sen
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh- Vlaan deren
No. 67.
DINSDAG 18 NOVEMBER 1930.
46e Jaorg.
J. C. VINK - Axel.
Raadsverslag.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Greete letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën werden franc© ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Vergadering van 13 Nov. 1930.
Aanwezig alle leden benevers
de secretaris. Voorzitter de heer
F. Blok, burgemeester.
II.
5. Woonwaïenktmp.
Naar aanleiding van het aan
gehouden adres der bewoners
uit de Oudewijk om een andere
plaats voor woonwagens aan te
wijzen, deelen B. en W. mede,
dat er geen ander terrein is en
stellen ze na ernstige overweging
voor daar den grond te verharden,
er een privaat te bouwen en een
afdak voor paarden te maken in
totaal geraamd op f 600.
De gemeente-opzichter had ge
adviseerd het kamp in te richten,
waar de vroegere kruitkelder lag.
Dhr. 'T GILDE protesteert sterk
tegen het voorstel, om midden
in een arbeidersbuurt zoo'n kamp
in te richten. Daar is natuurlijk
de Oude stad weer goed genoeg
voor, zegt spr., maar de heeren
moesten er zelf eens bij wonen.
Waarom geen terrein buiten Axel
koopen of huren
De VOORZ. komt er tegen op,
dat dhr. 't Gilde het voorstelt
alsof men het de menschen fn
de Oude stad lastig wil maken,
maar omdat er nergens anders
een geschikt terrein in eigendom
bij de gemeente is, moet het
kamp daar blijven en juist omdat
de bewoners er zoo weinig mo
gelijk overlast van zouden hebben
stellen B. en W. voor om voor
f600 die zaak in orde te brengen.
Dhr. KOSTER zegt dat een
woonwagenpark overal buiten de
kom ligt, in Middelburg zelfs bij
een vuilnisbelt, wat ook niet in
orde is Het zijn toch ook men
schen. Maar spr. gelooft, dat er
toch wel ergens een stukje grond
zal zijn voor de woonwagens; en
voor de paarden acht spr. geen
stalling noodigandere paarden
loopen ook buiten.
De VOORZ.En in den win
ter? Denkt eens om de dieren
bescherming.
Dhr. VAN DE BILT vindt ook
de Oudewijk geen plaats voor
woonwagens. Hij vond dien
grond van 't domein, dal inhuur
is bij De Zeeuw, aan den Buth-
dijk een beter terrein. Spr. geeft
in overweging om nog geen be
sluit te nemen en liever de Oude
wijk verder op te knappen het
is daar al veel verbeterd en op
dien weg; moeten we voortgaan.
Dhr. KRUYSSE zegt dat B. en
W. daar ook over gedacht hebben,
maar zij vonden geen vrijheid om
daar een terrein voor te huren.
Nu blijkt, dat de Raad genegen
is om gelden te veteeren tot aan
koop of huur van grond voor een
woonwagenkamp, wil hij zoo'n
voorstel gaarne steunen.
De VOORZ. bevestigt dat. We
zijn verplicht om een plaats aan
te wijzen, als er woonwagens
komen, maar het is niet eender
waar.
Dhr. J. DE FE1JTERMaar
waarom moet dat juist buiten de
kom zijn
Dhr. OGGEL: Omdat dan de
buitenbewoners er last van heb
ben.
Dhr. VAN DE BILT: Neen
neen, dat behoeft niet en zal ook
niet, als ze aan den Rijks weg
langs den Buthdijk staan.
Dhr. F. D1ELEMAN is het er
ook mee eens, dat de Oudewijk
geen geschikte plaats is en wil
B. en W. in overweging geven
om hun voorstel terug te nemen
en later met een nieuw voorstel
te komen.
De VOORZ. zegt dat B. en W.
dat doen en naar een ander ter
rein zullen uitzien.
