Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch - Vlaarideren Uredeshlanften. Het Geheim. No. 33. VRIJDAG 26 J UT 1 1929. 45e Jaarg. J. C. VINK - Axel. FEUILLETON. Buitenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Woensdag 24 Juli is voor de menschheid een dag der dagen geweest, omdat dan te Washington op plechtige wijze is geprocla meerd de inwerkingtreding van het Kellogpact. De meesten onzer lezers zal deze mededeeling in de ooren klinken als een vreemde taal en zelfs voor velen, die precies weten, wat met die proclamatie bedoeld wordt, zal het nog als vreemde taal klinken. O, zeker, ook wij meenen nog niet, dat met dat feit een oorlog bezworen is en geen oorlogen meer zullen uitbreken. Maar we willen dit feit evenals alle andere bladen, maar ter kennis brengen om te propageeren. De meesten hebben geen flauw begrip van de strekking van het Kellogpact en ook wij moeten eerlijk bekennen er wel het een en ander van gelezen te hebben, maar we zijn de bijzonderheden ervan weer kwijt. De hoofdzaak is voor onser zit vredeswerk in en dat alleen zegt ons genoeg. Oorlog voorkomen door onder handelingen is het doel en wanneer we dat propageeren, dan gelooven we niet, dat zulks direct helpen zal, maar toch zal indirect die klank door trillen. Evenmin als bij de jongste verkiezingen de propagandisten voor nationale ontwapening konden droomen, dat na de stemming onze Regee ring in 1930 het leger zou af schaffen, evenmin stellen wij ons voor, dat zelfs al zou geheel Nederland probeeren b.v. een oorlog tusschen Rusland en China te keeren, dit zou helpen. En dus blijft het propageeren voor „nooit meer oorlog" altijd nog maar een zwakke poging. Maar de hardste steenen worden door geregelden drop uitgehold en daarom moeten we blijven hame ren op dat aambeeld en ook daarom wijzen we erop, dat nu door de geheele wereld het bericht verspreid wordt, dat het Kellog pact in werking is getreden, toch ook door de geheele wereld in elk gezin, waar een krant gelezen wordt, zal gezegd worden dat is een goed werk, oorlog mag er niet meer zijn. En zeker gaat van zoo'n ver zuchting macht uit. Beter nog was het, dat men zoo'n dag de geheele wereld door vierde, d.w.z. niet bij wijze van feesten, maar door vergaderen, proclameeren en in elkander de overtuiging vast leggen, dat het niet bij woorden zal blijven, maar in werkelijkheid degenen, die den vrede in handen hebben, zullen zeggen nooit meer oorlog, zoodat overeenkomsten als het Kellog pact niet meer als „vodjes papier" worden beschouwd. Niet de verdragen zelf en ook niet de vele conference's als zoodanig, noch de buiten-de-wet- stelling van den oorlog door het thans door 15 groote en kleine Staten aanvaardde Kellog-pact vormen op zichzelf de garantie, maar de groote beteekenis dezer feiten zit daarin, dat in die officiëele, ernstige stappen naar den vrede wordt gevonden de weerklank van millioenen men- schen, die om den vrede roepen en alzoo tot bewustzijn komen, dat die roepstemmen niet in de woestijn verloren gaan. De woorden Volkenbond, Arbi trage, Rechtspraak, zijn zoodanig in het bewustzijn der volkeren gaan leven, dat zij een zekeren vorm gingen aannemen, die meer en meer werd gewijzigd en ver beterd. En zoo hoort men nu, terwijl de spanning tusschen Rusland en China onheilspellend toeneemt, de vraag stellen En het Kellog pact dan Dat hebben deze staten toch ook geratificeerd We zullen hopen, dat men zich dit gedenke en het vooral Rus land zal zijn, dat met de betee- kening zooveel haast had, en zijn verplichtingen zal nakomen. We behoeven nog niet te jubelen als kinderen, wien een belofte is gedaan, maar toch kunnen we dankbaar zijn voor den nieuwen schakel, die den keten, welke de volken in vrede bindt, weer sterker maakt. China - Rusland. De vroegere Amerikaansche staatssecretaris, Kellogg, is te Washington aangekomen om aan de plechtigheden ter gelegenheid van de in werking treding van het Kelloggpact