ÏLJ
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen,
HET TESTAMENT.
No. 23
DINSDAG 25 JUNI 1935.
51 e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIÊN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Koninkl. bezoek aan Rotterdam.
Het is alweer eenige jaren ge
leden, dat H. M. de Koningin een
bezoek gebracht heeft aan Rotter
dam. Er is ir. dien betrekkelijk
korten tijd veel veranderd voor
de Maasstad, veranderd in zeer
ongunstigen zin, in hoofdzaak
door de devaluatie in België.
Dit sterk de aandacht trekkende
feit heeft de oogen tevlns geopend
voor de gevolgen daarvan voor
Rotterdam.
In de Maasstad zelf hebben de
kopstukken uit het bedrijfsleven
gemeend dat het niet langer ging
te berusten, dat men nu wel ge
dwongen werd op de groote trom
te slaan teneinde belangstelling
elders te wekken voor het lot
van Rotterdam.
En juist daarom heeft het in
Rotterdam zoo'n buitengewoon
prettigen indruk gemaakt, dat
H. M. de Koningin van Haar
hooge belangstelling getuigenis
heeft willen afleggen. Deze daad
zal meer dan welke daad ook,
weerklank vinden in ons land.
De Koningin heeft aangekondigd,
dat Zij een bezoek aan Rotterdam
brengt om zich persoonlijk op de
hoogte te stellen van de moeilijke
omstandigheden waarin de stad
en de haven van Rotterdam ver-
keeren.
De Rotterdamsche burgerij heeft
een koninklijk bezoek altijd op
zeer hoogen prijs gesteld Maar
dit koninklijk bezoek staat stellig
vooraan in de rij der bezoeken,
omdat het zoo zeer spreekt van
medeleven met wel en wee van
deze stad.
Om half twee kwam Zaterdag
de auto van H. M. de Koningin
vergezeld van klein gevolg op
den Schieweg aan, waar zij door
burgemeester Droogleever For-
tuyn werd begroet. Onmiddellijk
daarop reed de kleine stoet naar
den Coolsingel waar voor het
Raadhuis werd stilgehouden.
Overal langs den weg, waar de
stoet passeerde, was de belang
stelling groot. H. K. H. Prinses
(Engelsche vertaling'.
4)
Dus is hij klaar, hè mijnheer, zei
P.at', en legde een telegramformulier
op het bureau.
Dat wist ik nog niet.
Ja, pas afgezwaaid, dit semister,
in Lonuen, antwoordde Eldrick,terwijl
hij ging zitten en een pen van zijn
bediende aannam.
Een heel knappe, veel beloovende
jongeman. Luister eens, Pratt, wij
doen verstandig met twee lelegrammen
weg te sturer, één naar zijn kantoor,
en een naar zijn [a ticulier adres. Je
zult ze allcb:i in het boek vinden.
Het is nu zes uur, niet? Ja, mis
schien is hij al thuis, misschien ook
niet. Hij kan al naar huis zijn. Ik zal
even de telegrammen opstellen, schrijf
jij ondertusschen de adressen en ga
er dan mee naar het postkantoor. Als
het kar, moeten wij hem gauw hier
hebben.
Het eene adres is Pompstraat 53,
het andere Coburgplein 96, las Pratt
tuit het boek voor. Er is een sneltrein
die uit Londen vertrekt om acht uur
vijftien. Dan is hij voor middernacht
hier.
O, laat dat maar aan hem over,
meende Eldrick. Als hij er morgen
ochtend vroeg is, is 't tijds genoeg.
Zeg, Prat, sou er een gerechtelijke
schouwing noodig zijn
Daar had Pratt niet aan gedacht
begon haastig te overwegen wat
Juliana kwam afzonderlijk aan.
Zij kwam per auto met klein ge
volg vrijwel gelijktijdig bij het
Stadhuis aan. Op den Coolsingel
stonden vele duizenden die de
Vorstelijke personen hartelijk toe
juichten.
Nadat de Koningin, de Prinses
en het gevolg waren uitgestapt,
betraden zij het stadhuis op de
Burgerzaal, waar de wethouders
en de gemeente-secretaris aan
Haar werden voorgesteld. De
Koningin en de Prinses begaven
zich daarop naar de kamer van
den burgemeester, waar de heeren
W. A. Engelbrecht, voorzitter van
de Kamer van Koophandelmr.
K. P. van der Mandele, directeur
der Rotterdamsche Bankvereeni-
ging en W. H. de Monchy, direc
teur van de Holland-Amerika Lijn,
in audiëntie werden ontvangen.
Door genoemde heeren liet H. M.
de Koningin zich voorlichten over
den slechten toestand in de Rot
terdamsche haven, het bedrijfs
leven en de scheepvaart.
