Nieuws- en Advertentieblad voor Z e e u w s c h - V1 a a ii d e r e n Het Qeheim. No. 35. VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1929. J. C. VINK - Axel. Geen nieuws. FEUILLETON. Buitenland. Binnenland. -I5e Janrg. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-U1TGEVER ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Im Westen nichts Neues. Remarque. De kranten berichtten Het is rustig aan het Westelijk front, niets nieuws te melden. En toch viel daar dien dag een mensch, na jaren van doods angst en ellende. Misschien vie len er meerWie zal zeggen, wat daar allemaal gebeurde, hóe er geleden en gestreden werd. Maar de algemeene indruk was er een van rust, niets te melden. Hoe dikwijls komen wij ergens vandaan met de mededeeling „Het was er rustig, het ging iedereen goed, niets nieuws." Wat gebeurt er in Amsterdam, in Rotterdam Den Haag Niets, 't Is rustig. Nergens iets nieuws. Geen opzienbarende artikelen kunnen er geschreven worden over groote gebeurtenis sen in onze steden, over revo luties, evoluties. Ze zijn niet zichtbaar. Maar daarom zijn ze er wel. Zooals Paul uit „lm Westen nichts Neues" streed en viel op een dag, dat alles zoo onbe langrijk scheen, zoo leeft er strijd en evolutie, onrust en revolutie in de schijnbaar zoo kalme steden. Want daar wonen menschen. En waar menschen zijn is altijd iets belangrijks, is altijd iets te melden. Alles gaat schijnbaar zijn oude gangetje, maar overal leeft de duizend voudige strijd. Elke seconde wordt de aarde rijker of armer, elk uur brengt nieuwe woelin gen, nieuwe gedachten. Laten we dus nooit wanhopen, als er zoo weinig „gebeurt". We moeten niet in de kranten zoe ken naar de groote gebeurtenis sen. Laten we ze in ons eigen leven zoeken en ir. dat van onze vrienden. Wij leven en strijden onafgebroken verder. Soms vereenigen we ons tot een massa, dan krijgen de kran ten stof voor opzienbarend nieuws. Maar meestal leeft de evolutie in ons, het belangrijke gebeurt maar de wereld ziet 't niet. Probeer het vertrouwen van uw vrienden te winnen, ge zult in de meeste gevallen ver rast worden door hun rijkdom, hun diepte van gedachten. Dat hadt ge niet van hen gedacht, ge dacht, dat ze maar meelie pen in het kalme leventje van hun omgeving. Maar nee, zij hebben toch een persoonlijk leven, achter de rust en de eentonigheid lag toch nog iets anders, ongeweten, ongezien. Slechts in het binnenste der menschen komen de groote revo luties tot stand. Zeg dus niet, dat uw tijd arm is aan gebeu- re dat de menschen laksch en futloos zijn. Het uiterlijk leven zal zich ten slotte voegen naar wat innerlijk gewonnen is. De strijd van den enkeling, hij wordt niet opgemerkt. Niets te melden. Maar de goede op merker vindt hem overal. Hij zal dan ook niet langer gelooven aan een stilstand in de men- schenwereld. Hij voelt de evo lutie in zich, om zich leven. Dr. JOS. DE COCK. Engeland. Uit de schaarsche berichten, welke tot dusver uit Lancashire over de groote uitsluiting in de katoenindustrie komen, werd steeds als oorzaak van het con flict aangewezen het besluit van de werkgevers tot een loonsver laging van ongeveer 12 pCt. Toch zit die oorzaak dieper. De industrie in Lancashire ont stond door het feit, dat men daar ter plaatse goedkooper en beter katoen dan waar ook ter wereld kon vervaardigen. Engelschen nu vormen een eigenaardig volk, gesteld op tra ditie en zeer conservatief, ook in hun industriëele methodes. Het directe gevolg van deze nationale vasthoudendheid aan het oude was natuurlijk dat andere volken die verbeterde productie-metho den gingen toepassen, op de katoenmarkt met succes konden paan concurreeren met John Buil. Afzetgebied op afzetgebied ging voor Engeland verloren. Ontstel lend zijn de nuchtere cijfers welke de statistici ons kunnen