Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen, Tijd ig srered. No. 16. VRIJDAG 1 JUNI 1934 50e Jaarg. J. C. VINK - Axel. De zelfstandige vrouw en de vrouw die zich geheel wegcijfert. FEUILLETON. Mooie tocht over de Zeeuwsche wateren. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. De zelfstandige vrouw speelt in de hedendaagsche wereld een groote rol. Een zelfstandige vrouw is niet altijd een zelf zuchtige vrouw, maar toch zijn de gevallen veeltallig, waarin deze beide eigenschappen hand aan hand gaan. Zelfzucht is geen deugd, dat is waar, maar in onze dagen mag zij ook niet altijd een ondeugd genoemd worden. De vrouw van heden is wel verplicht op te treden, haar stem te doen gelden. Het leven eischt van een ieder een zekere dosis durf om te duwen.... want zoo ons die moed ontbreekt, worden wij zelf geduwd. Een geheel onzelfzuchtigmensch, een, die nooit iets voor zichzelf vraagt, altijd maar bereid is zich op te offeren voor anderen, zelfs als er geen sprake behoeft te zijn van een offer; een die zich „uit slooft" in hulpvaardigheid en naastenliefde, zulk een mensch wordt spoedig vervelend en saai gevonden. Zulk een onnatuur lijke onzelfzuchtigheid eischt veel van bns geduld en moeilijk is 't met zulk een persoon om te gaan. Vooral iemand die een zelfstandig persoon is, voelt den omgang met zulk een steeds op den achtergrond blijvende figuur als een last. De echte onbaatzuchtigheid moeten wij bewonderen, als ze handelt uit werkelijke deugd, maar wij willen niet dat ons alleen gegeven wordt, wij willen dat men ook iets van ons eischt. Een zelfzuchtige vrouw is meestal onderhoudend ze eischt, doch ze geeft ookze toont ons de onbuigzaamheid van haar wil waar het haar hoogste belangen geldt, doch ze geeft ons ook haar medewerking, waar wij op ons stuk staan. Ze begrijpt méér dan de vrouw die zich in al te groote zelfvergetenheid voor haar omgeving afslooft, zonder zelfs den minsten dank daarvoor te Engelsche vertaling. 36) Ik weet niet of zij de liefde in zijn eogen zag en zeker begreep zij niet wat dat oogenblik voor hem betee- kende. Ik hoorde niet wat hij tot haar zeide. Een paar maal hoorde ik het woord Trevisco en daaruit begreep ik wel waarover hij sprak. "'Zij zag er zeldzaam lief uit zooals zQ daar stond in het avondlicht, met haar luisterend gezichtje naar hem opgeheven. Het was geen wonder dat hij haar lief ge kregen had. Als mijn hart niet zoo volkomen aan een ander had toebe hoord, zou ik het zelf misschien aan haar verloren hebben. Effie kuste mij hartelijk goeden dag en vroeg of ik tegen het einde van de week op Qreenslade dacht te komen. Ja, dat ben ik van plan en ik Was juist bezig dr. Tonkin te vragen mee te komer, toen jelui kwaarnt binnenstuiven. Hè ja, dr. Tonkin 1 riep Enid. Daarop zweeg ze plotseling, waar schijnlijk bedenkend dat ze zelf gast was en dat ze dus geen recht tot ui:» hoodigen had. We zouden het erg prettig vin den, dokter Toakin, zei Effie met groote hartelijkheid. Ik heb u nog zoo veel te vragen, en daar is nu geen tijd voor, pleitte Enid. Beste Tonkin, je moogt niet Weigeren, drong ik aan en hij moest ontvangen. Want een voortdurend zich wegcijferende vrouw is geen geluk voor het gezin, daar ieder lid daarvan onwillekeurig alles op moeder zal laten aankomen en op die manier nooit eer, zelf standig persoon zal worden. Het wordt een heel gewone zaak, dat moeder alles in orde brengt, overal voor zorgt en altijd bezig is. Het wordt een heel gewone zaak, dat moeder niet bij de „gezellige avondjes" buitenshuis tegenwoordig is, daar deze kousen moet stoppen of knoopen aan naaien. En het ergste is nog, dat de dochters des huizes, om zich tegenover verwonderde of verwijtende oogen van bezoekers te rechtvaardigen, nog durven beweren, dat moeder dat liever allemaal zelf doet. Het is werkelijk een gewichtig punt van overweging voor de moeder, of zij er wel goed aan doet, door haar groote zelfver getenheid haar kinderen