Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch - Vlaarideren
Uredeshlanften.
Het Geheim.
No. 33.
VRIJDAG 26 J UT 1 1929.
45e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Woensdag 24 Juli is voor de
menschheid een dag der dagen
geweest, omdat dan te Washington
op plechtige wijze is geprocla
meerd de inwerkingtreding van
het Kellogpact.
De meesten onzer lezers zal
deze mededeeling in de ooren
klinken als een vreemde taal en
zelfs voor velen, die precies
weten, wat met die proclamatie
bedoeld wordt, zal het nog als
vreemde taal klinken.
O, zeker, ook wij meenen nog
niet, dat met dat feit een oorlog
bezworen is en geen oorlogen
meer zullen uitbreken. Maar we
willen dit feit evenals alle andere
bladen, maar ter kennis brengen
om te propageeren.
De meesten hebben geen flauw
begrip van de strekking van het
Kellogpact en ook wij moeten
eerlijk bekennen er wel het een
en ander van gelezen te hebben,
maar we zijn de bijzonderheden
ervan weer kwijt. De hoofdzaak
is voor onser zit vredeswerk
in en dat alleen zegt ons genoeg.
Oorlog voorkomen door onder
handelingen is het doel en wanneer
we dat propageeren, dan gelooven
we niet, dat zulks direct helpen
zal, maar toch zal indirect die
klank door trillen. Evenmin als
bij de jongste verkiezingen de
propagandisten voor nationale
ontwapening konden droomen,
dat na de stemming onze Regee
ring in 1930 het leger zou af
schaffen, evenmin stellen wij ons
voor, dat zelfs al zou geheel
Nederland probeeren b.v. een
oorlog tusschen Rusland en China
te keeren, dit zou helpen. En
dus blijft het propageeren voor
„nooit meer oorlog" altijd nog
maar een zwakke poging. Maar
de hardste steenen worden door
geregelden drop uitgehold en
daarom moeten we blijven hame
ren op dat aambeeld en ook
daarom wijzen we erop, dat nu
door de geheele wereld het bericht
verspreid wordt, dat het Kellog
pact in werking is getreden, toch
ook door de geheele wereld in
elk gezin, waar een krant gelezen
wordt, zal gezegd worden dat
is een goed werk, oorlog mag er
niet meer zijn.
En zeker gaat van zoo'n ver
zuchting macht uit. Beter nog
was het, dat men zoo'n dag de
geheele wereld door vierde, d.w.z.
niet bij wijze van feesten, maar
door vergaderen, proclameeren
en in elkander de overtuiging
vast leggen, dat het niet bij
woorden zal blijven, maar in
werkelijkheid degenen, die den
vrede in handen hebben, zullen
zeggen nooit meer oorlog, zoodat
overeenkomsten als het Kellog
pact niet meer als „vodjes papier"
worden beschouwd.
Niet de verdragen zelf en ook
niet de vele conference's als
zoodanig, noch de buiten-de-wet-
stelling van den oorlog door het
thans door 15 groote en kleine
Staten aanvaardde Kellog-pact
vormen op zichzelf de garantie,
maar de groote beteekenis dezer
feiten zit daarin, dat in die
officiëele, ernstige stappen naar
den vrede wordt gevonden de
weerklank van millioenen men-
schen, die om den vrede roepen
en alzoo tot bewustzijn komen,
dat die roepstemmen niet in de
woestijn verloren gaan.
De woorden Volkenbond, Arbi
trage, Rechtspraak, zijn zoodanig
in het bewustzijn der volkeren
gaan leven, dat zij een zekeren
vorm gingen aannemen, die meer
en meer werd gewijzigd en ver
beterd.
En zoo hoort men nu, terwijl
de spanning tusschen Rusland en
China onheilspellend toeneemt,
de vraag stellen En het Kellog
pact dan Dat hebben deze
staten toch ook geratificeerd
We zullen hopen, dat men zich
dit gedenke en het vooral Rus
land zal zijn, dat met de betee-
kening zooveel haast had, en
zijn verplichtingen zal nakomen.
We behoeven nog niet te jubelen
als kinderen, wien een belofte is
gedaan, maar toch kunnen we
dankbaar zijn voor den nieuwen
schakel, die den keten, welke de
volken in vrede bindt, weer
sterker maakt.
China - Rusland.
De vroegere Amerikaansche
staatssecretaris, Kellogg, is te
Washington aangekomen om aan
de plechtigheden ter gelegenheid
van de in werking treding van
het Kelloggpact te kunnen deel
nemen. Bij zijn aankomst ver
klaarde hij, dat de door de in
beslagneming van den Chinee-
schen Oosterspoorweg geschapen
toestand bedenkelijk is. Aange
zien echter in eerste instantie
economische kwesties hierbij in
het spel zijn, acht hij het gansche
conflict bij uitstek geschikt om
door middel van een arbitrale
uitspraak te worden beslecht.
