Reclame-St. Nicolaas- courant Nieuws- en Advertentieblad voor Z e e u w s c li - Vlaanderen, bericht. HET TESTAMENT. No. 60 VRIJDAG L NOVEMBER 1935. 5Le Jaarg. J. C. VINK - Axel. plaatselijk blad, goed en goedkoop. FEUILLETON. Je kan zeggen wat je wil, ik gebruik alleen Persik Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. 'Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Eerste 33 1 a d. Heeren Winkeliers endengenen, die deelnemen aan de reclame week van V. V. V., brengen we ter kennis, d3t ook de Axelsch© CouraBt weer en thans in samenwerking met V. V. V. in extra groote oplage als zal verschijnen. Ter opname van advertentiën daarvoor zal eerstdaags persoon lijk bezoek volgen. Houdt dus Uwe advertentie gereed voor Uw dat U naar wensch zal bedienen d. w. z. DE UITGEVER. Christelijk Nationaal Schoolonderwijs. Woensdag 30 October vierde „Christelijk Nationaal" zooals de Vereen, voor Chr. Nat. Onderwijs bij verkorting in de wandeling genoemd wordt, haar 75-jarig bestaan op een feestelijke jaar vergadering te Utrecht, die op dezen stichtingsdag werd gehou den onder voorzitierschap van ds. M van Grieken. Waar we in onze gemeente een ruim bevolkte school van die stichting hebben staan, achten we het wel dienstig ter meerdere bekendheid dier vereeniging over te nemen, wat we daaromtrent in een onzer dagbladen lezen. De stichting van de Vereeniging viel in de jaren kort na de School wet van 1857, die in haar uitge sproken, en steeds voortwerkende neutraliteitsgedachte, groeiend verlangen deed ontwaken naar een eigen schoolstelsel. In het midden der „Vereeniging in het Collingwood iel verdet niet veel belang der Inwendige Zending" is ontstaan het plar, door een afzonderlijke vereeniging ce be langen van met-neutraal-humanis tisch getint onderwijs, maar van positief Christelijk en Nationaal onderwijs te bevorderen. Op dit terrein viel namelijk nog letterlijk alles te doen: het stichten van scholen, het practisch uitwerken van de breedvoerig besproken beginselen, het vormen van onder wijzers in den geest der Vereeni ging, het concreet formuleeren van eigen paedagogische begrip pen, en de practische toepassing er van. De secretaris N. M. Feringa, hoofd eener school te Amsterdam, was de drijvende kracht der ver eeniging. Op plaatsen, waar de bevolking daadwerkelijk had ge toond, een eigen school te willen stichten, werd deze poging gel delijk gesteund, maar onverbidde lijk weigerde de Hoofdcommissie haar medewerking bij gebleken gebrek aan offervaardigheid. De toen reeds bestaande Chr. Kweek scholen te Nijmegen en Zetten werden door jaarlijksche bijdra gen voortgeholpen, terwijl eerst door districtsraden, thans door 11 inspecteurs, het jaarlijksche toezicht op de bij de Vereeniging aangesloten scholen wordt uitge oefend. De grondslag der Vereeniging, die zich op inter-kerkelijk stand punt wenscht te plaatsen, is ruim genoeg, om voorstanders te trekken van allerlei kerkelijke kleurscha- keering. Het spreekt wel vanzelf, dat in ons land deze grondslag voor den een te wijd, voor den ander te nauw moest zijn. On middellijk na haar oprichting in 1860, gaven verscheidene Ethisch- Erenischen te kennen, dat de „onveranderlijke waarheden" in de statuten genoemd, voor hen aanvaardbaar waren, terwijl de stichting van de Vereeniging „Ge reformeerd Schoolverband" be wees, dat de grondslag van „Chris telijk Nationaal" hen als te weinig belijnd, niet kon voldoen. Grooter schokken echter ver oorzaakte het conflict van 1887, dat zijn grond vond in de Dole- ante van 1886. In tal van plaat sen werd de Christelijk Nationale school gebruikt voor de bijeen komsten der „Doleerenden". De Hoofdcommissie weigerde tus- schenbeide te komen, op grond van haar interkerkelijk karakter, maar zag daarbij over het hoofd, volgens de „Hervormde" leden, dat haar neutraliteit in wezen pa t j kiezen beteekende ten gunste van de „Doleerenden". Het getal meelevend Hervormden in den kring van „Christelijk Nationaal" was echter te gering, om de Hoofd commissie van standpunt te doen veranderen, en zooals in ons land gebruikelijk te doen men stichtte een nieuwe vereeniging„Chris telijk Volksonderwijs", die dq URANT (Engelsche vertaling». Daar kan niemand mij van af brengen. 