s©ffa Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - Vlaan deren. No. 65. DINSDAG 11 NOVEMBER 1930. 46e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENT SP R IJ S Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER De woaderen ran Mussolini. Als we zoo nu en dan eens beluisteren een bespreking in de wandeling, in de huiskamer, in café of vergaderzaal over den algemeenen toestand, d.w.z. hoe het gezag afneemt, als gevolg van minder respect voor de we tenschap, hoe de ambtenarij toe neemt, op grond misschien van dezelfde oorzaak, hoe de maat schappelijke verhoudingen scher per worden, de werkloosheid toeneemt en economische toe standen over het algemeen hoe langer hoe meer reden tot be zorgdheid geven, dan hoort men veelal als een soort oplossing de verzuchting er moest maar eens een Mussolini komen. Juist, alsof Mussolini een soort wondermensch is, dat voor alles en nog wat oplossing weet. Ja, voorzoover bekend, heeft deze senator het met den knoet een heel eind gebracht om de fascis tische partij tot een gevreesde te maken en het militairisme tot op hoogen trap te brengen. Maar of Italië's welvaart (voor zoover er van welvaart sprake is) er mede gebaat is, moet nog bewe zen worden, al kunnen we niet ontkennen, dat Mussolini's groote geest ten goede is gekomen aan het prestige van zijn vaderland. Nu is bekend, dat in Frank rijk hard wordt gestreden tegen het fascisme en daarom is het ook met eenig voorbehoud, dat men de gegevens uit dat land als geloofwaardig moet aanne mer.. Maar toch is het niet van belang ontbloot te weten, of nu in Italië de crisis minder heerscht, dan b.v. in ons land en of dat fascisme in werkelijk heid heeft getoond aan het volk meer weerstandsvermogen te heb ben geschonken. Met belangstelling lazen we daarom in „Het Volk", iets over de resultaten van een onderzoek, door een redacteur van de „Popu laire", een Fransch socialistisch blad, in Italië ingesteld naar den economischen toestand, waaraan het volgende is ontleend „Het gemiddelde salaris van een arbeider bedraagt er thans 2 lire of 26 cent per uur, een hongerloontje dus. Het fascisme erkent, dat er 400 000 werkloozen zijn, maar het telt hierbij niet de arbeiders, die slechts vier, drie of nog minder dagen per week arbeiden, en wier aantal minstens een miilioen bedraagt. Dit cijfer is enorm, wanneer men rekening houdt met het feit, dat in de in dustrie slechts 6 miilioen men- schen werken. De belastingdruk is onhoud baar. Op een kilogram brood betaalt een Italiaan 60 centimes belasting, op een liter wijn 50 centimes, op een kilogram suiker 5 lire en 30 centimes en op een kilo koffie 17 lire. De crisis is overal te merken. De inkomsten van de spoorwegen en van de koopvaardij zijn de laatste jaren op catastrofale wijze gedaald. De handelsbalans wijst een deficit van meer dan 7 mil liard aan. De faillissementen zijn grooter in aantal dan in eenig ander land. De wisselportefeuille van de Italiaansche Bank is in de drie laatste jaren met 50 procent gedaald. Verder is er een voort durende toeneming van de pu blieke schulden te constateeren, zoowel in het buitenland als in het binnenland. De Italiaansche industrie staat reeds voor een groot deel onder Amerikaansche controle. De leeningen, die in Wall Street zijn opgenomen, loopen in de milliarden (minstens 12 mil liard). Industrieën die vroeger bekend stonden als bloeiend en voorspoedig, hebbep de hulp moeten inroepen van het buiten- landsche kapitaalde groote electriciteitswerken van Lombar- ■dije en Piémont, de grootste auto mobieifabricken. De aandeelcn van deze firma's zijn aan de beurs met 300 procent gedaald. Men mag dus gerust van een catastrofe spreken. Het geld is natuurlijk zeer schaarsch en zeer duur, een cre- diet moeilijk te krijgen. Ook de landbouw wordt door den crisis niet gespaard. Niet alleen is de export veel geringer dan vroeger, doch door de alge- meene armoede nemen ook de binnenlandsche markten veel min der af. Het aantal boeren dat naar de steden trekt, waar hun groote teleurstellingen wachten, is buitengewoon