HET TESTAMENT.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh- Vlaanderen.
No.
VRIJDAG 22 NOVEMBER 1935.
5le Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Geven en ontvangen.
FEUILLETON.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ÊN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Rerate Blad.
Weet u wel hoe leelijk ge met
cadeaux kunt opgescheept zitten
Menschen die elkaar cadeautjes
geven hakken zoo maar voor el
kaar de meest moeilijke knoop
door. Want wie met zorg een fij-
nigheidje uit wil kiezen ter deco
ratieve versiering van eigen kamer,
krijgt op een „goeien" dag een
vriend op bezoek met een ge
schenk, dat dan bestaat uit een
porceleinen poppetje, waar je lie
ver je leven lang niet naar kijkt,
of verrast je met een zoo pom
peuze bloemenvaas, dat je bij je
zelf denkthoe transporteer ik
dat ding naar het logeerkamertje.
Het logeerkamertje is een uit
komst. Daar logeeren alle moge
lijke geschenken, welke dankbaar
zijn aanvaard, doch niet ter „juis
ter plaatse" zijn uitgestald.
Er zijn heele familiedrama's
ontstaan door weggemoffelde en
niet bijtijds weer ter ontvangst
aanwezig neergezette cadeaux van
tantes.
Stel je voorje hebt een mooi
behang en tegen dat behang hang
je alleen precieus mooie dingen.
Nou komt er een lieve tante die
in de Fransche bazar een karton
nen tegelplaat op den kop wist
te tikken, voorstellende de nacht
wacht van Rembrandt. Er zit een
kordate lijst om heen en ze heeft
er een blanken rijksdaalder voor
uit haar beursje opgediept.
U pakt tante en haar cadeau.
Deze pakkertjes om een pakje,
dat je wel weg zou willen kijken,
zijn onbeschaamde leugentjes,
doch daar is onze beleefdheids
beschaving nu eenmaal op aan
gewezen.
Je zegt toch niet eerlijkheids
halve lieve tante, u is een
schat, maar dat schilderij is een
lor, of gematigder, lieve tante,
vindt u het goed, dat we de
Nachtwacht in het dienstboden
kamertje ophangen
En dus gaat tante na de lunch
en het diner (welke samen royaal
haar f2,50 goed maakten) weer
naar het station. Je hebt geen
tijd, maar je brengt haar weg
en de Nachtwacht zal een kale
plek op het zolderkamertjesbe-
hang bedekken.
Een jaar latet; staat tante weer
voor je neus. Ze omhelst de
vermeerderderde familie, kijkt de
kamer rond en mist de Nacht- i
wacht.
Je ziet haar oog afdwalen en
vonkvatten en je begint te liegen.
Daar is geen ontkomen aan.
Wie heeft er nog nooit tegen
zijn tante gejokt? Je liegt dus.
Het schilderij moest gerestaureerd
worden. Het is in reparatie.
Daarom hebben we zoolang die
ets daar opgehangen. Je liegt
wel eens meer, dus't gaat je goed
af en tante gelooft je. Ze diept
uit haar tasch een nieuw geschenk
op en een steenen pendule zal
de plaats gaan innemen van een
sober moderne vaas, die in af
wijking van vele burgerlijke mar
meren schoorsteenen, in jouw
kamer het middenstuk daarop
uitmaakt.
Tar.te had n.l. verleden jaar
reeds opgemerkt, dat er nog een
klok op den schoorsteen ontbrak.
Je noodlot. De steenen pen
dule krijgt haar plaats.
Tante vertrekt. Mist den trein.
<omt terug. Zal logeeren. Treedt
de logeerkamer binnen en valt in
zwijm. De Nachtwacht hangt
boven haar maagdelijk bed. Dit
drama speelt zich herhaaldelijk
af in de meest gegoede families.
Laten wij met onze welwillende
geschenken barmhartig zijn tegen
over de ontvangende vrienden.
Wie niet met groote nauwkeurig
heid den smaak kent van zijn
vriend of vriendin, zij een uiter
ste bescheidenheid opgelegd.
Het komt er niet op aan te
kiezen wat u zelf graag zoudt
willen hebben, wat u mooi vindt,
doch wat uw vriend of vriendin
mooi zal vinden.
