af 66) Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-VI aan deren Waarom trouwt een Amerikaan? No. 95. VRIJDAG 27 FEBRUARI 1931. 46e Jaarg. J. C. VINK - Axel. FEUILLETON. Buitenland. Binnenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Greote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën werden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoermiddag 11 ure. De Amerikanen schijnen tegen woordig ontevreden over de ma nier, waarop de Europeanen hen beoordeelen. Alle blaam uit Euro pa op Amerika haalt echter nog niet bij de critiek, die de burgers van de Ver. Staten op eikaars levenswijze uitoefenen. Mrs. Mary Borden, de Amerik. romanschrijf ster, gaf zoo juist in de Londen- sche „Evening News" een kern- achtigo beschouwing ten beste over het huwelijk in haar land. Wat zij zegt is, zooal niet geheel nieuw, toch zeer kenschetsend voor de verhouding in het Ame- rikaansche gezin, aldus de „Tel". „Wij in Amerika leven niet meer in de heldhaftige tijden, toen de man op Roodhuiden en dieren jaagde, terwijl 9e vrouw kookte en haar kinderen opvoede. Dat was maar heel kort. In onzen tijd, met zijn vele steden, zijn geweldi ge spoorwegen en zijn petroleum- bronnen, is'de eenige roman die van den grooten handel, van de enorme industrieele ondernemin gen. De man staat losser van zijn vrouw. Deze kookt trouwens niet meer, weeft niet en voedt haar kinderen niet op. Velen harer bemoeien zich niet meer met den huiselijken haard, om de goede reden, dat zij dien niet hebben. Zij wonen in hotels. Intusschen van den handel en industrie weten zij evenmin iets. Zij weten wat de mode van den dag is en daar over geven ze in haar clubs haar meening ten beste. Men denke niet, dat dit voorrecht aan mil- liardairsvrouwen voorbehouden is. De arbeidersklasse doet er even hard aan mee. Te New-York lei den metselaarsvrouwen, in zijde gekleed, bedekt met juweelen, een frivool leven, terwijl hun mannen op de steigers tien a vijftien dol lars per dag verdienen. Als een Amerikaan wil trouwen, stelt hij aan zijn vrouw geenszins de eischen, die de Europeaan aan de zijne stelt. Hij kijkt alleen naar een aardig gezichtje. Zijn eenig verlangen en eenige trots is, voor haar te werken en haar alle pleiziertjes te verschaffen. In wezen is voor den Amerikaan de vrouw een siersel, 'n luxe- ding, een mooi paard, waarvoor hij dik betaalt. Mannen en vrouwen meenen intusschen dat dit soort huwelijk op een gezonde moraal berust. Eenmaal getrouwd, gaat mevrouw naar haar Club en mijnheer naar zijn werk. Mijnheer werkt voor de dollars die mevrouw blijmoe dig uitgeeft. Dat noemen zij geluk. En de kinderen Daarom be kommert men zich niet. Een Amerikaan trouwt niet om een gezin te vormen. Hij scheidt ge makkelijk. Later riskeert hij het nog eens. Het gezin is in de Ver. Staten trouwens niet in aanzien als sociale eenheid. Alleen de enkeling is de sociale eenheid. Zijn ware godsdienst is de vrij heid, en als zijn kerk hem niet meer naar den smaak is, verandert hij van kerk. (Daar behoeft hij geen Amerikaan voor te zijnRed.) In dat opzicht heeft hij trouwens, evenals in ons land, keuze ge noeg er zijn in de Ver. Staten zooveel secten. Waar geluk, dit leven? Mrs. Borden gelooft daar niet aan, en besluit: „De Amerikanen hebben aftijd haast. Zij springen overijld in de ievens-express, uit angst, op het perron te blijven staan. Allen nemen den trein naar de repu bliek van het geluk, maar weini gen bereiken hun bestemming. Fransche oorlogsbegrooting. Bij de behandeling van de oor logsbegrooting in de Fransche Kamer verklaarde de rapporteur Bouilloux-Lafont, dat het jaar 1931 op buitenlandsch politiek gebied in het teeken der onrust staat. De nationale verdediging treedt ondanks alle vredesbemoei- ingen van Frankrijk meer en meer op den voorgrond. Op hel ge bied van de vermindering der bewapening heeft Frankrijk zich groote krachtsinspanningen ge troost. Het Fransche troepen- effectief is heden ten dage half zoo groot als in 1914. De effec tieve sterkte van de afgerichte en beschikbare troepen bedraagt 200.000 