De uiterste wil.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li - VI aan deren
No. 83.
DINSDAG 21 JANUARI IU30
45e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
tot 5 regels 60 Centvoor
Groote letters worden naar
ADVERTENT1ËN van 1
eiken regel meer 12 Cent.
plaatsruimte berekend.
Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Yereenfgde Staten van Europa.
Door bemiddeling van de Roe-
meensche legatie te Den Haag
hebben twee vertegenwoordigers
van het Persbureau Vaz Dias te
Amsterdam, een onderhoud gehad
met den Roemeenschen minister
van Buitenlandsche Zaken, Geor
ges G. Mironesco, voorzitter van
de Roemeensche delegatie ter
Haagsche Conferentie.
De beide Nederlandsche jour
nalisten hebben den minister
niet gevraagd naar wat hij denkt
van de aanstaande resultaten van
de Conferentie, van de vergoeding
door Oostenrijk, de Hongaar-
sche schulden, de Herstelbankenz.
enz.
Het is min of meer onbeschei
den al te nieuwsgierig te zijn en
het is een weinig vervelend voor
het hoofd van den diplomatieken
dienst van een staat, steeds het
slachtoffer te zijn van een scherpe
ondervraging over de diploma
tieke stappen, welke hij bezig is
te nemen. Maar zij herinnerden
zich, dat minister Mironesco
behalve dat hij verscheiden ma
len lid van het Roemeensche
Parlement, Oud Vice-president
van den Senaat en Oud-Minister
van Onderwijs was oorspron
kelijk rechtsgeleerde en gedurende
vele jaren hoogleeraar in de
Encyclopaedic van het Recht aan
de Juridische Faculteit der Uni
versiteit te Boekarest was en dat
hij uit dien hoofde grondig de
juridische en sociale verhoudin
gen tusschen de verschillende
volken heeft bestudeerd.
Dit bedenkende, hebben zij
hem verzocht zijn ideën uiteen
te zetten betreffende de moge
lijkheid van de vorming van een
Europeesche Statenbond.
„Geloofd gij vroegen zij
dat de Pan-Europeesche idee,
ontvouwd en nader uiteengezet
door Stresemann en Briand, prac-
tisch uitvoerbaar is
„Zeker antwoordde de di
plomaat glimlachend ik geloof,
dat binnen vijftig jaar Europa
zal zijn herschapen in 'n Inter
nationale Federatie. Ik ben het
volkomen eens met wijlen mijn
zeer betreurden Duitschen collega
Stresemann, dat de Volken gaan
begrijpen, dat het noodzakelijk
is de politieke en economische
belangen, die maar al te dikwijls
in botsing komen, in harmonie
met elkaar te brengen. Wanneer
de „Entente Cordiale" der vol
keren, ja de vrede, een moreel
vraagstuk is, dan is zij ook een
organisatie-vraagstuk. De groote
denkers uit het verleden, zooals
Sully, Saint Pierre en Kant heb
ben reeds formules voorgesteld
voor een internationale organisa
tie, om den vrede en het geluk
der mensheid te verzekeren, en
thans is het Genève, waar deze
permanente samenwerking der
volkeren, met het doel tusschen
de staten onderling een actieve
en constante samenwerking te
scheppen, wordt ontwikkeld.
Zeker zullen verscheidene eeu
wen moeten verloopen, voordat
deze organisatie zoo volmaakt
zal zijn, dat men zal kunnen
spreken van een wereldstaat,
maar de gedachte, naar voren
gebracht door de heeren Briand
en Stresemann op 't spreekge
stoelte van den Volkenbond, de
zoo grootsche idee, 'n federalen,
politieken en economischen band
te scheppen tusschen de ver
schillende staten van Europa,
kan eerder verwezenlijkt worden.
Het is vanzelf sprekend, dat
wanneer men dezen Europeeschen
Statenbond wil verwezenlijken,
dit niet gebeurt om hem tegen
over andere, vooral Amerika, zoo
gemakkelijk deel, deze Federatie
zal dienen om de samenwerking
van ons werelddeel met de an
dere, vooral Amerika, zoo gemak
kelijk, innig en doelmatig mogelijk
te maker..
Met een enkelen slag de be
langen van zooveel landen in
overeenstemming te brengen, is,
naar ik meen, onmogelijk. Er
zullen dan ook verschillende
étappes moeten worden afgelegd.
Er zijn niet te onderschatten
moeilijkheden, die overwonnen
moeten worden en er is een
methodische effening van het ar
beidsveld noodig.
