Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaan deren.
No. 83.
VRIJDAG 25 JANUARI 1935.
50e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
De beste sollicitant.
FEUILLETON.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
In een uitknipsel lazen we
eenige wenken van een goed
organisator van een groot bedrijf,
die we hier overnemen, omdat
wellicht veel onzer lezers er
hun voordeel mee kunnen doen.
Het gaat n.l. over twee figuren,
de werkgever, die van aanpakken
houdt en de sollicitant, die de
meeste kans heeft te slagen, als
hij werk vraagt.
Het groote geheim is, de juiste
menschen te kiezen en ze op de
juiste plaats te plaatsen. Het is
niet zoo zeer de overstelpende
arbeid, die den gang van een
bedrijf bemoeilijkt dan wel de
onoordeelkundige werkverdeeling.
En de fout van een leider in een
groot bedrijf, die voor zijn taak
niet berekend is, komt voor drie
kwart hier op neer, dat hij het
werk in zijn geheel niet overziet,
de groote lijn niet vasthoudt en
te veel in details afdaalt.
Naast vakkennis ik volg nu
de les van den man van ervaring
naast vakkennis komt het voor
den organisator hoofdzakelijk aan
op het bezetten der posten en
daarom zijn sollicitatie-brieven bij
een vacature van zulk een groot
gewicht. Niet in de eerste plaats
moet aan diploma's gedacht wor
den. Ik pik uit de brieven er
altijd zoo voor den greep weg,
'n stuk of drie die, bijna nog voor
ze geopend zijn, een bepaalden
indruk op mij gemaakt hebben.
Een mijnheer doet zijn brief in
een knal-roode couvert. Ik heb
die couvert er uit moeten nemen,
eenvoudig omdat ik het niet laten
kon. Die man had zijn doel be
reikt. Wat nu weer niet zeggen
wil, dat alle sollicitatie-brieven
in een knal-roode couvert ver
zonden moeten worden. Je hebt
van dat soort onzelfstandige na-
doeners. Het handschrift is een
tweede punt van belang en de
stijl een derde. Afgezaagde sol
licitatie-brieven met„Naar aan
leiding van uw advertentie" enz.
leg ik naast me neer. Ik zoek
persoonlijkheden. En die haal je
DE VERMETELE.
(Engelsche vertaling.)
Er ging Iets betsoverends uit van
die uitgestrekte, stille heidedaar lag
een glinstering van kristal op de
bedauwde brem en het smaragdkleurig
heidekruid. Timothy en Thomas
hadden zich, veiligheidshalve, uit het
gezicht achter het groote voertuig
teruggetrokken en in de koets zat
Betty in elkaar gekrompen van schrik
en angst.
Zij stonden alleen, deze beiden, ver
van de wereld, in een land, geheel
het hunne, een land van droomes,
van poezië, van romantiek, waar men
Stierf voor een blik uit vrouwetioogen
en de wereld overwon voor een
vrouwenlach.
Hoe stil was het op de heide, ter
wijl hij haar aanzag en zij zijn blik
half bevend, geheel vergeten, beant
woordde.
Wilt ge mij uw hand niet geven
vroeg hij.
En zijn stem trilde, toen hij dat zoo
smekend vroeg. Zij dacht weer terug
*in die zelfde stem, jong en teeder,
zooals zij die in de smidse gehoord
had. Maar zij wilde hem niet te ken-
taen geven, dat zij het geraden had.
Mijnheer 1 zei zij met plotselinge,
onverklaarbare koelheid, gij hebt
fntjn mannen overweldigd, het zijn
^uwr biigrsehe lafaards en gij zjjt
ook uit een briefcouvert. Ik zoek
ook geen machines. En als ik
de stuk of 5 candidaten bij me
op bezoek gehad heb, weet ik
onmiddellijk welke ik niet moet
hebben. Hoe zien ze er uit?
Hoe komen ze binnen Hoe gaan
ze zitten Wat doen ze met hun
handen En vragen ze naar de
kantooruren, de vacantie en de
pensioenregeling? Tegen dat ik
zoo ver ben, dat ik er twee over
heb, die het kunnen zijn en
gewoonlijk zijn dat altijd de twee,
die ik er het eerst uitgepikt heb
(de man met de roode couvert)
dan begin ik aan die diploma's.
En dat klopt dan wel. Zelfs al
zou het niet kloppen, neem ik
hem tóch.
Laten we zeggen dat we zoo
in het groote geheel de details
als strategische knooppunten heb
ben bezet. Dan komt het verder
op de ondergeschikten zelf aan.
Ik geef ze groote zelfstandigheid.
Zij mogen zelf het personeel kie
zen, dat onder hen moet werken.
leder is in zijn afdeelingde
baas. De jongste bediende die
de postzegelkas beheert ook.