Om vijf minuten voor half drie
werd naar het schoolgebouw aan
den Schiedamschen Singel ge
reden. Hier was een tentoon
stelling ingericht van werkstukken
gemaakt door werkloozen.
Het gezelschap reed daarna
naar de Zeevaartschool. In de
school woonden de Koningin en
de Prinses de plechtige overdracht
bij van een buste van wijlen Prins
Hendrik, door het Comité tot
Huldiging van de nagedachtenis
van den Prins aangeboden aan
de gemeente Rotterdam ter plaat
sing in de Zeevaartschool.
De plechtigheid werd door den
directeur van de Zeevaartschool,
den heer C. Westerhof met een
korte speech geopend, waarna de
voorzitter van het Comité de heer
H. G. J. M. Drabbe een redevoe
ring hield.
Het Comité zoo zeide spr.
is zeer dankbaar, dat het H. M.
behaagd heeft door Hare aanwe
zigheid aan deze plechtigheid den
hoogsten luister te geven.
Spr- herdacht vervolgens Z.K.H.
Prins Hendrik, wiens belangstel
ling voor de zeevaart en haar
hij daarop zeggen zou. Toen kwam
juist de dokter binner, om wien hij
getelefoneerd had. Hij onderzocht den
doode, vroeg aan den klerk hoe het
gegaan was, en was tevreden.
Ik denk nie% dat er een schou
wing noodig is, gaf hij op een vraag
van Eldrick antwoord. ik kende
den ouden heer heel goed, hij was er
veei slechter aan toe, dan hij zelf
wilde weten. De inspanning van dat
trappenklimmen, en daarbij nog dat
hoesten door dien mist, was al meer
dan genoeg. Ik heb er niets op tegen
een bewijs van overlijden af te gever,
zijn dood kan dan gewoon bij den
burgerlijken stand worden aangegeven.
Het lijk moet maar naar zijn huis
vervoerd worden we moeten
dis zijn huishoudster waarschuwen.
Hij had toch geen familie in de stad,
wei
Hij heeft me nooit over iemand
anders gesproken dan over zijn klein
zoon, een advocaat in Londen, ant
woordde Eldiick. Ik heb juist een
telegram voor hem opgesteld. Hie%
Piatt, stuur ze meteen weg. Dan
zullen we zien, wat er verder te doen
is. Oh, wat ik nog zeggen wou, toen
Pratt al bij de deur stond, weet je
waarom waarover hij mij wou
spreken
Ik heb er geen flauw vermoeden
van, mijnheer, antwoordde Pratt, Hij
stierf net als ik u verteld heb
vóór hij iets kon zeggen,
Pratt ging naar beneden, de straat
op, en naar het telegraafkantoor,
geheel in beslag genomen door de
eene gedachte t dat hij nu heel alleen
het groote geheim kende, De kans
waar hij altijd op gehoopt had, was
gekomen. En terwijl hij zich voort*
opvarenden, bekend was.
Oud-leerlingen en leerlingen
van de Zeevaartschool hebben
mogen ondervinden, hoe warm
het hart van wijlen Z. K. H. voor
onze Nederlandsche koopvaardij
klopte en hebben dan ook zeer
scherp het groote verlies, dat de
natie trof, gevoeld.
Waar de zee genomen had,
waar rouw en droefheid heerschte,
was wijlen Z. K. H. steeds aan
wezig om met zijn woorden van
oprecht medeleven troost te bren
gen en de behulpzame hand te
bieden.
Zeer veel is de Nederlandsche
zeeman dan ook aan wijlen Z.K H.
verplicht. Daarom heeft men dan
ook willen getuigen van de plaats,
die wijlen Z K. H. in onze harten
inneemt. Spr. richtte woorden
van oprechten dank aan allen,
die hebben bijgedragen om het
streven van het Comité te helpen
uitvoeren.
Voortgaande richtte spr. het
woord tot den burgemeester, wien
hij als vertegenwoordiger van het
gemeentebestuur de bronzen figuur
van wijlen Prins Hendrik in ad-
miraaisuniform aanbood en daar
bij den wensch uitsprak, dat dit
beeld nog eeuwen lang zijn plaats
in deze school mocht behouden
als blijvende herinnering voor alle
koopvaardij-officieren aan een be
mind man, in wiens hart een
warme plaats was voor de Neder
landsche zeevarenden.
Na den heer Drabbe hield de
burgemeester een korte toespraak,
waarin hij namens het gemeente
bestuur de buste van wijlen Prins
Hendrik gaarne van het Comité
aanvaardde.
Het bezoek der Koninklijke
gasten aan de Zeevaartschool had
ongeveer 20 minuten geduurd.
