Het Geheim.
Nieuws- en Ad vei tent i eb lad Vvoor Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 30
DINSDAG 16 JULI 1929.
45e .Jaaro.
Buitenland.
FEUILLETON.
J. C. VINK - Axel.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
Tolgrenzen.
De wereld staat in het teeken
van de groote coöperatieve be
wegingen, een noodzakelijk ge
volg van en 'n inzicht dat teweeg
gebracht werd door de desa-
treuse economische ontwrichting
door den oorlog.. Men heeft de
les geleerd, dat ten slotte de
welvaart der volkeren hun be
langen nauw aaneensmeedt, en
dat zij onderling afhankelijk van
elkaar zijn. En al mag men nu
momenteel een vereeniging van
alle landen van Europa in één
combinatie, onder één centrale
leiding, in politiek opzicht nog
een utopie achten, feit is, dat in
ieder geval ten aanzien van een
economische aaneensluiting, op
het gebied van den handel dus,
de mogelijkheid, ja zelfs de
noodzakelijkheid en uitvoerbaar
baarheid daarvan, getreden is uit
het stadium der utopie in dat
van de verwerkelijking in nabije
toekomst.
Al sedert enkele jaren na het
einde van den oorlog, zijn be
langrijke economische organisa
ties aan het ijveren voor het ver
wijderen var. de tolbarrières, wel
ke zulk een enorme belemmering
voor het handelsverkeer vormen.
Ter gelegenheid nu van de bij
eenkomst van de Internationale
Kamer van Koophandel waar
aan 1300 afgevaardigden deel
nemen had het Fransche stu
diecomité van de Europeesche
Tol-Unie, waarin de groote kop
stukken op het gebied van han
del, economie, potitiek enz. zit
ting hebben, een rapport
samengesteld van den stand van
het vraagstuk van de verwijde
ring van alle douane-grenzen in
geheel Europa. Kleine staatjes
als Monaco, St. Marin, Liech
tenstein en Andorra uitgezonderd,
zijn er in Europa 28 staten, die
tezamen de Europeesche tol-unie
zouden moeten vormen. Rusland
is buiten beschouwing gelaten
De twee groote problemen, die
dan in de naaste toekomst zul-
len moeten worden opgelost,
zijn volgens het rapport de vol
gende1. Europa moet wil
het niet ten onder gaan zich
economisch aaneensluiten, dat
wil zeggen, het moet grenzen
opheffen en daartoe beginnen
met de douanetarieven geleide
lijk te verlagen. 2. De Euro
peesche tolunie, eenmaal tot stand
gekomen zijnde, moet zich in
spannen om de Ver. Staten van
Amerika en alle andere staten
ter wereld, die nog protectionis
tisch zijn er toe te brengen
hun douanetarieven te verlagen,
zulks in overeenstemming met
de aanbevelingen van den Vol
kenbond, welke een dringend en
plechtig beroep op alle landen
ter wereld heeft gedaan, om te
erkennen, dat het oogenblik ge
komen is, om een eind te maken
aan de verhooging der douane
rechten.
Zoo is er een bepaalde voor
uitgang te bespeuren in de
richting van de verwerkelijking
van de gedachte van een Euro
peesche tolunie. Van een vage
herschenschim is het nu gewor
den tot een noodzakelijk te ver
wezenlijken mogelijkheid. De
stoot hiertoe heeft indirect gege
ven de overweging dat Europa
zich in economisch opzicht heeft
te weer te stellen tegen deAme-
rikaansche douanepolitiek en zich
evenals Amerika, heeft te orga-
niseeren in een economische
unie, waarbinnen de handel en
de industrie geen belemmering
ondervinden. De totaal 35 aparte
douanegebieden in Europa zullen
aldus in een min of meer nabije
toekomst hebben plaats te maken
voor de Vereenigde Staten van
Europa.
Van welingelichte zijde wordt
medegedeeld, dat de Duitsche
regeering heeft besloten om
waarschijnlijk reeds binnen kor
ten tijd schriftelijk de Ameri-
kaansche regeering te Washing
ton op de hoogte te stellen van
haar bezwaren tegen de nieuwe
Amerikaansche tariefvoorstellen,
nadat het Duitsche standpunt
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ook reeds mondeling te Was
hington is kenbaar gemaakt.
Daardoor zal Duitschland de
negen-en-dertigste mogendheid
zijn, die bij de regeering der
Vereenigde Staten protesteert.
