De uiterste wil. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse li - VI aan deren No. 83. DINSDAG 21 JANUARI IU30 45e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. tot 5 regels 60 Centvoor Groote letters worden naar ADVERTENT1ËN van 1 eiken regel meer 12 Cent. plaatsruimte berekend. Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Yereenfgde Staten van Europa. Door bemiddeling van de Roe- meensche legatie te Den Haag hebben twee vertegenwoordigers van het Persbureau Vaz Dias te Amsterdam, een onderhoud gehad met den Roemeenschen minister van Buitenlandsche Zaken, Geor ges G. Mironesco, voorzitter van de Roemeensche delegatie ter Haagsche Conferentie. De beide Nederlandsche jour nalisten hebben den minister niet gevraagd naar wat hij denkt van de aanstaande resultaten van de Conferentie, van de vergoeding door Oostenrijk, de Hongaar- sche schulden, de Herstelbankenz. enz. Het is min of meer onbeschei den al te nieuwsgierig te zijn en het is een weinig vervelend voor het hoofd van den diplomatieken dienst van een staat, steeds het slachtoffer te zijn van een scherpe ondervraging over de diploma tieke stappen, welke hij bezig is te nemen. Maar zij herinnerden zich, dat minister Mironesco behalve dat hij verscheiden ma len lid van het Roemeensche Parlement, Oud Vice-president van den Senaat en Oud-Minister van Onderwijs was oorspron kelijk rechtsgeleerde en gedurende vele jaren hoogleeraar in de Encyclopaedic van het Recht aan de Juridische Faculteit der Uni versiteit te Boekarest was en dat hij uit dien hoofde grondig de juridische en sociale verhoudin gen tusschen de verschillende volken heeft bestudeerd. Dit bedenkende, hebben zij hem verzocht zijn ideën uiteen te zetten betreffende de moge lijkheid van de vorming van een Europeesche Statenbond. „Geloofd gij vroegen zij dat de Pan-Europeesche idee, ontvouwd en nader uiteengezet door Stresemann en Briand, prac- tisch uitvoerbaar is „Zeker antwoordde de di plomaat glimlachend ik geloof, dat binnen vijftig jaar Europa zal zijn herschapen in 'n Inter nationale Federatie. Ik ben het volkomen eens met wijlen mijn zeer betreurden Duitschen collega Stresemann, dat de Volken gaan begrijpen, dat het noodzakelijk is de politieke en economische belangen, die maar al te dikwijls in botsing komen, in harmonie met elkaar te brengen. Wanneer de „Entente Cordiale" der vol keren, ja de vrede, een moreel vraagstuk is, dan is zij ook een organisatie-vraagstuk. De groote denkers uit het verleden, zooals Sully, Saint Pierre en Kant heb ben reeds formules voorgesteld voor een internationale organisa tie, om den vrede en het geluk der mensheid te verzekeren, en thans is het Genève, waar deze permanente samenwerking der volkeren, met het doel tusschen de staten onderling een actieve en constante samenwerking te scheppen, wordt ontwikkeld. Zeker zullen verscheidene eeu wen moeten verloopen, voordat deze organisatie zoo volmaakt zal zijn, dat men zal kunnen spreken van een wereldstaat, maar de gedachte, naar voren gebracht door de heeren Briand en Stresemann op 't spreekge stoelte van den Volkenbond, de zoo grootsche idee, 'n federalen, politieken en economischen band te scheppen tusschen de ver schillende staten van Europa, kan eerder verwezenlijkt worden. Het is vanzelf sprekend, dat wanneer men dezen Europeeschen Statenbond wil verwezenlijken, dit niet gebeurt om hem tegen over andere, vooral Amerika, zoo gemakkelijk deel, deze Federatie zal dienen om de samenwerking van ons werelddeel met de an dere, vooral Amerika, zoo gemak kelijk, innig en doelmatig mogelijk te maker.. Met een enkelen slag de be langen van zooveel landen in overeenstemming te brengen, is, naar ik meen, onmogelijk. Er zullen dan ook verschillende étappes moeten worden afgelegd. Er zijn niet te onderschatten moeilijkheden, die overwonnen moeten worden en er is een methodische effening van het ar beidsveld noodig. Er zal dus getracht moeten worden aldus vervolgde de heer Mironesco allereerst de zuiver economische belangen