het werk uit de handen te nemen. Een echte moeder maakt het kind klaar voor het werkelijke leven en vergeet zichzelf niet, doch leert haar kinderen aan het gemak en de wenschen van moeder te denken. En, zeker is dat deze moeder zal worden gewaardeerd door haar kinderen, meer dan zij, die zich wegcijfert. Erica. Over den watertocht door onze Provincie, waaromtrent we reeds melding maakten, schrijft men ons het volgende Het zal wellicht nog steeds niet tot iederen Zeeuw zijn door gedrongen, van welk een groot belang het bevorderen van het vreemdelingenverkeer is voor de geheele provincie, voor de in woners er van direct of indirect. Toe te juichen is het zeker, dat het college van Ged. Staten dit wel inziet en o.i. op practische wijze zijn medewerking tracht te verleenen om het den vreemde dus wel toegeven. Het was hem aan te zien, dat nooit in zijn leven een invitatie hem meer welkom was ge weest, De auto stond buiten te wachten. Sadler slenteide op het trottoir heen en weer en was blijkbaar verheugd eindelijk de stad weer te mogen ver laten. Tonkin en ik brachten hen naar den wagen. Ik liet de kleine beleefdheden met vachten, kussens, enr. aan hem over. Ik stond toe te kijken tot het portier dichtklapte en de auto wegreed. Wat een stad is Londen toch, zei Tonkin, toen wij weer op mijn kamer waren. Wat een kleur en wat een leven. Ik ben er heelemaal van onder den indruk. Nu, ik zou zeggente veel leven en te weinig kleur, antwoordde ik, denkend aan den mist en de modder van den winter. Zaterdagmiddag te twee uur precies verscheen Tonkin op mijn kamer. Hij was opgewekt en stralend, ten spijt van het slechte weer, want een lee- lijker dag had hij bezwaarlijk kunnen uitkiezen. Donkere wolken werden door een kouden noord-wester vooit- gezweept langs den, hemel en de regen joeg in vlagen door de straten. De trottoirs waren verlaten en de kappen der rijtuigen en automobielen glommen van het water. Wij moesten genoegen nemen met een oude slechte taxi, die naar de petroleum stonk en die ons hotsend en stootend naar het Victoria-station bracht. Tonkin merkte er niets van, Alles was even mooi en prettig voor hem en liefde veranderde een vuil en kletsnat Londen in een godenstad. lingen aangenaam te maken en afwisseling te bieden. Het plan, om een proef te nemen met een boottocht over de Zeeuwsche wateren, is uitge gaan van dat college en om dit plan nader te toetsen aan een practische uitvoerbaarheid, had het college Maandag jl. een proef vaart georganiseerd van Vlissin- gen, langs Middelburg en Veere en vandaar naar Zierikzee en „buitenom" terug. Te Vlissingen kwam een deel der genoodigden aan boord bij den steiger ter hoogte van hotel Albion, doch velen wachtten te Middelburg, aan de Loskade de komst van het nieuwe motorschip „De Oosterschelde" van den Prov. stoombootdienst af. Toen de boot zich van Mid delburg in beweging stelde, waren aan boord als gastheeren de Commissaris der Koningin, leden van Ged. Staten, de griffier der Staten, dr. B. D. H. Tellegen en de chef van de 4e afdeeling, de heer A. J. van Luijk. Van de bootdiensten waren de directeuren van den Wester- en Ooster- Schelde-dienst, de inspecteur en verschillende leden van beide diensten present. Van de gasten noemen wij den heer R H. Arntzenius, directeur van het Nederlandsch Loodswezen, de burgemeesters van Viissingen en Goes, vertegenwoordigers van de Vereenigingen voor Vreemde lingenverkeer te Vlissingen, Mid delburg, Goes, Breskens, Ter- neuzen, Domburg, Zoutelande, Vrouwenpolder, Koudekerke en Oostkapelle, terwijl later te Zie rikzee ook de V. V. V. aldaar zich aansloot. Het was voor ons een aange name herinnering aan den tijd van voor 14 Mei 1923, toen de dienst Middelburg—Zierikzee nog geheel per boot werd uitgeoefend en zij, die naar Schouwen gingen van Walcheren uit ook het ka naaltochtje naar Veere maakten, dat reeds boven van de boot af een mooi gezicht biedt over de dijken heen op de