borrel. Dat geeft je eetlust en we kunnen er rustig praten. Dan, met een knipoogje, ik heb een goed zaakje voor u. Daar ben ik blij om, zei Murgatroyd, ik kan net goed gebruiken. Hij ging even terug in de ka mer, zei iets tegen zijn vrouw en kwam weer naar voren. De zaken gaan slecht op het oogenblik, mynheer Pratt, slech ter dan ooit, Dan kan je een buitenkansje goed gebruiken, zei Pratt. Daar kan ik je aan helpen. Pratt leidde Murgatroyd Daar een kroegje aan het eiDde van de straat, ging eeD zijdeur binnen en liep een gang door naar een kleine kamer, alsof bij er dage lijks kwam. Hij zette den hor logemaker aan een tafeltje. Na een paar minuten stond een glas voor deD armen vent en had bij een sigaar tusschen de tanden. Pratt opende het vuor zonder dralen. Je kunt zeker wel duizend gulden gebruiken, zei hij, Murgatroyd duizelde. 't Zou een tortuin voor me zijn, zeide h(j begeerig. Duizend gulden, zooveel heb ik nog nooit bij el kaar gezien. Daizend gulden voor mezelf, heelemaal voor mezelf Pratt haalde zijn bundeltje bankpapier uit zijn zak eD legde het op taiel met een aschbak er op als pressepapier. Hier liggen ze, zei hij. Je kunt ze nemen als je een zaakje voor me op knapt, een doodgemakkelijk zaakje Je hebt nog nooit zoo gemakke lijk duizend gulden verdiend. Murgatroyd spitste de oorea. In zjjn opinie kleefde er gewoon lijk een vuiltje aan geld, dat zoo gemakkelijk verdiend werd. Zoo lang als het een eerlijk zaakje is, begon hij. Ik wil niet Eerlijk genoeg, zei Pratt. Zco eerlyk als goud, al lijkt het je misschien wat geheimzinnig. Ik geef je mijn eerewoord, dat er niets in steekt, alleeD een beetje diplomatie, niemand zal weten, dat jij er de band in hebt, (Wordt vervolgd,) AXELSCHE

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1935 | | pagina 1