Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch- Vlaanderen, Twee aangebedenen. No. 34. VRIJDAG 3 AUGUSTUS 1934 50f Jaarg. Herdenking. FEUILLETON. J. C. VINK - Axel. Raadsverslag. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. Hl e r s t e Blad. Meer dan gewoonlijk geven de laatste Julidagen en de eerste Augustusdagen dit jaar aanleiding tot ernstig denken. Twintig jaar geleden, d.i. weer een veelvoud van vijf en dus een kroonjaar, zooals wij Zeeuwen zeggen. Dan staan wij meer dan anders stil bij hetgeen her dacht wordt, hetzij in vreugde, hetzij in leed. Welnu, 20 jaar geleden, dan zaten we aan 't begin van den oorlogsbrand, die fel oplaaide en weldra het grootste deel van Europa in vuur zette. We her inneren ons de mobilisatie, die door H. M. de Koningin werd afgekondigd, toen voor ons land het gevaar niet denkbeeldig was, om door den brand te worden aangetast. Moeilijke tijden bra ken aan, maar met vaste hand wist onze Koningin, gesteund door de toenmalige regeering on der leiding van den minister pre sident mr. Cort. van der Linden en gesteund door den toenmali- gen opperbevelhebber var. land en zeemacht, generaal Snijders, de onzijdigheid van onzen Staat, de „neutraliteit", te bewaren. Niet dan met dankbaarheid kunnen we ons herinneren, wat die dagen Vorstin en Vaderland in samenwerking hebben vol bracht, hoe we gespaard zijn gebleven voor wat andere landen en zooveel duizenden, ja wat millioenen menschen in rouw en ellende dompelde. Het is ook de groote verdienste geweest van onze weermacht dat zij erin geslaagd is ons land, ons volk en onze jongelingschap voor dit leed te behoeden. Maar nogmaals, boven allen echter rijst voor ons op de heroïeke figuur van H. M. Koningin Wilhelmina, die naar de traditie van het aloud Oranje voor ons allen op de bres heeft gestaan, en ondanks smaad en leed die de eer van onze vlag te nakwamen, toch ophield de eer van ons Koninklijk Wapen, waar op met symbolische leeuwenmoed staat geschreven: Je maintien- drai En alsof geen zware zorgen Haar drukten, uit hoofde van Haar ambt als regeerende Vorstin, zoo nam Zij nog het initiatief tot stichting van het Kon. Nationaal Steuncomité, dat aan zoo talloos velen naast verlichting van gel delijke zorgen ook ontspanning en geestelijke verzorging bracht. Gelukkig mogen we ons achten, dat het voor de herleving van ons nationaal besef niet noodig is, dat we deze feiten in herin nering brengen. Maar ze stem men ons tot dankbaarheid, en brengen ons tot nadenken, als we zien, hoe geheel anders het gaat in naburige landen, waar men het zonder troon beter meent te kunnen. Laten we daarom instemmen met de Koninklijke woorden van Hare Majesteit zelve „Wij willen ons zelf zijn en „blijven, onwankelbaar trouw aan „Koningin en „Vaderland". 5) Een bediende verscheen op het bordes, er kwam bezoek. Valentijn liet de hand van de markiezin los en (vreemd 1 het zonneblind ging plotseling toe. Toen de visite gekomen was, werd Valentijn een beetje verle gen want hij zag, dat de mar kiezin zijn schets verborg, als by toeval wierp zij er haar zakdoek op. Hij bekommerde zich echter daarom niet, hy tilde den zak doek op en maakte zieh meester van zijn teekeningmme de Parnes gaf een teeken van lichte verwondering. Ik wil er nog iets aan doen, zei hy hardop, vergun mjj het mee te nemen. Zy drong niet verder aan, en hij ging er mee heen. Hy vond name Delannay aan haar borduursel, haar moeder zat by haar. De arme vrouw had een paar bloemen in de Vensterbank staan, dat was alle tüin, dien zij had. Haar japon, ali\jd dezelfde, was donker van kleur, want z\j had geen mor- gonjaponal wat overbodig is, Is het denkbaar, dat bij het bovenstaande we ook niet hebben gedacht aan H. M. wijlen Ko ningin Emma? Voorzeker niet. De ouderen van ons tegen woordig geslacht zullen nooit aan het Koninklijk Huis van Oranje denken, zonder dat daarbij ons geestesoog ziet de lieve ver schijning van de Koningin- Moeder. En zeker zal voor hen nooit de datum van 2 Augustus voor bijgaan, zonder dat we onS Harer gedenken. Nog pas zagen we hier op het doek in beeld ge bracht de begrafenis van H. M. en dan moge men berusten in het verscheiden op zoo'n hoogen leeftijd, maar toch welt een traan op wegens de smart van het scheiden en ook van diepe er kentelijkheid voor het onnoeme lijk vele, dat zij deed, als we DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. respectievelijk voor onze oogen zagen voorbijgaan, wat zij als vorstelijke Moeder en Grootmoe der was, welk een mild en lief dadig mensch zij was, welk