af
66)
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-VI aan deren
Waarom trouwt een Amerikaan?
No. 95.
VRIJDAG 27 FEBRUARI 1931.
46e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Buitenland.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Greote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën werden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoermiddag 11 ure.
De Amerikanen schijnen tegen
woordig ontevreden over de ma
nier, waarop de Europeanen hen
beoordeelen. Alle blaam uit Euro
pa op Amerika haalt echter nog
niet bij de critiek, die de burgers
van de Ver. Staten op eikaars
levenswijze uitoefenen. Mrs. Mary
Borden, de Amerik. romanschrijf
ster, gaf zoo juist in de Londen-
sche „Evening News" een kern-
achtigo beschouwing ten beste
over het huwelijk in haar land.
Wat zij zegt is, zooal niet geheel
nieuw, toch zeer kenschetsend
voor de verhouding in het Ame-
rikaansche gezin, aldus de „Tel".
„Wij in Amerika leven niet
meer in de heldhaftige tijden, toen
de man op Roodhuiden en dieren
jaagde, terwijl 9e vrouw kookte
en haar kinderen opvoede. Dat
was maar heel kort. In onzen tijd,
met zijn vele steden, zijn geweldi
ge spoorwegen en zijn petroleum-
bronnen, is'de eenige roman die
van den grooten handel, van de
enorme industrieele ondernemin
gen. De man staat losser van
zijn vrouw. Deze kookt trouwens
niet meer, weeft niet en voedt
haar kinderen niet op. Velen harer
bemoeien zich niet meer met den
huiselijken haard, om de goede
reden, dat zij dien niet hebben.
Zij wonen in hotels. Intusschen
van den handel en industrie weten
zij evenmin iets. Zij weten wat
de mode van den dag is en daar
over geven ze in haar clubs haar
meening ten beste. Men denke
niet, dat dit voorrecht aan mil-
liardairsvrouwen voorbehouden
is. De arbeidersklasse doet er even
hard aan mee. Te New-York lei
den metselaarsvrouwen, in zijde
gekleed, bedekt met juweelen, een
frivool leven, terwijl hun mannen
op de steigers tien a vijftien dol
lars per dag verdienen.
Als een Amerikaan wil trouwen,
stelt hij aan zijn vrouw geenszins
de eischen, die de Europeaan aan
de zijne stelt. Hij kijkt alleen
naar een aardig gezichtje. Zijn
eenig verlangen en eenige trots
is, voor haar te werken en haar
alle pleiziertjes te verschaffen. In
wezen is voor den Amerikaan
de vrouw een siersel, 'n luxe-
ding, een mooi paard, waarvoor
hij dik betaalt.
Mannen en vrouwen meenen
intusschen dat dit soort huwelijk
op een gezonde moraal berust.
Eenmaal getrouwd, gaat mevrouw
naar haar Club en mijnheer naar
zijn werk. Mijnheer werkt voor
de dollars die mevrouw blijmoe
dig uitgeeft. Dat noemen zij geluk.
En de kinderen Daarom be
kommert men zich niet. Een
Amerikaan trouwt niet om een
gezin te vormen. Hij scheidt ge
makkelijk. Later riskeert hij het
nog eens. Het gezin is in de Ver.
Staten trouwens niet in aanzien
als sociale eenheid. Alleen de
enkeling is de sociale eenheid.
Zijn ware godsdienst is de vrij
heid, en als zijn kerk hem niet
meer naar den smaak is, verandert
hij van kerk. (Daar behoeft hij
geen Amerikaan voor te zijnRed.)
In dat opzicht heeft hij trouwens,
evenals in ons land, keuze ge
noeg er zijn in de Ver. Staten
zooveel secten.
Waar geluk, dit leven? Mrs.