voor leggen. Werd b.v. voor den oorlog 100 M. katoenen stof ge ëxporteerd, dan bedroeg dit het vorig jaar slechts 56 AAeter. Nog schriller spreken deze getallen, wanneer men verder constateert dat de wereldvraag en-consump tie naar en van katoen steeds stijgende is. Het mag dan ook geen ver wondering baren dat van 1 Jan. 1929 af reeds 67 katoenspinnerijen gesloten werden. De zaken staan thans zoo dat een aanzienlijk gedeelte van het volksvermogen- dat in de spinne rijen belegd is voorzichtige schattingen stellen het vast op 20.000 000 pd. st. als vernie tigd kan worden beschouwd. Als tweede oorzaak, die het hare er toe bijdroeg om deze be langrijke industrie te vernietigen, moeten de sociale wetten ge noemd worden, die de fabrikanten noodzaakten om met het één- ploegenstelsel te werken. Tegen over de 40 productie-uren per week van een machine in Enge land, stellen de Japanners er b.v. 100. Waar in de katoenspinne rijen nu zeer dure machines ge bruikt worden, zal het duidelijk zijn, dat de productiekosten door dit feit alleen reeds aanmerkelijk hooger zijn. De loonsverlaging, welke de werkgevers voorstelden moet, in bovenstaand licht bezien, dan ook als een noodsprong opgevat wor den. Zelfs indien ze door de arbeiders aanvaard zou zijn ge worden, zou ze de eigenlijke zieke plek noch aangewezen, noch ge nezen hebben. De eenige weg welke uit dit doolhof van narigheden voert, is de door de Amerikanen aange wezen gerationaliseerde werk methode. Hoe de eerste vrouwelijke mi nister, miss Margeret Bondfield, de beide eindjes bij elkaar zal brengen Weer een hittegolf in Amerika. Te New York zijn Dinsdag weer vijf personen door zonne steek om het leven gekomen. Langs de geheele kust heerscht weer een hittegolf. Te Baltimore en Oklahama was de maximum temperatuur 40 graden Celsius in de schaduw. Geen speelgoed. Op een weide bij Zborow in Oost-Galicië trachtten eenige boe- ren-jongens, die het vee hoedden, een granaat die zij op het veld gevonden hadden, uit elkaar te nemen. Plotseling ontplofte de granaat, waardoor zes knaapjes in den ouderdom van zeven en acht jaar op slag gedood, terwijl twee andere jongens zwaar ge wond werden. Onbezonnen. Te Dortmund werden in een café regelmatig bijeenkomsten van scholieren gehouden. Vrij dagavond laat begaven twee vrien den, de H.B.-scholieren Fritz Delere, zoon van een aannemer, en Helmuth Steinbach, zoon van een architect te Dortmund, zich gezamenlijk van zulk een bijeen komst naar huis. Er ontstond een woordenwisseling, welke een zeer heftig karakter aannam en plotse ling trok de jeugdige Fritz Delere een revolver en schoot op zijn vriend. Het schot trof Steinbach in het linkeroog en bloedend en waanzinnig van pijn viel de jon gen neer. Delere richtte de re volver op zich zelf en doodde zich onmiddellijk door een schot in den rechterslaap. De stervende Steinbach werd naar een zieken huis overgebracht, waar hij korten tijd later overleed. Omtrent de motieven tot de vreeselijke daad tast men in het duister. Weinig werk in Canada. De directeur van de Vereeni- ging „Landverhuizing" deelt mede, dat tengevolge van groote hitte en droogte dezen zomer de oogst in Canada voor een groot deel mislukt is. Als gevolg daarvan is de vraag naar oogstarbeiders, welke in normale jaren groot is, zeer gering en kan deze ruimschoots gedekt worden door de in het land aanwezige arbeidskrachten. Het laat zich aanzien dat de financieele gevolgen in Canada ook een zeer ongunstigen invloed zullen hebben op de werkge legenheid in den winter, welke in normale jaren reeds zeer be perkt is. Dringend moet dan ook aan ieder ontraden worden nog dit jaar naar Canada te gaan. Betere verbinding met België. De raad der gemeente Roo sendaal besloot tot het verleenen van een crediet van f220 000 voor de verbetering