te kunnen deel nemen. Bij zijn aankomst ver klaarde hij, dat de door de in beslagneming van den Chinee- schen Oosterspoorweg geschapen toestand bedenkelijk is. Aange zien echter in eerste instantie economische kwesties hierbij in het spel zijn, acht hij het gansche conflict bij uitstek geschikt om door middel van een arbitrale uitspraak te worden beslecht. De Chineesche regeering heeft volgens berichten uit Washington op het advies van den minister van buitenlandsche zaken, Stim- son, dat het conflict met Rusland langs arbitralen weg zou worden opgelost, een gunstig antwoord gegeven. De Chineesche gezant in Was hington heeft Maandagmiddag een bezoek bij Stimson gebracht, bij welke gelegenheid hij het ant woord der Nankingregeering over handigde. Naar uit Moskou gemeld wordt, heeft het commissariaat van bui tenlandsche zaken het volgende medegedeeld Daar de politieke toestand in het Oosten ten zeerste slechter is geworden heeft de Fransche minister van buitenlandsche zaken den Sovjet Russischen gezant te Parijs ontvangen en hem ver klaard, dat Frankrijk zich voor een bemiddeling in het Russisch- Chineesch conflict ter beschik king stelt. Tegelijkertijd heeft de Fransche gezant in Moskou, den commis saris van buitenlandsche zaken bemiddeling aangeboden. Op 22 Juli deelde deze mede, dat de Sovjetregeering de Fransche re- geering dank zegde voor hare moeite om het conflict bij te leggen, doch helaas de bemidde ling moest a f w ij z e n. „Iedere bemiddeling in deze „kwestie is volkomen nutteloos, „zoolang de Chineesche overheid „de in beslagname van den Chi- „neeschen Oosterspoorweg niet „opheft. Het conflict kan slechts „dan worden opgelost, wanneer „de Chineesche regeering het Rus sische ultimatum van 13 Juli „erkent. „De Sovjetregeering zal in het „belang van den vrede geen oor logsmaatregelen nemen tegen „China, daar zij het belang van „den wereldvrede wil dienen." Uit New York wordt gemeld: Het eerste hoofdstuk van de bemiddelingspogingen in het Rus- sisch-Chineesch conflict is ge ëindigd, zonder dat het uitzicht op een vreedzame oplossing van het conflict tusschen Nanking en Moskou verbeterd is. De be richten uit Nanking wijzen er op, dat men daar tot arbitrage bereid is. Uit Washington wordt ge meld, dat staatssecretaris Stimson laat bekend maakte, dat, hoewel zoowel van Chineesche als van Russische zijde bepaalde toezeg gingen, volgens welke beide lan den zich van elke vijandelijkheid zouden onthouden, voor zoover dit niet noodzakelijk zou zijn uit zelfverdediging, waren verkregen, toch verdere meer definitieve toe zeggingen niet zijn gedaan. Te Washington zou men echter ook reeds ten zeeiste tevreden zijn wanneer Rusland en China tot een vergelijk zouden kunnen ko men zonder onmiddellijke hulp van een derde. Een reeks van besprekingen, welke staatssecre taris Stimson met den Franschen en den Japanschen ambassadeur, den Chineeschen gezant en vele andere diplomatieke persoonlijk heden heeft gehad, wijst erop, dat nieuwe belangrijke stappen te verwachten zijn. Van sommige zijden wordt er uit afgeleid, dat het oorlogsgevaar eer versterkt dan verzwakt is. Een der belangrijkste vraagstuk ken voor het Amerikaansche staatsdepartement is het herstel van den status quo ante, dus van den toestand, zooals deze was, vóór de bezetting van den Chi neeschen Oosterspoorweg, wat een voorwaarde geacht kan wor den voor elke poging tot bemid deling of arbitrage. Het schijnt wel bijna zeker, dat de Ameri kaansche regeering zonder voor behoud de Russische eischen van het herstel van den status quo ante in Mandsjoerije als gerecht vaardigd erkent en China zal ver zoeken dezen eisch in elk geval in te willigen. De Chineesche gezant te Wash ington blijft tot nog toe echter op zijn standpunt staan, dat de Oosterspoorweg niet door de Nankingregeering wederrechtelijk is bezet. De Nankingregeering heeft slechts de Russische em- ployé's, die beschuldigd werden van