van twee of drie naties met elkaar in overeenstemming te brengen, bijv. die van de Kleine Entente, vervolgens die van een viertal andere landen en zoo geleidelijk verder. Op deze wijze zal men langzamerhand een economische regionale unie in denzelfden geest in een ander gebied moeten ar beiden. Wanneer aldus verschei dene gebieden economisch ge harmoniseerd zullen zijn, moet men trachten ze te vereenigen door zoo mogelijk eerst tusschen de regionale unies een entente tot stand te brengen voor wat betreft bepaalde vraagstukken. Aldus zal men geraken tot een zekere economische Europeesche Federatie. Let welhet is absoluut nood zakelijk tot een economische unie te komen, alvorens een politieke unie in het leven te roepen. Om een politieke federatie, een soort superstaat, te stichten, is het noodig dat men er in slaagt, de tradities en de nationale eigen liefde te overwinnen en te breken met de oude opvatting van de absolute souvereiniteit van den Staat. Wanneer men eerst de economische federatie heeft ge grondvest, wanneer de douane- barriéres zijn verdwenen, wan neer de volkeren inzien, dat de grenzen van weleer geen men- schen met werkelijk tegengestel de belangen scheidden, dan zal de politieke unie binnen korten tijd gevormd zijn. Het begrip absolute souvereiniteit heeft se dert de vorige eeuw reeds een weinig van zijn onaantastbaarheid ingeboet. De oorlog en de pe rioden na den oorlog hebben heele stukken van het oude ab solutisme doen afbrokkelen. Bin nen enkele decennia zal men met de internationale gedachte aanmerkelijk verder gekomen zijn. De ontwikkeling der economi- I Moet ik inderdaad sterven Hedwig? sche betrekkingen en die van de federalisatie zullen gestadig de onderlinge onafhankelijkheid der volken accentueeren. De uitvin ding van de draadlooze, de mo derne transportmiddelen, de in ternationale pers, dragen reeds er toe bij geleidelijk een meer en meer gelukkige samenwer king tusschen de naties te schep pen. Wanneer deze federatie geves tigd is. zal de Europeesche eco nomie zich ontwikkelen in den zin van de grootst mogelijke efficiencyde bedrijven, uitge zonderd de gewone beroepen, zullen daar en alleen daar wor den uitgeoefend, waar men de geringste kosten zal hebben, d.w.z. in de landen, waar de grondstoffen, die voor de produc tie noodig zijn, gevonden wor den. In een woordde vrij handels-economie, het ideaal van Adam Smith, verwezenlijking van een reeds meer dan 100 jaar ouden droom. Om een voorbeeld te geven de Balkanlanden. Vroeger waren de Balkanlanden vurige concur renten. Na den oorlog is men langzamerhand gaan begrijpen, dat haat niet de bron is van 'n gelukkig nationaal en economisch leven. Waarom de nationale krach ten te verspillen in economischen oorlog en concurrentie Het is veel nuttiger te pogen de tegen gestelde belangen met elkaar in overeenstemming te brengen. Dagelijks wint deze gedachte nieuwe aanhangers, zoowel in Roe menië als in de andere Balkan landen. Ik ben geen profeet eindigde minister Mironesco ik heb deze kwestie slechts bestudeerd en ik ben er vast van overtuigd, dat men voor deze gedachte moet werken, aangezien zij waar dig is de blikken van ieder mensch te richten naar een toekomst van rechtvaardigheid, naar een ideaal van geluk voor het menschelijk geslacht. China. Het oude lied is nogmaals in een deel van het Chineesche rijk ingezet; wederom heeft een der tallooze generaals een staatsgreep uitgevoerd, waardoor aan het verzekeren van een rustigen gang van zaken afbreuk wordt gedaan. We zullen den lezer niet ver moeien met vermelding van de verschillende onuitsprekelijke na men, aan deze zaak verbonden, maar volstaan met de simpele mededeeling van het feit, waar door andermaal de boel op stelten dreigt te worden gezet. Ook zonder deze gebeurtenis was de verwarring trouwens al groot genoeg. En ofschoon de Nankingregeering geruststellende verklaringen in massa de wereld instuurt, laat de binnenlandsche toestand toch nog steeds veel te wenschen over. Weliswaar staan de verschillende