De „Matin" schrijft naar aan
leiding van het plan van Briand
tot het houden van een confe
rentie ter voorbereiding van de
Vereenigde Staten van Europa
dat, wanneer de vraagstukken
betreffende de liquidatie van den
oorlog dezen zomer in gunsti-
gen zin zijn opgelost, men in
de laatste maanden van het jaar
een poging zou kunnen doen
tot stichting van een Europeesche
federatie. Deze moet drie-ledig
van aard zijn, nl. economisch,
financieel en politiek. Econo
misch zak men moeten komen
tot regeling van de productie
zoowel als tot regeling van de
consumptie, tot het nieuwe lee-
ren der Europeesche markten.
Op financieel gebied zullen de
middelen van het gezamenlijke
Europeesche vasteland gebruikt
kunnen worden voor het ver-
leenen van algemeen nuttig ge
achte credieten. Politiek zal de
taak bestaan in het scheppen
van een internationale macht,
die de veiligheid waarborgt.
Engeland.
Dezer dagen hield de Britsche
Premier een rede voor vrouwen
te Durham. Hij vertelde haar
«openhartig" „dat hij drie maal
zooveel werk kan doen wanneer
het Lagerhuis met vacantie is
als wanneer het vergadert. Dat
Lagerhuis is een probleemen
vooral nu is het een probleem
omdat jullie mij (hij meende de
kiezers tezaaml geen volstrekte
meerderheid in dat Huis hebt
verschaft." En tot besluit ver
klaarde hijMaar wanneer het
Lagerhuis niet meer bijeen is,
dan hebben wij het terrein vrij
voor ons werk.... en hebben dat
vrije terrein noodig." Dit zijn
inderdaad merkwaardige woor
den uit den mond van den naar
politieke belijdenis meest demo-
cratischen eerste-minister dien
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Brittanje ooit heeft gehad. Indien
Mussolini of de markies van
Estella uitdrukking had gegeven
aan zulke gevoelens, zou men
zeer geschokt en gebelgd zijn
geweest over zulke aanfluiting
van de beginselen der demo
cratie. Men kan niet aannemen,
dat Mac Donald in de hierboven
aangehaalde woorden werkelijk
heeft willen zeggen dat de Volks
vergadering een nutteloos aan-
groeisel is in staatsbeheer, dat
den goeden gang van zaken
belemmert. Maar het lijkt er
toch wel erg op. En zeker is
dat men in de uitspraak, indien
ze van conservatieve zijde zou
zijn gekomen de eerste botten
van een ontluikend caesarisme
zou hebben gezien. Het is een
eigenaardige verklaring van een
democraat, dat hij zonder parle
ment veel beter op kan schieten,
dat de door het volk gekozen
vertegenwoordigers eigenlijk maar
een last zijn.
De Morning Post heeft terstond
vlam gevat en op haar eigen
wijze het geval uitgebuit. Het
moet ook wel een vreemde ge
waarwording voor het blad zijn
uit den mond van dezen Premier
stellingen te hooren, die het
sinds jaar en dag verdedigt.
Maar in plaats van den Premier
er om te loven, krijgt hij den
wind vanvoren. „Wil mr. Mac
Donald", vraagt het blad onheil
spellend, „dat vrije terrein omdat
hij dingen kan doen die hij niet
zou dnrven doen wanneer het
Lagerhuis vergadert?" Trou
wens Mac Donalds voorbeeld
staat niet alleen. Een van zijn
volgelingen, een lid van de
Fabian Society (de bekende club
van intellectueele socialisten),
heeft dezer dagen gezegd: Wij
moeten buiten het parlement
werken. Wij moeten niet beproe
ven al te democratisch te zijn.
Indien ge wat gedaan wilt heb
ben, hebt ge weinig aan demo
cratie. Zulke verklaringen
stemmen tot overpeinzing. Men
ziet weer, dat socialisten eigen
lijk alleen socialist zijn in ver
kiezingsdagen. Voor het overige
reizen ze ook eerste klassse, als
ze de centen ervoor hebben of
een vrijkaartje krijgen.
Duitschland.
De leidende organisatie der
Rijnlandsch-Westfaalsche groot
industrie, de Ver. tot Bescherming
der Gemeenschappelijke Econo
mische Belangen in het Rijnland
en Westfalen heeft te Dusseldorf
een ledenvergadering belegd ter
bespreking van de resultaten van
de deskundigenconferentie te Pa
rijs. Meer dan 1100 deelnemers
waren aanwezig, w.o. de béide
leden der Duitsche delegatie te
Parijs, dr. Voegler en Geheimrat
Kastl. De openingsrede werd
gehouden door Reusch, die den
Duitschen deskundigen dank
bracht voor het door hen ver
richte werk. Spr. verklaarde, dat
het Duitsche volk zich niet kon
neerleggen bij de opgelegde
schatting. Hij noemde het een
ondraagbare toestand, dat nog
vijf generaties lang Duitschland
schatplichtig zal blijven. Geen
mensch gelooft, dat de Duitsche
annuïteiten uit het jaarlijksche
uitvoeroverschot kunnen worden
opgebracht. De Rijksminister van
binnenlandsche zaken heeft op
14 April 1929 te Kiel gezegd
dat het goedkooper maken der
productie en het verhoogen van
de koopkracht der massa zijn
eerste doel was. Dit is echter
bij lange na niet bereikt. Inte
gendeel is de productie duurder
geworden, de index is gestegen
en de werkloosheid is toegeno
men. Spr. somde deze feiten niet
op om een aanval te doen op
personen, van wie ieder sociaal
denkend mensch de overtuiging
heeft dat zij in de omstandig
heden het mogelijke doen, doch
slechts om de regeering er op
te wijzen, toch niet op den
ingeslagen weg voort te gaan.