6 Verbouwing slachthuis
De VOORZ zegt, dat tenge
volge van de gebreken, die aan
het bestaande lokaal zijn, wordt
voorgesteld, het slachthuis te ver
bouwen en uit te breiden. De
kosten daarvan worden geraamd
op f 800.
De gemeente-opzichter heeft
een plan ontworpen, en daarbij
de volgende toelichting gevoegd
„Volgens de voorschriften mo
gen de handelingen van af den
openbaren weg niet zichtbaar zijn,
waarom een muur zal geplaatst
worden rondom het gebouw, met
twee draaideuren, die gesloten
kunnen worden, zoodra een wa
gen met een dood of gewond
dier binnen is en blijft het pu
bliek buiten. Door twee andere
deuren rijdt men tot onder den
takel, waarna het paard door de
voordeur wordt uitgelaten.
Het achterste lokaal kan dienst
doen voor slachtingen door par
ticulieren. Het portaal valt weg
en de muren worden met tegels
bezet, daar de bestaande niet te
reinigen zijn.
De keuringsveearts, hoofd van
dienst, rapporteert o.adat hem
uit teekening en beschrijving
blijkt, dat er geen voldoende
licht is en ook niet voldoende
ventilatie. Ook mag er geen
stank doordringen, en dient er
daarom een riool te zijn met
stankafsluiter.
De onvoldoende gasverlich
ting moet vervangen worden
door electr. licht en ook is het
wenschelijk, dat het ommuurde
gedeelte wordt bestraat.
Dhr. 'T GILDE vraagt of B.
en W. die electrische verlich
ting noodig achten.
De VOORZ. antwoordt, dat
het niet de bedoeling is om
electr. licht aan te brengen. Zij
achten de gasverlichting vol
doende. Alleen zal die nog wat
uitgebreid worden.
Het voorstel wordt z.h.s. aan
genomen.
7. Huur schietbaan.
De VOORZ. deelt mede, dat
de vroegere schietvereeniging
„Prins Maurits" destijds van het
Kroondomein het terrein heeft
gehuurd, waar de schietbaan is
aangelegd, en wel voor 10 jaar,
eindigend Kerstmis 1930. Die
vereeniging verbond zich tegen
over het Rijk om de schietbaan
10 jaar lang te onderhouden, nl.
vanaf Jan. 1922. De gemeente
was daarvoor garant en daar de
schietvereeniging werd ontbon
den, was dus de gemeente ver
plicht tot dat onderhoud tot en
met 1931, zoodat de huur met
een jaar moet worden verlengd.
Daarvoor vragen B. en W. aan
den Raad machtiging. Wat er
later zal gebeuren met dat ter
rein, kan besproken worden met
de militaire autoriteiten.
Spr. heeft daarover gesproken
met den rentmeester, die de
huur nog een jaar wil toestaan.
Dhr. 'T GILDE meent dat de
bedoelde verplichtingen niet best
worden nagekomen, hetgeen blijkt
uit het bruggetje, dat toegang
geeft tot het terrein, en ook nog
op ander gebied. Vooral over
die brug, die ook toegang geeft
naar het voetbalterrein, heeft spr.
zich reeds vroeger bij den Voorz.
beklaagd. Dat is geen brug meer.
Er is nooit iets aan gedaan en
zooals de toestand nu is, is het
levensgevaarlijk. (Er wordt om
gelachen). Neen, zegt spr., lach
niet, want het is in ernst levens
gevaarlijk.
De VOORZ Nu de water
stand zoo hoog is
Dhr. 'T GILDE: Ja, maar ook
als die nog een meter lager is.
Binnenkort zal daar de wedstrijd
Axel—Hulst worden gespeeld en
gaan daar drie, vier honderd
toeschouwers over. Spr. staat er
niet voor in, dat er dan geen
ongelukken gebeuren, als de
brug niet gemaakt is.
De VOORZ. zegt, dat dhr.
't Gilde weer een geheel ver
keerde voorstelling van de zaak
geeft. Hij stelt het voor, alsof
hier de schuld ligt bij B. en W.
en zelf schudt hij zich overal uit.