vijandelijke propaganda en schending van de overeenkomst met Rusland van 1924 ontslagen. De gezant wist overigens zelf niet nauwkeurig te formuleeren, welk onderscheid er is in het ontslaan van Russische etnployé's en het overnemen van den spoor weg door China. Het Amerikaansche staatsdepar tement is zich bewust van de beteekenis, welke het herstel van den status quo ante in Mandsjoe rije door China heeft. De Chi neesche gezant te Washington verklaart, dat men de bewijzen voor de vijandig gezinde propa ganda der ontslagen employé's van den Russischen Oosterspoor weg in handen heeft. Te Wash ington ziet men een voorloopige oplossing daarin, dat door Moskou in overleg met Nanking getracht zal worden de ontslagen employé's door andere Russische onder danen te vervangen, veronder steld, dat Rusland bereid is nieuwe employé's naar den Oos terspoorweg te zenden en dat China toestemt in het herstel van den toestand vóór de militaire bezetting. ^Wurdt vervolgd^ AXELSCHE COURANT 39) Zeker. Ik geloof wel, dat het je interesseeren zal. Maar wat wou je doen vanavond Niets. Ik doe precies wat je wilt. Dan stel ik voor, hier te blijven. Je bezorgt me wat eten en we praten eens gemoedelijk met eikaar bij een glas wijn en een sigaartje. Ik moet je er namelijk op voorbereidenmijn relaas is nog al lang. Des te beter. Qa zitten. Ik zal de noodige bevelen geven. Een half uur later hadden beiden gegeten en zoo zaten ze nu in Was- mut's werkkamer bij een kistje sigaren en een flesch wijn. Silas had boven dien ziji zwarte portefeuille voor zich liggen Hij nam er een foto uit en reik te ze Wasmut toe. Dat is het kasteel Senkenberg in Bohemen, distrikt Prachatitz. Heb je er al eens van gehoord Van mijn leven niet. Wat gaat ons dat oude kasteel aan Het zal je toch wel interes seeren. Senkenberg is een zeer rijk landgoed met een kolossaal grondge bied. Ik schat de inkomsten op 40.000 kronen per jaar. De geschiedenis van den huidigen bezitter is zeer ro mantisch. Loop naar den drommel. Ik dacht, dat wij over de zaak Eisler zouden Spreken. •- Wacht maar. Dat kom wel. moet vooraf de heele levensge- schiedenis van den ouden Senkenberg kennen. Luister nu goed toe en be paalt je verstand geheel hierbij. En terwijl Wasmut wat onverstaan baars bromde en een sigaar aanstak, vertelde Hempel in korte woorden, wat Peter Mark hem had meegedeeld tot en met de vlucht van mevrouw Sen kenberg. Hier hield hij even op en zag Wasmut onderzoekend aan. Heb je de punten nu goed in je geheugen? Noteer eens: 1. De ontvluchting met een neef van haar man. 2 Deze neef Eberhard von Lavan- dal was een doorbrenger, die valsche wissels op Senkenberg's naam had af gegeven. 3. Ze nam het kind mee om betere scheidingsvoorwaarden te kunnen be dingen en tevens een gerechtelijk ver volging te ontkomen. 4. Ze ging eerst naar Weenen. 5. Ze nam bovendien mede een meid, Trine Sedlaezek. Dit alles weet je dus goed, waarde Wasmut Natuurlijk, ik ben toch geen idioot? Maar de drommel zal me halen, wanneer ik begrijp, wat die geschiedenis nu eigenlijk beteekent, Geduld. Hempel bladerde in zijn paperassen en legde vervol gens verscheidene bladen voor Wasmut neer. Dit is de verklaring van Trine Sedlaezek, die thans in haar geboorte plaats Dauba. woont en met Winkelier gehuwd is. ik liet ze notarieel regis- treeren, je kunt ze later zelf lezen. In 't kort is de inhoud deze: Me vrouw Von Senkenberg nam in Weenen intrek in hotel Noordster toen van twijfelachtig allooi en liet zich in het gastenboek inschrijven als Flora Mil ler met kind en kindermeid uit Praag. Ze gaf Trine vervolgens een groote som geld, deed haar zweren, haar ver blijf daar niet te verraden en ried haar aan, niet naar Senkenberg terug te keeren. Zij k^n haar niet langer in dienst houden, daar ze naar Duitsch- land wilde gaan. Denzelfden dag kwam een door den hotelportier op gescharrelde kamenier in dienst bij Flora Miller. Trine moest haar de verzorging van het