Nieuws- en Advertentieblad ■&M,, voor Zeeu wsch- VI aan deren. Tijdig gered. No. 21. DINSDAG 19 JUNI 1934 50e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 eiken regel meer 12 Cent. plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure. tot 5 regels 60 Cent; voor Groote letters worden naar uiterlijk Twee dictators te zanten. Van Woensdag tot Vrijdag heeft Hitler in Italië vertoefd, teneinde besprekingen te houden met Mussolini. Waarom, wist niemand en met spanning wacht te men af. Er lekte echter niets uit, want ofschoon in lunch en feestmaal vergezeld van vele en hooge personages, hadden toch diplomatieke besprekingen onder vier oogen plaats. Eerst nadat de grootheden afscheid hadden ge nomen, werden de onderwerpen van bespreking in hoofdzaak bekend gemaakt en hebben ge lukkig die mededeelingen de hoop doen herrijzen, dat de som bere perspectieven in het Euro- peesche staatsleven getemperd zullen worden. De Duitsche rijkskanselier heeft Italië niet verlaten, alvorens toezegging te hebben gedaan van vérstrekken de beteekenis. Weliswaar zijn er geen verdragen onderteekend of zelfs maar ontworpen, doch lui- dens hetgeen wereldkundig is gemaakt omtrent het resultaat der samenkomst tusschen de beide regeeringsleiders, is Mus solini er in geslaagd, verschillen de politieke vraagstukken van groot belang nader te brengen tot een voor alle mogendheden bevredigende oplossing. In tijd van nood mag men geen hooge eischen stellen. En dat Europa in nood, hoogen nood zelfs verkeert, behoeft geen na dere toelichting. Dit verhoogt de waarde van het initiatief, door den Italiaanschen dictator genomen, om onder vier oogen eens met zijn Duitschen collega te praten over de houding, wel ke Duitschland in de naaste toe komst denkt aan te nemen in de meest urgente internationale aan gelegenheden. Dat Italië geen plan heeft, zich daarbij in den een of anderen vorm vast aan Duitschland te verbinden, stond bij voorbaat vast. De omstandig heden, waarin het Derde Rijk momenteel verkeert, lokken daar- toe ook niet uit. Met Frankrijk stonden de Duitschers op een min of meer gespannen voet, zoodat een goede verhouding tot Groot-Brittanië des te hooger moest worden aangeslagen door Berlijn Het stopzetten der trans ferbetalingen, voorloopig voor een half jaar, heeft dt Britsche gevoelens van welwillendheid jegens Duitschland reeds aan merkelijk doen verkoelen. Bij de besprekingen te Stra stond Mussolini dus in de verre weg gunstigste positie, wat er het noodige toe bijdroeg om aan zijn voorstellen kracht bij te zetten. Hij vond dan ook een toegeeflijk gestemden Duitschen rijkskanselier tegenover zich, die in ruil voor den Italiaanschen steun in bepaalde gevallen, zich bereid verklaarde, de onafhan kelijkheid van Oostenrijk te er kennen en de Duitsche propa ganda in het land van dr. Doll- fuss te doer, staken. En voorts deed Hitier de toezegging, dat Duitschland in den Volkenbond zal terugkeeren, mits de gelijk berechtigdheid van Duitschland ook practisch zal worden ver wezenlijkt. Dit laatste klinkt nog uiterst vaag, aangezien geen vastomlijnde voorwaarden wor den opgesomd. De Duitsche re geering zal gepreciseerde eischen kenbaar dienen te ma ken, welke aan den terugkeer naar Genève zullen worden ver bonden. Ongetwijfeld heeft Mussolini een diplomatiek succes behaald bij deze samenkomst met Hitier en kan de wereld en zeker Europa den Duce dankbaar zijn voor zijn bemoeiingen, welke de kans ver- hoogen, dat uiteindelijk de ont wapeningsconferentie toch nog een bescheiden resultaat zal op leveren en dat het gezag van den Volkenbond zal worden versterkt. Meer dan een kans is het echter niet. De ontvangst van Hitler in Italië en de feestelijkhedjpn, die eraan verbonden werden, over troffen in luister en geestdrift zelfs een vorstelijk bezoek. Nadat Mussolini zijn gast aan het Gran Hotel te Venetië had afgezet, begaf Hitier zich naar Stra. Deze rit was hoogst me'rk