groot". Wij kunnen natuurlijk niet be- oordeelen, in hoever de mede- deelingen van het blad juist zijn, maar wij hebben blijkbaar toch te doen met de resultaten van een ernstig onderzoek. Trouwens dat de gevolgen van de ge weldige crisis niet bij de grens van Italië hait hebben gehouden, weet iedereen. Alle landen, on geacht hun economische politiek en ongeacht hun bestuursvorm, worden er zwaar door geteisterd. En ook het protectionisme is niet in staat tegen dat alles een dam op te werpen, dat is genoegzaam bekend. Maar het kan geen kwaad er eens even op te wijzen, hoe in weerwil van de wonder-verhalen omtrent het fascistische regime, ook in Italië groote economisehe nood heersoht. België. Naar aanleiding van de dub bele sporen bij Antwerpen heeft het Belgisch Telegraaf-Agent- schap een onderhoud gehad met den Belgischen minister van ver keer, den heer Lippens, over de in de Nederlandsche pers ver schenen artikelen betreffende den aanleg dier strategische spoor lijnen naar de Hollandsche grens. De heer Lippens noemde de conclusies dezer berichten Vol komen onjuist. De vier lijnen naar Esschen b.v. dienen ter vervanging van de bestaande verbindingen met de Antwerp- sche dokken en de twee goede renstations Austruweel en Zuren borg. Deze laatste worden ver vangen door een centraal goe derenstation, dat reeds bestaat en voor een deel in exploitatie ADVERTENTIËN van 1 fot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën werden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrljdagvoormiddag 11 ure. is. Het heeft een vierdubbel spoor om opstoppingen te ver mijden op de lijnen voor per sonentreinen. Van Austruweel tot Esschen blijft het bestaande dub belspoor, dat niet verdubbeld wordt. De quaestie der twee nieuwe sporen tusschen Mechelen en Antwerpen berust ook op een misverstand. Er komen zes lijnen (drie dubbelsporen) tusschen de hoofdstad en de voornaamste handelsstad dit plan dateert al van voor den oorlog en heeft niets met militaire spoorverbin dingen te maken. De verbinding Turnhout—Ne derlandsche grens blijft onge wijzigd. Er bestaat volstrekt geen grond voor de conclusies, welke men in Holland heeft gevormd. Van Franschen invloed is geen sprake, aldus de minister, noch in Belgische militaire zaken in 't algemeen, noch in den spoor wegaanleg in 't bijzonder. De minister eindigde met te prote steeren tegen elke poging om wantrouwen te zaaien tusschen Nederland en België. Geld in 't laadje. Naar wordt gemeld zijn de totale ontvangsten aan toegangs gelden der wereldtentoonstelling te Antwerpen 26 120.764 francs. Het totaal aantal betalende bezoekers bedroeg bijna 4 mii lioen. Teeken des tjjds. Volgens de „Evening Stan dard" heeft de politie een onder zoek ingesteld naar aanleiding van de verklaringen van een te Londen woonachtig persoon, die op den dag van het vertrek van de R 101 een gesprek tusschen drie mannen had afgeluisterd, welke er over spraken de R 101 te vernietigen. Men staat in deze dagen voor niets meer. Die hebben zorgen genoeg, In Zuid-Slavië zal een belas ting op den ongehuwden staat worden geheven. De ministerraad besloot gis- teren, dat ongehuwden van bei derlei kunne een surplus aan de belasting zullen moeten betalen. Gezinnen met meer dar, negen kinderen zullen daarentegen van alle belasting worden vrijgesteld. Den laatsten tijd wordt de omgeving van Galatz onveilig gemaakt door een roover, die in vier dagen drie moorden pleegde en vier menschen uit plunderde. Maandagnacht viel de roover een vrachtauto en een fietser aan, die in zwaar gewon den toestand door een auto werd opgenomen. Ternauwernood ont kwam deze auto aan de kogels van den roover en alarmeerde daar mede het naaste dorp. Alle auto's, onderweg van Boekarest naar Galatz bleven daar staan. Zij waagden het niet verder te gaan, totdat een officier van justitie, die zich onder de pas sagiers bevond, politie liet komen. Onder bescherming van een com pagnie gendarmerie waagde de automobielcolonne den verderen tocht. De overheid heeft een klopjacht tegen den bandiet ge organiseerd, tot