Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen,
Twee aangebedenen.
No. 34.
VRIJDAG 3 AUGUSTUS 1934
50f Jaarg.
Herdenking.
FEUILLETON.
J. C. VINK - Axel.
Raadsverslag.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
Hl e r s t e Blad.
Meer dan gewoonlijk geven de
laatste Julidagen en de eerste
Augustusdagen dit jaar aanleiding
tot ernstig denken.
Twintig jaar geleden, d.i. weer
een veelvoud van vijf en dus
een kroonjaar, zooals wij Zeeuwen
zeggen. Dan staan wij meer
dan anders stil bij hetgeen her
dacht wordt, hetzij in vreugde,
hetzij in leed.
Welnu, 20 jaar geleden, dan
zaten we aan 't begin van den
oorlogsbrand, die fel oplaaide en
weldra het grootste deel van
Europa in vuur zette. We her
inneren ons de mobilisatie, die
door H. M. de Koningin werd
afgekondigd, toen voor ons land
het gevaar niet denkbeeldig was,
om door den brand te worden
aangetast. Moeilijke tijden bra
ken aan, maar met vaste hand
wist onze Koningin, gesteund
door de toenmalige regeering on
der leiding van den minister pre
sident mr. Cort. van der Linden
en gesteund door den toenmali-
gen opperbevelhebber var. land
en zeemacht, generaal Snijders,
de onzijdigheid van onzen Staat,
de „neutraliteit", te bewaren.
Niet dan met dankbaarheid
kunnen we ons herinneren, wat
die dagen Vorstin en Vaderland
in samenwerking hebben vol
bracht, hoe we gespaard zijn
gebleven voor wat andere landen
en zooveel duizenden, ja wat
millioenen menschen in rouw en
ellende dompelde. Het is ook
de groote verdienste geweest
van onze weermacht dat zij erin
geslaagd is ons land, ons volk
en onze jongelingschap voor dit
leed te behoeden. Maar nogmaals,
boven allen echter rijst voor ons
op de heroïeke figuur van H. M.
Koningin Wilhelmina, die naar
de traditie van het aloud Oranje
voor ons allen op de bres heeft
gestaan, en ondanks smaad en
leed die de eer van onze vlag te
nakwamen, toch ophield de eer
van ons Koninklijk Wapen, waar
op met symbolische leeuwenmoed
staat geschreven: Je maintien-
drai
En alsof geen zware zorgen
Haar drukten, uit hoofde van Haar
ambt als regeerende Vorstin, zoo
nam Zij nog het initiatief tot
stichting van het Kon. Nationaal
Steuncomité, dat aan zoo talloos
velen naast verlichting van gel
delijke zorgen ook ontspanning
en geestelijke verzorging bracht.
Gelukkig mogen we ons achten,
dat het voor de herleving van
ons nationaal besef niet noodig
is, dat we deze feiten in herin
nering brengen. Maar ze stem
men ons tot dankbaarheid, en
brengen ons tot nadenken, als
we zien, hoe geheel anders het
gaat in naburige landen, waar
men het zonder troon beter
meent te kunnen.
Laten we daarom instemmen
met de Koninklijke woorden van
Hare Majesteit zelve
„Wij willen ons zelf zijn en
„blijven, onwankelbaar trouw aan
„Koningin en „Vaderland".
5)
Een bediende verscheen op
het bordes, er kwam bezoek.
Valentijn liet de hand van de
markiezin los en (vreemd 1 het
zonneblind ging plotseling toe.
Toen de visite gekomen was,
werd Valentijn een beetje verle
gen want hij zag, dat de mar
kiezin zijn schets verborg, als by
toeval wierp zij er haar zakdoek
op. Hij bekommerde zich echter
daarom niet, hy tilde den zak
doek op en maakte zieh meester
van zijn teekeningmme de
Parnes gaf een teeken van lichte
verwondering.
Ik wil er nog iets aan doen,
zei hy hardop, vergun mjj het
mee te nemen.
Zy drong niet verder aan, en
hij ging er mee heen.
