HET TESTAMENT. DINSDAG 20 AUGUSTUS 1935 Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - V1 a a 11 deren. FEUILLETON. 5le Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. :p Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 eiken regel meer 12 Cent. plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. tot 5 regels 6Q Centvoor Groote letters worden naar uiterlijk Het Afrikaanscka conflict. Na afloop van de besprekingen der vertegenwoordigers van Frank rijk, Engeland en Italië ter 3- mogendhedenconferentie te Parijs Laval, Eden en Aloisi heeft Laval de volgende verklaring aan de pers gegeven: „In den loop der besprekingen, die wij Vrijdag hebben gehouden, hebben we de diplomatieke documenten onder zocht, die de betrekkingen van onze drie landen tot Abessinië regelen. Onze besprekingen be wogen zich op den grondslag van de protocollen van 1906, 1925 en 1928. Bij de verdere besprekingen zullen we naar een mogelijkheid zoeken, het ltali- aansch—Abessinische conflict vreedzaam te regelen. Nadere mededeelingen waren noch van Laval, noch van een der andere deelnemers aan de conferentie te krijgen. Omtrent het verloop der zitting bewaart iedereen het diepste stilzwijgen. In politieke kringen raadde men dan ook slechts naar wat er ge beurd kon zijn. Er heerscht in de bladen een pessimistische stemming. De „Temps" schrijft, dat men bij den aanvang der besprekingen nog zeer ver van een overeen stemming verwijderd was. Dit beteekent volgens het blad, echter niet, dat er geen uitweg uit de huidige situatie zou zijn. Men kan niet aannemen, dat Mussolini een iangdurigen en kostbaren oorlog wil voeren, wanneer hij langs diplomatieken weg een compromis kan bereiken. Het zou voor Italië bij zijn huidige financiëele positie, een avontuur zijn, dat alles wat het tot nog toe bereikt heeft, in gevaar zou brengen, en het zou de sympa thie van Engeland voor langen tijd verliezen. Daarom zal Italië zich nog wel eens bedenken al vorens zich in een oorlog te storten. Het Journal des Débats" is weinig hoopvol. De voorbespre- kingen hebben niets bevredigends opgeleverd. Het gevaar bestaat zelf dat, tijdens de besprekingen, Engeland zoowel als Italië een scherper standpunt zullen gaan innemen. De „Information" verklaart, dat een vooraanstaande Italiaansche figuur zou hebben beweerd „We spelen in Afrika hoog spel. Alle gevolgen van ons optreden zijn van tevorent door ons over wogen. Hoe kan men gelooven, dat wij alleen maar bij wijze van comedie al deze maatregelen heb ben genomen en 200.000 man naar de Afrikaansche kust ge zonden hebben Voor Italië is het oogenblik gekomen om als groote mogendheid te handelen. Onze jeugd heeft moed. Wij zijn gelukkig, tot vriendschap met Frankrijk te zijn gekomen. Nooit zal er een gunstiger oogenblik zijn om de waarachtige Latijnsche broederschap te bezegelen. In Januari j.l. hebben we te Rome een huwelijksverdrag ondertee kend. Thans gaat het om den bruiloftsnacht. Ik hoop, dat Italië niet teleurgesteld zal worden". De „Popoio d'Italia" wijst er op, dat Abessinië voor Italië een historisch probleem is, aangezien Italië thans de politiek volgt van dfe veiligheid. Italië bedreigt het oude wereld rijk niet, doch richt zich naar Afrika om de samenwerking niet te verstoren. Daarentegen gaat Engeland uit van de waanzinnige veronderstelling, dat de Italiaan sche politiek tegenover Abessinië anti-Britsch is. Italië heeft zich veeleer bepaald tot de Abessini sche oplossing om Engeland en Frankrijk niet te storen in het bezit hunner koloniën en man daatgebieden. Bij de mandaten is een egoïs tische politiek gevoerd door En geland en Frankrijk, met mede werking van België. Italië heeft zijn politiek naar Abessinië ge richt, niet om de Britsche be langen te verstoren, doch integen deel om voor zijn expansie geen aanspraak te behoeven te maken op Fransche of Engelsche kolo- niën. De politieke en materiëele steun aan Abessinië bedreigt de Italiaansche veiligheid in den rug. Tenslotte zegt het blad: Hoe moet men een politiek