Wals - Pijnenburg - Van Hout - Braspenning
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaa li deren,
Twee aangebedenen.
No. 46.
VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1934
5üe Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
VREDE.
FEUILLETON.
Gaat dit Sportevenement zien
Landbouw.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De aarde, dat atoom, giert met
matelooze snelheid langs haar
baan, meegesleurd door dat an
dere warrelende stofje in het
heelal, de zon.
Hoe gering is, in deze ver
houding, de mensch Welk een
verbijsterende nietigheid tegen
over de duizenden lichtjaren, de
ontelbare tijdjaren die ons om
ringen Hoe verandert de waarde
der dingen in het licht der
eeuwigheid 1
Ziet, daarnaast, de wereld in
een waterdruppel. Gedreven
door geheime krachten trillen de
levende raderdiertjes pantoffel
diertjes, haasten zich, als in
koortsachtigen ijver, her en der
waarts over het projectiedoek en
statig vormen weer andere orga
nismen, waarin het leven zich
openbaart, zoo goed als in onze
aderen en in onze harten, vol
gens onaantastbare wetten won
derlijke samengesteldheden
In dezen gigantischen, over
weldigenden samenhang schijnt
de mensch maar een waanwijs
onderdeeltje, dat, na een kort
materieel bestaan op aarde, weer
verloren gaat of, in ieder geval,
zich verder aan onze normale
waarnemingen onttrekt.
Wanneer men dit overdenkt is
het bedroevend moeilijk te gis
sen waarom wij hier zijn. En,
omdat dit zelfs door het vernuft
van de grootste geesten onder
ons, wel nimmer beseft zal kun
nen worden, heeft het voor den
normalen mensch geen zin, zich
daarmee te pijnigen.
Wèl echter, en dat is van het
uiterste belang, kunnen we een
oordeel krijgen over het hoe.
Hoe leven wij Wat doen
wij, ieder op ons eigen terrein
en onder onze eigen omstandig
heden Hebt ge, lezer, evenals
de aarde en de zon en evenals
de allerkleinste wezentjes, wier
wereld een waterdroppel is, een
taak? Een taak, die U op
ondoorgrondelijke wijze in wijze
ondoorgrondelijkheid is toebe
dacht? Gaat ge, morgen mis-
(17
Maar hoe durft gij tweemaal voor
mij een naam herhalen, dien gij ver
zwijgen moest?
Waarom zou ik dien verzwijgen,
als gti mij ondervraagt? Dien naam
kan degene, dien hij toebehoort noch
degene, die hem uitspreekt, doen
blozen.
Welnu, spreek hem dan heele-
maal uit.
Valentijn aarzelde een oogenblik.
Neen, antwoordde hij, ik zal
hem niet uitspreken uit eerbied voor
de draagster.
De markiezin stond bij deze woor
den op, trok haar manjlle nauwer om
zich heen en zei op ijskouden toon
Ik denk, dat men er zal zijn om
mij te halen, geleid mij naar mijn
rfltuig.
X.
De markiezin de Parnes was meer
dan trotsch, zij was hautain. Sinds
haar jeugd was zij gewend dat aan
haar grillen voldaan werd, door haar
man veronachtzaamd, bedorven door
haar tante, gevleid door haar omge
ving als zij was, was die aangeboren
trots, die over alle neigingen de bo
venhand had, haar eenige richtsnoer
bij een zoo gevaarlijke vrijheid. Zij
weende hevig, toen zij thuiskwam,
daarna verbood zij, iemand bij haar
toe te laten en dacht na over hetgeen
haar te doen stond, vastbesloten zich
CHARL1ER—DENEEF, DE BRUYCKER DE KUYSCHER, EHMER- MIDDELKAMP en B1LLIET—RAES,
komen op ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1934 om 4 uur n.m. op de Wielerbaan TERNEUZEN ter
gelegenheid der Kermis uit, in een Gala-wereldprogramma. Een zesdagenwedstrijd in klein formaat!!
N.B. VOORVERKOOP van alle entreekaarten voor de Wielerbaan, behalve tribune-
kaarten. Entreekaarten verkrijgbaar van af Maandag tot Zaterdagmiddag aan
het Bureau van dit Blad, Markt C 4.
schien, of over enkele tientallen
jaren, van deze wereld weg,
zonder dat gij aan dien drang
gehoor hebt gegeven Vindt ge
genoeg in eten en drinken en ver
maak
Neen, er is wel meer te doen
Laten wij eerlijk zijn en erken
nen, dat wat wij zien dat de
menschen tot nog toe gemaakt
hebben van hun samenlevingen,
veelal héél erg is. Laten wij
beseffen, wélke taak ons is op
gelegd. Zij is geen straf; zij
is een b e v r ij d i n g. Een be
vrijding van den drukkender, last
der zelfzucht, dien tot een mon
ster uitgegroeiden drang tot zelf
behoud.