man, terwijl er in Duitsch- land 259 000 man zijn, met een africhtingstijd van zes jaar. Wat de nationale verdediging betreft staan Frankrijk en Duitschland dus ongeveer gelijk. Onder die omstandigheden is het dus niet mogelijk nog verder te gaan ten aanzien van de vermindering der bewapening. De tegenverklaringen van den socialistischen afgevaardigde Choufet kwamen hierop neer, dat de Fransche legeruitgaven in totaal 19 milliard en 19 millioen fr. bedragen en, omgerekend naar de huidige valuta, 12 milliard fr. hooger zijn dan in 1913 Van alle staatsinkomsten worden 35 pCt. voor militaire doeleinden gebruikt, terwijl in de andere begrootingen 7 milliard voor zui vere legerdoeleinden zijn onder gebracht. Alleen in 1931 bedroe gen de kosten voor de grensver- sterkingen een milliard fr. Men heeft den oorlog gewonnen en Duitschland ontwapend. De so cialistische partij wendt zich niet tegen de nationale verdediging, maar wel tegen militaire verspil ling. In Marokko heeft men om een troep van 56.000 man te commandeeren, 303 generaals en hooggeplaatste officieren noodig. De Minister van Oorlog, Magi- not, zeide, dat Frankrijk bij de komende ontwapeningsbesprekin gen geen verdere concessies meer kan doen. Het land kan voor het oogenblik niet denken aan vermindering van zijn bewape ningsuitgaven, indien het zijn veiligheid niet in gevaar wil brengen. Veeleer denkt men over nieuwe organisatie van het leger. Indien Frankrijk deelneemt aan internationale besprekingen ter vermindering van de bewapening, bcteekent dit niet, dat het zijn levensbelangen wil prijsgeven. Frankrijk bedreigt niemand het wil in vrede en veiligheid leven. In verband met de internationale besprekingen zeide Maginot, dat in geen geval kan worden toe gestaan, dat men terugkomt op de militaire clausules van het verdrag van Versailles. Onder dit voorbehoud en aan de hand van de bepalingen eener rigo- reuze internationale controle zal Frankrijk alles doen om de Ge- neefsche Ontwapeningsconferen tie tot een gunstig einde te hel pen brengen. De voorzitter van de Fransche radicaal-socialistische Kamerfrac tie, Daladier, wees er tijdens de debatten over de oorlogsbegroo ting op, dat de totale uitgaven, die men onder de z.g. veiligheids- begrooting heeft willen boeken, 16.4 milliard frank bedroegen. Frankrijk beschikt op het oogen blik over 240.000 beroepssolda ten, tegenover 140.000 in 1912. Anti fascisme. Toen Mussolini eenige jaren geleden de macht in handen nam, heeft hij zooals dat bij dicta tors te doen gebruikelijk is het volk verzekerd, dat hij het land tot politieken en economischen bloei zou brengen, waartoe het parlementarisme niet in staat was geweest. De groote woorden en mooie gebaren maakte op het temperamentvolle ltaliaansche volk een diepen indruk en de anti fascistische elementen, de betrek kelijke populariteit van het fas eisme in aanmerking nemende en ook misschien geloovende, dat Mussolini werkelijk het iets zou geven, onthielden zich grooten- deels van daadwerkelijke anti-fas cistische activiteit. Maar, ook in Italië verscherpt zich de econo mische crisis. Mussolini heeft Italië een bewapenings-wedstrijd met het rijkste land van Europa op den hals gehaald en last not last, hebben de ltaliaansche poli tieke partijen, die niet fascistisch gezind zijn, ingezien, dat de dic tatuur van den Duce niet in staat is, het land uit den tegenwoor- digen hachelijken economischen er. politieken toestand te redden. Groote teleurstelling heeft de Duce veroorzaakt in de breede kringen van de bevolking. Piron's kleine oogen schoten vuur stralen, De gelijkenis van Sofie met Dit alles heeft geleid tot ver sterkte activiteit van de anti-fas cistische groepen en naar de cor respondent van het .Berliner Ta- geblatt" te Genève mededeelt, worden op het oogenblik overal in Italië lieden, die men ervan verdenkt niet met het fascistische regime te sympathiseeren, ver volgd. Tal van personen zijn onder politie-toezicht gesteld. Huiszoekingen zijn gedaan bij veie anderen. Eenige politici zijn naar de Liparische eilanden