Hy vond name Delannay aan
haar borduursel, haar moeder
zat by haar. De arme vrouw
had een paar bloemen in de
Vensterbank staan, dat was alle
tüin, dien zij had. Haar japon,
ali\jd dezelfde, was donker van
kleur, want z\j had geen mor-
gonjaponal wat overbodig is,
Is het denkbaar, dat bij het
bovenstaande we ook niet hebben
gedacht aan H. M. wijlen Ko
ningin Emma? Voorzeker niet.
De ouderen van ons tegen
woordig geslacht zullen nooit
aan het Koninklijk Huis van
Oranje denken, zonder dat daarbij
ons geestesoog ziet de lieve ver
schijning van de Koningin-
Moeder.
En zeker zal voor hen nooit
de datum van 2 Augustus voor
bijgaan, zonder dat we onS Harer
gedenken. Nog pas zagen we
hier op het doek in beeld ge
bracht de begrafenis van H. M.
en dan moge men berusten in
het verscheiden op zoo'n hoogen
leeftijd, maar toch welt een traan
op wegens de smart van het
scheiden en ook van diepe er
kentelijkheid voor het onnoeme
lijk vele, dat zij deed, als we
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
respectievelijk voor onze oogen
zagen voorbijgaan, wat zij als
vorstelijke Moeder en Grootmoe
der was, welk een mild en lief
dadig mensch zij was, welk een
adel uit haar figuur sprak en hoe
zij door hate werken, vóórging
als een Christin, door hulp en
troost te bieden, waar die noodig
was, bij rijk en arm, oud of jong.
Het is daarom een goede ge
dachte, dat men zich voorstelt
om ook voor het nageslacht een
blijvend aandenken te geven aan
hetgeen het Nederlandsche volk
Haar heeft te danken. De meest
waardige weg is daartoe het
stichten van een gedenkteeken
voor Koningin Emma, al is het,
dat zooals majoor de Bas
gisteravond in de radio zeide
dat het schoonste monument niet
opweegt tegen het Oranje-Nassau-
huis, dat de Koningin-Moeder
zelve heeft geslicht ten bate van
tuberculoselijders, uit giften van
ons volk ter Harer eere ge
schonken.
En tenslotte nog worden onze
gedachten van dankbaarheid in
deze dagen gesterkt door de
vreeselijke gebeurtenissen, die
zich in Duitschland en Oostenrijk
afspelen. Weliswaar geeft de
toestand in ons land gelukkig
geen aanleiding tot die bar-
baarschheden, maar als we zien
hoe weinig er noodig is om de
hartstochten te doen oplaaien,
dan weten we niet beter te doen
dan te wijzen op het onuitspre
kelijk geluk, dat we geleid wor
den door degenen, die zich laten
leiden door den Grooten Leids
man.
Vrede is, wat Hij wil en
wenscht. Laten we daarom niet
bidden om vrede, maar laten we
Zijn hulp vrede stichten en vrede
behouden, zooals daarin onze
Vorstinnen vóórgingen.
it een teeken van rijkdom. Als
een uiting van valsche elegantie
droeg zij echter oorriDgen van
slechten smaak en een nagemaakt
gouden ketting. Voeg daarbij
wanordelijk haar en uitdrukking
van moeheid, gij zult erkenoeD,
dat bij den eersten aanblik de
vergelijking niet gunstig voor
haar kon uitvallen.
Valentyu durfde in het byzyn
van de moeder de teekening, die
hy bij zich had, niet laten zieD.
Maar toen het drie uur sloeg,
ging de oude dame, die geen
dienstmeisje had, de kamer uit
om voor het eten te zorgen. Dat
was het oogenblik, waarop de
jonge man gewacht had. Hij
haalde dus het portret weer voor
den dag en begon de tweede
proef. De weduwe was niet zoo
schrander, zy herkende zichzelf
niet, en Valentyn, eenigszins
verlegen zag zich genoodzaakt
haar uit te leggen, dat het haar
portret was, dat hjj had willen
teekenen. Zy scheen eerst ver
wonderd te zijn, daarna verrukt,
en meenende, dat het een ge
schenk was, dat Valentijn haar
aanbood, ging zij bij den schoor
steen een kleine wit houteD ljjst
van den muur halen, nam er
een afschnwlijk portret van Na
poleon uit, dat sinds 1810 bezig
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
was daarin geel te worden, en
was van plan het hare er voor
in de plaats te zetten.
