Het schaap.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h- Vlaanderen.
No. 45.
DINSDAG 2 SEPTEMBER 1930.
46e Jaarg.
J. C. VINlv - Axel.
De nationale feestdag.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNF. MENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag II ure.
Nu in onze gemeente de feest
dag der 50ste verjaring van H.
M. de Koningin morgen gevierd
wordt, ligt het voor de hand,
dat we ook in ons blad dien
dag nog eens heidenken. Och,
wanneer we terugblikken op wat
Oranje deed voor ons volk en
in 't bizonder onze Koningin, dan
schaadt het vele niet en worden
we ook niet moe met dat te
erkennen. Want al is het, dat
H.M. niet te vechten had met
wapens als haar voorvaderen,en
dat Ze meer door raadslieden
gesteund wordt in een tijd, die
in zoo velerlei opzicht meer wijs
heid heeft gebracht, toch zijn de
eischen, die Zij zich stelt en de
verantwoordelijkheid die H. M
zichzelf oplegt niet minder zwaar.
Releveeren we enkele der
meest belangrijke feiten uit het
politiek gebeuren van ons land,
waarmede het beleid en het
doorzicht van onze geëerbiedigde
landsvorstinne zoo nauw verbon
den is geweest.
Nauwelijks toch was Wilhel
mir.a aan de Regeering of de
Russische Czaar verzocht ons
om hier een groote conferentie
te mogen houden, hetgeen inder
daad plaats vond te 's-Graven-
hage in 1899.
In het begin harer regeering
had op het gebied der binnen-
landsche politiek een groote ken
tering plaats in de Volksver
tegenwoordiging. De liberalen
verloren hun meerderheid terwijl
langzamerhand de lijnen zich
gingen uitbeelden voor een nieu
we groepeering, waarvan nog
heden ten dage de invloed zich
doet gelden. In 1903 hadden we
de groote staking in het haven
bedrijf en bij de spoorwegen,
welke echter spoedig werd opge
heven.
In 1906 een geweldige dijk
doorbraak in Zeeland, gevolgd
door overstroomingen, waardoor
bijna 3000 Hectaren land onder
water werden gezet.
Het was toen vooral, dat de
bevolkjng waarnam, hoe H.M
i)
„Zeg L:es", zei de oudste
dochter vau deu millionair-ban-
feier v Houten tegen de gouver
nante van haar zusjes en broer
tje. »We hebben zoo'n alleraar-
aardigsten nieuwen kennis Hij
kooit morgen by ons Iogeeren.''
„Ja, juffrouw
„Hij is reuzeknap" ging het
bakvischje door «en zoo elegant
en geestig.
„Zoo juffrouw", zei Lize.
Een beetje geërgerd wendde het
jonge meisje zich af.
«Zoo juffrouw", kanwde zy na.
»Hè, wat kan jy toch verve
lend doen."
En terwijl ze de kamer uitliep
mompelde ze«Schaap.*
Er was wel eenige reden om
juffrouw Lize dien bijnaam te
geven. Als men haar aankeek,
dacht men onwillekeurig aan dat
goede, tamme beest, waarvan
haar gezieht absoluut den snnit-
vorm en de bete-vriendelykheid.
Haaf" blauwe oogen keken altijd
onaangenaam en gedwee en geen
bij herhaling blijken gaf van
medeleven met degenen, die
door onheil getroffen werden,
waartoe Haar persoonlijk bezoek
aan de geteisterde streken niet
weinig bijdroeg.
De vriendschappelijke verhou
ding ten opzichte van vreemde
mogendheden werd bevestigd
door de bezoeken, die H. M. in
den vreemde bracht.
Na een tijd van betrekkelijke
rust kwam toen de oorlog en ook
in dien bangen tijd vestigde het
volk het oog op Oranje en zocht
troost en kracht in de beraad
slagingen, die H.M. met de Hooge
Staatslieden hield. Trouw en
aanhankelijkheid aan de Vorstin
bleken overduidelijk op den lsten
Augustus van 1919.
Door wijs beleid van onze Ko
ningin, gesteund door voortreffe
lijke regeerders kon ons volk dien
bangen tijd zonder ernstig leed
doorkomen.