Met een klein, maar met zorg
en overleg gekozen geschenk is
meer „eer" och neen, om „eer"
(Engelsche vertaling'.
44)
Maar Pratt'szeltgenoegzaamheid
kreeg den volgenden morgen al
een leelijken knauw. Als h(j de
Lsndensche kranten gezien had,
was die schok al eer gekomen,
maar Pratt hield zieh strikt aan
de Barfordsehenieuwsbladen. Toen
hij de Barford Koerier opDam en
de advertentie van Eldrick over
Parrawhite op een in het oog
springende plaats zag, wipte hij
letterlijk uit zijn stoel op van
schrik, vermengd met vrees.
Parrawhite! gezocht door El
drick Waarom Waarvoor En
juist Parrawhite, over wien hij
liever nooit meer iets hooren wou.
Dat kon er werkelijk voor hem
beroerd gaan uitzien, als een
grondig onderzoek zou worden
ingesteld naar Parrawhite, want
hij wist, beter dan iemand dat
het eene ding leidde tot het an
dere en maar haastig brak hij
dezen gedachtengang af.
Later had h\j de bekoring om
mot een ot ander excuus even b(j
tSldriek Paieoe aan te loopeu
gaat het niet als het goed is
is meer dankbaarheid, meer in
nerlijke blijdschap te oogsten dan
met een kostbaar pronkstuk, dat
in het milieu van den vriend niet
past.
Daar zijn neutrale geschenken
Voor een heer een kistje sigaren.
Voor een dame wat bloemen
of voor beiden een boek.
Pardon, geen boek. Een boek
is allerminst een neutraal ge
schenk. Misschien meer dan
zilver of kristal of weet-ik-wat-
voor-mooi buffetstuk is „een
boek" een artikel van zulk een
zeldzame persoonlijke voornaam
heid, dat gij als gever en hij als
ontvanger wel zeer elkaar inner
lijk moet kennen en begrijpen
om „een boek" tot geschenk
„aan te durven". Gelukkig, daar
waar een boek een eereplaats
inruimt op de tafel van vele ge
schenken. Het bewijst een diepe
genegenheid van gever en schen
ker.
Laat deze beschouwing nie
mand aanleiding geven tot de op
merking „voortaan maar liever
niets te geven". Met een klein
geschenk verboog t men de vreugd
des levens. Het is wat van bloe
men de geur is.
Neen. Wanneer gij deze
regelen goed leest, dan moet het
u een misschien tot nog toe
- ongekend geluk wezen, voor
een vriend of vriendin, voor moe
der of vader, voor uw kind een
geschenk te gaan koopen.
Want dan als gij me be
grepen hebt dan treedt ge
binnen in het heiligdom van
iemand's „persoonlijkheid".
En een zoo gekozen, een zoo
gegeven geschenk heeft de ziel
van den gever en daaromhet
hart van den onvanger.
Geven en ontvangen het
is beiden even Zalig.
Gr.
Italië.
Het Italiaansche
Maandag de vlag
volk heeft
uitgestoken
en te visscben of hjj geeD nieuws
kon opdoen, maar daar stapte hij
van at. De zaak maar laten loo-
pen, dat was het beste. Toch
was hij den geheelen dag onge
rust en niet op zijn gemak. Te
gen den avond kwamen de bladen
weer en hij zag in schreeuwende
letters de advertentie, die Byner
een paar uur tevoren opgegeven
had. DaD greep de angst Pratt
aan. Men zocht Parrawhite, men
vroeg informaties over Parrawhite
van verschillende kanten, Eldrick
en die Londensche firma. Wat
kon dat in 's hemelsnaam betee-
kenen In elk geval moest hij
iets doen. Hij moest zorgen dat
er in Barford geen onderzoek
werd ingesteld.
Dien avond ging Pratt niet naar
huis om te eten, maar dineerde
in een klein, rustig restaurant.
En onderwijl dacht en peinsde
hij en smeedde plannen. Na zich
royaal te goed gedaan te hebben,
stak hij een fjjne sigaar op en
ging terug naar kantoor. Hij
opende zijn pasaangeschaite brand
kast en nam er 1000 gulden aan
bankbiljetten uit. Hiermede giDg
hij Daar het armoedige stadsdeel,
waar Parrawhite gewoond had.
