Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 26.
VRIJDAG 7 JULI 1933
49e Jaarg*.
J. C. VINK - Axel.
UW TAAK.
FEUILLETON.
De valsche Gravin.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht,
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
tot 5 regels 60 Cent; voor
Groote letters worden naar
uiterlijk
Er is een wereldwijde stroo
ming in onzen van velerlei geest
drift tintelenden tijd voor de ver
zekering van den wereldvrede,
absolute uitbanning van den oor
log onder welken vorm of welk
motief ook. Velen zoo niet
allenzijn enthousiast hiervoor,
en zien reikhalzend uit naar
ieder nieuw teeken dat wijst op
vooruitgang in deze richting.
Maar... doen ze zelf ook mee?
Doet gij ook mee? Neen, zeg
nu niet, dat gij te onbeteekenend
zijt, dat Uw meening niets ertoe
doet, dat gij immers geen enke
len invloed hoe dan ook kunt
laten gelden Neen wij en gij
allen, ook zelf de allernederig-
sten onder ons, hebben een taak
te vervullen. Elk individu kan,
neen, moet medewerken aan de
uitbanning van elke disharmonie
uit omgang en samenleving, ook
in den engsten kring. Want
zooals kleine waterdruppels de
trotsche zee vormen, zoo vormen
de individuen tezamen de groote
naties. En zoo bepalen dus de
gedachten en gedragingen van
het individu, de gedragingen van
den staat. Het zij tot oorlog of
tot vrede. Richard H. Mc Laugh-
lin zei het heel juist: We heb
ben een ernstige, noodzakelijke
rol als individu te spelen. Na
melijk dezewe moeten voor
goed alle menschelijke hartge-
voelens uit onze harten verban
nen. Nationale en persoonlijke
harmonie in de dagen die komen
zullen, hangen af van elkeen die
deze tot uiting brengt. Haat is
altijd vernietigend de geest van
harmonie is altijd opbouwend.
We moeten beginnen daar waar
we zijn. Een goede plaats om
te beginnen is het huis, waarin
we wonen. Er worden vele
nieuwe woningen gebouwd. Men-
schen zullen daarin wonen. Zij,
die een geest van harmonie on
derhouden zullen een gelukkig
huis stichtenDe eenige
scheppende macht in dit heelal
is de geest der harmonie. Door
dezen geest werd de wereld het
aanzijn gegeven... Indien gij
een opbouwende macht in Uw
leven wenscht en in Uw woning,
gebruik dan de methode en den
geest van goeden wil en harmo
nie. Een goede plaats om te
beginnen is ook de plaats waar
we werken. Eén persoon, die
snel tot haat geneigd is, kan den
heelen geest en 't werk van een
groote groep bederven Speel
daarom Uw rol op een andere
manier. Dit is de gezonde har
monische levenswijs, die een
staat maakt tot een land dat is
ruim en rustig en vreedzaam. Ik
ken geen beter voorbeeld hier
van, dan een brief die door
Fransche krijgsgevangenen (in
den wereldoorlog) aan hun Duit-
schen .cipier" geschreven werd.
Deze brief luidde„Mon Com
mandant. Voor ieder onzer is uw
vertrek een oorzaak voor per
soonlijken spijt. Gij zijt met een
vijand, maar niemand heeft ooit
een hoffelijker vijand gehad.
Wanneer wij naar Frankrijk terug-
keeren, zullen we het er allen
over eens zijn, dat gij de gene
genheid en bewondering ver
diende van hen, jegens wien gij
de positie van „cipier" innaamt.
Aanvaard onzen dank".
Zoo zien we dus, dat voor
ieder van ons, hoe nederig en
onbeteekenend zijn werk of figuur
ook zijn moge, een grootsche
taak, een plicht is weggelegd
de plicht om de internationale
vrede en harmonie te bevorderen,
en er den weg voor te bereiden
door juist op de plek waar we
ons nu bevinden (niet waar we
„misschien" later eens zullen
komen, als we „verder" of „beter"
zijnte beginnen om harmonie
te weerspiegelen en om ons heen
te verspreiden en alle gevoelens
van haat, jaloezie en tweedracht
te vernietigen. Er moet een ver
nieuwing van den geest in ons
dus plaats vinden. Want terecht
merkte onlangs een overzeesch
scribent op, dat de permanente
vrede in de wereld slechts zal
komen, wanneer er een geeste
lijke vernieuwing der menschheid
is, wanneer de broederschap der
menschen werkelijkheid wordt,
door de voortdurende en volhar
dende toepassing van broeder
lijkheid. De tijd moet komen, dat
alle naties en volken elkander
moeten vertrouwen, en dit uni-
verseele vertrouwen moet geba
seerd zijn op betrouwbaarheid
van alle naties en volken. Er
moet een universeele geest van
oprechte vriendschap, van begrij
pen en sympathie zijn. De vrede
moet komen uit een heldere,
klare bron, onbezoedeld door
haat, zelfzucht, verdenking, en
wantrouwen
Ziehier dus ons aller taak
Uw taak
De economische conferentie.