dusver zonder resultaat. Te Charleston op het Prince Edward eiland is bij het kruisen van den spoorweg een auto door een trein gegrepen. Vier meisjesstudenten werden gedood en twee mannen ernstig gewond. In het Fransche plaatsje Courville-sur-Eure heeft een vree selijk drama plaats gehad. Toen een dame een aldaar gevestigde kleedingwinkel wilde binnengaan, bemerkte zij, dat de winkeldeur op slat was. Door de ruiten zag zij in den winkel een lichaam op den grond liggen, waarna zij on middellijk de politie waarschuwde. Toen de deur was opengebro ken, zag men den winkelier en zijn vrouw, badend in hun bloed, op den grond liggen. De beide slachtoffers werden onmiddellijk naar het ziekenhuis vervoerd, waar zij spoedig overleden. Beiden hadden zware hoofdwonden. (Wordt vervolgd), Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. 16; Een donkere bloos k^vam over het gelaat van den bediöëfaen vadereen sterk heimwee was in Sfne oogen te lezen In achttien jaren tijds ben ik'veel veranderd, zei hij nadenkend. Wie van hen, met wien ik toen verkeerde, zal mij herkennen Maar het is onmogelijk, ik durf het niet te wagen. Wij kannen niet gaan Srfia, een wonderlijke aan drang drijft mij u de geschiedenis te verhalen. Wilt gij haar hooren Sofie boog zacht het hoofd. Doe de deur toe 1 zei hij. Sofie sloot de deur. En draai de lamp neder! De lamp werd neergedraaid, zoodat er slechts eene zwakke schemering in de kamer was. Wend uw gezicht af, vroeg de vader met een holle, gebroken stem. Zie mij niet zoo aan, mijn kind. Ik kan het niet verdragen uwen blik te ontmoeten, totdat ik met mijn verhaal begonnen ben. God geve, dat gij dan de oogen nog tot mij moge opheffen, beminnend en vertrouwvol als altijd. Zijt gij bereid te luisteren Ja, vader 1 klonk het zachte ant woord. Nu, dan zal ik de geschiedenis kan den vloek verhalen, die zoowel op u als op mij rust. Ik zal mededeelen, waarom gij uit de samenleving zijt ge* atooten, waarom zelfs de armste be delaar in Frankrijk met verachting op 1 Beer zal lien. Sofie wachtte in bange spanning en met een kloppend hart de mededeelir,- gen van haren vader af. die nog altijd aan het venster stond, uitziende in den donkeren nacht. -De drang om zijne dochter alles te vertellen, was zeer groot maar hij wist niet, hoe hij beginnen zou. De gebeurtenissen van het ver leden dwarrelden hem door het hoofd. Zonder vaderland stond hij daar een vreemdeling in het verre oord een vluchteling die niet wist waarheen hij ziji voet zou richten. Sedert maanden had een onbeschrijfelijk heimwee zich van hem meester gemaaktsinds hij Alfred Beaucourt voor de eerste maal gezien had was de oude liefde voor zijn vaderland met onweerstaanbare hevigheid in hem ontwaakt. Hij had zijn last jaren lang geduldig gedragen, nu echter werd deze hem te zwaar en het verlangen naar menschelijke deel neming grooter. Hij ging van het venster met gezon ken hoofd en met over de borst ge kruiste armen doorliep hij de kamer. Hij scheen vergeten te hebben, dat hij zijne dochter zijn levensgeschiedenis zou verhalen. Lang heerschte er een diep stilzwijgen, dat eindelijk door de zachte stem van Sofie werd verbroken. Vader, sprak zij lieftallig, als het u te moeilijk valt mij uw geheim mede te deelen, wil ik er niet op aan dringen het te hooren. Lepage ontwaakte uit een droom en sag het meisje nut droevige oogen aan. Gij hebt er recht op het te ken nen, zeide hij. De hemel vergeve mij als ik u een te grooten last opleg, mijn kind. Ik had gehoopt, u de verschrik kelijke waarheid te kunnen verbergen, en steeds alles voor u te zijn, lk had gedacht, dat gij ia de verlatenheid van ons Grieksch tehuis, waarheen in zes tien jaren tijds geen vreemdeling is gekomen, een langdurig en vreedzaam leven zoudt heboen, en geen andere liefde zoudt leeren kannen dan die voor uwen vader; het noodlot heeft het anders gewild. Een diepe zucht ontsnapte zijne borst. Gaarne zou ik gestorven zijn, indien ik u had kunnen besparen, wat gij nu reeds geleden hebt, zeide Lepa ge met eene treurigheid, die zijne doch ter innig het