Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen,
Tijd
ig srered.
No. 16.
VRIJDAG 1 JUNI 1934
50e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
De zelfstandige vrouw en de
vrouw die zich geheel
wegcijfert.
FEUILLETON.
Mooie tocht over de Zeeuwsche
wateren.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De zelfstandige vrouw speelt
in de hedendaagsche wereld een
groote rol. Een zelfstandige
vrouw is niet altijd een zelf
zuchtige vrouw, maar toch zijn
de gevallen veeltallig, waarin
deze beide eigenschappen hand
aan hand gaan. Zelfzucht is geen
deugd, dat is waar, maar in onze
dagen mag zij ook niet altijd een
ondeugd genoemd worden. De
vrouw van heden is wel verplicht
op te treden, haar stem te doen
gelden. Het leven eischt van een
ieder een zekere dosis durf om
te duwen.... want zoo ons die
moed ontbreekt, worden wij zelf
geduwd.
Een geheel onzelfzuchtigmensch,
een, die nooit iets voor zichzelf
vraagt, altijd maar bereid is zich
op te offeren voor anderen, zelfs
als er geen sprake behoeft te zijn
van een offer; een die zich „uit
slooft" in hulpvaardigheid en
naastenliefde, zulk een mensch
wordt spoedig vervelend en saai
gevonden. Zulk een onnatuur
lijke onzelfzuchtigheid eischt veel
van bns geduld en moeilijk is 't
met zulk een persoon om te gaan.
Vooral iemand die een zelfstandig
persoon is, voelt den omgang
met zulk een steeds op den
achtergrond blijvende figuur als
een last.
De echte onbaatzuchtigheid
moeten wij bewonderen, als ze
handelt uit werkelijke deugd,
maar wij willen niet dat ons alleen
gegeven wordt, wij willen dat
men ook iets van ons eischt.
Een zelfzuchtige vrouw is
meestal onderhoudend ze eischt,
doch ze geeft ookze toont ons
de onbuigzaamheid van haar wil
waar het haar hoogste belangen
geldt, doch ze geeft ons ook haar
medewerking, waar wij op ons
stuk staan. Ze begrijpt méér
dan de vrouw die zich in al te
groote zelfvergetenheid voor haar
omgeving afslooft, zonder zelfs
den minsten dank daarvoor te
Engelsche vertaling.
36)
Ik weet niet of zij de liefde in zijn
eogen zag en zeker begreep zij niet
wat dat oogenblik voor hem betee-
kende. Ik hoorde niet wat hij tot haar
zeide. Een paar maal hoorde ik het
woord Trevisco en daaruit begreep ik
wel waarover hij sprak. "'Zij zag er
zeldzaam lief uit zooals zQ daar stond
in het avondlicht, met haar luisterend
gezichtje naar hem opgeheven. Het
was geen wonder dat hij haar lief ge
kregen had. Als mijn hart niet zoo
volkomen aan een ander had toebe
hoord, zou ik het zelf misschien aan
haar verloren hebben.
Effie kuste mij hartelijk goeden dag
en vroeg of ik tegen het einde van
de week op Qreenslade dacht te komen.
Ja, dat ben ik van plan en ik
Was juist bezig dr. Tonkin te vragen
mee te komer, toen jelui kwaarnt
binnenstuiven.
Hè ja, dr. Tonkin 1 riep Enid.
Daarop zweeg ze plotseling, waar
schijnlijk bedenkend dat ze zelf gast
was en dat ze dus geen recht tot ui:»
hoodigen had.
We zouden het erg prettig vin
den, dokter Toakin, zei Effie met
groote hartelijkheid.
Ik heb u nog zoo veel te vragen,
en daar is nu geen tijd voor, pleitte
Enid.
Beste Tonkin, je moogt niet
Weigeren, drong ik aan en hij moest
ontvangen. Want een voortdurend
zich wegcijferende vrouw is geen
geluk voor het gezin, daar ieder
lid daarvan onwillekeurig alles
op moeder zal laten aankomen
en op die manier nooit eer, zelf
standig persoon zal worden. Het
wordt een heel gewone zaak, dat
moeder alles in orde brengt,
overal voor zorgt en altijd bezig
is. Het wordt een heel gewone
zaak, dat moeder niet bij de
„gezellige avondjes" buitenshuis
tegenwoordig is, daar deze kousen
moet stoppen of knoopen aan
naaien. En het ergste is nog,
dat de dochters des huizes, om
zich tegenover verwonderde of
verwijtende oogen van bezoekers
te rechtvaardigen, nog durven
beweren, dat moeder dat liever
allemaal zelf doet.