Deze taak is, zekerlijk, het
streven, te g e v e n. Of dit zich
uit in „kleinigheden" of in ons
belangrijk schijnende zaken, het
is om het even. Of gij daarbij
den moeden mensch steunt of
een geteisterd dier, het blijft ge
lijk daar alleen zult ge Uw taak
vinden, die met alle dingen in
harmonie is er. die U den vrede
zal geven, waarnaar gij, als wij
allen, zoo hunkert
C. M. K.
(Overgenomen uit „Dierenbe
scherming").
De hooge pryzen van
pootaardappelen.
In het nummer van 12 Aug.
jl. van „De Koornbloem", orgaan
der landbouwersvereeniging Redt
U zeiven" te Aalst (België) kwam
een artikel voor, waarin de Ne-
niet nog meer te laten aandoen.
Toen Valentijn den volgenden dag
mme Delaunay ging bezoeken, meen
de hij te bemeiken, dat hij gevolgd
werd. Dat was ook inderdaad zoo, en
de markiezin was weldra op de hoog
te van de woonplaats van de weduwe,
haar naam, en van de veelvuldige
bezoeken, die de jonge rfian haar
bracht. Zij wilde het daarbij niet
laten en hoe onwairschijnlijk het
middel, waarvan zij gebruik maakte,
ook moge schijnen, zij bediende zich
er van en zij slaagde.
Om zeven uur 's morgens belde zij
haar kamermeisje, liet zich door haar
een katoenen japon, een katoenen
schort, een katoenen zakdoek brtngen
en een wijde muts, waaronder zij zoo
veel mogelijk haar gezicht veroorg.
Zoo verkleed ging zij met een mandj
onder den arm naar de markt des
Innocents. Op dat uur ging mme
Delaunay er altijd heen, en de mar
kiezin behoefde niet lang te zoeken,
zij wist. dat de weduwe op haar leek,
en zij ontdekte heel spoedig voor een
fruitkraam een jonge vrouw ongeveer
van haar gestalte, met zwarte oogen.
bescheiden van optreden, die kersen
aan 't koopen was. Zij ging naar
haar toe.
Heb ik niet de eer met mme
Delaunay te SDreken, vroeg zij.
Zeker juffrouw, wat wilt u
De markiezin antwoordde niet, lij
had aan haar gril voldaan, en het
kon haar weinig schelen of men zich
over haar verbaasde. Zq wierp een
nieuwsgierigen blik op haar mededing
ster, nam haar van het hoo'd tot de
voeten op, keerde zich toen om en
verdween.
Valentijn kwam niet meer bij mme
derlandsche kooplieden er van
beschuldigd werden, pootaard
appelen te hebben opgekocht, om
ze later voor hooge prijzen op
nieuw op de markt te kunnen
werpen. Een en ander dan ten
koste van de Nederlandsche kwee
kers en de buitenlandsche (Bel
gische) koopers.
Naar aanleiding hiervan heeft
dr. H. Molhuysen, secretaris van
het Kon. Ned. Landbouw Comité,
aan genoemd blad een schrijven
gericht, waaraan de Mdb. Crt.
het volgende ontleent:
„Inderdaad is de prijs van
de goedgekeurde Eerstelingen
sterk opgeloopen. Voor zoover
ik ben ingelicht, bestaat er in
Nederland geen trust van enkele
handelaren, die deze prijzen
kunstmatig omhoog dreven. Het
gebeurde op de vrije markt. De
teelt van Eerstelingen is in Ne
derland met ongeveer 50 pet. in
gekrompen. Een groot gedeelte
van deze aardappelsoort is vroeg
tijdig voor de consumptie ge
rooid en verkocht. Ook een deel
van de goedgekeurde Eerstelin
gen, dus plantgoed, is al vroeg
als eetaardappelen verkocht.