ValentyD liet haar eerst haar
gang gaan, hij kon er niet toe
besluiten deze naïve vreugde te
bederven. De gedachte echter
dat mme de Parnes hem zoDder
twijfel de teekening terug zou
vrager), hinderde hem zichtbaar;
mme Delannay, die dit zag,
meende een onbescheidenheid te
hebben begaan, in haar verlegen
heid giüg zij niet voort, had de
lijst in haar hand en wist Diet
Wat er mee te dosD, ValeDtijD,
die van zijn kant voelde, dat hij
een dwaasheid gedaan had met
het portret te laten zieD, dat bij
niet weggeven wilde, zocht te-
vergeefsch een eind aan de
moeilijkheid te makeD. Na eeui-
ge oogenblikken van verlegenheid
en aarzeling bleven bet lijstje en
de teekening op tatel liggen naast
den onttroonden Napoleon, en
mme Delanny nam haar werk
weer op.
Voordat ik u deze kleine
schets laat, zon ik graag willeD,
dat u mij toestond er een copie
van te maken.
Ik geloof, dat ik wat haas
tig ben geweest, nniwoordde de
weduwe. Houd die teekening,
die van u ii, als gij er prys op
Zitting van 31 Juli 1934.
(Vervolg van het Tweede Blad).
j Schrijven van de Commissie
tot onderzoek van de salarissen
der ambtenaren in dienst der
gemeente Axel, bestaande uit de
heeren F. Dieleman, C. Hamelink,
1 z. de Feijter, A. P. de Ruijter en
C. van Kampen, luidende als
volgt
„In Uwe vergadering van 20
Februari 1934 werd bovenge
noemde commissie ingesteld en
in die van 19 April d.a.v. nader
aangevuld, teneinde geheel de
salarisregeling van onze gemeente
ambtenaren en werklieden te
herzien, d.w.z. dat de juiste
verhoudingen totstand
komen.
De commissie heeft verschil
lende gegevens verzameld uit
andere gemeenten, welke in
zielental en structuur zooveel
mogelijk met onze gemeente over
eenkomen, ook van gasbedrijven,
die een even groot aantal aan
sluitingen hebben als het gas
bedrijf in onze gemeente.
Eenstemmig kwam men tot de
conclusie, dat de verhoudingen
van ons personeel onderling
ongeveer normaal waren, in ver
gelijking met die van het per
soneel in andere gemeenten, zoo
ook van het gasbedrijf.
Overigens meenen wij te moeten
constateeren, dat aan de opdracht,
die wij van uwen Raad ontvingen,
geen andere werkzaamheden
waren verbonden.
B. en W. stellen voor om dit
rapport voor kennisgeving aan
te nemen, terwijl de Commissie
wordt bedankt voor haar werk
zaamheden te dezen opzichte
verricht.
Dhr. 't GILDE wijst er op,
daf, wanneer het juist is, dat de
ze commissie sedert het begin
van het vorig jaar bezig is ge
weest met de salarissen te herzien,
het resultaat van den arbeid
dezer commissie al zeer pover
stelt. Ik veronderstel echter niet,
dat het uw bedoelmg is die in
uw kamer te hangeD, noch ze
aan uw vrienden te laten zien.
Zeker niet, maar voor mezelf
heb ik die gemaakt, en ik wilde
ze niet graag missen.
Wat zult gij er eigenlijk
mee kunnen doen, als u mij ver
zekert, dat u ze niet zal laten zieD.
Ik zal u daardoor kunnen
zien, mevrouw, en eenige keeren
met uw beeltenis kunnen praten
over diugen, die ik u persoonlijk
niet durf zeggen.