De „goud-verklaring", weike
door Roosevelt is verworpen,
bevat o.a., dat de landen, welke
den goudstandaard hebben ver
laten, hun financiëele politiek
moeten richten op een internatio
naal herstel van dezen standaard.
Deze landen moeten speculatie
zooveel mogelijk tegengaan.
Alle onderteekenaars zouden
hun centrale bank moeten bewe
gen om te werken met de andere
centrale banken tot beperking van
de speculatie en het herstel van
den goudstandaard op een ge
schikt oogenblik.
De Britsche minister-president
MacDonald en de kanselier van
de schatkist, Chamberlain hebben
geconfereerd met de vertegen
woordigers der goudlanden, Italië,
Frankrijk, Nederland, België en
Zwitserland.
Volgens de Daily Tel. heeft
MacDonald in deze conferentie
verklaard, dat Engeland zich niet
zonder de medewerking van
Amerika bij de door de landen
van den goudstandaard voorge
stelde formule kon aansluiten,
aangezien men dat te Washington
verkeerd zou kunnen intrepre-
teeren.
Hij voegde hier aan toe, dat de
Engelsche regeering misschien
een afzonderlijke verklaring zal
afleggen.
De tekst van de door de landen
met den goudstandaard voorge
stelde formule is thans gepu
bliceerd.
In de eerste paragraaf wordt
gezegd, dat de stabilisatie zoo
spoedig mogelijk moet worden
bereikt. In par. 2 wordt geëischt,
dat de gouden standaard als
internationale waardemaatstaf her
steld moet worden, waarbij het
aan de afzonderlijke regeeringen
word! overgelaten, het tijdstip
vast te stellen. Voorts dienen
alle landen, die thans nog den
goudstandaard hebben, deze onder
alle omstandigheden te hand
haven. De laatste paragraaf heeft
betrekking op de valuta-specu
latie.
In het lang verwachte ant
woord inzake de kwestie der
stabilisatie verklaart Roosevelt, dat
hij het een ramp zou achten, als
de conferentie die bijeen was
geroepen om een permanente
financieele stabilisatie te berei
ken, zich zou iaten afleiden door
voorstellen van zuiver kunstma-
tigen aard en experimenten ten
opzichte van de valuta van slechts
enkele naties.
De Vereenigde Staten streven
naar een dollar, die voor den
duur van garanties dezelfde
koopkracht en waarde als betaal
middel zal hebben, die men in
de naaste toekomst hoopt te be
reiken.
Wanneer de wereld in staat is,
in de meeste landen een een
drachtige taktiek te voeren waar
na een begrooting in evenwicht
kan worden gebracht, kunnen de
besprekingen tegenover de ver
deeling der wereldvoorraad goud
en zilver voor de vorming van
een nationaal betaalmiddel. De
handelsbelemmeringen zullen uit
den weg moeten worden ge
ruimd.
De verklaiing van Roosevelt is
ter conferentie ongunstig ontvan
gen. De landen, die den goud
standaard hebben gehandhaafd,
verklaren, dat zij ongunstiger is
dan zij hadden verwacht. De
verklaring wordt beschouwd als
een verstoring van de groote
resultaten ter conferentie.
Er hapert iets aan de zoo hoog
noodige samenwerking in de
Economische Wereldconferentie
te Londen. De inzichten der
staatslieden loopen te sterk uit
een, dan dat op redelijke gron
den op een resultaatvollen afloop
kan worden gerekend. Het nati
onale eigenbelang spreekt nog te
luid om de hoop te kunnen
koesteren, dat binnen korten tijd
de meeningsverschillen zouden
zijn bij te leggen.
L echtheiden.
Het Italiaansche vliegeskader
is Maandag van uit Schelling-
woude vertrokken naar Ierland,
waar het na 5 uur vliegen is
geland.
Het is inderdaad een grootsche
onderneming. Zooals bekend, is
het eskader jl. Zaterdag onder
bevel van generaal Balbo te Or-
betello opgestegen en naar Am
sterdam gevlogen. Het bestaat
uit 24 vliegtuigen met totaal 115
man. De afstand, 200 mijl,
waarbij een moeilijke tocht over
de Alpen, is in 1.30 uur afgelegd,
op ongeveer 3000 M. hoogte.