Het is werkelijk een gewichtig
punt van overweging voor de
moeder, of zij er wel goed aan
doet, door haar groote zelfver
getenheid haar kinderen het werk
uit de handen te nemen. Een
echte moeder maakt het kind
klaar voor het werkelijke leven
en vergeet zichzelf niet, doch
leert haar kinderen aan het gemak
en de wenschen van moeder te
denken. En, zeker is dat deze
moeder zal worden gewaardeerd
door haar kinderen, meer dan zij,
die zich wegcijfert.
Erica.
Over den watertocht door onze
Provincie, waaromtrent we reeds
melding maakten, schrijft men
ons het volgende
Het zal wellicht nog steeds
niet tot iederen Zeeuw zijn door
gedrongen, van welk een groot
belang het bevorderen van het
vreemdelingenverkeer is voor de
geheele provincie, voor de in
woners er van direct of indirect.
Toe te juichen is het zeker, dat
het college van Ged. Staten dit
wel inziet en o.i. op practische
wijze zijn medewerking tracht te
verleenen om het den vreemde
dus wel toegeven. Het was hem aan
te zien, dat nooit in zijn leven een
invitatie hem meer welkom was ge
weest,
De auto stond buiten te wachten.
Sadler slenteide op het trottoir heen
en weer en was blijkbaar verheugd
eindelijk de stad weer te mogen ver
laten.
Tonkin en ik brachten hen naar den
wagen. Ik liet de kleine beleefdheden
met vachten, kussens, enr. aan hem
over. Ik stond toe te kijken tot het
portier dichtklapte en de auto wegreed.
Wat een stad is Londen toch,
zei Tonkin, toen wij weer op mijn
kamer waren. Wat een kleur en wat
een leven. Ik ben er heelemaal van
onder den indruk.
Nu, ik zou zeggente veel leven
en te weinig kleur, antwoordde ik,
denkend aan den mist en de modder
van den winter.
Zaterdagmiddag te twee uur precies
verscheen Tonkin op mijn kamer. Hij
was opgewekt en stralend, ten spijt
van het slechte weer, want een lee-
lijker dag had hij bezwaarlijk kunnen
uitkiezen. Donkere wolken werden
door een kouden noord-wester vooit-
gezweept langs den, hemel en de
regen joeg in vlagen door de straten.
De trottoirs waren verlaten en de
kappen der rijtuigen en automobielen
glommen van het water.
Wij moesten genoegen nemen met
een oude slechte taxi, die naar de
petroleum stonk en die ons hotsend
en stootend naar het Victoria-station
bracht. Tonkin merkte er niets van,
Alles was even mooi en prettig voor
hem en liefde veranderde een vuil en
kletsnat Londen in een godenstad.
lingen aangenaam te maken en
afwisseling te bieden.
Het plan, om een proef te
nemen met een boottocht over
de Zeeuwsche wateren, is uitge
gaan van dat college en om dit
plan nader te toetsen aan een
practische uitvoerbaarheid, had
het college Maandag jl. een proef
vaart georganiseerd van Vlissin-
gen, langs Middelburg en Veere
en vandaar naar Zierikzee en
„buitenom" terug.
Te Vlissingen kwam een deel
der genoodigden aan boord bij
den steiger ter hoogte van hotel
Albion, doch velen wachtten te
Middelburg, aan de Loskade de
komst van het nieuwe motorschip
„De Oosterschelde" van den Prov.
stoombootdienst af.
Toen de boot zich van Mid
delburg in beweging stelde, waren
aan boord als gastheeren de
Commissaris der Koningin, leden
van Ged. Staten, de griffier der
Staten, dr. B. D. H. Tellegen en
de chef van de 4e afdeeling, de
heer A. J. van Luijk. Van de
bootdiensten waren de directeuren
van den Wester- en Ooster-
Schelde-dienst, de inspecteur en
verschillende leden van beide
diensten present.
Van de gasten noemen wij den
heer R H. Arntzenius, directeur
van het Nederlandsch Loodswezen,
de burgemeesters van Viissingen
en Goes, vertegenwoordigers van
de Vereenigingen voor Vreemde
lingenverkeer te Vlissingen, Mid
delburg, Goes, Breskens, Ter-
neuzen, Domburg, Zoutelande,
Vrouwenpolder, Koudekerke en
Oostkapelle, terwijl later te Zie
rikzee ook de V. V. V. aldaar zich
aansloot.
Het was voor ons een aange
name herinnering aan den tijd
van voor 14 Mei 1923, toen de
dienst Middelburg—Zierikzee nog
geheel per boot werd uitgeoefend
en zij, die naar Schouwen gingen
van Walcheren uit ook het ka
naaltochtje naar Veere maakten,
dat reeds boven van de boot af
een mooi gezicht biedt over de
dijken heen op de landerijen van
Zeeland's tuin. Spoedig verhief
Sadter was met den auto aan het
station en een kwartier later waren
we veilig en wel thuis. Mijn vader
wachtte ons met de beide meisjtS op
in de hall en verwelkomde Tonkin al
lerhartelijkst.