waardig, omdat nu pas bleek, welk een geweldig werk de Italiaansche bevolking van deze besprekingen had gemaakt. Uit alle ramen werd gevlagd. Bo vendien waren op de huizen geweldige plakkaten geplakt, die 10, 20, 30 maal het woord,, Duce" weergaven. Dit waren de uiter lijke kenteekenen van de ont zaglijke geestdrift der massa. Groote groepen jonge fascisten stonden overal langs den weg, met reusachtige plakkaten, soms 5 meter hoog, waarop de kop van Mussolini was afgebeeld. Toen Mussolini, die zijn auto zelf bestuurde, passeerde, kende de geestdrift geen grenzen meer. Men gilde, schreeuwde en loeide „Duce, Duct!", men klapte als bezeten in de handen, en men herhaalde dit toen Hitier voorbij kwam. Zoo bereikten de staats lieden via Ravelia, Ferrara en Padua hun plaats van bestem ming, de villa Pisani te Stra. Nadat Hitier Vrijdag de veie bezi.nswaardigheden en kunst schatten in Venetië bezichtigd had en een parade had bijge woond, bood Staatssecretaris Suvich een lunch aan. Aan deze lunch zaten mede aan, Mussolini, een aantal hooge Italiaansche ambtenaren, officieren en fascis tische leiders, zoomede het ge meentebestuur van Venetië, alien met hunne dames. Hitier begaf zich vanuit zijn hotel naar het Lido, waar Mussolini hem aan den steiger hartelijk begroette. Na de lunch begaven de twee dictators zich in den tuin van de golfclub om de besprekingen voort te zetten. Zij onderhielden zich in alle vrijheid gedurende twee uren, soms wandelend en soms op een bank verpoozend, onder de in volle pracht bloei ende boomen. Des avonds bood Hitler in het Gran Hotel een diner aan met Mussoiini als eeregast, na afloop waarvan de staatslieden zich on der toorrielooze geestdrift der menigte, naar het San Marcoplein begaven, waar Mussolini een menigte van 60.000 menschen toesprak. Om half 12 is Hitier naar Duitschland teruggereisd. In een bijeenkomst van bui- tenlandsche journalisten zeicje de Italiaansche perschef, Mussolini's schoonzoon, graaf Ciani, dat de besprekingen geen ander doel hadden gehad dan dat de staats lieden op persoonlijke wijze hun gevoelens uitwisselden. Er was dus geen sprake van, dat eeni- gerlei bindend accoord tot stand was gekomen, men had slechts in groote trekken den politieken toestand besproken, waarna was vastgesteld, dat het gewenscht is ook in de toekomst, zoodanig schriftelijk, contact te houden. De staatslieden waren echter tot vergaande overeenstemming gekomen. Zoo waren Mussolini en Hitier het, wat Oostenrijk betreft, eens, dat de onafhanke lijkheid van dit land erkend er gewaarborgd moet zijn. Duitsch land heeft dus de „Anschluss"- plannen opgeborgen en acht, steeds met inachtneming van Oostenrijks onafhankelijkheid, de hervatting der normale betrekkin gen met dit land gewenscht. Wat de ontwapening betreft, waren beide staatslieden van meening, dat, zoodra de theore tisch erkende gelijkberechtigdheid van Duitschland ook in de prac- tijk zou worden erkend, Duitsch land in den Volkenbond terug kon keeren. Ten opzichte van de Fransch Russische plannen, zeide Ciani, dat de staatslieden slechts zeer in liet algemeen hadden vastge steld, dat zij regionale pacten voor onjuist hielden en verre de voorkeur gaven aan een alge- meene conventie. Italië zal niet het initiatief nemen om het Duitschland mo gelijk te maken naar Genève terug te keeren, doch dat Italië den Duitschen eisch tot gelijkheid billijkt, was reeds bekend. Tenslotte zeide Ciani nog, dat men ook in de toekomst niet van plan was een of ander verdrag te sluiten het belang van deze besprekingen lag voornamelijk in het gevoel van toenadering tusschen twee staatslieden. In zijn rede tot de ontzaglijke menigte die zich des avonds op het San Marco-plein had ver zameld, zeide Mussolini o.a. „Hitier en ik ontmoetten elkaar niet om de kaart van Europa te veranderen, noch om aan de onzekerheden die tegenwoordig op de angstige wereld rusten, er een toe te voegen. Wij ontmoetten