De Chineesche regeering heeft
volgens berichten uit Washington
op het advies van den minister
van buitenlandsche zaken, Stim-
son, dat het conflict met Rusland
langs arbitralen weg zou worden
opgelost, een gunstig antwoord
gegeven.
De Chineesche gezant in Was
hington heeft Maandagmiddag een
bezoek bij Stimson gebracht, bij
welke gelegenheid hij het ant
woord der Nankingregeering over
handigde.
Naar uit Moskou gemeld wordt,
heeft het commissariaat van bui
tenlandsche zaken het volgende
medegedeeld
Daar de politieke toestand in
het Oosten ten zeerste slechter
is geworden heeft de Fransche
minister van buitenlandsche zaken
den Sovjet Russischen gezant te
Parijs ontvangen en hem ver
klaard, dat Frankrijk zich voor
een bemiddeling in het Russisch-
Chineesch conflict ter beschik
king stelt.
Tegelijkertijd heeft de Fransche
gezant in Moskou, den commis
saris van buitenlandsche zaken
bemiddeling aangeboden. Op 22
Juli deelde deze mede, dat de
Sovjetregeering de Fransche re-
geering dank zegde voor hare
moeite om het conflict bij te
leggen, doch helaas de bemidde
ling moest a f w ij z e n.
„Iedere bemiddeling in deze
„kwestie is volkomen nutteloos,
„zoolang de Chineesche overheid
„de in beslagname van den Chi-
„neeschen Oosterspoorweg niet
„opheft. Het conflict kan slechts
„dan worden opgelost, wanneer
„de Chineesche regeering het Rus
sische ultimatum van 13 Juli
„erkent.
„De Sovjetregeering zal in het
„belang van den vrede geen oor
logsmaatregelen nemen tegen
„China, daar zij het belang van
„den wereldvrede wil dienen."
Uit New York wordt gemeld:
Het eerste hoofdstuk van de
bemiddelingspogingen in het Rus-
sisch-Chineesch conflict is ge
ëindigd, zonder dat het uitzicht
op een vreedzame oplossing van
het conflict tusschen Nanking en
Moskou verbeterd is. De be
richten uit Nanking wijzen er op,
dat men daar tot arbitrage bereid
is. Uit Washington wordt ge
meld, dat staatssecretaris Stimson
laat bekend maakte, dat, hoewel
zoowel van Chineesche als van
Russische zijde bepaalde toezeg
gingen, volgens welke beide lan
den zich van elke vijandelijkheid
zouden onthouden, voor zoover
dit niet noodzakelijk zou zijn uit
zelfverdediging, waren verkregen,
toch verdere meer definitieve toe
zeggingen niet zijn gedaan. Te
Washington zou men echter ook
reeds ten zeeiste tevreden zijn
wanneer Rusland en China tot
een vergelijk zouden kunnen ko
men zonder onmiddellijke hulp
van een derde. Een reeks van
besprekingen, welke staatssecre
taris Stimson met den Franschen
en den Japanschen ambassadeur,
den Chineeschen gezant en vele
andere diplomatieke persoonlijk
heden heeft gehad, wijst erop,
dat nieuwe belangrijke stappen
te verwachten zijn.
Van sommige zijden wordt er
uit afgeleid, dat het oorlogsgevaar
eer versterkt dan verzwakt is.
Een der belangrijkste vraagstuk
ken voor het Amerikaansche
staatsdepartement is het herstel
van den status quo ante, dus van
den toestand, zooals deze was,
vóór de bezetting van den Chi
neeschen Oosterspoorweg, wat
een voorwaarde geacht kan wor
den voor elke poging tot bemid
deling of arbitrage. Het schijnt
wel bijna zeker, dat de Ameri
kaansche regeering zonder voor
behoud de Russische eischen van
het herstel van den status quo
ante in Mandsjoerije als gerecht
vaardigd erkent en China zal ver
zoeken dezen eisch in elk geval
in te willigen.
De Chineesche gezant te Wash
ington blijft tot nog toe echter
op zijn standpunt staan, dat de
Oosterspoorweg niet door de
Nankingregeering wederrechtelijk
is bezet. De Nankingregeering
heeft slechts de Russische em-
ployé's, die beschuldigd werden
van vijandelijke propaganda en
schending van de overeenkomst
met Rusland van 1924 ontslagen.
De gezant wist overigens zelf
niet nauwkeurig te formuleeren,
welk onderscheid er is in het
ontslaan van Russische etnployé's
en het overnemen van den spoor
weg door China.
