Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeiivvscli - Vlaanderen
Holde aan de Koningin.
No. 50.
VRIJDAG 19 SEPTEMBER 1930.
46e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Greote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrïjdagvoormiddag II ure.
IS 000 kinderen brengen groeten
aan de Koningin.
Of uit de geste die groeit van
uit socialistische en communis
tische kringen in binnen- en bui
tenland, om steeds meer invloed
op het volk en daardoor op de
regeeringen uit te oefenen, weer
groeit de liefde tot ons vorsten
huis, dan of de feestelijkheden
in ons land bij den 50sten jaar
dag van H. M en de bezoeken,
die de Koningin bracht naar
onderscheidene provincie's het
hunne ertoe bijbrengen, dat de
banden, die ons volk aan Oranje
bindt weer hechter worden aan
getrokken, we weten het niet,
maar feit is, dat deze dagen veel
hebben van hoogtijdagen voor
onze Koninklijke Familie.
Maandag is te 's Gravenhage
de grootsche huldiging, welke
H. M. aldaar ter gelegenheid van
haar 50en verjaardag, is ten deel
gevallen, voortgezet met een
massa-demonstratie van de Haag-
sche schooljeugd, leerlingen der
Openbare en Bijzondere scholen,
die ten getale van bijna twintig
duizend naar het Huis ten Bosch
trokken tot het brengen van een
middaggroet en zanghulde aan
de Koninklijke Familie.
Tegen 3 uur begon de opstel
ling en om 5 uur had het groot
ste deel van de onafzienbare
stoet het Huis ten Bosch bereikt.
Ook hadden er plaats genomen
4 muziekkorpsen, n.l. de Kon.
Milit. Kapel, de Haagsche Har
moniekapel, de Haagsche Politie-
muziek en het corps der Veld
artillerie.
Een groep van 350 meisjes met
tuiltjes en bloemen kregen een
eereplaats en vormden de woor
den „Hulde aan H. M. de Ko
ningin" door hare opstelling.
Ter zijde waren zitplaatsen ge
maakt voor autoriteiten.
Nadat Arnold Spoel zijn diri-
geergestoelte had betreden steeg
om half zes een oorverdoovend
gejuich op uit een zee van vlag
getjes.
Verlaat u op mij, herhaalde de
officier, ik zal zorgen, dat u geen
leed geschiedemaar houdt u onder
worpen en zorgt vooral u den toorn
van dat volk niet op den hals te
halen.... Tet weerziens, mijne vriender,
dat God met h zij 1
Wacht, kapitein, mijn bediende
zal u vergezellen.
O neen, mijnheer de graaf, ik
verlaat u niet, smeekte de brave Phi
lippe, laat mij uw lot deelen, ik bid
het u.
Trouwe dienaar, zei Leondari,
gij zult hij uwen heer blijven. Het is
de plicht van een goeden knecht het
lot zijns meesters te deelen, en zoo
ik later genoodzaakt ben de ooren
van den graaf naar zijn land te zen
den, houdt u verzekerd, dat de uwe
de uitstekende eer zullen hebben, ze
te begeleiden. En nu mijnheer de
graaf, zeide hij, zich tot Alfred wen
dende, wees zoo goed tnij in mijn
nederige schuilplaats te volgen. Ik
pezlt noch paleis, noch kasteel, maar
'k ben omringd van trouwe makkers,
*ier hart en hand mij toebehooren en
'k zou mijn vrij en woest leven niet
w"len inruilen tegen al de rijkdom
men. die gij bezit. Vooruit kameraden t
Hij zond den gids, welke de reizi
gers vergezeld had weg, nam den
toom van het paard dat de graaf be«
'eed, terwijl een der luitenants van
^ten bandiet zich naast Charles Bertin
Het was het oogenblik, waarop
de Kon. Familie naar buiten
kwam, met gevolg.
Drie meisjes, Nelly Benschop,
Tienie Brandts van Rijn en Mies
van Klaveren betraden daarna de
trappen om H. M. en H. K. H.
bloemruikers resp. van oranje
en van roode rozen en een in
oranjeomslag gevat tekstboekje
aan te bieden.
Allereerst werden nu twee cou
pletten van het Wilhelmus door
de kindermassa gezongen.
Vervolgens het lied „Vrouwe
van Neerland", en tenslotte na
een algemeen „hoezee" en een
overweldigend vlaggenzwaaien,
het lied „Wij willen Holland
houen".
Wederom volgde een aller
hartelijkst „hiep hiep hoera" voor
de Koninklijke Familie.
Arn. Spoel mocht onmiddellijk
daarop den dank van H. M. in
ontvangst nemen. De Koningin
verzocht hem, Haar hartelijken
dank over te brengen aan alle
medewerkenden, en Zij zeide,
werkelijk ontroerd te zijn door de
gebrachte zanghulde.