Ofschoon deze zeer strikt ge
nomen niets anders was dan een
hoffelijkheid, de toon, waarop hij
werd uitgesproken, deed de we
duwe de oogen opslaaD. Zij
wierp een niet strengen, maar
ernstigen blik op den jongenman,
deze blik bracht Valentijn, die al
bewogeD was door zijn eigen
woorden in verwarring, hij rolde
de schets op en wilde die in zijn
zak steken, teen mme DelaDDay
opstond en ze hem met een soort
van verlegen spot, afnam. Hij
begon te lachen en maakte zich
op zjjn heart vlug van de teeke
ning meester.
Eo met welk recht, me
vrouw, zoudt gy mij mijn eigen
dom willen ontnemen, Behoort
dit niet mij toe
is. Ja, mijnheer de Voorzitter,
dan kan men zeggen van deze
commissie, dat de berg slechts
een muis heeft gebaard. Nu
men instede van verlaging der
salarissen blijkbaar tot verhooging
zou hebben moeten overgaan, ge
beurt er niets. Mijnheer de
Voorzitter, waar de zaken zoo
staan en dat geschreven is door
zoo'n uitgebreide commissie, zal
ik me troosten met de overtui
ging, dat het werkelijk een muis
heeft gebaard. Spr. kan de ge
zichtspunten van de commissie
tot zijn spijt niet deelen.
Dhr. VAN KAMPEN meent te
mogen opmerken, dat de heer
't Gilde belangstellend heeft uit
gezien naar wat deze berg baren
zou en nu blijkt, dat hij wel
eenigzins ts teleurgesteld. Mis
schien kon dhr. 't Gilde iets
gebruiken, dat in zijn kraam te
pas komt. Spr. is van meening,
dat dhr. 't Gilde waarschijnlijk
verkeerd heef! gelezen.
Dhr. 't GILDE: Wat had ik
dan moeten lezen, mijnheer Van
Kampen
Dhr. VAN KAMPEN: U had
moeten lezen dat het zóó is, dat
de salarissen juist waren en dat
alleen, mijnheer 't Gilde, of de
verhoudingen onderling juist
waren. Dat heeft de commissie
onderzocht en daarna zijn wij
tot de.conclusie gekomen, dat de
verhoudingen normaal zijn. En
als dhr.'t Gilde die conclusie wil
aanvechten, dan moet hij dat op
steekhoudende gronden doen.
Dhr. 't GILDE komt steeds
meer tot de overtuiging, dat het
werkelijk een muis heeft gebaard.
Hij wijst op het salaris van den
ambtenaar Francke, die toch ook
nog maar een schriel loon heeft.
De VOORZ. merkt op, dat we
niet van het onderwerp moeten
afstappen door verschillende
ambtenaren te gaan bespreken.
Dhr. 't GILDEDat doet dhr.
Van Kampen, mijnheer de Voor
zitter.
Dhr. VAN KAMPEN zegt, dat
de onderlinge verhouding nor
maal is en als dhr. 't Gilde
Neen, zei zy vrij koel, nie
mand heeft het recht een portret
te maken zonder de toestemming
van het model.
Met deze woorden was zij
weer gaan zitten en Valentijn,
ziende, dat zij een beetje ze
nuwachtig was, kwam naar haar
toe en voelde zich vermeteler.
Hetzij het spijt was, over het
teit, dat zy de vreugde, die zij
eeist gevoeld had, bad laten
merkeD, hetzij teleurstelling ot
ongeduld, mme Delaonay's hand
beefde. Valentijn, die de hand
van mme de Parnes gekust bad,
en die hij daardoor niet bad
doen beven, nam zonder er ver
der over te denken die van de
weduwe. Zij keek hem verbaasd
aan, want het was de eerste
keer, dat Valentyn zoo tamilair
tegen haar was. Maar toen z(j
zag, dat hy zich vooroverboog
en zijn lippen haar hand Dader-
den, stond zij op, liet hem zon
der weerstand te bieden een langen
kas op mitaine drukken en zei
met een lieflijke stem Mijn
waarde heer, myn moeder heeft
mij noodig, het spijt mij, dat ik
u alleen moet laten.
En zij liet hem alleen zonder
hem deD tijd te geven haar te weer=
houden en zonder antwoord af te
wachten. (Wordt vervolgd),
AXELSCHE
COURANT