Te 1 uur landde het eerste
vliegtuig te Amsterdam. Nadat 16
vliegbooten op het IJ waren ge
land het zijn alle watervlieg
tuigen is het 17e verongelukt,
waarbij 3 officieren werden ge
wond en 1 korporaal is gedood.
Zijn lijk is later opgevischt en
Dinsdag naar het vaderland ver
voerd.
Toen het eskader boven Am
sterdam was, vlogen er nog 60
Nederlandsche machines in dien
omtrek, ter gelegenheid van een
feest te Soesterberg.
Het doel is om naar New-York
te vliegen, een afstand van 11000
K.M., volgens de route Orbetello
-Amsterdam - Londonderry-Reyk-
javik-Cortwright (Labrador)-She-
(Wordt Wvoljd),
AXELSCHEIS COURANT.
Wie verdraagzaamheid zaait,
oogst vriendschap, en wie vrien
delijkheid plant, plukt liefde.
BASIL.
21)
Ze liepen alsof het om haar leven
ging.
Is het een roover? vroeg
Snoes ademloos en opgewonden.
Neen, neen, antwoordde He-
lene even gejaagd, maar we zijn
hier zoo alleen en wie weet, waarom
hij ons volgt.
De nun liep nu ook sneller, ofschoon
Helene het niet meer waagde achterom
te zien, kon ze het duidelijk hooren.
En hij liep veel sneller dan Helene,
die een kind bij zich had, kon doen.
Onmiddellijk bij de loods was hij
dicht bij haar. Nu hoorde Helene tot
haar onuitsprekelijke verlichting de
stem van den graaf zeggen
Maar blijf nu toch eindelijk eens
staan, juffrouw, deze wedloop is toch
werkelijk al te gek,
Den hemel zij dank, dat u het
bent, meneer de graaf, Als ik geweten
had ze leunde hijgend tegen den
muur.
De graaf stond zeer dicht voor
Helene, die, in weerwil van de duis
ternis thans kon zien, dat zijn gezicht
Vin toorn vertrokken was.
Mag ik nu een verklaring van
dit zonderlinge voorval verzoeken
Vroeg hij op scherpen toon. terwijl
Zijn fonkelende oogen Helene letterlijk
Schenen te doorboren. Wat doet u
nog zoo laat met het kind buiten En
hoe komt u er bij om juist hier achter
tien parkmuur rond te zwerven?
Ik wilde ik dacht, stamelde
Helene, geheel van streek gebracht
door zijn toon, wij zagen een huis,
waarin licht brandde, aan 't einde van
het park en we wilden zien, wie er
woonde, eindigde ze wat mtediger,
want er begon reeds een gevoel van
trots in haar te ontwaken.
Zóó behoefde zij zich toch niet te
laten behacd Ier.
Ah, u bent dus, naar ik zie. zeer
nieuwsgierig, merkte de graaf spot
tend op, maar ik moet u bekennen,
dat ik er heelemaal niet van houd,
nieuwsgierige personen in mijn om
geving te hebben. Wat raakt het u,
wanneer ik een paar arme menschen,
die geen onderdak hebben, toesta een
paar dagen in het oude tuinhuis te
wonen
Niets, meneer de graaf. Ik zou
er mij ook niet om bekommerd heb
ben, wanneer meneer Dobruch mij
vandaag niet verteld had, dat het park
door de 3neeuw geheel ontoegankelijk
was. Nu moest het mij wel opvallen
dat
Neen. U had u daarmee heele
maal niet le bemoeien. En nu nog
iets. Ik wensch niet, dat er in huis
over dese zaak gesproken word*. Deze
menschen zijn Zigeuners, die ik, om
dat ze half bevroren waren, uit mede
lijden onderdak gaf. Mijn vrouw kan
Zigeuners niet uitstaan en de bedien
den zouden bij het algemeen heer-
schend vooroordeel ook niet op hun
gemak zijn, Bovendien gaan ze weer
vertrekken, zoodra ze weer eenigs-
zins op krachten zijn gekomen. Vertel
dus als 't u blieft niets van uw avon
tuur, daar ik dan misschien verwijten
zou moeten aanhooren. Ei v zelf zou
dan ook niet heelemaal vrij loopen,
het is immers gewetenloos, Snoes
sedert drie uur thans is het zes
buiten rond te sleepen en haar dan
nog aan de avondlucht bloot te stel
len. Ik hoop dat het nooit weer ge
beurt.
Het zal niet meer gebeuren,
mompelde Helene, die het laatste ver
wijt gerechtvaardigd vond, geheel
terneergeslagen.
Maar alles, wat de graaf verder had
g- zegd, en vooral de manier, waarop
hij het had gezegd, deze meesterachtige
toon, de minachtende spot en zijn
toornig fonkelende blik vervulden
haar gemoed met verbittering. Wat
had z; dan toch wel voor kwaads
gedaar, dat men haar als een misda
digster behandelde.