landerijen van Zeeland's tuin. Spoedig verhief Sadter was met den auto aan het station en een kwartier later waren we veilig en wel thuis. Mijn vader wachtte ons met de beide meisjtS op in de hall en verwelkomde Tonkin al lerhartelijkst. We dronken thee bij het vroolijk knappend haardvuur. Buiten spookte de westerstorm. De wind huilde door de kale boomen en de regen sloeg nijdig tegen de ruiten. Effie schonk thee en Eiid assisteerde. Het was een buitengewoon gezellig uurije. Tonkin kon een protesteerende be- wtging niet [onderdrukken toen Enid, als gast, de thee ronddiende, maar Enid liet zich Biet van haar plan af brengen. Ik weet dat mannen het heerlijk vir.den bediend te worden, zei ze lachend. En jij vindt het heerlijk de luie heeren te bedienen, bitste Effie. Ja, waarom niet? Vooral als zij van een nare reis thuiskomen en nat en koud zijn. Als alle meisjes er over dachten zooals jij, zou er geen huis meer 'e houden zijn met de mannen, zei Eifi.-. Och, weet je, ik probeer de wil Je dieren met zachtheid te temmen. Daar is geen beginnen. Tonkin zat genoegelijk toe te zien bij deze schermutseling. Hij voelde zich tevreden en gelukkig, dat was hem aan :e zien. Den volgenden dag vond hij haar alleen in de huiskamer en ik zorgde wel hun samenzijn niet t: storen. Eens zou Enid moeten trouwen overlegde ik en waar zou ze een beteren man kunnen vinden dan Tonkin Wat er tusschen hen voorviel dien middag ben Ik nocit te weten gekomen. zich de massale kerk van het oude Markiezaat Veere met er achter de spits van den stadhuis toren, alsof die tot de kerk be hoort, voor het oog der tochtge- nooten. Van de sluizen uil kon men tijdens het schutten het mooie stadsbeeld van Veere ver der aanschouwen. Daarna ging het verder voorbij den Campveerschen toren op de Zuidvliet af, het vaarwater tus schen Zuid- en Noord-Beve land in. Men kon zich nu verlustigen in het fraaie landschap dezer beide eilanden, met de typische torentjes der verschillende dorpen. De steigers van Kortgene en Wolphaartsdijksche Veer, nu de beginpunten van den gewonen bootdienst op Zierikzee, werden op deze pleziertochten niet aan gedaan. De reis ging daarna de Ooster- Schelde over, met het steeds op grooter afstand uit het gezicht verdwijnende land van de beide Bevelanden, een uitzicht in de verte op Tholen en steeds naderbij komend den grooten toren van Zierikzee. Dan komt de oude, tweede stad van Zeeland geheel te zien en meert de boot aan de ponton. De boot zelve dient ook met een enkel woord beschreven te worden. Allereerst is te prijzen de comfortabele inrichting, de heerlijke zitjes op het dek, op het bovendek en in de kajuit. Ook op het bovendek is voor een goede beschutting over een groot deel zorg gedragen. De boot maakt een zeer solieden indruk en behalve het persuneel van den eigenlijken dienst, zette ook de hofmeester alles in het werk om door vlugge bediening en goede consumptie het den reizigers zoo aangenaam mogelijk te maken. Een wandeling door een deel van de stad met zijn indrukwek kende oude poorten en gevels, bracht allen naar Concordia, waar V. V. V. haar informatie bureau heeft gevestigd en waar de bekende Schouwsche eitje" Toen we 's Maandags naar Londen terugkeerden was hij ongewoon stil. Het weer was opgeklaard en ia de dampen die van den vochtlgen bodem in den zonneschijn opstegen, was een geur van de komende lente, maar ik geloof niet dat hij veel zag van het vriendelijke landschap, dat wij door snelden. HOOFDSTUK XV. In den loop van de week ontving ik brieven van Peter Langiey, Charlie Drew en Ratp Severn. Langiey schreef mij, dat hij verscheidene onderzoe kingstochten had ondernomen naar Camden Town en ontdekt had dat mevrouw Gerry Darke niemand anders was dan de btwuste juffrouw Hunt. Maar, schreef hij, dat helpt ons nog niet veel. Het motief wordt er nog niet duidelijk door- Ik zal nog moeten uitvinden wie haar echtgenoot is. Er zit iets achter dat ik niet begrijp. Charlie