Hierna te 5,35 begon het
défilé van de duizenden kinderen,
waarbij de Kon. Militaire Kapel
begeleidde.
Het voorbijtrekken langs de
Koninklijke Familie duurde pre
cies een uur en leverde een aller
aardigst schouwspel op.
Telkens wuifden de Koninklijke
personen de jeugdige defileeren-
den hartelijk toe.
Het was een prachtige middag.
De NatioDalc Vaandelgroet.
De dag der Kameropening had
men uitgekozen voor den natio-
nalen vaandelgroet aan H. M. de
Koningin, die bedoeld was als
een algemeene hulde aan onze
Vorstin, ter gelegenheid van Haar
50sten verjaardag. Deze keuze
scheen niet slecht, omdat tien
duizenden uit den lande op dien
dag de Residentie bezoeken en
reeds daarom groote belangstelling
kon worden verwacht, maar ook
omdat de ruim 12000 dames en
heeren, die aan de huldebetuiging
plaatste. De rest van den troep
schaarde zich rondom hen en.... voor
waarts marsch I Zij daalden een die
pen bergpas af en hielden stand aan
de bedding eener kleine rivier.
Nu, mijne heeren, zeide Leon
dari, ben ik verplicht u te blinddoe
ken, want als gij eens de vrijheid
mocht terugkrijgen, zoudt gij van
deze weldaad ten mijnen nadeele ge
bruik kunnen maken.
Twee aangewezen bandieten traden
op de gevangenen toe en volvoerden
met behendige vlugheid de bevelen
van hunnen hoofdman. En voort ging
het weer. Slechts de korte comman
do's van den hoofdman verbraken
tusschenbeide de stilte. Gedurende drie
uren doorkruisten zij valleien en dalen,
klauterden bergen ep, liepen over
rotsen en langs voetpaden, zoodat
deze tocht groot gevaar opleverde.
Eindelijk commandeerde de aan
voerder haltroovers en gevangenen
stegen van hunne paarden en de tocht
werd te voet voortgezet. Na een half
uur gaans kwam men aan een nauwe
doorgang, die het voorkomen had van
een tunnel. Het was de ingang van
een hol, dat zoodanig verborgen was,
dat de sluwste speurhond er nooit in
geslaagd zou zijn het te ontdekken.
Alfred Beaucouit en Charles Bertin
werden door hunne geleiders in dat
hoi geleld en van hunne blinddoeken
ontdaan.
De jongelingen keken onmlddeliqk
om zich en zagen met voldoening
den trouwen Philippe, die bij hen
stond, met nog geblinddoekte oogen
en gebonden handen, De doek werd
hem afgenomen en toen hij zijn mees3
ter zag, trad hij met een uitroep van
vreugde een paar schreden naderbij.
zouden deelnemen, nu ook in de
gelegenheid waren den Konink
lijken stoet te aanschouwen op
zijn weg van het Noordeinde naar
het Binnenhof.
De deelnemers en deelneemsters
aan den vaandelgroet hebben het
dan ook in alle opzichten ge
troffen.
Eenigen tijd nadat de Konink
lijke stoet aan het paleis Noord
einde was teruggekeerd, begaven
zich duizenden naar het Malie
veld, waar de opstelling met de
vaandels plaats had. Op verzoek
van de Kon. Ver. „Oranjebond"
te 's-Gravenhage, die in samen
werking met den Bond van Oranje
verenigingen „Voor Oranje en
Vaderland" te Rotterdam, het
initiatief tot de huldiging had ge
nomen, had zich de heer Henri
ter Hall met de leiding belast.
Niet minder dan 414 vereni
gingen en bonden namen aan de
huldiging deel, zooals reeds ge
meld, te zamen vertegenwoordigd
door ongeveer 12,000 personen,
gekomen zijnde van noord en
zuid, van oost en west. Onder
de corporaties waren 42 zang
en 21 muziekvereenigingen.
Op een versierde auto was het
bloemstuk in de stoet meegevoerd,
dat aan H. M. zou worden aan
geboden. Het bestond uit het
Nederlandsche wapen, geflan
keerd door een oranje en een
nationale vlag op een veld van
oranje-rozen staande, met een
boek waarop de jaartallen 1880-
1930. Het wapen, het boek en
de vlaggen waren van bloemen.
Natuurlijk was er buiten de
deelnemers ook van de zijde van
het publiek enorme belangstelling
voor deze hulde, zoodat het ver
keer finaal gestremd werd en het
zwart zag van menschen.