hart bewoog, als een uit barsting van vertwijfeling. Ware Alfred Beaucourt niet naar Griekenland ge komen, dan zouden wij misschien he den nog tevreden en gelukkig in ons huis leven. Zijne tegenweo digheid heeft al deze rampen over ons gebracht. Hij heeft ons toch geen leed willen aandoen. Hij was het onschul dige en onbewuste werktuig der voor zienigheid, vader. Lepage boog het hoofd. Laat mij dan mijne geschiedenis vertellen, aleer ik aan het wankelen word gebracht, hernam hij, na een kort stilzwijgen. Achttien jaren geleden, Sofie, weer klonk eene verschrikkelijke tijding door geheel Frankrijk, die iedereen deed rillende dagbladen stonden er vol van er werd daarover zoowei in de salons gefluisterd, ais in de nederigste hutten. Het geheele beschaafde Europa was in ontzetting Het was een vreest - lijk feit het groote familiedrama van Charlemor.tl Hij sprak de laatste woorden schor en fluisterend. Sofie luisterde ademloos toe, Tot op dezen dag wordt de moord te Charlemont nog met afgrijzen ge» noemd, voer Lepage voort. Ook graaf Beaucourt zinspeeid» er op, dea mor* gen van zijne afreis. Het verhaal gaat over van geslacht tot geslacht. De ge schiedenis van de misdaad is in een dik boek opanbaar gemaakt, als een gewichtig feit voor de verzameling van zeldzame afschuwelijkheden en dit boek werd in vele talen overgezet. De moord te Charlemont her haalde Sofie zacht als wilde zij den naam in haar geheugen prenten. Een en twintig jaar geleden waren de Charlemonts een van de fierste en aanzienlijkste gts'achten van Frankrijk; hun stamboom reikte tot in de middel eeuwen. De mannen waren dapper op het slagveld geweest, wijs in den raad van het volk, geacht en bevoorrecht bij de heerschers. De vrouwen waren spreekwoordelijk schoon, zacht, bemin nenswaardig en kuisch. Maar het lot wilde dat die trotschenaam met smaad werd bedekt; een vreeselijk ongeluk stortte den hoogmoed der Charlemonts in het stof. Sofie luisterde met ademlooze span ning; zij waagde het niet zich te be wegen, slechts hare oogen wierpen een zijdelingschen blik op haar vader, wiens schreden en woorden immer sneller gingeg. De markies van Charlemont, al dus vervolgde hij, was een en twintig jaar geleden, een ongehuwd man, op bijna 40-jarigen leeftijd en ongenees lijk lam. Zeer gevoelig voor zijne kwaa', vermeed hij elk gezelschap en had be sloten noait te trouwen. Hij was in zijne jeugd verloofd geweest met eene d me, die hem misleid en een zijner vrienden, een rijken jongen man ge huwd had. Hierdoor was niet alleen zijn hart, maar ook zijn eergevoel zoo danig gewond, dat hij nooit meer trou wen wilde. Hij had een breeder, die zestien jaren jonger was dan hij, Aiexe Mixtome, voor wien hij z ch een fee der leidsman sn vriend toonde. Daar hij niet wilde trouwen, benoemde hij zijn jongeren broeder tot erfgenaam van zijne titels en goederen en zoo werd deze overal als de toekomstige markies van Charlemont begroet. Met het oog daarop deed Aiexe Mixiome eene schitterende partij. Hij trouwde de dochter van een hertog den hertog van Montfacon wiens fier heid die der Charlemonts nog over trof sn die zelfs zijne dochter aan geen koning zou gegeven hebben, wan neer op de waardigheid van dien ke ning iets zeu zijn af te dingen geweest. Eugenie Montfacon, de gade van Aiexe M x ome, was een zeldzaam wezen, onvergelijkelijk schoon, maar koud als ijs en niet minder trotsch dan haar vader. Haar jonge man ver goodde haar en zij beminde hem. Hij bracht haar mede naar Charlemont, het stamslot zijn vaders, de woning zijns broeders, die hem met open armen outving en haar als heerscheres van het slot huldigde. Te Charlemont iwerd een jaar later Aiexe Mixtome's eenig kind, een meisje geboren. Onbeschrijfelijke vreugde heerschte in het slot. De klokken luid den, de pachters brandden vreugde vuren en een groot feestmaal werd gehouden, want wanneer geen zoon op dit meisje zou volge», dan zou zij de markiezin van Charlemont, de erf gename van alle titels en goederen worden.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1930 | | pagina 1