Maar het zit heel anders in me
kaar. Dhr. 't Gilde is eens op
het gemeentehuis gekomen om
erover te spreken en toen heb
ik den gem.-opzichter gevraagd
naar die brug te gaan zien.
Samen hebben weertoen laterweer
met dhr. 't Gilde over gespro
ken en heb ik gezegd, dat de
gemeente geen enkele verplich
ting op zich laadt voor die brug
ten behoeve van de voetballers.
Er werd toen gevraagd het her
stel en onderhoud pondsponds
gewijze te betalen, maar toen
heeft dhr. 't Qilde gezegd: „De
voetbalvereen. kan niet veel be
talen". Ik heb toen, zegt spr.,
voorgesteld, dat ieder de helft
zou betalen. Spr. kan zich de
som niet meer herinneren, maar
weet wel, dat dhr. Gilde dat
goed vond. Zoo is de toedracht
der zaak.
Dhr. 'T 01LDE Maar de Voorz.
weet toch ook, dat de ingelanden
van den polder bezwaar maken,
dat nu door die brug het water
tegengehouden wordt voor uit-
loozing En dat ik voor behoud
van die brug pleit, moet de heeren
niet verwonderen, want dat is
voor ons als voetbalvereeniging
een levensbelang. En de dijkgraaf
heeft ons het gebruik weer 7
jaar toegezegd.
Dan is ook bekend, dat de
gemeente in geen 7 jaar pacht
betaald heeft.
De VOORZ. zegt dat dit hem
niet bekend is, ofschoon het wel
mogelijk is, maar spr. heeft ook
met den dijkgraaf over die zaak
gesproken en gezegd, dat op dit
oogenblik herstel niet mogelijk
is, omdat we er niet bij kunnen
door den waterstand, maar dat
heeft de dijkgraaf gezegd, dat de
brug niet weg behoefde, zoodat
om die reden er geen bezwaar
is om het terrein nog een jaar
te huren.
Z. h. s. wordt alzoo besloten.
S. Rekening Grondbedrijf.
De VOORZ. herinnert eraan, dat
de rekening van het grondbe
drijf over 1929 de vorige ver
gadering nog niet gereed was
B. en W. kunnen die nu aan
bieden. Spr. benoemt tot com
missie van onderzoek van die
rekening de heeren Koster, van
de Bilt en Wolfert De rekening
sluit voor den gewonen dienst
met f2392,73 aan baten, f 1452.52
aan lasten, batig saldo f940,21.
De kapitaaldienst bevat totaal
aan inkomsten f2098 74, aan
uitgaven f 14 713.96, alzoo een
nadeelig slot van f12615 22.
9.
1929.
Gemeentereten ing
Besloten wordt deze rekening
vast te stellen voor den gewonen
(Wordt vervolgd),
AXELSCHE
COURANT
Bureau Markt C 4.
Tolof. 56. - Paetrek. 66263.
18,
Het rechtsgeding eindigde, zooals
verwacht werd. Alexe Mixtome, den
narkies van Charlemont, werd door de
jury schuldig verklaard aan den moord
rijns broeders en ter dood veroordeeld.
Droevige, vreeselijke weken volgden
nu voor den ongelukkiger gevangene.
Zijne vrouw kreeg geene toestemming
om hem te bezoeken, maar dat zij hem
nog beminde, niettegenstaande zijne
veroordeeling, dat wist hij. Zij gaf
hem nog een laatste bewijs van hare
toewijding, maar tevens van haren trots.
De dag bestemd voor de tenuitvoer
legging van het vonnis kwam naderbij.
De jonge vrouw, vond een agent die
haar wil uitvoerde. kocht den ge
vangenisbestuurder om, ten einde den
levangene te laten ontvluchten. De
taak was moeilijk maar geld vermag
alles. Alexe Mixtome ontsnapte uit den
kerker. Buiten werd hij door den agent
ontvangen, die hem kleederen en alles
gaf, wat noodig was om hem onken
baar te maken, alsmede geld en een
brief.