verbannen terwijl bovendien tal van perso nen zijn gearresteerd. Onvoorzichtige Prinsen. Een dezer dagen is op het landgoed van prins Axel van De- marken een ontploffing ontstaan, welke wonder boven wonder nog vrij goed is afgeloopen. Prins Knud had samen met een neef. prins Axel, een mengsel van kruit uitgedacht, dat een bijzondere ontploffingskracht zou moeten hebben. Om dit te probeeren, was hij met het mengsel naar prins Axel gereden, waar zij het in een kistje leegstortten, waarna prins Knud er een lucifer bij hield, al dus de „N.R.C." Door de ont ploffing werd prins Knud tame lijk ernstig aan het hoofd verbrand waardoor hij een paar dagen met koorts het bed moest houden. Thans is hij weer in zooverre her steld, dat hij weer op de been is. Prins Axel kwam met den schrik vrij. Werkloozendemonstratie. In Den Haag is Woensdag een van de roode vakbewegingsoppo sitie uitgaande landelijke demon stratie gehouden. Uit diverse oor den des lands waren werkloozen- groepen met en zonder doeken of bonden met opschriften voor het Volksgebouw aan de Prinse gracht gekomen waar een meeting plaals had in den tuin. Nadat eenige voorgangers het woord hadden gevoerd, werd be sloten tot het zenden van een adres naar de Tweede Kamer, Hierin (Wordt vervolgd.) Ëen mensch kan veei, heel veel ver» dragen, kan »ich Versoenen met groote teleurstellingen) met veel ontbering en ten slotte toch gelukkig sijn, AXELSCHE wl COURANT Bureau Markt C 4. Telef. 56, - Postrek. 69263. 42) De markies behoefde niet te ant woorden, want eenige gasten traden binnen. Onder hen bevond zich ook graaf Beaucourt en nauwelijks had de gastheer hen begroet of het lang ver wachte rijtuig liet zich hooren. Eenige minuten later hield het voor de trap pen van het portaal stil en de gasten stegen uit. De markies van Charlemont stond als op gloeiende kolen, toen de gasten van Montfacon het salon binnentraden en hij mevrouw Mixtome niet zag. Zijn bleek gelaat en zijn angstig sta rende oogen verrieden wat er in hem omging. Reeds wilde hij mevrouw Bienjour vragen, waar Eugenie bleef, toen deze en juffrouw Lepage werden aangemeld. Daarop traden beiden doodsbleek binnen. De uitdrukking harer oogen was zeer verschillend, die van mevrouw Mixtome stonden flets, terwijl in die van Sofie een kortsachtige gloed brandde. Eindelijk was zij op de plaats, waar het bloe dige familiedrama was afgespeeld, dat zij wilde ontsluieren. Het eerste doel was bereikt. De markies verwelkomde mevrouw Mixtome met onverholen vreugde, en Sofie werd door Alfred Beacourt in beslag genomen, zoodra zij August Bartineux had begroet. Ik kan u niet genoeg bedanken, Eugenie, dat gij mij heden met een hezotk vereert) «ide de markies, zoo zacht, dat niemand het hooren kon. Laat mij u welkom heeten in uw oude woning, waar u eens meesteres was, in de woning, waarin u eiken dag opnieuw als meesteres kan op treden. Wees welkom, Eugenie. Mevrouw Mixtome liet hare blikken door het salon gaan. Hare lippen beefden een enkel oogenblik, maar zij had het plan gemaakt zich goed te houden en men kon verder niet aan haar bemerken dat zij ontroerd was Bedrieg u niet, August, ik kwam niet alleen, omdat gij mij hadt uitge- noodigd, maar ook, omdat ik ver langde mijn vroegere kamer weer te zien en een herinnering van mijn kind te hebben. Denk aan uwe belofte. Zeker. Straks kunt gij er heen gaan en niemand zal uwe afwezig heid bemerken. Het diner werd gemeld en daardoor een einde aan het gesprek gemaakt. De eetzaal was schitterend. Overal wisselden bloemen en verblindend licht elkander af. Gedurende het diner scheen me vrouw Mixtome zeer vroolijk, vroolij- ker dan de markies haar ooit had aangetroffen, maar hij vermoedde dat hare vroolijkheid gedwongen was en moest dienen om hare ontroering te verbergen. Na het diner keerden de dames naar het salon terug, terwijl de heeren nog een glas wijn bleven drinken. Mevrouw Mixtome hield nu haar tijd voor gekomenzij naderde Sofie, die alleen in een vensterraam zat, Sofie, volg mij in de kleedkamer, zelde zij zacht. Juffrouw Lepage stond op en