een adel uit haar figuur sprak en hoe zij door hate werken, vóórging als een Christin, door hulp en troost te bieden, waar die noodig was, bij rijk en arm, oud of jong. Het is daarom een goede ge dachte, dat men zich voorstelt om ook voor het nageslacht een blijvend aandenken te geven aan hetgeen het Nederlandsche volk Haar heeft te danken. De meest waardige weg is daartoe het stichten van een gedenkteeken voor Koningin Emma, al is het, dat zooals majoor de Bas gisteravond in de radio zeide dat het schoonste monument niet opweegt tegen het Oranje-Nassau- huis, dat de Koningin-Moeder zelve heeft geslicht ten bate van tuberculoselijders, uit giften van ons volk ter Harer eere ge schonken. En tenslotte nog worden onze gedachten van dankbaarheid in deze dagen gesterkt door de vreeselijke gebeurtenissen, die zich in Duitschland en Oostenrijk afspelen. Weliswaar geeft de toestand in ons land gelukkig geen aanleiding tot die bar- baarschheden, maar als we zien hoe weinig er noodig is om de hartstochten te doen oplaaien, dan weten we niet beter te doen dan te wijzen op het onuitspre kelijk geluk, dat we geleid wor den door degenen, die zich laten leiden door den Grooten Leids man. Vrede is, wat Hij wil en wenscht. Laten we daarom niet bidden om vrede, maar laten we Zijn hulp vrede stichten en vrede behouden, zooals daarin onze Vorstinnen vóórgingen. it een teeken van rijkdom. Als een uiting van valsche elegantie droeg zij echter oorriDgen van slechten smaak en een nagemaakt gouden ketting. Voeg daarbij wanordelijk haar en uitdrukking van moeheid, gij zult erkenoeD, dat bij den eersten aanblik de vergelijking niet gunstig voor haar kon uitvallen. Valentyu durfde in het byzyn van de moeder de teekening, die hy bij zich had, niet laten zieD. Maar toen het drie uur sloeg, ging de oude dame, die geen dienstmeisje had, de kamer uit om voor het eten te zorgen. Dat was het oogenblik, waarop de jonge man gewacht had. Hij haalde dus het portret weer voor den dag en begon de tweede proef. De weduwe was niet zoo schrander, zy herkende zichzelf niet, en Valentyn, eenigszins verlegen zag zich genoodzaakt haar uit te leggen, dat het haar portret was, dat hjj had willen teekenen. Zy scheen eerst ver wonderd te zijn, daarna verrukt, en meenende, dat het een ge schenk was, dat Valentijn haar aanbood, ging zij bij den schoor steen een kleine wit houteD ljjst van den muur halen, nam er een afschnwlijk portret van Na poleon uit, dat sinds 1810 bezig ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. was daarin geel te worden, en was van plan het hare er voor in de plaats te zetten. ValentyD liet haar eerst haar gang gaan, hij kon er niet toe besluiten deze naïve vreugde te bederven. De gedachte echter dat mme de Parnes hem zoDder twijfel de teekening terug zou vrager), hinderde hem zichtbaar; mme Delannay, die dit zag, meende een onbescheidenheid te hebben begaan, in haar verlegen heid giüg zij niet voort, had de lijst in haar hand en wist Diet Wat er mee te dosD, ValeDtijD, die van zijn kant voelde, dat hij een dwaasheid gedaan had met het portret te laten zieD, dat bij niet weggeven wilde, zocht te- vergeefsch een eind aan de moeilijkheid te makeD. Na eeui- ge oogenblikken van verlegenheid en aarzeling bleven bet lijstje en de teekening op tatel liggen naast den onttroonden Napoleon, en mme Delanny nam haar werk weer op. Voordat ik u deze kleine schets laat, zon ik graag willeD, dat u mij toestond er een copie van te maken. Ik geloof, dat ik wat haas tig ben geweest, nniwoordde de weduwe. Houd die teekening, die van u ii, als gij er prys op Zitting van 31 Juli 1934. (Vervolg van het Tweede Blad). j Schrijven van de Commissie tot onderzoek van de salarissen der ambtenaren in dienst der gemeente Axel, bestaande uit de heeren F. Dieleman, C. Hamelink, 1 z. de Feijter, A. P. de Ruijter en C. van Kampen, luidende als volgt „In Uwe vergadering van 20 Februari 1934 werd bovenge noemde commissie ingesteld en in die van 19 April d.a.v. nader aangevuld, teneinde geheel de salarisregeling van onze gemeente ambtenaren en werklieden te herzien, d.w.z. dat de juiste verhoudingen totstand komen. De commissie heeft verschil lende gegevens verzameld uit andere gemeenten, welke in zielental en structuur zooveel mogelijk met onze gemeente over eenkomen, ook van gasbedrijven, die een even groot aantal aan sluitingen hebben als het gas bedrijf in onze gemeente. Eenstemmig kwam men tot de conclusie, dat de verhoudingen van ons personeel onderling ongeveer normaal waren, in ver gelijking met die van het per soneel in andere gemeenten, zoo ook van het gasbedrijf. Overigens meenen wij te moeten constateeren, dat aan de opdracht, die wij van uwen Raad ontvingen, geen andere werkzaamheden waren verbonden. B. en W. stellen voor om dit rapport voor kennisgeving aan te nemen, terwijl de Commissie wordt bedankt voor haar werk zaamheden te dezen opzichte verricht. Dhr. 