kind toevertrou wen en een uur later het hotel ver laten. Deze kamenier heette Anna Bar- dorff. Overigens wist Trine niet, dat Eber hard von Lavandal van den achtergrond de vlucht leidde en in een ander hotel verblijf hield. Dat vernam ze eerst van haar opvolgster, Anna Bardorff. een heelen tijd later. Mevrouw von Senkenberg had haar gezegd, dat z; haar man verliet wegens slechte behan deling. Trine verliet Weenen niet, maar zag uit naar een anderen dienst. Op zekeren dag kwam ze toevallig ge noemde Bardoiff met den kleinen Felix tegen. Ze was zeer verbaasd. Was mevrouw nog niet vertrokken Neen, vrouw Bardorff vertelde, dat zij met het kind inwoonde bij een vrouw Eisler. EislerJezeide Eisler? viel Was mut den spreker levendig in de rede, want de zaak begon hem plotseling te intresseeren. Ja. Margaretha Eisler, die door ka mers te verhuren in haar onderhoud poogde te voorzien. Bij haar woonde Flora Miller m«t kind en kamenier uit Praag. Trine gaf blijk, het met haar eed zeer nauw te nemen, want ze verried den waren naam van haar vroegere meesteres niet. Ze nam zich echter voor, den eersten den besten Zondag, dat ze daarvoor tijd had, een bezoek bij vrouw Eisler te brengen. Intus- schen werd haar meesteres ze had weer een dienst gevonden ziek, moest naar het Zuiden en nam Trine mee. Maanden verliepen, voor ze in Wee nen terug kwam en toen ze een be zoek aan vrouw Eisler wilde brengen, was deze reeds verhuisd, waarheen, wist niemand haar te vertellen. Het was Trine te veel moeite, verder or.=- derzoek in te stellen. Vele jaren lang hoorde ze hetlemaal niets van mevrouw Senkenberg en het kind, tot een toeval haar Anna Bardorff weer deed ontmoeten. Deze, die weduwe was geweest, was nl. voor de tweede maal gehuwd. Een zekere Hublack, die steward op een Lloydschip was. Ze reisde een paar jaar met hem mee en werd toen wederom weduwe. Ze wist niet, wat ze nu zou gaan doen. tot haar oom, een broeder van haar vader, haar schreef, dat ze wel bij hem als huishoudster kon komen. Deze was pastoor in een kleine ge meente in Noord-Bohemen, dicht bij Dauba. Ze nam dit voorstel aan. Zoo bracht het noodlot haar weer met Trine te zamen, die te Dauba gehuwd was. Ze zagen elkaar slechts af en toe en Anna Bardorff vernam ook nu den waren naam van het kind en zijn moeder niet, daar Trine zich nog al tijd door haar eed gebonden achtte. Wel spraken ze dikwijls over „Flora <VU;Ur" co hadden gaarne gewetes, wat er van haar geworden was. Wanneer Trme zich door dien eed gebonden achtte, viel Wasmut hem in de rede, hoe heb jij haar dan aan 't spreken gekregen Heel eenvoudig. Ik vernam toch van Peter Mark, dat ze mevrouw von Senkenberg op haar vlucht had ver gezeld. En toen ik haar deed be grijpen, welk onheil ze door haar stilzwijgen had gesticht, veitelde ze me heel gewillig wat ze wist. Vertel verder, ik merk al, waar het op uitloopt, ik hoop dat je van die vrouw Hublack ook een beëedigde verklaring bezit, diebewijskracht heeft? Ja, hier is ze. Natuurlijk han delt het hierin over „Flora Miller", want zij kende mevrouw von Sen kenberg alleen onder dezen naam. Daar echter door Trine's verklaring de identiteit van beide namen vastge steld is Zeker, zeker, daaraan is geen twijfel mogelijk. Maar nu het kindNam de moeder dit mee op reis of liet ze het achter Ze liet het bij de familie Eisler. Slechts bedacht op haar eigen voor deel en waarschijnlijk beïnvloed door Lavandal, handelde ze even geweten loos als misdadig met het kind. Het was haar belang de sporen van haar vlucht zooveel mogelijk uit te wis- schen en het verblijf van het kind zoo lang geheim te houden, tot haar man op haar vooi waarden was ingegaan. Ze verdween op zekeren dag spoor loos. Ze liet een brief achter, waarin ze vrouw Eisler bezwoer, het kind te verzorgen voor de som, die ze bij het schrijven had gevoegd, tot ze nadere schikking getroffen had.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1929 | | pagina 1