legers met het geweer bij den voet, maar er is bitter weinig voor noodig, om het wederzijdsch droog gehouden kruit te doen ontbranden. Met dat al neemt het centrale bestuur een weinig toeschietelijke houding aan tegenover de vreem delingen en derzelver bevoor rechte positie. De opheffing der exterritoriale rechten, waardoor de vreemdelingen niet langer aan de Chineesche rechtspraak onttrokken blijven (tot dusver stonden ze vrijwel boven de Chineesche wet) wordt ook tegen den wil der mogendheden door gevoerd. Echter wordt geleide lijkheid niet uit het oog verloren en zoo heeft Nanking er genoe gen mee genomen, eerst met ingang van April de nieuwe be palingen in voile scherpte toe te passen, althans voor wat Ame rika betreft. Inmiddels hebben zich reeds met betrekking tot Japansche en Engelsche onder danen gevallen voorgedaan die hoogstwaarschijnlijk opzettelijk uitgelokt zijn. Het hangt er nu maar van af, hoe de betrokken mogendheden daarop zullen rea- geeren. Terwijl dus aan den eenen kant het beknotten der rechten van vreemdelingen op hoogen prijs gesteld, vooral in militair (Wordt vervel ?d)i COURANT l) I. OP HET STERFBED. Leontine, de eenige dochter van den rijken bankier Harders, was een zeer gelukkig, maar ook zeer verwend meisje. Nooit was een harer wenschen, een verlangen, een luim gebleven. Als een dienstbode haar weigerde hetgeen zij verlangde of haar een bits antwoord had gegeven, werd hij of zij duidelijk onder 'teen of ander voor wendsel ontslagen. Niemand der huisgenooten durfde Leontine ooit een aanmerking te maken of beiispen. In de oogen harer ouders, die haar letterlijk aanbaden, kon zij geen kwaad doen. Als kind en als aankomend meisje was zij zoo lief tallig, dat 'tonmogelijk was haar niet te beminnen en te liefkoozen. In de groote gezelschapszaal hing een portret, dat haar als kind voor stelde. Zij had toen een lief, zielvol gezichije, schoon van vorm, van trek ken en kleur, met een mondje, dat men met een uitbottend rozeknopje kon vergelijken, en oogen vol uit drukking. 't Was een gelaat, dat In den vollen bloei van kinderlijke schoonheid prijkte. Maar de grootste bekoorlijkheid van haar beeld was het weelderige, goud kleurige haar, dat in lange krullen op hals en schouders viel. Een ander portret stelde haar als zeventienjarig tntisja voor. De zachte lieftalligheid van het kind had zich tot eene ver rukkelijke schoonheid ontwikkeld, en de liefde, die vroeger diep in de zacht- blauwe oogen lag te sluimeren, was ontwaakt. Daar greep eensklaps de hand van den doodsengel naar deze lieflijke bloem, om haar van den stengel te rukken. 'l Was een heerlijke avond in Juni, en Leontine lag te sterven althans zoo meenden allen en een don kere wolk van diepen kommer en ver twijfeling lag over het statige huis van den rijken bankier uitgespreid. Qeneesheeren met een hoogst ernstig gelaat waren gekomen en gegaande professor, een zeer beroemd arts, die zooeven de zieke had verlaten, had verklaard, dat Leontine wellicht nog tot den volgenden middag, maar zeker niet langer leven kon. De moeder der zieke lag in een aan grenzende kamer in een diepen slaap omdat zij zich geen oogenblik rust wilde gunnen en onafgebroken aan het ziekbed van haar lievelinge had ge waakt, had men haar een slaapdrank ingegeven, en zij die de felle smart der moeder hadden gezien, meenden dat het voor haar een ware zegen zou zijn, als zij bleef slapen tot haar doch ter dood was. De bankier Harders liep in den lan gen gang voor de ziekenkamer ruste loos en half waanzinnig van droefheid op en neer. Waarom, riep hij in vertwijfeling, waarom moet mij zulk een vreeselijke slag treffen Waarom moet ik mijn eenig kind verliezen De wereld is zoo vol ongelukkige wezensi waarom kan niet een van hen in hare plaats aan de aarde worden ontnomen? De zon begon weder onder te gaan en wierp tusschen groote purperen wolken haar veelkleurig schijnsel op boomen en bloemen. De lucht was met heerlijke geuren bezwangerd. Nieuwsgierig keken de fraaie stok rozen door het