Toen de Kon. Familie onder
daverend hoera op het bordes
van het paleis had plaats geno
men, werd door alle aanwezigen
het Wilhelmus gezongen, bege
leid door 18 muziekkorpsen (die
allen stemden onder leiding van
den onderkapelmeester van het
6e te Breda.
Hierna inspecteerde H. M. de
Het hol leek opzettelijk ten gebruike
der bandieten aangelegd. Het gewelf
was ruim en hoog, de vloer en de
muren waren van steen. Aan de eene
zijde der spelonk was een bron van
zuiver water, dat uit den grond op
borrelde en door de rotskloven ver
dween. In een hoek vlamde een goed
vuur, waarboven ketels hingen van
verschillenden vorm, welke dienden
om het eten der bende te koken. Aan
het gewelf hingen verscheidene lan
taarns, die het roovernest verlichtten.
Langs den muur stonden banken,
tafels en eenige stoelen en de vloer
was met onbereide vachten belegd.
Leondari, die voor een oogenblik
was verdwenen, kwam bij de gevan
genen terug.
Wat gij hier ziet, zeide hij spot
tend, is slechts een gedeelte van ons
domein; wij bezitten nog twee of drie
kleinere spelonken, die van deze vei-
wijderd zijndaar zult gij uwe dagen
slijten, in afwachting, dat uw losprijs
kome. Ik ben er zrker van, dat gij mij
binnen acht dagen wel zult smeeken
uwe brieven naar Frankrijk te laten
zenden, opdat uwe vrienden uwe ver
lossing verhaasten, want ik herberg
mijn gevangenen nimmer al te ge
makkelijk, vervolgde hij op spotten-
den toon, uit vrees, dat zij de voor
keur geven bij mij te blijven, inplaats
van hun geld af te staan.
Na deze voor de gevangenen wei
nig bemoedigende toespraak, riep hij
Argos en beval hem, de heeren naar
hun appartementen te geleiden.
In het meest verwijderde gedeelte
van het hol bevond zich de cel, voor
de gevangenen bestemd, die slechts
uit een door balken en planken afge6
Sloten rotsspleet bestond, In deafslui*
studenten-eerewachten, resp. in
blauwe en groene uniformen met
witte veeren. Vervolgens werd
het bloemstuk aangeboden, waar
bij 1300 zangers het „Koninginne-
lied" zongen, gedicht door den
heer H. den Engelsman te Mid
delburg.
Nadat nog was gezongen en
gespeeld met tot slot „Dat
's Heeren Zegen op U daal",
lieten enkele Brabanders het
vaandelzwaaien zien en toen
begon het défilé.
H. M. dankte de leiders dezer
betooging en zeide zeer getroffen
te zijn geweest door deze echt
nationale hulde.
Taptoe op plein 1818.
's Avonds had een groote mili
taire taptoe plaats, waar alweer
tienduizenden getuige van waren.
Deelnemende corpsen waren
het stafmuziekkorps der Kon.
Marine, de tamboers en pijpers
van de Mariniers, de Kon. Mil.
Kapel, de tamboers van het Reg.
Grenadiers en van het 4e Reg.
infanterie, de hoornblazers van
het Reg. Jagers, de trompetters
van het 3e half-regiment huzaren
en van het 2e Reg. veldartillerie.
Op het gereserveerde gedeelte
werden o.a. opgemerkt de min.
van Defensie, dr. Deckers, min.
Terpstra, eenige Kamerleden en
vele hooggeplaatste militairen.
Door de stafmuziek der Kon.
Marine werden achtereenvolgens
uitgevoerd roffel, taptoe der Kon.
Marine, Russische taptoe, gebed,
Wien Neerlands' Bloed, eere-
marsch Kon. Marine, defileer-
marsch Kon. Marine.
Daarop volgden door de Kon.
Mil. Kapel roffel, taptoe tam
bours en hoornblazers infanterie
„Wilt heden nu treden" (Valerius),
taptoe trompetters bereden wa
pens, koraal„Dankt, dankt nu
allen God".
Vervolgens gaf de stafmuziek
der Kon. Marine den De Ruyter-
marsch en de Kon. Mil. Kapel
den huid gingsmarsch, den marsch
van de cavalerie en artillerie en
„Leve het Reg. Grenadiers", Fan
fare de Marche des Tambours
ting was een deur, van een sterk
slot voorzien. Een paar ronde gaten
dienden voor luchtverversching. Twee
ruw getimmerde houten stoelen en
een paar schaapsvachten waren de
eenige meubels. De muren waren met
schimmel overdekt; het was er zeer
vochtig.
Charles Bertin rilde onwillekeurig,
toen hij zich op een stoel neerzette en
mismoedig rondkeek.