volgde mevrouw. De kamer was leeg, m Lief kind, zeide Eugenie, haar ontroering nfet meer verbergende, eens was ik meesteres in dit kasteel. Ik kwam hier als bruid en ging heen maar gij hebt deze treurige ge schiedenis zeker reeds vernomen Het heeft mij veel gekost dezen avond hier te komen, maar ik heb het alleen gedaan om mijn vroegere kamer weer te zien. Zij is niet gebruikt, sedert ik haar heb verlaten. Daar zijn nog reli kwieën van mijn kind en deze wil ik bezitten. Ik hoop er relikwieën te be zitten van iemand, die mij even dier baar is als mijn lief dochtertje. Ga mee, Sofie. Gij kunt voor de#deur wachten, want niemand mag de kamer met mij betreden. Maar ik wilde niet alleen weggaan, want men zou het hebben kunnen bemerken. Wanneer gij voor de deur de wacht blijft hou den, zal dit een voldoende bescher- ming zijn tegen allen, die zouden wil len zien, wat ik daar ga doen en blijf ik onopgemerkt. Kom Mevrouw Mixtome ging haar voor door de vestibule, den breeden mar meren trap op naar de groote zaal daar sloeg zij een langen gang in en bleef voor een deur staan, welke zij na eenige oogenblikken opende. Ga daar op die bank zitten, Sofie, zeide mevrouw ,en wacht hier op mij, Zij opende de deur en trad binnen. Juffrouw Lepage kon slechts een en kelen blik in de prachtig gemeubi leerde kamer werpen daarna werd de deur gesloten en Sofie stond alleen. Het scheen haar toe,, alsof zij er recht op had eveneens de kamer bin nen te gaan. Zij wilde zich aan haar hart werpen en haar zeggen, dat haar kind niet dood was; dat het leefde en voor haar stond maar zij wist zich te beheeischen. Zij mocht het bestaan van haren vader niet verra den, zelfs niet aan zijn echtgenoote, die hem nog beminde en nog om hem treurdedie aan zijn onschuld geloofde en zijn nagedachtenis in eere hield. O, kon ik slechts met haar weenen om haar te troosten dacht zij. O God, vereenig hen, die zoo ver van elkan der gescheiden zijn Is er dan geen hoop, dat mijn varier zal gerecht vaardigd worden Kan ik dan vol strekt niets doen Zij wrong zich wanhopig de han den. Moed en hoop hadden haar voor een oogenblik geheel verlaten. Een tijd lang zat ztj in gedachten ver zonken, totdat lichte voetstappen haar deden ontwaken. Zij zag een man voor haar staan, dien zq uit de be schrijving van haar vader herkende als Philippe Piron. De magere figuur, de kleine flikkerende oogen, het lage voorhoofd en vooral een lang lidtet- ken over de wang, dat hem een naar voorkomen gaf, konden hem niet doen twijfelen. Sofie sprong op en deed onwillekeurig een schrede achter waarts. Hij zag hare beweging en lachte spottend. Zijt gij verdwaald, mejuffer? vroeg hij scherp. De gasten zijn be neden. Sofie wierp haar hoofd trotsch in den r.ek, hetgeen Piron onmiddellijk aan mevrouw Mixtome deed denken. Hij zag het meisje opmerkzaam aan, Mevrouw Eugenie Mixtome is in haar vroegere kamer, antwoordde Sofie koel, ik wacht op haar, haar vader viel hem op. Vergeef mij, mejuffer, mag ik uw naam weten Sofie was van plan zijn nieuws gierigheid niet' te bevredigen, maar het verlangen hem nauwkeuriger op te nemen deed haar besluiten hem te antwoorden. Mijn naam is juffrouw Lepage, ik ben de gezelschapsjuffer van me--- vrouw Mixtome. Ik dank u, mejuffer. Ik ben Phi lippe Piron, de kamerdienaar van den markies van Charlemont en onder vroeg u alleen, omdat ge zoo spre kend gelijkt op een portret dat in de zaal hangt. Nogmaals, vergeef mij. Hij boog opnieuw en verwijderde zich. In de zaal tredende mompelde hijZij heet Lepage 1 Wie is zij Van welke familie Wat wil zij De zaak is niet zuiver. Zij moet een andere wezen dan voor wie zij zich uitgeeft. Ik zal te weten komen wat en wie zij is. Mocht ook iedereen blind zijn, Piron heeft een paar goede oogen I Eugenie Mixtome bleef bijna een half uur in de zoolang ongebruikt ge bleven kamer. Wat zij gevoelde, wat zij leed terwijl zij de oude wonden, die nooit geheel genezen waren, op nieuw met sooveel geweld openreet, is niet te beschrijven.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1931 | | pagina 1