HET TESTAMENT.
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1935
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - V1 a a 11 deren.
FEUILLETON.
5le Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
:p
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht,
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
tot 5 regels 6Q Centvoor
Groote letters worden naar
uiterlijk
Het Afrikaanscka conflict.
Na afloop van de besprekingen
der vertegenwoordigers van Frank
rijk, Engeland en Italië ter 3-
mogendhedenconferentie te Parijs
Laval, Eden en Aloisi heeft
Laval de volgende verklaring aan
de pers gegeven: „In den loop
der besprekingen, die wij Vrijdag
hebben gehouden, hebben we de
diplomatieke documenten onder
zocht, die de betrekkingen van
onze drie landen tot Abessinië
regelen. Onze besprekingen be
wogen zich op den grondslag
van de protocollen van 1906,
1925 en 1928. Bij de verdere
besprekingen zullen we naar een
mogelijkheid zoeken, het ltali-
aansch—Abessinische conflict
vreedzaam te regelen.
Nadere mededeelingen waren
noch van Laval, noch van een
der andere deelnemers aan de
conferentie te krijgen. Omtrent
het verloop der zitting bewaart
iedereen het diepste stilzwijgen.
In politieke kringen raadde men
dan ook slechts naar wat er ge
beurd kon zijn. Er heerscht in
de bladen een pessimistische
stemming.
De „Temps" schrijft, dat men
bij den aanvang der besprekingen
nog zeer ver van een overeen
stemming verwijderd was. Dit
beteekent volgens het blad, echter
niet, dat er geen uitweg uit de
huidige situatie zou zijn. Men
kan niet aannemen, dat Mussolini
een iangdurigen en kostbaren
oorlog wil voeren, wanneer hij
langs diplomatieken weg een
compromis kan bereiken. Het
zou voor Italië bij zijn huidige
financiëele positie, een avontuur
zijn, dat alles wat het tot nog
toe bereikt heeft, in gevaar zou
brengen, en het zou de sympa
thie van Engeland voor langen
tijd verliezen. Daarom zal Italië
zich nog wel eens bedenken al
vorens zich in een oorlog te
storten.
Het Journal des Débats" is
weinig hoopvol. De voorbespre-
kingen hebben niets bevredigends
opgeleverd. Het gevaar bestaat
zelf dat, tijdens de besprekingen,
Engeland zoowel als Italië een
scherper standpunt zullen gaan
innemen.
De „Information" verklaart, dat
een vooraanstaande Italiaansche
figuur zou hebben beweerd
„We spelen in Afrika hoog spel.
Alle gevolgen van ons optreden
zijn van tevorent door ons over
wogen. Hoe kan men gelooven,
dat wij alleen maar bij wijze van
comedie al deze maatregelen heb
ben genomen en 200.000 man
naar de Afrikaansche kust ge
zonden hebben Voor Italië is
het oogenblik gekomen om als
groote mogendheid te handelen.
Onze jeugd heeft moed. Wij zijn
gelukkig, tot vriendschap met
Frankrijk te zijn gekomen. Nooit
zal er een gunstiger oogenblik
zijn om de waarachtige Latijnsche
broederschap te bezegelen. In
Januari j.l. hebben we te Rome
een huwelijksverdrag ondertee
kend. Thans gaat het om den
bruiloftsnacht. Ik hoop, dat Italië
niet teleurgesteld zal worden".
De „Popoio d'Italia" wijst er
op, dat Abessinië voor Italië een
historisch probleem is, aangezien
Italië thans de politiek volgt van
dfe veiligheid.
Italië bedreigt het oude wereld
rijk niet, doch richt zich naar
Afrika om de samenwerking niet
te verstoren. Daarentegen gaat
Engeland uit van de waanzinnige
veronderstelling, dat de Italiaan
sche politiek tegenover Abessinië
anti-Britsch is. Italië heeft zich
veeleer bepaald tot de Abessini
sche oplossing om Engeland en
Frankrijk niet te storen in het
bezit hunner koloniën en man
daatgebieden.
Bij de mandaten is een egoïs
tische politiek gevoerd door En
geland en Frankrijk, met mede
werking van België. Italië heeft
zijn politiek naar Abessinië ge
richt, niet om de Britsche be
langen te verstoren, doch integen
deel om voor zijn expansie geen
aanspraak te behoeven te maken
op Fransche of Engelsche kolo-
niën. De politieke en materiëele
steun aan Abessinië bedreigt de
Italiaansche veiligheid in den rug.