Toen de handel in pootaard
appelen begon, was het te voor
zien dat er een belangrijk tekort
zou ontstaan. Dat de prijzen
daardoor met sprongen omhoog
gingen, behoeft dan ook geen
verwondering te wekken. Even
min, dat de handelaren, die het
best met den algemeenen toe
stand op de hoogte waren, zjo-
veel mogelijk op speculatie koch
ten. Het is inderdaad waar, dat
deze speculatie niet in het be
de Parnes, hij kreeg een gedrukte
uitnoodiging voor een bal en achtte
zich verpl cht uit beleefdheid er heen
te gaan. Toen hij voor het huis kwam,
was hij verwonderd slechts één raam
verlicht te zien, de markiezin was
alleen en verwachtte hem. „Neem
mij niet kwalijk, zei zij tot hem, dat
ik een kleine list gebruikt heb om u
te laten komen, ik dacht, dat gij
misschien niet zoudt verantwoorden,
ais ik u vroeg een onderhoud van
een kwartier met u fe mogen hebben,
en ik heb behoefte u iets te zeggen-
waarop ik u verzoek oprecht te ant
woorden."
Valentijn, die van nature niet haat
dragend was, en bij wie de wrok even
snel weer verdween als hij kwam,
wilde het gesprek op vroolijkes toon
voeren en begon schertsend tot de
markiezin over het gefingeerde bal te
praten. Zij v el hem in de rede door
te zeggenIk heb mme Delaunay
gezien.
Schrik niet voegde zij er bij. toen
zij zag, dat Valentijn van kleur ver
schoot, Ik heb haar gezien zonder dat
zij wist wie ik was en op een wijze,
dat zij mij niet herkennen kon. Zij is
knap, en het is waar, dat ze een
beetje op mij HJkt. Spreek nu open
hartigs hieldt gij al van hiar, toen gij
mij een brief zondt, die voor haar
geschreven was
Valentijn aarzelde,
Spreek, spreek zonder vrees, zei
de markiezin. Dat is het eenige mid
del om mij te toonen, dat gij achting
voor mij hebt.
Zij had die woorden zoo treurig
uitgesproken, dat Valentijn er dooi
bewogen werd. Hij ging naast haar
zitten en vertelde haar getrouwelijk
lang is der Belgische aardappel
verbouwers die zijn aangewezen
op den aankoop van het Neder-
laddsche product. Ook de Ne
derlandsche selecteurs kunnen er
in de toekomst den terugslag
van ondervinden. Bij de vrije
prijsvorming en den vrijen han
del is zooiets niet te keeren.
De laatste twee jaren waren zoo
wel voor de selecteurs als voor
de handelaren zeer slecht. Beide
groepen hebben groote sommen
gelds verloren, doordat de bui
tenlandsche koopers gebruik
maakten van hun wetenschappen,
dat er in Nederland overproduc
tie van goedgekeurde pootaard
appelen was. Toen hebben de
buitenlandsche koopers de prij
zen gedrukt, zooveel ze maar
konden. Doordat er zulke groote
verliezen in Nederland zijn gele
den, is de teelt meer ingekrom
pen, dan de Nederlandsche Re
geering voorschreef. Toen de
consumptieaardappelen een be
hoorlijken prijs opbrachten, heb
ben vele telers deze zekere prij
zen liever genomen dan de on
zekere van de pootgoedmarkt
waaraan ze zulke droeve herin
neringen hadden. Hoogstwaar
schijnlijk zal het het volgende
jaar weer omgekeerd gaan.
De ontstemming van de Bel
gische koopers is alleszins ver
klaarbaar. Maar deze ontstemming
moeten ze niet luchten tegen de
kweekers en handelaren van het
product 1934. Zij deden beter
te trachten door samenwerking
verbetering te verkrijgen. De
pootaardappel is een zeer lastig
artikel. Voor den verbruiker
al wat er in zfln gemoed omgegaan
was. Ik hield al van haar, zei hij,
en ik houd nog van haar, dat is de
waarheid.
Tnsschen ons is het uit, ant
woordde de markiezin, terwijl zij op
stond. Zij ging voor den spiegel
staan en wierp zichzelf een ccquetten
blik toe-
Ik heb voor u, ging zij voort,
de eenige daad in mijn leven gedaan,
waarbij ik niet nagedacht heb. Ik heb
er peen spijt van, maar ik «ou wen-
schen, dat niet ik alleen de herinne
ring er aan bewaarde.
Zij nam een gouden ring met dia
mant van haar vinger.
Hier, zei zij tot Valentijn, draag
dezen ring terwille van mij, die steen
lijkt op een taan.
Toen zij den ring den jongen man
toehie'd, wilde hij haar de hand kussen.
Pas op, zei zij, denk er aan, dat
ik uw geliefde gezien heb. laat ons
niet te vroeg met de herinnering be
ginnen.
Achanlwoordde hij, ik houd
nog van haar, maar ik voel, dat ik
altijd van u zal houden.