De vorstelijke personen stegen
weer in de auto's, waarna naar
het door jonge werkloozen aan
gelegde Museumpark bij het
nieuwe museum Boymans «werd
gereden.
Met groote belangstelling be
zichtigden de Koningin en de
Prinses dit park, dat nu vrijwel
geieed is gekomen en vervolgens
spoedde door den dichter wordende
mist, herhaalde hij telkens weer een
brokstukje uit de zoo kort te voren
gevoerde conversatie. Een van de
twee, die het gesprek gevoerd hadden,
was nu dood, de ander stond nog
midden in het leven. En dat was hij
zelf.
U heeft het toch niemand anders
laten zien had Pratt gevraagd.
Niemand heeft het gezien en ik
heb er met geen sterveling over ge
sproken, had Bartle geantwoord.
Dus hij alleen in die heele groote
stad Barford, hii, Linford Pratt, hij de
eenige uit vijt en twintig duizend
menschen wist wat
Hij wenschte alleen te zijn, hij wilde
nadenker, welke mogelijkheden er uit
konden voort komen, en uitrekenen,
wat ze waard waren. Eén ding wist
hij nu al zeker, het moest ten eigen
bate worden aangewend.
Het was ai over achter, toen Pratt
thuis kwam. Zijn hospita, die wist,
hoe punctueel Pratt was, stond al op
hein te wachten en begon, zoodra zij
hem hoorde, haar verontschuldigingen
aan te bieaen als het eten soms wat
te gaar zou zijn, Pratt, voor wien
het diner de eenige stevige maaltijd
per dag was, antwoordde, dat hij zoo
vurig hoopte van niet, maar dat hij,
als het zoo was, er dezen keer genoe
gen mee zou nemen. Hij dacht nu
aan heel wat anders dan aan eten en
wat betreft de afspraak voor dien
avond, die had hij al afgezegd, Al
zijn tijd, energie en concentratie-ver-
mogen moesten aan het geheim wor
den besteed,
Het was daarom buitengewoon ka
rakteristiek van hem, dat hij tóch nog
toilet maakte, zich omkleedde, at, aelfs
begaven zij zich naar het nabij
gelegen openlucht-theater, een
werk, dat nog in aar.leg is, en
dat eveneens een object is van
het Centraal Comité voor Jongere
Werkloozen.
Ten slotte reden de Hooge
Gasten naar het Maasstation.
Met den trein van 4.32 uur ver
trokken de Koningin en Haar
Dochter naar het Loo.
Een menschen?edder.
In Scheveningen woont een
eenvoudige man, die a.s. Donder
dag 80 jaar hoopt te worden.
Iedereen kent hem, want in zijn
lange leven heeft hij vele men
schen het leven gered, mèestal
met groot gevaar, zelf den dood
in de golven te vinden. Want
deze man, Cornelis Jacobus Klaa-
sen, heeft in storm en noodweer
515 reddingen volbracht. Voor
zoo iemand moet men grooten
eerbied hebben.
Zijn scherpe blauwe zeemans-
oogen staan nog levenslustig in
zijn bruin verbranden kop, zijn
ineengedrongen gestalte is nog
vol stoere kracht en denk niet,
dat hij -als een vermoeide grijs
aard in zijn stoel leunt! Neen,
hij is een en al bedrijvigheid en
vooral, als het gesprek komt op
de „reddings", zooals Klaasen
dat noemt, nu, dan raakt hij
bijna niet uitgepraatWant de
zee heeft nog zijn hart en als er
nog eens een beroep op hem
werd gedaan, wel, hij zou er
nog op los trekken, zoo oud als
hij is
Klaasen is trotsch op zijn vele
medailles, die op zijn borst prij
ken. Terecht, want hij heeft ze
eeriijk verdiend, in zwaren strijd
met de woedende elementen en
in voortdurend doodsgevaar. Met
zijn schilderijen en platen, die
aan den muur hangen, vormen zij
dan ook zijn kostbaarste bezit
tingen. Avp.
Hendrieka van Tussenbroek f
Op 80-jarigen leeftijd is te
Doorn overleden de bekende
componiste van kinderliedjes, me
vrouw Hendrika van Tussenbroek.
nog een ooger.b'.ik het avondblad in
zag, vóór hij het eigenlijke werk ter
hand nam.
Eindelijk had de meid de tafel af
geruimd en was hij alleen in zijn
zitkamer. Toen stak hij een pijp aan,
maakte een grogje klaar, de eenige
luxe, die hij zich eens in de vier en
twintig uur veroorloofde en haalde het
testamant voor den dag Driemaal las
hij het zorgvuldig door en begon dan
diep en lang te denken.