Tenslotte zegt het blad: Hoe
moet men een politiek omschrij
ven, die, nadat zij ons heeft be
roofd van de vruchten der over
winning, thans de Abessiniërs
tegen ons ophitst en Italië be
dreigt, wanneer het zich verde
digt en een gevaar uit den weg
wil ruimen
Naar aanleiding van het artikel
in de „Times", waarin Mussolini
verweten wordt, dat hij de be
staande verdragen schendt, ant
woordt het „Giornale d'Italia"
met een gedocumenteerd artikel
over de verdragsschendingen,
waaraan Engeland zich, naar de
meening van het Italiaansche blad,
in den loop der tijden heeft
schuldig gemaakt Het blad her
innert er o.a. aan, dat de drie
onderteekenaars van het verdrag
van 1906 zich verplicht hadden,
geen daden te doen, die inbreuk
zouden maken op de wederzijd-
sche belangen in het gebied, dat
gereserveerd was voor hun econo
misch initiatief, en dat zij elkaar
op de hoogte zouden houden en
zouden samenwerken ter bescher
ming van eikaars belangen.
Daarnaast publiceert het blad
dan den tekst van de oveieen-
komst, die Engeland gesloten
heeft met Ras Tafari voor de
oprichting van een Engelsch-
Abessinische onderneming, met
een kapitaal van een millioen
p. stwelke het monopolie zou
krijgen voor den invoer van alle
goederen in Abessinië, voor den
aanleg van wegen en spoorwegen,
voor de electriciteitsvoorziening,
de landbouw- en de delfstoffen-
exploitatie. Bij dit alles werd de
hoop uitgesproken, dat Abessinië
aan niemand anders de gewensch-
te concessies zou geven, Op
deze wijze heeft Engeland het
verdrag met Italië geschonden.
Het blad wijst nog op verschil
lende andere, feiten. De aanleg
van den spoorweg Ghedaref-
Gallabat en de kwestie van den
dijk van het Tanameer, waren
slechts voorwendseis voor den
aanleg van een weg, die dwars
door Abessinië gaat, en dwars
door den Italiaanschen invloeds
sfeer, met geen andere bedoeling
dan de versterking van den En-
geischen invloed in de mijndis-
(ricten Biroir er. Baro, terwijl alle
andere door Engeland aangelegde
wegen de bedoeling hebben, den
handel over Engelsch gebied te
leiden.
In tegenstelling met hetgeen
van bepaalde zijde is medege
deeld, wordt er te Addis Abeba
in bevoegde kringen op gewezen,
dat Abessinië nooit vastomlijnde
territoriale voorstellen heeft ge
daan.
Wanneer van zekere gebieden
gesproken wordt, dan betreft het
berichten van particuliere zijde,
die eiken grond missen. Wan
neer men echter aan Abessinië,
wat tot dusver nog niet is ge
schied, welomschreven voorstel
len mocht doen, dan zoü kunnen
worden overwogen in hoeverre
deze een basis voor verdere
onderhandelingen vormen.
Een basis voor verdr bespre
kingen zou vanzelfsprekend een
uitgang naar de zee zijn.
De „Star" meldt uit Rome, dat
de leden der Britsche kolonie
aldaar, sedert de toespitsing van
de Engelsch-Itaiiaansche tegen
stellingen blootgesteld is aan een
volkomen maatschappelijken boy
cot. De kolonie leeft thans in
Rome als op een verlaten eiland
en nog slechts bij officiëele ge
legenheden spreken de Italianen
met de Engelschen. Volgens een
op het oogenblik met vacantie
in Engeland vertoevend lid van
de Britsche ambassade te Rome,
zouden zelfs oude Italiaansche
vrienden alle betrekkingen met
de diplomatieke vertegenwoordi
ging van Groot-Brittannië hebben
verbraken.
Vliegtuig neergestort.
Op zichzelf is het een groot
ongeluk, wanneer een vliegtuig
met bemanning neerstort en ook
is het altijd een aanzienlijke
materiëele schade. Maar toch
zijn er dikwijls nog factoren,
In elk geval was het gotd nieuwe.
waar door zoo'n ongeluk van veel
grooter beteekenis is. We wijzen
b.v. ten onzent op den val van
de Uiver en meer andere vlieg
tuigen, die voor ons land een
ramp beteekenden. En zoo is
het thans ook voor Amerika een
ramp, dat de „Winni Mae" is
gevallen.
De bekende Amerikaansche
vlieger Wiley Post, die verleden
week met zijn vliegtuig „Winni
Mae" uit San Diego in Californië
was vertrokken voor een vlucht
via Alaska en Siberië naar Mos
kou, van waar hij na eenigen tijd
zijn vlucht om de wereld wilde
voortzetten, is in Alaska, tusschen
Fairbanks en Point Barrow, de
noordelijkste blanke nederzetting
in Amerika ten zuid-oosten van
de Bering Straat, neergestort.
Het toestel werd vernield en
Wiley Post en zijn passagier, de
bekende Amerikaansche tooneel-
speler en filmkomiek Will Rogers
kwamen om het leven.