Maar dat jongmensch staat onder-
tusschen onder precies dezelfde
contröie van zijn chef, als zijn
chef onder mijn controle staat.
Alleenze merken het niet.
Er zijn menschen die niet wer
ken kunnen, omdat ze het nooit
geleerd hebben. Menschen, die
altijd denken dat het niet goed
gaat als zij het zelf niet doen.
Menschen die zichzelf overladen
met details, omdat ze het talent
missen boven hun arbeid te staan.
Ze komen nooit klaar, omdat ze
nooit weten waar ze het eerst
mee beginnen zullen. Ze halen
alles tegelijk overhoop en stikken
in de stukken.
Regeeren is ook een kunst.
Het is leiden. Het moet u vol
strekt niet verwonderen, dat ik
midden op den dag een half uurtje
rustig met u kan zitten praten.
De telefoon is afgezet. Er is niets
hinderlijker en tegenover een be
zoeker onbeleefder, dan tijdens
een conferentie om den haverklap
per telefoon van je aandacht af
zwaar gewapend. Ik ben 'n weer-
looze vrouw. Hoe kan ik weigeren
als gfj beveelt
Hij nam de pistolen uit zijn gordel,
en legde die op den grond, voor haar
voeten.
N :en, schoone dame I zeide hi',
er is geen kwestie van bevelen. Zie,
ik ben nu ongewapend en uw mannen
zijn vrfl.
Beveel hen, en ik zal geen hand of
voet verroeren totdat gij met mij
gedaan hebt wat gij wilt. Gij ziet
nu, dat ik van uw genade afhang..,,
en toch smeek ik u nogmaals uwe
hand één oogenblik in de mijne te
mogen houden.
Eén oogenblik aarzelde zij nog,
niet omdat zij bang was, maar omdat
er iets seets lag in dit oogenblik van
uitstel, een heerlijk gevoel van ver
wachting der komende blijdschap.
Toen gaf zij hem haar hand,
Well.... wat beeft die, zeide
hij, even als een verschrikt vogel
tje. Zie, hoe wit zij er uitziet in mijn
ruwe bruine hand. Zijt gij niet bang
Bang?.,.. O, neenmaar
maar het is laat,.,, Ik bid u,
laat mij vertrekkenIk mag niet
verwachten wait er hangt zooveel
af van mijne reis.,... Ik bid u, iaat
mij gaan,
Neen. neen I ga niet weg.
smeekte h|. dat koele handje, welke
aanraking zijn zinnen had verward,
omklemmerd ga niet, nu juist niet,
Zie, hoe heerlijk schijnt de
maan over gindsche heuvels en de
vochtige lucht die uw haar doet glin
steren ais met duizend diamanten,
terwijl ik, arme dwaas, uw koele
blanke band in de mQne houdend,
hier ete, starend op een visioen, dat
te worden geleid. Als ik nu niet
rustig met u zou kunnen praten,
zou ik voor mijn bedrijf niet
deugen. Mijn taak is me vrij te
maken om aandacht te hebben
voor andere menschen. Er zijn
heusch een heeleboel „andere"
menschen, die het beter weten
dan ik. En daar heb ik graag
tijd beschikbaar voor. En een
chef in mijn bedrijf, die het altijd
zoo vreeselijk druk heeft, deugt
niet voor zijn werk lk merk dat
direct en organiseer zoo'n chef
heel vlug naar een kleinere af
deeling.
Ik moet menschen hebben, die
heel veel tijd hebben om te den
ken, zoo zegt de organisator en
daarmee is zijn gesprek uit.
Abessynië Italië,
Als een dreigende wolk hangt
boven het zondoorgloeide grond
gebied van het keizerrijk Abes
synië (Ethiopië) het conflict met
Italië. Men kent de geschiedenis.
Op een kwaden dag om pre
cies te zijn op 23 Nov. 1934
ontspon zich bij Oeal-Oeal een
gevecht tusschen Abessynische
en ltaliaansche militaire afdee-
lingen, waarbij aan weerskanten
tal van dooden en gewonden
vielen. De regeeringen te Addis
Abeba, de Abessynische hoofd
stad, en te Rome haastten zich
elk een verklaring van het ge
beurde te geven en, zooals in
dergelijke gevallen te doen ge
bruikelijk is, trachtte elke partij
de schuld op de schouders der
andere te schuiven. Pogingen
om door rechtstreeks overleg de
zaak bij te leggen, mislukten, en
zoo richtte Abessynië zich tot
den Volkenbond met een uitvoe
rige schriftelijke uiteenzetting.