Daarna volgden de revolutie-
pogingen, die te pletter liepen op
de standvastigheid van de over-
groote meerderheid van ons volk.
En tenslotte hebben we dan
gehad de annexatie-plannen, die
ook H. M. evenals ons volk heel
wat onrust baarden, zoodat het
niet te verwonderen was, dat toen
H. M. onze streek bezocht om
persoonlijk de bevolking mede te
deelen, dat Zeeuwsch-Vlaanderen
bij Nederland bleef, de menschen
opgetogen waren van blijdschap
en dankbaarheid, en thans de
Oranjezon nog in volle glorie
over ons land straalt.
Geschenk der weermacht.
De geheele weermacht, de zee
macht, het leger hier te lande en
het leger in Ned.-Indië heeft ter
gelegenheid van de viering van
den 50sten verjaardag, van de
Koningin aan H. M. een hulde
blijk aangeboden, bestaande uit
een paar in de fabriek te Leerdam
vervaardigde kristallen vazen.
H. M. heeft daartoe den com
mandant van het veldleger, den
commandant der marine in Neder
land en den oudsten hier te lande
aanwezigen hoofdofficier van het
leger in Ned.-Indië, gisteren ten
Paleize ontvangen, alwaar de
aanbieding namens de weermacht
plaats had.
Nog wordt medegedeeld, dat
de deelname opengesteld is ge
worden voor allen, die op een of
andere wijze gerekend kunnen
worden deel uit te maken van
de weermacht. Getracht is ge
worden hen allen te bereiken.
Daar het van belang werd geacht
te vermijden, dat het plan ontijdig
werd gepubliceerd, zijn zooals
gebleken is nochtans ver
scheidene verlofs-militairen hier
van onkundig gebleven.
Voor hen bestaat echter nog
gelegenheid tot deelnemenzij
behoeven daartoe slechts, onder
vermelding van hun naam, de
voor allen vastgestelde bijdrage
van f 0,10 te storten op postgiro
rekening no. 162440.
Door de Koninklijke Vereen,
van Gepensionneerde Onderoffi
cieren en minderen van het Ned.
leger zal, ter gelegenheid van
Koningin's verjaardag, als eerste
uitbetaling in het boekjaar, aan
16 oud-gepensionneerden en 2
weduwen een bijslag op het
pensioen^worden uitgekeerd.
Hulde uit lndië axn H.M. de
Koningin per radio.
De nauwe samenwerking tus-
schen de Ned.-Indische en Nederl.
telegraaf-administraties heeft het
mogelijk gemaakt, dat de hulde,
welke Zaterdag op initiatief van
het Alg. Ned. Verbond te Bata
via aan onze Koningin gebracht
werd een aanhankelijkheidsde
monstratie werd, waarin het
Moederland en de Overzeesche
Gewesten zich een wijle innig
verbonden hebben gevoeld.
De gecombineerde ontvangst
werd doorgegeven aan de ver
sterkerskamer te Amsterdam.
Deze versterkerskamer had twee
verbindingen, ten eerste een
techtstreeksche met Het Loo,
waar luidsprekers waren opge
steld in den salon, waar zich
het Koninklijk gezelschap be
vond. Een tweede verbinding
was aangelegd met den Hilver-
sumschen zender, waardeK.R.O.
voor de heruitzending zorgde.
De uitzending van de rede
voering van de Koningin was
technisch zoodanig geregeld, dat
niet slechts Ned. Oost-lndië,
maar ook de gewesten in West-
Indië deze zouden kunnen volgen.
Een salon in het Paleis Het
Loo, waar H. M. hare redevoe
ring zou uitspreken, was spe
ciaal daarvoor ingericht.
Precies op tijd ving de uit
zending van het muzikaal ge
deelte van de huldiging, welke
op de Pasar Bambir te Batavia
plaats vond, aan. Onmiddellijk
nadat het Wilhelmus had ge
klonken, volgde de Reveille. De
verschillende onderdeden waren
uitstekend te onderscheiden.
Vooral de tonen der fluitorkesten
klonken zeer zuiver. Ook de
overige muzieknummers werden
uitstekend ontvangen.