Evenals Lindbergh was Wiley
Post een der leidende figuren in
de luchtvaartwereld, die wereld
vermaardheid bezat.
Zijn bekendheid verwierf Post,
die evenals de vlieger Hmchcnffe
maar één oog bezat, door zijn
record wereldvluchten. In Juni
1931 maakte hij met den vlieger
Gatty een vlucht om de wereld
met zijn één-motorig Lockheed-
vliegtuig „Winni Mae" in den
recordtijd van 8 dagen, 15 uur,
15 minuten. In Juli 1933 maakte
hij, eveneens met de „Winni
Mae", een solovlucht om de
wereld, waarbij hij dit record
met 20 uur 26 minuten verbe
terde. Hij maakte n.l. een tijd
van 7 dagen, 18 uur 49 minuten
en een eigenlijken vliegtijd van
186 uur 50 minuten.
Post bezat een kleine vlieg
tuigfabriek, die zich voornamelijk
toelegde op den bouw van kleine
sportvliegtuigen van het lype
„Wriey Post', zooals ook de
Nationale Luchtvaartschool in
Nederland eenigen tijd heeft ge
bruikt. Op Schiphol althans be
schikte men geruimen tijd over
een „Wiley Post" als lestoestel.
(Wordt vervolgd,)
AXELSCHE
c-<\
vt_ t
COURANT.
(Engelsche vertaling'.
19'
Zou u Londen willen verlaten
vroeg zij.
ik laat er heel wtlnig achter, zei
hij. Mijn vader en moeder zijn
dood, ik heb geen broers of zusterr,
geen verdere familie. Dat klinkt nogal
eenzaam, niet?
Al heb je familie, toch kun je je
nog wei eenzaam voelen, zei Nesta.
Zegt u dat uit ondervinding?
vroeg hij.
ik wensch zoo dikwijls, dat ik
meer te doen had, klaagde zij open
hartig. Ik heb hier zoo goed als
niets uit te voeren. In het hospitaal
had ik werk, wat ik graag deed, en
wat mij den heelen dag in beslag
nam. Hier....
Als ik u was, onderbrak Colling-
wood, zou ik weer op de een of
andere manier aan het verplegen be
ginnen. Pas op uw broer. K hem
er toe iets te ondernemen. Ai is het
maar golfspelen. Speelt u met hem.
Het zou heir, en u ook, ontlndig veel
goed doen ais u iets om handen had,
al was het maar een spel. Snapt u
U bedoelt, dat iets altijd beter
is dan niets, knikte zij. Goed, ik
«al het in elk geval probeeren. Want
i maak mij bezorgd over Harold. Al
dat geld en niets om handen.
Collingwood, die dicht bij het ven
der zat, keek naar buiten over de
boomen van het park in de diepte van
het da'.
Ik zou gedacht hebber, dat
iemand, van wien al dat land war,
genoeg te doen zou hebber, merkte
hij op. Wat is er, behalve het huis
en het park
Nesta had een handwerkje in haar
schoot waar zij sinds Collingwood's
komst aan gewerkt had. Zij legde
het nu neer en kwam ook aan het
venster staan
Dat is het dorpje Normandale,
zeide zij, Ik geloof, dat het een
aibeidzaam tilaatsje is, en het is hee-
lemaal van Harold. Hij is de landheer,
al die huizen, boerderijen en huisjes,
de bosschen, het park, en dan dit
huis en nog een groot stuk heide,
alles is van hem. Eigenlijk moest hij
zijn handen vol hebber. Maar dat is
met het geval. Wellicht omdat mijn
moeder alles doet. Zij is een echte
zakenvrouw.
Collingwood liet zijn blik over die
groote uitgestrek h.'id zwerven en be
rekende dat Harold Maliathorpe zoo'n
drie of vier duizend hectaren beheerde.
Een prachtig goed, zeide hij.
Hij is een fortuinlijke vent.
Op dat oogenblik ging de deur open
en kwam de fortuinlijke vent binner.
Zijn saaie ui drukking trok weg toen
hij zijn bezoeker zag, maar lijn ge
zicht betrok oogenbliskelijk weer op
het vernemen, hoe kort het bezoek
moest zijn en dat Collingwood dien
avond weer naar Londen wilde gaar,
Maar de gast begon dadelijk uit te
weiden over het plan dat hij bij zijn
vorig bezoek al geopperd hadhet
aanleggen van een golfbaan in het
park, Zelf vat hij een dolle liefheb
ber van het spel, en hij betoogde wat
een prachtbaan het zou kunnen wor
den. Voor zijn vertrik was hij er al
in geslaagd, een soort belangstelling
bij Harold op te wekker, die hem
beloof Je de zaak aan te pakken en
een man in den arm te nemen, dien
Collingwood recommandeerde als bui
tengewoon goed in het aanleggen van
baner.