Ik geloof het, hernam de mar
kiezin, en misschien wel daarom ver
trek ik morgen naar Holland naar mijn
man.
Ik zal u volgen, riep Valentijn
uit, twijfel daar niet aan, als gij
Frankrijk verlaat, zal ik op denzelfden
tijd vertrekken,
Hoedt u wel daarvoor, dan zoudt
gij mij verliezen en gij zoudt ver-
geefsche moeite doen om mij terug
te zien.
Dat kan mfj niet schelen, al
moest ik u ook op tien mijlen afstands
volgen, dan sou ik tenminste zóó de
heeft het een groote waarde ais
het aan de hoogste kwaliteits-
eischen voldoet. Het vormt het
uitgangspunt van de teelt van
het volgende jaar. Voor den
kweeker vertegenwoordigt de
pootaardappel eveneens een
groote waarde door de vele
zorgen, die er aan worden be
steed.
Iedere kweeker weet dat hij,
wanneer er te veel pootaardap
pelen zijn, kans loopt, d3t zijn
product als zoodanig waardeloos
wordt, als de poottijd voorbij is.
Hij tracht, door die vrees ge
dreven dan ook tegen eiken prijs
te verkoopen. Ontvangt hij hier
door dan niet genoeg voor zijn
vele werk en risico's, dan krimpt
hij de teelt in of hij houdt er
geheel mee op. Dan ontstaat er
schaarschte, met het gevolg, dat
de kooper de dupe wordt. Hij
weet, dat hij met slecht pootgoed
nooit een goeden oogst kan ver
wachten. Hij wil het pootgoed
hebben, waarvan er te weinig
aan de markt is. Dit kan bij
de tegenwoordige omstandighe
den en de tegenwoordige wijze
van werken niet anders uitloopen,
dan op hooge, soms zelfs zeer
hooge prijzen. Deze prijzen
sporen de kweekers weer aan tot
meerderen verbouw en sterker
vasthouden. Zoo is het al jaren
lang in een cirkeltje gegaan.
Verbetering zou er kunnen ko
men door organisatie aan beide
kanten, zoowel bij den aankoop
als bij den verkoop. Maar dan
ook een volledige organisatie
ntet voor een deel. De georga
niseerde aankoop kan geen be
hoorlijke prijzen betalen, als
daarnaast de vrije handel voor
lage prijzen levert en evenmin
kan de georganiseerde verkoop
behoorlijke prijzen bedingen en
aan zijn leden uitbetalen, als in
den vrijen handel zeer hooge
prijzen worden besteed".
Uitbetaling voor aardappels.
Het Tweede Kamerlid Vervoorn
heeft aan den minister van oeco-
nomische zaken de volgende
schriftelijke vragen gesteld
oprechtheid van mijn liefde kunnen
toonen, en gij zoudt er uws ondanks
aan moeten gelooven.
Maar ik zeg u toch, dat ik er
aan geloof, antwoordde mme de Par
nes met een ondeugende glimlach,
vaarwel dus, doe geen dwaasheden.
Zij reikte Valentijn de hand en
deed de deur van haar slaapkamer een
eindje open om zich terug te trekken.
Doe die dwaasheid niet, voegde
zij er nog aan toe op tuchtigen toon,
of, als gij die bij geval zoudt doen,
schrijf me dan een enkel woord naar
Brussel, want daar kan men nog van
route veranderen.
De deur ging bij deze woorden dicht,
Valentijn bleef alleen en verliet in de
grootste verwarring het hnis.
Hij kon dien nacht niet slaper, en
bij het aanbreken van den volgenden
dag was hij het nog niet met zich
zelf eens over de gedragslijn, die hij
zou volgen. Een vrij treurig briefje
van mme Delaunay dat hij bij zijn ont
waken kreeg, had hem doen wankelen
zonder hem echter tot een fesluit te
brengen. HQ kon et niet aan denken
haar te verlaten, maar het scheen hem
begeerenswaardig de vermetele en
coquette markiezin met den postwe
gen te volgen, hij beek naar den ho
rizon, luisterde naar het rollen der
rijtuigen, de dwaze streken van den
ouden tijd kwamen hem in de ge
dachte, wat zal ik u zeggen Hij
dacht aan Italië, aan plezier, aan een
beetje schandaal, aan den anderen
kant kwamen hem de woorden in ge
dachte, waarin mme Deiaunay op
zekeren avond haar vrees had uitge
sproken. Welk een afschuwelijke her«
innering zou hij bij haar achterlaten 1
Hij herhaalde bij zichzelf deze woor-
AXELSC
COURANT