De zanghulde, waaraan door
ongeveer 150 zangers en zan-
geresssen werd deelgenomen,
ving aan met „Wilt heden nu
treden", door een mannenkoor,
gevolgd door „O, Heer, die daar
des Hemels tenten spreidt", even
eens uit Valerius' Gedenkklanck,
gezongen door een meisjeskoor.
Het dameskoor viel daarna in
met „Ein feste Burg ist unser
Gott". Vervolgens klonk het for-
sche „Merck toch hoe sterck",
gezongen door het mannenkoor.
Het „Princesselied", jubileum
cantate van mevr. E. Schumann
—Van den Bosch, was het vol
gend nummer van het programma,
gevolgd door „Lied" van Catha
rina van Rennes, gezongen door
een dameskoor.
De eerste twee coupletten van
het „Wilhelmus van Nassauwe",
oude zetting, werden vervolgens
door het gemengd koor gezongen,
waarna het publiek aan de hulde
deelnam, door uit volle borst het
eerste couplet van het Wilhelmus
mede te zingen. Een driewerf
hoera besloot de uitzending.
Dr. ir. Koomans sprak daarna
ondeugendheid van de kinderen
kon haar in drift brengen. Sinds
negen jaar was za bij de familie.
Toen ze kwam als jong meisje
van negentien, was de oudste
dochter eeu klein kind en het
jongste kind lag in de wieg. En
nooit in al dien tyd had de
familie zich over haar te bekla-
geu gehad. Het was dus geen
wonder dat zij op het laatst
bijna als gelyke werd behandeld
en veel vrijheid genoot. Vooral
mevrouw was ingenomen met
het bedaarde meisje dat altyd
beleefd en rustig was en voor
wie het geval ,m8n" niet scheeE
te bestaan.
Zoo stonden de zaken toen de
logé arriveerde in het groote
patriciërshuis op de gracht.
Het was werkelijk een knappe
jongen, groot, slank chique, een
smal gezicht met levendige oogen
en een energieken mond. Hij
had zich by den baDkier gepre
senteerd met een brief van diens
onden jeugdvriend, de Wit v.
Breevoort, sinds jaren in New-
York. Van Houten vond't aardig
weer eens van den ouden vriend
te hooren en diens zoon een zoo
charm&nten ontwikkelden jonge
man te vinden.
Al spoedig kwam bij er dan
de Indische luisteraars toe en
deelde mede, dat van H. M. be
richt was ontvangen, dat zij wilde
antwoorden op het gebodene.
Even later werd uit Ned. lndië
bericht ontvangen, dat daar alles
voor de ontvangst gereed was en
onmiddellijk daarop trad H. M.
voor de microfoon en sprak als
volgt: „Door den Gouverneur-
Generaal ingelicht omtrent het
voornemen van het comité, ge
vormd op voorstel van het Alg.
Ned Verbond, eener feestelijke
viering van mijn vijftigsten ver
jaardag en dankbaar gebruik
makende van de mij geboden
mogelijkheid het program per
radio aan te hooren, is het mij
aangenaam te kunnen mededeeien,
dat de uitvoering volkomen dui
delijk door mij en de mijnen is
gehoord, dank zij de voortreffe
lijke inrichting van den radio
dienst. Onder den verschen in
druk van het gehoorde voel ik
mij gedrongen, het comité en
allen, die aan deze uitvoering
hebben medegewerkt en den dui
zenden belangstellende aanwezi
gen, mijn warmen dank te be
tuigen voor hun aanhankelijkheid
en medeleven. Dat alle groepen
der bevolking van hun belang
stelling hebben doen blijken,
stemt mij tot bijzondere erkente
lijkheid. Ik besluit met den op
rechten wensch, dat zoowel hier
in Nederland ais in Ned -lndië
het streven vaardig blijve naar
een innige samenwerking ter be
hartiging van het gemeenschap
pelijk doel, waarnaar wij allen
streven het welzijn van het land
onzer inwoning en het welzijn
van het geheele rijk."
Nadat de laatste woorden ge
klonken hadden, viel een stilte in
en daarna sprak de omroeper van
de K. R. O. woorden van dank
baarheid voor het feit, dat deze
vereeniging de belangrijke uit
zending had mogen relayeeren.