Voor de Italianen bezit de
kwestie dezen kwaden kant, dat
de strijd geleverd werd met het
militaire escorte eener Engelsch
Abessynische commissie, die zich
bij Oeal-Oeal ophield ter vast
stelling van de grenslijnen. En
de Engelsche leden der commis-
mij dingen influistert, die nooit, nooit
kunnen bestaanneen, neen, ga
nu juist nietIaat de heide nog
eens in duisternis verzinkenlaat
mij nog één oogenblik in mijn droom
voortlevenhet zal alles maar al
te gauw voorbij zijn.
Hij had zoo zacht gesproken dat
zij het nauwelijks had kunnen hoorer,
maar zij voelde zijn koortsachtig
gloeiende hand in de hare drukken en
toen hij ophield te spreken, hoorde
zij een zucht, een zucht als een snik,
een zucht van sterk verlangen, van
wanhopig berouw die haar hart
smartte met een r.ieuwe pijn, grooter,
heiliger dan medelijden.
Een groote opwinding scheen zich
van hem meester te maken. Er was
dolheid in zijn bloed. Hij zou haar
willen aangrijpen, op zijn paard zetten
en met haar wegrennen over de heide,
ver weg over brem en bramen, over
de verwijderde betgen, verder, verder
naar de bergen van de maan, naar de
vallei der schaduwen, terwijl zfln
passief in zijn armen lag en hij altqd
door maar kon kijken in haar heider
blauwe oogen.
Misschien voelde zij die emoties
allengs ook over haar komen, zij
trachtte haar hand terug te trekken,
maar hij wilde die niet loslaten, Ook
zij kreeg dat gevoel van onwerkelijk
heid, van een visioen uit een droo-
menland, waarin niemand woonde
dan zij en deze eene man, waar geen
geluid gehoord werd dan zijn stem,
hartstochtelijk en teeder, die tranen
van vreugde en medeleden in haar
oogen bracht.
Daar begon een krekel te piepen
in het gras aan haar voeten en plot»
teling hoorde tij op kotten afstand
sie hebben het rapport, door
Abbessynië aan den Volkenbond
gezonden, mede onderteekend.
Daarin wordt o.m. verklaard, dat
het gevecht werd uitgelokt door
de uittardende houding der Ita
lianen.
De ltaliaansche regeering be
weert tegenover deze beschuldi
gingen kort en bondig, dat Oeal-
Oeal tot Italiaansch Somali-land
behoort, zoodat de commissie
en het escorte niet het recht
hadden zich daar op te houden.
Alle verantwoordelijkheid voor
het incident komt derhalve voor
rekening van de Abessynische
regeering, op grond waarvan
Italië verontschuldigingen en
schadevergoeding eischt.
Van Volkenbondszijde wordt
getracht de zaak alsnog in der
minne te schikken. Grenskwes
ties zijn altijd teere aangelegen
heden, zoolang de grenslijnen
niet definitief zijn afgebakend en
door een verdrag bezegeld. En
bij Abessynië is dat niet het
geval, zooals reeds uit de aan
wezigheid ter plaatse der ge
noemde grenscommissie blijkt.
Afgewacht moet dus worden,
welken loop de dingen zullen
nemen met betrekking tot dit
conflict. De heerscher van Ethi
opië, Hallé Selassie I, die den
weidschen titel van koning der
koningen (negousa negestat)
draagt, en 2 Nov. 1930 met alle
pracht en praal gekroond werd
als opvolger van keizerin Judith,
heeft reeds eerder bewezen voor
geen klein geruchtje vervaard te
zijn. Hij heeft vroeger, toen hij
nog niet den troon bestegen en als
Ras Tafari algemeene bekendheid
verworven had, in een gepeper
de nota aan den Volkenbond
reeds de Abessynische belangen
krachtig verdedigd. En in eigen
land wist hij elke poging tot
opstand met sterke hand te be
dwingen. Toch zal hij in ver
band met de ltaliaansche eischen
ditmaal wel een veer moeten
laten ter voorkoming van een
gewapende strijd over onbewe
zen rechten of afspraken.
Abessynië is 30 maal zoo groot
het lieflijk geluid van een herdersfluit
een oud danswijsje spelen.
Luister I fluisterde zij.
Het geluid kwam al nader en nader
en zij vond het heerlijk te hooren,
de flauwe echo, het passende accom
pagnement harer droomerige stemming.
Wat een lief wijsje, fluisterde
zij, terwql zij instinctmatig met haar
voeten de maat begen te trappelen.
Ik herinner het mij heel goed, Hoe
dikwijls heb ik daarop gedanst onder
den Mi i 70om.
Wilt gfl met mij eens dansen?
