-d i Nieuws- en Advertentieblad No. 77. WOENSDAG 28 DECEMBER 1932 48e Jaarg. B ERICH T. Nieuwjaars-advertentiën Raadsverslag. FEUILLETON. De witte Bloem. J. C. VINK - Axel. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. In het Nieuwjaarsnummer, dat op Oudejaarsavond zal ver schijnen, er. in de kom der ge meente huis aan huls zal worden bezorgd, kunnen weder geplaatst worden voor 40cents indien niet grooter dan 10 regels zijnd. Grootere advertentiën wor den naar plaatsruimte berekend. Inzendingen worden gaarne in gewacht" vóór Zaterdag 31 Dec. DE UITGEVER. Zitting van 22 Nov. 1932. VI. Hoofdstuk VIII, lager onderwijs. 221. Comm. van schooltoezicht f50. 222. Id. tot wering van school verzuim f 135. 223. Vervoer van schoolkin deren f 2900. Deze post is verdeeld als volgt Vervoer der schoolkinderen van Kijkuit door A. Dieleman f 1850, van de kinderen van Sluiskil door J. K. Esselbrugge f782 en wegens verschillende andere ver goedingen f268. In het afdeelingsonderzoek is deze post besproken en werd be zwaar gemaakt over het vervoer van Sluiskil, ook naar aanleiding van het getal kinderen, dat ver beneden de verwachting is ge bleven. Ook het vervoer van en naar Kijkuit vonden sommige leden veel te duur. Naar aanleiding van een ver zoek om opnieuw te kunnen in schrijven is een onderzoek inge steld en rapport uitgebracht door A. Dieleman vnd. als volgt Het vervoer is door hem aan genomen voor f 1850 per jaar, een bedrag, dat z.i. voor een zoo riskant en omvangrijk werk niet te hoog is. De overeenkomst is aangegaan, toen de benzine slechts 6 cent per liter kostte en 19» nu geslegen is tot 14 a 15 et. Om enkele grepen te geven van de uitgaven voor een dergelijke autobus noemt adressant voor wegenbelasting f 184, verz. wett. aanspr. f50, keurloonen f26,80 en afschrijving f 500, benzine ongeveer 2200 liter f300, totaal f 1060,80, ongerekend olie, ban den, reparatie enz., zoodat de ontvangsten ad f1850 niet te hoog zijn. Eerder zijn die te laag, maar omdat er concurrentie te wachten is, heeft hij er altijd naar gestreefd het zoo voordee- lig mogelijk uit te voeren. Schr. hoopt, dat het college tevreden is geweest over de uit voering van den autodienst ge durende deze 5 jaren en ver trouwt erop, dat het college alles in het werk zal stellen, om het vervoer zoo goed mogelijk te doen geschieden. Men zal ervan overtuigd zijn, dat het vervoer van 70 a 75 kinderen niet kan behandeld worden als een hoop bouwmaterialen. Schr. is desgewenscht bereid het college mondeling nog nader in te lichten. Uit een onderzoek van B. en W. naar de baten van het ver voer der kinderen van Sluiskil tegenover de vergoedingen, die de gemeente anders verplicht was te geven, blijkt, dat die f 87,50 bedragen. Dhr. VAN BENDEGEM acht de kosten voor Kijkuit te hoog en zou gaarne zien, dat opnieuw werd ingeschreven. De VOORZ. acht het bedrag niet te hoog en verwijst naar het rapport daarover. Bij aanbeste ding kan wel eenig voordeel be haald worden, maar B. en W. zijn verantwoordelijk tegenover de ouders, wier kinderen ter school gaan. Op grond van een vijfjarige ervaring met den tegen- woordigen vervoerder en gelet op het feit, dat nog nimmer klachten over het vervoer zijn ingekomen, meenen B. en W. de volle vrijheid te hebben om het accoord te laten doorloopen en niet tot nieuwe aanbesteding over te gaan. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. Dhr. VAN BENDEGEM ge looft wel, dat het vervoer door anderen even goed en even veilig kan geschieden, zoodat een ander ook de kans wel .eens hebben mag, terwijl er kans bestaat, dat de prijs aanmerkelijk zou schelen ten voordeele van de gemeente. Dhr. HAMELINK gelooft ook, dat de berekening van Dieleman aan den hoogen kant is. Hij rekent 5 jaar voor afschrijving ad f500 per jaar, maar spr. zegt, dat niemand hem kan wijsmaken, dat die bus f 2500 heeft gekost, want het is een oud ding. En als die man het nu 5 jaar gedaan heeft, is