27 jaar ben ik huisvrouw. 27 jaar, dus reeds meer dan een kwart eeuw, bleef Persil mij trouw met haar niet te evenaren kwaliteit. En dat wil wat zeggen! Ik gebruik Persil voor alles. Voor de groote wasch, voor wol- en fijngoed en tevens voor de hygiënische be handeling van ontelbare dingen in mijn huishouding. Er bestaat voor mij geen ander waschmiddel dan Persil. E. Ostermann Co't Handel-Mij. N.V. Amsterdam - Fabrieken te Jutphaas b. Utrecht. ItN. 39 Dan was er nog mijnheer Cobcroft ze,f, een s i, vriendelijk mannetje, die 's morgens vroeg al naar de stad ging en 's avonds terngkeerde. Den avond vóór het bezoek van Byner had Col- lingwood hem zien zaaien en planten op zijn stille masier en hij had me vrouw C<b:roft gevraagd of haar man hield van tuinieren. J i, mijnheer, en dat is maar goed ook, antwoordde de hospita. Hij zit den heelen dag binnen, daar op de Mallatherpe-fabriek en dan hapt hij tenminste 's avonds nog eens wat versche lucht. Ik ben big, dat de lomer weer aankomt. Daarom hebben wij dit oude huis gehuurd, 't Is veel en veel beter dan ons vroeger huis in de stad. Zoo, Is uw man bij Mallathorpe vroeg Collingwood. Hij is daar al, laat eens zien, over de dertig jaar, mijnheer. Alifldophet kantoor,antwoordde mevrouw Cobcroft Heeft hij ook dat vreeselijk on geluk meegemaakt, zoowat twee jaar geleden vroeg Collingwood. De hospita knikte en zuchtte heel diep. Dat zou Ik denken, zei ze. En hij was er heelemaal van in de war. Denkt u eenp, hij zag heusch dien schoorsteen vallen, hij en nog een klerk, ze keken samen uit het raam van het kantoor, meer, behalve dat het een heele schok voor zijn zenuwen moet zijn geweest. Maar hij nam zich voor eens met Cobcroft te praten, als hij hem weer in den tuin bezig zag. Zoo gebeurde het, dat hij den volgenden avond Cob croft in een hoekje van den tuin trof en het gesprek bracht op de fabriek, waarvan men den nieuwen schoorsteen in de verte kon zien staan. Ik hoorde van uw vrouw zeide Collingwood, dat u er bij waart, toen de oude schoorsteen instortte. Cobcroft, een bedaarde, terughou dende man, die cvzr het algemeen weinig sprak, richtte zich op en keek naar den nieuwen schoorsteen in de verte dan knikte hij. Ja, mijnheer, en ik hoop nooit meer zooiets ti zien. Dat zijn van die dingen, die men zijn heele leven niet vergeet. Misschien praat u er liever niet over, zei Collingwood, maar ik heb zooveel over die zaak gehoord, dat O, ik praat er wel eens over, antwoordde Cobcroft. Hij leunde op het tuinhek en staarde in gedachten naar den schoorsteen. Er zijn er natuurlijk nog meer, die het zagen, maar ik alleen was er zoo dicht bij. Het kantoor was in een paar tellen vol stof en kalk. En het ging plotseling vroeg Collingwood. Het was zoo'n geval, zei Cob croft langzaam, dat de me>sen al lang verwacht hadden, j immer genoeg bedachten ze nie', dat het toch nog onverwacht zou gebeuren. Het was een heele oude schoorsteen, maar hij zag er nog best uit, hing geen duim uit het loud. Maar mijnheer Malle- thorpe, mijn oude baas, mijnheer Jan Mallathorpe bedoel ik, had een paar kleinigheden ontdekt, en daaruit afge leid, dat hij niet zoo flink was als bij eruitzag. Eu hij liet een paar schoor steenbouwers komen om er naar te kijken. Die onderzochten hem van boven naar beneden, te oordeelen naar wat ze deden. Zij waren er tl een paar dagen mee bezig, toen het onge luk gebeurde. Een van hen was juist naar beneden geklommen Mijnheer Mallathorpe zelf de chef van de we verij en de kassier waren even het kantoor uitgeloopen en de binnenplaats over om te hooren, wat ze zouden zeggen. Toen gebeurde