Borden gelooft daar niet aan, en
besluit: „De Amerikanen hebben
aftijd haast. Zij springen overijld
in de ievens-express, uit angst, op
het perron te blijven staan. Allen
nemen den trein naar de repu
bliek van het geluk, maar weini
gen bereiken hun bestemming.
Fransche oorlogsbegrooting.
Bij de behandeling van de oor
logsbegrooting in de Fransche
Kamer verklaarde de rapporteur
Bouilloux-Lafont, dat het jaar
1931 op buitenlandsch politiek
gebied in het teeken der onrust
staat. De nationale verdediging
treedt ondanks alle vredesbemoei-
ingen van Frankrijk meer en meer
op den voorgrond. Op hel ge
bied van de vermindering der
bewapening heeft Frankrijk zich
groote krachtsinspanningen ge
troost. Het Fransche troepen-
effectief is heden ten dage half
zoo groot als in 1914. De effec
tieve sterkte van de afgerichte
en beschikbare troepen bedraagt
200.000 man, terwijl er in Duitsch-
land 259 000 man zijn, met een
africhtingstijd van zes jaar. Wat
de nationale verdediging betreft
staan Frankrijk en Duitschland
dus ongeveer gelijk. Onder die
omstandigheden is het dus niet
mogelijk nog verder te gaan ten
aanzien van de vermindering der
bewapening.
De tegenverklaringen van den
socialistischen afgevaardigde
Choufet kwamen hierop neer,
dat de Fransche legeruitgaven in
totaal 19 milliard en 19 millioen
fr. bedragen en, omgerekend naar
de huidige valuta, 12 milliard fr.
hooger zijn dan in 1913 Van
alle staatsinkomsten worden 35
pCt. voor militaire doeleinden
gebruikt, terwijl in de andere
begrootingen 7 milliard voor zui
vere legerdoeleinden zijn onder
gebracht. Alleen in 1931 bedroe
gen de kosten voor de grensver-
sterkingen een milliard fr. Men
heeft den oorlog gewonnen en
Duitschland ontwapend. De so
cialistische partij wendt zich niet
tegen de nationale verdediging,
maar wel tegen militaire verspil
ling. In Marokko heeft men om
een troep van 56.000 man te
commandeeren, 303 generaals en
hooggeplaatste officieren noodig.
De Minister van Oorlog, Magi-
not, zeide, dat Frankrijk bij de
komende ontwapeningsbesprekin
gen geen verdere concessies meer
kan doen. Het land kan voor
het oogenblik niet denken aan
vermindering van zijn bewape
ningsuitgaven, indien het zijn
veiligheid niet in gevaar wil
brengen. Veeleer denkt men over
nieuwe organisatie van het leger.
Indien Frankrijk deelneemt aan
internationale besprekingen ter
vermindering van de bewapening,
bcteekent dit niet, dat het zijn
levensbelangen wil prijsgeven.
Frankrijk bedreigt niemand het
wil in vrede en veiligheid leven.
In verband met de internationale
besprekingen zeide Maginot, dat
in geen geval kan worden toe
gestaan, dat men terugkomt op
de militaire clausules van het
verdrag van Versailles. Onder
dit voorbehoud en aan de hand
van de bepalingen eener rigo-
reuze internationale controle zal
Frankrijk alles doen om de Ge-
neefsche Ontwapeningsconferen
tie tot een gunstig einde te hel
pen brengen.
De voorzitter van de Fransche
radicaal-socialistische Kamerfrac
tie, Daladier, wees er tijdens de
debatten over de oorlogsbegroo
ting op, dat de totale uitgaven,
die men onder de z.g. veiligheids-
begrooting heeft willen boeken,
16.4 milliard frank bedroegen.
Frankrijk beschikt op het oogen
blik over 240.000 beroepssolda
ten, tegenover 140.000 in 1912.
Anti fascisme.
