Het Geheim. Nieuws- en Ad vei tent i eb lad Vvoor Zeeuwsch- Vlaanderen. No. 30 DINSDAG 16 JULI 1929. 45e .Jaaro. Buitenland. FEUILLETON. J. C. VINK - Axel. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. Tolgrenzen. De wereld staat in het teeken van de groote coöperatieve be wegingen, een noodzakelijk ge volg van en 'n inzicht dat teweeg gebracht werd door de desa- treuse economische ontwrichting door den oorlog.. Men heeft de les geleerd, dat ten slotte de welvaart der volkeren hun be langen nauw aaneensmeedt, en dat zij onderling afhankelijk van elkaar zijn. En al mag men nu momenteel een vereeniging van alle landen van Europa in één combinatie, onder één centrale leiding, in politiek opzicht nog een utopie achten, feit is, dat in ieder geval ten aanzien van een economische aaneensluiting, op het gebied van den handel dus, de mogelijkheid, ja zelfs de noodzakelijkheid en uitvoerbaar baarheid daarvan, getreden is uit het stadium der utopie in dat van de verwerkelijking in nabije toekomst. Al sedert enkele jaren na het einde van den oorlog, zijn be langrijke economische organisa ties aan het ijveren voor het ver wijderen var. de tolbarrières, wel ke zulk een enorme belemmering voor het handelsverkeer vormen. Ter gelegenheid nu van de bij eenkomst van de Internationale Kamer van Koophandel waar aan 1300 afgevaardigden deel nemen had het Fransche stu diecomité van de Europeesche Tol-Unie, waarin de groote kop stukken op het gebied van han del, economie, potitiek enz. zit ting hebben, een rapport samengesteld van den stand van het vraagstuk van de verwijde ring van alle douane-grenzen in geheel Europa. Kleine staatjes als Monaco, St. Marin, Liech tenstein en Andorra uitgezonderd, zijn er in Europa 28 staten, die tezamen de Europeesche tol-unie zouden moeten vormen. Rusland is buiten beschouwing gelaten De twee groote problemen, die dan in de naaste toekomst zul- len moeten worden opgelost, zijn volgens het rapport de vol gende1. Europa moet wil het niet ten onder gaan zich economisch aaneensluiten, dat wil zeggen, het moet grenzen opheffen en daartoe beginnen met de douanetarieven geleide lijk te verlagen. 2. De Euro peesche tolunie, eenmaal tot stand gekomen zijnde, moet zich in spannen om de Ver. Staten van Amerika en alle andere staten ter wereld, die nog protectionis tisch zijn er toe te brengen hun douanetarieven te verlagen, zulks in overeenstemming met de aanbevelingen van den Vol kenbond, welke een dringend en plechtig beroep op alle landen ter wereld heeft gedaan, om te erkennen, dat het oogenblik ge komen is, om een eind te maken aan de verhooging der douane rechten. Zoo is er een bepaalde voor uitgang te bespeuren in de richting van de verwerkelijking van de gedachte van een Euro peesche tolunie. Van een vage herschenschim is het nu gewor den tot een noodzakelijk te ver wezenlijken mogelijkheid. De stoot hiertoe heeft indirect gege ven de overweging dat Europa zich in economisch opzicht heeft te weer te stellen tegen deAme- rikaansche douanepolitiek en zich evenals Amerika, heeft te orga- niseeren in een economische unie, waarbinnen de handel en de industrie geen belemmering ondervinden. De totaal 35 aparte douanegebieden in Europa zullen aldus in een min of meer nabije toekomst hebben plaats te maken voor de Vereenigde Staten van Europa. Van welingelichte zijde wordt medegedeeld, dat de Duitsche regeering heeft besloten om waarschijnlijk reeds binnen kor ten tijd schriftelijk de Ameri- kaansche regeering te Washing ton op de hoogte te stellen van haar bezwaren tegen de nieuwe Amerikaansche tariefvoorstellen, nadat het Duitsche standpunt DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ook reeds mondeling te Was hington is kenbaar gemaakt. Daardoor zal Duitschland de negen-en-dertigste mogendheid zijn, die bij de regeering der Vereenigde Staten protesteert. De „Matin" schrijft naar aan leiding van het plan van Briand tot het houden van een confe rentie ter voorbereiding van de Vereenigde