het, zonder waarschuwingen. Hij viel in mekaar, meer kan ik niet zeggen. U zag hem in elk; ar vallen vroeg Collingwood. Ja, ik zag het, zuchtte Cobcroft. Ik en nog iemand, we stonden voo- het raam, precies er tegenover. Hij viel op de wonderbaarlijkste manier. Kijk zoo, hij hield zijn hark rechtop. Stel u voor, dat dit de pijp van den schoorsteen is, rechtop. Terwql wij er naar keken, scheen hij ineens in het midden uit te zetten. Het was een vierkante schoorsteen, overal even dik tot aan den rook«anger Hij zette uit, barstte om zoo te zeggen en viel in elkaar met een slag, dien de halve stad gehoord heeft. U ziet, er is eer drie of vierduizend ton metselwerk aan zoo'n ding en toen de stof een beetje wegtrok, lag dat allemaal in één groote hoop midden op de bin nenplaats. En het was maar goed ook besloot Cobcroft peinzend, dat hu zoo recht naar beneden viel. A's hij schuin gevallen was, zouden er tien tallen dooden gevallen zijn. Mynheer Mallathorpe was met een dood? vroeg Collingwood. Ji, ja, en Gaukrodger en Mars hall en de schoorsteenbouwer, die juist afgeklommen was en nog een paar, knikte Cobcroft. Zij kregen geen kans, zij stonden aan den voet van den schoorsteen te praten. Ze werden allemaal samen dood gevon den. Dar, waren er nog een paar ernstig gewonden. Daar stierven er ook nog enkelen van. Neen, mijnheer, zooiets vergeet je niet. Dat geloof ik, gaf Collingwood toe. Zooiets dringt diep in je geheugen. Juist. En mijn geheugen is goed, zeide Cobcroft. Ik weet nog pre cies alles wat er dien morgen gebeurd is. En, ging hij voort, nu hij toch eenmaal oude herinneringen aan het ophalen was Er gebeurde nog iets dien morgen, waar ik dikwijls over heb zitten piekeren. Ik heb er nooit over gepraat, het ging me eigen lijk niet aan. Mrar u is een advocaat, en ik denk, er worden u wel heel wat vreemder dingen in vertrouwen verteld. Ik heb het wel eens meer willen ver tellen, om te hooren wat een advocaat er van dacht. Ik zal alles wat u mij meedeelt, als een geheim beschouwen, mijnheer C >bcroft, stelde Collingwood hem ge- rus'. Nou, ging Cobcroft voort, een geheim is het niet precies, maar ik denk toch, dat ik de eenige ben, die het weet, Zoo is het gegaan Dien morgen van het ongeluk was ik nogal veel in het privé-kantoor. Ik b acht brieven en haalde de journalen en grootboeken terug en zoo. Mijnheer Jan Mallathorpe had sljn privé-kantoof naast ons kantoor, met een verbindings deur. Dit is nu nog zoo. En dan gebruikte mijnheer Jan een hoogen lessenaar, waaraan hij stond te schrij ven. Hj scheef nooit zittend, hoewel er een bureau midden in de kamer stond, waaraan hij zat ais hij de hoe ken nazag ef bezoekers ontving. Zoo ging ik dan in en uit. Toen ik weer eens binnenkwam met een grootboek, dat naar de kluis moest, stonden de heeren alle drie bij dien hoogen les senaar, vlak bij het raam en ze waren een stuk aan 'i teekenen. Tenminste Gaukrodger had juist geteekend en gaf de pen aan Marshall. Teekendaar, Marshall, zei mijnheer Mallathorpe. En dai zei hij nog. Nu zullen wre de andere teeltenen, 't Is altijd goed, dat soort dingen in duplo te hebben, voor het geval er een verloren raakt. Toen ging ik weer terug en dat is alles. Eau heeft een idee, wat het was merkte Collingwood op, die Cobcroft nauwlettend bestudeerd had. Wat denkt u Cobcroft glimlachte en keek rond of er niemand was, die hem beluisterde. Och, sei hij. Ik zal u zeggen, waar ik over pieker. U weet, dat mijnheer Mallathorpe zonder testament stierf Dat stond in alle kranten. Ja, zei Collingwood. —Dat weet ilr, Nu, ik dacht, ping Cohcroft door, zou éat niet zijn t rstamf-nt geweest zijn, wat zij aan het teekenen waren t Maar dan kwamen er weer andere gedachten. Eerstens dacht ik dan weer, dat zoo'n iflk man als mijnheer Mallathorpe toch wel niet zelf zijn testament zou maken. (Wordt veiVolgdj*

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1935 | | pagina 1