Het Amerikaansche staatsdepar
tement is zich bewust van de
beteekenis, welke het herstel van
den status quo ante in Mandsjoe
rije door China heeft. De Chi
neesche gezant te Washington
verklaart, dat men de bewijzen
voor de vijandig gezinde propa
ganda der ontslagen employé's
van den Russischen Oosterspoor
weg in handen heeft. Te Wash
ington ziet men een voorloopige
oplossing daarin, dat door Moskou
in overleg met Nanking getracht
zal worden de ontslagen employé's
door andere Russische onder
danen te vervangen, veronder
steld, dat Rusland bereid is
nieuwe employé's naar den Oos
terspoorweg te zenden en dat
China toestemt in het herstel van
den toestand vóór de militaire
bezetting.
^Wurdt vervolgd^
AXELSCHE
COURANT
39)
Zeker. Ik geloof wel, dat het je
interesseeren zal. Maar wat wou je
doen vanavond
Niets. Ik doe precies wat je wilt.
Dan stel ik voor, hier te blijven.
Je bezorgt me wat eten en we praten
eens gemoedelijk met eikaar bij een
glas wijn en een sigaartje. Ik moet
je er namelijk op voorbereidenmijn
relaas is nog al lang.
Des te beter. Qa zitten. Ik zal
de noodige bevelen geven.
Een half uur later hadden beiden
gegeten en zoo zaten ze nu in Was-
mut's werkkamer bij een kistje sigaren
en een flesch wijn. Silas had boven
dien ziji zwarte portefeuille voor zich
liggen Hij nam er een foto uit en reik
te ze Wasmut toe.
Dat is het kasteel Senkenberg
in Bohemen, distrikt Prachatitz. Heb
je er al eens van gehoord
Van mijn leven niet. Wat gaat ons
dat oude kasteel aan
Het zal je toch wel interes
seeren. Senkenberg is een zeer rijk
landgoed met een kolossaal grondge
bied. Ik schat de inkomsten op 40.000
kronen per jaar. De geschiedenis
van den huidigen bezitter is zeer ro
mantisch.
Loop naar den drommel. Ik dacht,
dat wij over de zaak Eisler zouden
Spreken.
•- Wacht maar. Dat kom wel.
moet vooraf de heele levensge-
schiedenis van den ouden Senkenberg
kennen. Luister nu goed toe en be
paalt je verstand geheel hierbij.
En terwijl Wasmut wat onverstaan
baars bromde en een sigaar aanstak,
vertelde Hempel in korte woorden, wat
Peter Mark hem had meegedeeld tot
en met de vlucht van mevrouw Sen
kenberg.
Hier hield hij even op en zag Wasmut
onderzoekend aan.
Heb je de punten nu goed in je
geheugen? Noteer eens:
1. De ontvluchting met een neef van
haar man.
2 Deze neef Eberhard von Lavan-
dal was een doorbrenger, die valsche
wissels op Senkenberg's naam had af
gegeven.
3. Ze nam het kind mee om betere
scheidingsvoorwaarden te kunnen be
dingen en tevens een gerechtelijk ver
volging te ontkomen.
4. Ze ging eerst naar Weenen.
5. Ze nam bovendien mede een meid,
Trine Sedlaezek.
Dit alles weet je dus goed, waarde
Wasmut
Natuurlijk, ik ben toch geen
idioot? Maar de drommel zal me
halen, wanneer ik begrijp, wat die
geschiedenis nu eigenlijk beteekent,
Geduld. Hempel bladerde in
zijn paperassen en legde vervol
gens verscheidene bladen voor Wasmut
neer.
Dit is de verklaring van Trine
Sedlaezek, die thans in haar geboorte
plaats Dauba. woont en met Winkelier
gehuwd is. ik liet ze notarieel regis-
treeren, je kunt ze later zelf lezen.
In 't kort is de inhoud deze: Me
vrouw Von Senkenberg nam in Weenen
intrek in hotel Noordster toen van
twijfelachtig allooi en liet zich in het
gastenboek inschrijven als Flora Mil
ler met kind en kindermeid uit Praag.
Ze gaf Trine vervolgens een groote
som geld, deed haar zweren, haar ver
blijf daar niet te verraden en ried haar
aan, niet naar Senkenberg terug te
keeren. Zij k^n haar niet langer in
dienst houden, daar ze naar Duitsch-
land wilde gaan. Denzelfden dag
kwam een door den hotelportier op
gescharrelde kamenier in dienst bij
Flora Miller. Trine moest haar de
verzorging van het kind toevertrou
wen en een uur later het hotel ver
laten. Deze kamenier heette Anna Bar-
dorff.