het z.i. geen bezwaar, dat ook anderen eens de kans krijgen. Natuurlijk staat de veiligheid voor op, maar spr. gelooft ook niet, dat Dieleman de eenige is, die' betrouwbaar is op dat gebied. En als het aanmerkelijk minder kan, moeten we dat toch pro- beeren. Bovendien kan de man niet gedupeerd zijn. Als er een inschrijving is, kan hij meedingen en heeft hij het niet, dan is het nog geen bezwaar, want zijn bus is afgelost en hij heeft een be hoorlijke verdienste gehad. Spr. voelt veel voor het idee van dhr. Van Bendegem. Dhr. VAN BENDEGEM stelt voor om opnieuw in te schrijven. Dhr. DIELEMAN vindt het ge vaarlijk. Hij was destijds bang voor ongelukken, maar er is geen enkel incident geweest en nu zijn alle veranderingen geen verbete ringen. We hebben nu een ver trouwden dienst en alleen om een gulden of wat te verdienen, krijgen we een minder veilig ge voel. Spr. is tegen het voorstel. Dhr. 't GILDE is het daarmee eens. Hij zou vóór moeten stem men, wegens bezuiniging, maar er is nooit een gegronde klacht geweest en daarom is spr. hui verig voor verandering. Het voorstel wordt verworpen met 8 tegen 4 st. Vóór de h.h. Hamelink, Ortelee, Seghers en Van Bendegem. Dhr. VERSCHELLING wil het nog eens hebben over het vervoer der kinderen van Sluiskil. Dat Mademoiselle ChênDis. Heloïse sprong uit den coupé. Het ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Gent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. dit een groot bedrag vraagt, is niet de schuld van B. en W maar van de Broeders in Sluiskil en den Pastoor te Axel. Toen in Mei besloten was om die bus voor de kinderen te.laten rijden, hebben die lui de menschen op Sluiskil bewerkt om hun kinderen niet naar de school in Axel te sturen. De VOORZ. zegt, dat dhr. Verschelling niet zoo over die heeren moest spreken, alsof het lui en geestelijken zijn. Dhr. VERSCHELLING: Dan zal ik het anders zeggen, maar gezien hun haudeiwijze zijn ze niet meer waard. Zelfs heeft een Broeder de menschen gedreigd, dat als ze hun kinderen naar Axel zonden, hij hen zou ont houden van hun kerkelijke plich ten en Sacramenten. De Voorz. weet ook, zegt spr., dat de Pas toor te Axel desgevraagd zijn medewerking weigerde en de kinderen niet wilde aanvaarden. Spr. had eigenlijk gedacht, dat dit hier toegelicht zou zijn door B. en W. De ouders vonden het eerst allemaal goed, maar zijn door den drang gediaaid. Dhr. DIELEMAN zegt gemerkt te hebben, dat de kosten per kind hier f 100 beloopen en vindt dat te hoog voor dat vervoer. Bij een wettelijke vergoeding zou het heel wat minder zijn. Er zijn zelfs kinderen, die alleen hier ter school gaan, omdat er een bus rijdt en dat is toch onzin. De VOÜRZ. acht de post ook hoog per kind gerekend, maar dat was niet te voorzien. En als men nu het woord annexatie maar uitspreekt, zegt men, je moeten op Sluiskil ook iets doen. Welnu dit iets en zoo is ook de vuilnisditnst en de verlichting daar in orde gekomen. We kun nen die dienst nu na 1 jaar maar niet stop zetten. Dhr. DIELEMAN gelooft dat het dan maar f250 zou kosten. Dhr. HAMELINK: Maar dan missen we 't schoolgeld Dhr. 1Z. DE FEIJTER vindt het jammer, dat de katholieke gees telijkheid zoo heeft tegengewerkt en dat de dienst nu daarom zou moeten vervallen. Dhr. VAN BENDEGEM was er eerst ook tegen, maar gehoord de voorgeschiedenis, zal hij voor dezen post stemmen. Dhr. VAN DE BILT meent, dat de heeren, die erover praten, met de zaak niet goed op de hoogte zijn. Geen katholiek had den wensch geuit om zijn kind in Axel op school te hebben. Tegenover den aandrang van de geestelijken bestond ook een drang van de zijde der fabriek, waar gezegd werd, als je je kind niet naar Axel ter school stuurt, zou het wel eens kunnen, dat je van de fabriek moet. En wat nu die praatjes betreft over den pastoor te Axel en den pater te Sluiskil bemerkt spr. wel, dat dhr. Ver schelling niet veel weet van de katholieke instellingen. Als spr. geweten had, dat