't GILDE wijst er op, daf, wanneer het juist is, dat de ze commissie sedert het begin van het vorig jaar bezig is ge weest met de salarissen te herzien, het resultaat van den arbeid dezer commissie al zeer pover stelt. Ik veronderstel echter niet, dat het uw bedoelmg is die in uw kamer te hangeD, noch ze aan uw vrienden te laten zien. Zeker niet, maar voor mezelf heb ik die gemaakt, en ik wilde ze niet graag missen. Wat zult gij er eigenlijk mee kunnen doen, als u mij ver zekert, dat u ze niet zal laten zieD. Ik zal u daardoor kunnen zien, mevrouw, en eenige keeren met uw beeltenis kunnen praten over diugen, die ik u persoonlijk niet durf zeggen. Ofschoon deze zeer strikt ge nomen niets anders was dan een hoffelijkheid, de toon, waarop hij werd uitgesproken, deed de we duwe de oogen opslaaD. Zij wierp een niet strengen, maar ernstigen blik op den jongenman, deze blik bracht Valentijn, die al bewogeD was door zijn eigen woorden in verwarring, hij rolde de schets op en wilde die in zijn zak steken, teen mme DelaDDay opstond en ze hem met een soort van verlegen spot, afnam. Hij begon te lachen en maakte zich op zjjn heart vlug van de teeke ning meester. Eo met welk recht, me vrouw, zoudt gy mij mijn eigen dom willen ontnemen, Behoort dit niet mij toe is. Ja, mijnheer de Voorzitter, dan kan men zeggen van deze commissie, dat de berg slechts een muis heeft gebaard. Nu men instede van verlaging der salarissen blijkbaar tot verhooging zou hebben moeten overgaan, ge beurt er niets. Mijnheer de Voorzitter, waar de zaken zoo staan en dat geschreven is door zoo'n uitgebreide commissie, zal ik me troosten met de overtui ging, dat het werkelijk een muis heeft gebaard. Spr. kan de ge zichtspunten van de commissie tot zijn spijt niet deelen. Dhr. VAN KAMPEN meent te mogen opmerken, dat de heer 't Gilde belangstellend heeft uit gezien naar wat deze berg baren zou en nu blijkt, dat hij wel eenigzins ts teleurgesteld. Mis schien kon dhr. 't Gilde iets gebruiken, dat in zijn kraam te pas komt. Spr. is van meening, dat dhr. 't Gilde waarschijnlijk verkeerd heef! gelezen. Dhr. 't GILDE: Wat had ik dan moeten lezen, mijnheer Van Kampen Dhr. VAN KAMPEN: U had moeten lezen dat het zóó is, dat de salarissen juist waren en dat alleen, mijnheer 't Gilde, of de verhoudingen onderling juist waren. Dat heeft de commissie onderzocht en daarna zijn wij tot de.conclusie gekomen, dat de verhoudingen normaal zijn. En als dhr.'t Gilde die conclusie wil aanvechten, dan moet hij dat op steekhoudende gronden doen. Dhr. 't GILDE komt steeds meer tot de overtuiging, dat het werkelijk een muis heeft gebaard. Hij wijst op het salaris van den ambtenaar Francke, die toch ook nog maar een schriel loon heeft. De VOORZ. merkt op, dat we niet van het onderwerp moeten afstappen door verschillende ambtenaren te gaan bespreken. Dhr. 't GILDEDat doet dhr. Van Kampen, mijnheer de Voor zitter. Dhr. VAN KAMPEN zegt, dat de onderlinge verhouding nor maal is en als dhr. 't Gilde Neen, zei zy vrij koel, nie mand heeft het recht een portret te maken zonder de toestemming van het model. Met deze woorden was zij weer gaan zitten en Valentijn, ziende, dat zij een beetje ze nuwachtig was, kwam naar haar toe en voelde zich vermeteler. Hetzij het spijt was, over het teit, dat zy de vreugde, die zij eeist gevoeld had, bad laten merkeD, hetzij teleurstelling ot ongeduld, mme Delaonay's hand beefde. Valentijn, die de hand van mme de Parnes gekust bad, en die hij daardoor niet bad doen beven, nam zonder er ver der over te denken die van de weduwe. Zij keek hem verbaasd aan, want het was de eerste keer, dat Valentyn zoo tamilair tegen haar was. Maar toen z(j zag, dat hy zich vooroverboog en zijn lippen haar hand Dader- den, stond zij op, liet hem zon der weerstand te bieden een langen kas op mitaine drukken en zei met een lieflijke stem Mijn waarde heer, myn moeder heeft mij noodig, het spijt mij, dat ik u alleen moet laten. En zij liet hem alleen zonder hem deD tijd te geven haar te weer= houden en zonder antwoord af te wachten. (Wordt vervolgd), AXELSCHE COURANT

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1934 | | pagina 1