Toen Mussolini eenige jaren
geleden de macht in handen nam,
heeft hij zooals dat bij dicta
tors te doen gebruikelijk is het
volk verzekerd, dat hij het land
tot politieken en economischen
bloei zou brengen, waartoe het
parlementarisme niet in staat was
geweest. De groote woorden en
mooie gebaren maakte op het
temperamentvolle ltaliaansche
volk een diepen indruk en de anti
fascistische elementen, de betrek
kelijke populariteit van het fas
eisme in aanmerking nemende en
ook misschien geloovende, dat
Mussolini werkelijk het iets zou
geven, onthielden zich grooten-
deels van daadwerkelijke anti-fas
cistische activiteit. Maar, ook in
Italië verscherpt zich de econo
mische crisis. Mussolini heeft
Italië een bewapenings-wedstrijd
met het rijkste land van Europa
op den hals gehaald en last not
last, hebben de ltaliaansche poli
tieke partijen, die niet fascistisch
gezind zijn, ingezien, dat de dic
tatuur van den Duce niet in staat
is, het land uit den tegenwoor-
digen hachelijken economischen
er. politieken toestand te redden.
Groote teleurstelling heeft de Duce
veroorzaakt in de breede kringen
van de bevolking.
Piron's kleine oogen schoten vuur
stralen, De gelijkenis van Sofie met
Dit alles heeft geleid tot ver
sterkte activiteit van de anti-fas
cistische groepen en naar de cor
respondent van het .Berliner Ta-
geblatt" te Genève mededeelt,
worden op het oogenblik overal
in Italië lieden, die men ervan
verdenkt niet met het fascistische
regime te sympathiseeren, ver
volgd. Tal van personen zijn
onder politie-toezicht gesteld.
Huiszoekingen zijn gedaan bij veie
anderen. Eenige politici zijn naar
de Liparische eilanden verbannen
terwijl bovendien tal van perso
nen zijn gearresteerd.
Onvoorzichtige Prinsen.
Een dezer dagen is op het
landgoed van prins Axel van De-
marken een ontploffing ontstaan,
welke wonder boven wonder nog
vrij goed is afgeloopen. Prins
Knud had samen met een neef.
prins Axel, een mengsel van kruit
uitgedacht, dat een bijzondere
ontploffingskracht zou moeten
hebben. Om dit te probeeren, was
hij met het mengsel naar prins
Axel gereden, waar zij het in een
kistje leegstortten, waarna prins
Knud er een lucifer bij hield, al
dus de „N.R.C." Door de ont
ploffing werd prins Knud tame
lijk ernstig aan het hoofd verbrand
waardoor hij een paar dagen met
koorts het bed moest houden.
Thans is hij weer in zooverre her
steld, dat hij weer op de been
is. Prins Axel kwam met den
schrik vrij.
Werkloozendemonstratie.
In Den Haag is Woensdag een
van de roode vakbewegingsoppo
sitie uitgaande landelijke demon
stratie gehouden. Uit diverse oor
den des lands waren werkloozen-
groepen met en zonder doeken
of bonden met opschriften voor
het Volksgebouw aan de Prinse
gracht gekomen waar een meeting
plaals had in den tuin.
Nadat eenige voorgangers het
woord hadden gevoerd, werd be
sloten tot het zenden van een adres
naar de Tweede Kamer, Hierin
(Wordt vervolgd.)
Ëen mensch kan veei, heel veel ver»
dragen, kan »ich Versoenen met groote
teleurstellingen) met veel ontbering en
ten slotte toch gelukkig sijn,
AXELSCHE
wl
COURANT
Bureau Markt C 4.
Telef. 56, - Postrek. 69263.
42)
De markies behoefde niet te ant
woorden, want eenige gasten traden
binnen. Onder hen bevond zich ook
graaf Beaucourt en nauwelijks had de
gastheer hen begroet of het lang ver
wachte rijtuig liet zich hooren. Eenige
minuten later hield het voor de trap
pen van het portaal stil en de gasten
stegen uit.