O.n te beginnen, het testament was
een deugdelijk testament, zooals Bartle
had gezegd. Niemand kon er met een
speld tusscher, komen. Het was abso
luut geldg. Niet dat het opgesteld was
in de termen, die een notaris zou
gebruikt hebben, maar het gaf toch
duidelijk en zonder omhaal aan, wat
Jan Mailathorpe van plan was omtrent
het besteden van z(jn eigendom. Het
kói niet duidelijker zijn. De aange
wezen executeurs moesten alles te
gelde maken en die gelden volgens
een vast 11 tn verdeelen. Het was zoo
klaar als een klontje. Pralt was een
goed kenner van de wet, en wist heel
goed wat het Hof zou zeggen, als dit
testament ter bespreking zou voorge
bracht worden.
Ten tweede.' het was écht. Hon
derden konden zweren, dat dit Malla-
ïhtrpe's handteekening was, of Gauk-
rouger'a, duizenden konden getuigen
voor de echtheid van die van Mars
hall, want als kassitr werd zijn hand
teekening wijd en zijd verspreid. Neen,
er behoefde maar een ding gedaan te
worden, het testament in handen geven
van de executeurs en dan
Op de derde plaats liet Pratt zijn
gedachten gaan over de twee execu
teurs, Bekends lui la Barford, be§
Hendrika van Tusschenbroek
was in haar jeugd leerlinge van
Richard Hol te Utrecht. Zij gaf
privaatlessen (piano en koorzang)
op verscheidene scholen, doch
verwierf eerst groote bekendheid
en de warme genegenheid van
talloos velen door haar kinder
liedjes, tweestemmige liederen,
meerstemmige koorwerken en ook
operettes.
Een van haar laatste groote
werken was het zangspel „De
schoone in het slapende Bosch",
welks uitvoering een van haar
liefste wenschen was, die tien
jaar geleden in vervulling ging
toen de eerste uitvoering onder
haar persoonlijke leiding plaats
vond in den Utrechtschen Schouw
burg. Tot haar groote vreugde
werd deze première gevolgd door
groeiende reeks van uitvoeringen
in het geheele land.
Met haar dood is een rijk en
artistiek leven afgesloten.
Politietroepen.
Naar men aan de „N. R. Ct."
schrijft, bestaat het plan bij de
Regeering, om het korps politie
troepen uit te breiden en daarvan
een deel te bestemmen voor de
bewaking van de toegangswegen
aan de grenzen van ons land.
Het korps 'zal onder recht-
streeksche bevelen staan van den
Minister van Defensie.
Voor groote gezinnen.
De Ned. Roomsch-Kath. Bond
van Groote Gezinnen heeft in
een adres aan den Minister ge
vraagd om
le vermindering van perso-
neele belasting (10 pet. per min
derjarig kind), en
2e op invoering van een vrij
gezellenbelasting tot goedmaking
van het tekort door de vermin
dering van den len maatregel
ontstaan.
Te veel pluimvee.
Op de vragen van den heer
Van Rappard betreffende hetver-
leenen van steun van Regeerings-
wege ter verbetering van den
pluimveestapel hier te lande,
trekkeüjk jon?, zoo ongeveer veertig.
En werkzame kerels. Buitengewone
voorstanders van goed onderwijs, dat
was de reden waarom Maiia.horpe
hén had uitgekozen. Wyatt had de
autoriteiten jarenlang lastig gevallen
over het oprichten van handelsscholer,
Chariesworth was een groot voorvech
ter voor ambachtsonderwijs. Zij zou
den huizenhoog springen als zij hoor
den dat nu eindelijk de noodige fond
sen beschikbaar waren om hun idealen
te verwezenlijken, en als zij geweten
hadden, dat er een testament bestond,
zouden zij Normandale Grange en de
heele fabriek afgebroken hebben om
het te vinden.
En dan de uitwerking? Wat zou
er gebeuren als hij hef testament
openbaar maakte Pratt, zooals trou
wens iedereen, had de Mallathoipe-
arfaire met veel belangstelling gevolgd.
Alleen omdat het als een paai boven
water stond, dat er geen testament
was, had het zoo weinig tijd en moeite
gekost om Harold en Nesta de be
schikking te geven over de nalaten
schap. En wat was die waard Wat
voor een som zouden de tx cuteurs
aan burgemeester en wethouders heb
ben kunnen ter hand stellen, als het
testament dadelijk bekend gemaakt
was Pratt, volgens hetgeen hij zich
nog kon herinneren, maak e een vlugge
berekening. Hij meende, het zou ora
en nabij f 3.000.000 geweest zijn. En
dit nu was hij ten laatste waar
hij wezen wilde, dit zouden die jonge
lui verliezen als hü de vondst openbaar
maakte.
(Wordt vervolgd).
«x.
COURANT