omschrij ven, die, nadat zij ons heeft be roofd van de vruchten der over winning, thans de Abessiniërs tegen ons ophitst en Italië be dreigt, wanneer het zich verde digt en een gevaar uit den weg wil ruimen Naar aanleiding van het artikel in de „Times", waarin Mussolini verweten wordt, dat hij de be staande verdragen schendt, ant woordt het „Giornale d'Italia" met een gedocumenteerd artikel over de verdragsschendingen, waaraan Engeland zich, naar de meening van het Italiaansche blad, in den loop der tijden heeft schuldig gemaakt Het blad her innert er o.a. aan, dat de drie onderteekenaars van het verdrag van 1906 zich verplicht hadden, geen daden te doen, die inbreuk zouden maken op de wederzijd- sche belangen in het gebied, dat gereserveerd was voor hun econo misch initiatief, en dat zij elkaar op de hoogte zouden houden en zouden samenwerken ter bescher ming van eikaars belangen. Daarnaast publiceert het blad dan den tekst van de oveieen- komst, die Engeland gesloten heeft met Ras Tafari voor de oprichting van een Engelsch- Abessinische onderneming, met een kapitaal van een millioen p. stwelke het monopolie zou krijgen voor den invoer van alle goederen in Abessinië, voor den aanleg van wegen en spoorwegen, voor de electriciteitsvoorziening, de landbouw- en de delfstoffen- exploitatie. Bij dit alles werd de hoop uitgesproken, dat Abessinië aan niemand anders de gewensch- te concessies zou geven, Op deze wijze heeft Engeland het verdrag met Italië geschonden. Het blad wijst nog op verschil lende andere, feiten. De aanleg van den spoorweg Ghedaref- Gallabat en de kwestie van den dijk van het Tanameer, waren slechts voorwendseis voor den aanleg van een weg, die dwars door Abessinië gaat, en dwars door den Italiaanschen invloeds sfeer, met geen andere bedoeling dan de versterking van den En- geischen invloed in de mijndis- (ricten Biroir er. Baro, terwijl alle andere door Engeland aangelegde wegen de bedoeling hebben, den handel over Engelsch gebied te leiden. In tegenstelling met hetgeen van bepaalde zijde is medege deeld, wordt er te Addis Abeba in bevoegde kringen op gewezen, dat Abessinië nooit vastomlijnde territoriale voorstellen heeft ge daan. Wanneer van zekere gebieden gesproken wordt, dan betreft het berichten van particuliere zijde, die eiken grond missen. Wan neer men echter aan Abessinië, wat tot dusver nog niet is ge schied, welomschreven voorstel len mocht doen, dan zoü kunnen worden overwogen in hoeverre deze een basis voor verdere onderhandelingen vormen. Een basis voor verdr bespre kingen zou vanzelfsprekend een uitgang naar de zee zijn. De „Star" meldt uit Rome, dat de leden der Britsche kolonie aldaar, sedert de toespitsing van de Engelsch-Itaiiaansche tegen stellingen blootgesteld is aan een volkomen maatschappelijken boy cot. De kolonie leeft thans in Rome als op een verlaten eiland en nog slechts bij officiëele ge legenheden spreken de Italianen met de Engelschen. Volgens een op het oogenblik met vacantie in Engeland vertoevend lid van de Britsche ambassade te Rome, zouden zelfs oude Italiaansche vrienden alle betrekkingen met de diplomatieke vertegenwoordi ging van Groot-Brittannië hebben verbraken. Vliegtuig neergestort. Op zichzelf is het een groot ongeluk, wanneer een vliegtuig met bemanning neerstort en ook is het altijd een aanzienlijke materiëele schade. Maar toch zijn er dikwijls nog factoren, In elk geval was het gotd nieuwe. waar door zoo'n ongeluk van veel grooter beteekenis is. We wijzen b.v. ten onzent op den val van de Uiver en meer andere vlieg tuigen, die voor ons land een ramp beteekenden. En zoo is het thans ook voor Amerika een ramp, dat de „Winni Mae" is gevallen. De bekende Amerikaansche vlieger Wiley Post, die verleden week met zijn vliegtuig „Winni Mae" uit San Diego in Californië was vertrokken voor een vlucht via Alaska en Siberië naar Mos kou, van waar hij na eenigen tijd zijn vlucht om de wereld wilde voortzetten, is in Alaska, tusschen Fairbanks en Point Barrow, de noordelijkste