De markies van Charlemont stond
als op gloeiende kolen, toen de gasten
van Montfacon het salon binnentraden
en hij mevrouw Mixtome niet zag.
Zijn bleek gelaat en zijn angstig sta
rende oogen verrieden wat er in hem
omging. Reeds wilde hij mevrouw
Bienjour vragen, waar Eugenie bleef,
toen deze en juffrouw Lepage werden
aangemeld. Daarop traden beiden
doodsbleek binnen. De uitdrukking
harer oogen was zeer verschillend,
die van mevrouw Mixtome stonden
flets, terwijl in die van Sofie een
kortsachtige gloed brandde. Eindelijk
was zij op de plaats, waar het bloe
dige familiedrama was afgespeeld, dat
zij wilde ontsluieren. Het eerste doel
was bereikt.
De markies verwelkomde mevrouw
Mixtome met onverholen vreugde, en
Sofie werd door Alfred Beacourt in
beslag genomen, zoodra zij August
Bartineux had begroet.
Ik kan u niet genoeg bedanken,
Eugenie, dat gij mij heden met een
hezotk vereert) «ide de markies, zoo
zacht, dat niemand het hooren kon.
Laat mij u welkom heeten in uw
oude woning, waar u eens meesteres
was, in de woning, waarin u eiken
dag opnieuw als meesteres kan op
treden. Wees welkom, Eugenie.
Mevrouw Mixtome liet hare blikken
door het salon gaan. Hare lippen
beefden een enkel oogenblik, maar zij
had het plan gemaakt zich goed te
houden en men kon verder niet aan
haar bemerken dat zij ontroerd was
Bedrieg u niet, August, ik kwam
niet alleen, omdat gij mij hadt uitge-
noodigd, maar ook, omdat ik ver
langde mijn vroegere kamer weer te
zien en een herinnering van mijn kind
te hebben. Denk aan uwe belofte.
Zeker. Straks kunt gij er heen
gaan en niemand zal uwe afwezig
heid bemerken.
Het diner werd gemeld en daardoor
een einde aan het gesprek gemaakt.
De eetzaal was schitterend. Overal
wisselden bloemen en verblindend
licht elkander af.
Gedurende het diner scheen me
vrouw Mixtome zeer vroolijk, vroolij-
ker dan de markies haar ooit had
aangetroffen, maar hij vermoedde dat
hare vroolijkheid gedwongen was en
moest dienen om hare ontroering te
verbergen.
Na het diner keerden de dames
naar het salon terug, terwijl de heeren
nog een glas wijn bleven drinken.
Mevrouw Mixtome hield nu haar
tijd voor gekomenzij naderde Sofie,
die alleen in een vensterraam zat,
Sofie, volg mij in de kleedkamer,
zelde zij zacht.
Juffrouw Lepage stond op en volgde
mevrouw. De kamer was leeg,
m Lief kind, zeide Eugenie, haar
ontroering nfet meer verbergende,
eens was ik meesteres in dit kasteel.
Ik kwam hier als bruid en ging heen
maar gij hebt deze treurige ge
schiedenis zeker reeds vernomen Het
heeft mij veel gekost dezen avond
hier te komen, maar ik heb het alleen
gedaan om mijn vroegere kamer weer
te zien. Zij is niet gebruikt, sedert ik
haar heb verlaten. Daar zijn nog reli
kwieën van mijn kind en deze wil ik
bezitten. Ik hoop er relikwieën te be
zitten van iemand, die mij even dier
baar is als mijn lief dochtertje. Ga
mee, Sofie. Gij kunt voor de#deur
wachten, want niemand mag de kamer
met mij betreden. Maar ik wilde niet
alleen weggaan, want men zou het
hebben kunnen bemerken. Wanneer
gij voor de deur de wacht blijft hou
den, zal dit een voldoende bescher-
ming zijn tegen allen, die zouden wil
len zien, wat ik daar ga doen en
blijf ik onopgemerkt. Kom
Mevrouw Mixtome ging haar voor
door de vestibule, den breeden mar
meren trap op naar de groote zaal
daar sloeg zij een langen gang in en
bleef voor een deur staan, welke zij
na eenige oogenblikken opende.