elkaar om te trachten de sombere wolken die aan den horizon Europa bedreigen, te verdrijven en om te vermijden dat het ergste gebeurt. Wij ontmoetten elkaar om te trachten dat minimum van politieke overeenstemming te vin den, zonder hetwelk Europa tot verval zal geraken". De oorlogssehnlden. De Amerikaansche pers is vrij algemeen van meening, dat de Amerikaansche nota aan Enge land inzake de oorlogsschulden moet worden opgevat als een algemeene uitnoodiging aan alle schuldenaars, om met de Veree- nigde Staten in onderhandeling te treden over de afdoening hun ner schulden door levering in natura. Het Witte Huis zou deze opvatting bevestigd hebben, met dit voorbehoud, dat natuurlijk slechts een deel der schulden op deze wijze gedelgd zou kunnen worden, en dat van dumping van buitenlandsche goederen op de Amerikaansche markt geen sprake mag zijn. Tegelijkertijd publiceert Het Witte Huis een balans der inter nationale betalingen. Daarin wordt o.m. gezegd, dat de Vereenigde Staten geen voordeel hebben gehad var. hun financieele be trekkingen tot het buitenland. Ondanks de actieve handelsba lansen sloten de 38 jaar van 1896 tot 1933 met een saldo van 22,6 milliard dollar schuld van het buitenland aan de Ver- t Wordt vervolgd), AXELSCHE COURANT. Engelsche vertaling. 41) Hij heeft de vorige week het land verlaten in gezelschap van zijn vrouw, of ten minste van de vrouw die pretendeert zijn echtgenoote te zijn. Ik was bij hun vertrek tegen woordig. Zij komen nooit meer in Engeland terug. Mevrouw Stanton uitte een kreet van ontsteltenis en viel terug in haar stoel. Agnes bleef Peter met glinste rende oogen aanzien. 't Was de oude geschiedenis van Iemand die een dubbel leven leidt, tn New-Castle was hij John Maynard. In Londen was hij iemand anders. Hij is nu weg en men zal nooit meer van John Maynard hooren. Agnes zuchtte diep. Zij noch haar moeder spraken een woord. Ik zal u de geheele geschiedenis vertellen, vervolgde Peter. Hij begon met den dood van Enid's vader en vertelde alles wat hij wist tot het vertrek der beide booswichten naar Zuid-Afrika. Het bleef lang stil toen hij uitverteld had. Agnes keek haar moeder aan, maar deze bleef in het Vuur staren. Ten slotte vroeg Agnes: Maar waarom heeft dr. Selby zich zoo in gespannen om licht in deze zaak te brengen Wel, zei Peter langzaam, ik weet alet of ik die vraag afdoend kan be* «atwoordea misschien kunt u dat zelf beter begrijpen dan ik. Zij zweeg. Kijk, vervolgde hij. Dr. Selby kwam tot de oveituiging dat niemand zulk een misdaad kan verzinnen zon der een gewichtige beweegreden. Wie zou er voordeel hebben bij Enid's dood Van haar zelf vernam hij dat zij maar één familielid in de wereld had, de halfbroeder van haar vader, John Maynard. En hij vernam tevens dat u John Maynard's verloofde waart. Begrijpt u Zij zuchtte diep, zonder te ant woorden. Ik hield hem langen tijd van het spoor vertelde hem dat John May nard een eerlijk man was een kerkvoogd, enz. Maar htj liet zich niet van de wijs brengen. Ik geloof dat hij vermoedde dat men u in een valstrik wilde lokken en daar hij uw vriend was. Ja, hij was een heel goed vriend, zei ze plotseling. Voor Enid is hij ook een goed vriend geweest een zeer goed vriend. Eigenlijk is hij het voor ons alien ge weest. Hij wist dat een misdadiger zijn gevaarlijk spel met ons speelde en hij heeft niet gerust vóór hl] hem ontmaskeren kon. Hij heeft een drukke en moeilijke praktijk. Hij is een knap man, nu reeds onder zijn vakgenooter. bekend als autoriteit. Hij is erfgenaam van een titel en een groot vermogen. Hij had even goed kunnen zeggen wat heb ik er mee te maken, het is mijn zaak niet wat zou er dan van ons zijn geworden Ja, niets dwong hem zoo te han delen, zei Agnes langzaam. Het moet wel een erg onaange name geschiedenis voor u zijn, dames. Iemand te hebben vertrouwd, volkomen te hebben vertrouwd Agnes keek hem smeekend aan, als wilde ze hem verxoeken niet verder