Maar mijnheer, gij schertst toch
Maar sqn opwinding had nu het
kookpunt bereikt. De vogelvrijver
klaarde kon tenminste zijn wil doen
gelden op deze heide waar hij alleen
koning was. Hij kon haar niet op
den rug van zijn paard meevoeren,
maar hq kon haar wat langer bij
zich doen blijven, met haar dansen,
hier In het maanlieht, haar hand in
de zijne zijn arm om haar middel, zij
met gloeiende wangen, schitterende
oogen en hijgenden adem, ja, zij zou
ook dat vunr voelen, dat in hem
brandde, Al dat brulschende bloed
vloeide als gesmolten lava door zijn
aderen. Ja, voor een kort half uur
zou hij, de eenzame twerveling der
heide, de paria, de vogel vrij verklaarde
godenbiijdschap maken.
Ik was nooit ernstiger dan nu,
verzekerde hij met zijn blijden, ge
lukkigen lach, een dans met u hier
in het maanlichi I Waarlijk een dans
te midden mijner droomen I
Maar mijnheer, pleitte sij,
het is al zoo iaat en wat ik in Lon
den doen moet is zoo spoedeischend,
Nu, een tien minuten voor de»
zen danst dost op uw rel* niet* af
als ons land en telt 10 millioen
inwoners.
Het laatste woord is o"er deze
aangelegenheid nog niet gespro
ken, doch te Genève wordt goede
hoop gekoesterd op een minne
lijke schikking.
Verschillende berichten.
Reeds langer dan dertig
uur aan een stuk viel er in Ma
cedonië, Thracië en Thessalonië
een ontzaglijke hoeveelheid
sneeuw. De temperatuur is tot
tien graden onder nul gedaald.
Er worden talrijke ongevallen
gemeld. Nabij Xanthia is een
automobiel in een ravijn gestort,
waarbij de twee inzittenden om
kwamen.
Twee huizen zijn ingestort.
Talrijke voertuigen zijn inge
sneeuwd.
Midden-Italië maakt op het
oogenblik een ongekend hevige
koude-periode door.
Te Rome werd een tempera
tuur van 7 graden Celsius onder
nul geregistreerd. De strenge
vorst hield den geheelen dag
aan, hetgeen voor de ltaliaansche
hoofdstad een groote zeldzaam
heid is.
Omtrent de weersomstan
digheden in Amerika wordt nog
het volgende gemeld
Nadat het Zuidwesten van de
Vereenigde Staten in de laatste
dagen van hevige wolkbreuken
te lijden heeft gehad, tengevolge
waarvan groote overstroomingen
ontstonden, is het weer in dit
gebied plotseling omgeslagen en
is een hevige vorst ingetreden,
waardoor de temperatuur daalde
tot 10 a 20 graden onder nul.
De bevolking lijdt vreeselijk
onder de koude. Bijna het ge-
heele verkeer is stil gelegd.
Tijdens het lossen van een
schip, dat een lading wijn uit
Frankrijk aanbracht, is het te
Algiers tot ernstige ongeregeld
heden gekomen.
Tot dusver werd de wiin steeds
in vaten aangevoerd en vond bij
de uitlading steeds een groot
aantal arbeiders werk. Ditmaal
en lk zweer u bij uw lieve oogen,
dat ge daarna ongehinderd zult kun
nen vertrekken,
Maar zoo lk weiger
Zoo gij weigert, zeide hij. voof
haar voeten neerknielend, zal ik
op mijn knieën daarom smeeken.
En zoo lk dan nog weiger?
Dan zal ik de boemen ontwoi-
telen, uw rijtuig vernielen, de heide
opbreken en uw rramen vermoorden.
God in den hemel alleen weet, wët
ik niet zal doen, als gij weigert.
Neen, neen mijnheer, ik bid u,
riep zij door zijn heftigheid ontsteld,
verward, buiten zichzelf door z|n
wilden uitval en de machtige betoo-
vering der lichtende maan. - Hoe kan
ik dan weigeren? Ik ben in uw
macht.... en moet dan wat gij mij
vraagt Zoo gij dan werkelijk een
dans begeert.
Zij liet zich door hem een kleia
eind van den slechten weg leiden,
daar, waar een tapijt van mos omringd
door brem- en braamstruiken een
balzaal vormde vocf goden en go
dinnen. Bij het eind van dit vierkant
kwam juist Jock Miggs de schaap
herder in het gezicht, Op een klei
nen afttrnd links van den weg was
een kleine houten loods en daarbij
een hok, dat de herders gebruikten
als een schuilplaats in ruwe nachten,
als hun schapen op de heide waren.
Dat hok was voor het oogenblik
leeg en Jack Miggs, blijkbaar op weg
daarheen om enkele uren te slaperj
had voor gezelligheid op zijn fluit
gespeeld.
(Wordt vervolgd).
AXELSCHE
COURANT.
"beau brocade
31)