blanke nederzetting in Amerika ten zuid-oosten van de Bering Straat, neergestort. Het toestel werd vernield en Wiley Post en zijn passagier, de bekende Amerikaansche tooneel- speler en filmkomiek Will Rogers kwamen om het leven. Evenals Lindbergh was Wiley Post een der leidende figuren in de luchtvaartwereld, die wereld vermaardheid bezat. Zijn bekendheid verwierf Post, die evenals de vlieger Hmchcnffe maar één oog bezat, door zijn record wereldvluchten. In Juni 1931 maakte hij met den vlieger Gatty een vlucht om de wereld met zijn één-motorig Lockheed- vliegtuig „Winni Mae" in den recordtijd van 8 dagen, 15 uur, 15 minuten. In Juli 1933 maakte hij, eveneens met de „Winni Mae", een solovlucht om de wereld, waarbij hij dit record met 20 uur 26 minuten verbe terde. Hij maakte n.l. een tijd van 7 dagen, 18 uur 49 minuten en een eigenlijken vliegtijd van 186 uur 50 minuten. Post bezat een kleine vlieg tuigfabriek, die zich voornamelijk toelegde op den bouw van kleine sportvliegtuigen van het lype „Wriey Post', zooals ook de Nationale Luchtvaartschool in Nederland eenigen tijd heeft ge bruikt. Op Schiphol althans be schikte men geruimen tijd over een „Wiley Post" als lestoestel. (Wordt vervolgd,) AXELSCHE c-<\ vt_ t COURANT. (Engelsche vertaling'. 19' Zou u Londen willen verlaten vroeg zij. ik laat er heel wtlnig achter, zei hij. Mijn vader en moeder zijn dood, ik heb geen broers of zusterr, geen verdere familie. Dat klinkt nogal eenzaam, niet? Al heb je familie, toch kun je je nog wei eenzaam voelen, zei Nesta. Zegt u dat uit ondervinding? vroeg hij. ik wensch zoo dikwijls, dat ik meer te doen had, klaagde zij open hartig. Ik heb hier zoo goed als niets uit te voeren. In het hospitaal had ik werk, wat ik graag deed, en wat mij den heelen dag in beslag nam. Hier.... Als ik u was, onderbrak Colling- wood, zou ik weer op de een of andere manier aan het verplegen be ginnen. Pas op uw broer. K hem er toe iets te ondernemen. Ai is het maar golfspelen. Speelt u met hem. Het zou heir, en u ook, ontlndig veel goed doen ais u iets om handen had, al was het maar een spel. Snapt u U bedoelt, dat iets altijd beter is dan niets, knikte zij. Goed, ik «al het in elk geval probeeren. Want i maak mij bezorgd over Harold. Al dat geld en niets om handen. Collingwood, die dicht bij het ven der zat, keek naar buiten over de boomen van het park in de diepte van het da'. Ik zou gedacht hebber, dat iemand, van wien al dat land war, genoeg te doen zou hebber, merkte hij op. Wat is er, behalve het huis en het park Nesta had een handwerkje in haar schoot waar zij sinds Collingwood's komst aan gewerkt had. Zij legde het nu neer en kwam ook aan het venster staan Dat is het dorpje Normandale, zeide zij, Ik geloof, dat het een aibeidzaam tilaatsje is, en het is hee- lemaal van Harold. Hij is de landheer, al die huizen, boerderijen en huisjes, de bosschen, het park, en dan dit huis en nog een groot stuk heide, alles is van hem. Eigenlijk moest hij zijn handen vol hebber. Maar dat is met het geval. Wellicht omdat mijn moeder alles doet. Zij is een echte zakenvrouw. Collingwood liet zijn blik over die groote uitgestrek h.'id zwerven en be rekende dat Harold Maliathorpe zoo'n drie of vier duizend hectaren beheerde. Een prachtig goed, zeide hij. Hij is een fortuinlijke vent. Op dat oogenblik ging de deur open en kwam de fortuinlijke vent binner. Zijn saaie ui drukking trok weg toen hij zijn bezoeker zag, maar lijn ge zicht betrok oogenbliskelijk weer op het vernemen, hoe kort het bezoek moest zijn en dat Collingwood dien avond weer naar Londen wilde gaar, Maar de gast begon dadelijk uit te weiden over het plan dat hij bij zijn vorig bezoek al geopperd hadhet aanleggen van een golfbaan in het park, Zelf vat hij een dolle liefheb ber van het spel, en hij betoogde wat een prachtbaan het zou kunnen wor den. Voor zijn vertrik was hij er al in geslaagd, een soort belangstelling bij Harold op te wekker, die hem beloof Je de zaak aan te pakken en een man in den arm te