Er zal dus getracht moeten
worden aldus vervolgde de
heer Mironesco allereerst de
zuiver economische belangen van
twee of drie naties met elkaar
in overeenstemming te brengen,
bijv. die van de Kleine Entente,
vervolgens die van een viertal
andere landen en zoo geleidelijk
verder. Op deze wijze zal men
langzamerhand een economische
regionale unie in denzelfden geest
in een ander gebied moeten ar
beiden. Wanneer aldus verschei
dene gebieden economisch ge
harmoniseerd zullen zijn, moet
men trachten ze te vereenigen
door zoo mogelijk eerst tusschen
de regionale unies een entente
tot stand te brengen voor wat
betreft bepaalde vraagstukken.
Aldus zal men geraken tot een
zekere economische Europeesche
Federatie.
Let welhet is absoluut nood
zakelijk tot een economische unie
te komen, alvorens een politieke
unie in het leven te roepen.
Om een politieke federatie, een
soort superstaat, te stichten, is
het noodig dat men er in slaagt,
de tradities en de nationale eigen
liefde te overwinnen en te breken
met de oude opvatting van de
absolute souvereiniteit van den
Staat. Wanneer men eerst de
economische federatie heeft ge
grondvest, wanneer de douane-
barriéres zijn verdwenen, wan
neer de volkeren inzien, dat de
grenzen van weleer geen men-
schen met werkelijk tegengestel
de belangen scheidden, dan zal
de politieke unie binnen korten
tijd gevormd zijn. Het begrip
absolute souvereiniteit heeft se
dert de vorige eeuw reeds een
weinig van zijn onaantastbaarheid
ingeboet. De oorlog en de pe
rioden na den oorlog hebben
heele stukken van het oude ab
solutisme doen afbrokkelen. Bin
nen enkele decennia zal men
met de internationale gedachte
aanmerkelijk verder gekomen zijn.
De ontwikkeling der economi-
I Moet ik inderdaad sterven Hedwig?
sche betrekkingen en die van de
federalisatie zullen gestadig de
onderlinge onafhankelijkheid der
volken accentueeren. De uitvin
ding van de draadlooze, de mo
derne transportmiddelen, de in
ternationale pers, dragen reeds
er toe bij geleidelijk een meer
en meer gelukkige samenwer
king tusschen de naties te schep
pen.
Wanneer deze federatie geves
tigd is. zal de Europeesche eco
nomie zich ontwikkelen in den
zin van de grootst mogelijke
efficiencyde bedrijven, uitge
zonderd de gewone beroepen,
zullen daar en alleen daar wor
den uitgeoefend, waar men de
geringste kosten zal hebben,
d.w.z. in de landen, waar de
grondstoffen, die voor de produc
tie noodig zijn, gevonden wor
den. In een woordde vrij
handels-economie, het ideaal van
Adam Smith, verwezenlijking van
een reeds meer dan 100 jaar ouden
droom.
Om een voorbeeld te geven
de Balkanlanden. Vroeger waren
de Balkanlanden vurige concur
renten. Na den oorlog is men
langzamerhand gaan begrijpen,
dat haat niet de bron is van 'n
gelukkig nationaal en economisch
leven. Waarom de nationale krach
ten te verspillen in economischen
oorlog en concurrentie Het is
veel nuttiger te pogen de tegen
gestelde belangen met elkaar in
overeenstemming te brengen.
Dagelijks wint deze gedachte
nieuwe aanhangers, zoowel in Roe
menië als in de andere Balkan
landen.
Ik ben geen profeet eindigde
minister Mironesco ik heb
deze kwestie slechts bestudeerd
en ik ben er vast van overtuigd,
dat men voor deze gedachte
moet werken, aangezien zij waar
dig is de blikken van ieder mensch
te richten naar een toekomst van
rechtvaardigheid, naar een ideaal
van geluk voor het menschelijk
geslacht.
China.
Het oude lied is nogmaals in
een deel van het Chineesche rijk
ingezet; wederom heeft een der
tallooze generaals een staatsgreep
uitgevoerd, waardoor aan het
verzekeren van een rustigen gang
van zaken afbreuk wordt gedaan.
We zullen den lezer niet ver
moeien met vermelding van de
verschillende onuitsprekelijke na
men, aan deze zaak verbonden,
maar volstaan met de simpele
mededeeling van het feit, waar
door andermaal de boel op stelten
dreigt te worden gezet.
Ook zonder deze gebeurtenis
was de verwarring trouwens al
groot genoeg. En ofschoon de
Nankingregeering geruststellende
verklaringen in massa de wereld
instuurt, laat de binnenlandsche
toestand toch nog steeds veel te
wenschen over. Weliswaar staan
de verschillende legers met het
geweer bij den voet, maar er is
bitter weinig voor noodig, om het
wederzijdsch droog gehouden
kruit te doen ontbranden.