Staten van Europa dat, wanneer de vraagstukken betreffende de liquidatie van den oorlog dezen zomer in gunsti- gen zin zijn opgelost, men in de laatste maanden van het jaar een poging zou kunnen doen tot stichting van een Europeesche federatie. Deze moet drie-ledig van aard zijn, nl. economisch, financieel en politiek. Econo misch zak men moeten komen tot regeling van de productie zoowel als tot regeling van de consumptie, tot het nieuwe lee- ren der Europeesche markten. Op financieel gebied zullen de middelen van het gezamenlijke Europeesche vasteland gebruikt kunnen worden voor het ver- leenen van algemeen nuttig ge achte credieten. Politiek zal de taak bestaan in het scheppen van een internationale macht, die de veiligheid waarborgt. Engeland. Dezer dagen hield de Britsche Premier een rede voor vrouwen te Durham. Hij vertelde haar «openhartig" „dat hij drie maal zooveel werk kan doen wanneer het Lagerhuis met vacantie is als wanneer het vergadert. Dat Lagerhuis is een probleemen vooral nu is het een probleem omdat jullie mij (hij meende de kiezers tezaaml geen volstrekte meerderheid in dat Huis hebt verschaft." En tot besluit ver klaarde hijMaar wanneer het Lagerhuis niet meer bijeen is, dan hebben wij het terrein vrij voor ons werk.... en hebben dat vrije terrein noodig." Dit zijn inderdaad merkwaardige woor den uit den mond van den naar politieke belijdenis meest demo- cratischen eerste-minister dien ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Brittanje ooit heeft gehad. Indien Mussolini of de markies van Estella uitdrukking had gegeven aan zulke gevoelens, zou men zeer geschokt en gebelgd zijn geweest over zulke aanfluiting van de beginselen der demo cratie. Men kan niet aannemen, dat Mac Donald in de hierboven aangehaalde woorden werkelijk heeft willen zeggen dat de Volks vergadering een nutteloos aan- groeisel is in staatsbeheer, dat den goeden gang van zaken belemmert. Maar het lijkt er toch wel erg op. En zeker is dat men in de uitspraak, indien ze van conservatieve zijde zou zijn gekomen de eerste botten van een ontluikend caesarisme zou hebben gezien. Het is een eigenaardige verklaring van een democraat, dat hij zonder parle ment veel beter op kan schieten, dat de door het volk gekozen vertegenwoordigers eigenlijk maar een last zijn. De Morning Post heeft terstond vlam gevat en op haar eigen wijze het geval uitgebuit. Het moet ook wel een vreemde ge waarwording voor het blad zijn uit den mond van dezen Premier stellingen te hooren, die het sinds jaar en dag verdedigt. Maar in plaats van den Premier er om te loven, krijgt hij den wind vanvoren. „Wil mr. Mac Donald", vraagt het blad onheil spellend, „dat vrije terrein omdat hij dingen kan doen die hij niet zou dnrven doen wanneer het Lagerhuis vergadert?" Trou wens Mac Donalds voorbeeld staat niet alleen. Een van zijn volgelingen, een lid van de Fabian Society (de bekende club van intellectueele socialisten), heeft dezer dagen gezegd: Wij moeten buiten het parlement werken. Wij moeten niet beproe ven al te democratisch te zijn. Indien ge wat gedaan wilt heb ben, hebt ge weinig aan demo cratie. Zulke verklaringen stemmen tot overpeinzing. Men ziet weer, dat socialisten eigen lijk alleen socialist zijn in ver kiezingsdagen. Voor het overige reizen ze ook eerste klassse, als ze de centen ervoor hebben of een vrijkaartje krijgen. Duitschland. De leidende organisatie der Rijnlandsch-Westfaalsche groot industrie, de Ver. tot Bescherming der Gemeenschappelijke Econo mische Belangen in het Rijnland en Westfalen heeft te Dusseldorf een ledenvergadering belegd ter bespreking van de resultaten van de deskundigenconferentie te Pa rijs. Meer dan 1100 deelnemers waren aanwezig, w.o. de béide leden der Duitsche delegatie te Parijs, dr. Voegler en Geheimrat Kastl. De openingsrede werd gehouden door Reusch, die den Duitschen deskundigen dank bracht voor het door hen ver richte werk. Spr. verklaarde, dat het Duitsche volk zich niet kon neerleggen bij de