Hjj kwam in een sahamel straatje
en vond een huisje nog sehunnl-
de
heel Italië leek één vlag, en op
bevel
„De Groote Fascistische Raad
eischte van het volk, dat het op
Maandag 18 November gedurende
24 uur van alle huizen zou vlag-
gen".
Toen werd er natuurlijk van
alle huizen gevlagd, evenals van
alle gezantschappen in den
vreemde. Maar welk een triesten
indruk maakte dit vlaggen onder
deze omstandigheden. Want on
danks alle uitbundigheid en uiter
lijk vertoon is het een feit, dat
het Italiaansche volk reeds zeer
gebukt gaat onder dezen oorlog
en dat het er, nu de sancties in
werking zijn getreden, steeds die
per onder gebukt zal gaan. Het
heet een uiting van den ontem-
baren volkswil, en van een protest
tegen de houding der mogend
heden, die Italië willen beletten
zegt de Fascistische Raad
„zijn idealen te verwerkelijken".
Vraagt mer. wat die idealen zijn,
dan geeft de Raad zelf daarop
het antwoord, aldus
„De Raad betuigt den Duce
zijn bijval, aangezien hij het hoog
ste recht der natie heeft verwer
kelijkt, door zich in Afrika voor
zijn zonen de noodzakelijke voor
waarden te verschaffen voor het
leven en de toekomst van Italië".
Hier worden dus de „idealen"
en „het hoogste recht" nog eens
uitdrukkelijk genoemd: „Musso
lini wil in Afrika voor de Ita
lianen „de noodzakelijke voor
waarden" veroveren „voor het
leven en de toekomst van Italië".
Met andere woorden Italië heeft
expansie noodig, dus neemt het
die in Afrika, ten koste van een
ander volk. Dit alles bevat na
tuurlijk geen letter nieuws, maar
het kan geen kwaad, er eens op
te wijzen, nu de Fascistische Raad
het opnieuw onomwonden heeft
erkend. Alleen is het van een
weergalooze brutaliteit, om dan
ger dan de omliggende. Op het
veüster stond geschilderd Ruben
Murgatroyd, horlogemaker en ju
weiier. Veel juweelen had Ruben
niet. Er hiDgen een paar klok
ken en buitenlandsche horloges
van het rijt en zeven en een
halve gulden soorteenige ringen
met wonderlijke, groote steeneD
en dofte hoilogekettingeD lagen
op de planken.
Pratt keek er in het voorbij
gaan met minachting naar, richtte
zijn blikken met meer interesse
op het bovendeel van de ruit,
waar bonte papieren hingen, aan
kondigingen van afvaarten van
schepen en verlokkende aanbie
dingen om een reis te maken
naar verre landen.
Pratt duwde de winkeldeur
open en ging onder heftig schel-
gerinkel naar binnen. Een slor
dig gekleed man met een zorgelijk
gelaat kwam uit het achterkamer
tje den winkel binnen. Toen hi;i
Pratt zag, die hem eens eeD ex
ploit g^braeht had, verbleekte hi.t
eerst eD werd daarna rood van
schrik. Pratt haastte zich hem
gerust te stellen
Schrik maar Diet, Murga
troyd, zei hjj. Geen papier
vandaag, Ik doe dat soort din*
gen niet meer. Ik heb een zaakje
tegelijkertijd te zeggen, dat de
Italiaansche troepen in Afrika „met
de bevrijdende wapenen de on
sterfelijke beschaving van Rome
brengen". En dit alles zou de
wereld moeten goedkeuren De
Volkenbond zou zich bij een der-
gelijken veroverings-oorlog moe
ten neerleggen Ja, er zijn enkele
kleine landen welke aan de sanc
ties niet meedoen, maar dat zijn
enkele van Italië geheel afhanke
lijke nabuurstaten, die niet heb
ben durven meedoen.
De Fascistische Raad noemt 18
November „een datum van smaad
en ongerechtigheid in de wereld
geschiedenis". In waarheid is die
die dag een sterker en verblijden
der demonstratie geweest van den
vredes-wil der volkeren, dan de
wereld ooit heeft aanschouwd.