We dronken thee bij het vroolijk
knappend haardvuur. Buiten spookte
de westerstorm. De wind huilde door
de kale boomen en de regen sloeg
nijdig tegen de ruiten. Effie schonk
thee en Eiid assisteerde. Het was een
buitengewoon gezellig uurije.
Tonkin kon een protesteerende be-
wtging niet [onderdrukken toen Enid,
als gast, de thee ronddiende, maar
Enid liet zich Biet van haar plan af
brengen.
Ik weet dat mannen het heerlijk
vir.den bediend te worden, zei ze
lachend.
En jij vindt het heerlijk de luie
heeren te bedienen, bitste Effie.
Ja, waarom niet? Vooral als zij
van een nare reis thuiskomen en nat
en koud zijn.
Als alle meisjes er over dachten
zooals jij, zou er geen huis meer 'e
houden zijn met de mannen, zei Eifi.-.
Och, weet je, ik probeer de wil Je
dieren met zachtheid te temmen.
Daar is geen beginnen.
Tonkin zat genoegelijk toe te zien
bij deze schermutseling. Hij voelde
zich tevreden en gelukkig, dat was
hem aan :e zien.
Den volgenden dag vond hij haar
alleen in de huiskamer en ik zorgde
wel hun samenzijn niet t: storen. Eens
zou Enid moeten trouwen overlegde
ik en waar zou ze een beteren man
kunnen vinden dan Tonkin Wat er
tusschen hen voorviel dien middag ben
Ik nocit te weten gekomen.
zich de massale kerk van het
oude Markiezaat Veere met er
achter de spits van den stadhuis
toren, alsof die tot de kerk be
hoort, voor het oog der tochtge-
nooten. Van de sluizen uil kon
men tijdens het schutten het
mooie stadsbeeld van Veere ver
der aanschouwen.
Daarna ging het verder voorbij
den Campveerschen toren op de
Zuidvliet af, het vaarwater tus
schen Zuid- en Noord-Beve
land in.
Men kon zich nu verlustigen
in het fraaie landschap dezer
beide eilanden, met de typische
torentjes der verschillende dorpen.
De steigers van Kortgene en
Wolphaartsdijksche Veer, nu de
beginpunten van den gewonen
bootdienst op Zierikzee, werden
op deze pleziertochten niet aan
gedaan.
De reis ging daarna de Ooster-
Schelde over, met het steeds op
grooter afstand uit het gezicht
verdwijnende land van de beide
Bevelanden, een uitzicht in de
verte op Tholen en steeds naderbij
komend den grooten toren van
Zierikzee.
Dan komt de oude, tweede
stad van Zeeland geheel te zien
en meert de boot aan de ponton.
De boot zelve dient ook met
een enkel woord beschreven te
worden. Allereerst is te prijzen
de comfortabele inrichting, de
heerlijke zitjes op het dek, op
het bovendek en in de kajuit.
Ook op het bovendek is voor
een goede beschutting over een
groot deel zorg gedragen. De
boot maakt een zeer solieden
indruk en behalve het persuneel
van den eigenlijken dienst, zette
ook de hofmeester alles in het
werk om door vlugge bediening
en goede consumptie het den
reizigers zoo aangenaam mogelijk
te maken.
Een wandeling door een deel
van de stad met zijn indrukwek
kende oude poorten en gevels,
bracht allen naar Concordia,
waar V. V. V. haar informatie
bureau heeft gevestigd en waar
de bekende Schouwsche eitje"
Toen we 's Maandags naar Londen
terugkeerden was hij ongewoon stil.
Het weer was opgeklaard en ia de
dampen die van den vochtlgen bodem
in den zonneschijn opstegen, was
een geur van de komende lente, maar
ik geloof niet dat hij veel zag van het
vriendelijke landschap, dat wij door
snelden.
HOOFDSTUK XV.
In den loop van de week ontving ik
brieven van Peter Langiey, Charlie
Drew en Ratp Severn. Langiey schreef
mij, dat hij verscheidene onderzoe
kingstochten had ondernomen naar
Camden Town en ontdekt had dat
mevrouw Gerry Darke niemand anders
was dan de btwuste juffrouw Hunt.
Maar, schreef hij, dat helpt ons
nog niet veel. Het motief wordt er nog
niet duidelijk door- Ik zal nog moeten
uitvinden wie haar echtgenoot is. Er
zit iets achter dat ik niet begrijp.