Met dat al neemt het centrale
bestuur een weinig toeschietelijke
houding aan tegenover de vreem
delingen en derzelver bevoor
rechte positie. De opheffing der
exterritoriale rechten, waardoor
de vreemdelingen niet langer
aan de Chineesche rechtspraak
onttrokken blijven (tot dusver
stonden ze vrijwel boven de
Chineesche wet) wordt ook tegen
den wil der mogendheden door
gevoerd. Echter wordt geleide
lijkheid niet uit het oog verloren
en zoo heeft Nanking er genoe
gen mee genomen, eerst met
ingang van April de nieuwe be
palingen in voile scherpte toe
te passen, althans voor wat Ame
rika betreft. Inmiddels hebben
zich reeds met betrekking tot
Japansche en Engelsche onder
danen gevallen voorgedaan die
hoogstwaarschijnlijk opzettelijk
uitgelokt zijn. Het hangt er nu
maar van af, hoe de betrokken
mogendheden daarop zullen rea-
geeren.
Terwijl dus aan den eenen
kant het beknotten der rechten
van vreemdelingen op hoogen
prijs gesteld, vooral in militair
(Wordt vervel ?d)i
COURANT
l)
I.
OP HET STERFBED.
Leontine, de eenige dochter van den
rijken bankier Harders, was een zeer
gelukkig, maar ook zeer verwend
meisje. Nooit was een harer wenschen,
een verlangen, een luim gebleven.
Als een dienstbode haar weigerde
hetgeen zij verlangde of haar een bits
antwoord had gegeven, werd hij of zij
duidelijk onder 'teen of ander voor
wendsel ontslagen.
Niemand der huisgenooten durfde
Leontine ooit een aanmerking te maken
of beiispen. In de oogen harer ouders,
die haar letterlijk aanbaden, kon zij
geen kwaad doen. Als kind en als
aankomend meisje was zij zoo lief
tallig, dat 'tonmogelijk was haar niet
te beminnen en te liefkoozen.
In de groote gezelschapszaal hing
een portret, dat haar als kind voor
stelde. Zij had toen een lief, zielvol
gezichije, schoon van vorm, van trek
ken en kleur, met een mondje, dat
men met een uitbottend rozeknopje
kon vergelijken, en oogen vol uit
drukking.
't Was een gelaat, dat In den vollen
bloei van kinderlijke schoonheid prijkte.
Maar de grootste bekoorlijkheid van
haar beeld was het weelderige, goud
kleurige haar, dat in lange krullen op
hals en schouders viel. Een ander
portret stelde haar als zeventienjarig
tntisja voor. De zachte lieftalligheid
van het kind had zich tot eene ver
rukkelijke schoonheid ontwikkeld, en
de liefde, die vroeger diep in de zacht-
blauwe oogen lag te sluimeren, was
ontwaakt.
Daar greep eensklaps de hand van
den doodsengel naar deze lieflijke
bloem, om haar van den stengel te
rukken.
'l Was een heerlijke avond in Juni,
en Leontine lag te sterven althans
zoo meenden allen en een don
kere wolk van diepen kommer en ver
twijfeling lag over het statige huis
van den rijken bankier uitgespreid.
Qeneesheeren met een hoogst ernstig
gelaat waren gekomen en gegaande
professor, een zeer beroemd arts, die
zooeven de zieke had verlaten, had
verklaard, dat Leontine wellicht nog
tot den volgenden middag, maar zeker
niet langer leven kon.
De moeder der zieke lag in een aan
grenzende kamer in een diepen slaap
omdat zij zich geen oogenblik rust
wilde gunnen en onafgebroken aan het
ziekbed van haar lievelinge had ge
waakt, had men haar een slaapdrank
ingegeven, en zij die de felle smart
der moeder hadden gezien, meenden
dat het voor haar een ware zegen zou
zijn, als zij bleef slapen tot haar doch
ter dood was.
De bankier Harders liep in den lan
gen gang voor de ziekenkamer ruste
loos en half waanzinnig van droefheid
op en neer.
Waarom, riep hij in vertwijfeling,
waarom moet mij zulk een vreeselijke
slag treffen Waarom moet ik mijn
eenig kind verliezen De wereld is
zoo vol ongelukkige wezensi waarom
kan niet een van hen in hare plaats
aan de aarde worden ontnomen?
De zon begon weder onder te gaan
en wierp tusschen groote purperen
wolken haar veelkleurig schijnsel op
boomen en bloemen.
De lucht was met heerlijke geuren
bezwangerd.
Nieuwsgierig keken de fraaie stok
rozen door het venster in de kamer,
waarin haar bekoorlijk evenbeeld op
het ziekbed lag. Leontine zag naar
de ondergaande zoneen smartelijk
lachje speelde om haar vermagerde
trekken. Alles wat haar omgaf, ge
tuigde van rijkdom en weelde.