Ware dit niet geschied, dan had
met alle recht de vraag gesteld
kunnen worden, waarom de Vol
kenbond eigenlijk nog gehand
haafd bleef. Nu heeft hij duide
lijker dan ooit zijn bestaansrecht
bewezen, en, behalve en in de
eerste plaats voor Italië zélf, bevat
dit optreden een les, een waar
schuwing, voor alle mogendheden,
om in de toekomst tot het uiterst-
mogelijke toe den weg des vredes
te blijven betreden en niet in
strijd te handelen met de wetten
van den Bond.
Mussolini ervaart, dat zijn weg
niet over rozen gaatdat de
overwinningstocht langzamer op
schiet dan hij verwacht had.
Reeds nu heeft hij den opper
bevelhebber teruggeroepen en
vervangen. Hoe langer het duurt,
hoe grooter de moeilijkheden van
terrein en klimaat zullen worden,
en niet minder de moeilijkheden
van het Italiaansche volk zélf, dat
thans vrijwel alle andere mogend
heden tegenover zich ziet staan.
De strijd ln Abessinië.
Maarschalk Badoglio wordt
26 of 27 dezer in Erithrea ver
wacht.
De Bono zal te Massawa op
hem wachten en met hetzelfde
schip naar Italië terugkeeren.
Vermoedelijk zal tot de komst
voor u, een vooideelig zaakje.
Kijk eens, hebt u een kwartiertje
voor me
Murgatroyd zuchtte zijn ver
lichting uit en keek naar de deur
van de achterkamer.
Ik wou juist sluiten, mijnheer
Pratt en een stukje eten. Komt
n binnen
Neen, kom u liever met mij
mee, antwoordde Pratt. Kom
mee naar de Koetspaarden en
drink een borrel. Dat geeft je
eetlust en we kunnen er rustig
praten. Dan, met een knipoogje,
ik heb een goed zaakje voor u.
Daar ben ik blij om, zei
Murgatroyd, ik kan net goed
gebruiken.
Hij ging even terug in de ka
mer, zei iets tegen zijn vrouw
en kwam weer naar voren.
De zaken gaan slecht op het
oogenblik, mynheer Pratt, slech
ter dan ooit,
Dan kan je een buitenkansje
goed gebruiken, zei Pratt. Daar
kan ik je aan helpen.
Pratt leidde Murgatroyd Daar
een kroegje aan het eiDde van de
straat, ging eeD zijdeur binnen
en liep een gang door naar een
kleine kamer, alsof bij er dage
lijks kwam. Hij zette den hor
logemaker aan een tafeltje. Na
een paar minuten stond een glas
voor deD armen vent en had bij een
sigaar tusschen de tanden. Pratt
opende het vuor zonder dralen.
Je kunt zeker wel duizend
gulden gebruiken, zei hij,
Murgatroyd duizelde. 't Zou
een tortuin voor me zijn, zeide
h(j begeerig. Duizend gulden,
zooveel heb ik nog nooit bij el
kaar gezien. Daizend gulden voor
mezelf, heelemaal voor mezelf
Pratt haalde zijn bundeltje
bankpapier uit zijn zak eD legde
het op taiel met een aschbak er
op als pressepapier. Hier liggen
ze, zei hij. Je kunt ze nemen
als je een zaakje voor me op
knapt, een doodgemakkelijk zaakje
Je hebt nog nooit zoo gemakke
lijk duizend gulden verdiend.
Murgatroyd spitste de oorea.
In zjjn opinie kleefde er gewoon
lijk een vuiltje aan geld, dat zoo
gemakkelijk verdiend werd.
Zoo lang als het een eerlijk zaakje
is, begon hij. Ik wil niet
Eerlijk genoeg, zei Pratt.
Zco eerlyk als goud, al lijkt het
je misschien wat geheimzinnig.
Ik geef je mijn eerewoord, dat
er niets in steekt, alleeD een
beetje diplomatie, niemand zal
weten, dat jij er de band in hebt,
(Wordt vervolgd,)
AXELSCHE