nemen, dien Collingwood recommandeerde als bui tengewoon goed in het aanleggen van baner. Tegen den tijd, dat ik het vol gend jaar terugkom, zei C rllingwo'U*, kun je je banen al zoowat in orde hebber. Maar dan moet je nu al gauw beginhen. En als ik me dan in Bit ford vestig, zal ik zoo nu en dan eens komen spelen, als ik mag. Als je md?, viel Harold in. Goeie grut, we zullen maar wat blij zijr, als ji eens komen wilt. Wat zeg jij, Nesta? We zullen altijd blij zijn, mijn heer Collingwood te zien, zei Nesta. Toen Collingwood vertrok, klonk hem dit gezegde nog als muziek in de oorep. Het scheen hem toe; dat het meisje werkelijk meende, war zij ze', en voor een oogenblik speet het hem, dat hfl naar Ind ging. Hij zou zich in Barford hebben kunnen vestigen, en dan Maar hij lachte zich zelf uit als zijnde een btuwer van luchtkasteelen. Een jongedame, die eenige tien duizenden per jaar inkomen heeft, dacht hij. Natuur I jk trouwt die met den een of anderen hooge oome uit den omtrek. Nu gevoelden die twee zich nog eeR beetje alleen, omdat alles nog zoo nieuw is. Maar tegen den tijd, dat ifc terug ben, ach, dan heb* btn ze al een overvloed van kennisset). En omdat hQ een verstandige jonge kerel war, nam hij zich voor er niet «e«r over te denken. Hij had al vee, te veel over Nesta Mailathorpe ge dacht, en besloot zich nu eerst niet de laatste toebereidselen voor zijn reis bezig te houder. De.toekomst moest dan maar voor zich zelf zorgen. En toch, mijmerde hij, terwijl de auto de stad nac. 1 en toch geloof ik, dat iic hier terug zal komen. Ik hen er zoo'n voorgevoei van. Op zijn weg naar het station liep hij nog even aan bij Eldrick Pascoe, om een paar papieren in ontvangst te nemen, die in tien tusschentQd voor hem waren klaargemaakt. Het was toen ai laat in den middag, en het kantoorpersoneel was al vertrokken, behalve PratL Pratt had speciaal op hem gewacht. En u gaat terug naar Londen vroeg de klerk, lerwijl hij hem de lange, gele enveloppe gaf. Wanneer zullen we het genoegen hebben u weer te zien Er was iets in den flemerigen toon van den klerk, dat Collingwood tegen stond. Hat scheen hem toe, dav de man naar nieuw-jes aan het visschen was. Hij kon het niet goed verklaren, maar van den beginne af had hij een eigcraa 1ig soort antipathie tegen Pzati gehad, en'hij was niet van o'an hem eenige inlichtingen té verschrffcn. Dat weet ik nog niet, zei hij ijskoud. Ik ga de volgende week naar Ind e. Daarna nam hij vorrml jk afscheid van den bediende en vertrok. Pratt sloot het kantoor en voigde hem lang zaam de trap af. Buiten gekomen keek hij lang de verdwijnende gestalte van den jongen advocaat na en mom peldeNaar Indrë? Waarom? Voor hoelang want Pratt was in Collingwood al een mogelijken mededinger gaan zier. Hoofdstuk x. Vrijdagavond laat kwam Colling wood ia Ljnden aan en den geheeien volgenden dag besteedde hij aan liet maken van de laatste voorbereidselen voor de reis, die den eerstkomenden Donderdag zou- aanvangen. Hij ver wachtte veel van het verblijf in Indrë. Ten eerste ging hij in gezelschap van een buitengewoon snap en geleerd man, ten tweede zouden zij hun tocht in Egypte er. Iialrë onde.brekeü. Hij zou dus heel wat van de wereld zien, en de gelegenheid hebben om van nabij mei I ,i en h«.t Indische leven kennis te maken. Het was een kans, die iedere jonge man met beide handen zou aangrijper. Toen prof. Sianridge het hem tan ook had aangeboder, was er menigeen jaloersch op hem gewees'. Tóch wist hi', da', als hij heelemaal zou kunnen noen wat hij wilde, hij het liefst nog een poosje in Batford had willen bleven om Nesta Mallaihorpe rog beter te leeten kennen. Nu al scheen het voorjaar hem hs el ver verwijderd toe, dan pas nou hij terug komen en weer naar het Noorden kannen g«in. Maar hei was Collingwood bescho ren al veel eer naar het Noorden te reizen, veel eer dan hij had kunnen droomer.. Maandagmorgen zat hij op lijn ka nter te ontbijten, met de krant naast zich.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1935 | | pagina 1