Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaan deren. No. 83. VRIJDAG 25 JANUARI 1935. 50e Jaarg. J. C. VINK - Axel. De beste sollicitant. FEUILLETON. Buitenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. In een uitknipsel lazen we eenige wenken van een goed organisator van een groot bedrijf, die we hier overnemen, omdat wellicht veel onzer lezers er hun voordeel mee kunnen doen. Het gaat n.l. over twee figuren, de werkgever, die van aanpakken houdt en de sollicitant, die de meeste kans heeft te slagen, als hij werk vraagt. Het groote geheim is, de juiste menschen te kiezen en ze op de juiste plaats te plaatsen. Het is niet zoo zeer de overstelpende arbeid, die den gang van een bedrijf bemoeilijkt dan wel de onoordeelkundige werkverdeeling. En de fout van een leider in een groot bedrijf, die voor zijn taak niet berekend is, komt voor drie kwart hier op neer, dat hij het werk in zijn geheel niet overziet, de groote lijn niet vasthoudt en te veel in details afdaalt. Naast vakkennis ik volg nu de les van den man van ervaring naast vakkennis komt het voor den organisator hoofdzakelijk aan op het bezetten der posten en daarom zijn sollicitatie-brieven bij een vacature van zulk een groot gewicht. Niet in de eerste plaats moet aan diploma's gedacht wor den. Ik pik uit de brieven er altijd zoo voor den greep weg, 'n stuk of drie die, bijna nog voor ze geopend zijn, een bepaalden indruk op mij gemaakt hebben. Een mijnheer doet zijn brief in een knal-roode couvert. Ik heb die couvert er uit moeten nemen, eenvoudig omdat ik het niet laten kon. Die man had zijn doel be reikt. Wat nu weer niet zeggen wil, dat alle sollicitatie-brieven in een knal-roode couvert ver zonden moeten worden. Je hebt van dat soort onzelfstandige na- doeners. Het handschrift is een tweede punt van belang en de stijl een derde. Afgezaagde sol licitatie-brieven met„Naar aan leiding van uw advertentie" enz. leg ik naast me neer. Ik zoek persoonlijkheden. En die haal je DE VERMETELE. (Engelsche vertaling.) Er ging Iets betsoverends uit van die uitgestrekte, stille heidedaar lag een glinstering van kristal op de bedauwde brem en het smaragdkleurig heidekruid. Timothy en Thomas hadden zich, veiligheidshalve, uit het gezicht achter het groote voertuig teruggetrokken en in de koets zat Betty in elkaar gekrompen van schrik en angst. Zij stonden alleen, deze beiden, ver van de wereld, in een land, geheel het hunne, een land van droomes, van poezië, van romantiek, waar men Stierf voor een blik uit vrouwetioogen en de wereld overwon voor een vrouwenlach. Hoe stil was het op de heide, ter wijl hij haar aanzag en zij zijn blik half bevend, geheel vergeten, beant woordde. Wilt ge mij uw hand niet geven vroeg hij. En zijn stem trilde, toen hij dat zoo smekend vroeg. Zij dacht weer terug *in die zelfde stem, jong en teeder, zooals zij die in de smidse gehoord had. Maar zij wilde hem niet te ken- taen geven, dat zij het geraden had. Mijnheer 1 zei zij met plotselinge, onverklaarbare koelheid, gij hebt fntjn mannen overweldigd, het zijn ^uwr biigrsehe lafaards en gij zjjt ook uit een briefcouvert. Ik zoek ook geen machines. En als ik de stuk of 5 candidaten bij me op bezoek gehad heb, weet ik onmiddellijk welke ik niet moet hebben. Hoe zien ze er uit? Hoe komen ze binnen Hoe gaan ze zitten Wat doen ze met hun handen En vragen ze naar de kantooruren, de vacantie en de pensioenregeling? Tegen dat ik zoo ver ben, dat ik er twee over heb, die het kunnen zijn en gewoonlijk zijn dat altijd de twee, die ik er het eerst uitgepikt heb (de man met de roode couvert) dan begin ik aan die diploma's. En dat klopt dan wel. Zelfs al zou het niet kloppen, neem ik hem tóch. Laten we zeggen dat we zoo in het groote geheel de details als strategische knooppunten heb ben bezet. Dan komt het verder op de ondergeschikten zelf aan. Ik geef ze groote zelfstandigheid. Zij mogen zelf het personeel kie zen, dat onder