Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen wsclt - V] aan deren
Do uitersts wil.
No. 34.
VRIJDAG 25 JULI 1930.
46e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Greete letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
België's eeuwfeest.
Ter gelegenheid van het eeuw
feest van België's onafhankelijk
heid, ontving de koning Maandag
het corps diplomatique.
De deken van het corps, Mgr.
Micara, hield een rede, waarin
hij hulde bracht aan hetgeen
België had tot stand gebracht en
waardoor het steeds meer den
eerbied en de bewondering der
geheele wereld afdwong. Hij ver
klaarde overtuigd te zijn dat de
Belgen, vereend in liefde door
hun verheven eigenschappen on
der Gods hulp een heerlijke toe
komst zullen tegemoet gaan, hun
verleden waardig.
De koning in zijn antwoord
zeide, dat, wil deze wensch in
vervulling gaan, de landskinderen
in vrede moeten arbeiden en
onder de volkeren in eendracht
en vriendschap moeten weten te
leven. Ik begroet, zeide de ko
ning, in uwe woorden deze vrede-
wenschen zonder welke geen
vooruitgang mogelijk is en geen
geluk voor volkeren.
Vervolgens verzocht de koning
aan de verschillende diplomaten
zijn dank aïn hun staatshoofden
te willen overbrengen voor hun
goede wenschen.
Daarna hielden oud-strijders
een défilé voor de kon. familie,
dat, begunstigd door heerlijk we
der, 21/, uur duurde. Alle minis
ters waren aanwezig en een groote
menigte betuigde groot enthousi
asme.
De koning heeft de volgende
proclamatie tot het leger gericht:
Op het oogenblik dat de laatste
phalanxen mij voorbijtrekken van
hen, die gedurende vier jaren den
vaderlandschen bodem verdedig
den en zijn afhankelijkheid zoo
wel als zijn vrijheid verdenigden,
wend ik mij tot mijn oude wa
penbroeders en breng hun, be
wogen, als hun hoofd, mijn groet,
en ik dank hen zoowel als de
vertegenwoordigers van het nati
onale leger die voor mij het on
vergetelijke défilé uitvoerden ter
49)
Leontine wist echter reeds dat zij
niet kon medegaan. Zoo lang zij haar
echtgenoot slechts nu en dan ont
moette en zeldzaam met hem sprak,
viel het haar niet moeilijk, haar ver
momming vol te houden maar als zij
dagelijks met hem omging, zou zij
daartoe niet in staat zijn, dat besefte
zij maar al te goed. Als hij dus bij
zijn besluit bleef om naar Italië te
vertrekken, zou zij weer van haar kind
moeten scheiden.
Met deze gedachten, keerde zij met
haar kind terug in huis. Toen zij nog
eenmaal naar Bertram omzag, werd
haar hart met vurig verlangen tot hem
getrokken. Hij was op de lange bank
s gaan liggen en had zijn gelaat in de
handen verborgen. O, hoe gaarne had
zij tot hem willen snellen en hem
troost toespreken.
Bertram had het vaste besluit ge
nomen naar een vreemd land te gaan
en daar te blijven. Het verblijf in zijn
huis stond hem tegenhij had zich
daar een zoo schoone toekomst voor
gesteld, en zijn blijde droomen waren
als een zeepbel uiteen gespat. Hedwig
zon hem nimmer als zijn gade ter zijde
staanzij zou hem toch het leven niet
veraangenamen, zooals hij zoolang had
gehoopt. Zij was voor hem verloren
en nu was hij voor alles onverschillig
geworden.
Hij trachtte berusting te vinden in
de meening, dat Hedwig hem toch
gelegenheid van het eeuwfeest
onzer onafhankelijkheid.
Het Rjjnland feest.
Meer dan 250.000 menschen
waren uit verschillende deelen
van het voormalige bezette gebied
naar Mainz getogen om daar de
viering van de ontruiming van
het Rijnland, die in tegenwoor
digheid van Rijkspresident Von
Hindenburg zou plaats vinden, bij
te wonen.
Een groote rede werd gehouden
door den Rijksminister van Bui-
tenlandsche Zaken dr. Curtius,
die wees op de opofferingsgezind
heid en vrijheidszin van het Duit-
sche volk, die aan den Rijn hun
bakermat hadden gevonden Na
een kort woord van Von Hinden
burg, dat met luiden bijval werd
begroet, werd de bijeenkomst met
een gedeelte uit Wagner's „Meis-
tersinger" besloten.
's Avonds verscheen het lucht
schip „Graf Zeppelin" boven de
stad, luide toegejuicht door de
bevolking.
Brug Ingestort.