venster in de kamer, waarin haar bekoorlijk evenbeeld op het ziekbed lag. Leontine zag naar de ondergaande zoneen smartelijk lachje speelde om haar vermagerde trekken. Alles wat haar omgaf, ge tuigde van rijkdom en weelde. De luchtige, ruime kamer met drie hooge vensters was prachtig gemeu bileerd. Zorgvuldig verpleegde plan ten op de jardinière verspreidden een zichten, aangenamen geur. De kost bare meubelen, de schilderijen en beel den, de prachtige vazen en andere sieraden, getuigden van fijnen smaak. Het ledikant waarin het zieke meisje lag, was behangen met blauwzijden, met witte kant afgezette gordijnen. Liefderijke handen hadden de kamer ingericht als een bekoorlijk verblijf voor een vergood wezen. Aan het bed der zieke zat een schoon jong meisje, 't Was haar nicht Hed- wig Kroon. Hedwig, fluisterde Leontine met zwakke stem, en zij sloeg haar armen om den hals harer nicht, ik wilde over iets belangrijks met u spreken. Ge moogt niet spreken, lieve Leontine, antwoordde Hedwig. De dokter heeft het verboden, omdat het u te veel vermoeit, Wat komt het er op aan, als Ik toch moet sterven I Ik wil spreken en kan bij dien helderen gloed der zon het sombere zwijgen niet verdragen. Het komt me zoo vreemd voor: Ook ben ik in het geheel niet bevreesd, en toch meende ik vroeger altijd, dat sterven iets verschrikkelijks was. Maar ik zou toch gelukkiger sterven, indien nog één wensch kon vervuld worden. Zeker kan die vervuld worden, zei Hedwig, doch over Leontines ge laat verspreidde zich een uitdrukking van twijfel. 't Is zoo'n vreemde wensch, Hed wig. Als ge hem hoort, zult ge mij voor dwaas en kinderachtig houden. En niettemin zou ik gelukkiger sterven, als die wensch vervuld werd, en niemand zou er leed door geschieden. Reeds lang heb ik er naar verlangd, maar ik durfde er niet van spreken. Nu echter wordt hij steeds levendiger in mijik geloof dat ik niet gerust kan sterven, als die wensch onvervuld blijft. Al uw wenschen zijn tot heden vervuld geworden, liefste Leontine, en ik ben overtuigd dat ook deze wensch zal worden ingewilligd, spreek maar. De zieke zag met een tevreden lachje haar nicht In het edele gelaat. Gij hebt gelijk, hervatte zij, nog nooit heeft iemand „neen" tot mij ge zegd t nooit is tnii Iets geweigerd, of heeft men mtj onvriendelijk behandeld. Allen beminden mij. O, ik was zoo gelukkig, zoo volkomen gelukkig. En toch zal mijn leven nu weldra geëin* digd zijn ik zal zoo jong sterven 1 Ik ben eerst achttien jaar I Nu zou de vervulling van den vurigsten wensch mijns levens de bekroning van mijn geluk zijn. Maar hoe zal ik u dien wensch doen kennen Hedwig? Luister I Ik heb eens een witwarmeren kruis met een schoon opschrift op het graf van een Jong meisje gesien. Weet g« welk opschrift ik op 't mijne zou wil len hebben Er kwam geen antwoord op die vraag, en Leontine vervolgde Ik wenschte, dat Iedereen op mijn grafsteen kon lezen: Hier rust Leon tine Seeward, geboren Harders. Zij leeft voort in de herinnering van haar echtgenoot. Nadat Leontine aldus haar hartsge heim had geopenbaard, verdween de roode bloos van haar kinderlijk lief gelaat en zij verborg het in haar handen. Er heerschte eenige oogenblikken een diepe stilte, gedurende welken tijd Hedwigs gelaat ontzettend bleek wa» geworden. Een hevige strijd werd in haar boe zem gestreden, toen vroeg zij zacht, maar met nadruk Bemint ge hem zoo innig, Leon tine Ja, Hedwig, ik bemin hem meer dan iets op de wereld; meer dan mijn vader en mijne moeder meer dan u, dierbare Hedwig, en oneindig meer dan mijzelve. Ik bemin hem zoo in nig. dat ik als zijn vrouw wensch te sterven. Vindt ge het niet dwaas, Hedwig Maar hoe zou deze zoo'n mensch dwaas hebben kunnen vindeneen man te beminnen, dien zij zelve zoo innig lief had Zij kuste het bleeke gelaat der ziekei Bemint hij u ook, Leontine vroeg zij met bevende stem. *- Zeker bemint hij me. Iedereen houdt veel van mij, Hedwig 1 Gij zelve hebt dat mij dikwijls gezegd.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1930 | | pagina 1