hen moet werken. leder is in zijn afdeelingde baas. De jongste bediende die de postzegelkas beheert ook. Maar dat jongmensch staat onder- tusschen onder precies dezelfde contröie van zijn chef, als zijn chef onder mijn controle staat. Alleenze merken het niet. Er zijn menschen die niet wer ken kunnen, omdat ze het nooit geleerd hebben. Menschen, die altijd denken dat het niet goed gaat als zij het zelf niet doen. Menschen die zichzelf overladen met details, omdat ze het talent missen boven hun arbeid te staan. Ze komen nooit klaar, omdat ze nooit weten waar ze het eerst mee beginnen zullen. Ze halen alles tegelijk overhoop en stikken in de stukken. Regeeren is ook een kunst. Het is leiden. Het moet u vol strekt niet verwonderen, dat ik midden op den dag een half uurtje rustig met u kan zitten praten. De telefoon is afgezet. Er is niets hinderlijker en tegenover een be zoeker onbeleefder, dan tijdens een conferentie om den haverklap per telefoon van je aandacht af zwaar gewapend. Ik ben 'n weer- looze vrouw. Hoe kan ik weigeren als gfj beveelt Hij nam de pistolen uit zijn gordel, en legde die op den grond, voor haar voeten. N :en, schoone dame I zeide hi', er is geen kwestie van bevelen. Zie, ik ben nu ongewapend en uw mannen zijn vrfl. Beveel hen, en ik zal geen hand of voet verroeren totdat gij met mij gedaan hebt wat gij wilt. Gij ziet nu, dat ik van uw genade afhang..,, en toch smeek ik u nogmaals uwe hand één oogenblik in de mijne te mogen houden. Eén oogenblik aarzelde zij nog, niet omdat zij bang was, maar omdat er iets seets lag in dit oogenblik van uitstel, een heerlijk gevoel van ver wachting der komende blijdschap. Toen gaf zij hem haar hand, Well.... wat beeft die, zeide hij, even als een verschrikt vogel tje. Zie, hoe wit zij er uitziet in mijn ruwe bruine hand. Zijt gij niet bang Bang?.,.. O, neenmaar maar het is laat,.,, Ik bid u, laat mij vertrekkenIk mag niet verwachten wait er hangt zooveel af van mijne reis.,... Ik bid u, iaat mij gaan, Neen. neen I ga niet weg. smeekte h|. dat koele handje, welke aanraking zijn zinnen had verward, omklemmerd ga niet, nu juist niet, Zie, hoe heerlijk schijnt de maan over gindsche heuvels en de vochtige lucht die uw haar doet glin steren ais met duizend diamanten, terwijl ik, arme dwaas, uw koele blanke band in de mQne houdend, hier ete, starend op een visioen, dat te worden geleid. Als ik nu niet rustig met u zou kunnen praten, zou ik voor mijn bedrijf niet deugen. Mijn taak is me vrij te maken om aandacht te hebben voor andere menschen. Er zijn heusch een heeleboel „andere" menschen, die het beter weten dan ik. En daar heb ik graag tijd beschikbaar voor. En een chef in mijn bedrijf, die het altijd zoo vreeselijk druk heeft, deugt niet voor zijn werk lk merk dat direct en organiseer zoo'n chef heel vlug naar een kleinere af deeling. Ik moet menschen hebben, die heel veel tijd hebben om te den ken, zoo zegt de organisator en daarmee is zijn gesprek uit. Abessynië Italië, Als een dreigende wolk hangt boven het zondoorgloeide grond gebied van het keizerrijk Abes synië (Ethiopië) het conflict met Italië. Men kent de geschiedenis. Op een kwaden dag om pre cies te zijn op 23 Nov. 1934 ontspon zich bij Oeal-Oeal een gevecht tusschen Abessynische en ltaliaansche militaire afdee- lingen, waarbij aan weerskanten tal van dooden en gewonden vielen. De regeeringen te Addis Abeba, de Abessynische hoofd stad, en te Rome haastten zich elk een verklaring van het ge beurde te geven en, zooals in dergelijke gevallen te doen ge bruikelijk is, trachtte elke partij de schuld op de schouders der andere te schuiven. Pogingen om door rechtstreeks overleg de zaak bij te leggen, mislukten, en zoo richtte Abessynië zich tot den Volkenbond met een uitvoe rige schriftelijke uiteenzetting. Voor de Italianen bezit de kwestie dezen kwaden kant, dat de strijd geleverd werd met het militaire escorte eener Engelsch Abessynische