van den weg Roosendaal Belgische grens. Deze verbetering van de kortste inter nationale verbinding tusschen Nederland en België zal ten spoedigste tot stand komen, op dat deze weg voor het groote verkeer gereed zal zijn voor de opening van de groote Wereld tentoonstelling te Antwerpen in den zomer van 1930. De raad droeg den burgemeester op, de door hem gevoerde onderhande lingen met den Min. van Water staat om dezen weg op het Rijkswegenplan te brengen, krach tig voort te zetten. De Tweede Kamer. Bij het Centraal Stembureau voor leden van de Tweede Ka mer is van alle gekozen leden bericht van aannemen ontvangen, met uitzondering van de heeren Colijn en Ruysch de Beerenbrouck. De lierstelconferentie. De Nederlandsche regeering heeft aan de betrokken gezanten in antwoord op hunne stappen doen weten, dat het haar aan genaam zal zijn de conferentie nopens de reparaties te 's-Gra- venhage te ontvanger. Zij heeft daarbij den wensch uitgesproken, dat de korte ter mijn van voorbereiding, die haar (Wordt vervolgd) AXELSCHE COURANT Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. 41; Nu dan. Niemand wist zoo goed als de oude Lavandal, waar de kleine Felix gebleven was. Dtze moest eerst worden opgeruimd 1 Het verdere ont wikkelt zich nu zelf. Op 't ooger.- blik is de jonge Lavandal op Set.- kenberg te gast en ik twijfel niet, dat, wanneer hem de tijd er voor ge leverd wordt, hij zich spoedig bij zijn oom bemind heeft gemaakt. Lukt hem dit niet, dan maakt hij ook de oude vlug van de baan hij is de oudste der neven en is volgens de wet dus erfge naam. Maar kerel, hoe heb je dat alles gevonden Mij duizelt het hoofd alleen van 't luisteren I riep Wasmut. Door de oorknoppen, Het was een gelukkig toeval. Ik hield de feiten stuk voor stuk in de hand, maar miste den sleutel, die er verband tusschen brengen moest. De oorknoppen waren deze sleutel. Mevrouw von Senkenberg droeg ze, toen ze het kasteelontvluchtte, ze legde ze nooit af. Toen ze de woning der Eisler's evenwel had verlaten, vond de kamenier ze op de wastafel lig gen. Blijkbaar had ze deze geheel met naar gedachten bij een snelle vlucht, ver geten. Vrouw Eisler legde ze In tegen woordigheid der kamenier in een eveneens achtergelaten kistje en zei- de Tot ik terugkom, zijn ze het eigendom van den kleine» Ik zal ze met al zijn bezittingen tot later bewaren. Bij de oorknoppen behoorde een broche en een collier, die ik toe vallig op Senkenberg te zien kreeg en bij informatie vernam ik toen van Peter Mark de heele geschiede nis. Eerst toen begreep ik het ver band. Tot zoo lang volgde ik blin delings het spoor, dat mijn instinct me wees, hoewel mijn verstand er zich soms tegen verzette, daar dit geen logisch verband somwijlen kon ontdekken. Wasmut haalde diep aden. Het is wonderbaarlijk, mom pelde hij. Eisler de zoon van een der rijkste grondbezitters hij, die nauwelijks droog brood dikwijls te eten had. Ik hoop, dat je nu niet meer aan de feiten twijfelt? Neen, de bewijzen, die je me gegeven hebt, zijn meer dan afdoen de. Ze verklaren alles, wat tot dusver onbegrijpelijk was. Het beste bewijs is trouwens een merkwaardige gelijkenishoofd en trekken tusschen vader en zoon. Het viel me direct op, toen ik den ouden Senkenberg zag, al wist ik eerst niet van wien hij zooveel had en waarom hij mij zoo bekend voorkwam- Toen ik de broche in handen kreeg, wist ik er direct alles van: Eisler en Peter Mark's verhaal deed de rest. Nie mand, die hen naast elkaar ziet, zal twijfelen, dat het vader en zoon zijn. Wat moet er nu verder gebeu ren 'f Zal ik Lavandal laten gevangen nemen Neen, we hebben te weinig be« wijzen. Vrouw Olaser heeft hem niet als dp Richter herkend en met vrouw Moser zou het wellicht even- zoo gaan en wij zouden ons danig blameeren. Ik heb een ander idee. Welk