Te Coblenz had Dinsdagavond
een ongeval plaats door het in
storten van een pontonbrug, na
afloop van de feestverlichting van
de vroegere vesting Ehrenbreit-
stein aan den Deutschen Ecke.
Een groote menigte, die na3r
de verlichting was geweest, keerde
omstreeks 11 uur naar de stad
terug over de smalle pontonbrug,
toen deze tengevolge van over
belasting instortte. Er bevonden
zich ongeveer 100 personen op.
Onder de menigte ontstond een
paniek, toen uit het water een
hevig gegil en geschreeuw op
steeg. Slechts een klein aantal
personen kon zich redden. On-
middelijk werden reddingsmaat
regelen genomenbrandweer,
politie en ook burgers snelden te
hulp. Van hen, die in het water
vielen, werden velen door stutten
van de brug getroffen of met de
ponton mee in de diepte gedrukt.
Te kwart voor drie waren 35
lijken geborgen, later vond men
er nog drie.
eigenlijk niet beminde en ook nooit
oprecht bemind hadhij was haar
wel genegen geweest, doch liefde kon
zij voor hem niet hebben opgevat in
dien zin, als hij zich altijd had voor
gesteld. Maar hoe moest hij dan
dien schijn verklaren tegenover haar
edel karakter? Vanwaar die innige
lieftalligheid en weer kwam het
beeld van Hedwig in zijn vlekkelooze
schoonheid voor zijn geest en verweet
hij zich, dat hij haar onheusche be
doelingen en veihoudingen kon toe
dichten. Een andere keer weer ver
geleek hij de houding van Hedwig
met die van Leontine. Hij had Hedwig
en Leontine had hem van ganscher
harte bemind. Leontine had zelfs, toen
zij meende te zullen sterven, alleen
aan hem gedacht en hem voor eeuwig
willen toebehoorenHedwig had niet
met hem willen huwen en om welke
reden wist hij niet.
Leontine heeft me toch het meest
liefgehad, zeide hij, na het maken dier
vergelijking; ik zal nimmer weder een
liefde als de hare vinden.
En als door eert plotselinge open
baring, zag hij nu in, hoe innig en
oprecht, ja, tot in den dood getrouw,
zijn gade hem had bemind, en langer
dan ooit stond hij dien dag in stille
aanschouwing voor haar beeltenis.
Ja, zij heeft mij het meest bemind,
weergalmde het gedurig in zijne ziel,
toen hij na rijpelijk nadenken begreep
hoezeer hij gedwaald en zijn gade
miskend had, omdat hij nog altijd
liefde voor Hedwig had gevoeld.
Sinds dien tijd bespeurden allen, die
met hem in aanraking kwamen, een
groote verandering in hem.
Terwijl hij vroeger altijd vriendelijk,
aacht en goed was geweest, was hij
De meeste slachtoffers zijn
jonge meisjes, vrouwen en enkele
kinderener zijn meer dan hon
derd personen te water geraakt.
De rivier is daar 7—8 meter diep.
Herige aardbeving.
Dinsdagnacht is de omgeving
van Napels door een hevige aard
beving geteisterd. Er zijn 10
dooden gevonden, terwijl het
aantal gewonden zeer groot moet
zijn.
De aardbeving heeft in de ge
heele provincie bij Napels ver
woestingen aangericht.
Onmiddellijk na den eersten
schok ging in de geheele stad
het electrisch licht uit, waardoor
de verwarring onder de reeds door
een panischen schrik bevangen
bevolking, nog grooter werd. Men
vluchtte uit de huizen en weldra
hadden zich groote menigten ver
zameld op de open pleinen en in
de parken, waar geen gevaar be
stond om door vallende gesteente
te worden getroffen.
Nader meldt men
Naar thans bekend wordt, heeft
de aardbeving in Italië aanzien
lijk meer slachtoffers geëischt dan
men aanvankelijk meende.
Bijzonder werden geteisterd
Potenza en de stad Melfi, waar
ruim honderd menschen werden
gedood en honderden gewond.
Te Ravello telt men 20 dooden
en 30 gewonden, in Rionero 11
dooden en 50 gewonden, in de
provincie Toggia 3 dooden en
talrijke gewonden, in Benevento
12 dooden en 40 gewonden.
De prefect van Potenza meldt,
dat de omgeving van den Vulturo,
een berg van 1330 M. hoogte,
zeer ernstig door de aardbeving
is getroffen. Alleen in het gebied
van Malfi zouden meer dan 100
personen gedood en eenige hon
derden gewond zijn. Het totaal
aantal dooden zou ongeveer 150
bedragen.