Ga daar op die bank zitten,
Sofie, zeide mevrouw ,en wacht hier
op mij,
Zij opende de deur en trad binnen.
Juffrouw Lepage kon slechts een en
kelen blik in de prachtig gemeubi
leerde kamer werpen daarna werd de
deur gesloten en Sofie stond alleen.
Het scheen haar toe,, alsof zij er
recht op had eveneens de kamer bin
nen te gaan. Zij wilde zich aan haar
hart werpen en haar zeggen, dat haar
kind niet dood was; dat het leefde
en voor haar stond maar zij wist
zich te beheeischen. Zij mocht het
bestaan van haren vader niet verra
den, zelfs niet aan zijn echtgenoote,
die hem nog beminde en nog om
hem treurdedie aan zijn onschuld
geloofde en zijn nagedachtenis in
eere hield.
O, kon ik slechts met haar weenen
om haar te troosten dacht zij. O God,
vereenig hen, die zoo ver van elkan
der gescheiden zijn Is er dan geen
hoop, dat mijn varier zal gerecht
vaardigd worden Kan ik dan vol
strekt niets doen
Zij wrong zich wanhopig de han
den. Moed en hoop hadden haar voor
een oogenblik geheel verlaten. Een
tijd lang zat ztj in gedachten ver
zonken, totdat lichte voetstappen haar
deden ontwaken. Zij zag een man
voor haar staan, dien zq uit de be
schrijving van haar vader herkende
als Philippe Piron. De magere figuur,
de kleine flikkerende oogen, het lage
voorhoofd en vooral een lang lidtet-
ken over de wang, dat hem een naar
voorkomen gaf, konden hem niet doen
twijfelen. Sofie sprong op en deed
onwillekeurig een schrede achter
waarts.
Hij zag hare beweging en lachte
spottend.
Zijt gij verdwaald, mejuffer?
vroeg hij scherp. De gasten zijn be
neden.
Sofie wierp haar hoofd trotsch in den
r.ek, hetgeen Piron onmiddellijk aan
mevrouw Mixtome deed denken. Hij
zag het meisje opmerkzaam aan,
Mevrouw Eugenie Mixtome is in
haar vroegere kamer, antwoordde Sofie
koel, ik wacht op haar,
haar vader viel hem op.
Vergeef mij, mejuffer, mag ik
uw naam weten
Sofie was van plan zijn nieuws
gierigheid niet' te bevredigen, maar
het verlangen hem nauwkeuriger op
te nemen deed haar besluiten hem te
antwoorden.
Mijn naam is juffrouw Lepage,
ik ben de gezelschapsjuffer van me---
vrouw Mixtome.
Ik dank u, mejuffer. Ik ben Phi
lippe Piron, de kamerdienaar van den
markies van Charlemont en onder
vroeg u alleen, omdat ge zoo spre
kend gelijkt op een portret dat in de
zaal hangt. Nogmaals, vergeef mij.
Hij boog opnieuw en verwijderde
zich. In de zaal tredende mompelde
hijZij heet Lepage 1 Wie is zij
Van welke familie Wat wil zij De
zaak is niet zuiver. Zij moet een
andere wezen dan voor wie zij zich
uitgeeft. Ik zal te weten komen wat
en wie zij is. Mocht ook iedereen
blind zijn, Piron heeft een paar goede
oogen I
Eugenie Mixtome bleef bijna een
half uur in de zoolang ongebruikt ge
bleven kamer. Wat zij gevoelde, wat
zij leed terwijl zij de oude wonden,
die nooit geheel genezen waren, op
nieuw met sooveel geweld openreet,
is niet te beschrijven.