Spr. geloofde niet aan de moge
lijkheid van doorvoering van het
plan Young. Vervolgens werd nog
het woord gevoerd door Geheim-
rat prof. dr. Weber. Deze kwam
tot de conclusie, dat, wanneer
men zooveel van Duitschland
Wordt vervQlgdJ
AXELSCHE
'"COURANT.
36;
Waarom moeten wij als kat en hond
leven, daar we buren blijven en met
elkaar verwant zijn Wees toch goed
op me toe, ik smeek er u om houd
een beetje van me ter wille van
Prosper I
Trots was ze begoenen, om innig te
eindigen.
Waren het de blauwe kinderoogen,
die zoo smeekend tot hem opzagen of
die zoete stem, waarin teruggehouden
snikken lag.
Senkenberg vond ditmaal geen af
wijzend antwoord. Verward staarde
hij op het rosige meisjesgelaat. Slui
merde ook achter deze reine elfenge
stalte een toekomst van leugen, jam
mer en bedrog? Was ook zij be
stemd, om ellende en ongeluk om
zich te spreiden Een diepe zucht
ontwelde zijn borst, zonder dat hij het
wist,
Lisa hoorde dit echter en het trof
haar meer, dan de krenkendste woorden
hadden kunnen doen. Haar vrouwelijk
instinct raadde als bij intuitle, dat
daar een arme, eenzame ziel kwijnde
onder een groot verdriet, dat het geen
haat en grillen waren, die dezen man
van de menschen had vervreemd,
maar alleen de jammer over een
ontzaglijk verdriet, dat hij trotsch
achter koelheid probeerde te ver
bergen.
Ze begon plotseling teweenen. En
|g haar hulpeloozc verlegenheid wierp
ze zich ais een kind aan de borst
van den ouden man en snikte onop
houdelijk: Heb me toch lief. We
willen alleen dit maar van u, anders
niet. Wees toch goed op Prosper
en mij.
Getroffen streelde Senkenberg nauwe
lijks minder verlegen dan zij, heur gou
den haar.
Kind, mompelde hij, w^t zeg
je toch Huil niet zoo het doet
me pijn
Lisa echter snikte doorAls u
ongelukkig is, wij kunnen dit toch niet
helpen
Hij zweeg en zag zwijgend op haar
neer. Zijn toorn was geheel verdwe
nen en hij voelde, dat een vreemde
aandoening van stil welbehagen hem
doortintelde. Zoolang had niemand
zijn liefde gevraagd. Zoolang had
geen sidderende vrouwenhand zich
om zijn hals gelegd. Zoolang had
om hem heen slechts eenzaamheid
en kilheid geheerscht. Met geweld
dwong hij zich tot de werkelijkheid.
Lisa, zeide hij zoo vriendelijk,
als niemand hem ooit had hooren
sprekenkom tot je zelf, laten we
niet dwaas doen. ik heb je onrecht
gedaan, ik erken het. Zeg dit Pros
per. Ook, dat ik me voor 't vervolg
erin verheugen zal, eens een uuitje
met jullie beiden te keuvelen.
Lisa lachte onder haar tranen.
Houdt u nu heusch een beetje van
me, oom
Ja, kan men anders mompelde
hij. Jij bezit de macht van 't geluk
Kom dan mee en vertel het Prosper
zelf anders gelooft hij mij toch niet.
Weet u wat? We zullen ze met ons
beiden arm in arm, bij 't ontbijt ver
fassen. i
Ontzet week Senkenberg terug.
Wat komt in je hoofd op? Pros
per is immers niet alleen.
Juist daarom. Tegen neef Lavan-
dal was u tot dusver ook alles behalve
voorkomend dan gaat alles ineens.
Denk eens aan hun gezichten I Prosper
vermoedt er totaal niets van, dat ik
hier ben.