Ik wil hem overrompelen. Je geeft me Eisler en deoorknoppenmeeen ik deel den ouden Senkenberg alles mede zoo mogelijk in Lavandal's tegenwoordigheid. En de drommel mo ge me halen, als hij zich dan niet bloot geeft. Dat is nog de vraag. Geraffineerd als hij blijkbaar is hij zal maken, dat hij weg komt, wanneer hij Eisler ziet. Zoo wil ik het ook niet doen. Eisler gaat met mij in alle stilte naar mijn logies in Prachatitz en ik ga weer als antiquair naar het kasteel Senken berg, om daar mijn draden te span nen. Hoe dat weet ik zelf nog niet, want ik ben al een week lang weg en ik moet eerst weten, hoe de toestand daar is. Hm je wilt een dramati sche scène in elkaar zetten. Maar zelfs wanneer het je gelukt dien Lavan- del tot een onvoorzichtigheid te brengen hoe wil je hem dan vast houden In 't geheel niet. Je geeft me een paar detectives mee en schrijft de politie, me in alles te steunen. Het staat niet vast, dat ik direct naar Senkenberg ga. Misschien gaan we het heerschap wel een poos na, zonder dat hij het vermoedt. Dat hangt allemaal van de berichten, af, die ik in „de Kroon" denk te vinden. Dan zie ik niet in, waarom je Eisler direct meenemen wilt. Werkelijk niet? Heeft hij niet genoeg geleden En zijn vader begrijp je niet, dat deze geen minuut langer wachten wil als hij alles weet Jawel, maar er zijn bezwaren. Ik weet niet of de gerechtelijke formaliteiten wel zoo gauw in orde komen. Kom nu, Wasmut. Van zijn onschuld ben je nu toch zeker over tuigd Zeker, maar Dan is één pennestreek vol doende. Bovendien gaan immers jou detectives mee en ik sta borg voor alles. Wanneer wil je vertrekken Morgen zoo vroeg mogelijk. Voor tien uur kan ik niet... Mooi, dat is voldoende. Om half elf gaat er een trein. Wij ko men dan tegen de avond in Prachatitz. Den roem laat ik jou, Wasmut. Je kunt Dacht je dat ik me met niet ver diende veerer. wil tooien Ach wat, wij hebben immers van het begin af aan samen gewerkt. Hij lachte daarbij luide en sloeg zijn vriend gekscherend op den schou der. Eèn ding beding ik voor mijden ouden Brankow Eisler's veranderde levensomstandigheden mee te deelen en nog watDat zal me een klap geven. Silas Hempel nam als monsieur Rodin weer zijn intrek in „de Kroon". Bij hem was een jonge man, wiens groote ernst in tegenspraak was met zijn van nature lachende bruine oogen, Hij sprak weinig, zag met een zekeren onrust om zich heen en bloosde, toen 4e hotelier, blijkbaar om té vernemen, wie de nieuwe gast was, beide heeren hartelijk be groette. Rodin vond het blijkbaar niet noo- dig, zijn metgezel voor te stellen. Hij bestelde voor hem een kamer naast de zijne en vroeg, of er met den ochtend trein geen twee heeren uit Weenen waren gekomen. De heeren Winkler en Stein Ja, die waren gekomen, maar na 't diner uitgegaan. Ze hadden de kamers 8 en 9, recht tegenover die van meneer Rodin. Of het misschien zakenvrienden van monsieur waren vroeg de portier nieuwsgierig. Hij kreeg geen antwoord op zijn vraag. Kom het me direct meedeelen, wan neer de heeren thuis komen, beval Hem pel, en ging met zijn metgezel naar boven. Ziezoo, meneer von Senkenberg, zeide hij, toen ze alleen in de kamer waren, nu moet u nog een beetje geduld hebben, Zooals u ziet, heeft de portier me een aardig pakje brieven overhandigd, die ik in de eerste plaats lezen moet. Ze zijn van juf frouw Melitta en van Peter Mark. Ga zitten. De jonge man was zenuwachtig ge« worden bij dezen naam. Noem me niet zoo, mompelde hij verlegen. Het is me zoo vreemd" Bovendien staat nog niet vast, of degene, die alleen te beslissen heeft, mij als zoodanig wil herkennen. Onzin I Met de grootste blijdschap natuurlijk, Hoe kan het anders, wanneer ik hem mijn bewijzen toon? zeide HempeL

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1929 | | pagina 1