commissie, die zich bij Oeal-Oeal ophield ter vast stelling van de grenslijnen. En de Engelsche leden der commis- mij dingen influistert, die nooit, nooit kunnen bestaanneen, neen, ga nu juist nietIaat de heide nog eens in duisternis verzinkenlaat mij nog één oogenblik in mijn droom voortlevenhet zal alles maar al te gauw voorbij zijn. Hij had zoo zacht gesproken dat zij het nauwelijks had kunnen hoorer, maar zij voelde zijn koortsachtig gloeiende hand in de hare drukken en toen hij ophield te spreken, hoorde zij een zucht, een zucht als een snik, een zucht van sterk verlangen, van wanhopig berouw die haar hart smartte met een r.ieuwe pijn, grooter, heiliger dan medelijden. Een groote opwinding scheen zich van hem meester te maken. Er was dolheid in zijn bloed. Hij zou haar willen aangrijpen, op zijn paard zetten en met haar wegrennen over de heide, ver weg over brem en bramen, over de verwijderde betgen, verder, verder naar de bergen van de maan, naar de vallei der schaduwen, terwijl zfln passief in zijn armen lag en hij altqd door maar kon kijken in haar heider blauwe oogen. Misschien voelde zij die emoties allengs ook over haar komen, zij trachtte haar hand terug te trekken, maar hij wilde die niet loslaten, Ook zij kreeg dat gevoel van onwerkelijk heid, van een visioen uit een droo- menland, waarin niemand woonde dan zij en deze eene man, waar geen geluid gehoord werd dan zijn stem, hartstochtelijk en teeder, die tranen van vreugde en medeleden in haar oogen bracht. Daar begon een krekel te piepen in het gras aan haar voeten en plot» teling hoorde tij op kotten afstand sie hebben het rapport, door Abbessynië aan den Volkenbond gezonden, mede onderteekend. Daarin wordt o.m. verklaard, dat het gevecht werd uitgelokt door de uittardende houding der Ita lianen. De ltaliaansche regeering be weert tegenover deze beschuldi gingen kort en bondig, dat Oeal- Oeal tot Italiaansch Somali-land behoort, zoodat de commissie en het escorte niet het recht hadden zich daar op te houden. Alle verantwoordelijkheid voor het incident komt derhalve voor rekening van de Abessynische regeering, op grond waarvan Italië verontschuldigingen en schadevergoeding eischt. Van Volkenbondszijde wordt getracht de zaak alsnog in der minne te schikken. Grenskwes ties zijn altijd teere aangelegen heden, zoolang de grenslijnen niet definitief zijn afgebakend en door een verdrag bezegeld. En bij Abessynië is dat niet het geval, zooals reeds uit de aan wezigheid ter plaatse der ge noemde grenscommissie blijkt. Afgewacht moet dus worden, welken loop de dingen zullen nemen met betrekking tot dit conflict. De heerscher van Ethi opië, Hallé Selassie I, die den weidschen titel van koning der koningen (negousa negestat) draagt, en 2 Nov. 1930 met alle pracht en praal gekroond werd als opvolger van keizerin Judith, heeft reeds eerder bewezen voor geen klein geruchtje vervaard te zijn. Hij heeft vroeger, toen hij nog niet den troon bestegen en als Ras Tafari algemeene bekendheid verworven had, in een gepeper de nota aan den Volkenbond reeds de Abessynische belangen krachtig verdedigd. En in eigen land wist hij elke poging tot opstand met sterke hand te be dwingen. Toch zal hij in ver band met de ltaliaansche eischen ditmaal wel een veer moeten laten ter voorkoming van een gewapende strijd over onbewe zen rechten of afspraken. Abessynië is 30 maal zoo groot het lieflijk geluid van een herdersfluit een oud danswijsje spelen. Luister I fluisterde zij. Het geluid kwam al nader en nader en zij vond het heerlijk te hooren, de flauwe echo, het passende accom pagnement harer droomerige stemming. Wat een lief wijsje, fluisterde zij, terwql zij instinctmatig met haar voeten de maat begen te trappelen. Ik herinner het mij heel goed, Hoe dikwijls heb ik daarop gedanst onder den Mi i 70om. Wilt gfl met mij eens dansen? Maar mijnheer, gij schertst toch Maar sqn opwinding had nu het kookpunt bereikt. De