Daarin raadde men hem aan, zoo
'Doedig mogelijk het land te verlaten
®i| een schip, dat op eene bepaalde
Plats voor hem gereed lag en geen
Hoging te wagen om nog eens zijne
Vrouw weder te zien.
De liefde tot het leven is bij ons
hllen groot, vooral wanneer men too
nabij de poorten van het graf heeft
gcitatn. Alexe Mixtome herademde
weder, toen hij zich in vrijheid bevond.
Hij vlood naar de kust, waar hem een
schip opnam, en naar Portugal bracht.
Vervolgens ging hij naar Brasilië, waar
hij twee jaar bleef en zaken deed om
zich bezig te houden. Daar verwierf
hij zich een vermogen.
Eindelijk, door het verlangen ver
teerd, om zijn geliefden nog eenmaal
weer te zien, keerde hij naar Europa
terug. Hij begaf zich naar Parijs en
kocht daar twee jaargangen van een
Fransch dagblad.
Hij las de geschiedenis van den
moord en zijne gevangenneming, het
gerechtelijk onderzoek, zijne veroor
deeling en zijne vlucht. Hij tas ook.
dat een proces tot echtscheiding zijne
jonge vrouw van hem, den moordenaar,
had bevrijd. Deze slag, voor hem de
verschrikkelijkste van alle, werd de
oorzaak van een zware ziekte.
De vluchteling reisde naar Marseille.
Het was gemakkelijk voer hem, de
villa van dsn hertog van Montfacon
te ontdekken. De kwellingen der laatste
jaren hadden den jongen levenslustigen
en krachtigen man vreeselijk veranderd;
door de zon verbrand, was hij onher
kenbaar voor allen, die hem vroeger
gekend hadden. Hij bezocht de villa
en reikhalsde naar een blik van zijne
lievelingen. Hij stond voor het ijzeren
hek der villa, toen het gespan van den
hertog voorkwam. Deze zat daarin
trotsch en koel als marmer. Tegenover
hem was mevrouw Mixtome gezeten,
in diepen rouw gekleed. Zij zag er
lijdende uil, maar koel en trotsch ais
altijd. En bfl haar bevond zich hare
dochter, een klein allerliefst kind, met
lang, lokkig, goudblond haar en won»
dervolle blauwe oogen, die den tot*
schouwer in hare kinderlijke vroolljk-
heid eer.e bloem toewier?. Het meisje
was toen vier jiren oud. De vluchte
ling zag het rijtuig na, totdat het ver
dwenen was, toen wierp hij zich op
het gras en weende, zooals slechts een
sterke man in zijne vertwijfeling weenen
kan.
Van dat oogenblik af trok de viiia
van den heitog hem met onweerstaan
baar geweld aan. Hij zag gasten komen
en vertrekken velen van hen dwongen
naar de hand van mevrouw Mixtome,
ofschoon deze voor de kerk niet kon
trouwen. Hij vernam ook, dat er een
prijs op zijn hoofd gezet, en de politie
in alle landen verzocht was een oog
op hem te houden en bij ontdekking
aan Frankrijk uit te leveren. Hij durfde
derhalve niet lang te Marseille blijven
en besloot eindelijk heen te gaan, na
dat hij voor de laatste maal de villa
zou bezocht hebben. Het toeval bracht
hem in eene buitengewone verleiding.
Het ijzeren hek stond open. In het
park was het kindermeisje met den
tuinman in een druk gesprek, en de
markiezin had zich ongemerkt op straat
begeven. De vader, gedreven door eene
overweldigende aandrift, die hij niet
kon weerstaan, vatte het kind op. drukte
het aan zijn hart en snelde de straat op.
Zonderling genoeg, de kleine Con
stance slaakte niet één kreet. Zij was
zonder vrees en hield van iedereen.