opgelegde schatting. Hij noemde het een ondraagbare toestand, dat nog vijf generaties lang Duitschland schatplichtig zal blijven. Geen mensch gelooft, dat de Duitsche annuïteiten uit het jaarlijksche uitvoeroverschot kunnen worden opgebracht. De Rijksminister van binnenlandsche zaken heeft op 14 April 1929 te Kiel gezegd dat het goedkooper maken der productie en het verhoogen van de koopkracht der massa zijn eerste doel was. Dit is echter bij lange na niet bereikt. Inte gendeel is de productie duurder geworden, de index is gestegen en de werkloosheid is toegeno men. Spr. somde deze feiten niet op om een aanval te doen op personen, van wie ieder sociaal denkend mensch de overtuiging heeft dat zij in de omstandig heden het mogelijke doen, doch slechts om de regeering er op te wijzen, toch niet op den ingeslagen weg voort te gaan. Spr. geloofde niet aan de moge lijkheid van doorvoering van het plan Young. Vervolgens werd nog het woord gevoerd door Geheim- rat prof. dr. Weber. Deze kwam tot de conclusie, dat, wanneer men zooveel van Duitschland Wordt vervQlgdJ AXELSCHE '"COURANT. 36; Waarom moeten wij als kat en hond leven, daar we buren blijven en met elkaar verwant zijn Wees toch goed op me toe, ik smeek er u om houd een beetje van me ter wille van Prosper I Trots was ze begoenen, om innig te eindigen. Waren het de blauwe kinderoogen, die zoo smeekend tot hem opzagen of die zoete stem, waarin teruggehouden snikken lag. Senkenberg vond ditmaal geen af wijzend antwoord. Verward staarde hij op het rosige meisjesgelaat. Slui merde ook achter deze reine elfenge stalte een toekomst van leugen, jam mer en bedrog? Was ook zij be stemd, om ellende en ongeluk om zich te spreiden Een diepe zucht ontwelde zijn borst, zonder dat hij het wist, Lisa hoorde dit echter en het trof haar meer, dan de krenkendste woorden hadden kunnen doen. Haar vrouwelijk instinct raadde als bij intuitle, dat daar een arme, eenzame ziel kwijnde onder een groot verdriet, dat het geen haat en grillen waren, die dezen man van de menschen had vervreemd, maar alleen de jammer over een ontzaglijk verdriet, dat hij trotsch achter koelheid probeerde te ver bergen. Ze begon plotseling teweenen. En |g haar hulpeloozc verlegenheid wierp ze zich ais een kind aan de borst van den ouden man en snikte onop houdelijk: Heb me toch lief. We willen alleen dit maar van u, anders niet. Wees toch goed op Prosper en mij. Getroffen streelde Senkenberg nauwe lijks minder verlegen dan zij, heur gou den haar. Kind, mompelde hij, w^t zeg je toch Huil niet zoo het doet me pijn Lisa echter snikte doorAls u ongelukkig is, wij kunnen dit toch niet helpen Hij zweeg en zag zwijgend op haar neer. Zijn toorn was geheel verdwe nen en hij voelde, dat een vreemde aandoening van stil welbehagen hem doortintelde. Zoolang had niemand zijn liefde gevraagd. Zoolang had geen sidderende vrouwenhand zich om zijn hals gelegd. Zoolang had om hem heen slechts eenzaamheid en kilheid geheerscht. Met geweld dwong hij zich tot de werkelijkheid. Lisa, zeide hij zoo vriendelijk, als niemand hem ooit had hooren sprekenkom tot je zelf, laten we niet dwaas doen. ik heb je onrecht gedaan, ik erken het. Zeg dit Pros per. Ook, dat ik me voor 't vervolg erin verheugen zal, eens een uuitje met jullie beiden te keuvelen. Lisa lachte onder haar tranen. Houdt u nu heusch een beetje van me, oom Ja, kan men anders mompelde hij. Jij bezit de macht van 't geluk Kom dan mee en vertel het Prosper zelf anders gelooft hij mij toch niet. Weet u wat? We zullen ze met ons beiden arm in arm, bij 't ontbijt ver fassen. i Ontzet week Senkenberg terug. Wat komt in je hoofd op? Pros per is immers niet alleen. Juist daarom. Tegen neef Lavan- dal was u tot dusver ook alles behalve voorkomend dan gaat alles ineens. Denk eens aan hun gezichten I Prosper vermoedt er totaal niets van, dat ik hier ben. Hij wilde zich verzetten, maar on weerstaanbaar als het noodlot trok ze hem met zich mee en voor hij recht tot bezinning kwam, stonden