men met de bus op zooveel katholieke kinde ren rekende, had hij wel ge waarschuwd om er niet aan te beginnen, want op den voor grond wordt gesteld, dat die kin deren daar ter school gaan, waar ze parochiaal kerkelijk zijn inge deeld. Dat is regel bij de katho lieken. Dhr. HAMELINK zegt dat hij er ook iets van gehoord heeft en men hem een briefje heeft laten zien, waar het volgende op stond Sluiskil, 13 jan. 1932. Geachte Familie, Namens Pater Gardiaan, als hoofd der Parochie, en Voorzitter van het Schoolbe stuur, moet ik U waarschuwen tegen toezegging aan den heer Burgemeester inzake het zenden der kinderen met de bus naar Axel, omrede de Kath. school aldaar geen enkel kind onzer school aanneemt. Met vriendelijke groeten, Zr. MARIE JOSEPH, Hoofd der St. Ant. school. Spr. meent dat hieruit blijkt, dat ze hun boekje te buiten gaan. De Kath. school mag de kinderen niet weigeren. Spr. zal niet tre den in de regeling der Kath. kerk ten opzichte van de parochie, Wordt vervolgd' - AX r SCHE (Duitsche vertalinp). De Fran$aise had het poitierraampje neergelaten. Nu nam zij weer plaats en streek de ritselende plooien van haar reiskostuum terecht. Zij zag er onder haar gazen vodette allerbekoor lijkst uit. Waar gaat de reis naar toe? vroeg de barones. Zeker naar eer. badplaats? Wie gaat daar in dit sei zoen niet heen Bien sur, Madameantwoordde de Parisienne met 'n allercharmantst glimlachje. Ik ga naar Wiesbaden om daar een kuur te ondergaan en, rond uit gezegd, verheug ik mij zeer over die afwisseling. Ik vind niets vreese- lijker dan de eentonigheid. Dit was Verja naar het hart gespro ken. Levendig beaamde zij die be wering en weldra waren de dames in zoo'n druk gesprek gewikkeld, alsof zij oude bekenden waren. De jonge barones gevoelde zich door den eigenaardigen pikanten toon en manieren harer reisgenoot bizonder aangetrokken. Het was een luchtig, aangehaam onderhoud, een slagvaardig woordenspel, de tic au tac, zooals slechts in de Fransche taal gevoerd kan worden. Verja dacht er over na, waar zij dat geestige soubrettengezlchtje, met die spotachtig glinsterende oogen, dat fijn- besneden, geestige wipneusje en die lachende roode lippen meer gezien had, 't Is zeer waarschijnlijk, dat wij el kaar te Wiesbaden zullen ontmoeten, zeide zij vriendelijk, en dan zou ik gaarne willen weten, met wie ik het genoegen heb. ülimlachend overhandigde zij haar reisgenoot haar visitekaaitje. „Verja, barones Von Kartegg" las deze. Een reer bekende naam voor mij, madame la baronne. Wie heeft niet van u in de D.sche salons gehoord Mag ik u mijn kaartje aanbieden .Mademoiselle Heiiï.e Chênois." Nu schoot het Veija eensklaps te binnen, waar dut gezichtje haar vrof- ger reida betooverd had. „Satanella!" Eenige oogenblikken woedde innerlijk bij haar een strijd tusschen trots en nieuwsgierigheid, doch de laatste ze gevierde. Mademoiselle Chê.iois I riep zij lachend uit. En dat hebt u mij niet reeds lang gezegd, maar mij in den donker laten tasten, waar het licht zoo in de nabijheid is u, de artiste par excellence 1 Het doet mij bizonder genoegen, mademoiselle, persoonlijk kennis met u te mogen maken. Voor Verja was dit juist een kolfje naar haar hand. Wat had zij al veel over die vrouw hooren spreken 1 Alleen reeds die roman met Qerrald loonde de moeite van een kennisma king met de heldin. Gaarne had zij naar hem gevraagd, matf zij durfde niet uit vrees van onbescheiden te worden. En BrandWat had die haar al niet van Hehï.e's grillen en gui tenstreken verteld I Dat waren dus de lippen, die Get- rald zoo hartstochtelijk gekust had) de vurige oogen, die tallooze harten hadden doen ontvlammen) dat was de betoovtrende glimlach, die allen man* nen het hoofd op hol bracht en dat bekoorlijke, elegante wezentje was de prima ballerina, die heerscheres van het tooneel,die meest gevierde schoon heid en de verlaten minnares van den molenprins. Was dat niet interessant Verja hield niet