schreef dat de heer John Mayr.ard een respectabel inwoner van New Castle was weinig bekend in de stad. Hij stelde meer belang in re ligieuze zaken dan in politiek of an derszins Hij was kerkvoogd van de St. Christopher-kerk en had veel geld ter onderrteuning van zijn gemeente gegeven. Hij leefde stil en terugge trokken en zij die hem kenden spraken niet anders dan gunstig over hem. Severn schreef: Het zal je wel genoegen doen te hooren, dat mevrouw Stanton aan de betere hand is. Zif zit nu en dan al op en komt zelfs al bc» neden. Als het weer wat zachter wordt zal ze spoedig eens buiten kunnen komen. Je behandeling heeft wonderen gedaan, juffrouw Stanton blijft stil. Ze zegt dat ze zich niet goed voelt, maar goed smaakten bij een glas mor genwijn. De bedoeling is op de tochten met betalende passagiers onge veer vijf kwartier te Zierikzee te vertoeven, opdat zij eea indruk van de interessante stad kunnen krijgen. Precies te 2 uur werden (en dat zal ook zoo in de toekomst zijn) de touwen losgegooid en zette de Ooster-Schelde zich weer in beweging, het havenkanaal uit en toen door de Roompot naar de Noordzee. In de Roompot krijgt men het uitzicht op Noord-Beveland en kan men o.a. de plaats van den jongsten dijkva) waarnemen. Kort daarop worden de duinen van dit eiland zichtbaar en is het wellicht ook voor vele Zeeuwen een openbaring, dat men ook daar over een vrij breede duinenrij beschikt, al is zij niet te verge lijken bij die van Schouwen, die men nog aan den horizon ziet liggen. Men nadert nu den ingang van het Veersche Gat, met Veere op den achtergrond, en koerst ver der in de richting van Walcheren waar op eenigen afstand eerst Vrouwenpolder, dan Oranjezon, en dan Domburg wordt gezien. De route van de boot is zoo gekozen, dat men steeds dichter bij de kust komt, en daardoor gelegenheid krijgt den bescher mer van Walcheren, den West- kapelschen Zeedijk van dien kant eens rustig te bewonderen, en te genieten van het gezicht op de duinen tot Vlissingen toe, met de torentjes, de villa's en de vele tentjes hier en daar. Voor vreemdeling en inwoner is een tocht langs Walcheren buitenom onvergetelijk. Te half zes meerde de boot aan de ponton in de buitenhaven te Vlissingen. Uit dit alles zal wel reeds ge bleken zijn, dat wij gaarne zoo wel aan de inwoners van Zeeland als aan alle zoo welkome vreem delingen een tochtje, als Maandag gemaakt is, aanbevelen. Voor het werven van deelne-, mers onder de vreemdelingen zijn ik geloof het niet. Naar ik hoor gaat ze in Maart tronwen. Mijn hart kromp ineen, toen ik die laatste zin las. Ik had altijd nog ge hoopt dat er iets gebeuren zou, waai» door het noodlot kon worden afgewend. Maar nu leek het of mijn laaste hoop de bodem werd ingeslagen.Moest ik het nu toch opgeven Zou ze toch den man trouwen dien se niet liefhad. Hoe kon het toch I Als Agnes mij lief had zooats ik haar, hoe k o n ze dan zoo doen Zou Peter Langiey ten slotte nog gelijk hebben Kwam ik er nog ge lukkig af? Was het beter vóór het huwelijk te ervaren hoe zwak en vluchtig vrouwenliefde is dan daarna Had Langiey het zelf misschien on dervonden Langen tijd dacht ik na. Eéa kans bleef mij nog, maar ik aarzelde er ge bruik van te maken. Waarom eigenlijk nog langer tobben over deze hope- looze zaak. Als zij mij toch niet meer liefhad waarom dan verder nog moeite doen? En terwijl ik zoo met mijzelf sprak was ik mij voortdurend bewust van iets anders iets dat weinig cf niets te maken had met rede of overleg. Boven het leven op straat en de ge luiden in huis was het mij ais hoorde ik dien roep uit den trein. Diep in mijn binnenste was een stem, een zwakke stem, die niet zwijgen wilde. Des Zaterdags ging ik niet naar Qreenslade, maar nam den trein naar New Castle. Ik zal nooit Charlie's ver' baasd gezicht vergeten toen ik zoo onverwacht bij hem kwam binnen stappen, (Wordt vervolgd). AXELSC RANT

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1934 | | pagina 1