Hij wilde zich verzetten, maar on
weerstaanbaar als het noodlot trok ze
hem met zich mee en voor hij recht
tot bezinning kwam, stonden ze op
het terras, waar freule Renate haar
beide neven juist thee inschonk. Het
scheelde weinig of de theepot was
haar handen ontglipt, bij den onver-
wachten aanblik. Verbazing en ver
bluffing waren zoo groot, dat een
oogenblik volkomen stilte heerschte.
Het was Prosper, die beiden jubelend
tegemoet snelde.
Ondertusschen wachtte Melitta tever
geefs op Lisa's terugkeer. Toen ze
begreep, dat deze haar gewoonweg
vergeten had, liep ze glimlachend den
kant van het kast:el op. Het is haar
dus toch gelukt, dacht ze, anders had
ze mij wel gehaald.
De weg leidde met een paar bochten
ter zijde van het terras. Reeds uit de
verte hoorde ze Lisa's lachen en Pros*
per's diepe stem.
Is ze werkelijk niet een sprook
jeskoningin, die alles in goud doet
veranderen, wat haar hand aanroert,
zeide hij. Zeg het nu zelf, oom
Melitta overzag het terras, waar
onder het overhangend loverdak van
een ouden kastanjeboom de ontbijtta
fel stond. Op aller gelaat slond blijd-
schap te lezen, behalve op dat van
Senkenberg. Daarop lag evenwel niet
meer die tr?Jf van verbittering, maar
van melancholieken ernst. Onwille
keurig bleef Melitta staan en bezag
het scherp zich tegen den achtergrond
afteekenende profiel van den slotheer,
dien ze nog nimmer van zoo nabij
had gezien. Welke edele en voorname
trekken, haar geheel niet vreemd. Ze
voelde zelf direct zoo iets van sym
pathie. Plotseling echter kwam een
wee gevoel over haar. Was het een
toevallige vluchlige gelijkenis in den
omtrek van Senkenberg's gelaat of
het geluk van 't jonge paar aan zijn
zijde hoe 't echter zij, zij moest
plotseling aan Felix Eisler denken en
haar verlatenheid drukte haar nu
zwaarder dan langen tijd het geval
wis geweest. Het was geen afgunst,
maar een grenzeniooze droefenis. Het
gevoelvoor mij zal denkelijk nooit
een dag komen als voor die twee,
stemde haar weemoedig. Tranen ver
duisterden haar blik. Ze ging wat
terzijde, opdat men niet toevallig haar
zou opmerken, al was dit nu nauwe
lijks te vreezen. Tegen een boom
geleund, de tanden opéén gekiemd,
probeerde ze haar smart te bedwingen.
Op het teiras werd een stoel verzet.
Von Lavandal was opgestaan en stond
aan de leuning van het terras. Hij
zag recht voor zich uit, in de verte.
Melitta echter drukte zieh plotseling
dieper in de struiken en staarde vol
ontzetting op het bleeke, zoo pas nog
vriendelijke, lachende gelaat, dat nu
et n uitdrukking droeg van wilde woede,
van een zoo grenzenloozen haat, als
zij nog nimmer op eenig menschelljk
aangezicht had aanschouwd. Wien
gold dit En eensklaps begreep ze I
P osper. Prosper gold het, die nog
gister, dank zij zijn voorgenomen
huwslljk, bij von Senkenberg inooge-
nade was, maar nu zijn oude plaats
als lievelingsneef weer hernam. Schuw
z. g ze nog even naar Lavandal.
Ja dat kon het alleen zijn. Het
was een doodelijke haat.
Wat zou ze doen Prosper waar
schuwen Hem zeggen, waartoe deze
man in staat was Maar zou hij
haar gelooven Had zij ook maar
het geringste bewijs Moest niet
veeleer Lavandal worden gewaar
schuwd
Neen. in de eerste plaats moest
Hempel het weten en wei direct.
Morgen nog wilde ze naar Prachatitz.
En dan dacht zij, hoe Lavandal op
het goed van Maguerry bij de steen
groeve uit die hut was gekomen en
spiedend rondom zich had gezien.
Zou werkelijk een toeval hem daai-
heen gevoerd hebben
De onrust, die Melitta dien morgen
overviel, groeide, naarmate ze dieper
nadacht. Die halve idioot uit de
steengroeve wilde haar niet uit de ge
dachte.
in den loop van den dag kwam
een nieuwe, vreeselijke gedachte bij
haar op. Ze trachtte deze van zich
af te zetten, maat ze kwam s*eeds
terug. Wanneer Lavandal erfgenaam
van Senkenberg wilde worden en
Melitta twijfelde niet meer, dat dit
zijn bedoeling was dan stonden
twee menschen hem daarbij in den
wegProsper en zijn tweelingbroeder
Erich.
28 Mei hadden beide broeders in
Weenen afscheid van elkaar genomen.
Sindsdien was van Erich geen bericht
meer gekomen.