Overigens wist Trine niet, dat Eber
hard von Lavandal van den achtergrond
de vlucht leidde en in een ander hotel
verblijf hield. Dat vernam ze eerst
van haar opvolgster, Anna Bardorff.
een heelen tijd later. Mevrouw von
Senkenberg had haar gezegd, dat z;
haar man verliet wegens slechte behan
deling.
Trine verliet Weenen niet, maar zag
uit naar een anderen dienst. Op
zekeren dag kwam ze toevallig ge
noemde Bardoiff met den kleinen Felix
tegen.
Ze was zeer verbaasd. Was mevrouw
nog niet vertrokken
Neen, vrouw Bardorff vertelde,
dat zij met het kind inwoonde bij
een vrouw Eisler.
EislerJezeide Eisler? viel Was
mut den spreker levendig in de rede,
want de zaak begon hem plotseling te
intresseeren.
Ja. Margaretha Eisler, die door ka
mers te verhuren in haar onderhoud
poogde te voorzien. Bij haar woonde
Flora Miller m«t kind en kamenier
uit Praag.
Trine gaf blijk, het met haar eed
zeer nauw te nemen, want ze verried
den waren naam van haar vroegere
meesteres niet. Ze nam zich echter
voor, den eersten den besten Zondag,
dat ze daarvoor tijd had, een bezoek
bij vrouw Eisler te brengen. Intus-
schen werd haar meesteres ze
had weer een dienst gevonden ziek,
moest naar het Zuiden en nam Trine
mee.
Maanden verliepen, voor ze in Wee
nen terug kwam en toen ze een be
zoek aan vrouw Eisler wilde brengen,
was deze reeds verhuisd, waarheen,
wist niemand haar te vertellen. Het
was Trine te veel moeite, verder or.=-
derzoek in te stellen. Vele jaren
lang hoorde ze hetlemaal niets van
mevrouw Senkenberg en het kind, tot
een toeval haar Anna Bardorff weer
deed ontmoeten. Deze, die weduwe
was geweest, was nl. voor de tweede
maal gehuwd. Een zekere Hublack,
die steward op een Lloydschip was.
Ze reisde een paar jaar met hem mee
en werd toen wederom weduwe. Ze
wist niet, wat ze nu zou gaan doen.
tot haar oom, een broeder van haar
vader, haar schreef, dat ze wel bij
hem als huishoudster kon komen.
Deze was pastoor in een kleine ge
meente in Noord-Bohemen, dicht bij
Dauba. Ze nam dit voorstel aan. Zoo
bracht het noodlot haar weer met
Trine te zamen, die te Dauba gehuwd
was. Ze zagen elkaar slechts af en
toe en Anna Bardorff vernam ook nu
den waren naam van het kind en zijn
moeder niet, daar Trine zich nog al
tijd door haar eed gebonden achtte.
Wel spraken ze dikwijls over „Flora
<VU;Ur" co hadden gaarne gewetes,
wat er van haar geworden was.
Wanneer Trme zich door dien
eed gebonden achtte, viel Wasmut
hem in de rede, hoe heb jij haar
dan aan 't spreken gekregen
Heel eenvoudig. Ik vernam toch
van Peter Mark, dat ze mevrouw von
Senkenberg op haar vlucht had ver
gezeld. En toen ik haar deed be
grijpen, welk onheil ze door haar
stilzwijgen had gesticht, veitelde ze
me heel gewillig wat ze wist.
Vertel verder, ik merk al, waar
het op uitloopt, ik hoop dat je van
die vrouw Hublack ook een beëedigde
verklaring bezit, diebewijskracht heeft?
Ja, hier is ze. Natuurlijk han
delt het hierin over „Flora Miller",
want zij kende mevrouw von Sen
kenberg alleen onder dezen naam.
Daar echter door Trine's verklaring de
identiteit van beide namen vastge
steld is
Zeker, zeker, daaraan is geen twijfel
mogelijk. Maar nu het kindNam de
moeder dit mee op reis of liet ze het
achter
Ze liet het bij de familie Eisler.
Slechts bedacht op haar eigen voor
deel en waarschijnlijk beïnvloed door
Lavandal, handelde ze even geweten
loos als misdadig met het kind. Het
was haar belang de sporen van haar
vlucht zooveel mogelijk uit te wis-
schen en het verblijf van het kind zoo
lang geheim te houden, tot haar man
op haar vooi waarden was ingegaan.
Ze verdween op zekeren dag spoor
loos. Ze liet een brief achter, waarin
ze vrouw Eisler bezwoer, het kind te
verzorgen voor de som, die ze bij het
schrijven had gevoegd, tot ze nadere
schikking getroffen had.