Uit Rome is een hulptrein ver
trokken, onder leiding van den
president van het Italiaansch'e
Roode Kruis. De trein brengt 100
carabinieri, 25 broeders, een aan
tal artsen, geneesmiddelen en
nu ongeduldig, grillig, driftig en ge
raakte hij licht in toorn. Hij duldde
niet, dat men hem tegensprak, luis
terde naar geen raad, gaf bevelen
zonder te vragen of te bedenken of zij
goed of onuitvoerbaar waren nu eens
was hij diep terneer geslagen, dan
weder was hij buitengewoon druk en
opgewonden.
Leontine had dit ook bemerkt en
was er niet gerust op. Het ergste ver
ontrustte zij zich over een bijzondere
en waarlijk dreigende omstandigheid:
Bertram hield veel van paard rijden.
Hij had prachtige paarden, die hem
een aanzienlijke som voor onderhoud
kostten. Hij was vroeger altijd een
bedaard ruiter geweestnu echter
ging hij onbezonnen, ja onzinnig te
werk. Meermalen kwam hij met een
verwilderd en verstoord gelaat thuis,
zijn kleeren met stof bedekt en met
modder bespat, terwijl zijn paard ge
weldig bezweet en hij zelf hevig ver
moeid was.
Zoo ging het ook, als hij met een
rijtuig uitreed. Zij had den koetsier
hooren zeggen, dat hij zijn eigen leven
en dat van anderen op het spel zette.
En velen, die hem zagen rijden, voor
spelden schouderophalend, dat indien
mijnheer Seewald zoo onzinnig voort
ging, hij zeker eens den hals zou
breken.
De dienstboden schudden het hoofd
en waren angstig en geheel uit het
veld geslagen.
XXXVII.
DE PAARDEN OP HOL.
Op zekeren dag had de heer Seee
wald een span buitengewoon schoone
paarden gekocht. Ieder, die ze zag,
was van oordeel, dat zij te wild en
levensmiddelen naar de plaats van
de ramp.
Te Avallino zijn alle klokken
op 1.12 uur blijven stilstaan.
Volgens de laatste berichten
uit het catastrophe-gebied, schijnt
het aantal dooden bij Napels on
geveer 200 te bedragen. Overal
spelen zich nog hartverscheurende
tooneelen af. Te Rionero waar
tal van kinderen door het in
storten van het plaatselijk wees
huis gewond werden, werd onder
de puinhoopen een vrouw te
voorschijn gebracht, die tevergeefs
getracht had drie kinderen met
haar lichaam te beschutten, doch
ook zelf eindelijk den dood vond.
Het vlootverdrag.
President Hoover heeft de ra
tificatie-oorkonden van het Lon-
densche vlootverdrag ondertee
kend.
Hij legde daarbij een verklaring
af, waarin hij zeide, dat het hem
met voldoening vervult, dat deze
groote vordering op het gebied
der internationale betrekkingen
den steun der beide groote par
tijen in Amerika heeft gevonden.
Wanneer ook de andere onder
teekenaars het verdrag zullen
hebben geratificeerd, zal het een
overtuiging, welke in millioenen
harten leefde, in een werkelijk
feit op het gebied der staats-
politiek hebben omgezet. Het
zal het geloof der wereld in de
moreele krachten en den goeden
wil tegenover den blinden arg
waan versterken. Het zal een
groote stap vooruit zijn in de
richting eener vermindering van
de lasten van het militairisme en
op den weg naar den wereld
vrede. Het verdrag legt het fun
dament, waarop in de toekomst
een verdere constructieve vermin
dering van alle bewapeningen
over de geheele wereld kan rus
ten. In elk geval zal de wereld
thans de overtuiging hebben ge
kregen, dat de Ver. Staten geen
agressieve, imperialistische doel
einden nastreven.
Herige stormen.
Uit New Brunswick wordt ge-
te weinig gedresseerd waren. Maar
daar lachte de heer Seewald om en hij
meende wel in staat te zijn de paar
den te besturen hij had er reed» een
paar mede gereden, en de koetsier
wist met verbazing te vertellen, hoe
zijn heer de teugels wist te voeren en
de paarden wist te beheerschcn.
Op een schoonen morgen in Augus
tus gelastte hij de kindermeid, de
kieine Elfriede aan te kleeden, omdat
hij met haar wilde uitrijden.
Leontine zat aan het venster van
de kinderkamer en hoorde het. Zij
wist, dat niemand het ooit waagde
den heer Seewald tegen te spreken;
de kindermeid gehoorzaamde dus zwij
gend maar haar handen beefden en
zij was ontzettend bleek, want zij had
gezien, dat de nieuwe wilde paarden
voor het rijtuig werden gespannen.