Charlie schreef dat de heer John
Mayr.ard een respectabel inwoner van
New Castle was weinig bekend in
de stad. Hij stelde meer belang in re
ligieuze zaken dan in politiek of an
derszins Hij was kerkvoogd van de
St. Christopher-kerk en had veel geld
ter onderrteuning van zijn gemeente
gegeven. Hij leefde stil en terugge
trokken en zij die hem kenden spraken
niet anders dan gunstig over hem.
Severn schreef: Het zal je wel
genoegen doen te hooren, dat mevrouw
Stanton aan de betere hand is. Zif zit
nu en dan al op en komt zelfs al bc»
neden. Als het weer wat zachter wordt
zal ze spoedig eens buiten kunnen
komen. Je behandeling heeft wonderen
gedaan, juffrouw Stanton blijft stil. Ze
zegt dat ze zich niet goed voelt, maar
goed smaakten bij een glas mor
genwijn.
De bedoeling is op de tochten
met betalende passagiers onge
veer vijf kwartier te Zierikzee te
vertoeven, opdat zij eea indruk
van de interessante stad kunnen
krijgen.
Precies te 2 uur werden (en
dat zal ook zoo in de toekomst
zijn) de touwen losgegooid en
zette de Ooster-Schelde zich weer
in beweging, het havenkanaal uit
en toen door de Roompot naar
de Noordzee.
In de Roompot krijgt men het
uitzicht op Noord-Beveland en
kan men o.a. de plaats van den
jongsten dijkva) waarnemen. Kort
daarop worden de duinen van
dit eiland zichtbaar en is het
wellicht ook voor vele Zeeuwen
een openbaring, dat men ook
daar over een vrij breede duinenrij
beschikt, al is zij niet te verge
lijken bij die van Schouwen, die
men nog aan den horizon ziet
liggen.
Men nadert nu den ingang van
het Veersche Gat, met Veere op
den achtergrond, en koerst ver
der in de richting van Walcheren
waar op eenigen afstand eerst
Vrouwenpolder, dan Oranjezon,
en dan Domburg wordt gezien.
De route van de boot is zoo
gekozen, dat men steeds dichter
bij de kust komt, en daardoor
gelegenheid krijgt den bescher
mer van Walcheren, den West-
kapelschen Zeedijk van dien kant
eens rustig te bewonderen, en te
genieten van het gezicht op de
duinen tot Vlissingen toe, met de
torentjes, de villa's en de vele
tentjes hier en daar.
Voor vreemdeling en inwoner
is een tocht langs Walcheren
buitenom onvergetelijk. Te half
zes meerde de boot aan de ponton
in de buitenhaven te Vlissingen.
Uit dit alles zal wel reeds ge
bleken zijn, dat wij gaarne zoo
wel aan de inwoners van Zeeland
als aan alle zoo welkome vreem
delingen een tochtje, als Maandag
gemaakt is, aanbevelen.
Voor het werven van deelne-,
mers onder de vreemdelingen zijn
ik geloof het niet. Naar ik hoor gaat
ze in Maart tronwen.
Mijn hart kromp ineen, toen ik die
laatste zin las. Ik had altijd nog ge
hoopt dat er iets gebeuren zou, waai»
door het noodlot kon worden afgewend.
Maar nu leek het of mijn laaste hoop
de bodem werd ingeslagen.Moest
ik het nu toch opgeven Zou ze toch
den man trouwen dien se niet liefhad.
Hoe kon het toch I Als Agnes mij lief
had zooats ik haar, hoe k o n ze dan
zoo doen
Zou Peter Langiey ten slotte nog
gelijk hebben Kwam ik er nog ge
lukkig af? Was het beter vóór het
huwelijk te ervaren hoe zwak en
vluchtig vrouwenliefde is dan daarna
Had Langiey het zelf misschien on
dervonden
Langen tijd dacht ik na. Eéa kans
bleef mij nog, maar ik aarzelde er ge
bruik van te maken. Waarom eigenlijk
nog langer tobben over deze hope-
looze zaak. Als zij mij toch niet meer
liefhad waarom dan verder nog moeite
doen?
En terwijl ik zoo met mijzelf sprak
was ik mij voortdurend bewust van
iets anders iets dat weinig cf niets
te maken had met rede of overleg.
Boven het leven op straat en de ge
luiden in huis was het mij ais hoorde
ik dien roep uit den trein. Diep in
mijn binnenste was een stem, een
zwakke stem, die niet zwijgen wilde.
Des Zaterdags ging ik niet naar
Qreenslade, maar nam den trein naar
New Castle. Ik zal nooit Charlie's ver'
baasd gezicht vergeten toen ik zoo
onverwacht bij hem kwam binnen
stappen,
(Wordt vervolgd).
AXELSC
RANT