Toen ze met Snoes in de vestibule
kwam, had ze tranen In de oogen,
zoo vernederd gevoelde ze zich.
Het liefst zou ze dadelijk haar be
trekking hebben opgezegd. Maar daar
was Snoes de arme S.ioes, die zich
gedurende de gansche scène bevend
tegen haar aan had gedrukt en thans
bij wijze van liefkoozing Helene's hasd
tegen haar rokje drukte, alsof ze haar
vergiffenis wou vragen voor de hef
tigheid van haar vader.
Zou ze het kind zonder bescherming
achterlaten, zoodat deze hartstochte
lijke, alle zelfbeheersching missende
despoot, weer eens gelegenheid vond
om htt te slaan
Neen, De gravin had er onlangs
eens op gezinspeeld, dat men Mary
den volgenden winter, als de Kosch-
wlnski's naar Parijs gingen, naar een
kostschool wilde brengen. Zoo lang
moest Helene dus volhouden.
Op de trap ontmoette ze Bistide,
die galant en eerbiedig oo zij ging,
toen Helene naderde.
Helene had reeds lang opgemerkt,
dat hij haar met een bijzonderen eer
bied behandelde, en mocht hem gaarne,
omdat de deftige manier, waarop hij
zich bewoog, haar amuseerde en erin
zijn goedige lichtblauwe oogen iets
lag, dat haar vertrouwen wekte. Het
was haar altijd, alsof hjj haar aan een
ander deed denken, doch ze kon zich
maar niet herinneren aan wien.
Monsieur Bastide had haar eerst
slechts vriendelijk aangezien. Maar
thanr, nu hij haar vochtige oogen
zag. werd zijn blik onrustig en on
derzoekend.
Is mademoiselle niet wel vroeg
hij haif luide in het Fransch.
Wel zeker, ik ben volkomen wel,
antwoordde Helene koelwant de
vertrouwelijkheid van den kamerdie
naar vond ze wel wat onaangenaam.
Ze verbaasde zich echter nog meer,
nu hij haar naar boven volgde en
haar, nadat hij zich door een snellen
blik overtuigd had, dat er niemand in
de garg was, toefluisterde:
Als mademoiselle verdriet heeft
-- ik ben een oud man en was niet
sltijd knecht het zou mij een eer
zijn, als mademoiselle bij mij wilde
komenals ze eens raad noodig
mocht hebben.
Verrast bleef Helene staan,
Wat bedoelt u eigenlijk, meneer
Bastide? Welken raad zou ik dan
noodig hebben
Och ik dacht maar zoo. In 'een
vreemd huis meneer en mevrouw
zijn wat eigenaardig en deze'Slavische
bedienden staan op zoo'n lagen trap
van beschaving, dat een jonge dame
zich onmogelijk met hen kan inlaten,
Het zou immers ook mogelijk kunnen
z«jn, dat mademoiselle soms iemand
noodig had, op wien ze kon vertrou
wen, ik veronderstel het maar zoo
bijvoorbeeld cm een boodschap te
verrichten of een brief te bezorgen,
welken mademoiselle niet graag in
den algemeenen brievenzak legt In
dit geval zou ik mademoiselle er op
merkzaam op willen maken, dat ik
mijn eigen brieven ook steeds zelf op
de post breng en afhaal. Daarvoor
rijd Ik elke week tweemaal naar het
poststation. Natuurlijk behoeft nie
mand dat te weten ook meneer en
mevrouw niet. I< heb tweemaal per
week een vrijen middag gevraagd en
die zijn mij toegestaan. Dinsdag en
Vrijdag. Als mademoiselle mij dus
vertrouwen wil schenken hij had
vlug en zacht gesproken thans bukte
hij zich pl ntseling en vervolgde luide
Mademoiselle bshoeft mij niet te
danken. Het is immers mijn plicht
den zakdoek terug te geven.
Dit zeggende diukte'hij Helene een
vreemden zakdoek in de hand, maakte
een van zijn deftige buigingen en ging
weer terug naar de trap.
Hilene, die sprakeloos naar hem had
geluisterd, bemerkte eerst thans, dat
ginds aan 't andere einde van de gang,
de gravin uit haar kamer kwam.
Het was goed, dat Snoes nu toch
moe was geworden en naar haar bed
verlangde want Helene was zoo van
8 reek geraakt door alles wat ze had
beleefd, dat ze haar belofte, nog een
verhaal te vertellen, nu slechts met
moeite had kunnen nakomen.
Ze belde dus het kamermeisje en
gelastte, dat dese het avondeten voof
Mary zou halen en haar dan naar bed
zou brengeni