Leontine had eveneens gezwegen
doch de liefde voor haar kind gaf
haar echter moed. Zij wendde zich
tot hsar gade, den heer Seewald en
vroeg
Gaat u met de nieuwe paarden
uitrijden, mijnheer?
Ja, natuurlijk, gaf hij kort ten
antwoord.
Dan bid ik u, het kind niet mede
te nemen, er mocht de kleine eens
iets overkomen, hernam Leontine, zoo
veel mogelijk nadruk op haar woorden
leggend.
Ik meen verstand genoeg te heb
ben om te oordeelen, of daar gevaar
bij is. Laat dat maar aan mij over (ik
zie het er niet in.
Maar ik wel, zeide Leontine, De
paarden zijn zoo wild. En Elfriede is
uw eenig kind, mijnheer. O, ik bid u,
laat haar hier blijven Ik zal haaf wel
goed bezighouden*
meld, dat het westelijk deel van
den staat New Jersey, Woensdag
door een hevigen wervelstorm
geteisterd werd, welke vergezeld
ging van wolkbreuken. In New
Brunswick stortte een gebouw
van twee verdiepingen in, waarbij
een vrouw gedood en acht andere
personen gewond werden. Mijlen
ver in het rond werden boomen
ontworteld en de daken van de
huizen gerukt. De materiëele
schade is aanzienlijk.
Aan de hitte waardoor geheel
Noord-Amerika geteisterd werd,
is door onweders een einde ge
maakt. De abnormale tempera
turen, die het kwik tot 45 graden
deden stijgen, hebben in totaal
aan 254 personen het leven ge
kost, waarvan alleen reeds 40 te
New York.
Typhoonramp.
De typhoon, welke Vrijdag
boven het Zuid-Japansche Eiland
Kioetschoe woedde, heeft daar
groote verwoestingen aangericht.
Volgens de nog steeds sporadisch
binnenkomende mededeelingen,
zouden er minstens 100 men-
schenlevens op het eiland te be
treuren zijn. Tijdens den storm
zijn tenminste 125 schepen ver
gaan, wier bemanningen slechts
gedeeltelijk gered zouden zijn.
Geheele gehuchten bestaande uit
lichtgebouwde huisjes, zijn door
den storm weggevaagd. Alle te
lefoonverbindingen zijn gestoord.
Men vreest, dat de verliezen nog
grooter zullen zijn dan volgens
de eerste berichten het geval is.
De regeering heeft onmiddellijk
de noodige steunmaatregelen ge
troffen.
De Nederlandache week.
Uit Antwerpen wordt aan de
„N. R. Crt." gemeid, dat in de
feestzaal van het Nederlandsch
paviljoen der tentoonstelling
Woensdag a.s. de Nederlandsche
week wordt geopend met een
officiëele thé dansant, aangeboden
door den commissaris-generaal
voor Nederland bij de wereld
tentoonstelling Antwerpen 1930,
dr. F. E. Posthuma, en het uit-
Ik verzoek u te zwijgen, riep
Bertam driftig. Ik verwacht van mijn
personeel geen aanmerkingen en ben
niet gewoon tegengesproken te wor
den. Ik weet wel, dat men dit gaarne
doet waar geen meesteres in huis is,
maar ik wil van dergelijke aanmati
ging niets weten.
Leontine gevoelde zich diep ge
griefd. Zij nam het kind in haar
armen.
Mijnheer, zeide zij, het kind
heeft geen moeder meer, die voor
haar kan opkomen, vergeef mij, dat
ik voor haar spreek.
Nu raakt mijn geduld uit I riep
hij rood van woede. Laat je mijn kind
los! Ge gaat te ver. 't Is waar. dat
ik u dank verschuldigd ben, maar 't is
ook een ongehoorde beleediging, dat
je je durft vermeten, beter te willen
weten dan ik, wat gevaarlijk is of
niet. Kom mede, mijn kind I
Hij rukte Elfriede uit haar armen.
Leontine verbleekte en beefde over
al haar leden, doch hij lette er niet op.
Zet Elfriede haar hoed op, Au
gusta beval hij de kindermeid. Ik zal
haar vanochtend voor 't eerst eens
leeren mennen. Toen het kind gereed
was, ging Bertram haastig met haar
weg.
Leontine ging aan het venster staart
en zag hoe hij met het vroolijke kind
naast zich. snel de plaats afreed.
Zij had het rijtuig wel willen na
vliegen om de kleine terug te halen,
(Wordt vervolgd).
In het ongeluk den doOd té Vêf*
achten, valt den vertwijfelende licht,
maar den last van het ongeluk zwij
gend tt dragen, daartoe behoort moed,
AXELSCHE
COURANT