op met vragen, om de romantische verborgenheden van hit klatergoudieven achter de scher men uit te vorschen. Haar reisgenoot wist ook zoo aardig te vertellen 1 Een uur in den wagon brengt de menschen dikwijls nader tot elkander dan een geheel jaar van stijven om gang en de wederzijdsche belangste'- ling scheen bij deze twee drukke vrouwij -s zeer levendig te zijn, Eeo schel gefluit brak eindelijk het gesprek af. Veiji trok haar kleinen matelot terecht, de Francaise knoopte haar lichtgele handschoentjes dicht en keek uit het raampje, .Wiesbaden I Wat is dat snel gegaan Op het perron was een druk gewe mel. „Mariel" riep Verja uit de coupé. Juichend verliet het jonge meisje de zijde van haar oom Frans en snelde naar het portier. Zijt u daar eindelijk, tante j.l Dat is braaf van je, dat je mii, arme onbestorven weduwe onder mi litair geleide komt afhalenzeide Verja lachend, na een hartelijke om helzing. Tant mieux, du heb Ik moed om door dien menschenstroom heen te dringen. Adieu, Mademoiselle, au revoii 1 groette zij daarop haar reisgenoote. Het volgende oogenblik was zij tus schen de menigte verdwenen, Wie was die dame vroeg Marie, Zij zag er bekoorlijk uit. duurde lang eer haar bagage verzorgd was en toch was zij ongeduldig om weg te komen. Eindelijk zat zij in de victoria, die de zonnige Wilhelmstrasse doorreedvan verre zag zij het bad huis, déir is de speelzaal, dtuf-- zal zij Gerrald wederzien. Bonne chancel zeide zij glim lachend bij zich zelve. Nu kan het drama beginnen. Ik sta reeds op het toonecl 1 XlV. Een bont gekleede menigte woelt zwierig dooreen, uitlokkend künlen de tonen van het orkest, dat een op wekkende wals speelt. Onze oude bekenden hebben zich in een grooten kring vereenigd en zijn zooeven van een wandeling door den schitterend verlichten tuin terugge keerd. In een zijzaal staan de vroo- lijke groepjes bijeen en beraadslagen wat zij zullen doen. Wat dunkt u P stelde doctor Brand voor, als wij eens naar de spelers gingen kijken? Wij loopen er geen gevaar van verkouden te worden en verwijderen ons ook niet te ver van de bron, waaruit de champagne vloeit. Bravo, aangenomen I klonk ht t lachend dooreen. Een jong officier bood Verja den arm en stapte vooruit naar de speelzaal. Ik sluit mij niet bij het gezel- I schap aan, zeide Gerrald met gefronste wenkbrauwen. Wil jij freule Von Rotterswyl tot cavalier dienen, Br„nd Stel je toch niet aoo belachelijk aanl klork het hem sissend in de oorön. Wil je door een zulk een in toog vallend gedrag weer oude her* inneringen en praatjes wekken Waar» om gaat hij niet mee zal men vragen en het antwoord zal zijnOmdat hij zichzelf niet vertrouwt. Dat werkte. Gerrald beet zich op de lippen en bood Marie den arm aan, het woelde en bruiste in zijn bin nenste. Zijn opgewondenheid ontging het jonge meisje niet. Willen wij achterblijven? vroeg zij zacht. Een blos overtoog zijn gelaat en trots hief hij het hoofd op. Volstrekt niet. Waarom ant woordde hij scherp en hij liep door de openstaande deur. Ik heb een afkeer van het spel en van hen, die er aan verslaafd zijn, hernam Marie, met een ongerusten blik op zijn verbleekt gelaat. Een onbehaaglijk gevoel maakie zich van haar meester, een angst die haar den adem benam. Hij glimlachte even en zeide: „Ook ik verafschuw het." Een bang voorgevoel beknelde het hart van het jonge meisj», zij wilde hem smeeken terug te keeren. Zij sprak ernstig en oprecht, maar vóór dat zij nog had uitgesproken, keerde Brand zich om en legde waar schuwend den vinger op zijn mond in de speelzaal mag niet gesproken worden. Zij staan aan de roulette. „R iuge I" roept de eentonige stem van den cronpier uit, „trente et un en be vende handen strijken haastig het geld naar zich toe. Het balletje gonst en loopt de eentonige stem roept weder iets uit en de spelers luisteren in ademlooze spanning, Wat snort dat balletje I

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1932 | | pagina 1