Zij had hem in de laatste dagen dikwijls
gezien en hem bloemen toegeworpen.
Zij scheen de daad van den man voor
een grap te houden. Hij ontvlood, aletr
de kleine vermist was en er gerucht
kon worden gemaakt
Sofie zuchtte stil, hoewel haar vader
het niet hoorde. Hij sprak verder!
Eene maand later las hij in de
Atheensche dagbladen, dat de kleiac
Constance verdronken was. Men dacht,
dat zij naar de zee gegaan, in het water
gevallen en door de golven was mede
gevoerd. Niemand vermoedde, dat zij
gestolen was geworden.
Het instinkt deed het meisje haren
vader liefhebben van het oogenblik af
aan, dat hij het ontvoerde, en hij maakte
het tot zijnen afgod. Misschien deed
hij niet wel met haar van hare moeder
te scheiden en deze in het denkbeeld
te laten dat zij dood was. Denk echter
eens na, Sofie. Onschuldig was hij ver
oordeeld, van zijne gade gescheiden,
veracht, vervloekt. Hij stond alleen en
eenzaam op deze wereld. Het kind be
hoorde hem evenzeer als haar. Had hij
het recht verloren op hare liefde en
hare onschuldige liefkoozingen Waar
lijk nietHij overwoog niet, en zijne
stem beefde, dat zij eens de waarheid
vernemen, hem haten en verwijtingen
zon maken, omdat hij haar had losge
scheurd van rijkdom en glans
Neen I [nooit viel het meisje hem in
de rede, met heldere, lieve stem. Zij
zal hem lief hebben, zooais zij hem
thans lief heeft. Hare moeder had haar
niet noodig. Haar vader had in zijn
toestand een hoogere aanspraak op
haar. Hij handelde goed.
Lepage's gelaat helderde op. Hij zag
zijne dochter met schitterende oogen
aantoen bedwong hij zich en ging
voort.
Hij voerde haar weg als door plot
selinge ingeving. Hij zou liever ge
storven zijn dan haar onrecht te heb
ben aangedaan. Maar zonder haar,
ware hij krankzinnig geworden. Hij
wist dat hij overal gezocht werd, dat
zijn portret zich in de handen van
alle politiebeambten bevond, dat de
Fransch» regeering alle pogingen In
het werk stelde om zich van hem
meester te maken, ten einde aan de
wereld te bewijzen, dat rang, rqkdom
en invloed iemand die schuldig was
bevon-ten aan een moord, niet van de
rechtvaardige straf kon ontheffen. Hij
wist, dat warneer hij gevangen werd
genomen, de schande vernietigend op
zijn kind zou vallen. Terwille van haar,
meer dan terwille van zichzelven, trok
hij zich in de eenzaamheid terug.
Misschien ware het edeler en wijzer
geweest, haar lot niet met het zijr.e te
verbinden, maar zij was voor hem een
levensbehoefte. Veroordeeld, uit de
maatschappij gestooten, was hij toch
onschuldig. O Sofie 1 zijn kind zal
zich niet tegen hem keeren
Dat zal zij nooit doen riep het
meii-je in geestdrift uit.
Sofie hief hare oogen aarzelend tot
haar vader op en vroeg sacht
Wie is deze markies van Charlemont,
deze heer Alexe Mixtome, die schuldig
bevonden aan moord, daarom ter dood
wetd veroordeeld
Haar vader bleef voor haar staan.
Zijn oogen brandden in deingezonke
ne oogholten, zijn gezicht was doods
bleek, toen hij langzaam, met eene
holle stem antwoordde
Ik ben het Sofie... ik, uw ongeluk
kige vader I
Sofie had van haren vader geen an
der anïwosrd verwacht. Het was uit
zijn verhaal duidelijk genoeg geworden,
dat de ongelukkige Mixtome geen an«
der kon zijn dan haar vader t en toch
vervulde deze mededeeling haar met
smart en trot haar in het diepste van
hare ziel.