te gaan. Moeder wilde met alle geweld, dat ik hem trouwen zou, zei ze hevig blozend. Ja, dat dacht ik wel, zei Peter. Hij had mij in zijn macht, zei mevrouw Stanton plotseling, Peter aankijkend. Zoo U is rechtsgeleerde, mijnheer Langley, vervolgde zij, en ik kan dus open met n spreken. Het is mogelijk dat hij mij altijd voorgetogen heelt. Meer mogelijk dan het tegendeel denk ik- Wat hpeft hij u voorgepraat Zij aarzelde, zuchtte diep en begon toen snel te spreken. U weet dat mijn man directeur was van de Leviathans Scheepsbouw- Maatschappij. Na zijn dood werd John Maynard commissaris der maatschap pij en niet lang daarna bracht hij mij een bezoek. Hij was zeer ontdaan en zelfs bedroefd. Hij had tranen in de oogen. En hij deelde mij mede, dat hij ontdekt had dat mijn man (al sinds jaren de boeken had vervalscht en zich groote bedragen had toegeëigend, die de maatschappij toekwamen O, moeder I Agnes schreeuwde het uit. En u geloofde hem vroeg Peter. Wat moest ik doen, mijnheer Langley. De nagedachtenis van mijn man, zijn goede naam Het zou een marteling voor mij 2'ijn geweest als er een smet op gevallen was na zijn dood. Qa voort. Na eenigen tijd deed Maynard mij een voorstel. Hij zei da» de maat schappij schatrijk was, dat zij over miilioenen en nog eens millioenen be schikte en dat het bedrag, hetwelk mijn man zich had toegeëigend, wel nooit zou worden gemist. Indien hij echter één woord sprak, zou ik alles, wat ik bezat hebben over te geven en zouden Agnes er. ik eenvoudig op straat staan, om nog niet te spreken van de schande. En het voorstel, mevrouw Stan ton onderbrak Peter. Agnes zat met groote, angstige oogen te luisteren. Wel, hij beloofde te zullen zwij gen. Het ging wel tegen zijn geweten en zijn overtuiging in, maar met het oog op den goeden raam van een overledene en op onzen hulpeloozen toestand, wilde hij mij geheimhouding beloven. Eén voorwaarde stelde hij. Hij zei Agnes Lef te hebben en als ik haar er toe kon brengen, zijn vrouw te worden, zou ik op hem kunnen rekenen. O, moedert riep Agnes opnieuw. Maar, Qod, wat moest ik doen klaagde de ongelukkige vrouw. Arm te worden, vond ik niet het ergste, maar ik moest de nagedachtenis van mijn man toch beschermen tegen schande en verguizing En ik dacht dat hij een goed echtgenoot voor Agnes zou zijn. Hij was een vroom en respectabel man. Iedereen sprak gunstig over hem Maar kwam htt dan niet in u op zei Peter, dat een werkelijk respecta bel man nooit dergelijke voorstellen zou doen Daar heb ik nooit aan gedacht, zei se zacht. Ik wist dat hij erg veel van Agnes hield en het kwam mij voor, dat hij ons een groote gunst bewees door te zwijgen, En u had minder vertrouwen in de rechtschapenheid van uw man dan in het woord van een vreemde. Ik heb in mijn hart nooit aan mijn man getwijfeld. Ik was overtuigd dat hij alles had kunnen verklaren als hij nog geleefd had 5 maar hij stierf plotseling en ik was zoo ellendig, dat ik eigenlijk heeiemaal niet denken kon, Misschien had hij een fout gemaakt, had hij zich vergist bij een of andere berekening of boeking. Hij was er niet meer om de vergissing te verbeteren en het misverstand optelosssn. Daar om zou ieder denken dat het fraude was geweest. Ik moest zijn nagedach tenis hoog houden die was alles voor mij Wat een schurk, riep Peter woe dend. Qod weet of hij u ook nog geld afhandig heeft gemaakt. Neen, aan mijn kapitaal heeft hij nooit geraakt. Alleen heeft hij een paar duizend pond voor mij belegd, indertijd. 8 Oplichte ij natuurlijk Wel neen, de rente is altijd stipt betaald. H Peter grinnikte. Waarom lacht u? vroeg zij oh» gerust, Ik ken dat spelletje, antwoordde hij. E;n gewone truc die ze met vrou wen uithalen. Kapitaalbelegging, ge regelde rentebetaling, geen rede tot ongerustheid of navia,g| U moet mij de zaak maar in handen geven, O, graag, u maakt me zoo on* gerust,

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1934 | | pagina 1