Tegen den tijd, dat ik het vol
gend jaar terugkom, zei C rllingwo'U*,
kun je je banen al zoowat in orde
hebber. Maar dan moet je nu al gauw
beginhen. En als ik me dan in Bit
ford vestig, zal ik zoo nu en dan eens
komen spelen, als ik mag.
Als je md?, viel Harold in.
Goeie grut, we zullen maar wat blij
zijr, als ji eens komen wilt. Wat
zeg jij, Nesta?
We zullen altijd blij zijn, mijn
heer Collingwood te zien, zei Nesta.
Toen Collingwood vertrok, klonk
hem dit gezegde nog als muziek in de
oorep. Het scheen hem toe; dat het
meisje werkelijk meende, war zij ze',
en voor een oogenblik speet het hem,
dat hfl naar Ind ging. Hij zou zich
in Barford hebben kunnen vestigen,
en dan Maar hij lachte zich
zelf uit als zijnde een btuwer van
luchtkasteelen.
Een jongedame, die eenige tien
duizenden per jaar inkomen heeft,
dacht hij. Natuur I jk trouwt die met
den een of anderen hooge oome uit
den omtrek. Nu gevoelden die twee
zich nog eeR beetje alleen, omdat alles
nog zoo nieuw is. Maar tegen den
tijd, dat ifc terug ben, ach, dan heb*
btn ze al een overvloed van kennisset).
En omdat hQ een verstandige jonge
kerel war, nam hij zich voor er niet
«e«r over te denken. Hij had al vee,
te veel over Nesta Mailathorpe ge
dacht, en besloot zich nu eerst niet
de laatste toebereidselen voor zijn reis
bezig te houder. De.toekomst moest
dan maar voor zich zelf zorgen.
En toch, mijmerde hij, terwijl de
auto de stad nac. 1 en toch geloof
ik, dat iic hier terug zal komen. Ik
hen er zoo'n voorgevoei van.
Op zijn weg naar het station liep
hij nog even aan bij Eldrick Pascoe,
om een paar papieren in ontvangst
te nemen, die in tien tusschentQd voor
hem waren klaargemaakt. Het was
toen ai laat in den middag, en het
kantoorpersoneel was al vertrokken,
behalve PratL Pratt had speciaal op
hem gewacht.
En u gaat terug naar Londen
vroeg de klerk, lerwijl hij hem de
lange, gele enveloppe gaf. Wanneer
zullen we het genoegen hebben u
weer te zien
Er was iets in den flemerigen toon
van den klerk, dat Collingwood tegen
stond. Hat scheen hem toe, dav de
man naar nieuw-jes aan het visschen
was. Hij kon het niet goed verklaren,
maar van den beginne af had hij een
eigcraa 1ig soort antipathie tegen
Pzati gehad, en'hij was niet van o'an
hem eenige inlichtingen té verschrffcn.
Dat weet ik nog niet, zei hij
ijskoud. Ik ga de volgende week
naar Ind e.
Daarna nam hij vorrml jk afscheid
van den bediende en vertrok. Pratt
sloot het kantoor en voigde hem lang
zaam de trap af. Buiten gekomen
keek hij lang de verdwijnende gestalte
van den jongen advocaat na en mom
peldeNaar Indrë? Waarom?
Voor hoelang
want Pratt was in Collingwood al
een mogelijken mededinger gaan zier.
Hoofdstuk x.
Vrijdagavond laat kwam Colling
wood ia Ljnden aan en den geheeien
volgenden dag besteedde hij aan liet
maken van de laatste voorbereidselen
voor de reis, die den eerstkomenden
Donderdag zou- aanvangen. Hij ver
wachtte veel van het verblijf in Indrë.
Ten eerste ging hij in gezelschap van
een buitengewoon snap en geleerd
man, ten tweede zouden zij hun tocht
in Egypte er. Iialrë onde.brekeü. Hij
zou dus heel wat van de wereld zien,
en de gelegenheid hebben om van
nabij mei I ,i en h«.t Indische leven
kennis te maken. Het was een kans,
die iedere jonge man met beide handen
zou aangrijper. Toen prof. Sianridge
het hem tan ook had aangeboder,
was er menigeen jaloersch op hem
gewees'. Tóch wist hi', da', als hij
heelemaal zou kunnen noen wat hij
wilde, hij het liefst nog een poosje
in Batford had willen bleven om
Nesta Mallaihorpe rog beter te leeten
kennen. Nu al scheen het voorjaar
hem hs el ver verwijderd toe, dan pas
nou hij terug komen en weer naar het
Noorden kannen g«in.
Maar hei was Collingwood bescho
ren al veel eer naar het Noorden te
reizen, veel eer dan hij had kunnen
droomer..
Maandagmorgen zat hij op lijn ka
nter te ontbijten, met de krant naast
zich.