Gij, zeide de roover in slecht
Fransch tot Philippe, gij moet buiten
slapen, voor de deur van uwen mees
ter. De heeren kunnen 's nachts op
de huiden uitrusten en over dag kun
nen zij zich in de buitengrot bezig
houden.
Maar het is afschuwelijk hier
riep graaf Beacourt met heftigheid, ik
zou mijnen hond hier niet willen huis
vesten.
Ik begrijp, dat dit appartement
u niet erg bevalt, lachte Argos spot
tend, maar het hangt van u af, hier
zoo kort mogelijk te verbleven.
DE BESLISSENDE DAO.
De lotgevallen van graaf Alfred
Beaucourt en zijne gezellen maakten
veel opspraak niet alleen te Athene,
maar ook in Frankrijk. In de hoofd
stad van Griekenland aadgekomen,
had kapitein Lotilleux onmiddellijk de
noodige stappen bij de bpvoegde
overheid gedaan, vervolgens had hij
aan baron Bertin kennis gegeven van
hetgeen zijn zoon en diens vriend
was overkomen,
Het Grieksch gouvernement had
dadelijk de krachtdadigste maatrege-
len genomen j noord' en tuid,» oost
en westwaarts waren troepen gezon»
den» die velden en Wegen doorkruis
en de Grenadiersmarsch.
Tot slot gaf de stafmuziek der
Kon. Marine het Wilhelmus.
De taptoe maakte een over
weldigenden indruk en vooral de
fakkels verhoogden het effect.
Minister Deckers complimen
teerde de kapelmeesters, terwijl
ook de vice-admiraal Jager en
generaal Roëll hun dank betuig
den.
De aftocht gaf door het mas
saal gedrang aan de politie han
den vol werk. Dat er enkele
blauwe plekken werden opgeloo-
pen, is geen wonder, doch ern
stige ongevallen hadden niet
plaats.
De taptoe zooals bekend
door den minister van Defensie
aan de Haagsche burgerij aange
boden als een attractie, tot besluit
der feestelijke herdenking van den
50sten verjaardag der Koningin
is een waardig slot geweest van
de uitbundige feestvreugde, welke
deze viering in de afgeloopen
dagen heeft gekenmerkt.
Nog een koldcbljjk.
Uit naam van gezagvoerders,
oud-gezagvoerders en stuurlieden
ter koopvaardij in Ned.-Indië
heeft in het Huis ten Bosch een
deputatie aan de Koningin een
schilderij aangeboden als een
bewijs van eerbied en trouw,
ter gelegenheid van haar vijftig
sten geboortedag.
Het doek brengt de reede van
Soerabaja, Indië's grootste han
delsstad, in beeld, en werd ge
schilderd door den heer Willem
van der Does, zelf oud-scheeps
officier.
De Millioeaeoneta.
Zooals gewoonlijk is direct na
de opening der Kamer: weer de
Rijksbegrooting vergezeld van de
millioenennota ingediend.
Er is daarop voor dit jaar een
tekort van 9 millioen geraamd
op den gewonen dienst en 101
millioen gulden voor den kapi-
taaldienst.
ten, valleien, bergen en bosschen tus-
schen Athene en Korinthe gelegen,
doorzochten, maar men ontdekte niet
het minste spoor der bandieten.
Drie weken waren voorbij gegaan
sedert Alfred Beaucourt en Charles
Bertin in handen der struikroovers
waren de noodlottige termijn naderde
dus zijn einde. Naarmate de dag,
waarop de losprijs moest gestort zijn,
naderbij kwam, werden de onmen-
schelijkheden van den beruchten ban
diet meer en meer besproken.
Men herinnerde zich dat hij een
jaar te voren aan de ouders van een
zijner gevangenen een katoenen pakje
had gezonden, waarin het oor van
hun zoonverhaald werd, dat hq
twee door hem gehate personen, die
in zijn handen vielen, tot den dood
toe had gemarteld. En zoo werden
tal van gruwelijkheden opgedischt.
Kapitein Lotilleux had Athene ver
laten zoodra men ter opsporing der
struikroovers was uitgetrokkenhij
had zichzelven gezworen, dat hij zich
volstrekt het geëischte geld wilde
verschaffen ten einde zijn vrienden
ten spoedigste te bevrijden.
De ongelukkige gevangenen hadden
gedurende dien tijd veel te lijden ge
had van honger, koude, en vooral
van de vochtigheid, welke van de
muren droop van het akelige hol,
waarin zij gedwongen waren te over
nachten, Alfred Beaucourt had reeds
twee keeren aan den kapitein ge
schreven, dat hij zich toch zou haas
ten om den gevorderden losprijs te
brengen,
(Wordt vervolgd)*
AXELSCHE
COURANT
2}