ze op het terras, waar freule Renate haar beide neven juist thee inschonk. Het scheelde weinig of de theepot was haar handen ontglipt, bij den onver- wachten aanblik. Verbazing en ver bluffing waren zoo groot, dat een oogenblik volkomen stilte heerschte. Het was Prosper, die beiden jubelend tegemoet snelde. Ondertusschen wachtte Melitta tever geefs op Lisa's terugkeer. Toen ze begreep, dat deze haar gewoonweg vergeten had, liep ze glimlachend den kant van het kast:el op. Het is haar dus toch gelukt, dacht ze, anders had ze mij wel gehaald. De weg leidde met een paar bochten ter zijde van het terras. Reeds uit de verte hoorde ze Lisa's lachen en Pros* per's diepe stem. Is ze werkelijk niet een sprook jeskoningin, die alles in goud doet veranderen, wat haar hand aanroert, zeide hij. Zeg het nu zelf, oom Melitta overzag het terras, waar onder het overhangend loverdak van een ouden kastanjeboom de ontbijtta fel stond. Op aller gelaat slond blijd- schap te lezen, behalve op dat van Senkenberg. Daarop lag evenwel niet meer die tr?Jf van verbittering, maar van melancholieken ernst. Onwille keurig bleef Melitta staan en bezag het scherp zich tegen den achtergrond afteekenende profiel van den slotheer, dien ze nog nimmer van zoo nabij had gezien. Welke edele en voorname trekken, haar geheel niet vreemd. Ze voelde zelf direct zoo iets van sym pathie. Plotseling echter kwam een wee gevoel over haar. Was het een toevallige vluchlige gelijkenis in den omtrek van Senkenberg's gelaat of het geluk van 't jonge paar aan zijn zijde hoe 't echter zij, zij moest plotseling aan Felix Eisler denken en haar verlatenheid drukte haar nu zwaarder dan langen tijd het geval wis geweest. Het was geen afgunst, maar een grenzeniooze droefenis. Het gevoelvoor mij zal denkelijk nooit een dag komen als voor die twee, stemde haar weemoedig. Tranen ver duisterden haar blik. Ze ging wat terzijde, opdat men niet toevallig haar zou opmerken, al was dit nu nauwe lijks te vreezen. Tegen een boom geleund, de tanden opéén gekiemd, probeerde ze haar smart te bedwingen. Op het teiras werd een stoel verzet. Von Lavandal was opgestaan en stond aan de leuning van het terras. Hij zag recht voor zich uit, in de verte. Melitta echter drukte zieh plotseling dieper in de struiken en staarde vol ontzetting op het bleeke, zoo pas nog vriendelijke, lachende gelaat, dat nu et n uitdrukking droeg van wilde woede, van een zoo grenzenloozen haat, als zij nog nimmer op eenig menschelljk aangezicht had aanschouwd. Wien gold dit En eensklaps begreep ze I P osper. Prosper gold het, die nog gister, dank zij zijn voorgenomen huwslljk, bij von Senkenberg inooge- nade was, maar nu zijn oude plaats als lievelingsneef weer hernam. Schuw z. g ze nog even naar Lavandal. Ja dat kon het alleen zijn. Het was een doodelijke haat. Wat zou ze doen Prosper waar schuwen Hem zeggen, waartoe deze man in staat was Maar zou hij haar gelooven Had zij ook maar het geringste bewijs Moest niet veeleer Lavandal worden gewaar schuwd Neen. in de eerste plaats moest Hempel het weten en wei direct. Morgen nog wilde ze naar Prachatitz. En dan dacht zij, hoe Lavandal op het goed van Maguerry bij de steen groeve uit die hut was gekomen en spiedend rondom zich had gezien. Zou werkelijk een toeval hem daai- heen gevoerd hebben De onrust, die Melitta dien morgen overviel, groeide, naarmate ze dieper nadacht. Die halve idioot uit de steengroeve wilde haar niet uit de ge dachte. in den loop van den dag kwam een nieuwe, vreeselijke gedachte bij haar op. Ze trachtte deze van zich af te zetten, maat ze kwam s*eeds terug. Wanneer Lavandal erfgenaam van Senkenberg wilde worden en Melitta twijfelde niet meer, dat dit zijn bedoeling was dan stonden twee menschen hem daarbij in den wegProsper en zijn tweelingbroeder Erich. 28 Mei hadden beide broeders in Weenen afscheid van elkaar genomen. Sindsdien was van Erich geen bericht meer gekomen.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1929 | | pagina 1