vogelvrijver klaarde kon tenminste zijn wil doen gelden op deze heide waar hij alleen koning was. Hij kon haar niet op den rug van zijn paard meevoeren, maar hq kon haar wat langer bij zich doen blijven, met haar dansen, hier In het maanlieht, haar hand in de zijne zijn arm om haar middel, zij met gloeiende wangen, schitterende oogen en hijgenden adem, ja, zij zou ook dat vunr voelen, dat in hem brandde, Al dat brulschende bloed vloeide als gesmolten lava door zijn aderen. Ja, voor een kort half uur zou hij, de eenzame twerveling der heide, de paria, de vogel vrij verklaarde godenbiijdschap maken. Ik was nooit ernstiger dan nu, verzekerde hij met zijn blijden, ge lukkigen lach, een dans met u hier in het maanlichi I Waarlijk een dans te midden mijner droomen I Maar mijnheer, pleitte sij, het is al zoo iaat en wat ik in Lon den doen moet is zoo spoedeischend, Nu, een tien minuten voor de» zen danst dost op uw rel* niet* af als ons land en telt 10 millioen inwoners. Het laatste woord is o"er deze aangelegenheid nog niet gespro ken, doch te Genève wordt goede hoop gekoesterd op een minne lijke schikking. Verschillende berichten. Reeds langer dan dertig uur aan een stuk viel er in Ma cedonië, Thracië en Thessalonië een ontzaglijke hoeveelheid sneeuw. De temperatuur is tot tien graden onder nul gedaald. Er worden talrijke ongevallen gemeld. Nabij Xanthia is een automobiel in een ravijn gestort, waarbij de twee inzittenden om kwamen. Twee huizen zijn ingestort. Talrijke voertuigen zijn inge sneeuwd. Midden-Italië maakt op het oogenblik een ongekend hevige koude-periode door. Te Rome werd een tempera tuur van 7 graden Celsius onder nul geregistreerd. De strenge vorst hield den geheelen dag aan, hetgeen voor de ltaliaansche hoofdstad een groote zeldzaam heid is. Omtrent de weersomstan digheden in Amerika wordt nog het volgende gemeld Nadat het Zuidwesten van de Vereenigde Staten in de laatste dagen van hevige wolkbreuken te lijden heeft gehad, tengevolge waarvan groote overstroomingen ontstonden, is het weer in dit gebied plotseling omgeslagen en is een hevige vorst ingetreden, waardoor de temperatuur daalde tot 10 a 20 graden onder nul. De bevolking lijdt vreeselijk onder de koude. Bijna het ge- heele verkeer is stil gelegd. Tijdens het lossen van een schip, dat een lading wijn uit Frankrijk aanbracht, is het te Algiers tot ernstige ongeregeld heden gekomen. Tot dusver werd de wiin steeds in vaten aangevoerd en vond bij de uitlading steeds een groot aantal arbeiders werk. Ditmaal en lk zweer u bij uw lieve oogen, dat ge daarna ongehinderd zult kun nen vertrekken, Maar zoo lk weiger Zoo gij weigert, zeide hij. voof haar voeten neerknielend, zal ik op mijn knieën daarom smeeken. En zoo lk dan nog weiger? Dan zal ik de boemen ontwoi- telen, uw rijtuig vernielen, de heide opbreken en uw rramen vermoorden. God in den hemel alleen weet, wët ik niet zal doen, als gij weigert. Neen, neen mijnheer, ik bid u, riep zij door zijn heftigheid ontsteld, verward, buiten zichzelf door z|n wilden uitval en de machtige betoo- vering der lichtende maan. - Hoe kan ik dan weigeren? Ik ben in uw macht.... en moet dan wat gij mij vraagt Zoo gij dan werkelijk een dans begeert. Zij liet zich door hem een kleia eind van den slechten weg leiden, daar, waar een tapijt van mos omringd door brem- en braamstruiken een balzaal vormde vocf goden en go dinnen. Bij het eind van dit vierkant kwam juist Jock Miggs de schaap herder in het gezicht, Op een klei nen afttrnd links van den weg was een kleine houten loods en daarbij een hok, dat de herders gebruikten als een schuilplaats in ruwe nachten, als hun schapen op de heide waren. Dat hok was voor het oogenblik leeg en Jack Miggs, blijkbaar op weg daarheen om enkele uren te slaperj had voor gezelligheid op zijn fluit gespeeld. (Wordt vervolgd). AXELSCHE COURANT. "beau brocade 31)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1935 | | pagina 1