Deze mag inderdaad als geslaagd
beschouwd worden.
Wij vernemen nog nader, dat
de versterkings inrichting in het
Loopaleis was aangebracht in de
werkkamer van Z.K.H. den Prins,
ook toe, hem voor eeD paar we
ken by zich te noodigen en hij
had er geen spijt van.
De jongeman bracht in het
prachtig ingericht maar eeht-
HollaDdsch saaie en in weeiwil
pan alle weelde ietwat burger
lijke huis, een verkwikkende at-
mospheer van geest en elegantie.
Hij betooverde mama met zijn
hoffdyke attenties en nog meer
het oudste dochtertje, en hij bon
jongensach'ig met de kinderen
spelen.
Men had twee kamers ?oor
hem ingericht met al de weelde,
al de comfort, die hy wensch n
kon. Op een morgen kort na zijn
komst in het huis, stond Charby
nog in z'n blauwzyden pyama
tegen 't venster geleund en staar
de peinzend naar builen. Hij zag
niets van de donkere gracht, die
mooi was als een sprookje nu
het teere lentegroen van de beo-
men zich boog over het zwarte
water. Een zonderling lachje ver-
vertrok zyn mond terwyl hy den
loop van zijn gedachten volgde,
die de eerste kennismaking met
de v. Houtens en zyn succes
vooral by de dames, weer voor
zyn geest riepen.
«Ouwe jongen,* zeide hij tot
aiehzelf, «je hebt het weer han
dig gedaan. Nou komt het er
maar op aan ook verder weer
handig te wezen.*
Hy wendde zich van het raam
af en begon aan zyn toilet. In
de eenzaamheid verloor hij iets
van zyn distinctie, werden zijn
bewegingen katachtig lenig.
„Er moet een hoop te halen
zijn,* vervolgde hy onderwijl
zyn gedachten loop. «Dejuweelen
van mevr. v. Houten zyn be
kend. Het beroemde parelsnoer
is op de Bank veilig geborgen,
maar de rest heeft ze hier in
huis.* In gedachten zag hij het
aardige, noch knappe gezicht van
de gastvrouw, die had gelachen,
toeD hij haar vroeg of ze Diet
baDg was voor inbrekers. «Geen
inbreker zal mijn juweelen zoe
ken waar ik ze geborgen heb.*
Hy stak een cigsret op en
liep een tydje heen en weer,
onhoorbaar gaand over het dikke
tapyt. «Zij is een vrouw,* peins
de hij. „E?.n intelligente vrouw
Dus zal zy de juweelen niet in
een sate of ingewikkelde schuil
plaats gestopt hebben, want
iedere inbreker zoekt ze dade
lijk ddar. Ze bewaart ze op een
eenvoudige plaats, of ze bewaart
ze niet zeli.* Zacht fluitend bleef
bij staan,
«Dét zon kunnen. Maar wie?
Niet haar dochtertje, daar
zyn ze evenmin veilig. Welke
ondergeschikte is het langste
hier en goniet het meeste ver
trouwen
Vry spoedig had bij dat vraag
stuk opgelost. Juffrouw Lize, zoo
als de gouvernante door allen
genoemd werd, was het langste
ia dienst van de familie, eu
Charley merkte gauw genoeg
welk een groot vertrouwen de
vrouw des buizes in haar stelde.
«Tant mieux,* dacht by. «Niets
dommers dan een domme vrouw.*
Eu de elegante Cnarley de Wit
v. Breevoort begon op discrete
wyze het hof te maken aan het
„Schaap*. Gamakkelyk was dit
niet, want het scheen, dat zy
juist tegenover hem nog geslo-
tener werd dan gewoonlyk.
»'t Is een goed schepsel, onze
Lize,* zei Ciaartje. Maar heusch
een beetje schapig.*
«Dan beeft ze het karakter
van haar uiterlijk,* lachte Char
ley. die voor de familie zyn hof
makerij maskeerde. Steeds tracht*
te hy de gouvernante alleen te
spreken.
(Wordt vervolgd,)
AXELSCHE
COURANT.