De luchtige, ruime kamer met drie
hooge vensters was prachtig gemeu
bileerd. Zorgvuldig verpleegde plan
ten op de jardinière verspreidden een
zichten, aangenamen geur. De kost
bare meubelen, de schilderijen en beel
den, de prachtige vazen en andere
sieraden, getuigden van fijnen smaak.
Het ledikant waarin het zieke meisje
lag, was behangen met blauwzijden,
met witte kant afgezette gordijnen.
Liefderijke handen hadden de kamer
ingericht als een bekoorlijk verblijf
voor een vergood wezen.
Aan het bed der zieke zat een schoon
jong meisje, 't Was haar nicht Hed-
wig Kroon.
Hedwig, fluisterde Leontine met
zwakke stem, en zij sloeg haar armen
om den hals harer nicht, ik wilde over
iets belangrijks met u spreken.
Ge moogt niet spreken, lieve
Leontine, antwoordde Hedwig. De
dokter heeft het verboden, omdat het
u te veel vermoeit,
Wat komt het er op aan, als Ik
toch moet sterven I Ik wil spreken en
kan bij dien helderen gloed der zon
het sombere zwijgen niet verdragen.
Het komt me zoo vreemd voor: Ook
ben ik in het geheel niet bevreesd, en
toch meende ik vroeger altijd, dat
sterven iets verschrikkelijks was. Maar
ik zou toch gelukkiger sterven, indien
nog één wensch kon vervuld worden.
Zeker kan die vervuld worden,
zei Hedwig, doch over Leontines ge
laat verspreidde zich een uitdrukking
van twijfel.
't Is zoo'n vreemde wensch, Hed
wig. Als ge hem hoort, zult ge mij
voor dwaas en kinderachtig houden.
En niettemin zou ik gelukkiger sterven,
als die wensch vervuld werd, en
niemand zou er leed door geschieden.
Reeds lang heb ik er naar verlangd,
maar ik durfde er niet van spreken.
Nu echter wordt hij steeds levendiger
in mijik geloof dat ik niet gerust
kan sterven, als die wensch onvervuld
blijft.
Al uw wenschen zijn tot heden
vervuld geworden, liefste Leontine, en
ik ben overtuigd dat ook deze wensch
zal worden ingewilligd, spreek maar.
De zieke zag met een tevreden
lachje haar nicht In het edele gelaat.
Gij hebt gelijk, hervatte zij, nog
nooit heeft iemand „neen" tot mij ge
zegd t nooit is tnii Iets geweigerd, of
heeft men mtj onvriendelijk behandeld.
Allen beminden mij. O, ik was zoo
gelukkig, zoo volkomen gelukkig. En
toch zal mijn leven nu weldra geëin*
digd zijn ik zal zoo jong sterven 1
Ik ben eerst achttien jaar I Nu zou de
vervulling van den vurigsten wensch
mijns levens de bekroning van mijn
geluk zijn. Maar hoe zal ik u dien
wensch doen kennen Hedwig? Luister I
Ik heb eens een witwarmeren kruis
met een schoon opschrift op het graf
van een Jong meisje gesien. Weet g«
welk opschrift ik op 't mijne zou wil
len hebben
Er kwam geen antwoord op die
vraag, en Leontine vervolgde
Ik wenschte, dat Iedereen op mijn
grafsteen kon lezen: Hier rust Leon
tine Seeward, geboren Harders. Zij
leeft voort in de herinnering van haar
echtgenoot.
Nadat Leontine aldus haar hartsge
heim had geopenbaard, verdween de
roode bloos van haar kinderlijk lief
gelaat en zij verborg het in haar
handen.
Er heerschte eenige oogenblikken
een diepe stilte, gedurende welken tijd
Hedwigs gelaat ontzettend bleek wa»
geworden.
Een hevige strijd werd in haar boe
zem gestreden, toen vroeg zij zacht,
maar met nadruk
Bemint ge hem zoo innig, Leon
tine
Ja, Hedwig, ik bemin hem meer
dan iets op de wereld; meer dan mijn
vader en mijne moeder meer dan
u, dierbare Hedwig, en oneindig meer
dan mijzelve. Ik bemin hem zoo in
nig. dat ik als zijn vrouw wensch te
sterven. Vindt ge het niet dwaas,
Hedwig
Maar hoe zou deze zoo'n mensch
dwaas hebben kunnen vindeneen
man te beminnen, dien zij zelve zoo
innig lief had
Zij kuste het bleeke gelaat der ziekei
Bemint hij u ook, Leontine vroeg
zij met bevende stem.
*- Zeker bemint hij me. Iedereen
houdt veel van mij, Hedwig 1 Gij zelve
hebt dat mij dikwijls gezegd.